Suchergebnisse

W artykule autorka stawia tezę, że w latach pieriestrojki, a następnie pierwszego etapu istnienia Federacji Rosyjskiej, nie zaistniały warunki gospodarcze, społeczne i polityczne dla budowy demokracji. Przyczyny tego stanu rzeczy autorka upatruje w źle przeprowadzonych reformach ekonomicznych, słabości instytucji systemowych, braku konsensusu elit. Istotny, okazał się wysoki poziom inercji społeczeństwa, zwłaszcza po nieudanych reformach pieriestrojki i rozpadzie państwa. Otoczenie międzynarodowe początkowo wspierało, głównie deklaratywnie pieriestrojkę Gorbaczowa, jednakże w wyniku naruszania standardów demokracji przez Jelcyna i jego ekipę, nie sprzyjało w sposób efektywny, procesom demokratyzacyjnym w tym państwie. ; The author of the article puts forward a thesis that the economic, social and political conditions at the time of perestroika and, then, in the first period of the Russian Federation were not conducive to the emergence of democracy. In the author's opinion, this state of affairs is due to poorly carried out economic reforms, weaknesses of systemic institutions, and the lack of consensus among the elites. High levels of public inertia turned out to be essential as well, especially after the failed perestroika reforms and the collapse of the state. The international environment initially supported Gorbachev's perestroika, albeit mainly verbally. However, after Yeltsin and his team violated democratic standards, this support was ineffective in promoting democratization processes in Russia.

The author of the article puts forward a thesis that the economic, social and political conditions at the time of perestroika and, then, in the first period of the Russian Federation were not conducive to the emergence of democracy. In the author's opinion, this state of affairs is due to poorly carried out economic reforms, weaknesses of systemic institutions, and the lack of consensus among the elites. High levels of public inertia turned out to be essential as well, especially after the failed perestroika reforms and the collapse of the state. The international environment initially supported Gorbachev's perestroika, albeit mainly verbally. However, after Yeltsin and his team violated democratic standards, this support was ineffective in promoting democratization processes in Russia. ; W artykule autorka stawia tezę, że w latach pieriestrojki, a następnie pierwszego etapu istnienia Federacji Rosyjskiej, nie zaistniały warunki gospodarcze, społeczne i polityczne dla budowy demokracji. Przyczyny tego stanu rzeczy autorka upatruje w źle przeprowadzonych reformach ekonomicznych, słabości instytucji systemowych, braku konsensusu elit. Istotny, okazał się wysoki poziom inercji społeczeństwa, zwłaszcza po nieudanych reformach pieriestrojki i rozpadzie państwa. Otoczenie międzynarodowe początkowo wspierało, głównie deklaratywnie pieriestrojkę Gorbaczowa, jednakże w wyniku naruszania standardów demokracji przez Jelcyna i jego ekipę, nie sprzyjało w sposób efektywny, procesom demokratyzacyjnym w tym państwie.

Dyskusja wokół kwestii konfliktu interesów między funkcją realizacji polityki pieniężnej a funkcją nadzoru bankowego wpływa na rozwiązanie instytucjonalne polegające na włączeniu lub niewłączaniu funkcji nadzoru do zadań banku centralnego. Z tego też względu przez wiele lat Europejski Bank Centralny (EBC) nie sprawował nadzoru w stosunku do instytucji kredytowych. Przy konstrukcji Europejskiego Systemu Banków Centralnych zwyciężyła koncepcja niemiecka całkowitego wydzielenia nadzoru z EBC. Gdyby nie kryzys finansowy lat 2008-2013, prawdopodobnie do dziś EBC nie sprawowałby nadzoru nad instytucjami kredytowymi. Pomimo utworzenia w 2011 r. Europejskiego Urzędu Nadzoru Finansowego dwa lata później zdecydowano się powierzyć EBC nadzór bankowy nad najważniejszymi instytucjami finansowymi na obszarze Unii Europejskiej. Trudno dziś rozstrzygnąć, czy połączenie polityki pieniężnej i nadzoru pod jednym dachem EBC było posunięciem korzystnym, dopiero za kilka lat będzie można ocenić, czy zwiększyła się efektywność nadzoru. ; The discussion involving the conflict of interest between the implementation of monetary policy and banking supervision influences the institutional solution to the question of the inclusion or non-inclusion of the supervisory function among the tasks of the central bank. Consequently, credit institutions were, for many years, left unsupervised. This situation would have probably continued until today, had it not been for the financial crisis of 2008-2013. Despite the appointment of the European Financial Supervision Office in 2011, supervision of the main EU financial institutions has recently been vested in the European Central Bank. Whether this decision was the right move will only be known in (the) years to come, when the effectiveness of this supervisionhas been assessed.

The thesis aims to describe the process of European integration in the social and economic fields. The increase in the social participation of non-Governmental Organisations in the work of the European Union and the strengthening of their positions by EU instruments have resulted from the implementation of the assumptions of the so-called Lisbon Strategy. The main assumption of the presented considerations is to show the process of the formation of new European Union regulations. The reason for initiating legislative activities for charity outside the borders of the EU countries is the number of judgements of the European Court of Justice forbidding discrimination againstorganisations from different EU countries. The thesis aims to present the results of analyses obtained under the Feasibility Study commissioned by the European Commission, public consultations and the role of the opinion of the European Economic and Social Committee on the ongoing legislative process. ; Artykuł nie zawiera abstraktu w języku polskim

Bilateral relations between the Republic of Turkey and the individual successor states of former Yugoslavia differ, after thirty years since its dissolution, in form and in substance. While just after the breakup of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia Turkey managed to establish and sustain cordial ties with such countries as, for instance, Macedonia, Bosnia and Herzegovina, relations with Serbia (Serbia and Montenegro) remained tense and the two countries perceived themselves, in the best case, as traditional opponents. The basic aim of this paper is to analyse the bilateral relations of these two states and Turkish foreign policy towards Serbia, a country currently perceived as a 'neighbour,' despite the fact that they do not share common border. The paper argues that rapprochement of two countries, so clearly visible in several dimensions after 2002, marks a new phase in Turkey's general foreign policy. The paper will trace the thirty-year evolution of bilateral contacts while arguing that the current positive relations have their source also in the domestic arena, both of Turkey and Serbia, which is willing to increase influence in the Western Balkans and institutionalise her international position. Thus, the two states for the first time share similar foreign policy goals. The whole analysis is theoretically anchored in the behavioural approach of the 'middle power' paradigm. An author-applied qualitative content analysis is the main research technique. The main sources are official documents, selected monographs, academic articles, and analytical reports.

Autor przyjął założenia badawcze oparte na teorii realizmu politycznego. To pozwoliło mu przeanalizować kryzys ukraiński jako rywalizację mocarstw o Ukrainę. W rywalizacji tej z jednej strony uczestniczy Zachód, tj. USA i Unia Europejska, a z drugiej strony Rosja. Artykuł przedstawia motywy obu stron, uwzględniając w stanowisku Zachodu motywy zaangażowania Polski. Niejako dla zobiektywizowania analizy ukazuje stanowisko strony trzeciej, tj. mocarstw azjatyckich Indii i Chin oraz niezależnych ekspertów z krajów zachodnich. Następnie wskazuje na konsekwencje kryzysu ukraińskiego dla bezpieczeństwa międzynarodowego w Europie. W ostatniej części podejmuje próbę ukazania szans znalezienia porozumienia Zachodu z Rosją w celu rozwiązania kryzysu ukraińskiego. Stwierdza, że jest to potrzebne i możliwe, jednak pod warunkiem rezygnacji przez zaangażowane strony z "absolutnej satysfakcji" i zdecydowania się na kompromisowe rozwiązanie. ; The author has adopted the assumptions based on the theory of political realism. This allowed him to analyse the Ukraine crisis as powers rivalry on Ukraine. In this competition, on the one hand, attending West, the United States and the European Union and Russia, on the other hand. The paper presents reasons of both sides, taking into account within the position of the West the motives of Poland's involvement. To make the analysis objective it shows the position of a third party, i.e. Asian powers India and China, and independent experts from Western countries. Then the paper points the Ukraine crisis consequences for international security in Europe. In the last part attempts to show the chances of reaching an agreement between the West and Russia to solve the Ukraine crisis. It states that it is necessary and possible, but subject to the abandonment by the parties involved "absolute satisfaction" and decide on a compromise solution.

The Saudi special relationships with the U.S., unlike that of the U.S. with Israel, are mutually beneficial. Saudi Arabia sells about 10 million barrels of oil a day and all those transactions are denominated in American dollars, which helps that currency to perform the role of the currency of account (world, s currency) and has been of crucial help to the American ambition to dominate the global economy. On the other hand the United States did its part to uphold the relationship be granting the security to Saudi Arabia and other Gulf oil states. This was demonstrated for example in 1990 during Iraqi attack on Kuwait, that also menaced Saudi Arabia. At that time the U.S. deployed 400,000 troops in Saudi Arabia and expelled Iraqi troops from Kuwait. The priority of American foreign policy in that region has been to keep Gulf oil in friendly hands. Since the increase of the production of shale oil in the United States that priority has been less important. Another factor which has exerted an influence on the nature of the U.S.-Saudi relationship was the signing the permanent agreement with Iran in July 2015 on the limitation of the Iranian nuclear program and normalization of political-economic relations with the West. This has led to further worsening of the U.S.-Saudi Arabia alliance which has always been like a "marriage of convenience "where behind the façade of friendship and harmony there is cold calculation of benefits and losses. That alliance will last as long as the potential benefits will still be bigger than possible losses. ; Od wielu lat Stany Zjednoczone utrzymują specjalne stosunki z Arabią Saudyjską, które, w odróżnieniu od relacji z Izraelem, są wzajemnie korzystne. Arabia Saudyjska sprzedaje ok.10 mln baryłek ropy naftowej dziennie. Transakcje te rozliczane są w amerykańskich dolarach, co wzmacnia tę walutę i tym samym dominację Ameryki w gospodarce światowej. Stany Zjednoczone z kolei starają się zapewnić bezpieczeństwo zarówno Arabii Saudyjskiej, jak i też innym, naftowym krajom arabskim. Chodzi tu m.in. o utrzymanie ogromnych zasobów ropy naftowej i gazu ziemnego w przyjaznych dla Ameryki i całego Zachodu rękach. Ostatnio zmalało dla USA znaczenie tych zasobów i regionu Bliskiego Wschodu. Także zawarcie z Iranem porozumienia o normalizacji stosunków polityczno-gospodarczych doprowadziło do ochłodzenia relacji Stanów Zjednoczonych z Arabią Saudyjską. Sojusz obu tych państw przypomina małżeństwo z rozsądku, w którym za fasadą przyjaźni i harmonii kryje się rachunek zysków i strat. Będzie on trwać tak długo, jak długo wzajemne korzyści będą większe od strat.

The 25th anniversary of the recovery of political sovereignty by Poland as a result of the collapse of communism in Europe passed in 2014. On this occasion, a whole series of studies, analyses, research was carried out which was aimed at seeking answers to the question of how the Polish public evaluates the passing of a quarter-century. The presented text is the result of research which is a part of this anniversary trend, the modern understanding of patriotism in general as well as regional patriotism. The research was conducted by the author in the autumn of 2013. The empirical material was collected through the Internet, which strongly placed the issue of representativeness of the results, however, due to the number of statements it can be the basis to formulate general conclusions about what is contemporary patriotism for the Poles. General conclusions are that patriotism also became practical, that is, the Poles are patriots when this is useful. Yet what other conclusion can be drawn is that the majority of respondents is a component of regional pride of patriotism in general. The exception is Upper Silesia, where local patriotism is next to national patriotism and the opposition it is often the latter. Yet another conclusion to be drawn in the light of the results obtained is that patriotism is changing its face in the martyrdom of patriotism actions and their effects according to the "principle of the deeds you shall know them." ; W 2014 r. minęła 25. rocznica odzyskania suwerenności politycznej przez Polskę w wyniku upadku komunizmu w Europie. Przy tej okazji prowadzono cały szereg badań, analiz, których celem badawczym było poszukiwanie odpowiedzi na pytanie jak społeczeństwo polskie ocenia mijające ćwierćwiecze. Prezentowany tekst, jest efektem badań, które wpisują się w ten rocznicowy nurt, nad współczesnym rozumieniem patriotyzmu w ogóle, jak i patriotyzmu regionalnego. Badania były prowadzone przez autora jesienią 2013 roku. Materiał empiryczny zebrano za pośrednictwem Internetu, co mocno postawiło problem reprezentatywności uzyskanych rezultatów, jednak z uwagi na liczbę wypowiedzi może być podstawą do sformułowania ogólnych wniosków na temat tego czym jest współczesny patriotyzm dla Polaków. Generalne wnioski są takie, że patriotyzm również się zutylitaryzował, to znaczy Polacy są patriotami wówczas, gdy jest to użyteczne. Jeszcze inny wniosek, jaki można sformułować jest taki, że dla większości badanych patriotyzm regionalny jest komponentem patriotyzmu w ogóle. Wyjątkiem jest Górny Śląsk, gdzie patriotyzm lokalny występuje obok patriotyzmu narodowego, a często i w opozycji go tego drugiego. Jeszcze inny wniosek, jaki nasuwa się w świetle uzyskanych wyników badań jest taki, że patriotyzm zmienia swoje oblicze z martyrologicznego w patriotyzm działań i ich efektów wg zasady "po czynach ich poznacie".

W 2014 r. minęła 25. rocznica odzyskania suwerenności politycznej przez Polskę w wyniku upadku komunizmu w Europie. Przy tej okazji prowadzono cały szereg badań, analiz, których celem badawczym było poszukiwanie odpowiedzi na pytanie jak społeczeństwo polskie ocenia mijające ćwierćwiecze. Prezentowany tekst, jest efektem badań, które wpisują się w ten rocznicowy nurt, nad współczesnym rozumieniem patriotyzmu w ogóle, jak i patriotyzmu regionalnego. Badania były prowadzone przez autora jesienią 2013 roku. Materiał empiryczny zebrano za pośrednictwem Internetu, co mocno postawiło problem reprezentatywności uzyskanych rezultatów, jednak z uwagi na liczbę wypowiedzi może być podstawą do sformułowania ogólnych wniosków na temat tego czym jest współczesny patriotyzm dla Polaków. Generalne wnioski są takie, że patriotyzm również się zutylitaryzował, to znaczy Polacy są patriotami wówczas, gdy jest to użyteczne. Jeszcze inny wniosek, jaki można sformułować jest taki, że dla większości badanych patriotyzm regionalny jest komponentem patriotyzmu w ogóle. Wyjątkiem jest Górny Śląsk, gdzie patriotyzm lokalny występuje obok patriotyzmu narodowego, a często i w opozycji go tego drugiego. Jeszcze inny wniosek, jaki nasuwa się w świetle uzyskanych wyników badań jest taki, że patriotyzm zmienia swoje oblicze z martyrologicznego w patriotyzm działań i ich efektów wg zasady "po czynach ich poznacie". ; The 25th anniversary of the recovery of political sovereignty by Poland as a result of the collapse of communism in Europe passed in 2014. On this occasion, a whole series of studies, analyses, research was carried out which was aimed at seeking answers to the question of how the Polish public evaluates the passing of a quarter-century. The presented text is the result of research which is a part of this anniversary trend, the modern understanding of patriotism in general as well as regional patriotism. The research was conducted by the author in the autumn of 2013. The empirical material was collected through the Internet, which strongly placed the issue of representativeness of the results, however, due to the number of statements it can be the basis to formulate general conclusions about what is contemporary patriotism for the Poles. General conclusions are that patriotism also became practical, that is, the Poles are patriots when this is useful. Yet what other conclusion can be drawn is that the majority of respondents is a component of regional pride of patriotism in general. The exception is Upper Silesia, where local patriotism is next to national patriotism and the opposition it is often the latter. Yet another conclusion to be drawn in the light of the results obtained is that patriotism is changing its face in the martyrdom of patriotism actions and their effects according to the "principle of the deeds you shall know them."

The main aim of the article is to present several of the most important patterns of modernization of the urban space in Warsaw in the post-1989 period, with particular emphasis on the different ways of treating the objects typical of late modernism, also called socmodernism, in the Third Reich. The reflections refer to the four types of social change identified in the context of historical institutionalism: survival and return; reproduction by adaptation; gradual transformation; breakdown and replacement. The author for his part distinguishes four general and seven more specific modernization options and shows their different urban-architectural examples, being present in Warsaw public space.

In this article, the author's present relations between the Russian Federation and the European Union in the context of competition for influence in the Western Balkans. Particular attention is paid to the intersecting lines of interest and, nevertheless, important aspects of historical participation in intra-regional relations between the two actors. The article addresses both political, social and economic issues, which are the merits of mutual relations both within the Russian Federation – the European Union as well as between the two actors and the countries of the region. ; W niniejszym artykule autorzy prezentują relacje pomiędzy Federacją Rosyjską a Unią Europejską w kontekście rywalizacji o wpływy na obszarze Bałkanów Zachodnich. Szczególną uwagę autorzy zwracają na przecinające się linie interesów i niemniej ważne aspekty historycznej partycypacji w stosunkach wewnątrz regionu obu aktorów. W artykule zarówno poruszono kwestie polityczne, społeczne jak i gospodarcze, które stanowią meritum wzajemnych relacji zarówno na przestrzeni Federacja Rosyjska – Unia Europejska, jak i pomiędzy oboma aktorami a państwami regionu.

W niniejszym artykule autorzy prezentują relacje pomiędzy Federacją Rosyjską a Unią Europejską w kontekście rywalizacji o wpływy na obszarze Bałkanów Zachodnich. Szczególną uwagę autorzy zwracają na przecinające się linie interesów i niemniej ważne aspekty historycznej partycypacji w stosunkach wewnątrz regionu obu aktorów. W artykule zarówno poruszono kwestie polityczne, społeczne jak i gospodarcze, które stanowią meritum wzajemnych relacji zarówno na przestrzeni Federacja Rosyjska – Unia Europejska, jak i pomiędzy oboma aktorami a państwami regionu. ; In this article, the author's present relations between the Russian Federation and the European Union in the context of competition for influence in the Western Balkans. Particular attention is paid to the intersecting lines of interest and, nevertheless, important aspects of historical participation in intra-regional relations between the two actors. The article addresses both political, social and economic issues, which are the merits of mutual relations both within the Russian Federation – the European Union as well as between the two actors and the countries of the region.

Nature of many public services, providing by local government, frequently extend beyond the boundaries of administrative units. More efficient performance of these tasks requires at least coordination, and sometimes also the institutional forms of cooperation. in the laws regulations, for all levels of government, are set the possibility of concluding by the LGUs, the various forms of agreements, unions, and finally the creation of joint municipal economic units. Despite this, one can notice the general tendency to atomization public service within the administrative units. We are relatively rare examples of smooth cooperation between units of the same level and between different levels of government. This situation creates problems especially in the agglomerations areas, in which there are strong connections between the functional andstructural neighboring units. analysis of the reasons of this phenomenon was dedicated to the second part of the article. ; Charakter wielu zadań publicznych wykonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego (JST) wykracza często poza granice administracyjne jednostek. Sprawniejsze iefektywniejsze wykonywanie takich zadań wymaga co najmniej koordynacji działań, a niejednokrotnie także instytucjonalnych form współpracy. W zapisach ustawowych dotyczących wszystkich szczebli samorządu zawarto możliwość zawierania przez JST różnych form porozumień, związków, czy wkońcu tworzenia wspólnych podmiotów komunalnych. Pomimo tego można zauważyć generalną tendencję do atomizowania wykonywania usług publicznych wgranicach administracyjnych jednostek. Stosunkowo rzadkie są przykłady sprawnej współpracy pomiędzy jednostkami tego samego szczebla, jak ipomiędzy różnymi szczeblami samorządu. Sytuacja taka stwarza problemy zwłaszcza na obszarze zespołów aglomeracyjnych, na terenie których występują silne powiązania funkcjonalne istrukturalne miedzy sąsiadującymi jednostkami. analizie przyczyn tego zjawiska poświecono druga cześć niniejszego artykułu.

W 10 rocznicę masowych protestów zwanych "wiosną arabską", jakie przeszły przez państwa południowej flanki basenu Morza Śródziemnego (BMŚ), rozumienie świata staje się bardziej złożone. Dla Unii Europejskiej (UE) rewolty dokonane w państwach z nią sąsiadujących były "strategicznym zaskoczeniem" i zburzyły jej dotychczasowe założenia wobec regionu, zmuszając ją do ich rewizji i szybkiego reagowania. Dla społeczeństw arabskich były wyrazem "przebudzenia", przełamując uczucie strachu oraz buntu wobec panujących reżimów autorytarnych, a także próbą odrzucenia neoliberalnego sposobu "urządzania świata". Algieria zajmuje strategiczne miejsce na mapie bilateralnych relacji, jakie UE utrzymuje z państwami dotkniętymi "wiosną arabską. Bliskość geograficzna, przeszłość historyczna oraz potencjał jaki posiada to państwo sprawiają, że UE jest "na nowo" obecna w Algierii, wspierając ją w trudnej drodze przekształceń polityczno-gospodarczych. Celem niniejszego artykułu jest analiza wpływu "wiosny arabskiej" na kształt współczesnych stosunków UE–Algieria, zwracając uwagę na ramy wyznaczone przez "Wspólne Priorytety Partnerstwa", koncentrując się na trzech kluczowych sektorach współpracy ustalonych na lata 2018–2020. ; On the 10th anniversary of the mass protests known as the "Arab Spring" that passed through the southern Mediterranean countries, understanding of the world becomes more complex. For the European Union (EU), the revolts in its neighbors came as a "strategic surprise" and destroyed its prevision assumptions about the region, forcing it to revise them and react quickly. For Arab Societies, they were an expression of "awakening", breaking the feeling of fear and rebellion against the ruling authoritarian regimes, as well as an attempt to reject the neoliberal way of "arranging the world". Algeria occupies a strategic place on the map of bilateral relations that the EU maintains with the countries affected by the "Arab Spring". The geographic proximity, historical past and the potential of this country make the EU present in Algeria "anew", supporting it in the difficult path of political and economic transformations. The aim of this article is to analyze the impact of the "Arab Spring" on the shape of contemporary EU-Algeria relations, paying attention to the framework set by the "Common Partnership Priorities", focusing on the three key sectors of cooperation established for 2018–2020.

W 10 rocznicę masowych protestów zwanych "wiosną arabską", jakie przeszły przez państwa południowej flanki basenu Morza Śródziemnego (BMŚ), rozumienie świata staje się bardziej złożone. Dla Unii Europejskiej (UE) rewolty dokonane w państwach z nią sąsiadujących były "strategicznym zaskoczeniem" i zburzyły jej dotychczasowe założenia wobec regionu, zmuszając ją do ich rewizji i szybkiego reagowania. Dla społeczeństw arabskich były wyrazem "przebudzenia", przełamując uczucie strachu oraz buntu wobec panujących reżimów autorytarnych, a także próbą odrzucenia neoliberalnego sposobu "urządzania świata". Algieria zajmuje strategiczne miejsce na mapie bilateralnych relacji, jakie UE utrzymuje z państwami dotkniętymi "wiosną arabską. Bliskość geograficzna, przeszłość historyczna oraz potencjał jaki posiada to państwo sprawiają, że UE jest "na nowo" obecna w Algierii, wspierając ją w trudnej drodze przekształceń polityczno-gospodarczych. Celem niniejszego artykułu jest analiza wpływu "wiosny arabskiej" na kształt współczesnych stosunków UE–Algieria, zwracając uwagę na ramy wyznaczone przez "Wspólne Priorytety Partnerstwa", koncentrując się na trzech kluczowych sektorach współpracy ustalonych na lata 2018–2020. ; On the 10th anniversary of the mass protests known as the "Arab Spring" that passed through the southern Mediterranean countries, understanding of the world becomes more complex. For the European Union (EU), the revolts in its neighbors came as a "strategic surprise" and destroyed its prevision assumptions about the region, forcing it to revise them and react quickly. For Arab Societies, they were an expression of "awakening", breaking the feeling of fear and rebellion against the ruling authoritarian regimes, as well as an attempt to reject the neoliberal way of "arranging the world". Algeria occupies a strategic place on the map of bilateral relations that the EU maintains with the countries affected by the "Arab Spring". The geographic proximity, historical past and the potential of this country make the EU present in Algeria "anew", supporting it in the difficult path of political and economic transformations. The aim of this article is to analyze the impact of the "Arab Spring" on the shape of contemporary EU-Algeria relations, paying attention to the framework set by the "Common Partnership Priorities", focusing on the three key sectors of cooperation established for 2018–2020.