Suchergebnisse

Podjęto problematykę
bezpieczeństwa personalnego osadzonych
odmiennych kultur przebywających
w polskich jednostkach
penitencjarnych, zarazem będących
cudzoziemcami. Na podstawie analizy
danych statystycznych, literatury
przedmiotu, jak również własnych doświadczeń
w pracy penitencjarnej formułują
wiele wniosków użytecznych
dla praktyków. Struktura osadzonych
cudzoziemców ulega zmianom, które
w ostatnim czasie są coraz bardziej dynamiczne.
W szybkim tempie wzrasta
liczba obywateli Ukrainy. Stale rośnie
również liczba obywateli Gruzji, Wietnamu
czy Rumunii. Spada natomiast
liczba obywateli Białorusi, Łotwy i Armenii.
Na stałym poziomie utrzymuje
się liczba obywateli Rosji i Niemiec.
Na przestrzeni ostatniego rok zaistniały
sytuacje, kiedy to w jednym czasie
w polskich jednostkach penitencjarnych
znalazła się znaczna liczna obywateli
Chin i Wietnamu. Zwiększa się
także różnorodność kulturowa osób
przebywających w polskich jednostkach
penitencjarnych. Tym samym pojawiają
nowe zagrożenia. Warto je zatem przewidywać. Należy w tym celu
m.in. inwestować w zdobywanie kompetencji
międzykulturowych personelu
penitencjarnego. Intencją autorów jest
zasygnalizowanie, że problematyka domaga
się dalszej eksploracji naukowej,
jak również wymaga uwagi praktyków
odpowiedzialnych za bezpieczeństwo
osadzonych w jednostkach penitencjarnych.
Autorzy wskazują, że usystematyzowanie
i wskazanie procedur
postępowania mogłoby zmniejszyć
prawdopodobieństwo przypadkowych
i nieadekwatnych działań personelu,
szczególnie w sytuacjach dotąd nieznanych
i stanowiących wyzwanie dla
młodego pokolenia kadry penitencjarnej.
Bariera językowa czy nieznajomość
procedur nie mogą stać się podłożem
do łamania praw cudzoziemców, nawet
w przypadkach gdy działania kadry
penitencjarnej czy współosadzonych
nie byłyby zamierzone. Alarmujący jest
także radykalizm występujący wśród
osadzonych w niektórych krajach Europy
Zachodniej. Dobrze, aby polskie
więziennictwo było przygotowane,
na ewentualne zagrożenia ze strony
radykalizujących się osadzonych, których
obecności w polskich jednostkach
penitencjarnych w przyszłości nie można
niestety wykluczyć.