Suchergebnisse

'Wat wil je dan later doen in je leven?' 'Ik wil mijn leven geven voor Allah.' Nog geen veertien dagen later kreeg ik een telefoontje. Een van de jongens uit dat groepje op school was vertrokken naar Syrië. Hij werd onze eerste Syriëstrijder. Karin Heremans is al jarenlang begaan met het lot van jonge tieners die aan de schoolpoorten of op straat belaagd worden door ronselaars die hen willen isoleren van hun familie, hun vrienden en van onze samenleving. Een kleine vijfhonderd jonge mensen zijn inmiddels uit ons land vertrokken naar Syrië of Irak. De eerste tekenen van radicalisering worden vaak op school opgemerkt. Geëngageerde leerkrachten en scholen bevinden zich in de frontlinie van de strijd tegen radicalisering. Ze ontwikkelen daarom preventie- en deradicaliseringsprojecten om jongeren uit de klauwen van de ronselaars te houden. De snelheid waarmee jongeren kunnen radicaliseren is helaas omgekeerd evenredig aan het langzame en moeilijke proces van deradicalisering

Vrouwelijke kunstenaars zijn vaak in de vergetelheid geraakt of in de schaduw gebleven van 'de grote meesters'. Immers, de kunstgeschiedenis is hoofdzakelijk gericht op 'dead white male artists'. Het is nog steeds overduidelijk zijn verhaal (his story) dat de canon van de kunstgeschiedenis bepaalt. Vandaag de dag is er nog steeds geen sprake van gelijkwaardigheid tussen mannelijke en vrouwelijke kunstenaars. Zolang wij uitsluitend de traditionele canon der (kunst)geschiedenis voorgeschoteld krijgen, blijft de geschiedenis er een van helden en overwinnaars, van oorlogen en rooftochten. Ook de mythe van het 'oerpatriarchaat' wordt dan in stand gehouden. In dit boek ontrafelt kunsthistorica Karin Haanappel deze mythe. Zij laat ons een heel andere wereld ervaren, een wereld waarvan ook vrouwen deel uitmaken en waarin niet-westerse en prehistorische culturen eveneens van belang blijken te zijn

Samenvatting Onze samenleving en maatschappij worden vandaag de dag gekenmerkt door een grote diversiteit. De overheid moet in een dergelijke diverse samenleving een neutrale positie innemen. Dat is één van de basiswaarden van een democratische staat. Ook binnen de schoolpopulaties is een groeiende levensbeschouwelijke diversiteit merkbaar. De Grondwet bepaalt dan ook uitdrukkelijk dat de gemeenschap neutraal onderwijs moet inrichten (art. 24, §1, lid 3). Hoever deze neutraliteit moet reiken, is echter niet bepaald. Nochtans is het antwoord op deze vraag van belang in een diverse maatschappij als de onze. Het staat in elk geval vast dat deze neutraliteitsverplichting niet onbeperkt is. In deze scriptie zal onderzocht worden welke invulling aan het neutraliteitsbegrip wordt gegeven en welke evolutie deze invulling reeds heeft doorgemaakt. Zoals zal blijken werd ten tijde van het Schoolpact en de Schoolpactwet een negatieve en sta(tis)tische invulling gegeven aan het neutraliteitsbegrip. In 1988 werd de neutraliteitsverplichting dan verankerd in de Grondwet, en werd eveneens bepaald dat deze neutraliteit onder meer de eerbied voor de filosofische, ideologische of godsdienstige opvattingen van de ouders en de leerlingen inhoudt. De woorden 'onder meer' hebben echter geleid tot uiteenlopende zienswijzen met betrekking tot de interpretatie van het neutraliteitsbegrip. Aangezien in 1988 ook de communautarisering van het onderwijs werd voltrokken, heeft dit ertoe geleid dat het neutraliteitsbegrip op verschillende manieren is geï

Book review
Book review
In this contribution the author reviews Doing visual research by C. Mitchell.

Book review
Book review
In this contribution the author reviews Wat is onderzoek? Praktijkboek methoden en technieken voor het hoger onderwijs by N. Verhoeven.

Het systematisch literatuuroverzicht (systematic review) heeft de laatste jaren enorm aan impact gewonnen in het evidence-based discours en wordt beschouwd als een belangrijke informatiebron ter ondersteuning van besliskunde op praktijk en politiek niveau. Een systematisch literatuuroverzicht brengt resultaten van diverse individuele studies samen om betrouwbare antwoorden te genereren op welbepaalde vragen en wordt gepromoot door internationale non-profitorganisaties, zoals de Cochrane Collaboration en de Campbell Collaboration.
Auteurs van systematische literatuuroverzichten (reviewers) streven een systematische identificatie, evaluatie en synthese na van alle relevante studies rond een bepaald onderwerp, gebaseerd op een expliciete en voorgedefinieerde methodologie. Hierbij wordt uitgegaan van een te beantwoorden vraag, een welgedefinieerde zoekstrategie, in- en exclusiecriteria voor studies, een kwaliteitsbeoordeling van de geselecteerde studies, en de extractie van resultaten uit die individuele studies, wat resulteert in een synthese. Momenteel is de vraag naar de evaluatie van de effectiviteit van medische, therapeutische, educatieve, sociale of criminologische interventies dominant in deze literatuuroverzichten. Hiervoor worden de resultaten uit studies – bij voorkeur gerandomiseerde, gecontroleerde experimenten – samengebracht door middel van een meta-analyse, een statistische techniek waarmee een gepoold resultaat verkregen wordt dat zich uitspreekt in het voor- of nadeel van een bepaalde interventie. Er is echter een groeiende belangstelling voor en erkenning van de waarde van inzichten uit kwalitatief onderzoek. Die inzichten kunnen immers helpen om de resultaten uit syntheses van kwantitatief onderzoek beter te situeren, om de vraagstelling mee te informeren en om een aantal vragen te beantwoorden die moeilijk door kwantitatief onderzoek kunnen worden beantwoord. Voorbeelden van dergelijke vragen zijn: Hoe moeten we interventies implementeren in een bepaalde context? Hoe kan een interventie verbeterd worden? Sluit de interventie aan bij de subjectieve noden van de doelgroep? Hoe wordt de interventie ervaren door diegenen die ze moeten uitvoeren of ondergaan? Die interesse heeft ertoe geleid dat meerdere onderzoekers zich zijn gaan buigen over de vraag hoe die kwalitatief georiënteerde inzichten op een methodologisch verantwoorde manier kunnen worden samengevat. Uiteraard hoeven syntheses van kwalitatief onderzoek niet aan te sluiten bij een systematisch literatuuroverzicht. Er zijn ook voorbeelden van syntheses die op zichzelf staan, zonder enige link met een bestaand literatuuroverzicht. De laatste jaren werd er enorm geïnvesteerd in het ontwikkelen van methoden voor het uitvoeren van syntheses van kwalitatief onderzoek (Dixon-Woods, Agarwal, Jones, Young & Sutton, 2005; Barnett-Page & Thomas, 2009). Twee van die methoden brachten een ondersteunend softwarepakket op de markt, EPPI-reviewer en QARI. EPPI-reviewer (Evidence for Policy and Practice Information and Coordinating Centre review software) werd ontwikkeld ter ondersteuning van thematische syntheses (Thomas & Harden, 2008), QARI (Qualitative Assessment and Review Instrument) werd ontwikkeld in de context van meta-aggregatie (Joanna Briggs Institute, 2007). Meta-aggregatie werd reeds toegepast in talloze literatuuroverzichten geproduceerd door het Joanna Briggs Institute, meestal als onderdeel van een mixed-methods-review. QARI is een onderdeel van het Joanna Briggs
SUMARI softwarepakket (System for the unified management, assessment and review of information). SUMARI biedt software aan voor het uitwerken van literatuuroverzichten met betrekking tot vraagstellingen naar de effectiviteit, kosten en baten van interventies (syntheses van kwantitatief onderzoek) alsook naar de haalbaarheid, gepastheid en betekenis van interventies of fenomenen (syntheses van kwalitatief onderzoek). QARI kan enkel gebruikt worden voor het beantwoorden van kwalitatieve onderzoeksvragen. Ik illustreer het softwarepakket QARI aan de hand van een meta-aggregatie rond barrières ten aanzien van de implementatie van evidence-based praktijkvoering in België (Hannes, 2008).

Political scientists often see differences among citizens in the level of their political knowledge as an explanatory variable of their political behavior. To determine whether political interest is a motivating factor in obtaining political knowledge via the media, questionnaire data obtained in 1975 from 1,977 respondents ages 16-74 in the Netherlands were analyzed. It was expected that a high level of political knowledge would lead to a better perception of political advantage & profit. Surprisingly, the results showed that political knowledge was obtained from other channels besides the media, & that the perception of political advantage & profit did not account for the level of knowledge. The way in which the concept of political knowledge is measured deserves closer scrutiny by political scientists. 4 Tables, 4 Figures, 25 References. Adapted from the source document.