Suchergebnisse

Termin "miasta bliźniacze" został wypracowany w toku doświadczeń gmin na arenie międzynarodowej. Prekursorami ruchu bliźniaczego są gminy niemieckie i francuskie, które po II wojnie światowej podjęły się zadania zbliżenia zwaśnionych narodów. Ruch bliźniaczy początkowo opierał się przede wszystkim na wymianie młodzieży. Współcześnie współpraca miast skupia się na współpracy gospodarczej, ekologicznej, na partnerskiej edukacji oraz konsolidacji działań na rzecz rozwoju. Współpraca międzynarodowa gmin, choć stanowi istotny czynnik rozwoju lokalnej polityki, nie jest w sposób wyczerpujący uregulowana prawnie. Obowiązujące ustawodawstwo krajowe i prawodawstwo unijne nie operują pojęciem "miasta partnerskie". Ustawy zasadnicze, akty wykonawcze, deklaracje oraz traktaty uściślają istotę i prawo samorządu lokalnego, nie precyzując zasad tworzenia lokalnej polityki zagranicznej. Aspekt ten pozostawiają w dużej mierze samym gminom, co podkreśla zasadę samorządności. Unijne dyrektywy także nie określają sztywnych ram międzynarodowej współpracy gmin, podkreślając jedynie ich rolę w kształtowaniu polityki. Znaczenie gmin w rozwiązywaniu współczesnych problemów cywilizacji wyraźnie uwypuklają deklaracje końcowe z kongresów miast partnerskich. Brak ram prawnych nie ogranicza gmin w rozwijaniu lokalnej polityki zagranicznej, otwierając przed nimi możliwości współpracy z dowolnymi gminami w dowolnym obszarze. ; The term 'town twinning' and 'twin cities' was coined when municipalities (gminy) became active in the international arena. The precursors of the twinning movement were German and French communes which after World War II embarked on the task of bringing the two nations together. The twinning movement in its original form was primarily based on the exchange of the youths of both countries. Today, contacts between cities focus on economic and environmental cooperation, collaboration in the sphere of education and consolidation of activities fostering further development of partnership. International cooperation of municipalities, while an important factor in the development of local politics, is not satisfactorily regulated. Neither the national nor the EU legislation contains the term 'twin cities' in its legal vocabulary. Constitutions, executive acts, declarations and treaties set out the essence of local government and law, but fail to specify the rules of a local foreign policy. This aspect is largely left to the decision of municipalities, which clearly emphasises the principle of self-government. EU directives do not define any rigid framework of international cooperation of communes either, merely emphasising their role in the shaping of that policy. Consequently, the role of municipalities in the solving of contemporary civilisation problems has been highlighted in final declarations adopted at twin cities congresses held in recent years. The absence of a legal framework at a higher level does not only mean that local municipalities are not restricted from developing their local foreign policies, but it also opens up for them numerous possibilities of cooperation in any area of their choice.

W artykule określono zakres szkolenia specjalistycznego w Marynarce Wojennej RP uwzględniający przeobrażenia środowiska bezpieczeństwa. W rozumieniu autora system ten tworzą zarówno uczelnie kształcące kadry oficerskie, jak i realizowany w jednostce wojskowej proces szkolenia, uzupełniany przez ćwiczenia oraz różnorodne formy kształcenia dodatkowego. Jego zakres tematyczny, poza wiedzą ogólną, wynikać powinien ze specyfiki narodowej polityki bezpieczeństwa, uwarunkowań prowadzenia działań w ramach systemu kooperacyjnego (sojusze wojskowe, koalicje ad hoc i układy regionalne) oraz przyjętej koncepcji rozwoju sił zbrojnych i ich wyposażenia technicznego. W przypadku sił morskich dodatkowymi czynnikami wpływającymi na kształt systemu szkolenia są: międzynarodowe wymogi dotyczące zakresu wiedzy specjalistycznej pracowników morza oraz specyfika samodzielnego działania na akwenach morskich, wymagająca umiejętności podjęcia decyzji przy ograniczonym wpływie na jej ostateczny kształt dowództwa wyższego szczebla. Z tego względu w artykule nie odniesiono się w pełni do zakresu szkolenia ogólnego oraz poziomu wyszkolenia morskiego, gdyż stosowanie Konwencji STCW i tzw. dobrej praktyki morskiej oraz umiejętność obsługi sprzętu w przypadku załóg okrętów jest wymogiem podstawowym, gwarantującym bezpieczeństwo ich zdrowia i życia. Natomiast w odniesieniu do szkolenia bojowego uznano, iż w trakcie studiów przyszli oficerowie MW RP powinni jedynie zapoznać się z zasadami prowadzenia działań bojowych rodzajów sił morskich, obsługą urządzeń i uzbrojenia oraz elementami dowodzenia, a praktyczne umiejętności sukcesywnie nabywać w ramach działalności szkoleniowej w jednostkach wojskowych oraz na kursach specjalistycznych. Określa to sposób organizacji systemu szkolenia w MW RP, który powinien być podzielony na trzy etapy. Zaproponowane rozwiązania są autorską koncepcją nie tylko procesu szkolenia w MW RP, ale także wizji wykorzystania potencjału sił morskich do realizacji polityki państwa, w których system ten odgrywa istotną rolę. ; The article specifies the scope of specialist training in the Polish Navy, taking into account the transformation of the security environment. In the author's understanding, this system consists of both schools educating officers and a training process carried out in a military unit, supplemented by exercises and various forms of supplementary education. Its thematic scope, apart from general knowledge, should result from the specifics of the national security policy, conditions for conducting activities under the cooperative system (military alliances, ad hoc coalitions and regional arrangements) and the adopted concept of the development of armed forces and their technical equipment. In the case of marine forces, additional factors affecting the shape of the training system include international requirements concerning the scope of specialist knowledge of sea workers and the specificity of independent operation on sea areas, requiring the ability to make a decision with a limited impact on the final shape of the high-level command. For this reason, the article does not fully address the scope of general training and the level of maritime training, since the application of the STCW Convention requirements is a basic requirement. On the other hand, with reference to combat training, it was considered that during the study the future officers of the Polish Armed Forces should only become acquainted with the principles of conducting combat operations of naval forces, equipment and weapons and command elements, and practical skills – should be successively acquired as part of training activities in military units and specialist courses. This is defined by the way of organizing the training system in the Polish Armed Forces, which should be divided into three stages. The proposed solutions are the original concept of not only the training process at the Polish Armed Forces, but a vision of using the potential of naval forces to implement the policy of the state, in which the training system plays a significant role.