Suchergebnisse

The study was prepared on the basis of the Principal-Agent Theory (PAT) and a method that is associated with it. This choice resulted from the major trajectories in the delegation processes, established on the one hand by states playing the role of principals, and on the other – by supranational institutions in their role as agents.The delegation theory explains the relationship between an entity that delegates power and that which is delegated (the receiving power) and helps analyze the phenomenon of the transfer of power between those entities, its reasons, circumstances, stages of the process, the outcomes and proper terminology and typology. This approach is, therefore, based and focused on the theoretical achievements in the area of research into the process of delegating. The delegation theory is actually the focal plane of theoretical approaches concerning delegating with the elements of the selection of the methods and logic of explanation, and so on. In addition to the clarification of the term of delegation of power and its stages, two basic types of delegation are examined, namely: primary and secondary delegation, and their derivatives, including the relationships between them in the multi-level governance of the European Union. ; The study was prepared on the basis of the Principal-Agent Theory (PAT) and a method that is associated with it. This choice resulted from the major trajectories in the delegation processes, established on the one hand by states playing the role of principals, and on the other – by supranational institutions in their role as agents.The delegation theory explains the relationship between an entity that delegates power and that which is delegated (the receiving power) and helps analyze the phenomenon of the transfer of power between those entities, its reasons, circumstances, stages of the process, the outcomes and proper terminology and typology. This approach is, therefore, based and focused on the theoretical achievements in the area of research into the process of delegating. The delegation theory is actually the focal plane of theoretical approaches concerning delegating with the elements of the selection of the methods and logic of explanation, and so on. In addition to the clarification of the term of delegation of power and its stages, two basic types of delegation are examined, namely: primary and secondary delegation, and their derivatives, including the relationships between them in the multi-level governance of the European Union.

The Council of Constance and its attitude towards the Polish-Lithuanian monarchy In the article the involvement of the delegation of the Kingdom of Poland in the work of the Council of Constance (1414–1418) was assessed. The analysis was carried out chiefly from the point of view of the key issues in the external policy of the Jagiellon monarchy; the analysis also focused on the reactions of the participants of the Council to the activities of the Polish delegation. Although the author agrees with the opinions that the Polish Kingdom did achieve an image success in Constance, yet he is of the opinion that the success played a secondary role as regards real-life events which took place in Central Europe; he also thinks that the success tends to be exagerated by Polish historiography. Apart from a narrow group of intellectuals, the contention between Poland and the Teutonic Order was of little interest to the Council participants, and hence he comes to the conclusion that military activities were a much more effective weapon in the defense of Polish-Lithuanian interests.Although without a doubt, Jagiello and Witold overestimated the significance of the Council in respect of solving the conflict with the Teutonic Order, yet they achieved a tangible success which consisted in a change of perception of their states as well as subjects by the contemporary European elites. Therefore, the author puts forward a hypothesis that the mission of the delegation of the Ja-giellon monarchy to the Council of Constance was one of those episodes in the history of Poland and Lithuania, which constitutes a permanent legacy of common historical identity.

The article is devoted to the establishing and beginnings of Latvian-Polish international relations in 1919 when political and military situation in Latvia was stabilized. Shortly are reviewed also the first contacts between Latvian and Polish political movements already from the end of the 19th century. During the spring and summer of 1919, distinctly emerged the conditions which led to definite Latvian-Polish military and political cooperation. The article analyzes motives and aims of both sides, the first contacts of both delegations at Paris Peace Conference, the first contacts in Latvia, the establishing of Latvian-Polish military relations and their development during the summer, the activities of first Latvian state delegation in Poland in September. During the summer of 1919, it became visible the establishing of friendly relations of both countries which was determined by common interests, first of all – the common enemies – the Soviet Russia and a reactionary German factor in the region. ; Artykuł porusza kwestię początków, nawiązania międzypaństwowych stosunków łotewsko-polskich w 1919 r. Kiedy sytuacja polityczna i wojskowa na Łotwie ustabilizowała się, wkrótce pojawiło się także zagadnienie nawiązania kontaktów między łotewskimi i polskimi ruchami politycznymi, których geneza sięgała jeszcze okresu końca XIX w. Już wiosną i latem 1919 r. wyraźnie zaznaczyły się warunki, które w końcu tego roku doprowadziły do określonej łotewsko-polskiej współpracy wojskowej i politycznej. W artykule zanalizowano motywy oraz cele obydwu stron, pierwsze kontakty obu delegacji na Konferencję Pokojową w Paryżu i te mające miejsce na Łotwie, wpływy ziemiaństwa polskiego Łatgalii (b. Inflant Polskich) na stosunek Polski do tego obszaru, ustanowienie łotewsko-polskich stosunków wojskowych oraz ich rozwój latem, a następnie pobyt pierwszej łotewskiej delegacji rządowej w Polsce we wrześniu 1919 r. Właśnie latem tego roku nastąpiło stosunkowo dobrze widoczne zbliżenie obydwu państw, co było wywołane pewnymi wspólnymi interesami, a przede wszystkim zagrożeniem ze strony tych samych wrogów – bolszewickiej Rosji i reakcyjnego czynnika niemieckiego w regionie.

Poland belonged to the original members of the League of Nations, organ­ization that began its activity a hundred years ago – in 1920. The legal basis for the organization's functioning was the Covenant of the League of Nations, in­corporated into peace treaties concluded after the First World War. To a recently reborn Polish state aspiring to shape its relations in the international community, the membership in this organization was of great importance. Poland was the first state to establish the permanent delegation to the League of Nations. Polish rep­resentatives participated in the works of the main League's bodies: the Assembly and the Council. Poland sought to obtain a permanent seat in the Council, while it was a semi-permanent member there. Poland was also a state that often partic­ipated in proceedings before the Permanent Court of International Justice. How­ever, in the 1930s, due to organization's ineffectiveness in preventing the interna­tional conflicts and resolving international disputes, has grown disappointment with the activities of the League of Nations among the Polish diplomacy. ; Polska należała do pierwotnych członków Ligi Narodów, która rozpoczęła działalność sto lat temu – w 1920 r. Podstawę prawną funkcjonowania organizacji stanowił Pakt Ligi Narodów, włączony do traktatów pokojowych, zawartych po I wojnie światowej. Członkostwo w organizacji miało duże znaczenie dla odro­dzonego państwa polskiego, które kształtowało swoje stosunki w społeczności międzynarodowej. Polska była pierwszym państwem, które ustanowiło przy Lidze swojego stałego delegata. Polscy przedstawiciele uczestniczyli w pracach głównych organów Ligi: Zgromadzeniu i Radzie. Polska starała się o uzyskanie stałego miejsca w Radzie, natomiast była w niej członkiem półstałym. Była też państwem, które często uczestniczyło w postępowaniach przed Stałym Trybuna­łem Sprawiedliwości Międzynarodowej. W latach 30. XX w. w kręgach polskiej dyplomacji wzrastało rozczarowanie działalnością Ligi Narodów spowodowa­ne jej nieskutecznością w zakresie zapobiegania konfliktom międzynarodowym i rozwiązywania sporów międzynarodowych.

Artykuł przedstawia politykę USA wobec Turcji od zakończenia I wojny światowej do schyłku 1920 r. Politykę tę w zasadniczy sposób kształtowało antytureckie oraz proormiańskie nastawienie prezydenta Thomasa Woodrow Wilsona. Pomimo że USA nie były w stanie wojny z Turcją, delegacja amerykańska aktywnie uczestniczyła w dyskusjach konferencji pokojowej w Paryżu na temat przyszłości tego państwa. Amerykański prezydent miał także duży wpływ na decyzję o podziałach mandatowych Bliskiego Wschodu. The article presents the policy towards Turkey pursued by the United States in the period from the end of the Great War to the late 1920s. The policy was shaped to a large extent by anti-Turkish and pro-Armenian attitude of President Thomas Woodrow Wilson. Despite the fact that the United States were not at war with Turkey, the American delegation actively participated in talks of the Peace Conference in Paris about the future of Turkey. The American president had also great impact on the decision about mandate divisions of the Near East.

Artykuł przedstawia politykę USA wobec Turcji od zakończenia I wojny światowej do schyłku 1920 r. Politykę tę w zasadniczy sposób kształtowało antytureckie oraz proormiańskie nastawienie prezydenta Thomasa Woodrow Wilsona. Pomimo że USA nie były w stanie wojny z Turcją, delegacja amerykańska aktywnie uczestniczyła w dyskusjach konferencji pokojowej w Paryżu na temat przyszłości tego państwa. Amerykański prezydent miał także duży wpływ na decyzję o podziałach mandatowych Bliskiego Wschodu. The article presents the policy towards Turkey pursued by the United States in the period from the end of the Great War to the late 1920s. The policy was shaped to a large extent by anti-Turkish and pro-Armenian attitude of President Thomas Woodrow Wilson. Despite the fact that the United States were not at war with Turkey, the American delegation actively participated in talks of the Peace Conference in Paris about the future of Turkey. The American president had also great impact on the decision about mandate divisions of the Near East.

The paper analyses the potential of Poland's representatives in the European Parliament over the decade of Poland's membership of the European Union, determines the extent of Polish MEPs'influence in the European Parliament and assesses how efficiently and effectively this influence was actually exercised, as reflected in the decisions made by the Union. The goal of the paper is to explain the operating principles and work of the EP which determine how its strategy is developed and tactics implemented. The mechanism of the operation of these rules will be explained on the example of Polish representation in the EP. Firstly, the foundations of the analysis, its methodology and determinants to examine the efficiency and effectiveness of the influence of Polish representation will be presented. Then, for the purpose of investigation and verification of the hypothesis, the data concerning the sixth and the seventh terms of the EP will be separately analysed. The present study is to verify the following hypothesis: the influence of a relatively large proportion of a national delegation in a political group of limited significance in the EP is high, but it does not translate into efficiency and effectiveness of the influence on Union decisions. The efficiency and effectiveness of a national representation is greater when a national delegation constitutes a relatively small percentage but participates in a large political group of great significance in the EP. ; Przedmiotem niniejszego artykułu jest analiza potencjału reprezentantów Polski w Parlamencie Europejskim (PE) w okresie dziesięciu lat naszego członkostwa w Unii Europejskiej, określenie skali wpływu polskich eurodeputowanych w PE, efektywności jego wykorzystania oraz skuteczności oddziaływania na decyzje unijne. Celem jest wyjaśnienie zasad pracy i funkcjonowania PE determinujących opracowywanie strategii i realizację taktyki działania. Mechanizm działania tych zasad objaśniony zostanie na przykładzie polskiej reprezentacji w PE. Na wstępie przedstawione zostaną założenia prowadzonej analizy, metodologia oraz determinanty badania efektywności i skuteczności oddziaływania polskiej reprezentacji. Następnie w celu prowadzenia badania i weryfikacji hipotezy zostaną zanalizowane dane dotyczące kadencji VI oraz oddzielnie VII PE. Niniejsze badanie służy weryfikowaniu następującej hipotezy. Skala wpływu procentowo dużego odsetka delegacji narodowej w grupie politycznej o niewielkim znaczeniu w PE jest wysoka, ale nie przekłada się na efektywność i skuteczność oddziaływania na decyzje unijne. Większa efektywność i skuteczność reprezentacji narodowej jest w przypadku udziału procentowo niewielkiej delegacji narodowej w dużej grupie politycznej PE o dużym znaczeniu w PE. ; nie dotyczy ; Marta Witkowska

Przedmiotem niniejszego artykułu jest analiza potencjału reprezentantów Polski w Parlamencie Europejskim (PE) w okresie dziesięciu lat naszego członkostwa w Unii Europejskiej, określenie skali wpływu polskich eurodeputowanych w PE, efektywności jego wykorzystania oraz skuteczności oddziaływania na decyzje unijne. Celem jest wyjaśnienie zasad pracy i funkcjonowania PE determinujących opracowywanie strategii i realizację taktyki działania. Mechanizm działania tych zasad objaśniony zostanie na przykładzie polskiej reprezentacji w PE. Na wstępie przedstawione zostaną założenia prowadzonej analizy, metodologia oraz determinanty badania efektywności i skuteczności oddziaływania polskiej reprezentacji. Następnie w celu prowadzenia badania i weryfikacji hipotezy zostaną zanalizowane dane dotyczące kadencji VI oraz oddzielnie VII PE. Niniejsze badanie służy weryfikowaniu następującej hipotezy. Skala wpływu procentowo dużego odsetka delegacji narodowej w grupie politycznej o niewielkim znaczeniu w PE jest wysoka, ale nie przekłada się na efektywność i skuteczność oddziaływania na decyzje unijne. Większa efektywność i skuteczność reprezentacji narodowej jest w przypadku udziału procentowo niewielkiej delegacji narodowej w dużej grupie politycznej PE o dużym znaczeniu w PE. ; The paper analyses the potential of Poland's representatives in the European Parliament over the decade of Poland's membership of the European Union, determines the extent of Polish MEPs' influence in the European Parliament and assesses how efficiently and effectively this influence was actually exercised, as reflected in the decisions made by the Union. The goal of the paper is to explain the operating principles and work of the EP which determine how its strategy is developed and tactics implemented. The mechanism of the operation of these rules will be explained on the example of Polish representation in the EP. Firstly, the foundations of the analysis, its methodology and determinants to examine the efficiency and effectiveness of the influence of Polish representation will be presented. Then, for the purpose of investigation and verification of the hypothesis, the data concerning the sixth and the seventh terms of the EP will be separately analysed. The present study is to verify the following hypothesis: the influence of a relatively large proportion of a national delegation in a political group of limited significance in the EP is high, but it does not translate into efficiency and effectiveness of the influence on Union decisions. The efficiency and effectiveness of a national representation is greater when a national delegation constitutes a relatively small percentage but participates in a large political group of great significance in the EP.

Artykuł dotyczy kształtowania przez polskie władze państwowe finansów komunalnych w sytuacji funkcjonowania różnorodnych rozwiązań ustrojowych i systemów finansów samorządowych, odziedziczonych po rządach zaborczych. Trudne położenie finansów państwowych, chaos w przepisach regulujących dochody komunalne, ogrom zadań stojący przed samorządami, w szczególności większymi miastami, postawił je w sytuacji wręcz katastrofalnej. Niniejszy tekst stanowi przyczynek do problematyki z zakresu stosunku władz centralnych do samorządu. Pokazuje naturę tych relacji, przejawiającą się w przerzucaniu na samorządy zadań bez zapewnienia odpowiednich środków na ich realizację. On the history of local government finances. Finances of Polish municipalities at the beginning of reborn statehood (1919–1923) The article deals with the shaping of municipal finances by the Polish government, in the conditions of the existence of mosaics of central and local government finances, inherited from the period of partitions. Difficulties of the state finances, the chaos in the regulations governing communal income, the enormity of tasks facing local governments, in particular of the larger cities, put them in a catastrophic situation. This text contributes to the problem of the relationship between central government and local self-governments. It demonstrates the nature of this relationship, manifesting itself in the delegation of tasks to local governments without providing adequate funds for their implementation.

Artykuł dotyczy kształtowania przez polskie władze państwowe finansów komunalnych w sytuacji funkcjonowania różnorodnych rozwiązań ustrojowych i systemów finansów samorządowych, odziedziczonych po rządach zaborczych. Trudne położenie finansów państwowych, chaos w przepisach regulujących dochody komunalne, ogrom zadań stojący przed samorządami, w szczególności większymi miastami, postawił je w sytuacji wręcz katastrofalnej. Niniejszy tekst stanowi przyczynek do problematyki z zakresu stosunku władz centralnych do samorządu. Pokazuje naturę tych relacji, przejawiającą się w przerzucaniu na samorządy zadań bez zapewnienia odpowiednich środków na ich realizację. On the history of local government finances. Finances of Polish municipalities at the beginning of reborn statehood (1919–1923) The article deals with the shaping of municipal finances by the Polish government, in the conditions of the existence of mosaics of central and local government finances, inherited from the period of partitions. Difficulties of the state finances, the chaos in the regulations governing communal income, the enormity of tasks facing local governments, in particular of the larger cities, put them in a catastrophic situation. This text contributes to the problem of the relationship between central government and local self-governments. It demonstrates the nature of this relationship, manifesting itself in the delegation of tasks to local governments without providing adequate funds for their implementation.

Polska należała do pierwotnych członków Ligi Narodów, która rozpoczęła działalność sto lat temu – w 1920 r. Podstawę prawną funkcjonowania organizacji stanowił Pakt Ligi Narodów, włączony do traktatów pokojowych, zawartych po I wojnie światowej. Członkostwo w organizacji miało duże znaczenie dla odro­dzonego państwa polskiego, które kształtowało swoje stosunki w społeczności międzynarodowej. Polska była pierwszym państwem, które ustanowiło przy Lidze swojego stałego delegata. Polscy przedstawiciele uczestniczyli w pracach głównych organów Ligi: Zgromadzeniu i Radzie. Polska starała się o uzyskanie stałego miejsca w Radzie, natomiast była w niej członkiem półstałym. Była też państwem, które często uczestniczyło w postępowaniach przed Stałym Trybuna­łem Sprawiedliwości Międzynarodowej. W latach 30. XX w. w kręgach polskiej dyplomacji wzrastało rozczarowanie działalnością Ligi Narodów spowodowa­ne jej nieskutecznością w zakresie zapobiegania konfliktom międzynarodowym i rozwiązywania sporów międzynarodowych. ; Poland belonged to the original members of the League of Nations, organization that began its activity a hundred years ago – in 1920. The legal basis for the organization's functioning was the Covenant of the League of Nations, incorporated into peace treaties concluded after the First World War. To a recently reborn Polish state aspiring to shape its relations in the international community, the membership in this organization was of great importance. Poland was the first state to establish the permanent delegation to the League of Nations. Polish representatives participated in the works of the main League's bodies: the Assembly and the Council. Poland sought to obtain a permanent seat in the Council, while it was a semi-permanent member there. Poland was also a state that often participated in proceedings before the Permanent Court of International Justice. However, in the 1930s, due to organization's ineffectiveness in preventing the international conflicts and resolving international disputes, has grown ...

Proportionality is an intrinsic feature of parliamentary democracy. It is a principle stating that, depending on its size, each political party has a commensurate ability to influence legislature. This is confirmed by comparative studies which show that proportionality is a significant principle in the distribution of parliamentary posts in a majority of West European states. Consequently, even deputies from the smallest parties can chair commissions or lead sessions of the chambers, and by this token participate in the political decision-making process. This softens the domination of the majority party and – in line with Arend Lijphart's concept – generates consensual democracy, based on the search for broad compromises instead of simply outvoting the opponent. Given this picture, a question emerges whether the situation is similar in the representative institution of the European Union, i.e. the European Parliament. The paper answers this question positively. The standard of proportionality has strong roots in the European Parliament forming a fundamental principle expressed in terms of d'Hondt's formula applied to distribute posts among different political groups. This mainly concerns the division of the members of the Presidium and commission chairmen, who exercise the most important decisive functions. The implementation of the idea of appropriate representation may not be ideal, but divergences are rare, insignificant and usually they result from political bargaining that favors smaller fractions. The proportionality principle is also binding when distributing parliamentary posts inside political groups. There is a strong and positive correlation between the size of national delegations and the number of key posts they obtain in the Parliament – members of the Presidium, commission chairmen and coordinators. Only in the case of the latter is proportionality subjected to certain distortions, following from their key political importance. This, however, does not interfere with the general picture of symmetric participation of national groups in appointing parliamentary posts. In conclusion, the standard of proportionality allows all political groups to adequately participate in the work of the European Parliament, which deserves to be emphasized, the more so, as it is not formalized. ; Proportionality is an intrinsic feature of parliamentary democracy. It is a principle stating that, depending on its size, each political party has a commensurate ability to influence legislature. This is confirmed by comparative studies which show that proportionality is a significant principle in the distribution of parliamentary posts in a majority of West European states. Consequently, even deputies from the smallest parties can chair commissions or lead sessions of the chambers, and by this token participate in the political decision-making process. This softens the domination of the majority party and – in line with Arend Lijphart's concept – generates consensual democracy, based on the search for broad compromises instead of simply outvoting the opponent. Given this picture, a question emerges whether the situation is similar in the representative institution of the European Union, i.e. the European Parliament. The paper answers this question positively. The standard of proportionality has strong roots in the European Parliament forming a fundamental principle expressed in terms of d'Hondt's formula applied to distribute posts among different political groups. This mainly concerns the division of the members of the Presidium and commission chairmen, who exercise the most important decisive functions. The implementation of the idea of appropriate representation may not be ideal, but divergences are rare, insignificant and usually they result from political bargaining that favors smaller fractions. The proportionality principle is also binding when distributing parliamentary posts inside political groups. There is a strong and positive correlation between the size of national delegations and the number of key posts they obtain in the Parliament – members of the Presidium, commission chairmen and coordinators. Only in the case of the latter is proportionality subjected to certain distortions, following from their key political importance. This, however, does not interfere with the general picture of symmetric participation of national groups in appointing parliamentary posts. In conclusion, the standard of proportionality allows all political groups to adequately participate in the work of the European Parliament, which deserves to be emphasized, the more so, as it is not formalized.

The progressing military integration of the EU may become an impulse to undertake changes aimed at increasing the scope of participation of national parliaments in the Member States in decisionmaking processes concerning the delegation of armed forces. In the decision-making system in Germany, the Bundestag has clearly developed constitutional control powers, which is the result of a specific political and military culture and the still reserved attitude towards the use of military force. Member State parliaments also have additional powers of scrutiny based on their powers to scrutinize EU decision-making. The Bundestag has a limited role in scrutinizing the CSDP decision-making process in this way for a variety of reasons. Realization of the political goal of European integration in the fi eld of defense (both in the form of military operations and a defense union) would require modifying the Bundestag's scrutiny powers. Modifying the decision-making system is important for legitimacy and pragmatic reasons if Germany intends to continue the expansion of the CSDP. ; Postępująca integracja militarna UE może stać się impulsem do podjęcia działań na rzecz zwiększenia zakresu partycypacji parlamentów krajowych państw członkowskich w procesach decyzyjnych dotyczących delegowania sił zbrojnych. W systemie decyzyjnym w Niemczech wyraźnie wykształcone konstytucyjne kompetencje kontrolne posiada Bundestag, co jest rezultatem specyfi cznej kultury polityczno-militarnej i nadal powściągliwego stosunku do użycia armii. Parlamenty państw członkowskich dysponują także dodatkowymi możliwościami kontrolnymi na podstawie swoich uprawnień dotyczących kontrolowania procesów decyzyjnych w UE. Bundestag ma ograniczoną rolę w weryfi kowaniu procesu decyzyjnego WPBiO tą drogą z różnych powodów. Realizacja politycznego celu integracji europejskiej w dziedzinie obronnej (zarówno w formie operacji militarnych, jak i unii obronnej) wymagałaby zmodyfi kowania uprawnień kontrolnych Bundestagu. Zmiana systemu decyzyjnego jest ważna ze względów legitymizacyjnych oraz pragmatycznych, jeśli Niemcy zamierzają kontynuować rozbudowę WPBiO.

Proportionality is an intrinsic feature of parliamentary democracy. It is a principle stating that, depending on its size, each political party has a commensurate ability to influence legislature. This is confirmed by comparative studies which show that proportionality is a significant principle in the distribution of parliamentary posts in a majority of West European states. Consequently, even deputies from the smallest parties can chair commissions or lead sessions of the chambers, and by this token participate in the political decision-making process. This softens the domination of the majority party and – in line with Arend Lijphart's concept – generates consensual democracy, based on the search for broad compromises instead of simply outvoting the opponent. Given this picture, a question emerges whether the situation is similar in the representative institution of the European Union, i.e. the European Parliament. The paper answers this question positively. The standard of proportionality has strong roots in the European Parliament forming a fundamental principle expressed in terms of d'Hondt's formula applied to distribute posts among different political groups. This mainly concerns the division of the members of the Presidium and commission chairmen, who exercise the most important decisive functions. The implementation of the idea of appropriate representation may not be ideal, but divergences are rare, insignificant and usually they result from political bargaining that favors smaller fractions. The proportionality principle is also binding when distributing parliamentary posts inside political groups. There is a strong and positive correlation between the size of national delegations and the number of key posts they obtain in the Parliament – members of the Presidium, commission chairmen and coordinators. Only in the case of the latter is proportionality subjected to certain distortions, following from their key political importance. This, however, does not interfere with the general picture of symmetric participation of national groups in appointing parliamentary posts. In conclusion, the standard of proportionality allows all political groups to adequately participate in the work of the European Parliament, which deserves to be emphasized, the more so, as it is not formalized.

Polityka zagraniczna UE w dziedzinie kultury jest stosunkowo nowym i mało zbadanym obszarem działalności UE. Jej funkcjonowanie określił traktat z Lizbony, nakładając nań kompetencje programująco-inicjatywne oraz reprezentacyjne Wysokiego Przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i bezpieczeństwa (WP), ESDZ oraz delegatur UE. Dyplomację kulturalną UE prowadzą również – na zasadzie partnerstwa z Unią – instytuty kultury państw członkowskich, zarejestrowane w Stowarzyszeniu Narodowych Instytutów Kultury Unii Europejskiej (EUNIC) oraz ich klastry regionalne. Artykuł ma za zadanie prześledzić w trybie analiz ewolucji priorytetów zawartych w relacjach zewnętrznych UE w dziedzinie kultury (a także analiz instytucjonalnych) oraz zweryfikować, czy instrumenty polityczne zastosowane wobec soft power UE są wystarczające dla efektywnego kształtowania wizerunku kulturowego Europy w świecie. Tezą niniejszego artykułu jest twierdzenie, że relacje zewnętrzne UE w sektorze kultury odznaczają się słabą polityką, dlatego nie mają szans osiągnąć fazy dojrzałości, tym samym tworzyć trwałych podstaw do cywilizacyjnego oddziaływania kultury europejskiej, rozumianej w sposób integracyjny, czyli jako realizacja paradygmatu "jedności w różnorodności". ; The EU's foreign policy in the field of culture is a relatively new and under-explored area of the EU activity. Its operation was defined by the Treaty of Lisbon, imposing on it programming and initiative and representation powers of the High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security (HR), the EEAS and EU Delegations. The EU cultural diplomacy is also conducted – on a partnership basis with the European Union – by the institutes of culture of the member states registered in the Association of National Institutes of European Union (EUNIC) and their regional Clusters. The article aims to follow in the evolution analysis mode the priorities contained in the EU's external relations in the field of culture (as well as institutional analysis) and verify whether the political instruments applied to the EU 'soft power' are sufficient to effectively shape Europe's cultural image in the world. The thesis of this article is that EU external relations in the cultural sector are characterized by poor politics, and therefore have no chance of reaching the maturity phase, thus creating a solid basis for the civilizational impact of European culture, understood in an integrative way, i.e. as the implementation of the "unity in diversity" paradigm.