Suchergebnisse

Sinds de ondertekening van de eerste verdragen in de jaren 50 van de 20e eeuw heeft de Europese Integratie een hoge vlucht genomen. De Europese Unie zoals we die vandaag kennen, gegrond op het Verdrag van Lissabon, beïnvloedt het maatschappelijke, economische, politieke en zelfs militaire leven in de lidstaten op een manier die enkele decennia geleden niet voor mogelijk werd gehouden. Een constante doorheen de geschiedenis van de Europese integratie is de grote impact van het recht. Een goed begrip van de Europese Unie en het Europese integratieproces is dan ook onmogelijk zonder een voldoende vertrouwdheid met het Unierecht. Dit boek beschrijft en analyseert op overzichtelijke en toegankelijke wijze de huidige stand van het Unierecht, met inbegrip van de Brexit. Het gaat onder meer in op de fundamentele beginselen van de rechtsorde van de Europese Unie en haar instellingen, de besluitvorming in de Unie, de bronnen van het Unierecht, de procedures van rechtsbescherming, de interne markt, de regelgeving inzake mededinging en staatssteun en het externe optreden van de Unie

In deze publicatie wordt de voortgang van de Europese Unie-samenwerking geschetst, waarbij de wisselwerking tussen recht en beleid steeds in beeld is.0Niet alleen wordt stilgestaan bij de stand van de EU-samenwerking op dit moment, maar ook bij de uitdagingen waar de Unie momenteel voor staat. Het gaat daarbij in de eerste plaats om de mogelijkheden van voortgang van het 'interne' integratieproces, en de betrokkenheid van de lidstaten daarbij. Met thans 28 lidstaten, en nog een aantal landen in de wachtkamer, laat het zich raden dat niet alle lidstaten steeds het tempo en het gewenste niveau van de samenwerking kunnen - of willen - bijhouden. De toespraak van de Britse Prime Minister Cameron van 23 januari 2013 waarin hij een heronderhandeling over het Britse lidmaatschap aankondigt, is daar een voorbeeld van.0Het gaat echter ook om de 'externe' dimensie van het integratieproces, de verhouding derhalve met derde landen. En dan niet alleen die derde landen die de ambitie hebben om - eens - lid van de Unie te worden, maar ook om landen die (alleen) een samenwerking met de Unie nastreven. Aan de relatie met derde landen heeft de Europese Unie lange tijd onvoldoende aandacht besteed. De economische crisis en de gevolgen van de toetreding van twaalf nieuwe lidstaten in 2004 en 2007 hebben hier ongetwijfeld mee te maken. De actualiteit in 2014, met onrust aan al onze buitengrenzen (de spanningen rond Oekraïne, de voortdurende conflicten in het Midden-Oosten en het geweld en opkomend fundamentalisme in Midden- en Noord-Afrika), maakt echter duidelijk dat het burenbeleid prioritaire aandacht behoeft. Onze veiligheid en stabiliteit zijn hierbij in het geding