The world of the beginning of the 21st century was shocked by dramatic and very tragic terrorist attacks. On September 11, 2001, the WTC towers in New York collapsed. Three years later, bombs exploded in Madrid and then in London. Years 2015-2016 were marked by a series of attacks in Europe. Each subsequent incident brought a change in the sense of threat to terrorism in the communities of all European countries. The radicalization of human views and attitudes regarding ways to combat terrorism has become noticeable. This also translated into the perception of others – foreign nations in each country. Taking the fight against terrorism, individual countries introduced law changes. On the one hand it's giving new and powerful opportunities for security services, on the other hand, significantly limiting civil rights and freedoms. ; Światem początku XXI w. wstrząsnęły dramatyczne i jakże tragiczne w skutkach zamachy terrorystyczne. 11 września 2001 r. runęły wieże WTC w Nowym Jorku. Trzy lata później bomby wybuchły w Madrycie, a następnie w Londynie. Lata 2015–2016 to cała seria zamachów w Europie. Każdy kolejny incydent niósł za sobą zmianę w poczuciu zagrożenia terroryzmem we wszystkich państwach europejskich. Zauważalna stała się radykalizacja poglądów i postaw ludzkich co do sposobów walki z terroryzmem. Przełożyło się to także na postrzeganie innych, obcych nacji w poszczególnych państwach. Podejmując walkę z terroryzmem poszczególne państwa po kolei wprowadzały zmiany prawa, z jednej strony dające nowe, duże możliwości działania służbom odpowiedzialnym za bezpieczeństwo, z drugiej zaś w dużym stopniu ograniczające prawa i wolności obywatelskie.
The aim of this article is an attempt to present the process of implementation of the human rights issue in Ukraine's foreign policy since 2014, when, as a result of the Revolution of Dignity, the pro-European direction of the country's development was clearly declared as a final liberation from the colonial influence of Russia. The hypothesis of the presented considerations assumes that the European path of development and the construction of a human rights protection system based on European models is the basis for the internationalization of human rights issues in Ukraine's foreign policy and is important in building an international coalition against Russian aggression. The specificity of the discussed topic required turning to the theory of classical realism, the theory of the state's foreign policy and the liberal theory. To achieve the outlined goal, discourse analysis and political and legal analysis were used. This article is based on the analysis of monographs and scientific articles on human rights issues, attention has been paid to selected documents of Ukrainian legislation on foreign policy, the importance of Ukraine's Foreign Policy Strategy of 2021 has been particularly emphasized, selected resolutions and other documents of international organizations have also been taken into account, which relate to the issue of human rights in Ukraine, the current events and their impact on the level of activity of Ukraine's foreign policy in the field of human rights were taken into account. On the basis of the presented considerations, it can be concluded that the threat to state security, which is war, does not exclude active actions in foreign policy to protect human rights and freedoms, including Ukraine taking a firm stance in defense of liberal values.
Council of Europe has a long history of combating discrimination, although this subject has been dealt with in different institutional setting. The principles of equality and non-discrimination feature prominently and repeatedly in the Council of Europe documents. Promoting human rights and non-discrimination have been focal issues for the Council of Europe ever since its founding, paving the way for numerous policy measures, campaigns, conferences, trainings and debates. This paper presents current trends in Council of Europe's non-discrimination policy, as well as the historic review of the process of its development. It focuses, both on the presentation of instruments and practical effects. The Council of Europe has played a key role in the development of a common anti-discrimination agenda. European Convention on Human Rights and Fundamental Freedoms and the Protocol no. 12, as well as the other instruments dealt with in this presentation, were a major step in the fight against discrimination in Europe. At the level of general orientation of the Council of Europe policy against discrimination the legislation prohibiting discrimination brings forth effective results. Nevertheless, combating discrimination and un-equality requires more than prohibition. Therefore, the Council of Europe must not see progress to date as the endgame, but rather a first step towards a society in which everyone can participate equally.
Climate law is a fast-developing branch of law. It is regulated in a multi-centric way, since as a global issue, it needs systemic solutions that would be broader than national ones. Climate protection can also be achieved through the implementation of human rights, including the right to court. Thus, the multi-level regulation as a lex generalis is accompanied with a lex specialis regulation governing the right to court from a collective perspective and linked strictly with climate law under Article 9 of the Aarhus Convention. The theoretical and indirect aim of the article is to emphasise the relationship of environmental law in general and climate law in particular with human rights, using the example of the right to court. The direct and practical aim is to demonstrate in a horizontal manner the role of the Convention in the case law of the Polish Supreme Administrative Court. The essence of the problem is the finding of the lack of direct effect of the Convention, which weakens this protection. The article is of a scientific and research nature and the analysis of the previous case law may have cognitive value for practice. The first part provides a theoretical and legal outline of introductory issues, showing the links between human rights and climate law and the scope of application of the Aarhus Convention. The second part, concerning research materials and methods, contains an analysis of the provisions of Article 9 of the Convention made using the logical-linguistic method and teleological interpretation. The third part shows the results of the interpretation search carried out by the Supreme Administrative Court, some of them being widely accepted and some controversial. Polish administrative courts, when deciding on environmental matters under Polish administrative law, co-apply together with Polish national law the normative acts of European law, including the Aarhus Convention. However, the wording of its provisions precludes, according to the established case law, the possibility of their direct application, thus pointing to the importance of legislative actions, and administrative courts cannot substitute the legislature in this activity. It was noted in the conclusion that the implementation of the Convention is "generally correct", which does not mean, however, that it implements the Aarhus-type principles in full and comprehensive. ; Prawo klimatu stanowi bardzo dynamiczną gałąź prawa. Jest regulowane multicentrycznie, gdyż jako problem globalny potrzebuje szerszych niż państwowe rozwiązań systemowych. Ochrona klimatu może się odbywać również poprzez realizację praw człowieka, w tym prawa do sądu. Do wielopoziomowej regulacji jako lex generalis dochodzi więc regulacja lex specialis, w myśl której prawo do sądu uregulowano w ujęciu kolektywnym i powiązano stricte z prawem klimatu w art. 9 Konwencji z Aarhus. Celem teoretycznym i pośrednim artykułu jest zaakcentowanie związku prawa ochrony środowiska w ogólności, a prawa klimatu w szczególności, z prawami człowieka na przykładzie prawa do sądu. Celem bezpośrednim i praktycznym jest ukazanie w sposób przekrojowy roli Konwencji z w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA). Istotę problemu stanowi uznanie braku bezpośredniej skuteczności Konwencji, co osłabia wspomnianą ochronę. Artykuł ma charakter naukowo-badawczy, a analiza dotychczasowego orzecznictwa może mieć wartość poznawczą dla praktyki. Pierwsza część zawiera rys teoretycznoprawny i dotyczy zagadnień wprowadzających, ukazując połączenia praw człowieka z prawem klimatu oraz zakres obowiązywania Konwencji z Aarhus. Druga część dotyczy materiałów i metod badawczych oraz zawiera analizę przepisów art. 9 Konwencji dokonaną przy użyciu metody logiczno-językowej i celowościowej wykładni. W części trzeciej ukazano – niekiedy niebudzące kontrowersji, niekiedy dyskusyjne – rezultaty poszukiwań interpretacyjnych dokonywanych przez NSA. Orzekając w sprawach środowiskowych wynikających z polskiego prawa administracyjnego, NSA współstosuje z prawem krajowym akty normatywne należące do prawa europejskiego, w tym także Konwencję. Jednak sposób sformułowania jej przepisów wyklucza, w myśl linii orzeczniczej, możliwość ich bezpośredniego zastosowania, podnosząc tym samym ważkość działań legislacyjnych, a sądy administracyjne nie mogą zastąpić w tym zakresie ustawodawcy. W ramach konkluzji podkreślono, że implementacja Konwencji jest "zasadniczo prawidłowa", co nie oznacza jednak implementacji w pełni realizującej Aarhus-type principles.
The article examines if Poland can, in accordance with international law, effectively combat pressure on the border with a country de facto supporting an aggressor. Analysis of, among others, the Geneva Refugee Convention, EU law, the European Convention on Human Rights and Fundamental Freedoms and jurisprudence validate previous findings that right to life and prohibition of torture are non-derogable, permitting to protect borders and fight with terrorism. National procedures are challenged by a need to individualize decisions refusing entry and denying protection. Still, this does not justify violating human rights.
We, the citizens of Europe, having grievously suffered from wars, despotic regimes, alliances of throne and altar, religious repressions, and genocidal totalitarian dictatorships, knowing the high price of the democratic political orders and being determined to defend them from authoritarian movements and organizations, declaring our connection to the democratic European tradition and democratic values, such as the natural right of every human being to participate in public debate and to codefine the public good, to constitute, control and recall the political representatives of every level and to define their competence, and other democratic values contained in the great constitutions, such as Magna Carta, The Declaration of The Rights of Man and Citizen, T he General Declaration of Human Rights, The European Convention of The Protection of Human Rights and Fundamental Freedom, The European Social Cart.
Public discussion in 2018, concerning the European Parliament, passing the Directive on copyright and related rights in the Digital Single Market, in the public discourse referred to as ACTA 2, evoked huge social emotions. The source of the conflict were two colliding values: the need to protect copyright and to ensure economic interest of authors and freedom of expression (freedom of the Internet), particularly important for users of works and Internet users. The decisions of the European Court of Justice, given on 29 July 2019 in the proceedings between Funke Medien NRW GmbH and Bundesrepublik Deutschland and the coincident decision in the case Spiegel Online GmbH vs Volker Beckow, deals with the above-given conflict of values. This article provides a description of the main arguments of the above-mentioned judgements of the ECJ and points at their consequences in the scope of changing the current interpretation of the provisions of copyright. The article also contains remarks on the influence of these decisions and their consequences for the disabling of content by providers of content-sharing service providers which violates freedom of expression considering the new Directive of 17 April 2019. The author presented arguments confirming that the Directive (EU) 2019/790 of 17 April 2019 on copyright and related rights in the Digital Single Market and the new way of interpreting copyright rules provided by the judgements of the ECJ has significantly changed the hitherto may of perceiving the rules of permissible use of works. ; Dyskusja publiczna z 2018 r. dotycząca uchwalenia przez Parlament Europejski dyrektywy w sprawie prawa autorskiego i praw pokrewnych na jednolitym rynku cyfrowym, nazywanej w dyskursie publicznym mianem ACTA 2, budziła ogromne emocje społeczne. U źródła tego konfliktu leżały dwie zderzające się ze sobą wartości: potrzeba ochrony praw autorskich i zabezpieczenia interesów ekonomicznych twórców oraz wolność wypowiedzi (wolność internetu), szczególnie istotna dla użytkowników utworów i użytkowników internetu. Wydane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniu 29 lipca 2019 r. orzeczenia w sprawie Funke Medien NRW GmbH przeciwko Bundesrepublik Deutschland oraz zbieżne z nim orzeczenie w sprawie Spiegel Online GmbH przeciwko Volkerowi Beckowi dotyczy wskazanego wyżej konfliktu wartości. Niniejszy artykuł zawiera opis głównych tez wskazanych wyżej rozstrzygnięć TSUE oraz wskazuje na ich konsekwencje w zakresie zmiany dotychczasowego sposobu interpretacji przepisów prawa autorskiego. W artykule zamieszczono także uwagi dotyczące wpływu tych rozstrzygnięć i ich konsekwencji w zakresie naruszającego wolność wypowiedzi blokowania treści przez podmioty świadczące usługi hostingowe w świetle wymagań nowej dyrektywy z dnia 17 kwietnia 2019 r. Ponadto wskazano argumenty świadczące o tym, że dyrektywa 2019/790/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 kwietnia 2019 r. w sprawie prawa autorskiego i praw pokrewnych na jednolitym rynku cyfrowym oraz nowy, wytyczony w komentowanych orzeczeniach TSUE, sposób interpretacji przepisów prawa autorskiego istotnie zmienił dotychczasowy sposób postrzegania przepisów o dozwolonym użytku utworów.
Formy oddziaływania organów władzy wykonawczej na pozarządowe organizacje broniące praw człowieka w Rosji w latach 1991-1999, "Politeja" 4 (55), 2018, ss. 195-224, DOI:10.12797/Politeja.15.2008.55.10 , 2018 The basic means of influence of the organs of Russian state authority upon the functioning of non-governmental organizations defending human rights is legislative activity. It was with the help of this acitvity that a base was built from the very beginning, thanks to which many non-governmental organizations could be revived or born. From the point of view of the Russian authorities, non-governmental human rights organizations occupy a special place, which has been perceived for 15 years not as support for the ruling elite in the difficult way of shaping a modern state and a democratic society, but as a threat to the functioning status quo. One cannot therefore not get the impression that the regulations concerning the third sector are primarily aimed at hindering or even preventing the activities of non-governmental organizations defending human rights. However, before the vector turned in the policy towards the third sector, in the first period of 1991-1999 we had a positive attitude of the state towards the development of the social sector. The presented article is designed to bring closer the first period of interaction between the state authorities and non-governmental organizations defending human rights, resulting in activities aiming to "regulate" the legal situation of the third sector in the Russian Federation.
Artykuł 33 ratyfikowanej w 2012 r. przez Polskę Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych (KPON) wskazuje konieczność prowadzenia działań monitorujących jej wdrażanie przez społeczeństwo obywatelskie, w tym w szczególności organizacje zrzeszające osoby z niepełnosprawnościami. Faktyczna reprezentacja i wpływ środowiska osób z niepełnosprawnościami w myśl zasady "nic o nas bez nas" jest przedmiotem szczególnego zainteresowania Komitetu ONZ o prawach osób niepełnosprawnych, który przygotował komentarz generalny do art. 33 poświęcony tej sprawie. W artykule przeanalizowany został sposób prowadzenia monitoringu KPON w Polsce i włączenie w ten proces osób z różnymi niepełnosprawnościami w kontekście wymagań określonych przez Komitet ONZ. W Polsce monitoring KPON prowadzony jest w dużej mierze przez duże organizacje pozarządowe i grono ekspertów, co ma swoje konsekwencje. Z działań monitoringowych i rzeczniczych praktycznie wykluczone są grupy osób z niepełnosprawnościami narażonych na wielokrotne wykluczenie i dyskryminację, a więc w szczególnie trudnej sytuacji.
The aim of this study is to present the views of George Zygmunt Fijałkowski-Bereday on the role of higher education in modern society, and of access to education and the universal nature of educational institutions at every stage of education. The choice of such topics results from the fact that Bereday is mainly known for his contribution to the development of educational comparative studies. His considerations regarding educational policy and its potential social benefits have not been the subject of scientific inquiry. Selected Bereday publications, both academic and journalistic—as well as archival materials, including speeches, lectures, and correspondence—were analyzed in the research on the issue. The analysis leads to the conclusion that Bereday advocated the widest possible dissemination of access to education, at the academic level as well, and that this need was not only justified by practical arguments—he referred primarily to the sphere of ethics and human values. His views seem worthy of consideration particularly nowadays, when the discussion about shaping education policy focuses on utilitarian aspects, which may lead to diminishing the importance of the fact that access to education is a fundamental human right and, in consequence, may perpetuate inequalities in education. ; Celem niniejszego opracowania jest przybliżenie poglądów George'a Zygmunta Fijałkowskiego-Beredaya na temat roli kształcenia wyższego w nowoczesnym społeczeństwie, a szerzej – dostępu do edukacji i powszechnego charakteru instytucji edukacyjnych na każdym etapie kształcenia. Wybór takiej tematyki wynika z faktu, że wspomniany uczony znany jest przede wszystkim ze swojego wkładu w rozwój komparatystyki edukacyjnej. Jego rozważania dotyczące polityki oświatowej i założeń, które należałoby w tym obszarze przyjąć z punktu widzenia potencjalnych korzyści społecznych, nie były do tej pory przedmiotem naukowych dociekań. W badaniach nad omawianym zagadnieniem analizie poddano wybrane publikacje Beredaya, zarówno te o charakterze naukowym, jak i publicystycznym, a także materiały archiwalne, obejmujące teksty wystąpień, wykładów oraz korespondencję. Przeprowadzona analiza pozwala na sformułowanie wniosku, że Bereday był zwolennikiem jak najszerszego upowszechnienia dostępu do edukacji, także na poziomie akademickim, a potrzebę tę uzasadniał nie tylko argumentami natury praktycznej – odwoływał się przede wszystkim do sfery etyki i wartości humanistycznych. Tego rodzaju rozważania wydają się godne przybliżenia szczególnie współcześnie, kiedy dyskusja na temat kształtowania polityki oświatowej koncentruje się na aspektach utylitarnych, co może prowadzić do umniejszania znaczenia faktu, że dostęp do edukacji stanowi jedno z fundamentalnych praw człowieka, a w konsekwencji – do utrwalania nierówności w tym zakresie.
On the 1st of August 1975 in Helsinki, 35 countries signed the Final Act of the CSCE. Running the Helsinki process was crucial for the institutionalization of the human rights movement in Central and Eastern Europe. For the first time the principle of respect for human rights, treated as a manifestation of European security, achieved a high status in the basic international document. Although at the beginning the conference did not have any means of direct impact on Member States, thanks to the adopted mechanisms (Review Conferences ) it became possible to international control over the observance of the principle of protection of human rights. As a result, already in 1976, the first non-governmental organizations, upholding the findings of Helsinki, were established in the USSR, Poland and Czechoslovakia,. In this way, the European communist states were subjected not only international but also internal pressure of societies. Social transformations in each of these countries have become the nucleus of the emerging civil society. The final result of, ongoing since 1973, the CSCE process in 1989, was a fall of the Iron Curtain in 1991 and end of the Yalta–Potsdam order, dividing Europe into the political sphere of influence for more than four decades.
As a result of permanent crises, changing political circumstances, rise of populism and overwhelming socio-cultural conflicts, recently liberal democracy is on the decline. This process strongly affects the civil sector, which in the 21st century is still considered one of the main defenders of democracy and human rights. Civil sector also performs a couple of functions that help them try to monitor the state (watchdog function), protect citizens, minorities, human rights, environment, animals etc. and provide a normative behavioural attitude. Nowadays in many countries the activities of civil organizations are restricted, displaced or terminated. Focusing on those countries where democratic backsliding process can be clearly observed, this study examines the background and forms of the process by which civils turned from partners to "enemies" in the last decade.
