Suchergebnisse

Transitions, democratization and recent democratic backsliding in CEE provide
a rich context for examining the meaning and shifting of civic activism and how people
participate and organize in civil society today. This article offers a fresh and comparative
analysis based on empirical data on the question of what motivates formal and informal
activism, and the potentially transformative role of civil society that has recently faced
such challenges as democratic backsliding, shrinking public space and polarization. It
looks specifically at the responses of Polish and Hungarian activists and advocacy CSOs
to these new challenges. Their strategies bring an important lesson on how civil society
actors can adapt, continue their mission, or even turn challenges into opportunities.
These new trends indicate that civic space in CEE is shifting which is further influenced
by the reactions to new forms of social, economic and political crises. It is argued that
this shift and the new trends in civic activism require not only fresh empirical data, but
also a revision of normative and methodological approaches that have so far been used
in civil society and social movement research.

The aim of the paper is to scrutinize activities related to the commemoration of Metropolitan Andrey Sheptytsky. There were three main goals of the research. The first one was to identify the most important actors of the commemorative activities. The second goal was to reconstruct the strategies applied by these agents. Thirdly, this research aimed to consider current processes in the Ukrainian political system. In particular, the question was what we can know about the evolution of these commemorative activities after the Euromaidan based on relations between different agents in the mnemonic field. Special emphasis was placed on Sheptytsky's attitude during the Holocaust and on the impact of this topic on the commemorative activities. As a theoretical framework of the research, Jan Kubik and Michael Bernhard's theory of the politics of memory was applied. The research enabled verification of some elements of Kubik and Bernhard's concept. Inter alia it was an issue of a set of presumptions regarding interrelations between strategies applied by mnemonic actors, the structure of mnemonic regime, and prospects for democratization of a political system.

My article is a succinct overview of macro-Polish governments' evolution over 25 years of political transformation. It is presented from the perspective of education for democracy, in a democracy and not about democracy. I explain how Poles, after they got rid of the monistic doctrine of the totalitarian state, have become subjected to a covert process of democratization of education and the school system. I analyze public education, mechanisms and structures for its management in a way that counteracts democratic change. The school is subjected to political game-makers. It becomes an institution which is painfully ineffective and without a face. This institution destroys tradition and causes intellectual regression. There are threats to educational reforms which lie not only in the sociopolitical mechanisms, but also and perhaps primarily within the education system, which has not created procedures to eliminate Pharisees of innovation from it. After 25 years of transformation, the Polish educational system is not only partially reprivatized but highly bureaucratic and fully involved in political parties. ; 38 ; 21 ; 42 ; 2 ; Studia Edukacyjne

W 10 rocznicę masowych protestów zwanych "wiosną arabską", jakie przeszły przez państwa południowej flanki basenu Morza Śródziemnego (BMŚ), rozumienie świata staje się bardziej złożone. Dla Unii Europejskiej (UE) rewolty dokonane w państwach z nią sąsiadujących były "strategicznym zaskoczeniem" i zburzyły jej dotychczasowe założenia wobec regionu, zmuszając ją do ich rewizji i szybkiego reagowania. Dla społeczeństw arabskich były wyrazem "przebudzenia", przełamując uczucie strachu oraz buntu wobec panujących reżimów autorytarnych, a także próbą odrzucenia neoliberalnego sposobu "urządzania świata". Algieria zajmuje strategiczne miejsce na mapie bilateralnych relacji, jakie UE utrzymuje z państwami dotkniętymi "wiosną arabską. Bliskość geograficzna, przeszłość historyczna oraz potencjał jaki posiada to państwo sprawiają, że UE jest "na nowo" obecna w Algierii, wspierając ją w trudnej drodze przekształceń polityczno-gospodarczych. Celem niniejszego artykułu jest analiza wpływu "wiosny arabskiej" na kształt współczesnych stosunków UE–Algieria, zwracając uwagę na ramy wyznaczone przez "Wspólne Priorytety Partnerstwa", koncentrując się na trzech kluczowych sektorach współpracy ustalonych na lata 2018–2020. ; On the 10th anniversary of the mass protests known as the "Arab Spring" that passed through the southern Mediterranean countries, understanding of the world becomes more complex. For the European Union (EU), the revolts in its neighbors came as a "strategic surprise" and destroyed its prevision assumptions about the region, forcing it to revise them and react quickly. For Arab Societies, they were an expression of "awakening", breaking the feeling of fear and rebellion against the ruling authoritarian regimes, as well as an attempt to reject the neoliberal way of "arranging the world". Algeria occupies a strategic place on the map of bilateral relations that the EU maintains with the countries affected by the "Arab Spring". The geographic proximity, historical past and the potential of this country make the EU present in Algeria "anew", supporting it in the difficult path of political and economic transformations. The aim of this article is to analyze the impact of the "Arab Spring" on the shape of contemporary EU-Algeria relations, paying attention to the framework set by the "Common Partnership Priorities", focusing on the three key sectors of cooperation established for 2018–2020.

Rozwój samorządu terytorialnego jest jednym z kluczowych czynników, które przyczyniły się do demokratyzacji systemu politycznego w Polsce. Proces budowy samorządu terytorialnego w Polsce nie jest skończony, a przed nami pojawiają się nowe wyzwania. Jednym z istotnych zagadnień jest kwestia zwiększenia roli metropolii i dużych aglomeracji miejskich. Przedmiotem artykułu stała się analiza poselskiego projektu ustawy o powiecie metropolitalnym. Przedstawiony projekt nie przystaje do samorządowej rzeczywistości. Nie ulega jednak wątpliwości, że dobrze się stało, iż ten projekt trafił pod obrady parlamentu, bowiem stał się podstawą do ożywionej dyskusji. W jej efekcie wypracowano nowe rozwiązanie – ustawę o związkach metropolitalnych. ; The development of local government is one of the key factors that contributed to the democratization of the political system in Poland. The process of building local government in Poland is still not finished, and there are new challenges. One of the important issues is the question of increasing role of metropolitan areas and large urban areas. The subject of the article was an analysis of the parliamentary Act on the metropolitan district. The proposed project does not fit the local reality. The good thing was that this project provoked the debate. As a result, it developed a new solution – the Act on metropolitan associations.

The development of local government is one of the key factors that contributedto the democratization of the political system in Poland. The process of building local government in Poland is still not finished, and there are new challenges. One of the important issues is the question of increasing role of metropolitan areas and large urban areas. The subject of the article was an analysis of the parliamentary Act on the metropolitan district. The proposed project does not fit the local reality. The good thing was that this project provoked the debate. As a result, it developed a new solution – the Act on metropolitan associations. ; Rozwój samorządu terytorialnego jest jednym z kluczowych czynników, które przyczyniły się do demokratyzacji systemu politycznego w Polsce. Proces budowy samorządu terytorialnego w Polsce nie jest skończony, a przed nami pojawiają się nowe wyzwania. Jednym z istotnych zagadnień jest kwestia zwiększenia roli metropolii i dużych aglomeracji miejskich. Przedmiotem artykułu stała się analiza poselskiego projektu ustawy o powiecie metropolitalnym. Przedstawiony projekt nie przystaje do samorządowej rzeczywistości. Nie ulega jednak wątpliwości, że dobrze się stało, iż ten projekt trafił pod obrady parlamentu, bowiem stał się podstawą do ożywionej dyskusji. W jej efekcie wypracowano nowe rozwiązanie – ustawę o związkach metropolitalnych.

W 10 rocznicę masowych protestów zwanych "wiosną arabską", jakie przeszły przez państwa południowej flanki basenu Morza Śródziemnego (BMŚ), rozumienie świata staje się bardziej złożone. Dla Unii Europejskiej (UE) rewolty dokonane w państwach z nią sąsiadujących były "strategicznym zaskoczeniem" i zburzyły jej dotychczasowe założenia wobec regionu, zmuszając ją do ich rewizji i szybkiego reagowania. Dla społeczeństw arabskich były wyrazem "przebudzenia", przełamując uczucie strachu oraz buntu wobec panujących reżimów autorytarnych, a także próbą odrzucenia neoliberalnego sposobu "urządzania świata". Algieria zajmuje strategiczne miejsce na mapie bilateralnych relacji, jakie UE utrzymuje z państwami dotkniętymi "wiosną arabską. Bliskość geograficzna, przeszłość historyczna oraz potencjał jaki posiada to państwo sprawiają, że UE jest "na nowo" obecna w Algierii, wspierając ją w trudnej drodze przekształceń polityczno-gospodarczych. Celem niniejszego artykułu jest analiza wpływu "wiosny arabskiej" na kształt współczesnych stosunków UE–Algieria, zwracając uwagę na ramy wyznaczone przez "Wspólne Priorytety Partnerstwa", koncentrując się na trzech kluczowych sektorach współpracy ustalonych na lata 2018–2020. ; On the 10th anniversary of the mass protests known as the "Arab Spring" that passed through the southern Mediterranean countries, understanding of the world becomes more complex. For the European Union (EU), the revolts in its neighbors came as a "strategic surprise" and destroyed its prevision assumptions about the region, forcing it to revise them and react quickly. For Arab Societies, they were an expression of "awakening", breaking the feeling of fear and rebellion against the ruling authoritarian regimes, as well as an attempt to reject the neoliberal way of "arranging the world". Algeria occupies a strategic place on the map of bilateral relations that the EU maintains with the countries affected by the "Arab Spring". The geographic proximity, historical past and the potential of this country make the EU present in Algeria "anew", supporting it in the difficult path of political and economic transformations. The aim of this article is to analyze the impact of the "Arab Spring" on the shape of contemporary EU-Algeria relations, paying attention to the framework set by the "Common Partnership Priorities", focusing on the three key sectors of cooperation established for 2018–2020.

The term 'Common European Home'was coined in 1987 by Mikhail Gorbachev to describe the future policy of the Soviet Union towards Eastern Europe. At present this notion has lost its disquieting tone, which was related to the statement made by the Soviet Political Bureau: 'a stifling embrace, a suffocating hug'. Nowadays, this idea covers various models of European integration, and is expressed in both the hopes and concerns of the states that participate in this process. The economic and political integration of European states has been a continuous and dynamic process. The question of its further direction has become particularly important after the French said 'non' to the European Constitution. This has refueled disputes over existing integration models, which are focused around the opposing concepts of a Federal Europe and a Europe of Homelands as a confederation. It is of significant importance since the process of Europeization has been parallel to the process of regionalization inside the national European states. Regionalization mainly followed from the demands of autonomists, but sometimes was initiated by central governments as part of the process of decentralization. At present, European regions have increased their economic significance and have won more rights and authority inside their states. Consequently, they have aspired to become independent forces for globalization and Europeization. This process can be exemplified by Spain. After forty years of Franco's dictatorship, where any form of regional autonomy whatsoever was rejected, in 1975 a slow democratization process began. ; The term 'Common European Home'was coined in 1987 by Mikhail Gorbachev to describe the future policy of the Soviet Union towards Eastern Europe. At present this notion has lost its disquieting tone, which was related to the statement made by the Soviet Political Bureau: 'a stifling embrace, a suffocating hug'. Nowadays, this idea covers various models of European integration, and is expressed in both the hopes and concerns of the states that participate in this process. The economic and political integration of European states has been a continuous and dynamic process. The question of its further direction has become particularly important after the French said 'non' to the European Constitution. This has refueled disputes over existing integration models, which are focused around the opposing concepts of a Federal Europe and a Europe of Homelands as a confederation. It is of significant importance since the process of Europeization has been parallel to the process of regionalization inside the national European states. Regionalization mainly followed from the demands of autonomists, but sometimes was initiated by central governments as part of the process of decentralization. At present, European regions have increased their economic significance and have won more rights and authority inside their states. Consequently, they have aspired to become independent forces for globalization and Europeization. This process can be exemplified by Spain. After forty years of Franco's dictatorship, where any form of regional autonomy whatsoever was rejected, in 1975 a slow democratization process began.

The role and importance of international non-governmental organizations (INGOs) in solving global problems, developing human rights, democratic principles, reforms, modernizing public life and developing a global civil society is constantly increasing. INGOs have become new actors in the system of world politics and international relations. There was a need to study the activities of INGOs around the world in the field of history, law, sociology, philosophy, political science. In recent years, many INGOs have appeared in the world, and they work in all countries of the world in such priorities as ensuring human rights, freedom of speech, the economy, the social sphere, the environment, etc. Today, there is an increasing need for a comprehensive study of the activities of INGOs, trends in their increase in the number and rapid growth, influence on the domestic and foreign policies of states and in shaping the global political agenda. The emergence of global problems and the lack of strength and political will of some countries to solve them slow down the integration processes around the world. Especially, there is a need for cooperation in the issues of democratization, liberalization and modernization of public administration and public life. Therefore, today the role and participation of INGOs in solving such issues is increasing. An important result of INGO activity is constructivism and pragmatism.

W artykule autorka stawia tezę, że w latach pieriestrojki, a następnie pierwszego etapu istnienia Federacji Rosyjskiej, nie zaistniały warunki gospodarcze, społeczne i polityczne dla budowy demokracji. Przyczyny tego stanu rzeczy autorka upatruje w źle przeprowadzonych reformach ekonomicznych, słabości instytucji systemowych, braku konsensusu elit. Istotny, okazał się wysoki poziom inercji społeczeństwa, zwłaszcza po nieudanych reformach pieriestrojki i rozpadzie państwa. Otoczenie międzynarodowe początkowo wspierało, głównie deklaratywnie pieriestrojkę Gorbaczowa, jednakże w wyniku naruszania standardów demokracji przez Jelcyna i jego ekipę, nie sprzyjało w sposób efektywny, procesom demokratyzacyjnym w tym państwie. ; The author of the article puts forward a thesis that the economic, social and political conditions at the time of perestroika and, then, in the first period of the Russian Federation were not conducive to the emergence of democracy. In the author's opinion, this state of affairs is due to poorly carried out economic reforms, weaknesses of systemic institutions, and the lack of consensus among the elites. High levels of public inertia turned out to be essential as well, especially after the failed perestroika reforms and the collapse of the state. The international environment initially supported Gorbachev's perestroika, albeit mainly verbally. However, after Yeltsin and his team violated democratic standards, this support was ineffective in promoting democratization processes in Russia.

The author of the article puts forward a thesis that the economic, social and political conditions at the time of perestroika and, then, in the first period of the Russian Federation were not conducive to the emergence of democracy. In the author's opinion, this state of affairs is due to poorly carried out economic reforms, weaknesses of systemic institutions, and the lack of consensus among the elites. High levels of public inertia turned out to be essential as well, especially after the failed perestroika reforms and the collapse of the state. The international environment initially supported Gorbachev's perestroika, albeit mainly verbally. However, after Yeltsin and his team violated democratic standards, this support was ineffective in promoting democratization processes in Russia. ; W artykule autorka stawia tezę, że w latach pieriestrojki, a następnie pierwszego etapu istnienia Federacji Rosyjskiej, nie zaistniały warunki gospodarcze, społeczne i polityczne dla budowy demokracji. Przyczyny tego stanu rzeczy autorka upatruje w źle przeprowadzonych reformach ekonomicznych, słabości instytucji systemowych, braku konsensusu elit. Istotny, okazał się wysoki poziom inercji społeczeństwa, zwłaszcza po nieudanych reformach pieriestrojki i rozpadzie państwa. Otoczenie międzynarodowe początkowo wspierało, głównie deklaratywnie pieriestrojkę Gorbaczowa, jednakże w wyniku naruszania standardów demokracji przez Jelcyna i jego ekipę, nie sprzyjało w sposób efektywny, procesom demokratyzacyjnym w tym państwie.

According to a contemporary Pole, Ukraine is a country which, having broken out of the clutches of communism, makes its way towards Europe, the place it has always belonged to. The proof of that are the Ukrainians' European aspirations—to become a member of the EU or NATO, as well as the events of the Orange Revolution, which proved that Ukrainians are mature enough to break free from Russia for the sake of democratization of the country, following the example of Western European countries. However, Ukrainians themselves are no longer so unanimous. A careful look at the country of our neighbours makes it evident that both in the sphere of politics as well as culture the Ukrainian nation is strongly divided. This was demonstrated by the Orange Revolution, which made the West realise that in Ukraine a fight is taking place, where the choice of an eastern or western variant is at stake. Ukrainians are also divided as far as their identity is concerned, both cultural and national, for whose roots they are still searching, both in Russia and Western Europe. We may say that as far as the matter of their place on earth is concerned, Ukrainians are almost in exactly the same place as they were eighty years ago.

This article examines the institutional changes in 22 post-communist countries during the 1990-2020 period. The objective of the study was to find out why some countries achieved democracy while others failed to establish or strengthen democratic institutions, and what factors influenced the political stability of post-communist countries. During the study, available statistical information on the functioning of the main institutions was collected and processed. The analysis shows that the most significant institutional changes were observed among the non-democratic countries and those that fell into the category of hybrid political regimes. The correction of the initially chosen form of government is evidence in support of the theory of endogenous change, indicating "path-dependency". The influence of endogenous factors determines the quality of democratic change and the level of political stability in post-communist countries. Democratic changes in the countries of Central and Eastern Europe were associated with a commitment to rapid reform in the early stages, and Euro-Atlantic integration only supported the democratic quality of the institutions. The institutional framework of the countries, that embarked on the path of European integration, was relatively stable during the period under the study, and did not deal with changes in the system of power distribution. While the countries of the former Soviet Union most often resorted to changes in the primary law of the country, and these changes were related to the redistribution of powers between the branches of power and the extension of the time in the office of the President. In addition to the overall level of democratization of the country, the level of emancipatory values and the weight of presidential power have the greatest impact on political stability. ; Ten artykuł analizuje zmiany instytucjonalne w 22 państwach postkomunistycznych w latach 1990-2020. Celem badania było znalezienie odpowiedzi na pytanie, dlaczego niektóre kraje osiągnęły demokrację, podczas gdy inne nie zdołały stworzyć lub wzmocnić instytucji demokratycznych oraz jakie czynniki wpłynęły na stabilność polityczną państw postkomunistycznych. W trakcie badania zebrano i opracowano dostępne informacje statystyczne na temat funkcjonowania głównych instytucji. Analiza pokazuje, że najbardziej znaczące zmiany instytucjonalne zaobserwowano w państwach niedemokratycznych oraz tych, które zaliczały się do kategorii hybrydowych reżimów politycznych. Korekta początkowo wybranej formy ustroju jest dowodem na rzecz teorii zmian endogenicznych, wskazującym na "zależność od ścieżki" (path-dependency). Wpływ czynników endogenicznych determinuje jakość przemian demokratycznych i poziom stabilności politycznej w państwach postkomunistycznych. Przemiany demokratyczne w państwach Europy Środkowo-Wschodniej wiązały się z zaangażowaniem w szybkie reformy na wczesnym etapie, a integracja euroatlantycka jedynie wspierała demokratyczną jakość instytucji. Struktura instytucjonalna państw, które wkroczyły na drogę integracji europejskiej, była w analizowanym okresie względnie stabilna i nie dotyczyła zmian w systemie podziału władzy. Z kolei państwa byłego Związku Radzieckiego najczęściej uciekały się do zmian w ustawie zasadniczej państwa, a zmiany te dotyczyły redystrybucji kompetencji między gałęziami władzy oraz wydłużenia kadencji prezydenta. Obok ogólnego poziomu demokratyzacji państw, największy wpływ na stabilność polityczną ma poziom wartości emancypacyjnych oraz waga władzy prezydenckiej. ; В статье рассматриваются институциональные изменения в 22 посткоммунистических странах в течение 1990-2020 годов. Целью исследования было выяснить, почему одни страны достигли демократии, а другие не смогли создать или укрепить демократические институты и какие факторы влияли на политическую стабильность посткоммунистических стран. Во время исследования была собрана и обработана доступная статистическая информация о функционировании основных институтов. Анализ показывает, что наиболее существенные институциональные изменения наблюдались среди недемократических стран и тех, которые попали в категорию гибридных политических режимов. Коррекция исходно выбранной формы правления свидетельствует в пользу теории эндогенных изменений, указывающих на «зависимость от выбранного пути» (path-dependency). Влияние эндогенных факторов определяет качество демократических изменений и уровень политической стабильности в посткоммунистических странах. Демократические изменения в странах Центрально-Восточной Европы были связаны с приверженностью к быстрому проведению реформ на ранних этапах, а евроатлантическая интеграция лишь поддерживала демократическое качество институтов. Институциональная основа стран, которые стали на путь европейской интеграции, была относительно стабильной в течение исследуемого периода и не касалась изменений системы распределения власти. В то же время страны бывшего Советского Союза чаще всего прибегали к изменениям основного закона страны и эти изменения касались перераспределения полномочий между ветвями власти и продления срока пребывания президента у власти. Кроме общего уровня демократизации страны, наибольшее влияние на политическую стабильность имеет уровень эмансипативных ценностей и вес президентской власти.

In this article I make a critical analysis of educational policy in Poland during the 25 years of the political transformation. I try to refer to the Polish thoughts and practices of teaching experience in the period of 1918--1948. What is more, I present experiences of anti-socialist opposition during the socialist period. They influenced on impression in the works and commitments of many scientists and a new generation of academics. Furthermore, I indicate how my generation after 1989 went into the road of scientific autonomy and/or independence in the field of government and private education. Benchmark for these analyzes build up the hopes which we tied up with the Polish revolution of non- violence. Moreover, there was a strong disappointment, which revealed over the years due to the departure of distinctive political formation of the Third Republic of the ideals and the phenomenon of Polish "Solidarity" movement, and civil society, which included the move away from the base of participatory democracy. Finally, I look at how education as a science and practice of education fit into democratization of the Polish state and society. The key meaning for me has the perception of education as a common good, as environments and entities, institutions or management practices which participate in the democratic society. To sum up, this society is constantly in the period of recovery from years of experience not only fascist, but Bolshevik totalitarianism, too.

The article analyzes the process of displacing law and its values from political thinking. There are many indications that law and its values are not a point of reference for contemporary politics, which results from the ongoing process of democratization. The coherence of virtues, law and politics, variously approached and variable over time, lasted in European culture for more than a thousand years. The Greek models have been adopted and consolidated by the Romans and Medieval thinkers. The breakthrough is brought by Machiavelli's writings, which radically changed the view of politics, free will, power. The nature of the state ceases to mean providing citizens with a happy life, and it begins to concern security. As a result, law becomes a tool to protect this security effectively. ; Artykuł jest analizą procesu wyparcia prawa i jego wartości z myślenia politycznego. Wiele wskazuje na to, że dla współczesnej polityki prawo i jego wartości nie stanowią punktu odniesienia, za co odpowiada trwający proces demokratyzacji. Koherencja cnót, prawa i polityki, różnie ujmowanych i zmiennych w czasie, trwała w europejskiej kulturze przez ponad tysiąc lat. Greckie wzorce zostały przejęte i ugruntowane przez Rzymian i myślicieli średniowiecznych. Przełomem stało się dopiero pisarstwo Machiavellego, który radykalnie odmienił spojrzenie na politykę, wolną wolę, władzę. Istota państwa przestaje sprowadzać się do zapewnienia obywatelom szczęśliwego życia, a zaczyna dotyczyć bezpieczeństwa. Co za tym idzie prawo staje się narzędziem służącym do tego, by owo bezpieczeństwo skutecznie zabezpieczyć.