The determinants of the consensual model of social dialogue and civic dialogue at the regional level in Poland ; Uwarunkowania konsensualnego modelu dialogu społecznego i dialogu obywatelskiego na poziomie regionalnym w Polsce
This article focuses on searching for a consensual model of similarities, differences, transfers of practices, and lending networks in regional dialogue, which would be appropriate for Polish realities. These considerations are made within the framework of an analysis of two institutionalized varieties of dialogue: social and civil dialogue at the level of voivodship. Elements of a model answer to the issues addressed by the authors are constructed with reference to the Malopolska region, which was selected due to the results of nationwide research – conducted earlier by one of the authors – indicating that this region has a clear potential which favours the development of dialogue institutions. The authors use the categories indicated, taking into account the tool of public deliberation. Following theorists and practitioners, they consider deliberation as one of the most optimal dialogical (pre)decision-making paths, since it leads to effective and acceptable decisions and enables the optimal, fair and transparent public management of environmental resources. It is assumed that the mutual learning of new ways of doing things by specific institutions engaged in social and civil dialogue enables the correction of already established nondialogue elements in the future. It is also assumed that, according to the concept of so-called learning regions, other regions are able to learn dialogue from one region. The authors use the methodology of the social sciences, and in particular they reach for proposals of public policy studies, which they supplement with elements of formal and institutional analysis. The method used for this purpose is a comparative analysis of social and civil dialogue in Polish regions, along with the use of legal analysis and borrowings from case studies carried out in earlier research. ; Artykuł koncentruje się na poszukiwaniach odpowiedniego dla polskich realiów, konsensualnego modelu podobieństw, różnic, transferów praktyk oraz użyczania sieci współpracy w dialogu regionalnym. Rozważania te czynione są w ramach analizy dwóch zinstytucjonalizowanych odmian dialogu: społecznego i obywatelskiego na poziomie województwa. Elementy modelowej odpowiedzi na podejmowane przez autorów kwestie konstruuje się w odniesieniu do regionu małopolskiego, ponieważ wcześniejsze badania wykazały, że region ten posiada wyraźny potencjał sprzyjający rozwojowi instytucji dialogowych. Autorzy posługują się wskazanymi kategoriami, uwzględniając narzędzie, jakim jest publiczna deliberacja. Za teoretykami i praktykami uznają deliberację za jedną z najbardziej optymalnych dialogowych ścieżek (przed)decyzyjnych, które prowadzą ku skutecznym i akceptowalnym rozstrzygnięciom i umożliwiają optymalne, sprawiedliwe i przejrzyste publiczne zarządzanie zasobami środowiskowymi. Wychodzą w tekście z założenia, że wzajemne uczenie się nowych sposobów działania przez konkretne instytucje dialogu społecznego i obywatelskiego umożliwia korygowanie w przyszłości utrwalonych już elementów niedialogowych. Zakładają również, że w myśl koncepcji tzw. uczących się regionów, od jednego regionu są w stanie uczyć się dialogu inne województwa. Autorzy korzystają z metodologii nauk społecznych, a w szczególności sięgają do propozycji studiów z polityki publicznej, które uzupełniają elementami analizy formalno-instytucjonalnej: wykorzystują analizę porównawczą dialogu społecznego i obywatelskiego w polskich regionach, a także analizę prawną oraz studia przypadków.