Suchergebnisse

Türkiye'nin PKK ile mücadelesi ve daha genel olarak Kürt sorunu, 1980'lerden itibaren uluslararası gelişmelerden etkilenen konular olmuştur. 2010'da Tunus'ta başlayan ve kısa zamanda çeşitli Kuzey Afrika ve Orta Doğu ülkelerine yayılan Arap Baharı da son yıllarda Kürdistan İşçi Partisi'nin (PKK) aldığı çeşitli kararları ve örgütün davranışlarını önemli ölçüde şekillendirmiştir. Bu çalışma, Arap Baharının PKK ve Kürt sorunu ile ilgili bölgesel ve Türkiye içi dinamikleri nasıl etkilediğini, PKK'nın karar alma süreçleri çerçevesinde incelemektedir. Makalede öncelikle Arap Baharı'nın Kürt sorununu kavramsal olarak nasıl etkilediği üzerinde durulmakta, daha sonra Suriye'de yaşanan iç çatışmaların, PKK'da ve daha genel olarak Kürt sorunu üzerinde neden olduğu değişiklikler tartışılmaktadır. Son olarak, Türkiye'de Kürt sorununun çözüm süreci ile ilgili hız kazanan gelişmeler, Arap Baharı çerçevesinde değerlendirilmektedir. ; Since the 1980s, international developments have always influenced Turkey's Kurdish question in general and the country's struggle with the PKK in particular. Arab Spring, which started in Tunisia in 2010 and quickly spread to several countries of the Middle East and North Africa, also significantly shaped the various decisions of the PKK, as well as Turkey's policies to resolve the Kurdish Question in recent years. This paper examines how the Arab Spring has influenced domestic and regional dynamics of the PKK and the Kurdish Question within the framework of the PKK's decision making processes. First, the paper explores how the Arab Spring has conceptually had an impact on the Kurdish question. Then, it presents a discussion about how the internal violence taking place in Syria has led to changes both in the PKK and on the evolution of the Kurdish question in general. Finally, the paper discusses Turkey's recent efforts to resolve the Kurdish question within the context of the Arab Spring. ; Publisher's Version

Genelde Batı'da özelde ise Avrupa'da son yıllarda yükseliş trendinde olup neredeyse "Avrupa-Batı'nın yeni normali" haline gelen ve "aşırı (extrem) sağ", "radikal sağ", "popülist sağ" veya "yeni sağ" gibi nitelemelerle anılan "aşırı sağ"ın dinî-ideolojik ve tarihî temelleri-kökenlerini bilmek, günümüz aşırı sağcı söylem-eylem ve politikaları anlamada son derece önemlidir. Aşırı sağın popülist, göçmenfobik-islamofobik-İslâm karşıtı ve ırkçı bir yöne evirildiği özellikle 11 Eylül hadisesi sonrasında bu temelleri analiz etmek çok daha önem kazanmıştır. Bu çalışmamızda biz, öncelikle aşırı sağın temel karakteristiklerini, gelişim seyrini, özellikle Avrupa ülkelerindeki başlıca aşırı sağ grup-partileri ele alacağız. Daha sonra ise aşırı sağın dinî-tarihî-ideolojik kökenlerini "fobiler (zenofobi, göçmenfobi, İslamofobi-Türkofobi)", "nasyonal sosyalizm (Nazizm)-ırkçılık" ve Kitâb-ı Mukaddes'in radikal yorumların aşırı sağcı Yahudi-Hıristiyan-protestan-evanjelik gruplarca kullanımı başlıkları altında ele aldık. ; Given its recent rising trend in the West in general and specifically in Europe and known as the new normal of "Europe-West" under such descriptions as "extreme right", "radical right", "populist right" or "new right", being cognizant of the religious, ideological and historical bases-roots of "far-right" politics bears an utmost importance in respect of perceiving the present day far-rightist discourses, actions and policies. The analyses of such bases have gained importance particularly in the aftermath of September 11 where far-right evolved towards populism, immigrant phobia, islamophobia and racism. In this present study, we will firstly define the fundamental characteristics, evolution course of far-right and especially the far-right groups-parties in the European countries. We will then be elaborating on the religious-historicalideological roots of far- right under such titles as "phobias" (xenophobia, immigrant phobia, islamophobia, Turkophobia), "national socialism" (Nazism), "racism" and the use of radical interpretations of the Holy Scripture by the far-right Jewish, Christian-Protestant Evangelical groups.

ÖZETAVRUPA EĞİTİM ALANI'NIN OLUŞTURULMASI: TÜRK YÜKSEKÖĞRETİMİ ÖRNEĞİBu tezin temel sorunsalı, AB'nin doğrudan bir baskısı bulunmadığı politik alanlarda, ulusal düzeyde politika yayılımının nasıl gerçekleştiğidir. Bu çalışma Avrupa Eğitim Politikası alanına yoğunlaşmakta ve politikanın gelişimi özellikle, 1999 yılından beri yürürlükte olan Bologna Süreci'ne odaklanılarak incelenmektedir. Çalışmanın hedefi Avrupa Eğitim Alanı'nın nasıl oluştuğunu göstermek ve bu alanın ilkelerini tespit etmektir. Çalışma, politika yayılım sürecinin bir kaynağı olarak Avrupa Eğitim Alanı üzerinde durduktan sonra bir vaka çalışması olarak Türkiye'yi ele almakta ve eğitim alanı ilkelerinin bu ülkede nasıl yayıldığını tahlil etmektedir. Bu nedenlerle, çalışmada şu sorulara cevap aranmıştır: Avrupa Eğitim Alanı nasıl inşa edilmektedir? Hangi yollar ve sebeplerle alanın ilkeleri ulusal seviyeye nüfuz etmektedir? Teorik çerçevesi 'sosyal yapısalcılık' üzerine kurulmuş olan bu çalışmanın kavramsal çerçevesi Avrupalılaşma literatüründen yararlanmaktadır. Çalışmada, eğitim politikası alanında Avrupalılaşma'nın yatay bir süreç olduğu; değişim yönünde baskının nispeten daha az doğrudan olduğu savunulmaktadır.Anahtar Kelimeler: AB Eğitim Politikası, Bologna Süreci, Avrupalılaşma, Soysal İnşacılık, Türk YükseköğretimiABSTRACTCONSTRUCTING THE EUROPEAN EDUCATION SPACE:THE CASE OF TURKISH HIGHER EDUCATIONThe main concern of this dissertation is to explain how policy diffusion occurs in policy areas at the EU level when there is no direct pressure. The study focuses on European educational policy and traces the evolution thereof, specifically focusing on the Bologna Process that was launched in 1999. After focusing on the source of the diffusion process, which is the European educational space, the dissertation takes Turkey as a case study, analysing how the norms of the educational space have diffused in this country. Thus, the study aims at answering the following questions: How is the European educational space constructed? How and why the norms of the space diffuse to the national level? In terms of the theoretical framework, the study bases itself on social constructivism. The conceptual framework is drawn upon the literature on Europeanization. Europeanization in educational policy is argued to be a horizontal process, where pressure for change is less direct. Keywords: EU Educational Policy, Bologna Process, Europeanization, Social Constructivism, Turkish Higher Education

CHP, Türkiye'de siyasal sistemin kurulmasının ve çok partili siyasal hayatın inşa sürecinin en önemli aktörüdür. Devlet kuran parti olarak da önemli bir misyonun taşıyıcısıdır. Cumhuriyetin kurulma sürecinde gerçekleştirilen devrimler CHP aracılığıyla gerçekleştirilir ve CHP, modern toplumun ve Türk demokrasisinin inşa sürecinde doğrudan yer alan tek siyasal parti olma ayrıcalığını üstlenir. Kurtuluş Savaşı'nın kazanılmasında temel bir görev üstlenen ARMHC'nin kadroları üzerinde yükselen CHP, kuruluşundan 1950 yılında gerçekleştirilen seçimlere kadar olan yaklaşık 27 yılda ülkeyi tek başına yönetir. Bu bağlamda çalışmanın temel amacı, devlet inşa etmiş önemli bir siyasal aktörün, bugün içinde bulunduğu konuma evrilmesinin altında yatan nedenleri araştırmaktır. Bu amaç doğrultusunda, Afyonkarahisar ve Kütahya'da CHP'ye oy veren seçmenle, oy vermeyen seçmenin CHP algıları çözümlenmeye çalışılmıştır. Her iki seçmen kitlesinin CHP algıları üzerinden, özellikle 1980 Askeri Darbesi sonrasında yaşanan değişim ve dönüşümlerin, seçmen tercihlerini belirlemedeki etkileri analiz edilmeye çalışılmıştır. Bu bağlamda, seçmenlerin CHP'ye ilişkin düşünceleri üzerinden güncel kutuplaşmanın ve neredeyse sabitlenmiş oy oranlarının nedenleri çözümlenmeye çalışılmaktadır. ; CHP is the most important actor in the establishment of political system and construction process of multiparty political life. It has also been an important mission carrier as the state-founding party. Revolutions in the establishment of the republic were realized through CHP and CHP had the privilege of being single political party directly involved in the establishment of a modern society and Turkish democracy. CHP managed the country alone for about 27 years from the establishment till its corporation to the elections held in 1950 by rising over the staff of the ARMHC which played a major role in winning the independence war. In this context, main purpose of the study is to investigate the causes lies behind the evolution of CHP to today's existed position although it was a political actor which established a state. In accordance with this purpose, it is tried to be analyzed voters' CHP perceptions of those who have voted and haven't voted for CHP in Afyonkarahisar and Kütahya. The effects of changes and alternations especially after the 1980 military coup on determining voter preferences are tried to be analyzed through the CHP perceptions of both electorate. In this context, the current polarization and almost fixed vote rates are tried to be resolved by voter's views on CHP.

ÖZETİsrail, Osmanlı sonrası Ortadoğu politikasının belirleyici ögelerinden biridir. İsrail dış politikası üzerinde etken olan iç politika aktörlerinin tanınması bölgesel politikanın anlaşılabilmesi için zorunludur. İsrail'in dış politika aktörleri içinde en ilgi çekeni şüphesiz politikalarını din eksenli olarak belirleyen ve fakat gerektiğinde pragmatik kararlar alabilen 'Radikal Sağ Partiler'dir. Kuramsal olarak seküler bir devlet sistemi kurmuş olan İsrail'in iç ve dış politikasında parlamenter güçlerine oranla oldukça fazla nüfuzları olan bu partilerin İsrail dış politikasını belirleyen aktörler mi oldukları, yoksa seküler fakat yayılmacı liderler tarafından 'pazarlık kozu veya günah keçisi' olarak mı kullanıldıklarının belirlenmesi gerekmektedir. Tezimizin ana konusu, İsrail politikasındaki varlığı devletin kurulmasından öncesine dayanan MafDaL partisinin (Miflaga Datit Le'umit: Dinî Millî Parti) Batı Şeria ve Gazze Şeridi ile alakalı politikaların belirlenmesine etkisidir. Bu bağlamda MafDaL'ın ideolojik ve dinî temelleri incelenmiş, bu temellerin parti politikalarındaki ağırlığı ele alınmış, partinin varlığının son elli yılında geçirdiği evrim ve bu evrim sırasında edindiği dış politika prensipleri anlaşılmaya çalışılmıştır. Tezimizin ulaştığı temel kanılar şu şekilde özetlenebilir:1.İsrail radikal sağı 1967 öncesinde 'yayılmacı', 1967 sonrasında 'yerleşimci' bir çizgi takip etmiştir.2.Radikal sağ partiler yer aldıkları koalisyon tabanının genişliği ile ters orantılı bir 'şantaj' gücünü ellerinde tuttuklarından daha dar koalisyonlarda fazlaca etkin olmuşlar, bu sebeple de milli birlik hükümeti veya geniş tabanlı hükümetlerden rahatsız olmuşlardır. 3.MafDaL girdiği koalisyonlarda yer alan tek dindar parti olmak istemiş, bunu sağlayamadığında hükümetten siyasi ve ekonomik talepleri olmayan anti-Siyonist Aguda partileri ile aynı koalisyonda yer almayı tercih etmiştir. 4.Din eksenli radikal sağ partiler gerektiğinde gayet pragmatist politikaları destekleyebilmişlerdir. 5.Ultra-Ortodoks Şas Partisi'nin ortaya çıkması ve MafDaL'ın 'sosyo ekonomik tabakaların alt sınıflarından' aldığı oyları kapmasından sonra MafDaL yerleşim birimleri endeksli bir politika belirlemek zorunda kalmış ve dış politika çizgisi daha uzlaşmaz bir noktaya kaymıştır.6.İsrail radikal sağının bütün partileri gibi MafDaL da lider endeksli bir partidir ve değişen liderlikle birlikte dış politika çizgilerinde de belirgin değişiklikler sergilemektedir. Tezimiz İsrail radikal sağının özel olaylar karşısında gösterdikleri tepkileri olay bazında incelemiş ve bunlardan genel bir politika çizgisine ulaşmaya çalışmıştır. Sonuç bölümünde Oslo Süreci'nin genelde radikal sağ, özelde de MafDaL üzerine etkisi incelenmiş, din eksenli partilerin sürekli artan oy potansiyeli göz önüne alınarak bu partilerin İsrail'in ve Ortadoğu'nun geleceğine ne şekilde yön verebilecekleri hakkında bir yargıya varılmaya çalışılmıştır. SUMMARYOne of the determinants of the post-Ottoman Middle East Politics is Israel. An understanding of the domestic policy actors is necessary for the understanding of the regional politics. Among the foreign policy actors of Israel the ones that deserve most attention are the 'Radical Right Parties' that determine their policies with a religious orientation but can take pragmatic decisions when necessary. It is necessary to determine whether those parties with their powers in the domestic and foreign policy of Israel disproportionate to their parliamentary seats are the determining factors in the Israeli foreign policy making, or they are used by secular but territorial maximalist leaders as 'bargaining cards or scapegoats'.The main topic of the current thesis is the impact of MafDaL (Miflaga Datit Le'umit: National Religious Party) as a party the presence of which predates the state of Israel political existence on the determination of policies on the West Bank and Gazza Strip. In this connection the ideological and religious foundations of MafDaL has been studied, the weight of these foundations on the party politics has been examined, and the evolution the party passed by in the last fifty years of its existence and the foreign policy principles it acquired during this evolution have been tried to be understood. The basic understandings the current thesis arrived can be summarized as such:1.The political line of the Israeli radical right has been 'territorial maximalism' before 1967 and 'settlement' after 1967.2.Since the radical rightwing parties used to enjoy a 'blackmail potential' disproportional to the broadness of the base of the coalitions they took place, they have been more influential in narrow coalitions and thus were critical of National Unity Governments and broad coalitions. 3.MafDaL preferred to be the only religious party in the coalitions it took place and if could not manage to do this, it preferred to be together with Anti-Sionist Aguda Parties that had no political or economic demands from the governments.4.Religiously oriented radical right parties managed to support highly pragmatic policies when necessary.5.After the establishment of the ultra-orthodox Shas Party and its catching the votes of MafDaL's supporters from 'the lower socioeconomic echelons of the society' MafDaL was forced to keep a settlements oriented policy and its foreign policy orientation became tougher. 6.Like all other radical right parties of Israel, MafDaL is a leader oriented party and with the leadership changing it demonstrates significant changes in its policy lines. The thesis examined the reactions of Israeli radical right on specific events and from these tried to reach to a general policy line. In the final chapter the impact of the Oslo Process on the radical right in general and on MafDaL in private is examined and the continuously increasing vote potential of the religiously oriented parties taken into consideration, an attempt was made to reach an understanding of what kind of a form these parties will give to the future of Israel and the Middle East.

Parlamenter hükümet sistemi, İngiltere'de siyasal bir evrim sonucu oluşmuş ve zamanla diğer devletlerce benimsenmiş bir hükümet sistemidir. Parlamenter hükümet sisteminin temel özellikleri; yürütmenin yasamadan doğması ve yine yürütmenin yasamaya karşı sorumlu olmasıdır. Siyasal sorumluluk ve fesih, bu hükümet sisteminin başlıca denge araçlarıdır. Parlamenter hükümet sisteminde yürütme organının görev ve yetkileri başbakan ve Bakanlar Kurulu tarafından yerine getirilir. Devlet başkanı sorumsuz olup, icrai yetkileri yoktur. Devlet başkanı tarafından yapılan işlemlerin sorumluluğu, ?karşı-imza? (contrasign) kuralıyla başbakan ve bakanlara verilmiştir. Başlangıçta, hükümdar karşısında yasama organını güçlendiren parlamenter sistemler, günümüzde devletin üstlendiği görevlerin çoğalması, hızlı ve etkin kararlar alınabilmesi gibi nedenlerle, yürütme organlarını güçlendirilmişlerdir. Batı demokrasilerinde, başbakan ve Bakanlar Kurulu güçlendirilmiş iken; Türkiye'de, cumhurbaşkanının yetkilerinin artırıldığı görülmektedir. Parlamenter sistemlerde hükümetler, yetkilerini belli usul kurallarına göre kullanırlar. Nitekim, hükümet çalışmalarının koordinasyonu, çalışmaların düzenli ve verimli bir şekilde yürütülebilmesi için bu konuda pozitif düzenlemelerin yapıldığı görülmektedir. ; Parliamentary system of government first emerged in England as a result of a political evolution and was adopted by some of the states later. In parliamentary systems, executive branch of the government originates from the legislative branch and is responsible to the legislative. Therefore, main characteristics of the parliamentary system are political responsibility and the possibility of the dissolution of the parliament. In parliamentary systems, Prime Minister and the Council of Ministers fulfill the functions and powers of the executive branch. The head of the state is not politically accountable and does not have any executive powers. The responsibility for the acts of the head of the state is shared by the Prime Ministers and by the Council of Ministers thorough the procedure of shared signature. The parliamentary system was originally used as a political device to reduce the role of the King in the political system and to increase the power of the parliament against the King. However, the role of the executive increased dramatically over time as a result of the increased functions of the state and the need for efficient government. In Western Democracies, Prime Minister and the Council of Ministers became more powerful whereas the power of the head of the state increased in Turkey. In parliamentary systems, governments use their powers according to certain procedural rules. In order to coordinate government business and for the efficiency and stability in governmental activites, specific legal rules are prescribed for the working of the council of ministers. In parliamentary systems, governments use their governmental powers according to certain procedural rules. To achieve coordination, efficiency and regularity in governmental activities, some legal rules were prescribed.

GENEL BİLGİLERİsim ve Soyadı: Uğur KüçüközyiğitAnabilim Dalı: İletişim BilimleriProgramı: İletişim BilimleriTez Danışmanı: Yrd. Doç. Dr. Vildan İyigüngörTez Türü ve Tarihi: Yüksek Lisans - Ağustos 2004Anahtar Kelimeler: Küreselleşme, STK'lar, İnternet, GreenpeaceÖZETKÜRESELLEŞMEYLE YÜKSELEN STK'LAR, İNTERNETİN KATKISI VE GREENPEACE ÖRNEĞİAvrupa'da yaşanan Rönesans ve Reform dönemleri ile 'devlet' mekanizması, siyasal tarihin en büyük kırılmasını yaşadı. Devlet otoritesini, toplumun meşruiyetini tanımaya, bireyi yüceltmeye zorlayan gelişmeler, Fransız İhtilali ile zirveye ulaştı. İhtilal, klasik 'devlet' anlayışı için sonun başlangıcı oldu.Siyasal otoritenin yaşadığı bu değişim süreci, 20. yüzyılda küreselleşme ile yeni bir aşama daha kaydetti. Şimdi dünya sisteminde, "devlet" ve "toplum" kavramları da yeniden tanımlanıyor ve daha sağlıklı bir "Devlet-Toplum" ilişkisi arayışından doğan Sivil Toplum Kuruluşları, bu yeni tanımlamada merkez konumunda. Sivil Toplum Kuruluşlarının beklentilere cevap verebilmek için kullanacakları en önemli araçlardan biri internet olacaktır. Bu tezde, Sivil Toplum Kuruluşlarının ortaya çıkış nedenleri ve gelişim süreçleri, 'devlet' ve 'otorite' algısında yaşanan değişim bağlamında irdelenmiş, internet teknolojisinin Sivil Toplum Kuruluşlarına sağladığı avantajlar Greenpeace örgütünün yaptığı uygulamalarla örneklendirerek ortaya koyulmuştur.GENERAL KNOWLEDGEName and Surname:Uğur KüçüközyiğitField:Communication SciencesProgramme:Communication SciencesSupervisor:Yrd. Doç. Dr. Vildan İyigüngörDegree Awarded and Date:Master - August 2004Keywords:Globalisation,NGO's,Internet,GreenpeaceABSTRACT RISING OF NGO'S BY GLOBALİSATİON, CONTRIBUTION OF INTERNET AND GREENPEACE'S USAGE OF INTERNET AS AN EXAMPLEWith the reforms that came with the Renaissance period in Europe, traditional "government" mechanism experienced the political history's greatest refraction. Events that forced the State to acknowledge public opinion and the importance of the individual culminated with the realization of the French Revolution - a revolution which marked the beginning of the end of the "classical" understanding of the State as such.This process of change which political authority has been subject to has entered a new stage in the 20th century with the advent of globalization. The new system is now redefining the concepts of "the State" and of "the Individual" and the search for a healthier relationship between society and the state is now placing non-governmental organizations on the center of the stage. Clearly, the internet will play one of the most important roles as a tool for NGO's to respond to the expectations which they face. This thesis focuses on the relationship between the evolution of the perception of "the state" and of "authority" and the emergence of non governmental organizations, and presents the advantages which the internet offers to these organizations through the example of Greenpeace.

Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İktisat Ana Bilim Dalı ; Türkiye'nin Avrupa Birliği ile 1963'de ortak üye olarak ilişkisi, 1996 yılı başından itibaren Avrupa Gümrük Birliği'ne katılma şeklinde sonuçlanmıştır. Türkiye bugün tam üyelik statüsünü kazanamamış olsa dahi, nihai amaç budur ve kendi siyasal, sosyal, kültürel ve ekonomik yapısını, politikalarını ve kurumlarını tam üye olacakmışçasına şekillendirmektedir. Bu çalışmamızda, Avrupa Birliği'nin kuruluş ve amaçlan, gelişim süreci ve Türkiye'nin bu toplulukla olan ilişkisi ana hatlarıyla özetlendikten sonra, bugün Avrupa Birliği'nin "Parasal Birliği" oluşturma çabalan, parasal birliğin koşulları ve karşılaşılan sıkıntılar incelenmiş ve Türkiye'nin önümüzdeki 10-15 yıl içerisinde Birliğin tam üyesi olabileceği varsayımı ile Avrupa Para Birliği gelişmeleri karşısında durumu değerlendirilmiştir. Tam üye olarak Avrupa Birliği'ne katılması halinde Türkiye, Avrupa Para Birliği oluşumu karşısında mevcut iki alternatiften birini seçecektir. Bu altenatiflerden biri Avrupa Para Birliği'ne katılmamak ancak gelişmeleri dışarıdan takip etmektir. Diğer alternatif ise tam üyelikle birlikte Avrupa Para Birliği'ne de katılmaktır. Bu ise, Türkiye'nin Avrupa Birliği Antlaşması'nda öngörülen Ekonomik Parasal Birliğin makroekonomik yaklaşım kriterlerini yerine getirmesini veya bu kriterlerini bütünüyle yerine getiremese bile, en azından AB ortalama değerlerine yaklaşmasını gerektirmektedir. ; The relationship of Turkey with the European Union started in 1963, as associate member, with the Ankara Agreement, and presently resulted in a Customs Union agreement whichbecame effective at the beginning of 1996. Although Turkey has not yet been accepted as a fiillmember of EU, it has already started to reorganise its political, social, cultural and economic structure with a confidence that its fullmembership is unovoidable and not too far away. In this study after a brief theoritical and conceptual framework, first, foundation and aims of the European Union, its evolution and the relationship of Turkey with the Union were outlined. Then the efforts of the EU to establish "Monetary Union", the conditions of the achievement of the Monetary Union and the Current problems faced were studied. Finally, assuming that Turkey's fullmembershipto the European Union will reasenably be realized in a 10-15 year period, the prospective of Turkey as regard to the European Monetary Union was evoluated. In case of Turkey joins the EU as a fullmember, it will have two alternatives to choose as regard European Monetary Union. One alternative is not to join the European Monetary Union at all. The other alternative is to join the Monetary Union assuming the responsibility of fulfillig the required macroeconomic criteria, or at least approaching to the average values of the Union.

ÖZET Bu çalışmada Türkiye-Suriye ilişkileri dört dönem altında incelenmiştir. Birinci bölümde Suriye Arap Cumhuriyeti ve genel olarak Suriye siyasetinin uzun dönemini şekillendiren Baas iktidarı incelenmiş, ikinci bölümde Soğuk Savaş Dönemi'nden başlayarak Türkiye-Suriye ilişkilerini etkileyen önemli olaylar değerlendirilmiş, üçüncü bölümde ise Kuzey Afrika ve Ortadoğu'daki ülkelerin neredeyse tamamına yakınını etkileyen Arap Baharı akımının ortaya çıkışı ele alınmıştır. Son bölümde ise Suriye'de Arap Baharı ve Türkiye-Suriye ilişkileri incelenmiş, Türkiye'nin yanı başındaki olaylara karşı verdiği siyasi ve askeri tepkilerle bu tepkilerin değişim nedenleri ileriye yönelik değerlendirmelerle birlikte analiz edilmiştir. Çalışmada, Osmanlı Devleti'nin yıkılmasından hemen öncesinde Suriye üzerindeki ilgisini hep yüksek seviyede tutan batılı devletlerin Arap Baharı karşısındaki tutumları ele alınmıştır. Arap Baharı'nın Suriye'ye etkilerinin neden daha uzun sürdüğü, etnik ve mezhepsel yapının ülkenin sınırlarını dahi değiştirebilecek bir yapıya nasıl dönüşebileceği, demokrasi öğesinin ne denli önemli bir kavram olduğu ve Arap Baharı'nın iç ve dış nedenleri analiz edilmeye çalışılmıştır. Çalışmanın son bölümünde, Arap Baharı ile birlikte sıfır sorun politikası ile yola çıkan Türkiye'nin, Suriye ile karşı karşıya kaldığı krizler incelenmiştir. Karşılaşılan bu krizler Irak'tan sonra Suriye'nin de yeni yapısıyla, krizi bölgesel olmaktan çıkarıp uluslararası bir sorun haline getirişi ele alınmış ve karşılaşılan bu sorunlar araştırılarak Türkiye'nin siyasi öncelikleri belirlenmeye çalışılmıştır. ; ABSTRACT In the study, Turkey-Syria relations have been researched within four stages. Baath regime which shaped Syrian policy for a long time and Syrian Arab Republic, have been researced in the first stage. Significant events which affected Turkey-Syria affairs since the begining of the Cold War, have been examined in the second stage. In the stage three; Arab Spring, which affected North Africa and nearly all Mid-Eastern countries, have been scrutinized from its arousal. In the final stage; "Effects of Arab Spring in Syria" and Turkey-Syria affairs had been criticized. Turkey's reactions which include political and armed responses to the on-going proceses in its neighbourhood, have been expressed as conclusion; causes of the evoluton in Turkey's political attitudes and motivations of armed force projection towards the Syrian territory, have been depicted. Later, changes in those attitudes and motivations have expressed with the foreseeing future analysis. Manners of Western-States whose high-level interests have never been decreased since the beginning of the collapse of Ottoman Empire, are also the subject of this study. Intense and prolonging affects of Arab Spring, evolution of ethnical and sectarian structures into border forming apparatus, ideal of democracy in the realm of Arab Spring and causes of the movement are in the scope of this research. Struggles between Turkey and Syria after the Arab Spring despite of Turkey's "zero problem with neighbours" policy, causes of these struggles and becoming of territorial crisis into global problem with the contribution of Syria'a new paradigm following after Iraq's re-establishment are the key elements while determining Turkey's political priorities and conclusive subjects of this research.

ÖZETAVRUPA BİRLİĞİ BÜTÇE SİSTEMİ VE UYGULAMASI, TÜRKİYE CUMHURİYETİ BÜTÇE SİSTEMİ VE UYUMLAŞTIRILMASIBütçeler, ülkelerin mali yıl içerisindeki gelir ve giderlerini gösteren, bunların gerçekleştirilmesini ve uygulanmasını amaçlayan belgelerdir. Türkiye 2006 yılından itibaren Çok Yıllı Bütçeleme Sistemi'ne geçmiştir. Bu doğrultuda ülkemiz bütçesi, öngörülen bütçe yılı ve onu takip eden iki yılın tahminlerini de içerecek şekilde çok yıllı olarak hazırlanmaktadır.Avrupa Birliği Bütçe Sistemi ve Türkiye Cumhuriyeti Bütçe Sisteminin ayrıntılı olarak ele alındığı bu çalışmamızın temel amacı, Avrupa Birliği'ne aday ülke statüsündeki ülkemizin, bütçe konusunda Avrupa Birliği'ne uyuma yönelik gerçekleştirdiği ve gerçekleştirmekte olduğu reformların başarısını ortaya koyabilmektir.Üç bölümden oluşan çalışmamızın birinci bölümü, AB Bütçe Sistemi'nden oluşmaktadır. Bu bölümde AB Bütçesinin tarihsel gelişim ve hazırlık süreci, gelir-gider kalemleri, değişen ve gelişen bütçesel hükümleri anlatılmıştır. İkinci bölümde Türkiye Cumhuriyeti Bütçe Sistemi'ne yer verilmiştir. Bu bölümde, Çok Yıllı Bütçeleme Sistemi, Orta Vadeli Program ve Orta Vadeli Mali Plan çerçevesinde hazırlanmakta olan bütçe sistemimiz anlatılmıştır. Son bölüm olan üçüncü bölümde ise 1050 Sayılı Muhasebe-i Umumiye Kanunu ile 5018 Sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu çerçevesinde karşılaştırmalar yapılmış, Türkiye Cumhuriyeti Bütçesi'nin AB Bütçesi'ne uyumuna yönelik gerçekleştirdiği yeni uygulamalar üzerinde durulmuştur. ABSTRACTTHE EU BUDGETARY SYSTEM AND ITS APPLICATION, BUDGETARY SYSTEM OF THE TURKISH REPUBLIC AND ITS ACCOMODATION TO EU BUDGETARY SYSTEMBudgets are documents that show the expenditures and incomes of a country in a financial year and aim to achieve these expenditures and incomes in that term. Turkey has been using the budgetary system for multiple years since 2006. In that way, our country's budget has been prepared in a multiple year system including estimated budgetary year and the two financial years following.The main purpose of the thesis that we made a detailed analysis of the EU and the Turkey's Budgetary System, is to show the achievements of Turkey's reforms which have been done and have still been being done in budgetary system as a candidate country to the EU.Our paper consists of three parts and in the first part EU Budgetary System is discussed. In that part, the historical evolution and the preparation processes of the EU budgetary system, the items of the incomes and the expenses and continually changing and improving sentences of the EU budgetary system have been told. In the second part, the Budgetary System of The Turkish Republic is mentioned. In this part of the thesis, our budgetary system is analyzed according to the Mid-Term Program, Mid-Term Financial Planning and Budgetary System with Multiple Financial Years. In the third and also the final part of that paper, comparisons according to the Common Accounting Law that is numbered 1050 and the Financial Management and Controlling Laws of the Public that is numbered 5018 are made and also the new applications which are done by the Turkish Government to accommodate Turkey's Budgetary System with the EU Budgetary System are told.

Eğitim, Osmanlı İmparatorluğu'nun son döneminden başlayarak günümüz Türkiye'sine uzanacak şekilde devleti yönetenler tarafından öncelikli olarak ele alınan bir müdahale alanı olarak karşımıza çıkmaktadır. Türkiye'de son iki yüzyıllık dönemde, devletin kurtuluşu, birliğin ve bütünlüğün sağlanması, çağdaşlaşma ve elbette ulus-devletin kuruluşu ve idame ettirilmesi konularında eğitim politikası önemli bir araç olarak da görülmüştür. Bu çalışmada, belirtilen zaman aralığında eğitim alanında gerçekleşen gelişmeler, bu alandaki farklı yaklaşımlar, fikirler ile kurumsal ve yasal düzenlemeler, Osmanlı ve Cumhuriyet dönemlerinin bir arada ele alınması ile bir süreklilik çerçevesinde incelenmeye çalışılmıştır. Belirtilen süreçte eğitim politikasındaki değişim sorunsalı kamu politikası analizi çerçevesinde ele alınmıştır. Osmanlı'nın son döneminde başlayan eğitimde reform tartışmaları ve uygulamalar Cumhuriyet'in ilanı ile birlikte önemli bir dönüm noktasına gelmiştir. Tevhid-i Tedrisat bu tartışmalara getirilen radikal bir tedbir olarak karşımıza çıkmıştır. Bu kırılmadan sonra da eğitim hem devlet katında hem de toplumda düzeltilmesi ve iyileştirilmesi gereken bir alan olarak her zaman gündemde olmaya devam etmiştir. Ancak eğitimde reform meselesi Türkiye'de konunun özüne dokunamadan ikincil veya üçüncül tedbirlerle ile sınırlı kalmıştır. Eğitim, hem laiklik ilkesinin önemli bir unsuru olarak hem de devleti yönetenlerin bir ideolojik aygıtı olarak bir amaç olmaktan ziyade bir araç olarak görülmüştür. İşbu çalışmada, eğitim alanındaki değişim sorunsalı ele alınmıştır. Özellikle Cumhuriyet döneminde bu alandaki değişimlerin ve iyileştirme çabalarının kısıtlı ve teknik düzeyde kalması açıklanmaya ve sorgulanmaya çalışılmıştır. --- From the time of Tanzimat to the present day, education policies have always been a priority area of intervention for political and administrative elites in Turkey. During the last two centuries, education policy is considered as a very important means and lever for the survival of the State, the unity of the nation and modernization and as well as for the creation and preservation of the Nation state. In this work, the evolution of education policy as well as the various approaches developed, the institutional and legislative regulations were studied by conceiving the period cited above in a logic of continuity between the Ottoman Empire and the Republic. In this perspective, the work mainly questions the question of change in the context of public policy analysis. The debates and attempts at reform initiated in the 19th century in the field of education reached a decisive turning point with the creation of the Republic. Tevhid-i Tedrisat presents itself as a radical measure undertaken by the founders of the Republic. Furthermore, during the following decades, for society and also for political leaders, the need for reform and improvement in the field of education has constantly been an important subject on the political agenda. However, the question of "reform" could only be conceived in its secondary dimensions. In this sense, education is considered rather as a guarantor of the principle of secularism and as an ideological apparatus of the state without being able to conceive substantial and first-rate reforms. This work therefore questions the problem of change in education policy in Turkey. In this perspective, he seeks to demonstrate and explain the nature and the reasons for an incremental and limited process of change.

Karmaşık yapıdaki kamu politikalarının çözümlenebilmesini sağlayan kamu politikası analizi, olguların açıklanabilmesi için geliştirilen basitleştirilmiş bakış açısını ifade eden kavramsal bir modelle yapılabilir. Farklı modellerin öngörülerinin beraberce kullanılmasını öngören "tamamlayıcı yaklaşım" Türkiye'deki devletin oyun alanına giren makro ve meso boyuttaki politikaların analizinin daha tutarlı olmasını sağlayan kavramsal zemini hazırlama potansiyeline sahiptir. Bu çalışmada, Türkiye'deki makro ve meso düzeydeki en önemli politika alanlarından birini oluşturan kamu yönetimi ve yerel yönetim reformlarının analizinde elverişli bir zemin oluşturacak Türk siyasal kültürünün şekillendirdiği tarihsel arka plan, sosyo-ekonomik koşullar, kurumsal yapı ve elitlerarası ilişkilerin dâhil edildiği farklı kamu politikası analiz modellerinin "tamamlayıcı yaklaşım" dâhilinde harmanlandığı çözümleme yaklaşımı benimsenmiştir. Türk siyasal kültürünün yansımasının net şekilde okunabildiği, siyasal sistemin çevresinden doğan girdi-taleplerin problemi doğurduğu ve tepeden inmeci yöntemle uluslararası kuruluşlar tarafından problemin tanımlanarak siyasal gündeme sokulduğu İller Bankası reorganizasyon politikaları, Türkiye'deki makro ve meso düzeydeki kamu yönetimi reform politikalarının analizi için uygun bir örnek teşkil etmektedir. "Tamamlayıcı yaklaşımın" sunduğu çerçeve dâhilinde İller Bankası reorganizasyon politikaları örnek olay olarak seçilmiş olup çözümlemede "Easton'ın siyasal sistemler analizi yaklaşımı", "Hofferbert'in nedensellik hunisi yaklaşımı", "kurumsal model, "elitist model ile Grindle ve Thomas'ın araştırması", "Kingdon'ın çoklu akış modeli" ve "süreç analizi modeli" beraberce kullanılmıştır. Politika çözümlemesi girişiminde, 1/371 sayılı Kanun Tasarısının ve 6107 sayılı Kanunun Genel gerekçesinde ve dahi İller Bankasının Stratejik Planlarında vurgulandığı üzere yatırım ve kalkınma bankasına dönüşme hedefi ele alınıp değerlendirilmiştir. ; Public policy analysis, a process enabling us to decipher complex public administrative policies, is conducted through a vulgarized conceptual model developed for elucidating phenomenon. The "complementary approach" which assumes mutual utilization from foresights of different models displays potential for paving more solid conceptual ground analyzing macro and meso policies that fall into government's area of interest in Turkey. In the present study, an analysis approach, the blend of relationships between administrative structure and elite groups, socio-economic conditions, and historical background, one of the most prominent politics domain at macro and meso level in Turkey, which would pave a solid ground for analysis public and local administration concepts is adopted. The reorganization policies concentrated on the "İller Bankası" from which Turkish political culture could be viewed, in which demands of political groups cause problems, from where problems are laid out by international institution through compulsory methods to bring into political agenda, cast a valuable example for further analysis of public administration reforms at macro and meso levels in Turkey. Within the scope of the "complementary approach", reorganization policies of "İller Bankası" were selected as the case study while "Easton's political systems analysis approach", "Hofferbert's funnel casualty approach", "institutional model", "elitist model and Grindle and Thomas's research", "Kingdon's multiple streams model" and "process (stages) analysis model" were utilized in the analysis process of the case jointly. In the policy analysis phase, as it is implied within the draft law with 1/371st serial number and the law with 6107 serial number as well inthe strategic corporate plans of "İller Bankası", the target of evolution into an investment and development bank was taken into consideration.

ÖZETAYDIN SİYASET İLİŞKİSİ BAĞLAMINDA HÜRRİYET PARTİSİHürriyet Partisi, çok partili hayata geçiş sonrası yaşanan demokratikleşme ve kalkınma sancısının bir ürünü olarak ortaya çıkmıştır. Parlamento dışından değil Demokrat Parti'den türemiştir. DP, liberal bir söylemle iktidara gelmişti. Amacı özgürlüklerden ödün vermeden topyekûn bir kalkınmayı gerçekleştirmekti. Ancak parti, iktidarının ikinci döneminden itibaren 46 ruhu olarak da adlandırılan bu varoluş felsefesinden giderek uzaklaşmaya başladı. Siyasal ve ekonomik alanda yaşanan daralma parti içi muhalefeti veya iktidar mücadelesini beraberinde getirdi. Muhalif kanat, Menderes ve ekibi tarafından tasfiye edilince yeni bir parti kurma yoluna gidildi.HP, siyasal yelpazeye yeni bir ideolojik soluk getirme amacıyla yola çıkmadı. Tıpkı DP ve CHP gibi farklı toplumsal çıkarları bağdaştırmaya çalışan eklektik bir partiydi. Partinin en özgün yanı sahip olduğu kadronun niteliğinde yatmaktaydı. Aydınların ağırlıklı bir yer teşkil ettiği bir kadronun öncülüğünde kurulmuştu. Bu nitelik, partinin dayandığı toplumsal tabandan örgütlenmede izlediği stratejiye, ülkenin sorunlarına yaklaşım biçiminden siyasette yaşadığı başarısızlığa kadar birçok alanda etkisini göstermiştir.Parti üç yıllık bir ömre(1955-1958) sahip olmasına rağmen Türk siyasal hayatı üzerinde bu ömre sığmayacak ölçüde izler bırakmıştır. HP dikkate alınmadan ne DP'nin siyasi tarihi ne de CHP'nin geçirdiği değişim/dönüşüm yeterince anlaşılamaz. Benzer bir durum, 27 Mayıs'ın getirdiği anayasal ve ekonomi politik düzen için de geçerlidir. HP'nin sahip olduğu fikri birikim ve ekonomik, siyasal ve sosyal sorunların çözümüne ilişkin ortaya koyduğu yaklaşım boşa gitmemiş bu yeni dönemin şekillenmesinde somut yansımasını bulmuştur.ABSTRACTTHE FREEDOM PARTY IN THE CONTEXT OF INTELLECTUAL-POLITICS RELATIONSHIPThe Freedom Party emerged as an outcome of the democratisation and development throe experienced after the transition to multi-party system. It derived from not out of the Parliament, but from the Democratic Party. DP came into the power with a liberal rhetoric. Its aim was to carry out a total development without compromising freedom. However, the party started moving off its existential philosophy, called as 46 spirit, from the second term of its power onward. The recession in political and economic sphere brought about an intraparty opposition and a power struggle. When the opposing wing was purged by Menderes and his team, they resorted to establish a new party. HP (The Freedom Party) did not set off with the intent of giving a new ideological impulse to the political spectrum. It was an eclectic party which, just like DP and CHP, tried to reconcile different social benefits. The most original of the party was the quality of its staff. It was established under the guidance of a staff predominantly constituted by intellectuals. This quality showed its effects on numerous areas from the party's social base to its strategy in organisation, from its approach to the problems of the country to its failure in the political sphere. Although the party had a three-year-life (1955-1958), it left indelible marks on Turkish political life, which cannot be fit into such a short period. Without regarding HP, neither the political history of DP nor the shift/evolution CHP has undergone can be properly understood. A similar case is also true for the constitutional and economic-political system resulted from May 27. The intellectual accumulation of HP and its approach concerning the solutions of economic, political and social problems did not go to waste, but found its tangible reflection in the formation of this new era.

Makale son yıllarda radikal sağın Avrupa'daki hızlı yükselişini neo-liberalizmin hüküm sürdüğü aşamadaki tarihsel kapitalist sistemin büyük bir krize girdiği çağımızda bunun yansıması olarak gittikçe derinleşen Avrupa entegrasyonuna bir karşı cevap, ulusu ve ulus-devleti geri sahiplenme girişimi ve sistemi zorlama hareketi bağlamında anlamak ve açıklamak amacını taşımaktadır. Kapitalist sistem 16. yüzyıldan beri tüm yerküreye adım adım yayılırken milletlerin birer sosyal kategori olarak üretilmesinde, 19. yüzyıl ürünü olan milliyetçilik ise kapitalizmin işleyebilmesine en elverişli olacak egemen ulus-devletlerden oluşan bir dünya modeli yaratılmasında aktif rol oynamıştır. Fakat gelinen neo-liberalizm safhası bu karşılıklı çıkar ilişkisini milliyetçilik aleyhine bozmuştur. Kapitalist sistem artık ulus-devletlerin yerine ulusaşırı şirketlerin ve ulusüstü bölgesel birliklerin öne çıktığı, ulus-devletlerin egemenliklerinin olabildiğince yontularak sermayenin önündeki tüm kısıtlamaların kaldırılacağı küresel bir dünya istemekte; bu ise milliyetçiliği sistemin yeni haline karşı bir ideoloji olarak yeniden kurmaktadır. Özellikle kriz dönemlerinde milliyetçilik sermayenin kontrolünden çıkmakta ve hatta ona karşı bir tehdit haline gelmektedir. Bu nedenle modern ulus-devlete alternatif niteliğe bürünen Avrupa entegrasyonu projesi özellikle 2008 krizi sonrası etnik temelli ultra-milliyetçilik, ırkçılık, devletçilik, yabancı düşmanlığı vb. eğilimler taşıyan radikal sağı körüklemektedir. Bu bağlamda çalışma üç bölümden oluşmaktadır; öncelikli olarak tarihsel kapitalist sistem ve milliyetçiliğin ilişkisinin değişimi yaşanılan yapısal dönüşümlerin etkisiyle beraber aktarılacak, ikinci bölümde Avrupa entegrasyonunun temel hatları anlatılarak neden ulus-devlete tehdit olarak yansıtıldığı açıklanacak, son olarak radikal sağın tanımı, genel ideolojik özellikleri ve politik duruşu detaylıca ele alınarak yükseliş trendi Finlandiya örneği özelinde incelenecektir. ; The article evaluates the rising radical right phenomenon in Europe recently as a quest to protect the nation and the nation-state from and a response to the deepening European integration and the economic crisis deprived from the neoliberalism phase of the historical capitalist system. Capitalist system expanding to the world step by step since the 16th century has had a role in the evolution of nations as new social 292 Uca S (2017). Avrupa'da Radikal Sağın Yükselişi ve Finlandiya Örneği. Mülkiye Dergisi, 41(1), 291-317. categories while the 19th century born nationalism has also helped to construct a world model composed of sovereign nation-states which was fundamental for the system's continuity and workability. However, this collaboration has reached a dead point when the neo-liberalism has gained a hegemonic position in the last 30 years in which transnational corporations and supra-national regional organisations are favoured rather than the nation-states whose sovereignties are eroded to open free space for the capital in today's global world. As a result, today nationalism is being recreated as an anti-system ideology in order to survive, going out of the control of the bourgeoisie and even becoming a threat to it especially in crisis times. Therefore, the European integration project which poses an alternative to the modern nation-state is fuelling the radical right movement showing ethnic-based nationalist, racist, statist, xenophobic etc. tendencies. In this regard, the article consists of three parts. Firstly, the change of the relation between the capitalism and nationalism in parallel with the effects of the structural transformations in the system will be explained. Secondly, the outline of the European integration and why it is assumed as a threat to the nationstate will be indicated. Finally, the definition of the radical right, its main ideological features and political stance will be evaluated focusing on the Finland case specifically

Bu tez çalışmasında, Avrupa Birliği'nin ortak güvenlik politikasına birim düzeyinde ve eylem bazında kadının katılımı, feminist teorinin sağladığı bakış açısı ile toplumsal cinsiyet analizi yöntemi kullanılarak incelenmiştir. Bu tezin ana argümanı, Avrupa Birliği'nin ortak güvenlik politikasının temelde eril bir yapıya sahip olduğu ve bu durumun kadınların bu alanda gerek politika yapım süreçlerine gerekse aktif şekilde politikaların uygulanmasına katılımını kısıtladığı, alanın kendi içinde yeniden ürettiği hegemonik maskülenlik dolayısıyla kadınlar için bir cam tavan yarattığıdır. Bu çerçevede tez çalışmasının ilk bölümünde feminist teori ve bu çalışma kapsamında sunduğu imkânlar incelenmiştir. Çalışmanın ikinci bölümü, Avrupa bütünleşmesinin tarihinin güvenlik boyutuyla incelenmesine ayrılmış ve temel argümanı destekleyen zemin bu bölümde oluşturulmuştur. Çalışmanın üçüncü ve son bölümünde ise kurumsal bazda Avrupa Birliği'nin ortak güvenlik ve savunma politikasının yapısı ve 2003 yılından günümüze ilgili kurumlardaki kadın katılımı toplumsal cinsiyet analizi yöntemi ile incelenmiştir. Analizlerde seçilen tarih aralığı alanda önemli dönüm noktalarından hareketle belirlemiş, 2003 yılı ilk Avrupa Güvenlik Stratejisi'nin yayımlanması ve tarihte ilk defa ortak Avrupa Birliği misyonlarının gerçekleşmesi bakımından başlangıç olarak alınmıştır. Çalışmada, feminist teorinin sunduğu imkânlar ile alana farklı bir perspektif sağlamak amaçlanmış ve tarihsel gelişim bu çerçevede feminist bakış açısı ile verilerek bugün gelinen durum ile ilişkilendirilmiştir. Çalışmanın sonuçları, AB ortak güvenlik politikasında kadının katılımı bakımından mevcut toplumsal cinsiyete dayalı eksiklikleri ortaya koymuştur. Çalışma ile bahsi geçen bu eksikliğin tarihsel kökler ve bu köklerin inşa ettiği yapılarla ilişkisi belirlenmiştir. Çalışma, literatürde mevcut bir boşluğu doldurmayı amaçlamış ve yapıldığı alanda sorulacak muhtemel yeni soruları ortaya çıkarmıştır. --- This thesis analyses women's participation to the EU's common security and defence policy. It's method is based on feminist theory and it employs gender analysis. The main argument of this thesis is that the EU's common security policies are designed and implemented through gender bias. Women's contribution to policy making processes and their implementation in this field is therefore limited, which results in consolidation of the hegemonic and masculine nature of such line of conduct which works against women to a great extent. Within this framework, the first part of the study focuses on feminist theory and the various opportunities that it offers for analysis. The second part investigates the history of European integration with regard to security. This is also the part where the main argument of the study is substantiated. The third and the last part includes a gender analysis of the EU's security and defence policies. The structure of EU's common security and defence policies and women's participation in social instutitions since 2003 are scrutinized. 2003 was selected as a milestone in this chapter because this is the year when the European Security Strategy was declared and when the EU's first European Security and Defence Policy operations were launched. The study aims to offer a new perspective through which historical evolution of European integration with regard to security is analysed from a feminist point of view and connections are established with present day EU policies on security and defence. The study aims to reveal inadequacies concerning women's participation in the EU's common security and defence policies. It claims that those inadequacies are mainly stemming from historical developments and the structural barriers that those developments created. The mutually reinfocing nature of those developments and barriers is also examined. The study brings forward new questions and fills a gap in the literature in this regard.