Suchergebnisse

O wyborze problematyki refinansowania zadłużenia samorządowego zadecydowało przeświadczenie o niedostatecznym ujmowaniu tego zagadnienia w literaturze przedmiotu, nierzadko jego bagatelizowaniu w odniesieniu do szczebla regionalnego i lokalnego oraz istnieniu pokaźnych luk na tym polu badawczym. Zasadniczym celem pracy jest usystematyzowanie informacji dotyczących refinansowania długu publicznego, w tym samorządowego, oraz zbadanie skali zjawiska w polskich gminach. Przedstawiono propozycje wzbogacenia mierników oceny kondycji finansowej samorządów o te dotyczące opisywanych zagadnień. Sprecyzowane cele mają więc charakter zarówno teoretyczny, jak i aplikacyjny. W pracy wskazano trudności, jakie związane są z pomiarem zadłużenia publicznego, przybliżono pojęcie refinansowania długu oraz odniesiono je do długu samorządowego. Zasygnalizowano zagadnienia związane z restrukturyzacją zadłużenia, myloną czasem z jego refinansowaniem. Zaprezentowano również dane dotyczące refinansowania polskich gmin w latach 2003-2015 oraz przedstawiono propozycje mierników omawianych zagadnień. Opracowanie kończy podsumowanie zawierające najważniejsze wnioski; zasygnalizowano również problemy wymagające dalszych badań. ; The choice of the subject of this paper: the refinancing of the local government debt, was determined by the conviction that this field of research has not yet been sufficiently explored. Literature downplays this issue at the regional and local level. Thus the main aim of this work is the systematisation of information on the refinancing of public debt, including local government debt, and examination of the scale of this phenomenon existing throughout Polish municipalities. Debt indicators have been proposed to be added to the array of tools used for assessing the financialcondition of local governments so that the objectives defined in the paper had both a theoretical as well as practical application. Problems and difficulties associated with the measurement of public debt have been identified, the concept of debt refinancing explained in more detail and a reference of a public debt to the local government debt has been made. Issues indicated in the article relate to debt restructuring and are sometimes confused with refinancing. The refinancing of Polish municipalities in the years 2003-2015 has been presented, followed by some proposals for measures applicable to the issues under discussion. The paper ends with a summary containing the main findings, and indicates issues that still require further research.

The aim of this article is the presentation and the attempt to analyse such phenomena as: an excessive general government deficit and public debt in EU Member States over the past 3 years. For the European Union the years 2008-2010 were the time when public finances of most member countries worsened dramatically. The average budget deficit in the EU increased during that period to a value of almost 7% compared to gross domestic product and public debt reached almost 80% of GDP. Referring the numbers to the principles of the budgetary policy in the Treaty on the European Union (the deficit should not exceed 3% in relation to GDP and public debt – 60% of GDP), the observance of budgetary discipline has been significantly violated. In consequence, the excessive deficit procedure has been initiated. in relation to almost all the countries of the EU, Its purpose was to force the member countries to take concrete actions to stabilize public finances. The economic crisis that began in the second half of 2007 in the United States of America which resulted in a significant deterioration of the finances of all the EU member countries might be regarded as the major source of violation of their budgetary discipline. The reactions of most governments TO the harmful effects caused by the financial crisis were to stimulate national economies and stem the decline of domestic demand. The higher level of public expenditures was simultaneously the cause of increased budget deficits,. To develop and present the problem of an excessive budget deficit and public debt in the EU countries some statistical methods were used and the data source statistics were mainly carried out by the European Commission and the European Statistical Office. ; Celem niniejszego artykułu jest prezentacja i próba analizy zjawisk: nadmiernego deficytu budżetowego i długu publicznego w krajach członkowskich Unii Europejskiej na przestrzeni ostatnich 3 lat. Lata 2008-2010 były dla Unii Europejskiej czasem, w którym stan finansów publicznych większości krajów członkowskich pogorszył się w sposób drastyczny. Średnia deficytu budżetowego w UE wzrosła w tym okresie do wartości prawie 7% w stosunku do wielkości produktu krajowego brutto, a zadłużenie publiczne osiągnęło poziom niemalże 80% PKB. Odnosząc te wielkości do założeń polityki budżetowej zapisanych w Traktacie o Unii Europejskiej (wartość deficytu nie powinna przekraczać 3% w stosunku do PKB, a zadłużenia publicznego 60% PKB), poszanowanie dyscypliny budżetowej zostało w sposób znaczący złamane. W następstwie, w stosunku do prawie wszystkich państw należących do UE, została wszczęta na szczeblu UE procedura nadmiernego deficytu. Jej celem było wymuszenie na krajach członkowskich podjęcia konkretnych działań zmierzających do ustabilizowania stanu finansów publicznych. Kryzys gospodarczy, który narodził się w drugiej połowie 2007 roku w Stanach Zjednoczonych Ameryki i skutkował znaczącym pogorszeniem stanu finansów wszystkich krajów członkowskich Wspólnot Europejskich można uznać za główne źródło złamania przez nie dyscypliny budżetowej. Reakcje większości rządów na niekorzystne zjawiska finansowe wywołane kryzysem miały na celu próbę pobudzenia gospodarek narodowych oraz zahamowania spadku popytu krajowego. Zwiększony poziom wydatków publicznych przyczynił się jednak równocześnie do wzrostu poziomu deficytów budżetowych. W celu opracowania i zaprezentowania problemu nadmiernego poziomu deficytu budżetowego oraz długu publicznego w państwach UE zostały zastosowane wybrane metody statystyczne, a źródłem danych były przede wszystkim statystyki prowadzone przez Komisję Europejską oraz Europejski Urząd Statystyczny.

The aim of this article is the presentation and the attempt to analyse such phenomena as: an excessive general government deficit and public debt in EU Member States over the past 3 years. For the European Union the years 2008-2010 were the time when public finances of most member countries worsened dramatically. The average budget deficit in the EU increased during that period to a value of almost 7% compared to gross domestic product and public debt reached almost 80% of GDP. Referring the numbers to the principles of the budgetary policy in the Treaty on the European Union (the deficit should not exceed 3% in relation to GDP and public debt – 60% of GDP), the observance of budgetary discipline has been significantly violated. In consequence, the excessive deficit procedure has been initiated. in relation to almost all the countries of the EU, Its purpose was to force the member countries to take concrete actions to stabilize public finances. The economic crisis that began in the second half of 2007 in the United States of America which resulted in a significant deterioration of the finances of all the EU member countries might be regarded as the major source of violation of their budgetary discipline. The reactions of most governments TO the harmful effects caused by the financial crisis were to stimulate national economies and stem the decline of domestic demand. The higher level of public expenditures was simultaneously the cause of increased budget deficits,. To develop and present the problem of an excessive budget deficit and public debt in the EU countries some statistical methods were used and the data source statistics were mainly carried out by the European Commission and the European Statistical Office. ; Celem niniejszego artykułu jest prezentacja i próba analizy zjawisk: nadmiernego deficytu budżetowego i długu publicznego w krajach członkowskich Unii Europejskiej na przestrzeni ostatnich 3 lat. Lata 2008-2010 były dla Unii Europejskiej czasem, w którym stan finansów publicznych większości krajów członkowskich pogorszył się w sposób drastyczny. Średnia deficytu budżetowego w UE wzrosła w tym okresie do wartości prawie 7% w stosunku do wielkości produktu krajowego brutto, a zadłużenie publiczne osiągnęło poziom niemalże 80% PKB. Odnosząc te wielkości do założeń polityki budżetowej zapisanych w Traktacie o Unii Europejskiej (wartość deficytu nie powinna przekraczać 3% w stosunku do PKB, a zadłużenia publicznego 60% PKB), poszanowanie dyscypliny budżetowej zostało w sposób znaczący złamane. W następstwie, w stosunku do prawie wszystkich państw należących do UE, została wszczęta na szczeblu UE procedura nadmiernego deficytu. Jej celem było wymuszenie na krajach członkowskich podjęcia konkretnych działań zmierzających do ustabilizowania stanu finansów publicznych. Kryzys gospodarczy, który narodził się w drugiej połowie 2007 roku w Stanach Zjednoczonych Ameryki i skutkował znaczącym pogorszeniem stanu finansów wszystkich krajów członkowskich Wspólnot Europejskich można uznać za główne źródło złamania przez nie dyscypliny budżetowej. Reakcje większości rządów na niekorzystne zjawiska finansowe wywołane kryzysem miały na celu próbę pobudzenia gospodarek narodowych oraz zahamowania spadku popytu krajowego. Zwiększony poziom wydatków publicznych przyczynił się jednak równocześnie do wzrostu poziomu deficytów budżetowych. W celu opracowania i zaprezentowania problemu nadmiernego poziomu deficytu budżetowego oraz długu publicznego w państwach UE zostały zastosowane wybrane metody statystyczne, a źródłem danych były przede wszystkim statystyki prowadzone przez Komisję Europejską oraz Europejski Urząd Statystyczny.

The author's goal is to determine the consequences of implementing treaty solutions concerning public debt to the Polish Constitution and to define the differences between the methodology of counting public debt in the European Community and Polish legal order. The raised issues concern important problems from the substantive and practical point of view, therefore the study's content is important for science and practice. The research methodology was based on the analysis of the EU and Poland's normative solutions, opinions expressed in the international and national literature on the subject, and the case law of the Polish Constitutional Tribunal. The paper applies mostly the dogmatic-analytic and legal-comparative method with reference to available statistical data on Poland's public debt. The study allowed the author to gain an understanding of the significance of fiscal rules implemented at the EU level to ensure stability. Article 216(5) of the Constitution of the Republic of Poland indicates that the treaty solutions regarding the reference value (public debt-to-GDP ratio) were reenacted. However, until this day, the EU and Poland's debt measurement methods do not fully correspond. In order to counteract excessive debt incursion, a state is required to take not only efficient actions but also ones that are adequate and, to some extent, flexible. This is an expression of acceptance of the EU's preventive assumptions. However, there is still no full correlation in the methodology of calculating public debt in the EU and the Republic of Poland.

In recent years the euro area has been characterised by a very low rate of economic growth (in some years there was even a real reduction in the volume of production). This has launched a debate among economists about the instruments to be applied in public policy to bolster the economy. In this article the author analysed the possible effects of fiscal and monetary policy on economic growth when economic stagnation in the euro area is accompanied by a high level of public debt as a percentage of GDP and a very low level of the interest rates set by the central bank as well as market interest rates. On the basis of economic theory the author considers whether expansionary fiscal policy will contribute to the growth of real output, or merely enlarge the public debt and increase the risk of sovereign debt default and currency crisis. The author also introduced the concept of quantitative easing as an instrument of expansionary monetary policy.

This paper discusses guidelines for implementation of art. 107–109 of the Treaty on the Functioning of the European Union, from the perspective of tax aid. This should lead to verification of the thesis that due to economic recovery plan – in response to the effects of the financial and economic crisis – implemented at EU level, the support of the public authorities in the form of tax subsidies has become the most broadly used form of State aid due to the value among all the forms of aid granted by member states of the European Union. The adoption of such a thesis raises the question of the influence of state aid on the size of the general government sector debt in the EU member states, which have provided tax aid. This analysis was carried out based on the linear regression model. The response variable (dependent variable Y) is the size of the general government sector debt, and explanatory variable (independent variable X) is the expenditure on state aid. ; W artykule omówiono wytyczne dla wdrażania art. 107–109 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, z punktu widzenia pomocy podatkowej. Prowadzi to do weryfikacji tezy, że ze względu na wdrożony na szczeblu UE – w odpowiedzi na skutki kryzysu finansowego i gospodarczego – plan naprawy gospodarczej, wsparcie ze strony władz publicznych w formie subsydiów podatkowych stało się najczęściej stosowaną ze względu na wartość formą pomocy publicznej spośród wszystkich form pomocy udzielanych przez państwa członkowskie Unii Europejskiej. Przyjęcie takiej tezy skłania do postawienia pytania o wpływ pomocy państwa na wielkość zadłużenia sektora finansów publicznych w państwach członkowskich UE, które udzielały pomocy podatkowej. Analiza ta została przeprowadzona na podstawie modelu regresji liniowej. Zmienną objaśnianą (zmienną zależną Y) jest wielkość długu sektora general government, a zmienną objaśniającą (zmienną niezależną X) są wydatki na pomoc państwa.

The authorities of local government, under the laws, including the Constitution, have the right to freely decide to meet the needs of the local and regional community. These powers are not unlimited. Legislative access to financial resources as well as the legal limits of local government debt, imposed by the law, force the local government to limit the discretionary powers in financing the tasks. There are, however, questions about the causes of the excessive indebtedness of local governments in Poland, as well as the actions leading to illegal debt and the transfer of debt to subsequent periods. They are due to the lack of local authorities' orderliness in this area or the limited access of Polish local government to financial resources. The issues contained in the study, due to the framework of the article, do not allow a detailed solution to the above issues. However, they signal the basic problems of local government in Poland, also verifying them empirically. ; Władze samorządu terytorialnego na mocy ustaw (w tym ustawy zasadniczej) otrzymały prawo do swobodnego decydowania o zaspokajaniu potrzeb wspólnoty lokalnej i regionalnej. Te uprawnienia nie są jednak nieograniczone. Określony przepisami prawa dostęp do środków finansowych, a także prawne granice zadłużania się samorządu terytorialnego, wymuszają na władzach JST ograniczanie swobody decyzyjnej w zakresie finansowania zadań. Pojawiają się pytania, w czym tkwią przyczyny nadmiernego zadłużania się JST w Polsce oraz dotyczące podejmowania działań prowadzących do nielegalnego zadłużania się i przerzucania długu na kolejne okresy. Czy wynikają one z braku zdyscyplinowania władz lokalnych w tym zakresie czy też z nazbyt ograniczonego dostępu polskiego samorządu terytorialnego do środków finansowych? Zagadnienia zawarte w opracowaniu, ze względu na ograniczone ramy artykułu, nie pozwalają na szczegółowe rozwiązanie powyższych kwestii, jednakże sygnalizują podstawowe problemy samorządu terytorialnego w Polsce, weryfikując je również empirycznie.

Gerhard Schröder's appointment as Chancellor of Germany in 1998 marked the first clear signs of Germany's emancipation from the EU's decision-making center in Brussels. It was, however, only after 2008, when the global economic crisis resonated across Europe, that Berlin maturely redefined its European policy priorities. Following that, the federal government gained more confidence in applying international policy tools to protect the German raison d'état in the Old Continent. For this reason Chancellor Angela Merkel has made the struggle with the financial problems of the eurozone one of the priorities of her second-term in office. The quality of bilateral cooperation between the leaders of Germany and France plays an important role in this respect, especially in view of Nicolas Sarkozy's defeat in the latest presidential election. François Hollande has already proved that Paris has a different attitudeto the issue of the redistribution of the eurozone members' debt than Germany, and reaching a consensus will require the CDU leader to be more submissive than before. Angela Merkel is aware of the ongoing reconfiguration of European political alliances, therefore she is prepared to soften Germany's diplomatic language to maintain the stability of the European currency, to which Germany owes its current position in Community decision-making structures. The main focus of this paper is to explore the formula of "European solidarity" of Germany in the context of the eurozone debt crisis, with particular emphasis on the case of the Hellenic Republic. Angela Merkel's standpoint is tested in the context of German-French cooperation with respect to the eurozone debt clearing policy. ; Gerhard Schröder's appointment as Chancellor of Germany in 1998 marked the first clear signs of Germany's emancipation from the EU's decision-making center in Brussels. It was, however, only after 2008, when the global economic crisis resonated across Europe, that Berlin maturely redefined its European policy priorities. Following that, the federal government gained more confidence in applying international policy tools to protect the German raison d'état in the Old Continent. For this reason Chancellor Angela Merkel has made the struggle with the financial problems of the eurozone one of the priorities of her second-term in office. The quality of bilateral cooperation between the leaders of Germany and France plays an important role in this respect, especially in view of Nicolas Sarkozy's defeat in the latest presidential election. François Hollande has already proved that Paris has a different attitudeto the issue of the redistribution of the eurozone members' debt than Germany, and reaching a consensus will require the CDU leader to be more submissive than before. Angela Merkel is aware of the ongoing reconfiguration of European political alliances, therefore she is prepared to soften Germany's diplomatic language to maintain the stability of the European currency, to which Germany owes its current position in Community decision-making structures. The main focus of this paper is to explore the formula of "European solidarity" of Germany in the context of the eurozone debt crisis, with particular emphasis on the case of the Hellenic Republic. Angela Merkel's standpoint is tested in the context of German-French cooperation with respect to the eurozone debt clearing policy.