Suchergebnisse

The text considers various aspects of pedagogical reflections within the problematics, described and analysed as follows: (1) The future speeds up and surprises, also painfully, (2) Everyday experience as an enemy of the future, (3) How symbolic culture is functionning?, (4) On the possibility of appraisal of classics beyond the classicism, (5) On bureaucratic interference into a lively textual tissue, (6) Between conservative and liberal treating of traditions in culture, (7) Between social radicality and dialogic deconstruction of culture, (8) Illusions and traps of canonizations of cultural contents, (9) The conclusion: on cultural attitudes in didactics. The author discusses limits and paradoxes of imposing cultural canon within education perceived as initiation into culture. The latter is to be perceived as invisible environment constituting symbolic soil for the memory of signifiers which serve for self-expression, understanding of the Other and for creative autotranscendence and enrichment of the cultural patrimony for the next generations. The basic message of the text requests more profound educational perception and treatement of tradition in order to make it participate in influences becoming the energetic and symbolic background of cultural development at the same time critically revisited in order to meet the challenges of the future.

The author of the article addresses the issue of understanding of the cultural authority in education. In the background of his considerations there are the insights of Paul Ricoeur, who revolutionized the methods of hermeneutic phenomenology, expanding them by creative reflections drawn from the field of mythology, biblical exegesis, psychoanalysis, theory of metaphor, and narrative theory. The article consists of seven parts, in which the author takes under the consideration the following issues, inspired by Ricoeur, and associated with the understanding of cultural authority: (1) The authority as an object of games with time; (2) Disapproval to the sociological reduction of authority in politics and theology; (3) The authority between the claim to be a possessor of truth, witness to the ongoing process of seeking the truth, and pathos of claim to be transmitter of truth; (4) The authority as a source of ontological debt of gratitude and obligation/commitment; (5) The authority and its disappearance in university education; (6) Authority in vertical and horizontal perspectives; (7) Return to the authority of the masterpieces of culture as a permanent and "distorted" return to oneself. ; Autor artykułu podejmuje kwestię rozumienia autorytetu kulturowego w edukacji. Tłem jego rozważań są poglądy Paula Ricoeura, który zrewolucjonizował metody hermeneutyki fenomenologii, poszerzając je twórczo refleksjami z dziedziny mitologii, egzegezy biblijnej, psychoanalizy, teorii metafory czy teorii narracji. Artykuł składa się z siedmiu części, w których autor podejmuje następujące zagadnienia, inspirowane twórczością Ricoeura, a związane z rozumieniem autorytetu kulturowego: (1) Autorytet jako przedmiot gry z czasem; (2) Sprzeciw wobec socjologicznej redukcji autorytetu w polityce i teologii; (3) Autorytet pomiędzy roszczeniem posiadania prawdy, świadectwem dawanym nieustannemu poszukiwaniu prawdy, a patosem bycia jej przekazicielem; (4) Autorytet jako źródło ontologicznego długu wdzięczności i zobowiązanie; (5) Autorytet i jego zanikanie w edukacji uniwersyteckiej; (6) Autorytet w perspektywie wertykalnej i horyzontalnej; (7) Powrót do autorytetu arcydzieł kultury jako trwały i "przenicowany" powrót do siebie samego.

The author of the article addresses the issue of understanding of the cultural authority in education. In the background of his considerations there are the insights of Paul Ricoeur, who revolutionized the methods of hermeneutic phenomenology, expanding them by creative reflections drawn from the field of mythology, biblical exegesis, psychoanalysis, theory of metaphor, and narrative theory. The article consists of seven parts, in which the author takes under the consideration the following issues, inspired by Ricoeur, and associated with the understanding of cultural authority: (1) The authority as an object of games with time; (2) Disapproval to the sociological reduction of authority in politics and theology; (3) The authority between the claim to be a possessor of truth, witness to the ongoing process of seeking the truth, and pathos of claim to be transmitter of truth; (4) The authority as a source of ontological debt of gratitude and obligation/commitment; (5) The authority and its disappearance in university education; (6) Authority in vertical and horizontal perspectives; (7) Return to the authority of the masterpieces of culture as a permanent and "distorted" return to oneself. ; Autor artykułu podejmuje kwestię rozumienia autorytetu kulturowego w edukacji. Tłem jego rozważań są poglądy Paula Ricoeura, który zrewolucjonizował metody hermeneutyki fenomenologii, poszerzając je twórczo refleksjami z dziedziny mitologii, egzegezy biblijnej, psychoanalizy, teorii metafory czy teorii narracji. Artykuł składa się z siedmiu części, w których autor podejmuje następujące zagadnienia, inspirowane twórczością Ricoeura, a związane z rozumieniem autorytetu kulturowego: (1) Autorytet jako przedmiot gry z czasem; (2) Sprzeciw wobec socjologicznej redukcji autorytetu w polityce i teologii; (3) Autorytet pomiędzy roszczeniem posiadania prawdy, świadectwem dawanym nieustannemu poszukiwaniu prawdy, a patosem bycia jej przekazicielem; (4) Autorytet jako źródło ontologicznego długu wdzięczności i zobowiązanie; (5) Autorytet i jego zanikanie w edukacji uniwersyteckiej; (6) Autorytet w perspektywie wertykalnej i horyzontalnej; (7) Powrót do autorytetu arcydzieł kultury jako trwały i "przenicowany" powrót do siebie samego.

Treścią artykułu jest omuwienie stanu radykalnej i krytycznej teorii wychowania w Polsce. Autor przedstawia doświadczenia pokoleniowe teoretyków, które obejmowały zarówno wstępny kontakt z pedagogiką radykalną i krytyczną, jak i kolejne próby znalezienia strategii wyjaśniających rzeczywistość okresu transformacji. Tekst jest zatem próbową odpowiedzi na pytanie o sposoby uprawiania pedagogiki krytycznej w Polsce, ale także o fundamentach krytycyzmu i krytyki w ogóle.