Suchergebnisse

Prezentowany artykuł został wprawdzie napisany z okazji 25-lecia samorządowych kolegiów odwoławczych, nie jest on jednak okolicznościową laurką. Zwraca on uwagę na te cechy samorządowych kolegiów odwoławczych, które mają charakter węzłowy, nieraz dyskusyjny, ale które świadczą o wysokiej wadze i klasie omawianej instytucji.Autor wychodzi od zagadnień konstytucyjnych, wskazując, że chociaż obowiązująca Konstytucja RP nie wspomina o kolegiach, to jednak szereg jej uregulowań ma wpływ na ich kształt. Rozwiewa on tu wątpliwości dotyczące tego, czy kolegia są rzeczywiście organami zdecentralizowanymi i czy są one organami samorządowymi, a także analizuje przepis Konstytucji o zaskarżalności wszelkich orzeczeń w toku instancji. Tu właśnie pojawia się po raz pierwszy tytułowa "ranga jurysdykcyjna" kolegiów.Druga część opracowania dotyczy ustroju i organizacji kolegiów i zawiera m.in. dyskusję z koncepcją zmniejszenia liczby kolegiów, a także omawia delikatne relacje między kolegiami a administracją rządową. Kolejny punkt dotyczy aksjologicznych aspektów funkcjonowania kolegiów, zwłaszcza aksjologii administracyjnego toku instancji i jurysdykcji administracyjnej. Przedstawiono tu katalog wartości, które stanowią tło istnienia i funkcjonowania kolegiów. Punkt ostatni zaś dotyka praktyki działania kolegiów i jej licznych problemów.Na zakończenie autor stwierdza, że kolegia są wielką wartością, którą należy chronić i szanować. Wyraża on stanowcze życzenie, żeby nie przeprowadzać drastycznych zmian w zakresie organizacji i funkcjonowania kolegiów. Nie można pozwolić nie tylko na rozwijanie skrajnych pomysłów likwidacji kolegiów, ale także na koncepcje pozbawienia ich należnej im roli przez likwidację lub "spłaszczenie" odwołania administracyjnego, wreszcie przez pozbawienie ich możliwości wydawania orzeczeń merytorycznych.

Die Fotos von Erich Andres gehören zu den erschütternden Dokumenten, die von der »Operation Gomorrha«, den alliierten Luftangriffen im Sommer 1943 auf Hamburg, überliefert sind. Als die Angriffe begannen, hatte der Berufsfotograf und Soldat Andres gerade Heimaturlaub und machte noch von seiner Wohnung aus und ohne Auftrag die ersten Bilder vom Anfang der großflächigen Vernichtung Hamburgs, bei der rund 34 000 Menschen starben. Dieser Band dokumentiert Andres' Aufnahmen als Fototagebuch samt Notizen und Texten des Fotografen, er zeigt die Aufnahmen erstmals in ihrer Chronologie und verortet sie mithilfe historischer Karten. So lassen sich die Wege von Andres durch die Stadt nachvollziehen, und es entsteht ein genaues Bild der Zerstörungen – auch dort, wo das Inferno zu einer völligen Umgestaltung des Stadtbilds geführt hat. "Erich Andres ist im Februar 1992 gestorben. Vor wenigen Tagen erschien ein noch von ihm selbst konzipierter Bildband. Ein Querschnitt durch 50 Jahre Fotoschaffen, ein Querschnitt durch ein halbes Jahrhundert Hamburg-Geschichte und zugleich eine Chronik der deutschen Zeitläufte. Das sorgfältig gestaltete Buch bringt neben typischen Andres-Fotos vom politischen und sozialen Leben an der Elbe viele unbekannte Aufnahmen — insgesamt eine faszinierende Augen-Reise durch die große Welt Hamburg. Einziger Wunsch nach dem Durchblättern des Bandes: Er hätte gern doppelt so dick werden dürfen" (taz). Nominiert für die Shortlist Deutscher Fotobuchpreis 18|19, Kategorie: Fototechnik + Fotogeschichte