Suchergebnisse

Sansür, bir toplumun veya toplum içindeki bir alt grubun bilgi ve görüşlerini aktarmasını sınırlamayı içeren bir süreç olarak tanımlanmaktadır. Bu süreç Devlet sansürü, kendi kendine sansür, yerel sansür, karma sansür şeklinde işlemektedir. Sinemanın kitleler üzerindeki etkisi anlaşılmaya başlanınca sinema filmleri için çeşitli düzenlemeler getirilmiştir. Fransa ve ABD gibi sinemadaki öcü ülkelerde de bu düzenlemeler görülmektedir. Sinemanın Türkiye'ye gelmesiyle birlikte Türk sinemasında da sansür uygulamaları görülmektedir. Osmanlı döneminden başlayarak Cumhuriyetin ilk yıllarından günümüze kadar Türk sinemasında çeşitli sansür uygulamaları görülmektedir. Bu uygulamayı yapan alt ve üst kurullar bulunmaktadır. Bu kurullar uygulamalarını o gün geçerli olan sansür tüzüğünün belirlediği kriterlere göre yapmaktadırlar. Türk sinemasında ki birçok yönetmen sansürün belirlediği kriterlere uygun olmayan filmler çektikleri için sansür kuruluyla ciddi çatışmalar yaşamıştır. Bu çatışmaları daha ilk filmiyle yaşayan yönetmenlerden biride Metin Erksan'dır. Metin Erksan toplumsal gerçekçilik akımının temsilcisi olarak filmlerinde toplumun sorunlarını işlemiştir ve bu nedenle sansür kuruyla sürekli sorun yaşamıştır. Çalışmamızda Metin Erksan'ın; Aşık Veysel'in Hayatı, Susuz Yaz, Yılanların Öcü, Beyaz Cehennem ve Gecelerin Ötesi filmleri Toplum Bilimsel Çözümleme yöntemiyle incelenmekte ve bu filmlerin neden sansüre maruz kaldığı açıklanmaya çalışılmıştır. ; Censorship is defined as a process that puts limits on the way a society or a sub-group in a society conveys their information and views. This process involves State censorship, censorship of the self, local censorship and mixed censorship. When the influence of the cinema on the masses was noticed, some regulations began to be made for films to be shown at the cinema. Such regulations are observed in countries like France and the USA, which are leading countries in terms of the cinema. With the introduction of the cinema into Turkey, practices of censorship began to be observed in the Turkish cinema, too. Various practices of censorship have been made in the Turkish cinema beginning in the Ottoman Era and from the initial years of the Republican Period to the present. There are commissions and supreme boards that implement these practices. These commissions perform their duty in accordance with the criteria laid down in the current censorship by-laws. Many directors in the Turkish cinema experienced serious conflicts with the censorship board because they have made films that did not conform to the criteria determined by the censorship board. One of the directors who got involved in these conflicts with his first film was Metin Erksan. As a representative of the social realism, Metin Erksan included problems of the society in his films and therefore constantly experienced problems with the censorship board. In our study, Metin Erksan?s films ?Minstrel Veysel?s Life, Dry Summer, Revenge of Snakes, White Hell and Beyond the Nights? were examined using the Sociological Analysis technique and an effort was made to explain why these films were subjected to censorship.

Bu tez internet yasaklarinin Turkiye ve ornek ulkelerdeki benzerlik ve farkliliklariniincelemektedir. Amerika Birlesik Devletleri Avrupa Birligi cin Suudi Arabistanarastirilan ulkeler olarak secilmistir. Turkiye ve secilen ulkelerde var olan mevcutinternet yasaklari ve engelleyen sistemler arasinda karsilastirma yapilmistir. Yapilan calisma sonunda internet sansuru uygulayan ulkelerde aile ve cocugu korumaya yonelik yasalarin benzerligi gorulmustur. ulkesel bazda bir takim ozel hassasiyetler one ciksa da internet yasaklarinin yerel degil global oldugu sonucu elde edilmistir. ; This thesis, examines the similarities and differences of internet censorship in Turkey and other selected countries. United States of America, European Union, People's Republic of China and Kingdom of Saudi Arabia were selected as researched countries. The comparison was made between Turkey and the other countries for the existing internet censorship and the systems that prevent the internet censorship. This study shows, the similarities of laws to protect children and families for the researched countries with internet censorship. Despite the fact that there are some certain national sensitivities, the results of this thesis shows that prohibitions on the internet are global rather than local.

Bu çalışmada Türk Sinemasında sansür olgusu kapsamında Yılmaz Güney'in filmlerindeki sansür olgusu ele alınmıştır. Sansür olgusu genellikle sanatı, özel de ise sinema sanatını etkileyen en önemli unsurlardan birisidir. Tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de özellikle darbe gibi anti-demokratik uygulamalarda sansürün sıklıkla uygulandığı bilinen bir gerçekliktir. Bu açıdan bakıldığında sansürün genel anlamda sanatı dolayısıyla da film sektörünü körelten bir unsur olması kaçınılmazdır. Bu anlamda sansür olgusu aynı zamanda özverili çalışmalar sonucu yoksunluklarla meydana getirilen filmlerin geniş halk kitlelerine objektif bir şekilde ulaştırılmasının önünde bir engel olduğundan başta senaristlerin, oyuncuların ve sinema emekçilerinin hayal kırıklığına neden olur. Bu çalışmada Yılmaz Güney'in yönetmen olarak yer aldığı filmlerinde uygulanan sansür olgusu ele alınmış olup bu yönü ile sinema literatürüne katkı sağlanması amaçlanır. Çalışmanın birinci bölümünde Türk sineması ve sansür, sinemanın Türkiye'ye girişi, Türk sinemasında sansür olgusunun kronolojik olarak incelenmesi; çalışmanın ikinci bölümünde Türk sinemasında Yılmaz Güney, sinemacı Yılmaz Güney, Yılmaz Güney sinemasının özellikleri; çalışmanın üçüncü bölümünde ise çalışmamızın esas konusu olan yönetmenliğini yaptığı, sansüre uğramış filmleri kronolojik sırayla ele alınıp; Seyyit Han (1968), Umut (1970) ve Duvar (1984) filmleri sansürlenme nedenlerine yer verilmiştir. ; In this research, the fact of censorship in Turkish cinema will be examined with in context of the historical development of censorship notion which is very important in cinema studies. During this research as investigation the films will be evaluated as after the censored versions of Yılmaz Güney's films. As in all over the world the censorship is matter after revolutions. The main purpose of the study is to consider the films of Güney as were influenced by censor censorship cases. Censorship is also an important case for the general arts with in cinema. As in our country as all over the world including in particular the impact of censorship in the period of undemocratic practices used, and the meaning of art has been a factor that dulls. Censorship is a barrier for the films which contain the special efforts under the unsuitable conditions which aims to be watched by the wider society. It also causes disappointing of the script writer, players and all kind of area workers of the movie industry. This study aims to detect the censorship in Güney's films and through this way the study aims to make a contribution to literacy. In the first stage it is searched for Turkish cinema and censorship, beginning of cinema in Turkey. At the second stage it is searched for Güney's role in Turkish cinema, Its' feature as cinematography. At the third stage handled censored movies are given as chronological order; Sayyed Khan(1968), Hope (1970) and Wall (1984) by Güney on the grounds of censorship of the film are included in our study.

06.03.2018 tarihli ve 30352 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan "Yükseköğretim Kanunu İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun" ile 18.06.2018 tarihli "Lisansüstü Tezlerin Elektronik Ortamda Toplanması, Düzenlenmesi ve Erişime Açılmasına İlişkin Yönerge" gereğince tam metin erişime açılmıştır. ; Bu araştırmada üniversite öğrencilerinin sosyal medya bağımlılık düzeyleri ve kendini sansürleme düzeyleri çeşitli değişkenler açısından incelenmesi amaçlanmaktadır. Çalışmadaki kavramlar cinsiyet, okudukları üniversite, sınıf düzeyi, bölüm ve algılanan akademik başarı açısından incelenmiştir. Araştırmanın çalışma grubu Marmara Bölgesi'nde üç üniversitenin eğitim fakültesinde okuyan 602 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırmada sosyal medya bağımlılığına ait veriler ''Sosyal Medya Bağımlılığı-Yetişkin Formu'' (Şahin ve Yağcı, 2017), kendini sansürlemeye ait veriler ise ''Kendini Sansürleme İsteği'' (Coşkun, Durak ve Elgin, 2008) ölçeği ile toplanmıştır. Demografik özelliklere (cinsiyet, okudukları üniversite, sınıf düzeyi, bölüm ve algılanan akademik başarı) ilişkin verileri toplamak için ise ''Demografik Bilgi Formu'' kullanılmıştır. Araştırmada veri toplama araçları ile elde edilen verilerin çözümlenmesi 'SPSS Statistics 22.0' paket programı kullanılarak bilgisayar ortamında gerçekleştirilmiştir. Verilerin analizi için T-testi, Tek Yönlü Varyans Analizi (ANOVA), Welch testi, Levene istatiği, Tamhane's T2 testi, Scheffe testi ve Pearson Korelasyon Katsayısı kullanılmıştır. Araştırma sonucunda sosyal medya bağımlılığı ile kendini sansürleme arasında anlamlı bir ilişki olduğuna ulaşılmıştır. Bu bağlamda sosyal medya bağımlılığının, kendini sansürleme isteği yüksek olan kişilerin kendini sansürleme düzeyi düşük olan kişilere göre daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Sosyal medya bağımlılığının okunan üniversiteye ve algılanan akademirk başarıya göre anlamlı farklılaştığı görülmüştür. Buna göre üç üniversitenin sosyal medya bağımlılık ortalamalarının birbirinden farklı olduğu belirlenmiştir. Bunlara ek olarak ise algılanan akademik başarısı kötü olan katılımcıların sosyal medya bağımlılığının algılanan akademik başarısı iyi olan katılımcılara göre daha yüksek olduğu görülmüştür. Ayrıca kendini sansürleme isteğinin yine okunan üniversiteye göre farklılaştığı tespit edilmiştir. Bunlara ek olarak kendini sansüreme ile cinsiyet, sınıf düzeyi, algılanan akademik başarı, bölüm değişkenleri arasında anlamlı bir farklılık görülmemiştir. ; In this study, it is aimed to examine the social media addiction levels and self-censorship levels of university students in terms of various variables. The concepts in the study were examined in terms of gender, university, class level, department and perceived academic success. The participants of the study consists of 602 students studying in the education faculties of three universities in the Marmara Region. In the study, the data of social media addiction were collected with the scale of 'Social Media Addiction-Adult Form' (Şahin and Yağcı, 2017) and the data of self-censorship was '' Demand for Self-Censorship '' (Coşkun, Durak and Elgin, 2008). The '' Demographic Information Form '' was used to collect data on demographic characteristics (gender, university, class level, department, and perceived academic achievement). The analysis of the data obtained with the data collection tools in the research was carried out in the computer environment by using the package program 'SPSS Statistics 22.0'. T-test, One-Way Variance Analysis (ANOVA), Welch test, Levene statistic, Tamhane's T2 test, Scheffe test and Pearson Correlation Coefficient were used for data analysis. As a result of the research, it was found that there is a significant relationship between social media addiction and self-censorship. In this context, it was determined that social media addiction is higher in people with high self-censorship than those with low self-censorship. It was observed that social media addiction differs significantly from school to university and perceived academic success. Accordingly, it was determined that the average social media addiction of three universities is different from each other. In addition, it was observed that the participants whose perceived academic success was bad had higher social media addiction than the perceived academic success. In addition, it was determined that the desire to self-censor differs according to the university studied. In addition, it was observed that there was no significant difference between self-censorship and gender, grade level, perceived academic achievement, and department variables.

Siyasal iletişim, insanlık tarihinde siyaset, devlet ve iktidar yapısı ile birlikte irdelenen en eski alanlardan biri olarak ortaya çıkmaktadır. Özellikle toplum, grup ve bireyin kendini ifade etme ve kamuoyu oluşturma sürecinde etkili olan siyasal iletişimin, günümüz medya araçları ile demokratik toplumların vazgeçilmezi haline geldiğini söylemek mümkündür. Siyasal iletişim araçları ve siyasal iletişim için kullanılan metotlar aynı zamanda toplumsal yapıların özelliklerini de göstermektedir. Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği yıkılışına kadar kendine has bir iletişim sistemi uygulamıştır. Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği'nin dağılmasından sonra ise hibrit post-sovyet siyasal sistem organize olmuştur. Bu yeni sistem ise kendi iktidar ve siyasal araçlarını üretmiştir. Bu süreçte genel olarak demokratik teamüller yerleşememiştir. Muhalefet ve muhaliflik gibi kavramlar baskı ve sansürle birlikte anılır hale gelmiştir. Gelişen iletişim teknolojileri ile birlikte muhalifler kendi alanlarını açmaya çalışmaktadır. Bunlardan biri de muhalif lider Aleksey Anatolyeviç Navalnıy'dır. İktidarın geleneksel medyaya ulaşmasını engellemesi nedeniyle siyasal iletişim faaliyetlerini yoğun olarak sosyal medyaya taşımıştır. Navalnıy, kullandığı siyasal iletişim teknikleri ile toplumun geniş bir bölümünün dikkatini çekmiş ve hızla ciddi bir destekçi kitlesi oluşturmuştur. Kullandığı ikna odaklı siyasal iletişim stratejileri ve retorik de bunda etkili olmuştur. Çalışmada Aleksey Navalnıy'ın siyasi konuşmaları retorik analizi ile incelenmiştir. ; Political communication is one of the oldest areas in the history of mankind, along with politics, state and power structure. Political communication is especially effective in the process of self-expression of society, group and individuals and in the process of creating public opinion. Now it is becoming an indispensable element of democratic societies with the media tools of today. The means of political communication and the methods used also show the characteristics of social structures. Until the fall of the USSR, it has implemented a unique communication system. After the disintegration of the Soviets, the hybrid postSoviet political system was organized and produced its own power and political means. In this process, democratic conventions could not be settled, and the opposition was remembered with oppression and censorship. Along with the developing communication technologies, opposition try to open their own fields. One of them is opposition leader Alexei Navalny. Because the power has prevented him from reaching the traditional media, he intensified his political communication activities on social media. Navalny has drawn public attention with the political communication techniques he used and quickly formed a serious supporter mass. Persuasion-oriented communication strategies and rhetoricthat he used have been effective in this. In this study, Navalny's political speeches were examined with rhetorical analysis.

Pertev Tevfik Bey?in sahibi olduğu, Şehabettin Süleyman Bey?in başyazarlığını yaptığı Muahede gazetesi, 18 Ekim 1910 tarihinde İstanbul?da, "Demokrasi Mesleğinin Hâdim ve Müdâfii" künyesiyle yayın hayatına başlar. Günlük, siyasî, iktisadî ve edebî bir gazetededir. Yayım hayatı, II. Meşrutiyetin çalkantılı ortamında kısa sürer ve sadece 24 sayı çıkar. Demokrasinin ve özgürlüklerin memlekette yerleşmesi ve kanunların buna göre işlemesi için çalışan gazete, İttihat ve Terakki iktidarının politikalarını bu açıdan eleştirir. Ayrıca hükümetin meslek dışı atamaları da uygun bulunmaz. Sıkıyönetimin olduğu, hükümet aleyhine yazılar yazan gazetelerin kapatıldığı bir dönemde, hükümetin siyasî ve idarî hatalarını yazmaktan çekinmez. Hükümetin, meşrutiyetin ruhuna uygun demokrat bir şekilde hareket etmesini ister. Bu tarz bir yönetimin sergilenmesi ile meşrutiyetin tam manasıyla memlekette yerleşebileceğini ifade eder. Demokrasinin gelişmesinde basına önemli görevler düştüğünü belirten gazete, basını demokrasinin temel unsuru olarak görür. Basına getirilen sansürü eleştirerek, sansürün demokrasinin gelişmesinin önünü tıkadığını vurgular. Demokrasiye sıklıkla atıf yapan gazete, meşrutiyet, adalet, hürriyet, Kanun-ı Esasi ve demokrasi kavramlarının halk tarafından daha iyi anlaşılması için gazete sütunlarında bu kavramlara yer verir. Gazete, devletin, sosyal, iktisadî, idarî ve siyasî açıdan gelişmesini amaçlayan yayın politikası takip eder. Basının görevinin kamuoyunu her türlü gelişmelerden haberdar etmenin yanı sıra, ülkenin sorunlarını gündeme getirerek, hükümetin dikkatini bu sorunlara çekmek olduğunu belirten gazete, Anadolu insanının karşılaştığı sorunları ve güçlükleri ele alarak, bunların ortadan kaldırılması için hükümete telkinlerde bulunur. Matbuat Kanunu?na rağmen idarî zaafları, yolsuzlukları, usulsüzlükleri ve hataları cesurca ve korkusuzca ele alır. Ayrıca Osmanlıcılık siyasetini savunan gazete bu siyaset gereği, Türk ve Müslümanlarla birlikte Osmanlı Hristiyanlarının da sosyal, kültürel, idarî ve eğitim sorunlarını gazete sütunlarına taşır. Bununla gazete birlik ve bütünlükten yana bir yayın takip ettiğini ortaya koyar. Gazetede siyasî konular diğerlerine göre daha çok yer alır. Osmanlı Devleti?ndeki ve Avrupa?daki her türlü gelişmeden bahsedilir. Özellikle Avrupa?nın Osmanlı Devleti?ne karşı yürüttüğü politikalar gazete sütunlarına taşınarak kamuoyu bilgilendirilir. Gazetenin ilgi alanı Osmanlı Devleti?yle sınırlı değildir. Osmanlı Devleti?nin dâhilî ve haricî siyasetinin yanı sıra Avrupa?nın ve İran?ın siyasî ve sosyal vaziyeti ile dünyadaki her türlü siyasî, sosyal ve ekonomik gelişme gazete sayfasında yer alır. Özellikle Rusya?nın Balkanlarda ve Osmanlı Devleti?nin komşuları üzerinde sinsi politikalar takip ederek, bu bölgelerde meydana getirdiği karışıklıklar ele alınır. Çalışmada, II. Meşrutiyet Döneminin önemli siyasî kişiliği olan Pertev Tevfik ile sahibi olduğu Muahede gazetesi incelenmiş ve II. Meşrutiyet Dönemi fikir hayatına katkıları ele alınmıştır. ; The Muahede, which was owned by Pertev Tevfik Bey and edited by Şehabettin Süleyman Bey, began its publication life as newspaper in İstanbul on October 18, 1910 with the tag line "Demokrasi Mesleğinin Hâdim ve Müdâfii" (The Servant and Defender of Democracy). It was a daily newspaper with political, economic and literary content. Its publication life did not last long in the convulsive atmosphere of the Second Constitutional Era and only 24 issues were printed. The newspaper, which adopted the mission of promoting the ideas of democracy and liberties among the public, criticized the policies of İttihat ve Terakki (The Union and Progress Party) government especially with respect to these aspects. The publication did not hesitate to write about the political and administrative mistakes of the government even in a period when martial law was in effect and those newspapers writing against the government were closed down. It asked the government to adopt democratic means in accordance with the spirit of constitutionalism. The newspaper expressed the view that the regime of constitutionalism can be completely established in the country only with the implementation of a democratic government. While emphasizing the importance of the role the press must play in the development of democracy, the publication foregrounded the press as the essential element of a democracy. By criticizing the censorship practices, it asserted the idea that censorship was a barrier for the development of democracy. By frequently referring to the ideas of democracy, the articles in the publication often included terms like constitutionalism, justice, freedom, Kanun-ı Esasi (Main Constitution) and democracy, so that these terms could be better understood by the general public. The newspaper pursued a policy which aimed to promote the development of the state socially, economically, administratively and politically. The newspaper, which stated that the mission of the press was to place the problems of the society on the agenda, thereby directing the attention of the government to these problems, as well as informing the public about all kinds of developments, wrote about the problems and difficulties encountered by the people of Anatolia and tried to influence the government towards the solution of these problems. Despite the Press Law (Matbuat Kanunu), it bravely wrote about administrative weaknesses, corruption, abuse and mistakes. Moreover, as a supporter of the policy of Ottomanism, the paper also wrote about the social, cultural, administrative and educational problems of the Christian minorities, as well as those of the Turks and Muslims. However, the newspaper also emphasized its policy of supporting the unity and integrity of the state. Political issues dominated the contents of the newspaper. All kinds of developments in the Ottoman State and Europe were mentioned. Especially the European policies against the Ottoman State were included to inform the general public about these. The scope of interest of the publication was not limited to matters about the Ottoman State. In addition to articles about the domestic and foreign policy of the Ottoman State, developments in the political and social spheres of Europe and Iran, and news about the political, social and economic situation from around the world were included in the newspaper. Particularly, the sly policies pursued by Russia in the Balkans and against the neighbors of the Ottoman State, and the consequent disorder in these regions were discussed. In this paper, Pertev Tevfik Bey, who was an important political figure during the Second Constitutional Era, and the Muahede, which was owned by him, are studied in terms of their contributions to the intellectual scene of the Second Constitutional Era.

Osmanlı Devleti'nin son dönemi olan II. Meşrutiyet Dönemi'ni anlamakbugünün Türkiye'sinin siyasal hayatını anlamak için önemli bir adımdır. II.Meşrutiyet Dönemi yaklaşık on iki yıllık bir süreyi kapsamasına rağmenözellikle 1923 yılından itibaren Türkiye'nin yaşadığı siyasi ve demokrasitarihinin sıkıştırılmış bir şeklidir. Bu dönemdeki siyasal gelişmelerCumhuriyet tarihindeki gelişmelerin birer örneği ve benzeri konumundadır.Cinayetler ki hem gazeteciler hem de siyasilerin öldürülmesi, çok sayıdasiyasi partinin siyasal hayatta yer alması, seçimler, erken seçimler, darbeler,sürekli iktidar değişikliği ve tek parti iktidarları, muhalefetinetkisizleştirilmeye çalışılması veya yok edilmesi bu dönemin siyasalgelişimlerinin örneklerindendir. Ancak cumhuriyet dönemlerinden farklıolarak bu dönemde devlet Trablusgarp savaşı, I. ve II. Balkan Savaşları ve I.Dünya savaşları gibi olağanüstü dönemleri de içinde barındırmaktadır.Bu çalışmada II. Meşrutiyet Dönemi'nin siyasal gelişmelerine bakılarak bugelişmelerin Türkiye'nin demokrasi tarihine olumlu ve olumsuz etkilerivurgulanmaya çalışılacaktır. Bu dönemin siyasal gelişmelerinin olumluetkileri olarak; hem seçimlerin hem de parlamentonun kurumsallaşmayabaşlaması, meşruiyet algısının gelenekselden yasal- ussallığa dönüşmesi,demokrasilerin işlemesinde önemli bir araç olan siyasal partilerin ortayaçıkması ve çok partili seçimlerin yapılması, gazetelerin kısmen daha özgürbir ortamda çoğalmaları, millet egemenliği ilkesinin önemli hale gelmesi,meşruti rejimin yapılan anayasa değişiklikleri ile kuvetlenmesi ve çoğulcubir yapının varlığı söylenebilir. Bu dönemin siyasal gelişmelerininTürkiye'nin demokrasi tarihine olumsuz etkileri olarak; asker-siyasetilişkisinde askerin siyaset içinde fazlasıyla görünmesi, iktidar- muhalefetilişkisinin sert oluşumu, devletin sahibi olarak kendilerini gören İttihat veTerakki Örgütü'nün seçkinci bir kitle meydana getirmesi, gazetelerin süreklikapatılması, basına uygulanan sansür, siyasi cinayetler, tehdit politikaları ilemuhalefetin etkisizleştirilmeye çalışılması ve darbe geleneğinin yerleşmesiifade edilebilir. ; Second Constitutional Era, which is the last period of the Ottoman Empire is a crucial time frame to understand the political landscape of current Turkey. II. Constitutional Period is a compressed form of Turkey's politic and democracy history, especially since 1923, despite the fact that it covers only about 12 years process. The political developments of this term are examples and counterparts of the improvements in the history of the Republic. Political murders, the involvement of many political parties in political life, elections, early elections, coups, continuous power change and single-party governments, trying to neutralize or destroy the opposition are examples of the political developments of this period. However, unlike the republican periods, during this period, the state was involved in the Tripoli war, I. and II. It also includes extraordinary periods such as the Balkan Wars and the First World Wars. In this study, by examining the political events during the II. Constitutional Period the negative and positive effects of these occurrences to Turkey's democracy history will be emphasized. As positive effects of this term, the institutionalization of elections and parliament, the transformation of legitimacy perception from traditional to legal-rationalism, the emergence of political parties and multi-party elections which are essential tools in the functioning of democracies, the proliferation of newspapers in a freer environment and the existence of a pluralistic structure can be said. The negative impacts of this period on Turkey's democracy history can be expressed as the presence of the military in politics, the rigid structure of the power-opposition relationship, the formation of an elitist mass by the Committee of Union and Progress which sees itself as the owner of the state, and the continuous closure of newspapers, that is, the censorship and threat policies applied to the press, and the establishment of the coup tradition.

ÖZET2011 GENEL SEÇİMLERİ SÜRECİNDE YAZILI BASININ SİYASAL İLETİŞİM YÖNÜNDEN İNCELENMESİSiyaset ve iletişim disiplinlerinin kesişim noktasından doğan "siyasal iletişim" kavramı, hayatımızda yalnızca teorik anlamda var olmamaktadır. Öyle ki, etrafımızı çevreleyen neredeyse her kitle iletişim aracı her an siyasal iletişim mesajları taşımakta fakat aynı zamanda bu mesajları farklı anlatım biçimleriyle yansıtmaktadır. Yazılı basın da bu kitle iletişim araçlarının geçmişten bu yana en etkili olanlarından biridir. Bu nedenle, yalnızca seçim dönemlerinde değil, seçim dışı zamanlarda da gazetelerin siyasal iletişim açısından önemli bir rolü vardır.Siyasal iletişim kavramı, 20. Yüzyılın sonlarına doğru popülerlik kazanmış olsa da, Antik Yunan'dan günümüze varlığını sürdürmektedir. Platon'un "Sokrates'in Savunması" ve "Gorgias", Aristoteles'in ise "Retorik" adlı eserlerinde siyasal iletişimden izler bulmak mümkündür. Özellikle retorik (ikna edici dil kullanımı), siyasal iletişim tekniklerinin temel öğelerinden birini oluşturmaktadır. Zaman içinde gelişen siyasal sistemler ve iletişim sistemleri, kavramın etki alanını genişletmiştir. Pazarlama öğelerinin hemen hepsi "siyasal iletişim yönetimi" adı altında birleşip, siyasal reklam, siyasal propaganda ve siyasal pazarlama gibi kollara ayrılmıştır. Özellikle Amerika Birleşik Devletleri'nde iletişim teknolojilerinin gelişmesiyle birlikte siyasal iletişimin önemi artmış; seçim dışındaki dönemlerde de uzun vadeli stratejik planlar yapılmaya başlanmıştır. Bu noktada, kitle iletişim araçlarının toplum üzerinde kısa ve uzun vadede yarattığı etkilere örnek olarak çeşitli kuramlar/modeller üretilmeye başlanmıştır. Siyasal iletişimi de ilgilendiren bu kuramlardan biri Gündem Belirleme Modeli (Agenda Setting)'dir. Bu modele göre, medya yansıttığı gündemle, bizim ne konuşacağımızı değil ama "ne hakkında konuşacağımızı" belirlemektedir. Diğer bir deyişle, bizi yönlendirmektedir. Dolayısıyla medyanın (tez konusu gereği basının) elinde bulundurduğu bu güç, siyasi parti liderleri tarafından bir manipülasyon aracı olarak görülmektedir. Bu durum, basın ve siyaset ilişkisini konunun içine dahil etmektedir. Basın tarihi boyunca, siyaset ve iktidarla ilişkiler hep gündemde olmuştur. Özellikle Türk Basın Tarihi'nde yapılan sansürler, kapatılan dergi ve gazeteler, hapis cezası alan gazeteciler bu ilişkilerin boyutunu gözler önüne sermektedir. Elbette ilişkilerin bu girift (çapraşık) hali almasında ilk gazetelerin devlet eliyle çıkması, sonrasında basında yaşanan holdingleşmeler, hükümetler tarafından verilen teşvikler ve değişen habercilik anlayışının da etkileri olmuştur. Neticede, değişen habercilik anlayışı "haberin metalaşması" sorununu da beraberinde getirmiştir. Bunun yanında, basın-siyaset arasında yaşanan çıkar çatışmaları haber diline yansımış; nesnellik, objektiflik ve dengelilik gibi unsurlar belirgin şekilde göz ardı edilmeye başlanmıştır. Tüm bu nedenlerden ötürü, bu çalışmada 2011 Genel Seçimleri sürecinde partilerin ve liderlerin siyasal iletişim çalışmalarının yazılı basında nasıl sunulduğu ve yansıtıldığı incelenmiştir. 1 Mayıs 2011- 12 Haziran 2011 tarihleri arasında Cumhuriyet, Hürriyet ve Zaman gazetelerinde partilerin seçim çalışmaları ile ilgili yer alan haberler, eleştirel söylem çözümlemesi modeli örnek alınarak analiz edilmiştir. Çalışmanın birinci bölümünde, Siyaset, İletişim ve Siyasal İletişim kavramlarının yanında, Siyasal İletişimin Tarihçesi, Öğeleri ve Türkiye'deki Gelişimi ele alınmıştır. İkinci bölümde, Yazılı Basın ve Siyaset İlişkisi, Siyasal İletişimde Yazılı Basının Yeri , Siyasal İletişim ve Habercilik Etiği incelenmiştir. Üçüncü bölümde, partilerin 2011 Milletvekili Seçimleri sürecinde kullandıkları sloganlar, ilanlar, seçim vaatleri ve tanıtım faaliyetleri irdelenmiştir. Dördüncü bölümde ise, Eleştirel Söylem Çözümlemesi Modeli örnek alınarak seçilen gazetelerin analizleri yapılmıştır. ABSTRACTANALYSIS OF THE PRESS IN TERMS OF POLITICAL COMMUNICATION DURING 2011 GENERAL ELECTIONSPolitical communication, which arises out of the crossroads of politics and communication disciplines, does not exist just theoretically in our lives. Such that, every means of mass communication that surrounds our environment carry political communication messages at any moment by reflecting these messages using different wordings at the same time. Press is one of the most effective means of mass communication from past to present. Because of this reason, not only in the election periods, but also during non-election periods, newspapers have an important role in terms of political communication. Even though political communication started to gain popularity towards the end of the 20th century, it's been in existence since Ancient Greeks. It's possible to find the traces of political communication in Platon's works, "Sokrates's Defence" and "Gorgias" and, Aristoteles's work "Rhetoric". Especially rhetoric (persuasive use of the language) is one of the basic elements of the political communication techniques.In time, the developing political and communication systems has broadened the influence area of the term. Almost all the components of marketing came together under the name of "political communication management" and ramify in to the branches like political advertisement, political propaganda and political marketing. Mainly, by the development of communication technologies in the United States, the importance of political communication has increased and long-term strategical plans (including non-election period) has started. At this point, various theories and models have started to be produced as a sample for the long/short term effects of the means of mass communication on the society. One of these theories which concerns political communication is Agenda Setting. According to this model, the media do not determine "what we are going to talk" but "about what we are going to talk". In other words, it redirects us. Thereby, the power that press has is seen as a mean of manipulation by the political party leaders. This situation directly takes press and politics in to the subject. Throughout the history of the press, politics and power relations were always on the agenda. Especially in the history of Turkish press, the censorship, banned magazines and newspapers, the journalists who were sentenced reveal the size of these relationships. Certainly, the emergence of first newspapers by the hand of state, the incentives provided by the governments, the conglomeration in the press immediately afterwards, and the changing understanding in the journalism all have had an impact on the relationships which reached this perplexed state, too. Eventually, the changing understanding in the journalism has brought the problem of "commoditization in the news", as well. Besides, the conflicts between the press and politics have affected the language of the news; the elements like objectivity and balance in the news have clearly begun to be ignored. Because of all these reasons, how the political communication process of the leaders and parties were presented and reflected during 2011 general elections in Turkey is analyzed. Between May 1 and June 12, the election studies of political parties in the news of the daily national newspapers Cumhuriyet, Hürriyet and Zaman is analyzed by using the model of critical discourse analysis. In the first chapter of this study, the History, Elements and Development of Political Communication in Turkey were discussed, beside the concepts of Politics, Communication and Political Communication. In the second chapter, Relationship between Press and Political Communication, Place of the Press in Political Communication, Political Communication and Journalism Ethics are studied. In the third section, slogans, advertisements, election promises and promotional activities of the parties in the process of 2011 general elections are widely examined. Finally in the fourth chapter, selected newspapers were analyzed through Critical Discourse Analysis Model.

Güney Afrika'da 1948 yılında başlayan Apartheid rejimi 27 Nisan 1994 yılında gerçekleştirilen ülkenin ilk ve çok partili demokratik seçimlerine kadar hâkim yönetim anlayışı olmuştur. Apartheid rejimi hükümetleri medyayı kendi kontrolleri altında tutmak için hem yasalardan hem de idari kontrol gücünden yararlanmıştır. Daniel François Malan ile başlayan ve 1960'larda zirveye ulaşan Apartheid rejimi basını ve tüm medyayı kontrol altına almıştır. Afrikaanca dilinde yayın yapan basın kuruluşları rejimin sözcüsü gibi hareket ederken, muhalif İngilizce basın sansüre maruz bırakılmıştır. Radyo ve televizyon sektörleri de Güney Afrika Yayın Kurumu (South African Broadcasting Corporation – SABC) tarafından kontrol edilmiş ve kurum tam anlamıyla 1980'lerin ikinci yarısından itibaren başlayacak olan liberalleşme dalgasına kadar televizyon ve radyo alanında ülkedeki tekel konumunu korumuştur. Sinemada durum bundan farklı değildir. A Şeması ve B Şeması sübvansiyonlarıyla Apartheid hükümetleri sinema sektörünü kontrol etmiş ve filmlerin otosansüre bağlı olmasını sağlamıştır. Apartheid ideolojisine aykırı filmlerin veya eleştirel filmlerin özgür bir şekilde halka gösterilmesi mümkün olmamıştır. Örneğin, eleştirel bir filmin yönetmeni olan Gibson Kente, How Long (1976) filminin içeriği yüzünden tutuklanmıştır. 1980 – 1990 döneminde üçüncü sinema ve eleştirel filmlerin yükselişe geçmesi ülkenin içinde bulunduğu siyasal ortamla direkt olarak bağlantılıdır. Apartheid rejiminin zayıflaması üzerine üçüncü kuşak sinema ve eleştirel filmler mevcut rejime karşı çok önemli bir sanat aracı olarak karşı durmuştur. Sistem ve hükümet eleştirisi yapmışlardır. Eleştirel filmler ve üçüncü sinema Apartheid rejiminin çözülme yıllarında demokrasi mücadelesini destekler nitelikte Apartheid eleştirisi yapmışlardır. Bu kuşağın en önemli özelliği rejim ve sistem eleştirisi yapmasıdır. Sinema alanına özgürlüğü getiren iki husus vardır. Birincisi, Güney Afrika'nın 1980'lerden itibaren büyük bir yıkıma sebep olabilecek bir iç savaşa doğru sürüklenmesidir. Bundan çekinen Apartheid hükümetleri sadece sinemayı değil, basın ve televizyon olmak üzere birçok medya alanını kısmen de olsa özgürleştirmiştir. Baskıları hafifletmiş ve muhalif gazetelerin yayınlarına izin verilmiştir. Bu ortamdan faydalanan yönetmen ve yapımcılar 1980 – 1990 döneminde üçüncü sinema kuşağını ve eleştirel filmleri beyaz perdeye aktarmışlardır. Sinema alanına özgürlüğü getiren ikinci ve en önemli husus siyasal dönüşümdür. Siyasal dönüşümün neticesinde demokrasiye geçilmesinin temel sebepleri uluslararası baskı, Güney Afrika'ya uygulanan ambargolar, siyahların silahlı mücadelesi ve ülkenin uluslararası toplumdan izole edilmesidir. Sinema Apartheid döneminde hükümetlerin baskısı altındayken siyasal dönüşümden sonra özgürlük ortamına kavuşmuştur. Siyasal dönüşümün en önemliayağı olan anayasa çalışmaları neticesinde 1996 Anayasası yapılmıştır. Bu anayasada medya ve ifade özgürlüğü garanti altına alınmıştır. İfade özgürlüğünün anayasal garanti altına alınması ırksal çeşitliliği ve demokrasisi sayesinde 2000'lerin başında gökkuşağı ulusu olarak nitelenen Güney Afrika'da sinemacıların özgür bir şekilde sanatını icra etmesine olanak tanımıştır. Siyahlar sinemada ayrıma ve ırksal kategorizasyona bağlı olmadan özgür bir şekilde sanatçı ve yapımcı olarak faaliyet göstermeye başlamışlar ve eleştirel yönü kuvvetli filmler çekebilmişlerdir. Makalenin amacı Güney Afrika'da sinemanın Apartheid döneminde ve sonrasındaki değişimini, bu değişimde üçüncü sinema dalgasının etkisini ortaya koymaktır. Bunu anlatabilmek aynı zamanda Apartheid rejiminin siyasal tarihine de değinmeyi gerekli kılar. Güney Afrika'da sinema siyasetten ayrı düşünülemez. Apartheid rejimi sinemayı sansür ve başka araçlarla kontrol altında tutmuştur. Apartheid hükümetlerinin baskısı yumuşadıkça sinemada özgür sesler duyulabilmiştir. Apartheid rejiminin çökmesiyle sinema aktörleri ve yapımcılarının özgürleştiğini görüyoruz. Makalede bu amaca uygun olarak yöntem seçiminde hassasiyetle davranılmış ve gelenekselci – tarihselci yöntem seçilmiştir. Sinemanın gelişimini ve değişimini sosyal ve siyasal bağlamından kopartamayız. Bu sebeple sosyal vakaları bir laboratuvar ortamında çalışmayı öneren davranışsalcı yöntemin yerine tarihsel ve sosyal bağlamında değerlendiren gelenekselci – tarihselci yaklaşım benimsenmiştir. Raymond Aron sosyal bilimlerde ve uluslararası ilişkiler çalışmalarında gelenekselciliği benimseyen bilim insanlarından biridir. Aron'a göre, sosyal vakalar yaşanan sosyal ve siyasal bağlamından kopartılamazlar. Bu sebeple makalede sinemanın gelişimi tarihsel ve sosyal olaylar bağlamında ele alınmış ve gelenekselci yöntem benimsenmiştir. ; In 1948, National Party won the elections under the leadership of Daniel François Malan. François Malan was the founder of Apartheid regime in South Africa. He wanted to divide the country into different races. In this system, black people were isolated from all segments of society and also government of the country. Afrikaans government exploited natural resources of the country and made black people slave and ordinary workers. African National Congress and blacks were organized by Nelson Mandela and his revolutionary friends to topple the regime. In 1980s and 1990s, Apartheid regime was weakened by international isolation, embargoes, economic recession, and armed attacks of African National Congress because of its racist stance. Upon this desperate situation, President of South Africa of that time Frederik Willem de Klerk started the era of political transformation by releasing Nelson Mandela and political prisoners from jail and opening the doors for negotiations. After hard negotiations between governing National Party and African National Congress, on 27 April 1994, African National Congress won the elections and Nelson Mandela was elected as the President of South Africa. In 1996, a new constitution was written. With this constitution, freedom of expression and media was taken under the guarantee of the constitution. This environment freed cinema and other types of media from Apartheid regime's fences. Since that time, South Africa has been called the rainbow nation for its various races, languages, and religions. During Apartheid regime, cinema and other types of media were controlled by Apartheid governments and Afrikaans people. Afrikaans press was the mouthpiece of the governing National Party. English press was censored by Apartheid governments and bureaucrats. Critical press and films were censored. South African Broadcasting Corporation (SABC), which was established in 1936 with an official act, has been the state monopoly of radio and television until the mid-1980s. Also, SABC was the mouthpiece of Apartheid governments. Cinema also has been censored until the mid-1980s. Apartheid governments created and used A Scheme and B Scheme Subsidies to control cinema sector. While A Scheme Subsidy was for English and Afrikaans films, B Scheme Subsidy was created for black films including black actors and languages. Films, which benefited from these subsidies, couldn't become critical of Apartheid governments. Critical films were censored and maybe banned according to their degrees. For instance, Gibson Kente, an important director of Apartheid era, was arrested because of his film called How Long (1976) and its critical context. However, political transformation, which was born because of economic recession, international isolation and armed struggle of African National Congress, changed this desperate situation. In 1980s and 1990s, third cinema and critical films developed in South African cinema. These films and third cinema criticized the system of Apartheid and governments. Also, father figure of state was criticized because of its brutal killings. These films were My Country My Hat (1983), Mathata (1984), Mapantsula (1988), the Chicken Man (1990), and Midnite Rush (1990). These cinema milestones criticized Apartheid regime and the system. Thanks to political transformation, which commenced in the late-1980s by National Party and African National Congress, South African cinema has seen an important freedom environment to produce films until today. While Apartheid regime was preventing black people from being actors and directors of films, in new rainbow nation black people can reach these positions while not being isolated by the whites of society. Ramadan Suleman, Khalo Matabane, Teddy Mattera, Zola Maseko, Ntshavheni Wa Luruli, John Kani, and Madoda Ncayiyana are important actors and directors of the new period. Moreover, in this new period black people can reach the presidency of South Africa. After Apartheid, the National Film and Video Foundation was founded to equally support film directors and actors whatever their races or religions. Today, South African cinema provides equal opportunities for blacks and whites. Blacks can take reasonable share from cinema sector today. The purpose of this article is to show changing nature of cinema during and after Apartheid, and impacts of the wave of third cinema on this changing nature. Being able to explain this also makes it necessary to touch upon political history of the Apartheid regime. Cinema in South Africa can't be separated from politics. The Apartheid regime controlled cinema through censorship and other means. As the pressure of the Apartheid governments decreased, free voices could be heard in the cinema. With the collapse of the Apartheid regime, we see the liberation of cinema actors and producers. In the article, the selection of the method in accordance with this purpose has been carefully treated and the traditionalist – historicist method has been chosen. We cannot isolate the development and change of cinema from its social and political context. Because of this reason, the traditionalist - historicist approach, which evaluates social cases in historical and social context, has been adopted instead of the behavioralist method that suggests working social cases in a laboratory environment. Raymond Aron is one of the scientists who embraced traditionalism in social sciences and international relations studies. According to Aron, social cases cannot be detached from their social and political context. For this reason, the development of cinema is discussed in the context of historical and social events in the article and traditionalist method has been adopted.