Suchergebnisse

Op 8 mei 2020 wordt de 75ste verjaardag van het einde van de Tweede Wereldoorlog in Europa gevierd. Op 27 januari 1945 stonden de Sovjettroepen aan de poorten van het concentratie- en uitroeiingskamp Auschwitz waar Adolf Fischer, de grootvader aan moederszijde van André Gantman, is gestorven. Zoals duizenden anderen werd hij gedeporteerd vanuit Antwerpen in het kader van de geplande?eindoplossing van het Joodse vraagstuk?.0?Nooit meer Auschwitz? werd een politiek en een veelvuldig geuit maatschappelijk credo. 27 januari werd zelfs uitgeroepen door de VN tot?Holocaust Memorial Day?. Educatie en reflectie zouden antisemitisme verbannen gezien de gevolgen ervan die geleid hebben tot de genocide die de nazi?s organiseerden. Gantman stelt vast dat het antisemitisme helemaal niet is verdwenen maar aan kracht heeft herwonnen via onder meer sociale media, folkloristische activiteiten en zogenaamde identitaire bewegingen.0De auteur draagt in zich door het familiale verleden wat hij zelf noemt?een Auschwitz-gen? dat hem in staat stelt het antisemitisme dat in de maatschappij sluimert te onderkennen. Zijn boodschap luidt: "mijn inzet tegen antisemitisme is een strijd voor vrijheid en democratie".0Samen met filosofe Tinneke Beeckman, journalist Ivan De Vadder en Christophe Busch van de Dossinkazerne gaat hij op zoek naar het Auschwitz-gen in onze samenleving

Dit zijn turbulente tijden: de materiële ongelijkheid tussen bevolkingsgroepen neemt toe, er is groeiende onvrede en boosheid, de globalisering zet almaar verder door, er is sprake van verdergaande flexibilisering en verlies van zekerheid in inkomens- en arbeidsverhoudingen en het zwaartepunt van de machtsverhoudingen op wereldniveau verschuift van de Atlantische naar de Indische Oceaan. Zekerheden als de hegemonie van de Verenigde Staten en oude vertrouwde Atlantische bondgenootschappen worden snel minder vanzelfsprekend. De Europese Unie zou in die wereld op drift een veilig bastion kunnen vormen, maar zij worstelt vooralsnog met haar identiteit, eurosceptische krachten in de lidstaten en ernstige democratische tekorten. Populisten ter linker- maar vooral ter rechterzijde maken gretig gebruik van de onzekerheid en onvrede om hun simplistische negatieve boodschappen aan de man te brengen. Meer dan riskant nationalisme en dromerijen over terugkeer naar vroeger 'toen alles beter was' hebben zij echter niet te bieden. Dit boek probeert deze en andere ontwikkelingen in hun onderlinge samenhang te begrijpen en probeert te zoeken naar constructieve perspectieven. Rob de Lange was lange tijd docent-onderzoeker aan de Faculteit Sociale Wetenschappen van de Universiteit Utrecht. Daarna was hij docent sociale wetenschappen en onderzoeksmethoden aan de Hogeschool Utrecht, in het bijzonder bij de Faculteiten Communicatie & Journalistiek en Educatie. Daarnaast was hij universitair docent bij de Afdeling Communicatiewetenschap en de International School for Humanities and Social Sciences aan de Universiteit van Amsterdam. Naast onderwijs in methoden van het wetenschappelijk onderzoek verzorgde hij daar seminars over public affairs aan bachelor- en masterstudenten. Hij is gepromoveerd op een proefschrift over public affairs