Suchergebnisse

Turkey has been member of NATO for more than six decades. Turkey's contributions to NATO's collective defense have evolved in quantity and quality in step with changes in the ends and means of security. In terms of its contributions to the alliance, two elements of continued stand out. The first one is Turkey's location. Its proximity to zones of risks and threats in NATO's assessments has turned Turkey into an asset. The other element is Turkey's ability to raise and maintain a large army at a relatively low cost. This has been considered Turkey's "competitive edge" in NATO. Its real estate value and its large army constituted the two main pillars of Turkey's contribution to NATO during the Cold War. Turkey has shifted its emphasis away from quantity to quality to meet NATO's evolving requirements for post-Cold War out-of-area collective security missions. Nevetheless, Turkey's real estate value has come a full circle for the alliance with Ankara's decision to host an radar site as part of NATO's Anti-Ballistic Missile Defense System.

Türkiye ile Avrupa Birliği ilişkileri, AB'ye aday diğer ülkelerle kıyaslandığında apayrı bir çizgide ilerlemektedir. Türkiye dışındaki aday ülkelerde teknik düzeyde ilerleyen ilişkiler, konu Türkiye olunca farklı bir bakış açısıyla değerlendirilmektedir. Siyasi bir bakış açısına bürünen ilişkiler, son yıllarda iyice belirgin hale gelerek her iki tarafı daha da siyasi düşünerek hamleler yapmaya zorlamaktadır. Suriye'de olaylar yüzünden ülkelerinden kaçan ve açık kapı politikası izleyen Türkiye'ye sığınan Suriyeli sığınmacıların özellikle 2015 yılından itibaren Avrupa Birliği ülkelerine yasa dışı yollarla girmeleri sonucu tarihindeki en büyük krizlerden birini yaşayan AB, bu insanlık krizinde iyi bir sınav verememiş ve kendi içinde sorunu çözememiştir. AB, son dönemde Türkiye ile ilişkilerinin iyi olmamasına rağmen göçmen krizini çözmek için Türkiye'nin kapısını çalmış ve imzalanan Türkiye-AB Geri Kabul Anlaşması ile AB-Türkiye ilişkilerinde yeni bir dönem başlamıştır. İmzalanan bu anlaşma, bir anlamda siyasi restleşmeye dönen Türkiye-AB ilişkilerinin en bariz örneğidir. Bu çalışma, son dönem Türkiye-AB ilişkilerinde düzensiz göçün etkilerini ve imzalanan geri kabul anlaşmasının olası sonuçlarını değerlendirecektir. Özellikle AB ülkeleriyle ticaret yapanlar ve bu ülkelere eğitim amacıyla gitmek isteyen öğrencilerimiz için büyük önem arz eden vize serbestisi, Türkiye açısından AB-Türkiye Geri Kabul Antlaşması'nın uygulanabilmesi için olmazsa olmaz bir şart konumundadır. Aslında AB'nin şimdiye kadar Türkiye'ye vermesi gereken vize serbestisi, ülkemiz için çok önemli olmakla birlikte vize serbestisini almak için imzaladığımız Geri Kabul Anlaşması'nın yürürlüğe girmesi, Türkiye açısından çok önemli riskler de taşımaktadır. Dolayısıyla bu anlaşma, artı ve eksileriyle detaylı bir şekilde incelenmelidir. Bu çalışma, bu anlaşmayı eleştirel bir bakış açısıyla değerlendirerek ülkemiz açısından olası riskleri göz önünde bulundurmamızın gerekliliği üzerinde duracaktır. ; Relations between the European Union and Turkey are unique compared to other EU candidate countries. The relations mainly progress at a technical level for the candidate countries except for Turkey, which is handled through a different perspective. In recent years, the relations have evidently become political, forcing both parties to make further political moves. Syrian immigrants who escaped the battle in Syria took refuge in Turkey, which adopted an open-door policy. As these refugees started to enter the European Union countries illegally especially after 2015, the European Union experienced one of the biggest crises in its history. The EU failed in this humanitarian crisis and it was unable to come up with a permanent solution for the crisis. As a result, the EU applied to Turkey to solve the refugee crisis, despite the not-so-good relations. The Readmission Agreement signed between the parties has become a turning point for the relations between the EU and Turkey. This agreement is the most obvious example of the relations between the EU and Turkey, which have turned into a kind of political showdown. This research is performed to analyze the ever-increasing irregular migration and the recently signed readmission agreement with regards to their effects on the relations between the EU and Turkey. The visa procedure required by the EU for Turkish citizens is a problem especially for those who trade with EU countries and those who want to go to these countries for educational purposes. Visa liberalization, which the EU shall offer (though it doesn't) to Turkish citizens, is an essential condition for Turkey to maintain the Readmission Agreement signed with the EU. The Readmission Agreement Turkey has signed with the EU in return for visa liberalization with the aim to solve the visa issues experienced by its citizens, poses important risks for Turkey. Therefore, this agreement should be examined in details with its pros and cons. It is important for Turkey, as a country which has evolved from a sending country into a receiving country and is in form of a significant transit to access Europe, to view this agreement through a critical perspective by taking potential risks into consideration and to implement this agreement on a burden-sharing basis

SSCB'nin dağılmasından sonra uluslararası sisteme entegre olma girişimlerinin sürdüğü Kafkasya ve Türkistan1 ülkeleri dünya siyasasında jeo-stratejik açıdan önemli bir konuma sahiptir. Bu bölgelerde yeni bağımsız devletlerin kurulmasıyla, daha önce kapalı alanda dikkat çekmeyen birçok konu, bu kez sorun olarak ortaya çıkmıştır. Bu sorunlardan biri ve en önemlisi de bölgedeki enerji kaynaklarının ve askeri bakımdan stratejik merkezlerin paylaşımıdır. Bu çalışmamızda tarihsel zemine dayalı olarak, söz konusu bölgelerdeki muhtelif sorunları ele aldık. Çünkü, bu bölgelerde tarihçilerin geleneksel ilgilerine yakın olan sorunlar demeti bulunmaktadır. Kafkasya ve Türkistan devletlerinin eskiden SSCB'ye bağımlı olmaları konunun karmaşıklığını iyice artırmaktadır. Günümüzde Rusya'nın yakın çevre doktriniyle, ABD'nin büyük oyun stratejisi, araştırmamızda öne çıkan kavramlardır. Bu araştırma bizi Avrasya tarihine biraz olsun yaklaştırmıştır. ; Caucasus and Turkestan countries trying to inegrate into international system after the demise of Soviet Union have very important geo-strategic role in the world policy. A lot of subjects that didn't draw attention at that close area has became a problem after the establishment of new independent states. The most important one of these problems is sharing the strategical military regions and energy sources. In this essay we have analyzed these problems according to the historical perspective. Because, there are a bunch of problems which are close to historians traditional interests. The dependency of the Caucasus and Turkestan countries to Soviet Union in the near history is increasing the complexity of the issues. Russia's vicinity doctrine and USA's big game strategy are prominent concepts of our essay. This study promises us to get a bit more closer to Eurasian history.

İstihdam üzerindeki mali yükümlülükler işgücü maliyetlerinin ücretler dışında kalan kısmını ifade etmektedir ve ücretler üzerinden alınan vergiler ile parafiskal kesintilerden oluşmaktadırlar. Ülkelerin izledikleri istihdam politikaları istihdam üzerindeki mali yükümlülüklerin temel belirleyicisi konumundadır. Hükümetler açısından önemli bir sosyo-ekonomik politika aracı olan bu yükümlülükler, ülke ekonomileri üzerinde olumlu veya olumsuz etkiler yaratabilmektedirler. Ülkemiz Avrupa Birliği adaylık sürecindedir ve diğer tüm alanlarda olduğu üzere istihdam politikası alanında da Birlik politikaları ve uygulamaları ile uyumlu bir yapıya sahip olmak durumundadır. Çalışmada gerek Avrupa Birliği'nde gerekse Türkiye'de uygulanmakta olan istihdam politikaları genel bir çerçeve ile ele alınmış, bu bağlamda sosyal güvenlik yapıları ve istihdam üzerindeki mali yükümlülükleri karşılaştırılmıştır. Avrupa Birliği ve Türkiye arasında konu ile ilgili benzerlik ve farklılıklar ortaya konmuş ve mevcut sorunların çözümü için öneriler sunulmuştur ; The financal burdens on the employments expresses the labour costs beyond the wages and formed by the parafiscal contributions and with taxes charged on wages. The employment policies followed by the countries are in the position fundamental indicators of the fiscal burdens. The burdens from the goverments point of view which are being important instruments of social&economic policies can create positive or negative effects on the countries economy. Our country is in the phase of candidacy for European Union and as in all other matters, she has to be well adjusted in the field of employment policy with the unions policies and applications. In this paper, the employment policies being applied both in European Union and Turkey are taken in general frame and in this respect their social security structures and its fiscal burdens on employments have been compared. Similarities and differences relevant to subject between European Union and Turkey are brought up and the proposals for the solution of the present existing problems

Çalışmanın amacı eğitim kurumlarında güçlendirici liderliğin bilgi paylaşma davranışı arasındaki ilişkiyi incelemektir. Araştırmanın evrenini Tokat İl Milli Eğitim Müdürlüğünde görev yapan 135 çalışan oluşturmaktadır. Basit tesadüfi örnekleme yöntemi ile tüm çalışanlara araştırma anketi online olarak iletilmiş ve 107 anket değerlendirmeye alınmıştır. Analizler SPSS. 26 programı ile test edilmiş olup güçlendirici liderlik ile bilgi paylaşımı arasında (r=,667, p=0.01) anlamlı ilişki olduğu korelasyon analizleri sonucunda tespit edilmiştir. Güçlendirici liderliğin alt boyutlarında ise yetki vermenin bilgi paylaşma davranışı arasındaki ilişkinin (r=,648, p=0.01) orta düzeyde, sorumluluğun bilgi paylaşma davranışı ile arasındaki ilişkinin (r=,395, p=0.01) düşük düzeyde, son olarak destekleme alt boyutu ile bilgi paylaşma davranışı arasındaki ilişkinin ise (r=,616, p=0.01) yine orta düzeyde bir ilişki olduğu sonuçlarına, regresyon analizi sonuçlarına göre ise güçlendirici liderliğin bilgi paylaşma davranışı üzerinde anlamlı bir etkisi olduğu sonuçlarına ulaşılmıştır.

Küreselleşme hareketine bağlı olarak yerelleşme hareketi de aynı şekilde hız kazanmaya başlamıştır. Bu sürecin bir sonucu olarak merkeziyetçi yapıların sahip olduğu güç ve imkânların bir kısmı yerel yönetimlere devredilmiştir. Bu yetki ve görev devrinin bir sonucu olarak yerel yönetimlerin kendi mali ve idari sorumlulukları oluşmuştur. Bu çalışmada Tekirdağ Büyük Şehir Belediyesi'nin mali disiplin içerisinde yürütmüş olduğu faaliyetler kapsamında 2014-2018 yılları arası mali bütçe bilançosu analiz edilmiştir. Genel itibariyle Tekirdağ Büyükşehir Belediyesinin gelir ve giderleri karşılıklı olarak incelendiğinde gelirlerin giderleri karşılamadığı görülmektedir. Bunun neticesinde oluşan bütçe açıklarını ise borçlanma ile kapatma yoluna gitmişlerdir. Bu durum Tekirdağ Büyükşehir Belediyesini mali açıdan devamlılığı çok güç olan bir borç yükü altına sokmuştur. Böylece belediye bir borç döngüsü içine girmiş ve borç ödemekte sıkıntıya düşmüştür. ; Due to the globalization movement, the localization movement started to accelerate. As a result of this process, some of the power and facilities owned by centralist structures have been transferred to local governments. As a result of this transfer of powers and duties, local administrations have their own financial and administrative responsibilities. In this study, the financial budget balance between the years 2014-2018 has been analyzed within the scope of the activities carried out in the financial discipline of Tekirdağ Metropolitan Municipality. When the income and expenses of the Tekirdağ Metropolitan Municipality are examined in mutual terms, it is seen that the revenues do not cover the expenses. As a result of this, they started to close the budget deficits by borrowing. This situation has put the Metropolitan Municipality under a financial burden which is very difficult to sustain. Thus, the municipality has entered into a debt cycle and has trouble to pay the debt.

Konjonktürel dönüşüme bağlı olarak göç olgusu, günümüzde zorla yerinden edilme kavramıyla ilişkilendirilmekte ve uluslararası aktörlerin sürece müdahil olduğu çok boyutlu bir dinamizme işaret etmektedir. Bu dinamizmin en güncel örneğini ise Ortadoğu kaynaklı kitlesel akınlar oluşturmaktadır. Bu bakımdan Suriye Arap Cumhuriyeti topraklarında yükselen kaos, öngörülemeyen yeni bir göç trendini tetikleyerek uluslararası toplumu kontrol altına alınması zor bir krizle daha karşı karşıya bırakmıştır. Sonuçları itibarıyla küresel nitelik arz eden göçmen krizi, göç yönetişimi olgusunu gündeme getirerek kolektif işbirliği çabalarına hız kazandırmış ve bu yönüyle kurumsallaşan işbirliği modellerini gündeme getirmiştir. Bu bağlamda çalışmada, Türkiye ile Avrupa Birliği arasında katılım müzakereleri süreciyle temelleri atılan, göçmen kriziyle birlikte ise kurumsallaşma eğilimi gösteren işbirliği süreci ele alınmakta; bu yönüyle taraflar nezdinde tesis edilen ortak iltica rejiminin nitelik ve sürdürülebilirliğine ilişkin değerlendirmeler ortaya konmaktadır. Bu bakımdan Geri Kabul Anlaşması ve Vize Serbestisi Diyaloğu gibi çeşitli mekanizmalar aracılığıyla kurumsallaşan bu işbirliği forumu, uluslararası toplum nezdinde somut çıktılar üreten dinamik bir süreç olarak ön plana çıkmaktadır. Bu angajman ayrıca, AB açısından krizin kontrol altına alınarak tampon bölgelerde çözüme kavuşturulması; Türkiye açısındansa sorumluluk ve külfet paylaşımı beklentisini simgelerken, bu yönüyle, tarafların çıkar konfigürasyonları doğrultusunda şekillenen bir oydaşmaya işaret etmektedir. Günümüzde askıya alınan diyalog süreci, ikili ilişkilerde kısa vadede telafi edilemeyecek bir güvensizliği beraberinde getirmektedir. İlişkilerdeki bu durağanlaşma, kriz yönetimine dair çabalara ket vururken; aynı zamanda, uzun vadede üstesinden gelinemeyecek bir sorumluluk altına giren Türkiye'nin sonu öngörülemeyen bir çıkmaza sürüklenmesine sebebiyet vermektedir. Bu çerçevede Türkiye'yi içinde bulunduğu çıkmazdan kurtarmak ve krize ilişkin insani bir yaklaşım geliştirmek adına uluslararası toplumun desteğine duyulan ihtiyaç, BM ve AB gibi kilit aktörlerin kriz çözümünde çok daha etkin rol üstlenmesi gerekliliğini ortaya çıkarmaktadır. ; Due to the conjunctural transformation, the phenomenon of migration is now associated with the concept of forced displacement and points to a multidimensional dynamism where international actors are involved. The most recent example of this dynamism is the mass influx of the Middle East. In this respect, the rising chaos in the territory of the Syrian Arab Republic triggered a new trend of migration, which was unpredictable, and left the international community facing a crisis that is difficult to take under control. The Migration Crisis, which has a global nature due to its consequences, has accelerated the collective cooperation efforts by introducing the phenomenon of migration governance. In this context, cooperation process between Turkey and European Union, which started at the process of accession negotiations and showed the institutionalization trend with the migrant crisis, is dicussed. In this respect, evaluations on the quality and sustainability of the common asylum regime established by the parties are put forward. This cooperation forum, which is institutionalized through various mechanisms such as the Readmission Agreement and the Visa Freedom Dialogue, stands out as a dynamic process that produces solid outputs in the eyes of the international community. This engagement also allows the EU to take control of the crisis in buffer zones while symbolizing the expectations of Turkey in regards of sharing the responsibility and burden. In this respect, it refers to a consensus formed in accordance with the mutual interests of the parties. Today, the suspended dialogue process brings a distrust that cannot be compensated in the short term. This stagnation hinders efforts in crisis management, at the same time, Turkey has come under a great burden that can not be overcome in the long term causing an unpredictable dead end (ben buraya for Turkey eklemek istiyorum çünkü cümle öyle tamamlanıyor ama o zaman cümlede iki Turkey oluyor. O yüzden böyle bırakıyorum). In this context, the need for the support of the international community to develop a humanitarian approach to break the deadlock for Turkey and in regards of the crisis, reveals the necessity for key actors such as the UN and the EU to play a much more effective role in crisis resolution.

TEZ5833 ; Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2006. ; Kaynakça (s. 118-127) var. ; xvi, 128 s. ; 29 cm. ; Bu çalışmada Türkiye'nin seçilen AB ülkeleri karşısında rekabet gücü ölçülmeye çalışılmıştır. Çalışma dört bölümden oluşmaktadır. ilk bölümde küreselleşme kavramı ele alınarak, küreselleşmenin etkileri incelenmiş, ikinci bölümde küresel rekabet ve küresel rekabet gücüne teorik yaklaşımlar ele alınmış, üçüncü bölümde geleneksel rekabet ve rekabet gücünü belirleyen faktörler ele alınmıştır. Dördüncü bölümde seçilen AB ülkeleri ile Türkiye'nin rekabet gücü ölçülmüş ve Türkiye'nin, rekabet gücünün arttırılması için çözüm önerilerinde bulunulmuştur. Küreselleşen dünyada ülkeler birbirleriyle rekabet halinde olmakta, artan rekabete karşı tek başlarına hareketten daha çok, bölgesel birliklere üye olmayı tercih etmektedirler. Rekabet gücünün arttırılması için Türkiye'nin AB'ne tam üyeliğinin gerçekleşmesi gerekmektedir bu doğrultuda AB ülkeleri ile rekabet güçleri ölçümü, yetersiz kaldığımız alanların tespiti ve çözümü üyelik sürecinde ekonominin gelişmesini sağlayacaktır. Seçilen AB ülkeleri karşısında Türkiye rekabet gücünde son sırada yer almaktadır. Bu durumda çeşitli sektörlerde yapısal politikalar gerekmektedir. Öncelikle borç yükü azaltılmalı ve bütçe açışı kapatılmalı, cari açışın kapatılması için ihracatın ithalatı karşılama oranı artırılmalı, istihdamın artması, teknoloji ve bilgi transferi için doğrudan yabancı yatırımların ülkeye çekilmesi sağlanmalı, yurtiçi yatırımlarla beraber üretim verimlilik artışları sağlanması, vergi reformu yapılarak kayıtdışı ekonominin önlenmesi ve ar-ge, sağlık, eşitim alanlarında yatırımların artırılması gerekmektedir. ; In this research, Turkey's competitive power is aimed to be measured with selected Eurepeon Countries. This study consists of four parts. In the first part, the concept of globalization is discussed and its effects are examined and in the second part global competition as well as theoritical approaches to global competition power are studied. In the third part conventional and the determining the competitive power are discussed. In the fourth part, Turkey's competitive power is measured with the selected Eurepeon Union countries and recommendable solutions are put forward in order to increase its competitive power. In the globalising world, all countries are constantly in state of competing with each other. They would rather be member of regional unions rather than act on their own against the increasing competition. In order to increase the competitive power of Turkey, Turkey's full membership is required. In this way, the measurement of competitive power with Eurepeon Union countries, the determination of the fields that we are insufficient in and their solution with lead to economic development during the process of Eurepeon Union membersip. Compared with the competitive power of selected countries, Turkey takes place for beyond the list at the last level. In this case various structural policies are required in several sectors. First of all, the burden of debts is to be reduced and deficiency in the budget must be eliminated. In addition, in order to put an end to the current account eficiency, the rate of export to meet the rate of employment must be increased and for the transfer of technology and knowledge, direct foreign investment should be made possible in the country. In addition to domestic investments, increase in productivity is to be increased. Through tax reforms, informal economy should be avoided and investments on research and development, edcation, health should be increased.

ÖZETKamusal hizmetler merkezi idare ve yerel idareler tarafından yerine getirilmektedir. Söz konusu idareler arasındaki mali ilişki gelir paylaşımı ve hizmet bölüşümünden oluşmaktadır. İdareler arası hizmet bölüşümü etkinlik, faaliyetlerin ayarlanması ve yeknesak standart ve politikalar gibi birtakım kriterler ile belirlenmektedir. Bunun yanında idareler arasındaki gelir bölüşümü ise anlaşılabilirlik, yeterlilik, uygulanabilirlik ve gelir esnekliği gibi kriterlere bağlıdır. Etkin kaynak dağılımı için öncelikle idareler arası hizmet bölüşümü, daha sonra ise gelir paylaşımı belirlenmelidir.Yerel yönetimleri temsil bakımından en iyi örnek belediyelerdir. Belediyelerin mali ve idari durumu, şehirlerin giderek artan önemleri ve sorunlarının etkisiyle ön plana çıkmış; mali ve yerel önlemler alma ihtiyacı 1970'lerin sonunda iyice belirginleşmiştir. Bu gereksinimlerin sonucunda mali ve idari alanda birtakım düzenlemeler olmuştur. Mali alanda 1981 yılında 2380 ve 2464 sayılı Kanunlar ile yapılan düzenlemeler sonucunda belediyelere önemli oranda gelir sağlanmıştır. İdari alanda ise 1984 yılında çıkartılan 3030 sayılı Kanun ile İstanbul, İzmir ve Ankara gibi büyük şehirlerin yönetimi özel bir yapıya kavuşturulmuştur. Fakat bu şehirlerin yeni bir uygulamaya geçmesi varolan sorunları çözmede yetersiz kalmış ve merkezi idareyle aralarındaki idari ve mali sorunlar devam etmiştir. Bu sorunların çözümü için çeşitli kanun tasarıları hazırlanmış, fakat kanunlaşamamıştır. Kalkınma Planlarında ifade edilen düşünceler ise uygulamada yer bulamamıştır.Bu çalışmada yukarıda ifade edilen sorunlar çerçevesinde merkezi idare-yerel idare arasındaki mali ilişki incelenmiş ve Dünya ve Türkiye'deki büyük şehir uygulamaları bu açıdan değerlendirilmiştir.Bu çalışma çerçevesinde büyük şehir belediyelerine ilişkin şu sorunlar gözlemlenmiştir: Büyük şehir belediyeleri, kaynak sahibi olma ve kaynak yaratma açısından yeterince güçlü değildir. Belediye bütçe gelirleri, öz gelir payının azlığı ve belediyelerin yeni kaynak yaratma yetkisinin olmaması nedeniyle yetersiz kalmıştır. Belediye gelirlerinin çok büyük bir kısmı merkezi idare transferlerinden oluşmuştur. Bütçe giderleri ise, bazı hizmetlerin düşük düzeyde yapılmasına neden olmuş, personel harcamaları gibi kalemlerin payının yüksekliği bütçeleme alanının daralması sonucunu doğurmuştur. Diğer taraftan, merkezi idare yaptığı kanuni düzenlemelerde öncelikle gelir bölüşümünü belirlediğinden, kaynak kullanımında etkinsizlik ortaya çıkmıştır.Bu çalışmada, sorunların çözümüne ilişkin olarak mali ve idari alanda birtakım düzenlemelerin yapılması önerilmiştir.ABSTRACTPublic services are fulfilled by central and local governments. The fiscal relations between them consist of revenue and service-sharing. The service-sharing between different administrations (e.g. central and local governments) is determined by the criteria such as the setting of activities, uniform standards and policies. The revenue-distribution between different levels of administration, meanwhile, depends on such criteria as comprehensibility, capability, applicability, and income elasticity. For effective resource allocation, first, the service-sharing, and, then, the revenue-sharing between the two levels of administrations (central and local) should be decided.The examples which best represent the local government are local councils (belediye). On account of their increasing significance and problems, the question of the financial and administrative well-being of local councils and the respective need to take financial and local measures to enhance their conditions, have become more marked particularly by the end of the 1970s. As a result of this requirement, new regulations were issued in the financial and administrative spheres. In the financial sphere, the Laws no. 2380 and 2464, adopted in 1981, envisaged significant cash flows to local councils. In the administrative sphere, on the other hand, the Law no. 3030, adopted in 1984, accorded special status for metropolitan cities like İstanbul, İzmir and Ankara. Nonetheless, this new regime proved inadequate in resolving the deep-seated problems these cities had been facing, while their administrative and financial disputes with the central government persisted. A number of draft legislation to resolve these problems were prepared, and yet none were adopted by the parliament as law. The ideas expressed in the Development Plans, meanwhile, did not materialise.This study seeks to examine the financial relations between central and local governments by reference to the problems presented above. The metropolitan city arrangements in Turkey and in the world at large are, likewise, researched through in the same light.In this study, the following observations and findings as regards metropolitan city councils have been reached : The metropolitan cities are not possessed of adequate resources under their disposal and in their capacity of resource-generation. The budget revenue of local councils have remained inadequate due to the insufficiency of their own income and to their lack of power in generating new resources. For the most part, the revenue of local councils consists of funds transferred to them by the central government. The budgetary expenditures, for their part, have resulted in the poor quality of some of the services handled by local councils, while the high share of staff expenditures has limited the scope of budgetary provisions. On the other hand, since the central government first decides upon the allocation of revenues through legal regulations, inefficiency of resource-utilisation accordingly has followed suit. This study suggests a number of new arrangements in financial and administrative fronts to bring about a solution to the problems faced by the local councils in Turkey.

Özet: Soğuk Savaş dönemi sonrası değişen küresel ve bölge- sel konjonktür ile son dönemde keşfedilen hidrokarbon kaynakları Doğu Akdeniz bölgesinin önemini artırmıştır. Bölgede yaşanmakta olan gelişmeler Akdeniz havzasındaki enerji tablosunu olduğu gibi bölgesel dinamikleri de önemli ölçüde değiştirecek niteliktedir. Di- ğer taraftan, Kıbrıs Uyuşmazlığının denizlere yayılmasının bir sonu- cu olan bölgedeki hidrokarbon kaynaklarının paylaşılması sorunu sahildar ülkeler arasında işbirliği ihtiyacını ortaya çıkarmıştır. Bu da son dönemde bölgede yalnızlaşan Türkiye'nin bölgeye ilişkin mevcut politikasını gözden geçirmesini gündeme getirmektedir. Bu çerçe- vede, Türkiye'nin sahildar ülkelerle kuracağı iyi ilişkiler ile bölgede tekrar başat duruma gelmesi, hem Doğu Akdeniz'de hidrokarbon kaynaklarının adil paylaşımını temin edecek deniz alanlarının sınır- landırılmasına yönelik bir anlaşmanın yapılabilmesini hem de diğer sorunların ulusal çıkarlarımıza uygun çözülmesini temin edecektir. Bu kapsamda Doğu Akdeniz'de sahildar devletler arasında kıta sa- hanlığı ve münhasır ekonomik bölge alanlarının sınırlandırması, 'hak- kaniyete uygun çözüme' ulaşmak maksadıyla uluslararası hukuka uygun olarak ve bütün 'ilgili durumlar' dikkate alınarak 'anlaşma' ile yapılacaktır. ; Abstract: The global and regional political atmosphere that changed after the Cold War, together with the recently discovered hydrocarbon resources, have increased the importance of the Eas- tern Mediterranean. Developments taking place in the region are of a significance that can change the energy picture in the Mediterra- nean basin as well as regional dynamics. Furthermore, the problem of sharing the hydrocarbon resources, which has resulted from the extension of the Cyprus dispute to the sea, has revealed the need for cooperation among the littoral states. Therefore, this raises the need for Turkey to review its current policy in the region which at the moment has caused Turkey to be isolated in the region. In this context, Turkey's dominant position for establishing good relations with the littoral states can facilitate the conclusion of an agreement relating to maritime delimitation which will ensure equitable sharing of hydrocarbon resources in the Eastern Mediterranean as well as provide solutions for the other issues in accordance with Turkey's national interests. In this context the delimitation of the continental shelf and exclusive economic zone between litoral states in Estern Mediteranean shall be effected by 'agreement' on the basis of inter- national law and taking account of all the relevant circumstances in order to achieve an 'equitable solution.

Bu tez çalışmasında Suudi Arabistan`dakı siyaset dışı kurumların siyasetin oluşum sürecindeki katkısını araştılmaktadır. Suudi Arabistan Krallığı günümüzde Ortadoğu ve İslam dünyasının önemli siyasi ve ekonomik aktörlerinden biridir. Kabile lideri ve dini aliminin ulus devlet kurma fikri ve ideolojisi bugünkü modern Suudi Arabistan Krallığının temellerini ve ideolojisini oluşturmuştur. Günümüzde siyaset dışındakı aktörlerin devletin yükünün bir anlamda azaltılmasında önemli rolünü gözönünde bulundurursak bu kurumların (düşünce kuruluşları, üniversiteler ve vakıflar) Suudi Arabistan`da hükümetin yükünün azalmasında önemli rolü var. Suudi Arabistan`dakı düşünce kuruluşları yönetimin siyaset tarzına uygun karar alma sürecine bilimsel ve akademik olarak destek vermektedirler. Diğer bir ifadeyle, siyasi otoritenin siyasetinin meşrulaştırılmasında bu kurumların belli bir düzeyde rolü var. Diğer kurumlar, vakıflar kraliyet ailesi üyeleri ve iş adamları tarafından yönetilen vakıflar hem ülke içinde hem de ülke dışında önemli ölçüde projeler hayata geçirmektedir. Bu kurumlar eğitim, sağlık, sosyal alanlarda orta ve büyük çapta projeler hayata geçirmektedir. Ayrıca yönetim ülkenin meşhur 2030 vizyonuna yönelik reformlar gerçekleştireceği ve bu değişimin ana dinamikleri; insan kaynağının oluşumu, reform ve modern teknoloji transferi olması beklenmektedir. Bu kurumlar bu vizyonun hayata geçirilmesine lokomotif olacaktır --- In this study, the contribution of non-political institutions in the process of formation of politics in Saudi Arabia is investigated. The Kingdom of Saudi Arabia is today one of the important political and economic actors of the Middle East and Islamic world. The idea, stage and ideology of a tribal leader and a religious scholar to establish nation-state, has constituted the foundations and ideology of today's modern Kingdom of Saudi Arabia. If we consider the important role of today's non-political actors in reducing the burden of the state in a sense, these institutions (think-tanks, universities and foundations) have an important role in reducing the burden of the government in Saudi Arabia. Think-tanks in Saudi Arabia give scientific and academic support to the decision-making process in harmony with the politics of the administration. In other words, these institutions play a certain role in the legitimization of authority politics. Other institutions, foundations, royal family members and foundations led by businessmen are doing significant projects both within the country and abroad. These institutions are doing middle and large scale projects in education, health and social areas. In addition, new reforms towards the well-known 2030 vision of the country are expected from the government the main changes are expected to be in the fields of development and modern technology transfer. These institutions will be the driving force of this vision.

Sharenting, which means sharing the photos of children on social media by their parents, has started to be considered as an important and sensitive issue in the field of mental health in recent years. Photographs of children are often shared on social media, even before the child is born. Why mothers share photos of their children on social media and possible outcomes of sharenting is a matter of curiosity. There are various reasons that motivates parents to share photos of their children in social media. In this review study, besides the reasons that are frequently prominent in the literature, self-presentation theory and self-categorization theory, which is the theoretical side of the sharenting, sharenting from the in the perspective of children, legal process, and reasons for sharenting such as social/emotional and psychological support needs, seeing sharenting as a profession or earning money, digital arrogance and narcissistic traits, expressing emotions and thoughts also examined. Dark side of sharenting and suggestion to parents also discussed.

The European Union (EU) has been challenged by several crises lately. In addition to Brexit, the Euro crisis, and the migration crisis; global issues such as the coronavirus pandemic and the Russian attack on Ukraine affected the EU. The migration crisis, on the one hand, differs from the above-mentioned crises with one remarkable feature. The member states have no real consensus about forming a common migration policy. Besides, for geographic reasons, some member states put much more burden on immigrants. Agreeing on immigration becomes impossible for the border countries on the migration route and also transit countries. The paper argues that, unlike the other crises of the EU, the migration crisis reinforces EU integration in such a way that disputes between member states prevent the EU from making institutional changes about the issue. The study results assume that the other above-mentioned crises, on the other hand, stimulated institutional change throughout the EU. In light of this information, this study evaluates, using a method of relevant literature review and comparing the arguments of the researchers, how the migration issue became a subject of dispute between member states by evaluating the 2015 crisis.

ÖZETLÜBNAN'DA TOPLUMSAL YAPININ DEVLET YÖNETİMİNE ETKİSİBu tez Lübnan'da toplumsal yapının devlet yönetimine etkisini konu almaktadır. Lübnan, Ortadoğu'da farklı mezhebik toplulukların bir arada yaşamlarını sürdürdüğü ülkelerden biridir. Bu ülkenin diğer bölge ülkelerinden farkı toplulukların devlet yönetimini kendi mezhebik kimlikleri doğrultusunda paylaşmış olmalarıdır. Bununla birlikte söz konusu toplulukların bu iktidar paylaşımını aralarında yazılı ve yazısız anlaşmalarla gerçekleştirmelerine rağmen belli tarihsel dönemlerde kendi aralarında iktidar mücadelesine girişmişler ve bu yüzden ülke birçok siyasi krizle karşı karşıya kalmıştır. Ancak bu krizlerden topluluklar uzlaşarak çıkmış ve bu uzlaşı süreçleri de farklı krizlere zemin hazırlamıştır. Özellikle ülkedeki nüfusun bir mezhebik grup lehine arttığı belli tarihsel dönemlerde bu durum güç ve iktidar mücadelesinin kaynağı olmuş ve çoğunluğu oluşturan topluluklar azınlıkta olup iktidarı elinde tutan topluluklarla mücadele etmişlerdir. Bu durum da toplum–devlet ilişkilerini tüm tarihsel dönemlerde yoğun bir şekilde etkilemiştir. Çalışmada ülkenin toplumsal yapısının anlaşılabilmesi için ilk olarak ülkeye has kurumsal yapılar ve mezhebik topluluklar tanıtılmıştır. Toplumsal yapının devlet yönetimine etkisi ise Osmanlı Lübnan'ından günümüze kadar geniş bir tarihsel süreç içinde ele alınmaya çalışılmıştır. Anahtar Kelimeler: Toplum-devlet ilişkileri, uzlaşma, çatışma, ortaklaşmacı sistem, etnisite, çokkültürlülük, mezhebik topluluklar, zuama, emir, mutasarrıf, Müslüman, Hıristiyan, Marunî, Grek Ortodoks, Grek Katolik, Dürzî, Sünni, Şii. SUMMARYINFLUENCE OF SOCIAL STRUCTURE ON STATE GOVERNMENT IN LEBANONThis thesis is dwelling on the influence of the social structure on the state government in Lebanon. Lebanon is one of the countries, in which communities from various sects coexist. The difference of this country from the other countries of the region is that, various peoples of the country have been sharing the state government as per their sectarian identities. On the other hand, despite of a power sharing based upon formal, and informal agreements, there occurred power struggles among the said communities, exposing the country to numerous political crises in certain historical periods. However, the said communities walked out these crises with consensus, and such consensus periods paved the way for different crises. Especially throughout certain historical periods, in which a particular sectarian community outweighed the overall population of the country, such a condition set the stage for the power struggle, and the communities comprising the majority fought against the communities holding the power, despite their minority within the overall population. Such a state of affairs overwhelmed the society-state relationships throughout all historical periods. In this study, initially the institutional structures and sectarian communities unique to the country have been described, for a further understanding of the social structure of the country. The influence of the social structure on the state government then has been taken into consideration within a vast historical period, such as from Ottoman Lebanon to modern Lebanon.

ABSTRACTMost academic studies on the process of European integration do not pay much attention tothe international system and its requirements. The process of European integration is usuallyanalyzed as being a consequence of internal dynamics. However, European integration is notsolely dependent on internal dynamics. The external dynamics should also be emphasized asindependent variables. This thesis aims to look at the picture from the perspective of the solehegemonic power, the United States (US), and analyze Turkey's accession to the EU fromthat perspective. Washington conceives the continent of Europe as a springboard to Eurasia,center of the world according to many geo-politics theories. Moreover, Washingtonconsidered European enlargement, a means of wide spreading western values of democracyand liberalism to these regions. Washington's relationship with Turkey has always beenfounded on strategic considerations. Turkey is a pivotal state in the region. Moreover, Turkeyhas had western orientation since the early days of its foundation. It has been endeavoring tobecome a member of the European club. Thus, Turkey has the potential to inspire itsneighboring regions and influence them to orient toward western institutions and values. Insum, anchoring Turkey to western institutions is the main reason for Washington's support forTurkey's accession to the EU. Washington's view of the EU enlargement as a duty ofEuropeans in order to share their burdens in transatlantic cooperation overlaps with theWashington's vision of Turkey's accession to the EU.