Suchergebnisse

Od początków rządów D. Camerona w Wielkiej Brytanii (2010) pogłębił się eurosceptycyzm, który doprowadził do polaryzacji społeczeństwa, referendum i Brexitu. Niemcy opowiadały się za pozostaniem Zjednoczonego Królestwa w UE, ale po wynikach referendum zapowiedziały twarde negocjacje na warunkach UE. Jednocześnie uznały, że stwarza to dobre perspektywy do pogłębienia współpracy w gronie 27 pozostałych państw. Największe problemy w negocjacjach koncentrują się wokół rozliczeń finansowych Londynu z Brukselą (ok. 60 mld euro), statusu obywateli Unii Europejskiej, zatrudnionych i przebywających na terenie Zjednoczonego Królestwa oraz granicy pomiędzy Irlandią Północną i Republiką Irlandii. Trudne rokowania dotyczą również kształtu nowej umowy handlowej pomiędzy Unią Europejską i Wielką Brytanią. ; Since the beginning of David Cameron's rule in the United Kingdom (2010) Eurosceptic sentiments have intensified, leading to a split in society, a referendum and, finally, Brexit. Germany was for the UK remaining in the EU, but after the referendum Germany announced the EU would negotiate hard to have its conditions met. Germany decided that Brexit provided favorable prospects for enhancing cooperation among the remaining 27 states. The most difficult negotiating items concern financial settlements between London and Brussels (ca. EUR 60 billion), the status of EU citizens employed and residing in the territory of the UK, and the North Ireland-Irish Republic border. The negotiations of a new trade agreement between the EU and the UK are also difficult.

This paper is an attempt to analyse European leadership and the role played by a reunited Germany in the European Union. The author proposes five fundamental theses: 1) the reunification of Germany ruined the balance of power in Europe; 2) the Eastern enlargement of NATO and the EU has moved the zone of political and military influence of the USA to the line of the Bug river; 3) the Germans have confirmed their position as a European power; 4) the foreign policy of Angela Merkel is a continuation of Gerhard Schroder's policy, meaning a transfer of the focus from European policy to prioritising German national interests; 5) the German issue has remained open. ; This paper is an attempt to analyse European leadership and the role played by a reunited Germany in the European Union. The author proposes five fundamental theses: 1) the reunification of Germany ruined the balance of power in Europe; 2) the Eastern enlargement of NATO and the EU has moved the zone of political and military influence of the USA to the line of the Bug river; 3) the Germans have confirmed their position as a European power; 4) the foreign policy of Angela Merkel is a continuation of Gerhard Schroder's policy, meaning a transfer of the focus from European policy to prioritising German national interests; 5) the German issue has remained open.

Publikacja recenzowana / Peer-reviewed publication ; The article compares migration and asylum policies of Poland and Germany with particular attention paid to the events of 2015. Although matters of migration policy do not cause disagreements in bilateral relations, the issue of refugees is potentially controversial. It is not, however, purely a matter of bilateral relations between Poland and Germany, but also those with European Union itself, whose responses to the crisis have been delayed and not very effective. The humanitarian crisis has now become a structural crisis and the solutions proposed by the Commission do not promise to be successful. Moreover, the agreement with Turkey so far has fallen short of expectations.

Die Existenzbedingungen des Imperialismus haben sich qualitativ verändert. Der Imperialismus sieht sich dem Zwang ausgesetzt, sich diesen neuen Bedingungen anzupassen und das ist der Hauptfalktor für seine heutingen Besonderheiten. Anpassungsprozesse sind sowohl in der Aussenpolitik, besonders gegenüber den sozialistischen Staaten, als auch im Innern zu beobachten. In dem zweiten Fall reagiert die Monopolbourgeoisie auf den Zwang zur Anpassung vor allem mit einer Politik, die darauf gerichtet ist, die Arbeiterklasse mit zum Teil neukonstituierten alten, zum Teil mit neuen Mitteln und Methoden von ihrer revolutionären Rolle abzuhalten, sie von innen heraus zu untergraben und sie ,;in das System des Kapitalismus zu integrieren". Die Integrationspolitik, wie sie derzeit von dem Monapolkapital der BRD durchzusetzen versucht wird, stellt weder ein Abgehen von den Hauptmethoden imperialistischer Herrschaftstausübuing dar, noch bedeutet sie den Verzicht auf eine dieser Methoden. Sie erfasst, so wie in jeder Phase der kapitalistischen Entwicklung, zwei Hauptimethoden. Auf der einen Seite die Methode der Gewalt, auf der anderen Seite die Methode des "Libenalisimus" (die Richtung der Reformen, Zugeständnisse usw.). Der Rang dieser Methoden verändert sich abhängig von den jeweiligen Bedingungen. Die Bourgeoisie versucht zwar; der Gewaltandrohung gegenüber der Gewaltanwendung Vorrang zu geben und strebt mach einer neuen Vorstellung vom Gewaltapparat. Gleichzeitig jedoch wird dieser ausgebaut, um, falls notwendig, auch mit offenem Terror zu reagieren. Im sozial-ökonomischen Bereich des gesellschaftlichen Lebens versucht man, im Rahmen der Integrationspolitik solche Mittel anzuwenden, wie vor allem "Volksaktien", die Veränderung der Rolle der Gewerkschaften, verschiedene "Mitbestimmungs"- Modelle und man bemüht sich auch damit, dass die bourgeoisen Parteien grösseren Einfluss auf die Werktätigen ausüben. Die Integrationsbestrebungen können zwar vorübergehende Erfolge haben, aber letzlich können sie nicht die tiefen Widersprüche und Konflikte der heutigen kapitalistischen Gesellschaft überwinden. Dier Integrationspolitik steht der Widerspruch entgegen, "dass sie einem unerreichbaren Ziel nachjagt, mit Mitteln, die das Ziel ständig widerlegen". Von anderer Seite ausgehend gibt diese Politik dem Klassenkampf neue Impulse, weil sie auf den Versprechungen beruht, die nicht erfült werden können. ; Digitalizacja i deponowanie archiwalnych zeszytów RPEiS sfinansowane przez MNiSW w ramach realizacji umowy nr 541/P-DUN/2016

The article analyzes the European Union's policy towards refugees and asylum seekers, focusing primarily on 2014–2016. The author shows that a key role in the crisis related to refugees played by Germany, accepting on its territory without any preconditions thousands of people. In connection with the difficulties that have occurred for this reason, Germany tried to impose mandatory allocation of refugees on the individual Member States of the European Union, which has triggered an internal crisis in the organization. Only through cooperation with Turkey refugee crisis it was brought under control, but the European Union needs a strong policy in this regard, because the old solutions existing solutions do not appear. ; Artykuł analizuje politykę Unii Europejskiej wobec uchodźców i azylantów, koncentrując się przede wszystkim na latach 2014–2016. Autor pokazuje, że kluczową rolę w kryzysie związanym z uchodźcami odegrali Niemcy, przyjmując na swoje terytorium bez żadnych warunków wstępnych tysiące ludzi. W związku z trudnościami, które wystąpiły z tego powodu, Niemcy próbowały narzucić przymusowy podział uchodźców na poszczególne państwa Unii Europejskiej, co wywołało wewnętrzny kryzys w tej organizacji. Dopiero dzięki współpracy z Turcją kryzys uchodźczy udało się opanować, ale Unia Europejska potrzebuje zdecydowanej polityki w tym zakresie, bo dotychczasowe rozwiązania nie zdają egzaminu.

Artykuł analizuje politykę Unii Europejskiej wobec uchodźców i azylantów, koncentrując się przede wszystkim na latach 2014–2016. Autor pokazuje, że kluczową rolę w kryzysie związanym z uchodźcami odegrali Niemcy, przyjmując na swoje terytorium bez żadnych warunków wstępnych tysiące ludzi. W związku z trudnościami, które wystąpiły z tego powodu, Niemcy próbowały narzucić przymusowy podział uchodźców na poszczególne państwa Unii Europejskiej, co wywołało wewnętrzny kryzys w tej organizacji. Dopiero dzięki współpracy z Turcją kryzys uchodźczy udało się opanować, ale Unia Europejska potrzebuje zdecydowanej polityki w tym zakresie, bo dotychczasowe rozwiązania nie zdają egzaminu. ; The article analyzes the European Union's policy towards refugees and asylum seekers, focusing primarily on 2014–2016. The author shows that a key role in the crisis related to refugees played by Germany, accepting on its territory without any preconditions thousands of people. In connection with the difficulties that have occurred for this reason, Germany tried to impose mandatory allocation of refugees on the individual Member States of the European Union, which has triggered an internal crisis in the organization. Only through cooperation with Turkey refugee crisis it was brought under control, but the European Union needs a strong policy in this regard, because the old solutions existing solutions do not appear.

Tematyką artykułu jest narastające dynamicznie zjawisko eurosceptycyzmu, reprezentowane przez partie polityczne dwóch najważniejszych członków UE: Republiki Federalnej Niemiec i Wielkiej Brytanii. Celem pracy jest pokazanie genezy, analiza założeń, struktur i programów dwóch partii eurosceptycznych - AfD oraz UKIP, działających ofensywnie zarówno na krajowej, jak i europejskiej scenie politycznej. Ukazano je na tle otoczenia politycznego, analizując jego systemy partyjne i czynniki mające wpływ na ewolucję "buntu obywateli" wobec systemu wspólnotowego. Autor próbuje odpowiedzieć na pytania, czy omówione partie są w stanie wpłynąć w sposób bezpośredni na dotychczasową politykę europejską tych dwóch państw i zmienić perspektywę UE na najbliższe lata. ; The subject of the paper is the dynamically expanding phenomenon of euroscepticism, which is represented by the political parties of the two most important EU members: the Federal Republic of Germany and the UK. The aim of the study is to show the origins and analyse the assumptions, structures and programmes of these two eurosceptic parties - AfD and UKIP, which are highly active both on their respective national stages and on the European political arena. They are shown against the background of their political environment, analysing the party systems and the factors affecting the evolution of the 'revolt of citizens' against the Community system. The author tries to answer the questions of whether these two parties are able to influence the current European policy of their respective countries directly and change the EU perspective in the next few years.

Gerhard Schröder's appointment as Chancellor of Germany in 1998 marked the first clear signs of Germany's emancipation from the EU's decision-making center in Brussels. It was, however, only after 2008, when the global economic crisis resonated across Europe, that Berlin maturely redefined its European policy priorities. Following that, the federal government gained more confidence in applying international policy tools to protect the German raison d'état in the Old Continent. For this reason Chancellor Angela Merkel has made the struggle with the financial problems of the eurozone one of the priorities of her second-term in office. The quality of bilateral cooperation between the leaders of Germany and France plays an important role in this respect, especially in view of Nicolas Sarkozy's defeat in the latest presidential election. François Hollande has already proved that Paris has a different attitudeto the issue of the redistribution of the eurozone members' debt than Germany, and reaching a consensus will require the CDU leader to be more submissive than before. Angela Merkel is aware of the ongoing reconfiguration of European political alliances, therefore she is prepared to soften Germany's diplomatic language to maintain the stability of the European currency, to which Germany owes its current position in Community decision-making structures. The main focus of this paper is to explore the formula of "European solidarity" of Germany in the context of the eurozone debt crisis, with particular emphasis on the case of the Hellenic Republic. Angela Merkel's standpoint is tested in the context of German-French cooperation with respect to the eurozone debt clearing policy. ; Gerhard Schröder's appointment as Chancellor of Germany in 1998 marked the first clear signs of Germany's emancipation from the EU's decision-making center in Brussels. It was, however, only after 2008, when the global economic crisis resonated across Europe, that Berlin maturely redefined its European policy priorities. Following that, the federal government gained more confidence in applying international policy tools to protect the German raison d'état in the Old Continent. For this reason Chancellor Angela Merkel has made the struggle with the financial problems of the eurozone one of the priorities of her second-term in office. The quality of bilateral cooperation between the leaders of Germany and France plays an important role in this respect, especially in view of Nicolas Sarkozy's defeat in the latest presidential election. François Hollande has already proved that Paris has a different attitudeto the issue of the redistribution of the eurozone members' debt than Germany, and reaching a consensus will require the CDU leader to be more submissive than before. Angela Merkel is aware of the ongoing reconfiguration of European political alliances, therefore she is prepared to soften Germany's diplomatic language to maintain the stability of the European currency, to which Germany owes its current position in Community decision-making structures. The main focus of this paper is to explore the formula of "European solidarity" of Germany in the context of the eurozone debt crisis, with particular emphasis on the case of the Hellenic Republic. Angela Merkel's standpoint is tested in the context of German-French cooperation with respect to the eurozone debt clearing policy.

Publikacja recenzowana / Peer-reviewed publication ; Norwegia jest jednym z największych eksporterów gazu ziemnego oraz ropy naftowej do państw unijnych. Bezpieczeństwo energetyczne Norwegii oparte jest na elektrowniach wodnych, które prawie całkowicie pokrywają zapotrzebowanie na energię elektryczną państwa. Norwegia i Niemcy mają długą tradycję współpracy w sektorze energetycznym. Planowane połączenie systemów przesyłowych energii elektrycznej tych państw przyczyni się do zwiększenia bezpieczeństwa energetycznego Niemiec oraz wzmocni pozycję tego państwa na wspólnym rynku energii UE. Celem artykułu jest analiza znaczenia współpracy energetycznej pomiędzy Niemcami a Norwegią. ; Norway is one of the biggest natural gas and oil exporters to the European Union states. Norway's energy security is based on water power, which covers almost the whole demand for electricity of the state. Norway and Germany have a tradition in a long term cooperation in the energy sector. The prospective integration of the electricity systems of both countries will support the energy security of Germany and strengthen the position of this country on the EU internal energy market. The aim of this article is to analyse the significance of energy cooperation between Germany and Norway.

The aim of this article is to assess the surface area and value property taxation on the example of Poland and Germany. The analysis refers to the theoretical concepts in the literature, other research and it also includes such criteria as macroeconomic efficiency (fiscal meaning), the issues of fairness, neutrality and technical elements. We noticed a greater fiscal significance of real property taxation in the cadastral system. Nevertheless, our analysis does not give an explicit answer to the question which tax system is better. Either of them has its own strengths and weaknesses. The choice depends on the social factors and political decisions that may, but do not need to be derived from the financial needs of local government units. ; Celem artykułu była ocena powierzchniowego i wartościowego opodatkowania nieruchomości na przykładzie Polski i Niemiec. W analizie odwołaliśmy się do teoretycznych koncepcji zawartych w literaturze oraz do innych badań, a także uwzględniliśmy takie kryteria, jak makroekonomiczna efektywność (znaczenie fiskalne), kwestie sprawiedliwości i neutralności oraz elementy techniczne. Zauważyliśmy większą istotność fiskalną opodatkowania nieruchomości w systemie katastralnym. Niemniej przeprowadzona przez nas analiza nie daje jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, który system opodatkowania jest lepszy. Każdy z nich ma swoje zarówno mocne, jak i słabsze strony. Wybór zależy od czynników społecznych i decyzji politycznych, które mogą – ale nie muszą – być pochodną potrzeb finansowych jednostek samorządu terytorialnego.

The article is based on the premise that a constructive vote of no confidence is an institution of a political system which provides the best assurance for the stability of government and protection from governmental crises. The conditions and formal requirements of the procedure of a constructive vote of no confidence make it possible to protect a government from the consequences of the activity of an accidental negative majority. The paper aims to present and compare this procedure in the Federal Republic of Germany and Poland in terms of three main aspects: the conditions of its establishment, the actual procedure and the political consequences. A vote of constructive no confidence was introduced in Germany as a consequence of the negative experiences of the Weimar Republic, whereas in Poland it was the rational reasoning of the authors of the Constitution that provided for the procedure. The differences between the German and Polish procedures concern, among other things, the structure of the motion, the number of obligatory signatures under the motion, and the period from submission of the motion to the vote. The most fundamental political consequences of a vote of no confidence concern the strengthened position of the government and its leader, stabilization of the political system and enabling minority governments to be established. The paper concludes with the observation that a constructive vote of no confidence influences the political system and all its fundamental elements, protects the government and makes the parliamentary system more rational.

Publikacja recenzowana / Peer-reviewed publication ; The objective of the article is to indicate similarities as well as discrepancies between the Polish and German governments' stands on the crisis and conflict in Ukraine. The author tries to respond to the question: What will be the implications of the conflict in Ukraine for the "Eastern policy" of Poland and Germany? Will they result in the continuation of their current "Eastern policy", its evolution or maybe they will bring an essential change to their policy in the region? In author's opinion, taking into account significant differences between the Polish and German foreign policies towards Russia and Ukraine between 2014 and 2015 as well as before that period, the possibility for enhanced cooperation between the two governments in relation to their foreign policy towards Russia and Ukraine will continue to be remote in the upcoming years.

Artykuł zarysowuje kwestię bezpieczeństwa energetycznego Unii Europejskiej oraz państw członkowskich. Nakreślony w nim został przebieg prac w Komisji Europejskiej oraz w Parlamencie Europejskim nad dokumentami unijnymi "trzeciego pakietu energetycznego" oraz nad rozporządzeniem w sprawie środków zapewniających bezpieczeństwo dostaw gazu ziemnego. Zarysowana została również postawa RFN i RP wobec budowy Gazociągu Północnego, Południowego oraz Nabucco. Poruszone kwestie rozpatrzone zostały pod kątem ich wpływu na stosunki polsko- niemieckie, zarówno bilateralne, jak i na arenie europejskiej. ; This article outlines the issue of energy security of the European Union and its Member States. It outlines the course of work in the European Commission and the European Parliament on EU documents "third energy package" and the regulation concerning measures to safeguard security of gas supply. It also outlines the German and Polish attitude to the construction of the pipelines like Nord Stream, South Stream and Nabucco. Issues raised were considered for their impact on the Polish-German relations, on the basis of bilateral and European level.

Publikacja recenzowana / Peer-reviewed publication ; The aim of the paper is to present signifi cance of Germany in Polish trade in goods and services as well as investment cooperation during the Poland's membership in the European Union. The role of Germany was compared to other EU-15 countries. The research was carried out using both the traditional foreign trade statistics (in gross terms) downloaded from WITS-Comtrade database and trade statistics in value added terms calculated based on World Input-Output Database (WIOD). The foreign direct investment data came from the National Bank of Poland. The research results show that since 1990s Germany has been the main trade and investment partner of Poland. It's accession to the European Union has accelerated the Polish-German economic cooperation. One of the most important factors infl uencing this cooperation was participation of Poland and Germany in global value chains.

The Kosovo conflict posed one o f the most serious international security problems in Europe at the end o f the twentieth century and in the first decade of the twenty-first century. The failure of diplomatic attempts to solve the problem led to air raids on Yugoslavia in 1999 and then resulted in Belgrade gradually losing control over the region. The interests o f the United States, Russia and the EU overlapped in Kosovo. The paper refers to diplomatic efforts to resolve the conflict in 1999, especially to Germany's activity in involving Russia in the international peace process. Subsequently, the article outlines the international efforts, especially those o f the EU, in order to attain the stabilization of Kosovo and its path to independence, initially under the supervision of the EU. The role of the EU role did not end with the abolition o f its supervision of Kosovo. The EU continued to act as a mediator in the relationship between Pristina and Belgrade, contributing to a relative normalization of relations between the two parties. ; Konflikt o Kosowo okazał się jednym z najpoważniejszych problemów bezpieczeństwa międzynarodowego w Europie pod koniec XX wieku i w pierwszej dekadzie XXI stulecia. Niepowodzenie dyplomatycznych prób jego rozwiązania doprowadziło do nalotów na Jugosławię w 1999 r., a następnie do stopniowego wymykania się tego regionu spod kontroli Belgradu. Wokół Kosowa splatały się interesy Stanów Zjednoczonych, Rosji i państw UE. Celem artykułu jest przybliżenie dyplomatycznych działań na rzecz rozwiązania konfliktu w 1999 r., zwłaszcza aktywności Niemiec w celu zaangażowania Rosji w międzynarodowy proces pokojowy. W dalszej kolejności zarysowane zostały wysiłki społeczności międzynarodowej, zwłaszcza UE, na rzecz stabilizacji Kosowa i jego drogę ku niepodległości, początkowo pod nadzorem UE. Rola UE nie zakończyła się po zniesieniu nadzoru nad Kosowem, Unia nadal pełniła rolę mediatora w relacjach pomiędzy Prisztinąa Belgradem, przyczyniając się do względnej normalizacji stosunków pomiędzy obiema stronami.