Suchergebnisse

İnsanlığın varlığından günümüze kadar birçok sorun ve problem yaratıldı ve bunların çok büyük bir kısmının temelinde insanoğlunun hatası yatmaktadır. Terörizm bu sorunlardan biridir ve belki de en önemlisidir. İnsanları göç etmeye zorlayan ve devletleri değişik politikalar yaratmaya iten bir güçtür. Terörizmle mücadele de sınır güvenliği çok önemli bir yere sahiptir. Ülkeler sınırlarını güvenli hale getirerek terörizmden ve onun yarattığı tehlikelerden korunduklarını düşünürler. Bunun için birçok fiziki güvenlik yöntemlerine başvururlar sınır duvarı, tel örgü, hendek ve insansız hava araçları gibi. Fakat bu tip tedbirler terörizmi önlemez sadece etkilerini kısa bir süreliğine azaltır. Bununla beraber insan hakları ihlallerine de sebebiyet verilir. Fiziki sınır güvenlik tedbirleri kaçakçılık ve yasa dışı geçişleri önlemek adına fayda sağlar. Terörizmle mücadele etmek için sınır güvenliği gerekli ve bu sınır güvenliği devlet tarafından sadece fiziki tedbirler ile değil aynı zamanda doğal yollar ile almak gereklidir. Yani sınır komşuları ile iyi ilişkiler kurarak terörizmin ülke içine sızmasına mâni olmak ve sınır bölgelerinde yaşayan insanları terörizme karşı cephe almalarını sağlayarak. Türkiye Fırat Kalkanı Harekâtı ile sınır bölgesinde böyle bir tedbir alma yoluna gitmiştir. Terör unsurları (YPG, PKK, IŞID) ile sınır hattı arasında güvenli bölge oluşturmaya çalışmıştır. Oluşturulan bu güvenli bölgelere Türkiye'ye dost olan gruplar yerleştirilerek terör örgütlerinin ülke içine sızması engellenmiş olacaktır. Entegre fiziki sınır güvenlik yöntemleri ve doğru politikalar ile terörizmle mücadele daha etkili olacaktır. Sınır güvenliği konusu farklı boyutlarda tartışılmaya başlanacaktır ; A lot of problems were created by people since the existence of humanity and majority of them depend on the failure of mankind. Terrorism is one of these problems and maybe it is the most important. Terrorism is a kind of power which force people to move and change of goverments' policy.Border security has a crucial place about counter terrorism. Countries think that they are avoiding from terrrorism and its dangers by making safe their borders. Because of that, they use many methods such as border wall, wire mesh, ditch and unmanned aerial vehicle. These type protection methods can't obviate, only it reduces effects for a short time. Physical protection methods can be useful to prevent illegal migration and smuggling. Counter terrorism depend on border security and not only physical measure but also natural methods should be used by goverments. İn other words each goverment had better create good relations with their border countries thus they are able to prevent terrorism action on the way to homeland. Also people who live in the border region, should be organised against terror foundations. By starting Fırat Kalkanı Harekatı, Turkey goverment took this type precaution on the border line. Turkey would like to create safe zone between terror organizations (PKK, IŞIS, YPG,) and border line. Harmless groups will be inserted in to the safe zone so terror organizations can't enter Turkey. In briefly, integrated border security methods and true political relations are able to apply more effective counter-terrorism. Border security issue will be discussed on different dimensions.

This article analyzes the emergence of the militarization of U.S. counterterrorism policy, showing that militarization as well as preemption as a doctrine of fighting terrorism originate in the mid-1980s – counter to the prevailing assumption that the current militaristic counterterrorist approach is both without precedent and largely the result of the 9/11 attacks. Following a radical shift in terrorism discourse in early 1987, the Reagan administration suddenly reverted to a law enforcement approach towards terrorism, which was retained by the George H.W. Bush and the first Clinton administration. The article further demonstrates that counterterrorism measures were strongly contingent to preceding and legitimizing discursive practices that produced knowledge, popular images and mythical narratives of terrorism, and were exploited as a power strategy by the U.S. government. I therefore suggest that the discursive practices that construct terrorism, and thereby structure the potential field of action for both policy makers and security services, and the non-discursive counterterrorism practices should be regarded as an analytical entity connected by a Foucauldian dispositif. ** N.d T. Se mantiene el término dispositif en francés porque así lo hace el autor. ; Este artículo analiza el proceso de militarización de la política contraterrorista de Estados Unidos, mostrando como esta militarización, así como la doctrina preventiva de lucha contra el terrorismo, surgen a mitad de la década de los 80, contrariamente a la asunción dominante de que el actual enfoque contraterrorista militar no tiene precedentes y es resultado de los ataques del 11-S. Realizando un cambio radical en el discurso terrorista a comienzos de 1987, la Administración Reagan recuperaría la persecución penal del terrorismo, la cual se mantuvo durante las administraciones de George H.W. Bush y la primera de Clinton. El artículo defiende que las medidas contraterroristas estaban supeditadas a la previa legitimación de las practicas discursivas productoras de conocimiento (imágenes populares y narrativas míticas sobre el terrorismo) que fueron explotadas como estrategia de poder por el gobierno estadounidense. Por eso, sugiero que las practicas discursivas que construyen el terrorismo, al mismo tiempo que estructuran el potencial campo de acción tanto para los actores políticos como para los servicios de seguridad, y las practicas contraterroristas no discursivas han de considerarse como una entidad analítica conectada por el dispositif* foucaultiano. ** N.d T. Se mantiene el término dispositif en francés porque así lo hace el autor.

Este artículo analiza el proceso de militarización de la política contraterrorista de Estados Unidos, mostrando como esta militarización, así como la doctrina preventiva de lucha contra el terrorismo, surgen a mitad de la década de los 80, contrariamente a la asunción dominante de que el actual enfoque contraterrorista militar no tiene precedentes y es resultado de los ataques del 11-S. Realizando un cambio radical en el discurso terrorista a comienzos de 1987, la Administración Reagan recuperaría la persecución penal del terrorismo, la cual se mantuvo durante las administraciones de George H.W. Bush y la primera de Clinton. El artículo defiende que las medidas contraterroristas estaban supeditadas a la previa legitimación de las practicas discursivas productoras de conocimiento (imágenes populares y narrativas míticas sobre el terrorismo) que fueron explotadas como estrategia de poder por el gobierno estadounidense. Por eso, sugiero que las practicas discursivas que construyen el terrorismo, al mismo tiempo que estructuran el potencial campo de acción tanto para los actores políticos como para los servicios de seguridad, y las practicas contraterroristas no discursivas han de considerarse como una entidad analítica conectada por el dispositif** foucaultiano ; This article analyzes the emergence of the militarization of U.S. counterterrorism policy, showing that militarization as well as preemption as a doctrine of fighting terrorism originate in the mid-1980s – counter to the prevailing assumption that the current militaristic counterterrorist approach is both without precedent and largely the result of the 9/11 attacks. Following a radical shift in terrorism discourse in early 1987, the Reagan administration suddenly reverted to a law enforcement approach towards terrorism, which was retained by the George H.W. Bush and the first Clinton administration. The article further demonstrates that counterterrorism measures were strongly contingent to preceding and legitimizing discursive practices that produced knowledge, popular images and mythical narratives of terrorism, and were exploited as a power strategy by the U.S. government. I therefore suggest that the discursive practices that construct terrorism, and thereby structure the potential field of action for both policy makers and security services, and the non-discursive counterterrorism practices should be regarded as an analytical entity connected by a Foucauldian dispositif

Devletlerin desteklediği terörizmle (dış terörizmle) mücadelenin hükûmetler tarafından bir iç güvenlik meselesi olarak kurumsallaştırılması millî sınırlar içerisinde önemli sosyal maliyetlere sebep olabilir. Sosyal maliyetler yıpratıcı sonuçlar ortaya çıkardığında devletler terörizmi daha fazla destekleyebilirler. Uluslararası sistemin anarşik niteliği ise bu desteği kolaylaştırabilir. Sebep-sonuç ilişkisinin biçimlendirdiği bu döngüdeki "sosyal maliyet" gerçeğinin iç güvenlik yönetimlerinde dikkat çekmesi terörizmle etkili mücadelenin gereğidir. Zira terörizmle mücadeleye aslında katkı sunmayan, mevcut sorunları çeşitlendiren ya da derinleştiren yaklaşımlar bu sayede sorgulanabilecektir. Terörizmle manipülasyon etkisindeki yapay yöntemlerle mücadele edilirken bazı devletlerin sosyal maliyetler oluşmasını destekleyen girişimler içinde olabileceklerine dair farkındalık da bu sayede daha fazla gelişebilecektir. Bu olası kazanımlar nedeniyle "sosyal maliyet" terörizmle mücadelenin önemli bir meselesi olarak kabul görmelidir. Bu minvalde, devlet destekli dış terörizme karşı işe koşulan iç güvenlik yönetimlerinin bu terörizm türüyle mücadelenin yaratabileceği sosyal maliyetleri dikkate alan yaklaşımlar çerçevesinde yapılandırılması konusunda hükûmetleri teşvik edebilecek sonuçlar üretmek bu çalışmanın amacıdır. Alan yazın araştırmasına dayanacak olan çalışmada terörizmle mücadelenin sosyal maliyetleri "terörizm korkusu", "hak ve özgürlük ihlâlleri", "iç düşman üretimi", "meşruiyet kaybı" ve "demokratik gerileme" olmak üzere beş kavram üzerinden incelenecektir. Kuramsal temelde yapılacak incelemeler sonucunda ise hükûmetlere öneriler sunulacaktır. Çalışmanın kültürel çeşitliliğe sahip olan ulus-devletlerin özellikle dış terörizmle mücadelesi için değer içerebileceği düşünülmektedir. Çalışmanın ayrıca hem devletler tarafından kullanılan meşru şiddetin toplumun aleyhinde haksız sonuçlar üretmemesi için kontrol altında tutulabilmesine hem de sona erebileceği öngörülemeyen terörizmin gelecekte alabileceği yeni biçimleriyle mücadele edilmesine ışık tutabileceği değerlendirilmektedir. ; Institutionalizing the fight against state-sponsored terrorism (foreign terrorism) by governments as a matter of internal security can result in significant social costs within national borders. States may be more likely to support terrorism when the social costs have dire consequences. Furthermore, the anarchic nature of the international system can facilitate this support. The fact that the "social cost" in this cycle shaped by the cause-effect relationship draws attention in the internal security administrations is a requirement of the effective counterterrorism. The approaches that do not actually contribute to the counterterrorism and that diversify or deepen existing problems can be questioned in this way. While counterterrorism continues with artificial methods under the influence of manipulation, awareness that some states may be involved in initiatives that support the creation of social costs can also be able to develop more in this way. Because of these possible gains, the "social cost" should be recognized as an important issue in the counterterrorism. In this respect, the aim of this study is to produce results that can encourage governments to structure the internal security administrations employed against state-sponsored foreign terrorism within the framework of approaches that take into account the social costs of combating this type of terrorism. In the study, which will be based on the literature research, the social costs of the counterterrorism will be examined through five concepts: "fear of terrorism", "violations of rights and freedoms", "production of internal enemies", "loss of legitimacy" and "democratic backsliding". It will be present suggestions to the governments on the result of the examinations on the theoretical basis. It is thought that the study may contain value for the nation-states with cultural diversity, especially for the countering foreign terrorism. It is also considered that the study can shed light on both keeping the legitimate violence used by states under control so that it does not produce unjust results against the society, and countering new forms of terrorism, which cannot be predicted to come to an end.

This paper addresses the debate of assigning counterterrorist functions to the Argentine Armed Forces from a series of questions that have been little explored in local literature. Based on the possibility of considering terrorism as external aggression, we wonder, what types of operations could the Argentine military carry out according to the nation's strategic-military interests? Under what assumptions? To what extent can Central Powers' counter-terrorism experience serve as a parameter for the Argentine case? These questions should take as a starting point the strategic defensive position maintained by Argentina during most of its history. Recently, this condition has been ratified by the latest National Defense Policy Directive, according to which the country will not make offensive military interventions outside its sovereign areas. In relation to this premise, this paper analyzes defensive counterterrorism missions undertaken by Central Powers' Armed Forces and detects which of them could contribute to strengthening Argentina's capabilities to anticipate and respond to such aggressions. ; En este trabajo es abordado el debate acerca de la asignación de funciones contraterroristas a las Fuerzas Armadas argentinas, desde una serie de interrogantes que han sido poco explorados en la literatura local. A partir de la posibilidad de considerar el terrorismo como una agresión externa, nos preguntamos: ¿Qué tipo de operaciones podrían desarrollar los militares argentinos en función de los intereses estratégico-militares de su nación? ¿Bajo qué supuestos de empleo? ¿Hasta qué punto la experiencia contraterrorista de las Potencias Centrales puede servir de parámetro para el caso argentino? Estas preguntas deben tener como punto de partida el posicionamiento estratégico defensivo que ha mantenido la Argentina durante la mayor parte de su historia, condición que ha sido ratificada recientemente en la última Directiva de Política de Defensa Nacional y según la cual el país no desarrollará intervenciones militares ofensivas fuera de sus espacios soberanos. En relación a esta premisa, este trabajo explora qué tipo de misiones contraterroristas defensivas desarrollan las Fuerzas Armadas de las Potencias Centrales, con el fin de detectar cuáles de estas podrían contribuir al fortalecimiento de las capacidades de anticipación y respuesta de Argentina ante este tipo de agresiones. ; Neste trabalho, aborda-se o debate sobre a atribuição de funções antiterroristas às Forças Armadas da Argentina, a partir de uma série de questões pouco exploradas na literatura local. Com base na possibilidade de considerar o terrorismo uma agressão externa, nos perguntamos: que tipo de operações os militares argentinos poderiam realizar de acordo com o interesse estratégico-militar do seu país? Sob quais pressupostos de emprego? Até que ponto a experiência antiterrorista das Potências Centrais pode servir de parâmetro para o caso argentino? Essas questões devem ter como ponto de partida o posicionamento estratégico defensivo que a Argentina manteve durante a maior parte de sua história, condição que foi recentemente ratificada na mais recente Diretiva Política de Defesa Nacional e segundo a qual o país não desenvolverá intervenções militares ofensivas fora de seus espaços soberanos. Em relação a essa premissa, este artigo explora que tipo de missões de antiterroristas defensivas são desenvolvidas pelas Forças Armadas das Potências Centrais, a fim de detectar quais delas poderiam contribuir para o fortalecimento das capacidades de antecipação e resposta da Argentina frente a esse tipo de agressão.

This paper addresses the debate of assigning counterterrorist functions to the Argentine Armed Forces from a series of questions that have been little explored in local literature. Based on the possibility of considering terrorism as external aggression, we wonder, what types of operations could the Argentine military carry out according to the nation's strategic-military interests? Under what assumptions? To what extent can Central Powers' counter-terrorism experience serve as a parameter for the Argentine case? These questions should take as a starting point the strategic defensive position maintained by Argentina during most of its history. Recently, this condition has been ratified by the latest National Defense Policy Directive, according to which the country will not make offensive military interventions outside its sovereign areas. In relation to this premise, this paper analyzes defensive counterterrorism missions undertaken by Central Powers' Armed Forces and detects which of them could contribute to strengthening Argentina's capabilities to anticipate and respond to such aggressions. ; En este trabajo es abordado el debate acerca de la asignación de funciones contraterroristas a las Fuerzas Armadas argentinas, desde una serie de interrogantes que han sido poco explorados en la literatura local. A partir de la posibilidad de considerar el terrorismo como una agresión externa, nos preguntamos: ¿Qué tipo de operaciones podrían desarrollar los militares argentinos en función de los intereses estratégico-militares de su nación? ¿Bajo qué supuestos de empleo? ¿Hasta qué punto la experiencia contraterrorista de las Potencias Centrales puede servir de parámetro para el caso argentino? Estas preguntas deben tener como punto de partida el posicionamiento estratégico defensivo que ha mantenido la Argentina durante la mayor parte de su historia, condición que ha sido ratificada recientemente en la última Directiva de Política de Defensa Nacional y según la cual el país no desarrollará intervenciones militares ofensivas fuera de sus espacios soberanos. En relación a esta premisa, este trabajo explora qué tipo de misiones contraterroristas defensivas desarrollan las Fuerzas Armadas de las Potencias Centrales, con el fin de detectar cuáles de estas podrían contribuir al fortalecimiento de las capacidades de anticipación y respuesta de Argentina ante este tipo de agresiones. ; Neste trabalho, aborda-se o debate sobre a atribuição de funções antiterroristas às Forças Armadas da Argentina, a partir de uma série de questões pouco exploradas na literatura local. Com base na possibilidade de considerar o terrorismo uma agressão externa, nos perguntamos: que tipo de operações os militares argentinos poderiam realizar de acordo com o interesse estratégico-militar do seu país? Sob quais pressupostos de emprego? Até que ponto a experiência antiterrorista das Potências Centrais pode servir de parâmetro para o caso argentino? Essas questões devem ter como ponto de partida o posicionamento estratégico defensivo que a Argentina manteve durante a maior parte de sua história, condição que foi recentemente ratificada na mais recente Diretiva Política de Defesa Nacional e segundo a qual o país não desenvolverá intervenções militares ofensivas fora de seus espaços soberanos. Em relação a essa premissa, este artigo explora que tipo de missões de antiterroristas defensivas são desenvolvidas pelas Forças Armadas das Potências Centrais, a fim de detectar quais delas poderiam contribuir para o fortalecimento das capacidades de antecipação e resposta da Argentina frente a esse tipo de agressão.

El terrorismo es una estrategia político-militar racional, dirigida a obtener logros políticos a través del uso de la fuerza armada. Sin embargo, se trata de una estrategia que, por regla general, está abocada al fracaso, a causa de sus limitaciones. Debido a ello, es preciso poner en cuestión la relación (que se pretende íntima) entre la amenaza real constituida por el terrorismo y las estrategias antiterroris-tas predominantemente "securitarias" puestas en práctica por los Estados. Estas estrategias resultan du-dosamente eficaces y nada eficientes, y solo pueden explicarse por razones políticas espurias, no por necesidades político-criminales reales. Así, una estrategia antiterrorista alternativa es no solo posible, sino también más efectiva (además de moralmente más justificable) ; Terrorism is a rational political and military strategy, aimed at obtaining political achievements through the use of armed force. However, it is a strategy that, as a rule, is doomed to failure, because of its limitations. Because of this, it is necessary to question the relationship (which is intended to be intimate) bet-ween the real threat constituted by terrorism and the predominantly security-oriented counterterrorism stra-tegies put into practice by the states. These strategies are dubiously effective and inefficient, and can only be explained by spurious political reasons, not by actual penal objectives. Thus, an alternative counterterrorist strategy is not only possible, but would also be more effective (and morally more justifiable)

The work aims to show the connections that exist between corruption, organized crime, terrorism, counterterrorism, and arms trafficking. In addition, it is an effort to warn of the mistakes that are made within the framework of criminal political and legislative strategies against terrorism and serious organized crime, which turn out to be criminogenic factors favorable to the use of corruption to achieve ends in which the State has an interest. ; El trabajo pretende evidenciar las conexiones que existen entre la corrupción, el crimen organizado, el terrorismo, el contraterrorismo y el tráfico de armas. Además, es un esfuerzo por alertar los errores que se cometen en el marco de las estrategias político criminales y legislativas contra el terrorismo y la grave delincuencia organizada, que resultan ser factores criminógenos favorables al empleo de la corrupción para alcanzar fines en los cuales tiene interés el Estado.

This paper develops a sociopolitical analysis of contemporary debates on terrorism. It departs form the assumptions that political violence and its scientific explanation, can only be grasped under sociohistorical contexts and it requires interdisciplinary and reflexive effort. Therefore, contemporary debates need to be addressed under the ideological logics of the War on Terror. Under these premises, the paper examines mainstream accounts —Terrorism Studies— and Critical Studies on Terrorism. After 9/11, the huge increase of research, publications, think tanks and expert's communities has consolidated an industry of terrorism knowledge that produces justifications of counterterrorist policies. At the same time, there is an emerging movement in the field, producing fresh and alternative explanations borrowing from Critical Traditions. From both grounds, efforts are being made to produce narratives of legitimization /delegitimization of contemporary practices of counterterrorism. It is in this sense that they become part of a wider conflict. ; Este artículo ofrece una mirada sociopolítica sobre los debates contemporáneos en torno al terrorismo. Parte de tres presupuestos: 1) la violencia política y su explicación sólo pueden comprenderse en su contexto sociohistórico; 2) su estudio requiere un esfuerzo reflexivo; 3) las explicaciones sobre el terrorismo influyen la dinámica sociopolítica. A partir de ellos se examinan los debates académicos sobre el terrorismo y se inscriben en la dinámica ideológica de la Guerra contra el Terror. Se argumenta que, tanto la violencia como su explicación han de comprenderse en el marco del conflicto. Para avanzar en esta idea, se recuperarán los marcos sociopolíticos de análisis trayendo el conflicto al primer plano y situando el terrorismo en la intersección entre lo internacional, lo social y lo político.

L'article analitza el final de les campanyes terroristes d'ETA i l'IRA en dues de-democràcies liberals europees com Espanya i el Regne Unit. Amb aquest propòsit s'examinen les causes i les conseqüències del cessament de la violència per part de les dues organitzacions terroristes més sanguinàries del continent europeu. S'analitzen així mateix els factors rellevants en les decisions de les dues bandes, entre ells, la debilitat operativa derivada de l'eficàcia de les polítiques antiterroristes aplicades per les autoritats espanyoles i britàniques. També s'avaluen al llarg de l'article les limitacions d'aquestes polítiques, així com la impunitat política, històrica i moral que s'ha consolidat en els dos contextos com a resultat dels rèdits polítics obtinguts pels representants polítics de les organitzacions terroristes analitzades. ; The article analyses the end of the terrorist campaigns carried out by the ETA and the IRA in two European liberal democracies; Spain and the United Kingdom. The causes and consequences of the end to the violence unleashed by the two most vicious terrorist organizations the European continent has known will be examined. The outstanding factors regarding the decisions taken by both groups will be analysed, including the weakening of their operational capacity resulting from the antiterrorist policies put into effect by the Spanish and British authorities. Furthermore, throughout the article, not only will the limitations of the said policies be evaluated, but also the political, historical and moral impunity which was consolidated in both contexts, as a result of the political gains obtained by the political representatives of the terrorist organizations under analysis. ; El artículo analiza el final de las campañas terroristas de ETA y del IRA en dos democracias liberales europeas como España y Reino Unido. Con ese fin se examinan las causas y las consecuencias del cese de la violencia por parte de las dos organizaciones terroristas más sanguinarias del continente europeo. Se analizan asimismo los factores relevantes en las decisiones de ambas bandas, entre ellos, la debilidad operativa derivada de la eficacia de las políticas antiterroristas aplicadas por las autoridades españolas y británicas. También se evalúan a lo largo del artículo las limitaciones de dichas políticas, así como la impunidad política, histórica y moral que se ha consolidado en ambos contextos como resultado de los réditos políticos obtenidos por los representantes políticos de las organizaciones terroristas analizadas.

El terrorismo constituye, junto a otros muchos factores, una de las principales amenazas a la seguridad del mundo contemporáneo. Sin embargo, el dasafío que plantea supera los límites de la violencia política, alcanzando directamente el núcleo de los sistemas democráticos occidentales. El esbozo de cualquier respuesta política al terrorismo implica un importante riesgo al que todo legislador se ha de enfrentar: el inevitable choque entre libertad y seguridad. De esta forma, y aprovechando la coincidencia temporal y espacial en nuestra historia reciente de dos tipologías terroristas (ETA y yihadismo), acometemos el estudio de la evolución en el tratamiento político e institucional español hacia el terrorismo, prestando especial atención a aquellos cambios que hayan supuesto (o supongan) un potencial peligro para los derechos de los ciudadanos. ; Terrorism, along with many other factors, constitutes one of the main threats to the security of the contemporary world. However, the challenge it raises goes beyond the limits of political violence, reaching the core of Western democracies. The outline of any political response to terrorism implies an important risk that every legislator has to face: the inevitable clash between freedom and security. In this way, and taking advantage of the temporal and spatial coincidence in our recent history of two terrorist typologies (ETA and yihadism), we undertake the study about the evolution of the Spanish political and institutional treatment towards terrorism, paying special attention to those changes that had posed (or currently do) a potential danger to citizen's rights.

11 Eylül saldırılarından sonra terörün sınır aşan etkileri tüm dünyada hissedilmiştir. Terörizm ve terörizmin finansmanıyla mücadele kavramı ise özellikle 11 Eylül sonrası uluslararası güvenlikle ilgili her platformda sıkça kullanılmaya başlanmıştır. Ancak terör kavramı üzerinde uluslararası platformda kabul görmüş mevcut bir fikir birliği yoktur. Kimilerine göre terörist sayılanlar başkalarına göre özgürlük savaşçısı olarak da kabul edilebilmektedir. Terör kavramı üzerindeki bu anlaşmazlık ise terörizmle mücadelede geniş kapsamlı, genel bir uluslararası anlaşmanın hazırlanmasını engellemektedir. Terörizmle mücadelede silahlı güç kullanımı çoğu kez kaçınılmazdır. Ancak, sadece askeri kuvvet kullanarak terörizmle mücadele etmek ve bu mücadelede başarılı olmak oldukça zordur. Terör örgütleri; uyuşturucu ticareti, silah kaçakçılığı, sigara kaçakçılığı, akaryakıt kaçakçılığı, gasp, yağma ve haraç toplama başta olmak üzere pek çok yasadışı eylemden ve yine birçok yasal görünümlü faaliyetlerden elde ettikleri gelirlerle devamlılıklarını sağlayarak eylemlerini gerçekleştirmektedir. Bu nedenle terörizmle mücadelede terör örgütlerinin gelir kaynaklarının kurutulmasının ve bu alanda yapılacak mücadelenin önemi artmaktadır. ; After ?September 11 Attacks? the transboundary effects of terrorism are being perceived all over the world. Concepts ?Terrorism and combating against the financing of terrorism? are being frequently used in all fields related with international security, especially after September 11 Attacks. However, there isn?t a consensus of opinions over the concept of terrorism, which is generally accepted on the international stage. People those are considered by a country as ?terrorist organization? could be considered as ?independency warriors? by another country. This conflict about the concept of terrorism is hindering the preparation of a large convention on combating against terrorism. In most cases, use of armed forces is unavoidable. However, only use of armed forces on combating against terrorism could be difficult to bring off a difficult task. Terrorist organizations make their acts and provide the continuity with the money gained not only from illegal acts like exaction, arms trafficking, smuggling of drugs, oil, cigarette but also from illegal acts, those camouflaged as legal acts. This fact shows that; a great importance must be attached to combat against the financing of terrorism.

YÖK Tez No: 530893 ; Terörizm, geçmişten günümüze kadar varlığını sürdürerek devam etmiştir. Terör örgütleri kendi ideolojilerini ve varlıklarını kabul ettirmek için bir mücadele içerisine girmişler ve devletleşme amacı gütmüşlerdir. Dünya'nın kuruluşundan bu yana terör örgütleri farklı ülkelerde, farklı isimler altında terör eylemlerini günümüze kadar sürdürmelerine rağmen, 11 Eylül 2001'de ABD'de ki ikiz kulelere yapılan saldırılardan sonra uluslararası terörizme bakış açısı farklı boyutlara ulaşmıştır. Dünya üzerinde ki teknolojik gelişmelerin sürekli ilerleyerek devam etmesi, terörizm ile mücadele etmenin ve işbirliği olmadan bir ülkenin bu konuda başarıya ulaşmasının zorluklarını gözler önüne sermiştir. Terör örgütleri gelişen teknolojik ilerlemeler ekseninde kendilerini yenilemişler ve daha farklı ve daha etkili terör saldırıları düzenlemeye başlamışlardır. Bu ve daha birçok nedenlerden dolayı,terörizm ile mücadele de uluslararası işbirliğinin zorunluluğu ortaya çıkmıştır. Türkiye, otuz yıldan uzun bir süredir çeşitli terör örgütlerinin saldırılarına uğramış ve bu saldırılar günümüze kadar devam ederek gelmiştir. Türkiye üzerine terör saldırıları düzenleyen örgütlerinin başında PKK gelmektedir. Türkiye'nin konumu itibari ile dünya üzerinde stratejik bir noktada bulunması, bu saldırıların temel kaynağını oluşturmuştur. Türkiye gelişen teknolojisi ve ekonomisi çerçevesinde, terörizmle yapılan mücadele de daha güçlü bir duruma gelmiştir. Son zamanlarda teröre karşı daha etkili sonuçlar alınmaya başlanmış ve PKK terör örgütüne akan finansın önü büyük ölçüde kesilmeye başlanmış ve aynı zamanda askeri önemli operasyonlarda etkisini göstermeye başlamıştır. Çalışma, ulusal ve uluslararası bir sorun olan terörizm kavramını, terör örgütlerinin yapısını, finans kaynaklarını, devletleşme çalışma ve girişimlerini, PKK terör örgütünün Türkiye'de yaptığı terör eylemlerini, terörizm ile mücadelede neler yapılabileceğini değerlendirmektedir. ; Terrorism has continued its existence from past to present day. Terrorist organizations have entered into a struggle to impose their own ideologies and assets, and they have sought to achieve nationalism. Since the foundation of the world, terrorist organizations have maintained different levels of international terrorism after the attacks on twin towers in the United States on September 11, 2001, despite the fact that terrorist organizations continue their terrorist activities under different names under different names. Continued progress in technological developments around the world reveals the difficulties of struggling with terrorism and the success of an individual country with out cooperation. Terrorist organizations have renewed themselves in the direction of technological advances and started to organize different and more effective terrorist attacks. Because of this and many other reasons, international cooperation in combating terrorism has become a necessity. Turkey is a long thirty years suffered attacks by various terrorist attacks and this has continued until today. The PKK is one of the organization from the terrorist attacks on Turkey. Turkey's position on the world with a nominal presence in a strategic position, is the main source of these attacks. Turkey in the framework of developing technology and economy, the fight against terrorism has become a stronger case. Recently, more effective results have been received against terrorism, and the financing flowing in to the PKK terrorist organization has started to cutto a large extent, and at the same time, it has begun to show its influence in military important operations. The study national and international problems that terrorism concept, the structure of the terrorist organization, financial resources, nationalization studies and initiatives, the PKK terrorist organization of the terrorist activities in Turkey, is assessing what can be done in the fight against terrorism.

Terörizmin demokratik toplumlarda mı, yoksa otoriter ya da totaliter hükûmetlerin iktidarda olduğu toplumlarda mı daha fazla imkânlar bulabildiği konusunda görüş farklılıkları vardır. Hâkim görüş demokrasinin terörizm için diğerlerinden daha fazla imkânlar sunduğu yönündedir. Bu halde demokrasiyi dünya üzerinde yaygınlaştırmaya matuf çabaların altında yatan niyetlerden birkaçının ülkedeki toplumsal gruplar arasında çatışmalar oluşturmak, siyasal, sosyal ve ekonomik istikrarsızlıklar yaratmak, devletleri/hükûmetleri güçsüzleştirmek vb. olduğu ileri sürülebilir. Nitekim bazı devletlerin hâlihazırda bir yandan demokrasiyi teşvik etmeleri diğer yandan ise terörizme ve terör örgütlerine destekler vermeleri, demokrasinin bu uğurda kullanılabileceğine dair iddiaları bir komplo teorisinin ürünü olmaktan çıkarmaktadır. İnsanın yaşam kalitesinin artırılabilmesi için önemi haiz olan demokrasi, bazı toplumlarda radikal fikirlerin oluşması için uygun zeminler sunabilir. Öyle bir zeminde radikalleşmeyi hızlandırıp aşırıcı davranışları teşvik ederek toplumlarda azınlık durumunda bulunan vatandaşlar ya da diğer gruplar aleyhinde aşırı sağ terörizmin gelişimini de kolaylaştırabilir. Terörizmin bu türü özellikle kültürel çeşitliliğe sahip olan toplumlarda toplumsal bütünleşmenin sağlanabilmesinin önündeki engellerden biridir. Bu nedenle özellikle bu tür toplumlarda demokratik polislik hizmetleri önem kazanmaktadır. Ancak polislik hizmetlerinde görev alacak olan kişilerin ideolojik kimlikleri, polislik hizmetlerini sunan kurumların yerleşik kurumsal kimlikleri, ülkedeki toplumsal gruplar arasında "hâkim" durumda bulunan grupların diğerlerine ilişkin algıları ve tutumları, tüm iyi niyetli çabalara rağmen, terörizmin bu türüyle mücadeleyi zorlaştırabilir. Zorluklarına rağmen demokrasilerde iç güvenlik yönetimleri ve polislik hizmetleri bu türdeki riskleri dikkate alan stratejilerin üretilmesi suretiyle yapılandırılmalıdır. Başka bir ifadeyle özellikle çokkültürlü toplumlarda polislik hizmetleri artık aşırı sağ terörizmle baş edebilecek nitelikte geliştirilmelidir. Çünkü aşırı sağ terörizmle mücadele meselesi hükûmetler için bir meşruiyet meselesi iken, devletler ve toplumları için bir beka meselesi olabilir. ; There are differences of opinion in whether terrorism finds more possibilities in democratic societies, authoritarian or totalitarian societies. The prevailing view is that democracy offers more opportunities for terrorism than others. In this case, it can argue some of the underlying intentions of the efforts to spread democracy around the world are to create conflicts between social groups in the country, to create political, social and economic instability, to weaken states/governments etc. As a matter of fact, the fact that some states are already promoting democracy on the one hand and supporting terrorism and terrorist organizations on the other hand makes the claims that democracy can be used for this purpose from being the product of a conspiracy theory. Democracy, which is important for increasing the quality of life of people, can provide suitable grounds for the formation of radical ideas in some societies. It can also facilitate the development of far-right terrorism against citizens or other groups who are in a minority position in societies by accelerating radicalization and encouraging extremist behavior on such a ground. This type of terrorism is one of the obstacles to social integration, especially in societies with cultural diversity. For this reason, democratic policing services gain importance especially in such societies. However, the ideological identities of the people who will take part in the police services, the established institutional identities of the institutions providing the policing services, the perceptions and attitudes of the groups that are in a "dominant" position among the social groups in state, may complicate the fight against this type of terrorism despite all well-intentioned efforts. Despite their difficulties, internal security administrations and policing services in democracies should be structured by producing strategies that take into account such risks. In other words, policing services, especially in multicultural societies, should be developed in a way that can cope with far-right terrorism. Because of while the issue of the fight against far-right terrorism is a matter of legitimacy for governments, it can be a matter of survival for states and their societies.

El artículo analiza el final de las campañas terroristas de ETA y del IRA en dos democracias liberales europeas como España y Reino Unido. Con ese fin se examinan las causas y las consecuencias del cese de la violencia por parte de las dos organizaciones terroristas más sanguinarias del continente europeo. Se analizan asimismo los factores relevantes en las decisiones de ambas bandas, entre ellos, la debilidad operativa derivada de la eficacia de las políticas antiterroristas aplicadas por las autoridades españolas y británicas. También se evalúan a lo largo del artículo las limitaciones de dichas políticas, así como la impunidad política, histórica y moral que se ha consolidado en ambos contextos como resultado de los réditos políticos obtenidos por los representantes políticos de las organizaciones terroristas analizadas. ; The article analyses the end of the terrorist campaigns carried out by the ETA and the IRA in two European liberal democracies: Spain and the United Kingdom. The causes and consequences of the end to the violence unleashed by the two most vicious terrorist organizations the European continent has known will be examined. The outstanding factors regarding the decisions taken by both groups will be analysed, including the weakening of their operational capacity resulting from the antiterrorist policies put into effect by the Spanish and British authorities. Furthermore, throughout the article, not only will the limitations of the said policies be evaluated, but also the political, historical and moral impunity which was consolidated in both contexts, as a result of the political gains obtained by the political representatives of the terrorist organizations under analysis. ; L'article analitza el final de les campanyes terroristes d'ETA i l'IRA en dues democràcies liberals europees com Espanya i el Regne Unit. Amb aquest propòsit s'examinen les causes i les conseqüències del cessament de la violencia per part de les dues organitzacions terroristes més sanguinàries del continent europeu. S'analitzen així mateix els factors rellevants en les decisions de les dues bandes, entre ells, la debilitat operativa derivada de l'eficàcia de les polítiques antiterroristes aplicades per les autoritats españoles i britàniques. També s'avaluen al llarg de l'article les limitacions d'aquestes polítiques, així com la impunitat política, histórica i moral que s'ha consolidat en els dos contextos com a resultat dels rèdits polítics obtinguts pels representants polítics de les organitzacions terroristes analitzades.