Suchergebnisse

With worldwide progress, development and diversification come tensions between individual, local, national, and global identities, and the fight for equality and justice and opposition to discrimination. Iran is no different, but little has been written about the historical, current, and future identities of Iran's ethnic groups. This study looks at the Azeris, Kurds, Arabs, and Baloch alongside the Persian ethnic identity, which is predominant in modern Iran and which many claim is upheld politically and socially as the ideal for a future, collective Iranian ethnic identity, promoting discrimination against different ethnic identities. This theory is grounded by conducting and analysing in-depth questionnaires across 13 Iranian provinces in relation to religious, local, and national identities; inter-ethnic cultural borders; hindrances to progressive movements; the purging of certain ethnic cultures; and possible steps to resolve crises. Some data has been extracted from the author's recently published book, From Border to Border: Comprehensive research study on identity and ethnicity in Iran. This data presents practical steps to achieving stable, equitable and sustainable cultural, social, economic, legal, and political conditions in Iran, based on the results of questionnaires. Taken into consideration is the realization of economic, socio-cultural, and political justice and indiscriminate social welfare, promoting interethnic solidarity and justice in the media, separating the legal and political systems from religious and ethno-centric thought in acknowledgement of the diversity of religious identities in Iran, and implementing the pending articles of the Constitution.

The aim of this study is to scrutinize the diplomatic relations between Turkiye and Sudan post the era of Omar al-Bashir. Historical relations between the Republic of Turkiye, established in 1923 as the successor to the Ottoman Empire, and Sudan have had a positive impact in contemporary times across political, economic, socio-cultural, and security domains. While the relations during the Republican era were relatively limited when Sudan gained independence from Britain, they saw a significant improvement with the administration of Omar al-Bashir and Hasan al-Turabi, who came to power in 1989. Following Turkiye's declaration of "Africa Year" in 2005, Sudan emerged as a prominent country in Ankara's Sub-Saharan Africa policy. Particularly, the African Opening Action Plan initiated in 1998 and the deepening of policies by AK Party governments strengthened relations with Sudan. However, following the overthrow of Omar al-Bashir in 2019, transitional periods and political crises in Sudan have adversely affected Turkiye – Sudan relations. This study will address these relations during this period, initially focusing on political, economic, security, and socio-cultural parameters. Subsequently, the study will examine the causes of the crisis in Sudan and the trajectory of the relations. Findings from the post-Bashir era indicate that despite challenges, the relations between the two countries have endured. Nevertheless, the escalation of internal disputes in Sudan into conflicts casts uncertainty on the future of these relations.

In recent years, Kurdish folklore has seen extensive research and significant progress in analysis and classification. However, despite the magnitude and abundance of Kurdish folklore, scientific studies on the definition, differentiation, and determination of literary boundaries in oral literature genres have been inadequate. The most problematic issue in studies on Kurdish folklore has been the identification of specific genres and what to call them. The narrative genres are especially prone to obfuscate definitive genres and literary boundaries. Narrative types are long Kurdish narratives: epos (epic), bayt (with metres), and narrative songs (storytelling). Although the narrative types are divided into plain verse, plain prose, and verse-prose, plain prose is not examined in this article the aim of which is to introduce narrative genres per se, determine their literary boundaries, and reveal their characteristics. For this, the forms of epos, bayt, and narrative songs are compared and their similarities and differences are determined in terms of content, shape, performer, motif, theme, geography, and cultural region.

History comes across as a product of the effort to create social memory, written or verbal. It is based on information and documents and avoids emotional biases. Music, on the other hand, is a multifaceted phenomenon and its aim to entertain shapes it. On one hand, it interprets emotions, and on the other hand it bears the social, cultural and historical codes of the society to which it belongs. For this reason, it is possible to discover specific details of historical events in the kilams/songs of dengbêjs, important exponents of the Kurdish music of orality. This study focuses on unveiling traces of historical events in the songs of the dengbêjs, in context of the relationship between history and music. Information and documents dealing with the Kozanoğlu events in kilam/songs are compared. A good example of the importance of the dengbêjs in Kurdish history is taken from when in the 19th century, the Ottoman state established a military unit called Fırka-i Islahiye as a part of its policy of asserting its full dominance in rural areas, and also to carry out compulsory resettlement policies. In order to support the operation, the Kurdish chief Sürmeli Memed Pasha set out, taking with him under his auspices Evdale Zeynikê, a dengbej singer. However, the Kurdish troops reaching Kozan were defeated due to the climatic conditions and the cholera epidemic. Witnessing all the events, Evdale Zeynikê sang kilam/songs for every stop on the route and on the death of the Pasha. Throughout this account, which is based in Kurdish culture and immured with a strong dengbêj tradition, it is possible to find details of Kurdish history in the kilams/songs of the dengbêjs.

This paper analyzes the creative city policy for Istanbul, which has recently become a popular throughout the world. Cities are expected to be creative milieus that foster free circulation of people, ideas, and interactions for economic growth, global competitiveness, and social development. Drawing on Foucault and governmentality studies, this paper first argues that the creative city policy is a neoliberal political rationality that seeks to stimulate individuals' creative capacities through structuring urban space. Neoliberalism includes the de-governmentalization of state and the active participation of non-state actors in the governing processes. Second, using examples from street gentrification, industrial heritage re-functioning, and co-working spaces in Istanbul, this paper dissects how creativity, freedom, and economic growth intersect in urban space and how a broad coalition of political parties, state agencies, local authorities, non-governmental organizations, small-scale cultural entrepreneurs, and creative professionals have been formed around the creative city. As a result, creative city policy is a form of governmentality that includes official documents as well as spatial strategies of a heterogeneous coalition of state and non-state actors.

ÖZETİSTANBUL VE ST. PETERSBURG'UN YÖNETİM YAPISI ÜZERİNE KARŞILAŞTIRMALI BİR İNCELEMETürkiye ve Rusya arasında, komşuluk ilişkilerine dayanan başta siyasi, tarihi, kültürel, ekonomik, sosyolojik ve daha birçok sahadaki yakınlıktan söz etmek mümkündür. Türkiye ve Rusya arasındaki ilişkilere katkı sağlaması noktasında, akademik araştırmaların ne kadar büyük bir öneme haiz olduğu herkesçe malumdur. Özellikle şehir, şehircilik, şehir yönetimi vb. konulardaki karşılaştırmalı çalışmaların yetersizliği bu incelemenin yapılmasına zemin oluşturmuştur. Bu bağlamda, "İstanbul ve St. Petersburg'un Yönetim Yapısı Üzerine Karşılaştırmalı Bir İnceleme" başlıklı bu çalışmada, iki farklı merkezi yönetim kültüründen gelen İstanbul ve St. Petersburg şehirlerinin metropoliten şehir yönetimi ve şehircilik anlamındaki yönetim yapılarının rolü karşılaştırılmalı bir bakış açısıyla ele alınmıştır. Beş bölümden oluşan çalışmada, her iki şehir arasındaki benzerlik ve farklılıklar ortaya konulmaya çalışılmıştır. Ayrıca, İstanbul ve St. Petersburg şehirlerinin yönetim yapılarının doğru bir şekilde karşılaştırılması noktasında, New York, São Paulo, Londra, Kahire ve Tokyo şehirlerinin yönetim yapısı da çalışmaya konu edinilmiştir. Çalışmada ayrıca, konu hakkında yazılan kitap, bilimsel çalışma, makale, kanun, yönetmelik, belediyelerin resmi internet siteleri ve kişisel değerlendirmelerden istifade edilmiştir. ABSTRACTA COMPARATIVE STUDY ON THE ADMINISTRATIVE STRUCTURE OF ISTANBUL AND ST. PETERSBURG It is possible to mention about chiefly the political, historical, cultural, economical, sociological closeness and in many more fields which are based on the neighboring relationships between Russia and Turkey. It is known by everyone how important the academic studies are in terms of contributing to the relationships between Turkey and Russia. In particular, the insufficiency of the comparative studies such as city, city government, urbanization etc. has established a foundation to the investigation of these kind of studies. In this scope, with in this study that is called "A Comparative Study On The Administrative Structure Of Istanbul and St. Petersburg" coming from two different central governing cultures, the role of the administrative structures of those cities have been examined in terms of the metropolitan city governing and urbanization. The similarities and differences have been put forward in this study consisting of five parts. On top of that, New York, São Paulo, London, Cairo and Tokyo cities administrative structures have also been included in the study to be able to the correct comparison of the administrative structures of Istanbul and St. Petersburg. Moreover, in this study, lots of books, scientific researches, articles, laws, instructions, some municipalities official web-sites and personal evaluations have been utilized related to the topic.

Küresel rekabet ortamında devletler siyasi, ekonomik ve askeri hegemonyalarını sürdürmek için çabalarken, "yumuşak güç" olarak tanımlanan kamu diplomasisinin ortaya çıkmasıyla etki ve ikna odaklı politikalara yönelmeye başlamışlardır. Kamu diplomasisinin bir aracı olarak ele alınan ulus markalama devletler tarafından son 20 yıldır deneyimlenmeye başlanan bir pratik haline gelmiştir. Ulusların turizm, kültürel miras, ihraç malları, iç ve dış politika, insanlar ve yatırım/göç alanlarındaki repütasyonlarını değerlendiren ulus marka endekslerinde ilk sıralarda yer alan ülkelerin olumlu bir imaja sahip olduğu görülmüştür. Türkiye'nin bu endekslerde ilk 20 sıralamasına girmeyi başaramadığı görülmektedir. Çalışmada kamu diplomasisi ve ulus markalama kavramları tartışılmış, Türkiye'nin ulus markalama çabaları irdelenmiş, ihraç ürünlerini markalama programı olan Turqualityörnek olay olarak incelenmiş, araştırma Turquality yetkilisiyle gerçekleştirilen odaklı mülakat ile desteklenmiştir. Sonuç olarak Türkiye'nin ulus markalama adına belirli stratejik çalışmalar gerçekleştirdiği saptanmıştır. Bu çalışmaların yetkinliğini artırma amacına yönelik bir ulus markalama modeli önerilmiştir. ; In the global competitive environment, countries are trying to maintain their political, economic and military hegemony; however, with the emergence of public diplomacy, which is defined as the "soft power," they have started persuasion-oriented politics. Nation branding, considered as a tool of public diplomacy, has become a practice that states have begun to experience for the last 20 years.It has been observed that the countries that have a positive image areranked first in the national brand indexes, which evaluate the reputation of the nations in tourism, cultural heritage, export goods, domestic and foreign policy, people and investment/migration fields.It is seen that Turkey, yetfailed to enter the top 20 ranking in these indexes. In this study, public diplomacy and nation branding literature were studied additionally, Turkey's nation branding efforts were discussed. Furthermore, Turquality, a marketing program for export products of Turkey, has been examined as a case study and this research was supported by a focused interview performed with the Turquality authority. As a consequence of the study, it has been determined that Turkey has carried out certain strategic studies in the name of nation branding. A national branding model was proposed to increase the competence of these studies.

Demokratik toplumlarda basın; siyasal süreçlerde kamuoyunu doğru bilgilendirmek, tartışma ortamı oluşturmak, toplumsal siyasal bilincin oluşmasına katkı sağlamak gibi çeşitli misyonları yerine getirmek zorundadır. Bu misyonun gerçekleştirilmesinde basın çalışanlarına birbirinden farklı görevler düşmektedir. Köşe yazarları da bu siyasal süreçlerde toplumu oluşturan bireylerin sadece haber ihtiyacını gidermekten öte onları aydınlatacak, onlara kılavuzluk yapacak ve doğru kararlar alarak siyasal tercihlerinin belirlenmesine katkı sağlayacaktır. Özellikle seçim dönemlerinde toplum kendi geleceğine yön verecek önemli kararları verme arifesindedir ve bu nedenle bu dönemde daha çok bilgilendirilmeye ihtiyaç duymaktadır. Bu nedenle köşe yazarları da haberleri yorumlayarak siyasal konuları detaylandırma, kamuoyunun gözden kaçırdığı ayrıntıları irdeleme, siyasal aktörlerin projeleri ve partilerin politikaları hakkında topluma doğru bilgileri aktarma gibi işlevleri yerine getirirken toplumun siyasal tutumlarına çeşitli şekillerde etki etmektedir. Bu siyasal süreçte köşe yazıları arasındaki en belirgin ayrım ise siyasal aktörler ve siyasal partilerin temsili aşamasında kullanılan dil ve söylemlerde ortaya çıkmaktadır. Bu çalışmada; özellikle seçim dönemlerinde basının önemini ortaya koymak amacıyla gazeteciliğin bir alt alanı olan köşe yazarlarının siyasal eğilimleri de dikkate alınarak siyasal aktörler ve siyasal partiler için yazılarında kullanmış oldukları dil, söylem ve temsillerden yola çıkarak toplumu oluşturan bireylerin siyasal tutumları üzerindeki etkisi incelenmiştir. Çalışma kapsamında içerik analizi yöntemi kullanılarak farklı siyasal eğilimlere sahip Cumhuriyet, Hürriyet, Ortadoğu, Sabah, Sözcü, Star, Yeniçağ ve Yeni Şafak gazetelerinin köşe yazarlarının yazmış oldukları köşe yazıları incelenmiştir. Çalışmanın örneklemini 16 Nisan 2017 Anayasa Referandumu kapsamında 1Nisan - 16Nisan 2017 tarihleri arasındaki 15 (on beş) günlük süre içinde yayınlanan ilgili köşe yazıları oluşturmuş ve kültürel çalışmalar yaklaşımı çerçevesinde irdelenmiştir. Elde edilen bulgular ışığında Türkiye özelinde siyasal süreçlerde köşe yazarlarının kamusal işlevlerinden uzak olduğu ve dolayısıyla toplumsal siyasal bilince yeterli katkıyı sağlayamadığı görülmüştür. Bununla birlikte farklı düşüncelerin seslerini kamuya duyurabilmesi için bir platform olan köşe yazılarında siyasal parti ve aktörlere eşit oranda yer verilmediği, siyasal parti ve siyasal aktörler için kullanılan dil, söylem ve temsillerin tartışma kültüründen yoksun, ayrıştırıcı ve ötekileştirici bir üslupla inşa edildiği, olumsuz davranışları pekiştirip normalleştirdiği tespit edilmiştir. ; In democratic societies, the press must perform various tasks such as informing the public throughout political processes, setting the stage for debate and contributing to the constitution of socio-political consciousness. All press employees have different parts to play while carrying out these tasks. During these political processes, columnists have an obligation to the individuals of the society which is beyond just satisfying their need of news and includes enlightening and guiding them, contributing to right decision making and determining their political choices. Especially during election periods, the society is about to make important decisions which will shape its future and thus needs to be informed more than ever. While the columnists carry out their duties such as interpreting the news and giving details about political issues, researching the details which the public has missed or conveying the right information about political actors' projects and party politics, they also influence the political attitudes of the society in various ways. The most obvious distinction between columns during this time of political process is seen in the language and expressions with reference to the representation of political actors and political parties. Throughout this study; in order to set forth the importance of journalism especially during election times and taking into consideration the political tendencies of the columnists who belong to a sub branch of journalism; the aim is to look into the influence of columnists' over the political attitudes of individuals based on language, expressions and representations used in their columns. Within the scope of this study, columns written by columnists of newspapers that represent different political tendencies such as Cumhuriyet, Hürriyet, Ortadoğu, Sabah, Sözcü, Star, Yeniçağ and Yenişafak were examined using content analysis method. Columns published during the 15 (fifteen) day period between 1st and 16th of April regarding the Constitutional Referendum on April 16th, 2017 constitute the sampling of the research and have been discussed with respect to cultural studies approach. In the light of these findings it is concluded that specifically in Turkey, columnists do not perform their public duties properly during political processes and so, cannot contribute enough to socio-political consciousness. In addition to this, political parties and actors are not allocated equal mention in newspaper columns which should in fact be the platform to voice different opinions for the public. Also it is determined that the language, expressions and representations intended for political parties and actors lack the politeness of a discussion atmosphere, are written in a discriminating and ailenating fashion and intensify and even normalize negative behaviors.

Avrupa Birliği'nin doğu sınırlarında bulunan Belarus, Türkiye'ye coğrafi mesafe bakımından uzak bir ülke değildir. Ancak ekonomik, ticari, kültürel karşılıklı ilişkilerin henüz belirli bir olgunluğa erişmemiş olması nedeniyle ülkemizde bilinirliği yüksek olmayan bir Slav ülkesidir. Türkiye'deki ulusal literatürde de Belarus ile ilgili araştırmalar yok denecek kadar azdır. Kuşkusuz bu değerlendirme eski Sovyet mekânından doğan birçok ülke ve çeşitli statülerdeki idari yönetimler için yapılabilir. Bu nedenle ülkemizde coğrafya biliminin yapacağı en önemli katkı alanlarından birisi de ülke tanıtımları oluşturmaktadır. Üstelik hızla değişen dünya koşullarına koşut olarak ülkelerin beşeri coğrafya özellikleri de oldukça dinamik ve değişkendir. Bu bakımdan Türkiye'de coğrafyacıların belirli aralıklarla yenileyecekleri ülke tanıtım çalışmalarına büyük ihtiyaç vardır. Küresel dünyanın sürekli değişen, fırsat ve olanaklarını izleyebilmek; uluslararası ekonomik, ticari, kültürel, politik ilişkilerde yeni beliren olanakları değerlendirebilmek için güncel veriler ve değerlendirmeler içeren ülke tanıtımları giderek önem kazanmaktadır. Çalışmanın başlıca amacı, Belarus'un coğrafi konum özelliklerini ve bunun jeopolitik-jeoekonomik yansımalarını irdeleyerek Belarus'un öne çıkan temel coğrafi özelliklerini tanıtmaktır. Çalışmada Belarus'un temel doğal ortam özelliklerinin yanı sıra, bu ülkeyi farklılaştıran karakteristik özellikler tartışılmıştır. ; Located on the eastern boundaries of the European Union, Belarus is not a country which is far from Turkey in terms of geographical distance. However, it is a Slavic country with no high recognition in our country since the mutual economic, commercial and cultural relations have not reached some maturity yet. There is hardly any study on Belarus in the national literature of Turkey. This evaluation can undoubtedly be made for many countries and administrative governments with various statuses which arose from the former Soviet space. Therefore, promotions of countries constitute one of the most important fields of contribution that the science of Geography will make in our country. Furthermore, the anthropogeographical characteristics of countries are quite dynamic and variable in parallel with the rapidly changing world conditions. In this respect, there is a great need in Turkey for studies regarding the promotion of countries that geographers will renew at specific intervals. Promotions of countries containing current data and evaluations are gradually gaining significance so as to be able to follow the continually changing opportunities and possibilities of the global world and utilize the newly appearing possibilities in international economic, commercial, cultural, and political relations. The principal aim of the study is to introduce the basic outstanding geographical properties of Belarus by investigating the geographical location characteristics of Belarus and their geopolitical & geoeconomic reflections. Besides the basic characteristics of the natural environment of Belarus, the characteristic features differentiating this country were discussed in the study.

Türkiye Cumhuriyeti dış politika olarak her zaman Batı ülkeleri ile olan ilişkileri ön planda tutmuştur. Bu ilişkiler Türkiye'nin içinde bulunduğu siyasal durum kadar, Dünya siyaset ortamındaki dengeler ile de doğrudan ilişkilidir. Sovyetler Birliğinin dağılması ile bu ilişkiler değişmiş ve artık yeni bir dünya düzeni ortaya çıkmıştır. Türkiye, yeni düzen içinde alacağı yer ile Batıya olan bağlılığını ve dengesiz politikasını lehine düzeltme fırsatını yakalamıştır. Etnik ve kültürel açıdan ortak yanları bulunan eski Sovyetler Birliği ülkeleri ile ilişkiler kurmuş yeni fırsatlar yakalamıştır.Genel olarak bu çalışmada, Sovyetler Birliğinin dağılmasının ardından ortaya çıkan yenidünya düzeni, bu düzen içerisindeki fırsatlardan faydalanmak için hakimiyet arayan dünya güçlerinin faaliyetleri değerlendirilmiştir. Bunlara ek olarak bu çalışmada Avrasya olarak tanımlanan bölge üzerindeki fırsatlar Türkiye açısından değerlendirilmiş ve bölge ülkeleri ile olan ilişkiler incelenmiştir. Bu incelemede Türkiye'nin özellikle, Rusya, Azerbaycan ve Gürcistan ile olan ilişkilere daha fazla yer verilmiştir. Ve Ortaya çıkan tablo üzerinden Türkiye'nin dış politikasında yakaladığı ekonomik ve siyasal fırsatların analizi yapılmaya çalışılmıştır. Son olarak da Türkiye'nin yürüttüğü Kültürel faaliyetlere yer verilmiştir.Çalışmanın oluşturulmasında, siyasi tarih kitapları, strateji kuruluşları, birçok makale ve Internet üzerinden faaliyet gösteren birçok düşünce kuruluşuna ait yayınlardan faydalanılmıştır. Ayrıca TİKA'ya ait olan ülke raporları ve Avrasya Etütleri başlıklı çalışmalarda bilgi toplama noktasında geniş yer tutmuştur. ; The Republic of Turkey always used to give priority to its relationships with Western countries in its foreign policy. These relationships were directly related to the balance of world politics as well as the political status of Turkey. The relationships changed with the break up of the Soviet Union, and a new world order started to emerge. Turkey, having taken its place within this new order, took the opportunity of amending its unbalanced politics and dependence on the West to favor itself. It established relationships with former Soviet Union countries that had common beliefs and cultural characteristics, and gained new opportunities.Overall, this study aims to evaluate the emerging new world order after the break up of the Soviet Union, and the actions of the world powers that sought domination by exploiting the opportunities arising from this new order. Additionally, opportunities in the region know as Eurasia were considered, in terms of Turkey and its relationships with the countries in this region. In this review, Turkey?s relationship with additional countries were also considered, especially with Russia, Azerbaijan and Georgia. An analysis of the economic and political opportunities with Turkey?s foreign policy was also conducted. Lastly, the cultural policies carried out by Turkey were considered.During the development of this study, political history books, strategy organisations, numerous articles, and publications from organisations from the Internet were reviewed. Furthermore, the country reports from TİKA and studies from ?Avrasya Etütleri? were other sources used.

The changing conditions of the day lead to changes in the forms and functions of the spaces and structures with the needs of the users. This change manifests itself not only in individual spaces, but also in structures with collective use, sharing and different functions such as libraries. Library structures not only support education, but also lead and support the socio-cultural and economic development of societies. Libraries come in many different forms for user diversity. At this point, academic libraries gain importance with the support and service they offer to scientists as well as students. However, it is also a fact that the traditional library services and structures, where various resources and collections are brought together, offered to the service of users and stored, do not meet the changing technological and social needs of the day. On the other hand, it should not be forgotten that user requests and needs can be easily met with the fiction and design that will be created with the right methods. In this context, the subject of the research is to understand whether the current physical conditions of the academic libraries meet the needs of the users, to evaluate how the spatial design criteria and qualities of the new generation academic libraries to be built are perceived by the students of the architecture department, to reveal the expectations and satisfaction level of the library users from the services provided and spatially. Within the scope of the study, Ondokuz Mayıs University Central Library was analyzed and student interviews were conducted. After the data and findings obtained from the studies were analyzed, suggestions were made on the subject in line with the results.

ÖZETBu araştırmanın amacı; 4. Kuvvet olarak süreç içerisinde giderek güçlenen ve iletişimin tüm kollarına yayılan medyanın siyasi iletişim alanında etkin kullanımı ve tutundurma faaliyetlerinde oy verme davranışı üzerine olumlu etkisini incelemektir.Tezin giriş bölümünde Amerika Birleşik Devletleri'ndeki seçim sistemi ve aşamaları incelenmiştir. Seçim sistemindeki değişiklikleri, bunların olumlu ve olumsuz yansımalarını, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki toplumsal yapıyı ve bu yapı doğrultusunda toplumun nabzının daha iyi tutulması için yapılan medya merkezli araştırmalar, araştırmada ayrıca göz önünde bulundurulmuştur.Tezin ikinci bölümünde siyasi iletişim başlığının üzerinde durulmuştur. Siyasi iletişimin doğru yapılandırılması için gerekli verilerin nasıl elde edilebileceğini, hedef kitle üzerinde yapılan çalışma ve örneklerin tutundurma faaliyetlerinin yapılandırma sürecinde nasıl kullanıldığını Amerika Başkanlık Seçim Kampanyalarından alınan örneklerle incelenmiştir.Tezin son bölümlerinde ise örnek olay olarak ele alınan "Amerika 2000 Başkanlık Seçimleri" incelenmiştir. Adayların kampanyalarından verilen örneklerle siyasi iletişimin etkili ve doğru kullanımı irdelenmiş, bu süreçte yapılan hataların etkileri ve özellikle hedef kitlenin toplumsal bellek ve kültür farklılıklarının göz ardı edilmesinden doğan hatalı kampanya yapılandırmalarının sonuçları araştırılmıştır.Tezin bütününde sosyo-kültürel çözümleme yöntemi kullanılmış, toplumsal bellek kavramı irdelenmiş ve seçim kampanyalarının yapılandırma sürecinde dikkat edilmesi gereken noktalar üzerinde durulmuştur.SUMMARYThe media strenghtens itself as the Fourth Power in time to time and difuses to all branches of communication. The aim of this research is to investigate the positive influence of the effective usage of the media on the behavior of the voters. The introduction of the thesis involves the investigation of the voting system and the election stages in the USA, concerning the alterations of the election system, including their positive and negative reflections, the social construction of the USA, and the media oriented researches that are done to observe the tendencies of the society.The second part of the thesis studies the political communication by discussing how to find out the necessary data in order to build the political communication properly. It has been studied trough the example taken from the American Presidental Election Campaign that how the data necessary for efficent designing of political communication may be optained and how habituating activity of examples and studies they were completed on the targetmass are used during the process of designing. The last part of the thesis deals with the Presendential Election 2000 as an example,focusing to effective and proper usage of the political communication by giving examples from the campaigns of the candidates.On the other side,the influences of the mistakes done in this process, the results of the defective campaign construction raised by ignoring the cultural variations and social memory of the target population are also explained.The whole thesis uses the social analyze method to study the concept of the social memory and to discuss the critical points of the construction process of the voting system.

Immigrants who came to Türkiye in masses after the internal conflicts in Syria in 2011 were put under temporary protection, a status in international law, and started to live with the Turkish people. This temporary status has transformed into de facto permanent co-living after the past ten years. This situation necessitated the implementation of policies that require social cohesion between Syrians and Turks. Education is the most important tool in ensuring social cohesion. In this study, it is aimed to reveal the policies implemented for the inclusion of Syrians under temporary protection in to the Turkish education system and what the results of these policies are. In the study, the statistical data of state institutions, legal regulations, academic research and news in the media were handled and the document analysis method was used. In this context, all dimensions of the subject from primary education to higher education were categorized and the findings were shared with the reader in a systematic way. The findings show that the Syrians, who were thought to be temporary at first, were planned to continue their education in the camps without obtaining a diploma or document, but with the prolongation of the war, necessary legal arrangements were made for their inclusion in the Turkish National Education System and Higher Education. In the field studies made, it was observed that Despite the arrangements technical and social problems continued in practice and the desired level of participation in post-primary education could not be achieved. In addition, it has been revealed that the results of education policies for Syrians under temporary protection are related to the cultural structure of the cities where Syrians live in Türkiye, their geographical proximity to Syria, the population of Arab origin in the city, the status of schools, and the qualifications and experiences of teachers. In this context, it has been evaluated that effective language learning in all age groups, ensuring school attendance and increasing the number of academicians and students in the academy should be priority policy issues to ensure social cohesion.

Seçmen davranışı, siyasal davranış alanına girmesi ve önemli siyasal katılım biçimlerinden birisi olması nedeniyle siyasal bilimciler tarafından üzerinde özenle durulan ve çok fazla araştırma yapılan bir konu olmuştur. Bu konu ile ilgili çalışmalara verilen önem, seçmen davranışının siyasal davranışı ve siyasal katılımı açıklayabilecek nitelikte olmasından kaynaklanmaktadır. Seçmen davranışı çok boyutlu bir kavram olup, birçok faktörün etkisi altında gerçekleşmektedir. Sosyo-ekonomik, demografik, sosyo-kültürel, sosyo-psikolojik ve siyasal birçok faktör seçmen davranışına dolaylı ya da doğrudan etki etmektedir. Bu nedenle, bu çalışma, seçmen davranışına etki eden sosyo-psikolojik faktörleri çalışmanın merkezine koyarak, konuyla ilgili teorik ve uygulamalı bir analiz yapmayı amaçlamaktadır. Bu bağlamda, birinci bölümde, öncelikle teorik olarak konuyla ilgili kavramsal çerçeveye ilişkin bir literatür taraması yapılarak, seçmen davranışı ile ilgili temel kavramlara ve seçmen davranışına ilişkin kuramsal modellere yer verilmiştir. Ayrıca, seçmen davranışı etkileyen genel faktörler sosyo-ekonomik, demografik, sosyo-kültürel ve siyasal faktörler olmak üzere üç ana başlık altında ele alınmıştır. Çalışmanın ikinci bölümü ise, seçmen davranışını etkileyen sosyo-psikolojik faktörler üzerine odaklanmaktadır. Çalışmanın uygulama kısmında, bahsi geçen faktörlerin seçmen davranışı üzerindeki etkisini tespit etmek üzere, Pamukkale Üniversitesi öğrencileri arasında bir anket çalışması yürütülmüştür. 410 katılımcıdan elde edilen anket bilgileri doğrultusunda, SPSS istatistiksel analiz programı kullanılarak kişisel bilgiler ve anket soruları ile ilgili tanımsal analizler yapılmış olup, akabinde ise anket soruları ile ilgili birtakım çapraz tablolar oluşturularak, son genel seçimlerde seçmen davranışını etkileyen sosyo-psikolojik faktörlere ilişkin yorumlar ve çıkarımlar yapılmıştır. ; The voting behavior has been an important subject for the researchers in the field of political science, and many research has been done on the subject so far as it is recognized among one of the essential forms of political participation and it is part of political behavior area. The importance given to the studies on this subject stem from the fact that voting behavior can explain political behavior and political participation. Voting behavior is a multidimensional concept, and it takes place under the influence of many factors. Socio-economic, demographic, socio-cultural, socio-psychological, and political factors affect the voting behavior either directly or indirectly. Therefore, this study aims to provide theoretical and practical analysis on the subject by placing the socio-psychological factors affecting the voting behavior at the center of the study. In this context, in the first chapter, firstly a theoretical review of the conceptual framework related to the subject is made, and the theoretical concepts related to the voter behavior and the basic concepts related to the voter behavior are given. However, the factors affecting the voting behavior are discussed under three main headings: socio-economic and demographic, socio-cultural, and political factors. The second chapter mainly focuses on the socio-psychological factors affecting the voting behavior. In the empirical part of the study, a survey was conducted among the students of Pamukkale University in order to determine the impact of these factors on voting behavior. According to the survey data obtained from 410 respondents, a descriptive analysis was made about the personal information and survey questions by using SPSS statistical analysis program, and afterward, with the help of some cross-tables related to the survey questions, comments and conclusions were made regarding the socio-psychological factors affected the voting behavior in the last general elections.

Cyprus dispute remains to be one of the crucial issues in Turkey's foreign policy. According to Lausanne Peace Treaty, Cyprus remained under British rule and Turkey has limited its interventions over the island during the following developments. After the WWII, when Britain launched decolonization and abandoned former colonies, a dispute over the status of Cyprus between Turkey and Greece has been prompted. After Britain announced its intention t leave the island, Turkey became more interested in island due to its historical, cultural, demographic, geographical and strategical ties. Cyprus Dispute took the lion's share of Democrat Party's agenda-setting process. In the given period, the fundamentals of a bi-national administrative system in Cyprus are established. At first, Turkey was in favor of status quo. If not possible, she proclaimed that the entire island must be ceded to its government. After 1955, the claims proposing the division of the island are articulated. Turkey which was bound to surrender Cyprus to Britain with the Lausanne Peace Treaty turned out to be one of the guarantees of the island. The article aims at investigating the Cyprus policy of Democrat Party through contemporary newspapers, along with leading studies over the issue and the secondary sources. ; Kıbrıs sorunu on yıllardır Türk dış politikasının temel problematik alanlarından birisini teşkil etmektedir. Lozan Barış Antlaşması'na göre Kıbrıs, İngiltere'nin hâkimiyetinde kalmış ve bu nedenle Türkiye daha sonraki vetirede Kıbrıs'a müdahale etmeyi düşünmemiştir. İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra, İngiltere'nin politikasını değiştirip hâkimiyetindeki topraklardan yavaş yavaş çekilmeye başlaması üzerine, Kıbrıs'ta Türkiye ve Yunanistan'ın da yer aldığı bir nüfuz mücadelesi başlamıştır. İngiltere'nin Adayı tahliye planı gündeme gelince Türkiye tarihsel, kültürel, demografik, coğrafi ve stratejik unsurların etkisi çerçevesinde Kıbrıs sorunuyla daha yakından ilgilenir hale gelmiştir. Demokrat Parti döneminin en önemli dış politika konularından birisi kuşkusuz Kıbrıs sorunudur. Söz konusu dönemde, Kıbrıs'ta iki toplumlu devlet yapısının temelleri atılmıştır. Türkiye öncelikle statükoyu devam ettirmek istemiştir. Bu olmazsa adanın tamamının kendisine verilmesi gerektiği görüşünü savunmuştur. 1955'ten sonra da Adanın taksimi tezi ön plana çıkmıştır. Özellikle Londra Konferansı sonrasında Türkiye Kıbrıs sorununda resmen taraf haline gelmiştir. Lozan Barış Anlaşması ile Kıbrıs'ı İngiltere'ye bırakmak zorunda kalan Türkiye'nin, Demokrat Parti'nin izlediği dış politika ile Kıbrıs'ta tekrar hak sahibi haline geldiği görülmüştür. Makalede dönemin gazete arşivinden ve dönemle ilgili belli başlı telif ve tetkik eserlerden yararlanarak Demokrat Parti iktidarının Kıbrıs politikası incelenecektir.