Suchergebnisse

ÖZETİHRACATI TEŞVİK TEDBİRLERİ VE İHRACATTA KDV İSTİSNASI UYGULAMALARIGelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerin temel amaçları ihracatın artırılması olmuştur. Ülkemizde ihracatı teşvik tedbirleri olarak, öncelikle belirli bir üretim düzeyini yakalayabilmek için ithal ikame politikası izlenmiş daha sonra söz konusu politikanın doğurduğu bir takım sorunlarında etkisiyle 1980 tarihinde alınan ekonomik kararlar çerçevesinde ihracata yönelik sanayileşme stratejisi benimsenmiştir. Bu dönemde ihracatçılar doğrudan parasal teşviklerle desteklenmişlerdir. 1990'lı yıllarda Avrupa Birliği (AB) ve Gümrük Birliği Anlaşması çerçevesinde teşvik siteminin AB ile uyumlaştırılması nedeniyle, doğrudan parasal yardımlar önemli ölçüde kaldırılmış, bölgesel ve vergisel teşvikler ve devlet yardımları adı altında ihracatçılara Ar-Ge, pazarlama, istihdam, eğitim gibi günümüz koşullarına uygun, yararlı teşvikler verilmeye başlanmıştır. AB'ne girme aşamasında olan Türkiye de vergi kanunlarını ve muhasebe sistemlerini uluslararası çalışmalara uyum sağlayacak şekilde düzenlemeye çalışmıştır. Vergilendirmede önemli bir yeri olan Katma Değer Vergisi (KDV) de bu çalışmalar içinde önemli bir paya sahip olmuştur. İhracatı teşvik etmek için Türk Katma Değer Vergisi Kanununda "İhracat İstisnası" başlığı altında düzenlemelere yer verilmiştir. ihracata konu malın üretimi ve tedarikinde katlanılan yüklerin iadesi olan KDV iade sistemi ihracatçıların finansmanında ve uluslararası rekabetlerinde önemli bir unsur olmuştur. ABSTRACTEXPORTATION INCITEMENT MEASURES AND VAT EXCEPTION APPLICATIONS IN EXPORTATIONThe major goal of both developed and developing countries has been to increase the export. Two major measures on promoting export activities have been implied in Turkey one of which was adopting the policy of imported substitution in the first place to live up to a particular level of production, and then in the year 1980, a strategy on industrialization aimed at exporting activities were adopted in accordance with the economic decisions taken due to some drawbacks caused by the former policy implied. In this period, the exporters were assisted by direct financing. During 1990s, due to the harmonization of the incitement system with the European Union (EU) within the frame of EU and Customs Union Agreement, direct financial aids have been significantly cancelled; useful incitements such as R&D, marketing, employment, education, appropriate to the current conditions are started to be given to exporters under the names of regional and tax related incitements and government aids. Being a country which is en route to strive for the European Union (EU) membership, Turkey tried to rearrange its local tax-related laws and accounting systems so as to harmonize them with international studies. Value Added Tax (VAT), which has an essential role in taxation, has constituted the unbreakable part of such studies. Regulations under the chapter of "Exceptions for Export" were stipulated in Turkish VATL so as to promote exporting activities. VAT refund system, which is the refunding of burdens related to the production and procuration of the property subject to export, has become an important element in the financing of exporters and in their international competition.

Foreign investment fund in the world has multiplied several times in the last twodecades. However, growing trend of foreign investments fl ow has been broken by the recentfi nancial crisis in the world. Lower infl ow of foreign investments into the developingcountries has made the funding of their current accounts diffi cult, because it becamemore diffi cult for them to get loans in the international capital market. Most net importersof capital are net debtors in the international capital market, which made them increaseinvestment attractiveness for international investors. Thus they tried to decrease theirexposure to the loan market. Although foreign investments are desirable source of fundingthe current account defi cit, net infl ow of these funds generates negative balance in theincome account and puts pressure on the balance of payments of the country. World investmentfl ows have returned to the upward trend in 2013.This paper analyses foreign investments fl ow in the world, by groups of countries.The groups of countries, the subject analysis of this paper, are: Asia, Latin America,Africa, countries in transition and developed countries. The most signifi cant countriesthat are net exporters of capital in the world are the European Union and USA, while thebiggest importers are the growing Asian countries. Starting period for this analysis is1990, and ending period is 2013. Therefore, time series of the analysis covers economiccycles, i.e. rise from the nineties of the last century, then the period of global fi nancial andeconomical crisis that lasted all the ay until the end of 2012.

ÖZETKÖRFEZ ARAP İŞBİRLİĞİ KONSEYİ ÜLKELERİNİN EKONOMİK VE SOSYAL GELİŞİMLERİNİN İNCELENMESİ: TÜRKİYE-KİK İLİŞKİLERİKörfez İşbirliği Konseyi'ne (KİK) üye ülkeler Basra Körfezine kıyısı olan 6 Arap ülkesinden oluşmaktadırlar. Petrol ihracatçısı olarak bilinen bu ülkeler gelir seviyeleri açısından Ortadoğu'daki ülkelere göre daha zengin ülkelerdir. Monarşi sistemiyle yönetilen bu Arap ülkeleri özellikle dış yatırımlarıyla dikkat çekmektedirler.Türkiye, KİK üyeleriyle 2000'li yıllardan sonra ciddi anlamda ekonomik ve siyasi ilişkiler geliştirmeye başlamıştır. Özellikle Katar, Birleşik Arap Emirlikleri (BAE) ve Suudi Arabistan ile ekonomik ve ticari ilişkiler her geçen gün daha çok gelişmektedir. KİK ülkeleri Türkiye'de özellikle emlak, turizm, finans ve değerli madenler sektöründe önemli yatırımlar yapmaktadır. Türkiye ise Körfez ülkelerine yapılan ihracat tekstil-konfeksiyon, gıda, makine ve birçok sektörde ürün ve hizmet pazarlamaktadır.Ancak Ortadoğu'nun doğası gereği siyasi ilişkiler her zaman olumlu seyir izlememektedir. Özellikle Suriye ve Irak iç savaşları, Arap Baharıyla meydana gelen siyasi değişimler ülkelerin taraf olmalarında ya da birlikte hareket etmelerinde birçok zorluklar çıkarmıştır. Bu çalışmada Türkiye'nin Körfez İşbirliği Konseyine bağlı altı ülke ile ekonomik ve siyasi ilişkileri ele alınmıştır. Çalışmada KİK üyesi ülkeler olan Suudi Arabistan, Birleşik Arap Emirlikleri, Kuveyt, Katar, Umman ve Bahreyn'in ekonomik ve siyasi yapıları incelenmiş, bu ülkelerin 2000 sonrası Türkiye ile ilişkilerine yer verilmiş ve Türkiye'nin bu ülkelerle olan ilişkilerinde dikkate alması gereken faktörler sıralanmıştır --- ABSTRACTECONOMIC AND SOCIAL DEVELOPMENTS OF THE COUNTRIES OF THE GULF COOPERATION COUNCIL: TURKEY-GCC RELATIONSThe Gulf Cooperation Council (GCC) is composed of six Arab countries in the coastal region of the Persian Gulf. These countries, known as oil exporters, are richer in terms of income levels regards the other countries in the Middle East region. These Arab countries, managed based on the monarchy system, attract enormous attention on their foreign investments.By 2000s Turkey began to enhance economic and political relations with JCC members seriously. Especially, the economic and commercial relationships with Qatar, United Arab Emirates (UAE) and Saudi Arabia are developing more and more. GCC countries are conducting significant investments in Turkey particularly in various sectors such as, real estate, tourism, finance and precious metals. As well, Turkey provides essential cooperation in service and marketing sectors to Gulf countries through the exportation of the required textile-clothing, food, machinery, etc.However, due to their nature, political relations with the Middle East are not always conducted in a positive manner. Regards the current Syria and Iraq civil wars, the political changes that took place in Arab Spring sessions, resulted in difficulties to the aforementioned relationships. In this study, Turkey's economic and political relations with these six countries of the Gulf Cooperation Council are discussed. Accordingly, the economic and political structures of these GCC members including, Saudi Arabia, United Arab Emirates, Kuwait, Qatar, Oman and Bahrain are evaluated. As well, the relation of these countries with respect to Turkey after 2000s are involved and details of the essential aspects for an efficient relation with these countries are proposed.

ÖZET KÖRFEZ ARAP İŞBİRLİĞİ KONSEYİ ÜLKELERİNİN EKONOMİK VE SOSYAL GELİŞİMLERİNİN İNCELENMESİ: TÜRKİYE-KİK İLİŞKİLERİ Körfez İşbirliği Konseyi'ne (KİK) üye ülkeler Basra Körfezine kıyısı olan 6 Arap ülkesinden oluşmaktadırlar. Petrol ihracatçısı olarak bilinen bu ülkeler gelir seviyeleri açısından Ortadoğu'daki ülkelere göre daha zengin ülkelerdir. Monarşi sistemiyle yönetilen bu Arap ülkeleri özellikle dış yatırımlarıyla dikkat çekmektedirler. Türkiye, KİK üyeleriyle 2000'li yıllardan sonra ciddi anlamda ekonomik ve siyasi ilişkiler geliştirmeye başlamıştır. Özellikle Katar, Birleşik Arap Emirlikleri (BAE) ve Suudi Arabistan ile ekonomik ve ticari ilişkiler her geçen gün daha çok gelişmektedir. KİK ülkeleri Türkiye'de özellikle emlak, turizm, finans ve değerli madenler sektöründe önemli yatırımlar yapmaktadır. Türkiye ise Körfez ülkelerine yapılan ihracat tekstil-konfeksiyon, gıda, makine ve birçok sektörde ürün ve hizmet pazarlamaktadır. Ancak Ortadoğu'nun doğası gereği siyasi ilişkiler her zaman olumlu seyir izlememektedir. Özellikle Suriye ve Irak iç savaşları, Arap Baharıyla meydana gelen siyasi değişimler ülkelerin taraf olmalarında ya da birlikte hareket etmelerinde birçok zorluklar çıkarmıştır. Bu çalışmada Türkiye'nin Körfez İşbirliği Konseyine bağlı altı ülke ile ekonomik ve siyasi ilişkileri ele alınmıştır. Çalışmada KİK üyesi ülkeler olan Suudi Arabistan, Birleşik Arap Emirlikleri, Kuveyt, Katar, Umman ve Bahreyn'in ekonomik ve siyasi yapıları incelenmiş, bu ülkelerin 2000 sonrası Türkiye ile ilişkilerine yer verilmiş ve Türkiye'nin bu ülkelerle olan ilişkilerinde dikkate alması gereken faktörler sıralanmıştır --- ABSTRACT ECONOMIC AND SOCIAL DEVELOPMENTS OF THE COUNTRIES OF THE GULF COOPERATION COUNCIL: TURKEY-GCC RELATIONS The Gulf Cooperation Council (GCC) is composed of six Arab countries in the coastal region of the Persian Gulf. These countries, known as oil exporters, are richer in terms of income levels regards the other countries in the Middle East region. These Arab countries, managed based on the monarchy system, attract enormous attention on their foreign investments. By 2000s Turkey began to enhance economic and political relations with JCC members seriously. Especially, the economic and commercial relationships with Qatar, United Arab Emirates (UAE) and Saudi Arabia are developing more and more. GCC countries are conducting significant investments in Turkey particularly in various sectors such as, real estate, tourism, finance and precious metals. As well, Turkey provides essential cooperation in service and marketing sectors to Gulf countries through the exportation of the required textile-clothing, food, machinery, etc. However, due to their nature, political relations with the Middle East are not always conducted in a positive manner. Regards the current Syria and Iraq civil wars, the political changes that took place in Arab Spring sessions, resulted in difficulties to the aforementioned relationships. In this study, Turkey's economic and political relations with these six countries of the Gulf Cooperation Council are discussed. Accordingly, the economic and political structures of these GCC members including, Saudi Arabia, United Arab Emirates, Kuwait, Qatar, Oman and Bahrain are evaluated. As well, the relation of these countries with respect to Turkey after 2000s are involved and details of the essential aspects for an efficient relation with these countries are proposed.

Enerji, yaşamsal faaliyetlerin sürdürülebilmesi için çok önemli bir girdi olup; 21.yy. ile birlikte kalkınmanın önde gelen unsurlarından biri haline gelmiştir. Dünya nüfusunun giderek artması, hızla yaşanan teknolojik gelişmeler ve devletlerin büyüme gereksinimleri nedeniyle enerjiye olan ihtiyaç da giderek artmıştır. Bu dönemde alternatif enerjiler üretilememiş ve enerji talebi artış göstermiştir. Bu artış, fosil yakıtların tükenmesine neden olmuştur. Bu talep doğrultusunda, enerji her alanda önem arz ederken; özellikle de uluslararası ilişkilerde, karar vericilerin devletler arası ilişkileri düzenlemede kullandıkları bir "diplomasi aracı" haline gelmiştir. Enerji kaynaklarına verilen bu değerin sürekli artan bir gidişat izlemesi, petrol ve doğal gazın, ekonomik ve politik açıdan stratejik önem kazanmasına neden olmuştur. Dünya'da enerji kaynakları eşit dağılım göstermemiştir. Bundan dolayı devletler açısından enerji koridorlarında bulunmak, enerji rezervlerini etkin kullanmak önemli hale gelmiştir. Bu durum ülkelerin uluslararası alanda söz hakkı olmasına neden olmuştur. Bu açıdan bakıldığında boru hatlarının önemi de her geçen gün artmıştır. Petrol ve doğal gazın üretici devletlerden tüketici devletlere gönderilmesinde genellikle kullanılmakta olan boru hatlarının güzergahı ve bu güzergahın hakimiyeti, uluslararası alanda en önemli unsur olarak ortaya çıkmıştır. Günümüzde, dünyada en fazla enerji ihraç eden ülkelerden olan Rusya Federasyonu, enerji alanındaki hegemonyasını sürdürebilmek adına enerji kaynakları ve boru hatlarını başarılı bir dış politika aracı olarak kullanmaktadır. Bölgede bulunan devletler üzerinde de kontrol sahibi olan Rusya, yeni oluşturulacak olan enerji politikalarını ve bölge devletlerinin politikalarını da kendi istediği doğrultuda yönlendirebilmektedir. Bu araştırmada, Rusya Federasyonu ve Türkiye ilişkisinde boru hatlarının dış politikaya etkileri, Türkiye'nin boru hatları ile enerji naklinde stratejik bir ülke haline gelebilmesi için gereklilikleri problem olarak ele alınmıştır. Araştırmada, enerji kaynaklarının çeşitlendirilmesi ve nakli konusunda çeşitli politikaların geliştirilmesine yardımcı olmak için yapılan çok sayıda çalışma incelenmiştir. Türkiye'nin enerji konusunda söz sahibi olması için; başarılı bir boru hattı diplomasisi gerçekleştirilmeli, kendi çıkarlarını koruyan ve gözeten bir enerji politikası geliştirilmeli, bunlar gerçekleştirildiği takdirde Türkiye'nin enerji alanında en önemli başat devletlerden biri olacağı sonucuna varılmıştır. ; Energy is a very important input for the sustainability of vital activities; and it has become one of the leading elements of development together with 21st Century. The need for energy has also increased steadily due to the increasing world population, rapid technological developments and the growth needs of the states. The inabilities to produce alternative energy sources and the rapid increase in demand have led to the rapid depletion of fossil fuels which are in limited quantities in the world. In the direction of this demand, while energy is important in every area; especially in international relations, has become a "diplomatic instrument" in which decision-makers have used to regulate inter-state relations. The steadily increasing trend of this value given to energy resources has caused oil and natural gas to gain strategic importance in economic and political area. Since energy resources have an "unequal" distribution table in the world's geography, being in a position to control energy reserves and transport lines for states has begun to have the same meaning as having a say in the international system. From this point of view, the importance of pipelines is increasing day by day. The route of pipelines widely used in transporting oil and natural gas from the producer countries to the consumer countries and the dominance established on these lines have become very important in foreign policy. Today, Russian Federation, one of the world's largest exporters, uses energy resources and pipelines as a successful means of diplomacy to maintain its dominance in the energy field. Russian Federation, which also has great control over the regional states, is influencing the emerging energy policies and states' developing behavior in this direction. In this research, the effects of pipelines on foreign policy in relationship of Russian Federation and Turkey have been considered as a problem for Turkey necessities to become a strategic country in pipeline energy transmission. A number of studies have been examined in the research to assist in the development of various policies on transport and diversification of energy resources. With this research if it develops an energy policy that is stable and protects national interests and is reinforced by a successful pipeline diploma; Turkey will become a country that has a say in the field of energy, it will be one of the most important actors in providing world energy security and it will reach its goal of being an energy center