Suchergebnisse

Latin Amerika'nın önemli ülkelerinden Kolombiya uzun yıllar çatışmalar ülkesi olarak anılmıştır. Geçtiğimiz yüzyılda ülke içerisinde Liberaller ve Muhafazakarlar arasında şiddetli çatışmalar yaşanmış, toplumdaki gelir dağılımı adaletsizliği, mülkiyetin kullanımındaki toplumsal katmanlardaki derin farklılıklar iç çatışmaların artmasına neden olmuştur. Hükümetler ile muhtelif çıkar ilişkileri olan belirli azınlık gruplarının elinde bulunan devasa toprak mülkiyetleri oligarşik yapıları meydana getirmiş, buna karşın toplumsal refleks ve dinamikler harekete geçmiş ve iç isyanlar başlamıştır. Farklı birçok silahlı örgüt bu yapısal olumsuzlukları bertaraf etmek için devlet ve paramiliter güçlere karşı savaş açmıştır. Silahlı mücadelelerin başlamasıyla yaşanan çatışmalar ülkede zaten yoğun şekilde var olan uyuşturucu trafiğinin ve coğrafi koşulların gerilla için elverişli olmasının da etkisiyle apayrı bir ivme kazanmıştır. Bu silahlı grupların en eskisi ve büyüğü olan FARC, Kolombiya Hükümetleriyle 52 yıl boyunca savaşmış ve birçok evreden sonra Barış Anlaşması ile bu savaş sona ermiştir. Bu çalışmada Kolombiya devlet ve toplum yapısındaki dinamikler, sorunun temel yapı taşları çatışma teorisi analizi çerçevesinde irdelenerek kalıcı barış kapasitesi tahlil edildi. Yaşanan iç savaştan barış aşamasına gelinen süreçte dış etkenlerin etkisi, ideolojik angajmanlar, küresel hegemonya ve konjonktürel etkileri ortaya koyuldu. Yanlış ve doğrularıyla taraflar arasında çatışmasızlığın nasıl sağlandığı, tarafların talep ve aktör analizleriyle politik inisiyatiflerin nasıl alındığı mercek altına alındı. Barışın kalıcı hale gelebilmesi ve geleceğin Kolombiya toplumu için barış umudu taşıyabilmesi için gerekli reform adımları ortaya koyuldu. Son olarak dünyanın diğer coğrafyalarında bulunan çatışmalara Kolombiya-FARC barış sürecinin nasıl bir tecrübi kazanım olabileceği araştırıldı. ; Colombia, one of the most important countries of Latin America, has been called as conflict country for many years. In the past century, there have been violent clashes between the Liberals and the Conservatives in the country; the unfair income distribution in society and the deep differences in the social strata in the use of property have led to an increase in internal conflicts. The gigantic land properties owned by certain minority groups who have various interests with governments constituted oligarchic structures, on the other hand social reflexes and dynamics came into action and internal revolts began. Many different armed organizations have waged war against the state and paramilitary forces in order to eliminate these structural problems. The clashes with the onset of armed struggles gained momentum due to the fact that the drug traffic that is already heavily present in the country and geographic conditions that are favorable for guerrillas. The FARC, the oldest and largest of these armed groups, fought the Colombian Governments for 52 years and, after many stages, this war ended with the Peace Agreement. In this study, the dynamics in the state and social structure of Colombia and the main building blocks of the problem were analyzed within the framework of conflict theory analysis; and lasting peace capacity was analyzed. The effects of external factors, ideological engagements, global hegemony and its conjunctural effects have been put forward in the process from the civil war to the stage of peace. It was examined how the de-conflict between the parties was ensured by their wrongs and rights and how the political initiatives were taken by the demand of parties and actor analysis. The necessary reform steps have been put forward for the peace to be lasting and the hope for peace for the future of Colombian society. Finally, it was explored how the Colombian-FARC peace process could be a gain in the conflicts in other geographies of the world.

Türkiye'de pek çok darbe ve antidemokratik sürece şahitlik eden asker-siyaset ilişkilerini, 1960'a kadar vesayet, 2007'ye kadar kurumsal çatışma, sonrasını ise normalleşme kavramlarıyla tanımlayan bu makale, öncelikle ordu ile siyasal iktidar arasında ilişki boyutundan iletişim boyutuna geçilmesini demokrasi lehine bir kazanç olarak kabul etmektedir. Devlet içi bürokratik kanallarla da hızlanan siyasal iletişim süreci hem bir normalleşme eğilimini başlatmış, hem de tarafların birbirini daha iyi anlayarak demokrasi, ekonomik refah, kalkınma, sivil toplum gibi ortak paydalarda buluşmasını hızlandırmıştır. 2003 yazında MGK Genel Sekreterliği'nin yapısında meydana gelen değişiklikler, Nisan 2007'deki e-muhtıraya hükümet tarafından verilen tepki, 15 Temmuz FETÖ darbe girişimi ve sonrasında Genelkurmay Başkanlığı'nın Millî Savunma Bakanlığı'na bağlanması sivil ve iyimser bir yaklaşımla, 'kurumsal çatışma' döneminin sonu-'normalleşme' sürecinin işaretleri olarak değerlendirilmektedir. Halen devam eden normalleşme eğiliminin medya, sivil toplum kuruluşları ve kamusal mekanizmalar üzerinden işlemeye başlayan siyasal iletişim süreçlerinin de etkisiyle demokratikleşme yönünde seyrettiği ileri sürülmektedir. ; This article, which defines the military-politics relations in Turkey, which have witnessed numerous coups and anti-democratic processes, as tutelage until 1960, as institutional conflict until 2007 and as normalization thereafter, acknowledges the transition from a relationship into communication between the military and the political power as a gain for democracy. The political communication process, which has gained momentum via bureaucratic channels within the state, has initiated a normalization trend while also accelerating the course in which the parties better understood each other and met on common grounds such as democracy, economic welfare, development and civilian society. The changes made in the structure of the Secretariat General of the National Security Council in 2003, the government's reaction to the ememorandum in April 2007, the attachment of the General Staff to the Ministry of National Defense following the July 15 coup attempt staged by the Fetullah Terrorist Organization (FETO) are, in a civilian and optimistic approach, viewed as signs indicating to the end of the "institutional conflict" era and to a "normalization" process. The article proposes that the ongoing normalization trend advances towards democratization as a result of the political communication processes which have begun to work via media, civilian society organizations and public mechanisms.

Danışman: DR. ÖĞR. ÜYESİ ALİHAN LİMONCUOĞLU ; PROF. DR. MAHMUT KUBİLAY AKMAN Yer Bilgisi: İstanbul Gelişim Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü / Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Anabilim Dalı / Güvenlik Araştırmaları Bilim Dalı Konu: Uluslararası İlişkiler = International Relations ; Arap Baharı kapsamı ve güvenlik kavramının değişimine etkisi açısından tarihsel sahnede önemli bir yere sahiptir. Arap Baharı'nın başlaması ile gerekliliği daha da anlaşılan Güvenlik Çalışmaları'nın kavramlarıyla konunun tartışılması ve farklı yönleri ile araştırılması düşünülmektedir. Kuzey Afrika ülkelerinin Arap Baharı öncesi ve sonrasında toplum yapısı ve güvenlik açısından uğradığı değişimler Kolonyalizm sonrasından başlayarak 2012 yılına kadar geçen süreyi kapsayacak şekilde anlatılmaya çalışılmıştır. Arap Baharı'nı geniş bir analiz süzgecinden geçirerek süreç hakkında bilgi sahibi olmak mümkündür. Sürecin demokratik mi, manipülasyon mu olduğunu anlamak için yapılan analizde kullanılan demokrasi indeksleri Kuzey Afrika ülkelerinin durumu hakkında ayrıntılı bilgiler verecektir. Görsel Sosyoloji 'den yararlanarak analize yenilik ve farklı bir perspektif kazandırılması amaçlanmıştır. Soğuk Savaş sonrası değişen güvenlik algısının anlaşılması açısından önemli yere sahip olan Kopenhag Okulu çerçevesinde Arap Baharı'nın Güvenlikleştirme ve Bölgesel Güvenlik Kompleksi Teorisi ile açıklanması düşünülmektedir. Johan Galtung'un barış ve çatışma alanındaki çalışmaları ile Barry Buzan'ın kavramsal çerçevesinin konunun daha iyi anlaşılmasına yarar sağlayacağı düşünülmektedir. İşletme literatüründe sıkça karşımıza çıkan SWOT analizinin Güvenlik Çalışmaları alanındaki uygulanabilirliği denenmiştir. Kuzey Afrika'nın çağdaş döneminin Arap Baharı sonrası geçirdiği dönüşüm Güvenlik Çalışmaları bağlamında analiz edilmiştir. Yaşanan dönüşümün daha belirgin görülmesini sağlamak düşüncesiyle Arap Baharı sonrası yıllar (2014-2019) seçilmiş ve bu yıllara ait küresel terörizm-küresel barış indeksleri kullanılmıştır. İndekslerdeki veriler ve elde edilen sonuçlar ile Kuzey Afrika'nın günümüzdeki güvenlik durumuna bakılmıştır. Uluslararası İlişkiler 'de önemli bir konuma sahip olan Arap Baharı ayrıntılı bir şekilde Güvenlik Çalışmaları literatürü ve diğer sosyal bilimler literatürleri kullanılarak anlatılacaktır. ; With its impact on the change in the concept of security, the Arab Spring has an important place in history. With the advent of the Arab Spring, the main aim has been centered around investigating the different aspects of the topic. The focus has also been on discussing the topic in terms of the theories of Security Studies, the importance of which has been further understood. The main objective of the present study is to discuss the community structure of North African countries and the changes that took place before and after the Arab Spring in terms of security. The study focuses on the period from prior to Colonialism until 2012. It is possible to gain knowledge about the process by extensively analyzing the topic. The democracy indexes that are used to analyze whether the process was democratic or manipulative, will provide some detailed information on the condition of North African countries. By employing visual sociology, it is also aimed to bring in a new and different perspective to the analysis. Within the framework of the Copenhagen School, which has an important place in allowing a better understanding of the growing perception of security after the Cold War, the study also aimed to discuss the Arab Spring in terms of the Securitization and Regional Security Complex Theory. The peace and conflict studies of Johan Galtung and the theoretical framework of Barry Buzan will provide a better understanding of the topic under study. The SWOT analysis, which is often covered in business studies, is applied in the field of Security Studies. Transformation of North Africa's contemporary period after the Arab Spring, is investigated in the context of Security Studies. To make this transformation clear, the focus of this study is on the time period after the Arab Spring (2014-2019), and the global terrorism-global peace indexes of this time period are used. With the data retrieved from the indexes and the obtained results, the current security condition of North Africa is examined. The Arab Spring, which has a significant place in international relations, will be discussed in detail by covering the literature of Security Studies and the other social sciences disciplines.

Bu çalışmada, bir uluslararası uyuşmazlık çözüm yöntemi olan ve aynı zamanda BM Şartı'nın "Uyuşmazlıkların Barışçıl Yollarla Çözülmesi" başlığını taşıyan 6. bölümünün 33. maddesinde anlatım bulan çözüm yöntemlerinden de biri olan arabuluculuk, Bosna-Hersek ve Dağlık Karabağ vakaları çerçevesinde ele alınmıştır. Çalışmanın ana amacı, söz konusu vakaları karşılaştırmak suretiyle uluslararası arabuluculuğun başarısına etki eden koşullar ve etkenler üzerine test edilmeye açık bir takım hipotezlere ulaşmaktır. Veri toplama tekniği bağlamında çalışma, ulaşılabilen ilgili ya da uzman kişilerle röportaj ve diğer her türlü ikincil veriye dayanmıştır. Çalışmanın ilk bölümünde temel olarak arabuluculuk kurumu detaylı bir biçimde betimlenmiş, ikinci bölümde Bosna-Hersek Krizi hakkında bilgi verilmiş ve söz konusu krizde arabuluculuk süreci incelenmiş, üçüncü bölümde ise yine ilk olarak Dağlık Karabağ sorunu hakkında bilgi verilmiş ve ardından bu sorunda arabuluculuk girişimleri irdelenerek başarılarına ilişkin değerlendirmelerde bulunulmuştur. Ulaşılan sonuçlara göre, daha önce benimsenen kriterler ışığımda, Bosna-Hersek krizinde uluslararası arabuluculuk faaliyetleri başarılı olarak değerlendirilirken, Dağlık Karabağ sorununda arabuluculuk süreci genel anlamda başarısız olarak değerlendirilmiştir. Bu bulgu temelinde uluslararası arabuluculuğun başarısına etki eden temel bazı faktörler üzerine bir takım tespit ve önerilerde bulunulmuştur. ; In this study, mediation, which is an international dispute resolution method and also one of the resolution methods expressed in the 33rd article of the 6th chapter of the UN Charter, titled "Peaceful Resolution of Disputes", is discussed within the framework of the Bosnia-Herzegovina and Nagorno-Karabakh cases. The study's primary purpose is to reach a set of hypotheses that are open to testing on the conditions and factors that affect the success of international mediation by comparing the cases in question. As for data collection technique, the study relied on interviews with ...

From a conceptual-theoretical as well as political perspective, this essay examines the interrelationships between the identity and foreign policy dimensions of Turkey's Kurdish question and makes policy recommendations. Recent domestic and regional developments present both opportunities and great risks for Turkey's social, political and territorial cohesion, peace and stability. In order to utilize the opportunities, Turkey needs to simultaneously achieve two goals. Domestically, it needs to successfully continue its present peace process and achieve genuine democratization. This process should culminate in a state of affairs whereby the complex social and political questions underlying the Kurdish question can be processed through the mechanisms of normal democratic politics and with the participation of legitimate Kurdish political actors. One crucial and insufficiently understood challenge the Turkish state and society have to manage during the peace process is the challenge of how to addressing the identity question, which is the formative basis of Turkey's Kurdish question. This question consists of two separate but interrelated needs. The first is to address the Kurdish need and demands for 'cultural-national' recognition. The second is to address the need for a common national identity encompassing all ethnic-cultural groups, and to acknowledge that many Turks identify with Turkishness as such a common identity, which, they feel, should shape the state's identity. These two challenges can only be met by introducing new and flexible categorizations to which people can feel belonging under different names. In foreign policy, Turkey should consolidate its improved relations with regional Kurds based on interdependence and its redline should be the emergence of a hostile Kurdish statehood in the region, not Kurdish self-rule per se. This, however, should be done without alienating Arabs by defending any particular status for Iraqi or Syrian Kurds. If Turkey fails in these endeavors, however, major destabilizing developments can occur whereby the identity and belonging perceptions of many Kurds as well as Turks can experience significant shifts.

Fırat, Dicle ve Asi nehirleri, sınıraşan sular olarak, Türkiye'nin güvenliğini ve çıkarlarını etkilemektedir. Sorunun tarafları olan kıyıdaş ülkeler, zaman zaman savaşın eşiğine gelmiştir. Suriye ve Irak'ın soruna yaklaşımları; çözümden uzak, çatışma ihtimalini artırmaktadır. Sorunun değişen niteliği, Türkiye için ekonomik, politik ve askeri risk olasılığı taşımaktadır. Çalışmanın amacı, Türkiye'nin Fırat ve Dicle nehirleri nedeniyle, bir güvenlik sorunu ve çatışma riski ile karşı karşıya olduğunu ortaya koymaktır. Bu amacın gerçekleştirilmesi için, sorunun önemi, niteliği, nedenleri ve ortaya çıkış süreci üzerine odaklanılmıştır. Geçmişten günümüze sorunun gelişimi ve niteliği ile aktörlerin temel yaklaşımları neorealist bir yaklaşımla ele alınmıştır. Çalışmada su kaynaklarının stratejik değerinin arttığı saptanmıştır. Ayrıca yaşamsal bir kaynak olan suyun devletlerin dış politik tutumlarını, geçmişe nazaran, daha çok etkileyen bir unsur haline dönüştüğü sonucuna ulaşılmıştır. ; Euphrates, Tigris and Asi rivers, being transboundary waters, affect Turkey's national security and interests. Riparian states, which are the parties to the problem, have been on the brink of war from time to time. Syria and Iraq's approaches to the issue involve policies which are away from the solution and increase the likelihood of conflict in the region. The changing nature of the problem is likely to generate an economic, polit-ical and military risk for Turkey. The aim of this study is to state that due to Euphrates and Ti-gris Rivers, Turkey is faced with the risk of security problems and conflicts. For the realization of this aim, this study focuses on the importance of the problem, its nature, its causes and the process of its emergence. The study adopts a neorealist approach to explore the past and present development of the problem, its nature and the basic approaches of the actors in-volved. In the study it has been found that the strategic value of water resources has increased. It is, therefore, concluded that when compared to the past, water, being a vital source, has turned into a factor affecting the political attitudes of the countries more than ever.

Soğuk Savaş sonrasında Afrika'da demokratik normların gelişmesine ilişkin önemli ilerlemeler sağlanmasına rağmen; kıtadaki silahlı çatışmalar günümüze kadar süregeldi. Son yirmi yıl içinde birçok Afrika ülkesinde uyuşmazlık nedenleri ulusal güç, ideoloji, otonomi, ayrılık, toprak/bölge, doğal kaynaklar ve diğer nedenler olarak kategorize edilebilecek şiddetli çatışmalar yaşandı. Afrika Birliği Örgütü, Afrika'nın entegrasyon sürecinde 1963'de kuruldu ve 2002'deki dönüşüm sonrasında anılan örgüt yerini Afrika Birliği'ne bıraktı. Her iki kuruluşun barış ve güvenliğin sağlanmasına yönelik yapılanmaları ve yaklaşımları farklılık göstermektedir. Afrika Birliği Örgütü'nün öncelikli hedefleri; "Afrikalı" kimliğin güçlendirilmesi, kıtada sömürge yönetimi altındaki ülkelerin özgürlüklerini elde etmelerinin sağlanması ve Afrika'nın entegrasyonu olarak belirlendi. Afrika Birliği ise, önceki baskın prensip kıtadaki devletlere "müdahale yok" yerine, Kurucu Yasa'da belirtilen koşullarla uyumlu olarak müdahaleye olanak veren "ilgisizlik yok" prensibini kabul etti. Barış ve güvenliğin sağlanmasına yönelik çabaların sonucunda oluşturulan Afrika Barış ve Güvenlik Mimarisi, 2002'den itibaren fonksiyonel hale geldi. Afrika Birliği, kıtadaki bölgesel ekonomik topluluklardan güvenlik alanında yararlanarak; bunların Mimariye entegre edilmesini amaçlamaktadır. Bu çalışmada Afrika'nın entegrasyon sürecinde barış ve güvenliğin sağlanmasına yönelik çabalar, kıtada görülen silahlı çatışmalar ve örnek olay bağlamında Darfur krizi analiz edilmekte; kolektif savunma ve güvenlik anlayışıyla oluşturulan Afrika Barış ve Güvenlik Mimarisinin kapasitesi yorumlanarak yetersizliğinin giderilmesine yönelik çözümler önerilmektedir. ; Although important progress regarding development of democratic norms has been maintained in Africa after Cold War, armed conflicts on the Continent have been held until nowadays. Violent armed conflicts, dispute reasons of which are categorized such as national power, ideology, autonomous, secession, territory, natural resources and others have been witnessed in most of African countries in the last twenty years. In the integration process of Africa, the Organization of African Unity (OAU) was established in 1963 and after transformation in 2002 the aforementioned organization left its place to African Union (AU). Structures and approaches of both organizations towards maintaining peace and security show diversities. The primary objectives of OAU were defined such as strengthening of African identity, acquiring independence of countries, which were under colonial administration and integrating Africa. In regards to AU, instead of former dominant principle "non intervention" to the countries on the Continent, AU adopted "non interference" principle, which provides intervention possibility in line with mentioned conditions in the Constitutive Act. African Peace and Security Architecture (APSA), which was constituted as a result of seeking efforts towards maintaining peace and security, has become functional since 2002. AU aims to integrate Regional Economic Communities (RECs) on the Continent into APSA by making use of RECs in the field of security. In this study, efforts towards ensuring peace and security in the process of African integration; armed conflicts on the Continent and Darfur crisis, as a case study, are analyzed; capacity of APSA, which was established with the understanding of collective defense and security approach, is commentated and solutions to overcome its insufficiency recommended.

Makedonya Sosyalist Cumhuriyeti, Yugoslavya'nın dağılma sürecine girmesiyle 1991'de Makedonya Cumhuriyeti adıyla bağımsızlığını ilan etmiştir. Ancak Yunanistan, güvenlik ve kimlik temelli olarak, Makedonya'nın ismi başta olmak üzere, bayrağında ve banknotlarından kullandığı semboller ile anayasasındaki bazı maddeleri gerekçe göstererek tepki göstermiştir. Bu tepkinin bir yansıması olarak hem Üsküp'ü uluslararası arenadan izole etmeye çalışmış hem de ekonomik ambargolar uygulamıştır. Amerika Birleşik Devletleri (ABD) ve Avrupa Birliği (AB)'nin araya girmesiyle iki taraf arasında 1995'te imzalanan Geçici Uzlaşı ile bayrak, banknot ve anayasa konusu çözüme kavuşturulduysa da isim meselesi Birleşmiş Milletler (BM) gözetiminde ileri bir tarihe ertelenmiştir. Bu çalışma BM'nin isim sorununa yaklaşımını Johan Galtung'un çatışma çözümleme yönteminden faydalanılarak incelemeyi amaçlamaktadır. Bu hedefle Galtung'un transcend yöntemi kapsamında BM'nin arabulucu olarak görevlendirdiği Mattew Nimetz'in sürece katkısı tartışılmaktadır. Galtung'a göre bir sorunun çözülmesi o sorunun pozitif bir şekilde aşılması anlamına gelmektedir. Buna göre bulunan çözümün, pozitif bir aşma ifade edebilmesi için taraflar arasındaki hem ilgili sorunu çözebilmeli hem de onlara yeni gerçekler yaratabilmelidir. Nimetz'in inşa ettiği ve Atina ile Üsküp arasında 2018'de imzalanan Prespa Antlaşması her ne kadar taraflara yeni gerçekler yaratmış olsa da isim sorununun çözümü noktasında pozitif bir aşmayı ifade etmektedir. ; The Socialist Republic of Macedonia declared its independence in 1991 with the name of the Republic of Macedonia after Yugoslavia began the process of dissolution. However, on the basis of security and identity, Greece reacted by citing Macedonia's name, the symbols it used on its flag and banknotes, as well as some articles in its constitution as a reason. As a reflection of this reaction, it tried to isolate Skopje from the international arena and applied economic embargoes. Although the issue of flag, banknote and constitution was resolved with the Provisional Agreement signed between the two parties in 1995 with the intervention of the United States (USA) and the European Union (EU), the name issue was postponed to a later date under the supervision of the United Nations (UN). This study aims to examine the UN's approach to the name issue by using Johan Galtung's conflict resolution method. With this goal, the contribution of Mattew Nimetz, who was appointed by the UN as a mediator within the scope of Galtung's transcend method, is discussed. According to Galtung, solving a problem means overcoming that problem in a positive way. Accordingly, in order to express a positive transcendence, the solution should be able to both solve the relevant problem and create new facts for them. Although the Prespa Agreement, which was built by Nimetz and signed between Athens and Skopje in 2018, created new realities for the parties, it expresses a positive surpass in the solution of the name problem

Bu araştırmada Türkiye'nin dış politikası Ukrayna-Rusya krizi bağlamında detaylı bir şekilde analiz edilmektedir. Sovyetler Birliği'nin dağılmasıyla birlikte bağımsızlığını kazanan Ukrayna ve Rusya arasında olan ilişkiler, son yıllara kadar Rus kontrolü altında ve sorunsuz bir şekilde devam etti. Fakat özellikle Ukrayna'da hakim olan liberal akım ve Batı ile yakınlaşmanın ardından Rusya ile Ukrayna arasındaki ilişkiler gergin ve hatta çelişkili bir hal aldı. Bu çalışma, Türkiye'nin dış politikasının son yıllarda Rusya ile Ukrayna arasında yaşanan krizi nasıl şekillendirdiğini tartışıyor. Ardından Kırım, Rusya-Ukrayna ilişkilerinin tarihsel süreci ve Türkiye'nin bu yöndeki politikası değerlendiriliyor. Son dönemde yaşanan kriz ve bu aşamaya giden süreçler anlatılmış, son olarak ise, çalışma boyunca Türkiye'nin krize ve gözetim politikasına ilişkin pozisyonuna ilişkin bilgiler genel bir değerlendirme ışığında verilmiştir. ; In this study, Turkey's foreign policy is analyzed in detail in the context of Ukraine- Russia crisis. Relations between Ukraine and Russia, which gained their independence after the collapse of the Soviet Union, continued smoothly and under Russian control until recent years. However, especially after the Liberal trend prevailing in Ukraine and the rapprochement with the West, relations between Russia and Ukraine became tense and even contradictory. In this study, Turkey's foreign policy in recent years debating how to shape the crisis between Russia and Ukraine. Then the Crimea, the historical process of Russian-Ukrainian relations and Turkey's policy in this direction is considered. The recent crisis and described the processes leading to this stage, lastly, information on the position regarding Turkey's policy during this crisis and supervision work is given in the light of an overall assessment.

Bir çatışma yönetimi formu olarak uluslararası arabuluculuk, eski çağlardan bu yana yaygın biçimde kullanılan bir üçüncü taraf müdahalesidir. 21. yüzyılla birlikte, çatışmaların değişen nitelikleri, aktörlerin çeşitlenmesi ve artan uluslararası bilinç gibi nedenlerle uluslararası arabuluculuğa dair geleneksel yöntemler etkinliğini kaybetmeye başlamıştır. Bu süreçte, uluslararası arabuluculuk kuramsal ve kurumsal bazda yeniden ele alınmış ve başta çok aktörlü arabuluculuk olmak üzere, yeni yaklaşımlar, uluslararası arabuluculuğa dahil edilmiştir. Bu çalışmada, değişen arabuluculuk anlayışı incelenmekte ve bu süreçte Türkiye'nin yeni yaklaşımların kurumsal düzenlemelere dahil edilmesindeki rolü analiz edilmektedir. Çalışma, Türkiye'nin bölgesel ve küresel çapta etkin arabuluculuğun kurumsallaşması hususunda önemli bir etkiye sahip olduğunu ileri sürmektedir. ; International mediation as a form of conflict management is a third-party intervention that has been widely used since ancient times. With the 21st century, traditional methods of international mediation began to lose their effectiveness due to reasons such as changing characteristics of conflicts, diversification of actors and increased international awareness. In this process, international mediation is reconsidered on a theoretical and institutional basis and new approaches, especially multi-actor mediation, are included in international mediation. In this study, the changing concept of mediation is examined and the role of Turkey in including new approach into institutional arrangements in this process is analyzed. The study argues that Turkey has a significant impact on institutionalization of effective mediation processes in regional and global scale.

Çağdaş barış çalışmaları, uzun yıllar boyunca makro (amaçlı) meseleler üzerinden yürümüştür. Silahsızlan(dır)ma, sivilleşme, paramiliterlerin topluma yeniden entegrasyonu ve hukuksal bazı metinler olarak maddeleştirebileceğimiz bu meseleler; çatışmanın sebepleri, çatışmanın sürdürülebilirliğini mümkün kılan araçların toplanması ve barışmanın teknik ve hukuksal mekanizmalarının oluşturulması temelinde ele alınmaktadır. Şiddetin sona ermesi veya sönümlenmesi için öncelikle bu makro konuların halledilmesi gerekir. Ancak kültürel şiddeti oluşturan ve ikincil konular olarak değerlendirilen sembol ve ritüellerin kullanımı da kesinlikle gözardı edilmemesi gereken bir konudur. Çünkü sembol ve sembolik eylemin siyasal kullanımı şiddetli çatışmayı toplumun en küçük birimine kadar taşır. Potansiyel şiddetin devam ettiği bir toplumsal alanda ise toplumsal barışın sürekli kılınması neredeyse imkansızlaşır. Barış çalışmaları literatüründe özellikle 2000li yıllardan sonra sembol ve sembolizmin politik kullanımına dair önemli çalışmalar yayınlanmıştır. Bu çalışmalarla birlikte konuyla ilgilenen teorisyenler artık, sembollerin pozitif veya negatif anlamda barış süreçleri için kritik değere sahip olduğunun farkına varmıştır. Peki bu güzergahı alternatif bir güzergah olarak kabul edebilir miyiz? Sembol ve sembolizmin politik kullanımına dair temel tartışma eksenleri nelerdir? Bu çalışmada dünyadaki barış süreci örneklerinin yol göstericiliğinde yukarıdaki sorulara yanıt aranmaya çalışılacaktır ; Contemporary peace studies have been laid emphasis on macro affairs for many years. These issues are disarmament, demilitarization, collective reintegration of paramilitaries and some legal texts. Also these technical and legal mechanisms are the main reasons of the conflict. So they need to be solved first for the end of the violence or for the damping of the violence. However, the use of symbols and rituals, which constitute cultural violence and are considered secondary issues, should certainly not be overlooked. Because the political use of symbols and symbolic action pushes violent conflict to the smallest unit of society. In a social context where potential violence continues, it is almost impossible to make social peace permanent. Important studies on the political use of symbols and symbolism have been published in the literature of peace studies especially after 2000 years. Theorists who are interested in the subject together with these studies now realize that symbols have critical value for peace processes in the positive or negative sense. Can we consider this route as an alternative route? What are the main axes of discussion about the symbolic and symbolic use of symbols? In this study, we will try to find answers to the above questions in the guidance of peace process examples in the world.

ÖZET: Tarihi süreç ele alındığında Türkiye ve Yunanistan, Kıbrıs sorunu başta olmak üzere Ege Denizi'nin getirdiği anlaşmazlıklar ve azınlık hakları dolayısıyla birçok kez karşı karşıya gelmişlerdir. Nitekim iki ülke de, anlaşmazları ortadan kaldırma konusunda getirdikleri çözümleri farklı hukuki belgelere dayandırmışlar. Bunun yanı sıra Türkiye meseleleri ikili ilişkiler çerçevesinde çözmeyi isterken Yunanistan bu sorunları uluslararası platformlara taşımayı tercih etmiştir. İki ülke arasındaki sorunlara bağlı olarak artış gösteren sert politikalar uluslararası konjonktürdeki gelişmeler doğrultusunda bazı zamanlarda yerini yumuşamaya bırakmıştır. Bu çalışmada öncelikli olarak Türkiye ve Yunanistan arasındaki sorunların tarihsel arka planı incelenmiş, ardından ikili sorunlara değinilmiştir. İkili sorunlar açısından yumuşamaya olanak veren ve Helsinki Zirvesi ile Türkiye- AB ilişkilerinde 1999 yılı temel yıl olarak alınmış ve o yıla ait gelişmeler irdelenmiştir. Buna bağlı olarak bu çalışmada Türk- Yunan sorunu ele alınarak, Türkiye'nin Avrupa Birliği ile ilişkilerinde Yunanistan faktörünün ne derece etki ettiğine değinilecek, Avrupa Birliği'nin bu kapsamda Türkiye'ye olan tutumu Komisyon, Parlamento ve Konsey raporlarıyla incelenecektir. --- ABSTRACT During the historical process, Turkey and Greece have faced off against one another various times, regarding the conflicts stemming from the Aegean Sea, minority rights, and especially Cyprus issue. Both countries have grounded the solutions they offer in order for the conflicts to be resolved on different legal documents. In addition, Turkey has desired to solve these problems within the framework of bilateral relationships while Greece has opted for dealing with them by means of international platforms. In line with the progress observed in the international conjuncture, the harsh policies that tend to increase depending on the problems between the two countries have, at times, given way to moderation. In this study, the historical background of the problems between Turkey and Greece, and bilateral problems have been examined. With regards to bilateral problems, the year 1999, which paved the way to moderation, has been considered the basis year, and the progress observed in that year have been addressed. Correspondingly, in this study, Turkish-Greek issue is to be handled in order to refer to the possible effect of Greece on Turkey's relationship with the European Union, and in this scope, the Union's attitude towards Turkey is to be investigated by means of European Commission, European Parliament, and Council of the European Unionreports.

ÖZET: Tarihi süreç ele alındığında Türkiye ve Yunanistan, Kıbrıs sorunu başta olmak üzere Ege Denizi'nin getirdiği anlaşmazlıklar ve azınlık hakları dolayısıyla birçok kez karşı karşıya gelmişlerdir. Nitekim iki ülke de, anlaşmazları ortadan kaldırma konusunda getirdikleri çözümleri farklı hukuki belgelere dayandırmışlar. Bunun yanı sıra Türkiye meseleleri ikili ilişkiler çerçevesinde çözmeyi isterken Yunanistan bu sorunları uluslararası platformlara taşımayı tercih etmiştir. İki ülke arasındaki sorunlara bağlı olarak artış gösteren sert politikalar uluslararası konjonktürdeki gelişmeler doğrultusunda bazı zamanlarda yerini yumuşamaya bırakmıştır. Bu çalışmada öncelikli olarak Türkiye ve Yunanistan arasındaki sorunların tarihsel arka planı incelenmiş, ardından ikili sorunlara değinilmiştir. İkili sorunlar açısından yumuşamaya olanak veren ve Helsinki Zirvesi ile Türkiye- AB ilişkilerinde 1999 yılı temel yıl olarak alınmış ve o yıla ait gelişmeler irdelenmiştir. Buna bağlı olarak bu çalışmada Türk- Yunan sorunu ele alınarak, Türkiye'nin Avrupa Birliği ile ilişkilerinde Yunanistan faktörünün ne derece etki ettiğine değinilecek, Avrupa Birliği'nin bu kapsamda Türkiye'ye olan tutumu Komisyon, Parlamento ve Konsey raporlarıyla incelenecektir. --- ABSTRACT During the historical process, Turkey and Greece have faced off against one another various times, regarding the conflicts stemming from the Aegean Sea, minority rights, and especially Cyprus issue. Both countries have grounded the solutions they offer in order for the conflicts to be resolved on different legal documents. In addition, Turkey has desired to solve these problems within the framework of bilateral relationships while Greece has opted for dealing with them by means of international platforms. In line with the progress observed in the international conjuncture, the harsh policies that tend to increase depending on the problems between the two countries have, at times, given way to moderation. In this study, the historical background of the problems between Turkey and Greece, and bilateral problems have been examined. With regards to bilateral problems, the year 1999, which paved the way to moderation, has been considered the basis year, and the progress observed in that year have been addressed. Correspondingly, in this study, Turkish-Greek issue is to be handled in order to refer to the possible effect of Greece on Turkey's relationship with the European Union, and in this scope, the Union's attitude towards Turkey is to be investigated by means of European Commission, European Parliament, and Council of the European Unionreports.

The peace settlement on 26 November 2016 – in between the Colombia Government and Revolutionary Armed Forces of Colombia (hereafter, FARC), overcame the half-century civil war and insecurity environment in Colombia. Thanks to the democratic discourse and efforts to transform the friend-enemy relationship into the rival relationship, the peace process has gained importance in terms of political science and democracy. Furthermore, the peace process not only comprises the peace with FARC but also refers to a comprehensive democratic transformation which calls all the elements to cause antagonisms in the country to agonism. This thesis aims to analyze the conflict and peace processes in Colombia relied on radical democracy theory of Ernesto Laclau and Chantal Mouffe. This study pays particular attention to the radical democratic potential of the conflict and post-conflict transformation process in Colombia consisted on the terms such as antagonism, agonism, friend-enemy, articulation, discourse, collective identity, chain of equivalence, subject positions put forward by this theory. The first chapter puts forth a historical background in Colombia based on Mouffe's conceptual distinction between 'political' and 'politics'. Afterward, legal regulations of the peace process will be detailed. The thesis discusses the argument that Colombia has the potential for transforming social antagonisms to agonism. Yet, the failure to ensure social cohesion constitutes a major obstacle to the transition to adversary politics. It can be observed that the radical democratic transformation based on the peace process in Colombia triggered social antagonism. This study upholds that there is a corresponding paradox to the paradox which is assumed to be in liberal democracy among the ontological and practical propositions of radical democracy because of the incompleteness of society. ; Kolombiya'da yarım yüzyıldır süren iç savaş ve güvensizlik ortamı, Kolombiya Hükümeti ile savaşın ana karakteri olan Kolombiya Devrimci Silahlı Güçleri (FARC) adlı örgüt arasında 24 Kasım 2016 tarihinde imzalanan barış anlaşması ile sona ermiştir. Yarım yüzyıllık düşmanlığı bitiren bu anlaşma sürecinde yaşanan demokratik açılımlar ve dost-düşman (friend/enemy) ilişkisinin rakip ilişkisine dönüştürülerek politik alana çekilmesi yönündeki çalışmalar bu süreci siyaset bilimi ve demokrasi çalışmaları literatürü açısından önemli bir noktaya taşımıştır. Diğer yandan bu anlaşma süreci sadece FARC ile barışmayı kapsamayıp, ülkede antagonizmalara sebep olan tüm unsurları agonizmaya çağıran topyekûn bir demokratik dönüşüm süreci olması nedeniyle de ön plana çıkmaktadır. Bu tezin amacı Kolombiya'da yaşanan çatışma ve anlaşma sürecini Ernesto Laclau ve Chantal Mouffe'un radikal demokrasi teorisine ait kavramları kullanarak analiz etmektir. Çalışma, bu teorinin ortaya koyduğu antagonizma, agonizma, dost-düşman, eklemlenme, söylem, kolektif kimlik, eşdeğerlik zinciri, özne konumları gibi kavramları kullanarak Kolombiya'daki çatışma ve çatışma sonrası dönüşüm sürecinin radikal demokratik potansiyelini anlamayı amaçlamıştır. Mouffe'un yaptığı siyasal ve siyaset ayrımından yola çıkarak öncelikle Kolombiya'daki tarihsel arka plan incelenmiş sonrasında anlaşma sürecine ait yasal düzenlemeler ele alınmıştır. Tezin temel argümanı Kolombiya'da toplumsal antagonizmaların agonizme dönüşmesi için gerekli potansiyelin var olduğu ancak toplumsal bütünlüğün sağlanamamasının hasım politikasına geçiş için büyük bir engel oluşturduğudur. Kolombiya'da son barış süreci ile yaşanan radikal demokratik dönüşüm hamlelerinin toplumsal antagonizmaları tekrar tetiklediği görülmüştür. Toplumun kapanımsızlığı dolayısı ile radikal demokrasinin ontolojik ve pratik önermeleri arasında liberal demokraside olduğu varsayılan paradoksa benzer bir paradoksun olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Bu çalışma ilk kez 19. yüzyılda gündeme gelen Türk-Amerikan ilişkilerini tarihsel süreç içerisinde çatışma ve işbirliği temelinde siyasal, ekonomik ve askeri olarak ele almaktadır. Yaklaşık iki yüzyıllık geçmişe sahip Türk-Amerikan ilişkileri çoğu zaman bölgesel ve küresel olayların etkisinde gelişmiştir. İki ülke arası ilişkiler dönemsel olayların etkisi altında kalmıştır. Bu doğrultuda çalışma tarihsel süreçte Türk-Amerikan ilişkilerinin nasıl bir gelişme gösterdiğini, işbirliği ve çatışma ekseninde ortaya koymaya çalışmaktadır. ABD, Türkiye'nin yakın coğrafyasına yönelik aktif dış politika izlemektedir. Çalışmada, aktörler arası ilişkinin niteliğini ABD'nin bölgesel ve konjonktürel çıkar ve politikalarının belirlediği savunulmaktadır. ABD, sadece Türkiye ile değil, bölgesel diğer aktörlerle de konjonktürel nedenlerle işbirliği ve çıkar çatışması yaşamaktadır. Ancak ABD ve Türkiye çıkar çatışması yaşadığı durumlarda da ilişkilerini tamamen kesmeden sürdürmüştür. Bu bağlamda Türkiye ve ABD, bölgesel ve uluslararası sorunlarda birlikte hareket ederek işbirliği gerçekleşmiştir. Çalışmada öne sürülen iddiaların doğruluğunun araştırılması için "Misyonerlik faaliyetleri", "SSCB Tehlikesi", "Truman Doktrini", "Kore Savaşı", "Füze Krizi", "Kıbrıs Meselesi", "1 Mart Tezkeresi", "Çuval olayı" gibi olaylar üzerine odaklanılmıştır. Kriz dönemlerinde iki ülkenin çatıştığı, diğer durumlarda ise işbirliği içinde olduğu sonucuna ulaşılmıştır. ; This study first examines the Turkish-American relations dating back to the 19th century on the context of historical process based on the conflict and cooperation in the sense of politics, economy and military. Turkish-American relations with nearly two centuries of history have often been improved by the shadow of regional and global events. The relations between the two countries remained under the reactions of conjectural events. That's why the study tries to depict how the development of Turkish-American relations in the historical process is on the axis of cooperation and conflict. The United States also follows a proactive foreign policy towards Turkey's near geography. The study advocates that the nature of the relationship between the actors has been determined by the regional and cyclical interests and policies of the USA. It is a fact that USA has not only dilemma of cooperation and conflict with Turkey but also with other regional actors due to conjectural reasons. However, despite the case of overlapping of interest conflicts, Turkey and USA has been successful to keep in relationship. In this context, Turkey and the United States, have been improved mutually cooperation by acting together in regional and international problems. In order to check the accuracy of the claims put forward in the study, specific cases like "Missionary Activities", "USSR Hazard", "Truman Doctrine", "Korean War", "Missile Crisis", "Cyprus İssue", "March 1" and "The Hood Event" have been focused. It was concluded that both countries were in conflict in the era of crisis whereas they had cooperation in the rest of cases.