Suchergebnisse

Latin Amerika'nın önemli ülkelerinden Kolombiya uzun yıllar çatışmalar ülkesi olarak anılmıştır. Geçtiğimiz yüzyılda ülke içerisinde Liberaller ve Muhafazakarlar arasında şiddetli çatışmalar yaşanmış, toplumdaki gelir dağılımı adaletsizliği, mülkiyetin kullanımındaki toplumsal katmanlardaki derin farklılıklar iç çatışmaların artmasına neden olmuştur. Hükümetler ile muhtelif çıkar ilişkileri olan belirli azınlık gruplarının elinde bulunan devasa toprak mülkiyetleri oligarşik yapıları meydana getirmiş, buna karşın toplumsal refleks ve dinamikler harekete geçmiş ve iç isyanlar başlamıştır. Farklı birçok silahlı örgüt bu yapısal olumsuzlukları bertaraf etmek için devlet ve paramiliter güçlere karşı savaş açmıştır. Silahlı mücadelelerin başlamasıyla yaşanan çatışmalar ülkede zaten yoğun şekilde var olan uyuşturucu trafiğinin ve coğrafi koşulların gerilla için elverişli olmasının da etkisiyle apayrı bir ivme kazanmıştır. Bu silahlı grupların en eskisi ve büyüğü olan FARC, Kolombiya Hükümetleriyle 52 yıl boyunca savaşmış ve birçok evreden sonra Barış Anlaşması ile bu savaş sona ermiştir. Bu çalışmada Kolombiya devlet ve toplum yapısındaki dinamikler, sorunun temel yapı taşları çatışma teorisi analizi çerçevesinde irdelenerek kalıcı barış kapasitesi tahlil edildi. Yaşanan iç savaştan barış aşamasına gelinen süreçte dış etkenlerin etkisi, ideolojik angajmanlar, küresel hegemonya ve konjonktürel etkileri ortaya koyuldu. Yanlış ve doğrularıyla taraflar arasında çatışmasızlığın nasıl sağlandığı, tarafların talep ve aktör analizleriyle politik inisiyatiflerin nasıl alındığı mercek altına alındı. Barışın kalıcı hale gelebilmesi ve geleceğin Kolombiya toplumu için barış umudu taşıyabilmesi için gerekli reform adımları ortaya koyuldu. Son olarak dünyanın diğer coğrafyalarında bulunan çatışmalara Kolombiya-FARC barış sürecinin nasıl bir tecrübi kazanım olabileceği araştırıldı. ; Colombia, one of the most important countries of Latin America, has been called as conflict country for many years. In the past century, there have been violent clashes between the Liberals and the Conservatives in the country; the unfair income distribution in society and the deep differences in the social strata in the use of property have led to an increase in internal conflicts. The gigantic land properties owned by certain minority groups who have various interests with governments constituted oligarchic structures, on the other hand social reflexes and dynamics came into action and internal revolts began. Many different armed organizations have waged war against the state and paramilitary forces in order to eliminate these structural problems. The clashes with the onset of armed struggles gained momentum due to the fact that the drug traffic that is already heavily present in the country and geographic conditions that are favorable for guerrillas. The FARC, the oldest and largest of these armed groups, fought the Colombian Governments for 52 years and, after many stages, this war ended with the Peace Agreement. In this study, the dynamics in the state and social structure of Colombia and the main building blocks of the problem were analyzed within the framework of conflict theory analysis; and lasting peace capacity was analyzed. The effects of external factors, ideological engagements, global hegemony and its conjunctural effects have been put forward in the process from the civil war to the stage of peace. It was examined how the de-conflict between the parties was ensured by their wrongs and rights and how the political initiatives were taken by the demand of parties and actor analysis. The necessary reform steps have been put forward for the peace to be lasting and the hope for peace for the future of Colombian society. Finally, it was explored how the Colombian-FARC peace process could be a gain in the conflicts in other geographies of the world.

YÖK Tez No: 530893 ; Terörizm, geçmişten günümüze kadar varlığını sürdürerek devam etmiştir. Terör örgütleri kendi ideolojilerini ve varlıklarını kabul ettirmek için bir mücadele içerisine girmişler ve devletleşme amacı gütmüşlerdir. Dünya'nın kuruluşundan bu yana terör örgütleri farklı ülkelerde, farklı isimler altında terör eylemlerini günümüze kadar sürdürmelerine rağmen, 11 Eylül 2001'de ABD'de ki ikiz kulelere yapılan saldırılardan sonra uluslararası terörizme bakış açısı farklı boyutlara ulaşmıştır. Dünya üzerinde ki teknolojik gelişmelerin sürekli ilerleyerek devam etmesi, terörizm ile mücadele etmenin ve işbirliği olmadan bir ülkenin bu konuda başarıya ulaşmasının zorluklarını gözler önüne sermiştir. Terör örgütleri gelişen teknolojik ilerlemeler ekseninde kendilerini yenilemişler ve daha farklı ve daha etkili terör saldırıları düzenlemeye başlamışlardır. Bu ve daha birçok nedenlerden dolayı,terörizm ile mücadele de uluslararası işbirliğinin zorunluluğu ortaya çıkmıştır. Türkiye, otuz yıldan uzun bir süredir çeşitli terör örgütlerinin saldırılarına uğramış ve bu saldırılar günümüze kadar devam ederek gelmiştir. Türkiye üzerine terör saldırıları düzenleyen örgütlerinin başında PKK gelmektedir. Türkiye'nin konumu itibari ile dünya üzerinde stratejik bir noktada bulunması, bu saldırıların temel kaynağını oluşturmuştur. Türkiye gelişen teknolojisi ve ekonomisi çerçevesinde, terörizmle yapılan mücadele de daha güçlü bir duruma gelmiştir. Son zamanlarda teröre karşı daha etkili sonuçlar alınmaya başlanmış ve PKK terör örgütüne akan finansın önü büyük ölçüde kesilmeye başlanmış ve aynı zamanda askeri önemli operasyonlarda etkisini göstermeye başlamıştır. Çalışma, ulusal ve uluslararası bir sorun olan terörizm kavramını, terör örgütlerinin yapısını, finans kaynaklarını, devletleşme çalışma ve girişimlerini, PKK terör örgütünün Türkiye'de yaptığı terör eylemlerini, terörizm ile mücadelede neler yapılabileceğini değerlendirmektedir. ; Terrorism has continued its existence from past to present day. Terrorist organizations have entered into a struggle to impose their own ideologies and assets, and they have sought to achieve nationalism. Since the foundation of the world, terrorist organizations have maintained different levels of international terrorism after the attacks on twin towers in the United States on September 11, 2001, despite the fact that terrorist organizations continue their terrorist activities under different names under different names. Continued progress in technological developments around the world reveals the difficulties of struggling with terrorism and the success of an individual country with out cooperation. Terrorist organizations have renewed themselves in the direction of technological advances and started to organize different and more effective terrorist attacks. Because of this and many other reasons, international cooperation in combating terrorism has become a necessity. Turkey is a long thirty years suffered attacks by various terrorist attacks and this has continued until today. The PKK is one of the organization from the terrorist attacks on Turkey. Turkey's position on the world with a nominal presence in a strategic position, is the main source of these attacks. Turkey in the framework of developing technology and economy, the fight against terrorism has become a stronger case. Recently, more effective results have been received against terrorism, and the financing flowing in to the PKK terrorist organization has started to cutto a large extent, and at the same time, it has begun to show its influence in military important operations. The study national and international problems that terrorism concept, the structure of the terrorist organization, financial resources, nationalization studies and initiatives, the PKK terrorist organization of the terrorist activities in Turkey, is assessing what can be done in the fight against terrorism.

Kalkınma projeleri ile birlikte neoliberal küreselleşme, dünyayı Batı ideallerine göre yıllardır şekillendiren modernite kurumlarındandır. Özellikle "Üçüncü Dünya'da" bu şekillendirmenin yapılması birçok topluma yoksulluk, sefalet ve şiddet getirmiştir. Bu şiddet ve yoksulluğun mağdurları olan ve kapitalizmin kaderleri olmadığının farkında olan taban hareketleri alternatifler yaratabilmenin çabası içindedirler. Otonomi ise bu çabanın gerçekleştirilebilmesinin yoludur. Fakat ne var ki otonomi kavramı birçok özerklik hareketine de temel olacak şekilde uzun süredir liberal düşünce okulunun tahakkümü altındadır. Otonomi kavramına farazi durumlar üzerinden daha büyük bir amaca ulaşmanın aracı olarak yaklaşan liberal otonomi yaklaşımı neoliberal küreselleşme sürecinde sığ kalmaktadır. Çalışmada incelenen Zapatista Hareketi örneğinde de görüldüğü gibi, tabandan gelen toplumsal hareketlerin otonom olmayı arzuladıkları modernite kurumlarını liberal otonomi yaklaşımları doğal ve alternatifi olmayan gerçeklikler olarak üstü açık ya da kapalı kabul etmektedirler. Böyle bir yaklaşım ise Castoriadis'in heteronomi olarak adlandırdığı otonomiye zıt bir durumu ortaya çıkartmaktadır. Liberal otonomi yaklaşımlarının bizzat toplumların otonom olmayı arzuladıkları gerçeklikleri alternatifsiz kabul etmesi yeni bir otonomi yaklaşımının inşasını gerekli ve mümkün kılmaktadır. Neoliberal küreselleşme ve kalkınma projesi gibi toplulukların otonom olabilmelerini engelleyen modernite kurumlarını tamamen reddeden Post-Kalkınma Teorisi ise çok boyutlu otonominin inşası için kuramsal bir çerçeve sunmaktadır. Liberal otonomi yaklaşımları aksine Post-Kalkınma Teorisi, Zapatista Hareketi'nde de görüldüğü gibi siyasi, ekonomik ve kültürel mecralarda çok boyutlu bir otonomi yaklaşımına sahiptir. Otonomi kavramını, ulus devletin merkezi tarafından tanınan siyasi ve kültürel ayrıcalıklar olarak kabul etmek yerine, bu çalışma sömürgecilikten kalkınma projelerine modernite kurumlarının hepsinin mağduru olan toplulukların oluşturduğu Zapatista Hareketi'nde de görüldüğü gibi çok boyutlu bir otonomi yaklaşımının kuramlaştırılmasını hedeflemektedir. ; Along with development projects, neoliberal globalization has been one of the modernity institutions which transforms rest of the World in line with Western ideals. Such transformation has brought poverty, misery and violence to communities and especially to those in the so-called "Third World". Those communities have come to realize that the system that bears such misery and violence is not their fate and is not without an alternative and the ways of creating such alternatives are emanating from the grassroots. The concept of autonomy is the path to such attempts of creating alternatives. However, autonomy has long been studied in and associated with liberal school of thought. But, the liberal approaches to autonomy which tend to see autonomy as a tool for achieving a greater goal and conceptualizes it through vague and abstract situtations, are nothing but shallow in these times of neoliberal globalization. Because, as it can be observed in the case of Zapatista Movement, the grassroots initiatives aim to be autonomous from the institutions of modernity and the liberal approaches view these institutions like free-market economy or nation-state as natural realities and without their alternatives. Such an approach is not only compatible with the very notion of autonomy but is what Castoriadis called heteronomy; the opposite of autonomy. In this light, the Post-Development Theory provides theoretical framework for an alternative and multi-layered conceptualization of autonomy. As it can be seen in the case of Zapatista Movement, the project of autonomy can be realized through political, cultural and economic levels. It is the aim of this study to theorize such an alternative and multi-layered approach to autonomy.

Cumhuriyet Türkiye'sine dair siyasi ve sosyal alan kurucu paradigma olarak kavramsallaştırılan Kemalizm'in belirleyiciliği altında şekillenmiştir. İnşa ettiği hegemonya sayesinde tüm değişkenlerini yeni model içinde keskin birer sabit haline getiren kurucu paradigma, yeni modele zıt düşen tüm dinamikleri ve alternatifleri sistem dışına iterek bölünmüş bir imajın ortaya çıkmasına sebep olmuştur. Paradigma ile devlet içindeki işlevsel uzuvlarının konumlandığı merkeze karşın tamamı sosyal taban üzerinde kümelenen ve temel endeksleri dini referanslar olan dinamikler ise çevre olarak konumlandırılmıştır. AK Parti, merkez ile çevre arasındaki çatışma halinin tüm tecrübelerine haiz bir çevre partisi olarak kurulmuştur. Bu bağlamda bir çevre konforu yakalayabilmek adına dönüşümün kaçınılmaz olduğunun bilincindedir. İçselleştirdiği siyasi öğrenmişlik sayesinde kendinden önceki çevre girişimlerinin büyük kısmından farklı olarak merkez karşıtı bir imaj içine girmek yerine merkez ile çevre arasında uyum yakalamaya çalışan bir eylemsellik geliştirmiştir. Çevre konforunu kurumsal güvence altına alacak dönüşümü ise Türkiye'nin mevcut iç ve dış dengelerini gözeten bir tavır ile merkez endekslerine sadık bir tahayyül içinde gerçekleştirmiştir. Paradigmanın inhilaline denk düşen ve helezonik bir seyir içinde ilerleyen dönüşüm, AB özelindeki dış politika gündeminden ivme kazanmış ve iç organizasyonda hissedilir hale geldikten hemen sonra döngüsel bir biçimde tekrar dış politika kurgusunu etkisi altına almıştır. Türk dış politikasının karakter klişelerini sarsan ve yeni paradigmanın ekseni olarak tanımlanan merkez ülke tasavvuru, uluslararası konjonktürün de etkisi sonucu pratikte Ortadoğu'nun merkezi olarak karşılık bulmuştur. Böylelikle paradigma üzerinde iki yönlü etki sahibi inhilal ile birlikte Türkiye, dahiliyede Avrupalılaşarak İslamlaşan; hariciyede ise İslamlaşarak Ortadoğu'nun merkezi olmayı arzulayan bir form sahibi olmuştur. ; The political and social spheres of the Republic of Turkey, was formed under the constructor paradigm's (which conceptualized as Kemalism) decisiveness. With the hegemony it has built, this paradigm had transformed all of its variables into sharp constants and it has pushed all the dynamics and alternatives which conflict with the new model out of the system; therefore causing the appearance of a divided image. The dynamics which have been placed against the center where all functional organs within the state and paradigm are located have been defined as dynamics clustered on a social base and of which the basic indexes are religious references. Justice and Development Party was established as a periphery party possessing all the experiences of the conflict between center and periphery. Within this context, it is aware that transformation is indispensable in order to reach a periphery comfort. Thanks to the political learning it had internalized, instead of adopting into an image that stands opposite of the center it had developed an actuality which tries to achieve harmony between the center and periphery, different from the previous periphery initiatives. The transformation to institutionally assure the peripheral comfort, it had realized an attitude that protects the existing internal and external balances of Turkey within a loyal envisagement to the center indexes. The transformation which is corresponding the "inhilal" of the constructor paradigm, progress on a spiral course between foreign policy and domestic organization. At the end of the shattering affect of "inhilal", Turkey has a new political form which can be described like: "domestic code's Islamization under the Europeanization effect and after that foreign affairs axis's (middle) Easternization under the Islamization affect".

Sovyetler Birliği'nin çöküşünden sonra Türk Dış Politikası yeni genişleme alanları bulmuştur. Türki Cumhuriyetlerin ortaya çıkması, Türkiye'ye yeni fırsatlar ve stratejik derinlik alanları yaratmıştır. Bu yeni ülkeleri Pazar ekonomisine eklemleme rolü Batı tarafından Türkiye'ye verilmiştir. Şimdi Sovyet hegemonyasından sonra Türkiye yeni hegemon olabilirdi. Nitekim ? Adriyatik'ten Çin'e Türk Dünyası? retoriği de bu niyeti göstermek için söylenmiştir.Soğuk Savaş'ta tehdit komünist ve Sovyet olmak olarak gösterilmiştir. Savaştan sonra bu tehdit ortadan kaybolmuş ve yeni Türki Cumhuriyetlerin varlığı basın ve komuoyunda heyecan yaratmıştır. Sovyetler Birliği'nin dağılması ve Soğuk Savaşın bitmesi dış politika algılamalarında dönüşüm yaşanmasını sağlamıştır. Türkiye'nin yeni vizyonu, Türki Cumhuriyetlerin büyük ağabeyi rolü etrafında açıklanmaya başlanmıştır.Ama bu iyimserlik çabuk sona ermiştir. Hırvatistan ve Slovenya'nın bağımsızlıkları sonrasında 1992 Mayıs'ında Bosna'da Sırplar ve Müslümanlar arasında iç savaş çıkmıştır. Bu yüzden Türkiye krizi çözmek için inisiyatif almak zorunda kalmıştır. Balkanlar, Türkiye için güvenlik endişeleri, tarihi miras ve Yunanistan'la sert rekabet alanlarından biri olduğu için her zaman önemli olmuştur. Diğer bir mesele ise Dağlık Karabağ çatışmalarıdır. Ermeniler ve Azeriler arasındaki çatışmalar Türkiye'yi de soruna müdahil etmiştir. Fakat bu iki kriz Türk dış politikasının enerjisini aşmıştır. Bu yüzden Türkiye'nin politikalarının inandırıcılığı hem içerde hem dışarıda sorgulanmaya başlanmıştır. Bunlara ilaveten, Türk dış politikasının geleneksel konuları ( Kıbrıs meselesi ve Türkiye-AB ilişkileri ) basının dış politika ajandasına zenginlik sağlamıştır.Bu çalışmada Soğuk Savaş sonrası dönemdeki yeni gelişmeler ki bunlar 1991-1993 yıllarını kapsamaktadır, Türk basınının gözünden aktarılmaya çalışılmıştır. Ayrıca bu çalışmada Türk kamuoyu algılamaları ve basının refleks ve algılamaları da sınanmıştır. ; After the collapse of Soviet Union, Turkish Foreign Policy (TFP) found new expansion areas. Emerging Turkic republics have created new opportunities and strategic depth areas for Turkey. The role of articulation of these new countries to market economy has been given to Turkey by Western. Thought that, after Soviet hegemony, Turkey could be the new hegemon. Thus, rethoric of ?Turk World from Adriyatic to China? was said to show this intent.In the Cold War, the threat was shown ?to be communist and Soviet?. After the war, this threat disappeared and the existence of new Turkic republics created excitement in the Press and Public Opinion. Disintegration of the USSR and the end of the Cold War led to transformation in the Foreign Policy perception. Turkey?s new vision began to explain around the role of big brother of Turkic republics.But this optimism ended quickly. After independences of Croation and Slovenia, there was a civil war between Serbs and Muslims in Bosnia in May 1992. Therefore, TFP had to take an initiative to solve these crisis. Balkans has always been important for Turkey because of security concerns, historical heritage and being one of the tough competition area between Greece. Another issue was Nagorno-Karabakh conflicts. Clashes between Armenians and Azeris has been involved Turkey to this conflicts. But these two crisis situations has exceeded Turkish Foreign Policy?s energy. Because of this Turkey?s policies persuasiveness started to be questioned both inside and outside. In addition to these, traditional issues of TFP ( The Cyprus İssue and Turkish-European Union Relations ) has provided wealth in the field of press?s foreign policy agenda.In this study it?s tried to cite the new developments in the Post-Cold War, which included the years 1991-1993, in the eyes of Turkish press. Also in this study Turkish public opinion perceptions and press?s reflexes and perceptions were examined.

Devletlerin desteklediği terörizmle (dış terörizmle) mücadelenin hükûmetler tarafından bir iç güvenlik meselesi olarak kurumsallaştırılması millî sınırlar içerisinde önemli sosyal maliyetlere sebep olabilir. Sosyal maliyetler yıpratıcı sonuçlar ortaya çıkardığında devletler terörizmi daha fazla destekleyebilirler. Uluslararası sistemin anarşik niteliği ise bu desteği kolaylaştırabilir. Sebep-sonuç ilişkisinin biçimlendirdiği bu döngüdeki "sosyal maliyet" gerçeğinin iç güvenlik yönetimlerinde dikkat çekmesi terörizmle etkili mücadelenin gereğidir. Zira terörizmle mücadeleye aslında katkı sunmayan, mevcut sorunları çeşitlendiren ya da derinleştiren yaklaşımlar bu sayede sorgulanabilecektir. Terörizmle manipülasyon etkisindeki yapay yöntemlerle mücadele edilirken bazı devletlerin sosyal maliyetler oluşmasını destekleyen girişimler içinde olabileceklerine dair farkındalık da bu sayede daha fazla gelişebilecektir. Bu olası kazanımlar nedeniyle "sosyal maliyet" terörizmle mücadelenin önemli bir meselesi olarak kabul görmelidir. Bu minvalde, devlet destekli dış terörizme karşı işe koşulan iç güvenlik yönetimlerinin bu terörizm türüyle mücadelenin yaratabileceği sosyal maliyetleri dikkate alan yaklaşımlar çerçevesinde yapılandırılması konusunda hükûmetleri teşvik edebilecek sonuçlar üretmek bu çalışmanın amacıdır. Alan yazın araştırmasına dayanacak olan çalışmada terörizmle mücadelenin sosyal maliyetleri "terörizm korkusu", "hak ve özgürlük ihlâlleri", "iç düşman üretimi", "meşruiyet kaybı" ve "demokratik gerileme" olmak üzere beş kavram üzerinden incelenecektir. Kuramsal temelde yapılacak incelemeler sonucunda ise hükûmetlere öneriler sunulacaktır. Çalışmanın kültürel çeşitliliğe sahip olan ulus-devletlerin özellikle dış terörizmle mücadelesi için değer içerebileceği düşünülmektedir. Çalışmanın ayrıca hem devletler tarafından kullanılan meşru şiddetin toplumun aleyhinde haksız sonuçlar üretmemesi için kontrol altında tutulabilmesine hem de sona erebileceği öngörülemeyen terörizmin gelecekte alabileceği yeni biçimleriyle mücadele edilmesine ışık tutabileceği değerlendirilmektedir. ; Institutionalizing the fight against state-sponsored terrorism (foreign terrorism) by governments as a matter of internal security can result in significant social costs within national borders. States may be more likely to support terrorism when the social costs have dire consequences. Furthermore, the anarchic nature of the international system can facilitate this support. The fact that the "social cost" in this cycle shaped by the cause-effect relationship draws attention in the internal security administrations is a requirement of the effective counterterrorism. The approaches that do not actually contribute to the counterterrorism and that diversify or deepen existing problems can be questioned in this way. While counterterrorism continues with artificial methods under the influence of manipulation, awareness that some states may be involved in initiatives that support the creation of social costs can also be able to develop more in this way. Because of these possible gains, the "social cost" should be recognized as an important issue in the counterterrorism. In this respect, the aim of this study is to produce results that can encourage governments to structure the internal security administrations employed against state-sponsored foreign terrorism within the framework of approaches that take into account the social costs of combating this type of terrorism. In the study, which will be based on the literature research, the social costs of the counterterrorism will be examined through five concepts: "fear of terrorism", "violations of rights and freedoms", "production of internal enemies", "loss of legitimacy" and "democratic backsliding". It will be present suggestions to the governments on the result of the examinations on the theoretical basis. It is thought that the study may contain value for the nation-states with cultural diversity, especially for the countering foreign terrorism. It is also considered that the study can shed light on both keeping the legitimate violence used by states under control so that it does not produce unjust results against the society, and countering new forms of terrorism, which cannot be predicted to come to an end.

Türkiye, NATO bünyesinde ortak güvenliğini güçlendirmek ve bölgesel savunmasına destek sağlamak maksadıyla 1954 yılında çıkarılan kanunla Amerika Birleşik Devletleri ile karşılıklı işbirliği dengesi kurmuştur. Türkiye, Waşington Antlaşması kapsamında savunmaya yönelik olmak suretiyle muhtelif yerlerde ABD'ye bazı imkânlar tanırken askerî envanter ve eğitim alanlarında da ABD'nin yardımlarından yararlanmıştır. Ancak 1974 Kıbrıs Barış Harekâtı sonrasında ABD'de Türkiye aleyhinde kampanyalar yürütülmüştür. Bu kampanyalar neticesinde Türkiye, ABD Kongresinde bazı etnik grupların girişimleriyle NATO ittifakına uymayacak yaptırımlara maruz kalmıştır. Kıbrıs meselesi ve Türk -Yunan ihtilâfındaki meseleler üzerinden politik bakımından Türkiye'yi zor durumda bırakmak, Türkiye'nin Amerikan yapımı teçhizata bağımlı olan Türk savunmasını sınırlandırmak ve hatta dondurmak amacıyla Türkiye'ye 1975 yılında silah ambargosu uygulanmıştır. Ambargo kararına Türkiye'de siyasi, askeri ve sivil çevreler, sert tepki göstermiştir. Dönemin Türk Hükümeti tarafından Ambargo kararına misilleme olarak İncirlik dışında Türkiye'deki bazı tesislerin faaliyetleri durdurulmuştur. ABD kongresinde alınan bu Ambargo kararının arkasındaki en büyük itici güç, şüphesiz Yunan Lobisi olmuştur. Ancak bu etnik lobi dışında bu karara destek veren ABD'deki diğer en büyük etnik lobi olarak bilinen Yahudi lobisi, dikkatlerden kaçmıştır. Yahudi Lobisinin İsrail'in Türkiye ile olan ilişkilerini zor duruma sokacak bu kampanyaya destek vermesi, dönemin siyasi otoriteleri tarafından ön görülmemiştir. Diğer taraftan bu kararın Yunanistan'ın askerî bakımından rahatlamasını ve Ege Denizinde hava ve deniz üstünlüğünü sağlamasına da imkân yaratacak bir karara Yahudi lobisinin destek vermesi şaşkınlıkla karşılanmıştır. Yahudi lobisinin bu karara destek vermesinin Türkiye'nin Arap dünyası ile ilişkilerinden mi yoksa ABD'nin İsrail'e rağmen Arap dünyası ile işbirliklerinden mi kaynaklandığı soruları da cevapsız kalmıştır. Bu çalışmada 1975 yılında yaşanan bu olayları, tespit edebilmek için dönemin İngiliz Dış İlişkiler Ofisi'nin resmî yazışmaları, Türkiye Cumhuriyeti Cumhuriyet Senatosu ve TBMM tutanakları dönemin basını gözden geçirilerek bu sorulara cevaplar aranacaktır. ; Turkey has established, to strengthen the common security within NATO and with the aim of providing support to regional defense, a balance of mutual cooperation with the United States since 1954. Turkey, the United States has provided some opportunities in some places covered by the NATO Treaty. Turkey, the military inventory in the field of education and has benefited from US assistance. However, as a result of the initiatives of some groups in the United States Congress, it was subjected to sanctions that would not comply with the NATO alliance. The Cyprus issue and Turkish-Greek political terms because of the issues in dispute to leave Turkey in the lurch, American origin to limit the defense of Turkey in order to freeze and arms embargo on Turkey even been implemented. Following the embargo decision, the activities of some facilities were suspended by the Demirel Government. Turkey in the political, military and civilian circles, gave a great response to the decision embargo. The Greek Lobby was undoubtedly the main driving force in the approval of the embargo decision. However, apart from this ethnic lobby, another group that supports this decision is the Jewish lobby. In fact, when considered in the context of Israel's relations with Turkey, this support is unprecedented front. Moreover, Turkey is in terms of this resolution and to provide relief from the terms of Greece's military air and naval superiority in the Aegean Sea will create opportunities were taken aback considered as a decision to support the Jewish lobby. Is that the Jewish lobby in Turkey's relations with the Arab world to support this decision or that originates from Israel despite United States relations with the Arab world will be thoroughly evaluated in this study. In this study, in order to determine these events that took place in 1975, the official correspondence of the period, the minutes of the parliament and the press were reviewed and a conclusion was reached.

Son iki yüzyılını "gerileme-savaş-gerilemeye karşı mücadele-modernleşme çabaları- modernleşmeye karşı çıkanlar–demokratik açılım–baskı–yeniden açılım" sarmalında geçiren 621 yıllık büyük bir İmparatorluğun bakiyesi olan Türkiye'de örgütlü sivil toplum, Cumhuriyet döneminde özellikle çok partili sisteme geçişle birlikte, siyasette etkin olma çabası içerisinde olmuştur. 1960'lardan en son 15 Temmuz 2016'ya kadar yaklaşık her 10 yılda bir darbe, muhtıra, darbe girişimi altında kalınması Sivil Toplum Örgütlerinin gelişimini yavaşlatsa da, durduramamıştır. İş dünyasının örgütlenmesi ile ilgili Cumhuriyet dönemi gelişmeleri de benzer bir seyir izlemiştir. Odalar, borsalar, birlikler, vakıflar vb. örgütlenmelerin üzerine 1950'lerde ilaç ve müteahhitlik sektörlerinde kurulan Dernekler ile başlayan sektörel örgütleşme çabaları, Türkiye'de ve Dünya'da yaşanan ekonomik gelişmelere bağlı gelişmiştir. Kuruluştaki adıyla, Avrupa Ekonomik Topluluğu ile ilişkiler ve petrole bağımlılık, yeni kentleşme, tarım ve gıdaya bağlı ekonomiden, sanayi ve hizmet sektörlerine geçiş, sektörel derneklerin kuruluşunu da beraberinde getirmiştir. Birlikte hareket ederek gücünü ve etkinliğini artırmak, siyasal ve ekonomik hayatta üyeleri adına kazanımlar elde etmek sektörel derneklerin en temel kuruluş amacıdır. Bunu sağlamanın yolu da kuşkusuz, baskı grubu olarak, mevzuatı ihtiyaçları doğrultusunda düzenletebilmekten geçmektedir. Tezimin amacı, genelde iş örgütlerinin, özelde sektörel derneklerin bu yöndeki etkilerini ortaya çıkarmaktır. Derneklerin yapısından talep ettikleri düzenlemelere, taleplerin iletiliş şeklinden yöntemine, taleplerinin gerçekleşme düzeyine, siyasal güç ile ilişkilerine pek çok konu mercek altına alınacaktır.Türkiye ekonomisinin kalbi olarak milli hasılanın ¼'ten fazlasını, dış ticaretin yarısına sahip İstanbul merkezli gerçekleştirilen ve iş dünyasının etkin pek çok iş dünyası örgütü yöneticisi ile yapılan görüşmeler ve bir dernek yöneticisi olarak bizzat yaşadığım deneyimler de literatürün üzerine tezin şekillenmesini sağlayacaktır. --- Organised Civil Society has always been in a struggle for achieving a place in policy making, especially after the establishment of multi party system of the Republic of Turkey, which is the follower of a great empire of 621 years, of which last 2 centuries face the vicious circle of, "decline in all areas-battles-modernisation efforts to stop decline- resistance to modernisation – democratic initiatives – pressure of the monarchs" and so on. The interruptions of democracy starting in 1960 till 15 July 2016, with almost every decade repeating coup detats or coup attempts could not stop, but slow down the progress of organised sivil society movement. Same path has been followed by the business society organizations during the republican period. In addition to the newly established chambers, unions, foundations, etc,, sectoral differentiation efforts in organizations which started in 1950's with the associations founded in pharmaceuticals and construction sectors moved in parallel with the developments in Turkey's and World economy. Relations with the then called European Economic Community, dependency on petroleum, emerging urbanization, shifting economy to industry and services from agriculture and foodstuffs etc. has all brought new associations. Increasing power and efficiency by collective activity and achieving political and economic gains on behalf of their members, is the basic underlying target of existence. The best way to reach this aim, is definitely be possible by having the legislation designed according to their will. The purpose of my thesis is to reveal out the efficieny of the business civil societies in general and associations in particular. This study focuses on many subjects varying from the structure of associations, to the matters demanded, from the form of submission, to the method of submission, as well as the realization of demanded matters and the relations with the ruling authority.Istanbul, the heart of Turkey's economy, is chosen as the field of this study because of representing more than a quarter of national production and half of foreign trade. Interviews with various outsstanding associations, in addition to Chambers of Trade and Commodity Exchange, as well as my personal expreience as an association Secretary General has shaped this thesis.

Uluslararası Para Fonu (IMF veya Fon), küresel ekonominin ihtiyaçlarına cevap verebilmek adına büyük umutlarla kurulduğu 1944'ten günümüze kadar neredeyse yerkürenin her bölgesinde etkinlikte bulunmuştur. IMF programlarının uygulandığı ülkelerde sosyal politikaları da içine alan çeşitli alanları –ekonomik temelli bir kurum olmasına rağmen– etkileyebilecek biçimde hizmet veren IMF'nin etkinlikleri, yerkürenin barındırdığı hammadde ve insan kaynağının kullanım kapsamını doğrudan etkilemektedir. Bu bağlamda IMF'nin kısa ve uzun vadede gerçekleştirdiği ve gerçekleştirmesi gerektiği halde gerçekleştirmediği her girişim önemli sonuçlar doğurmaktadır. Etkinlikleriyle, yeryüzünde bulunan tüm toplumları, kurumları ve bireyleri bu boyutta etkileyebilen IMF'nin tarafsız ve yönetiminde ve karar alma aşamalarında her üye ülkenin gözetildiği adaletli bir söz hakkı dağılımının olması gerekmektedir. Sonuç olarak bunların başarılabilmesi ve küresel ekonominin daha sürdürülebilir ve istikrarlı olabilmesi için de IMF'de önemli reformların acil olarak hayata geçirilmesinin gerekliliği öne çıkmaktadır. Çalışma kapsamında yönetimsel reformların IMF tarafından öngörülmesine rağmen hayata geçirilememelerinin temel nedenleri ve önlerindeki engeller ile az gelişmiş ülkeler (AGÜ) ile gelişmekte olan ülkeler (GOÜ) başta olmak üzere, bu konuda dünya genelindeki hoşnutsuzluğun boyutu irdelenmiştir. IMF'de ağırlıklı oy sisteminin uygulanması nedeniyle reformların gerçekleştirilebilmesini de kapsayan önemli kararların alınmasının ve uygulanmasının önündeki en önemli engelin başta Amerika Birleşik Devletleri (ABD) olmak üzere politik bağlar ve çeşitli alanlardaki çıkarlarıyla birbirlerine bağlı olan gelişmiş ülkeler olduğu sonucuna varılmıştır. GOÜ ve AGÜ'nün daha etkin ve daha çok söz hakkının olduğu bir IMF'nin daha kapsayıcı bir role bürünebileceği ve sadece gelişmiş ülkeler yerine küresel ekonominin çıkarlarına daha etkin olarak hizmet verebileceği anlaşılmaktadır. ; Following its establishment on 1944, with great expectations in order to accomplish the requirements of the global economy, the International Monetary Fund (IMF, or Fund) had operated practically on every corner of the earth to date. In consequence of the Fund's programs applications, IMF affecting various areas including social policy –in spite of being an economic based institution– of the recipient country. Thus, operations of the Fund directly influence the scope of usage of human and raw material resources of the earth. In this connection, any initiative whether undertaken by the IMF or not –despite it should undertake– occurs significant consequences. An institution with this authority on societies, institutions and individuals on the earth, ought to have neutrality and every member country should have equitable power in the management of the IMF and its decision making process. Subsequently, in order to achieve these requirements and to bring out a more stable and sustainable global economy, the urgency of carrying out significant reforms in the IMF stands out vital. In the scope of this paper, IMF transformations and the reforms need to be carried out in the IMF particularly following global crises are examined. In pursuit, the chief obstructions confronting projected policy reforms in the Fund, and consequently the extent of general discontentment mainly of low income and developing countries are studied. The final section comprises several suggestions for solution on elimination the obstructions facing projected reforms in the IMF and emphasizes understandings on the potential appearance of a global collaboration and its possible benefits for humanity. In conclusion it come out that the chief obstruction confronts the policy reforms and significant decisions of the IMF are the United States and the other advanced countries connected with political correlations and common interests to each other in result of a weighted vote based system which is legitimized. With more vote right and involvement of the low income and developing countries, the IMF could have a more embracing role and could serve more effectively for the benefits of the global interest rather only to the advanced countries.

II. Dünya Savaşı'ndan sonra Kore, 38. paralelle ikiye ayrılmıştı. 38. Paralelin kuzeyini Sovyet Rusya, güneyini ise ABD işgal etmişti. Kore'nin ikiye bölünmesiyle Kore sorunu da ortaya çıkmıştı. SSCB'nin yayılmacı tavrı, ABD ve Avrupa ülkelerini ekonomik, siyasi ve askeri açıdan işbirliğine götürdü. Ekonomik örgütler kuruldu ve savunma amaçlı anlaşmalar yapıldı. Bunların içerisinde en önemli olan ise savunma amaçlı olarak kurulan Kuzey Atlantik İttifakı idi. SSCB tehdidine karşı güvenlik arayışlarına giren Türkiye, yüzünü batıya dönerek Batılı kurumların içerisinde yer almaya çalışmıştır. Güvenlik endişelerini gidermek için NATO'ya girmek istediyse de, çeşitli nedenlerle kabul edilmemişti. İşte bu dönemde Komünist yayılmacılık, Kuzey Kore'nin Güney Kore'ye saldırması ile kendini gösterdi. Bu kez hür dünya, ABD önderliğinde Birleşmiş Milletler'in verdiği yetki ile komünist yayılmacılığa karşı dur demek üzere harekete geçmiştir. Türkiye, Birleşmiş Milletler'in yanında yer alarak ve Kore'ye asker gönderme kararı vererek, NATO'ya girebilmek için komünizme karşı verilen bu savası bir fırsat olarak görmüştür. Kuzey Kore'nin 25 Haziran 1950'de Güney Kore'ye saldırmasıyla Kore Savaşı başlamış oldu. Bunun üzerine Birleşmiş Milletler, barışı korumak üzere bir karar aldı. Birleşmiş Milletler barışı yeniden sağlamak için üye devletlerden Güney Kore'ye yardım etmesini istedi. Türkiye bu karara uyarak, Kore'ye 5000 kişilik kara kuvveti gönderdi. Muhalefet partileri, Demokrat Parti Hükümeti'nin asker gönderme kararını eleştirdi. Demokrat Parti Hükümeti, Kore Savaşı'ndan yararlanabileceğini düşünerek Kore'ye asker gönderdi. Türkiye, Kore Savaşı'na asker göndererek demokratik ülkelerin yanında yer aldığını gösterdi ve bu girişimiyle dünya kamuoyunun dikkatini çekmeyi başardı. Bunun bir sonucu olarak da Türkiye'nin Kore'deki başarısı Türkiye'nin NATO'ya üye olmasında etkili oldu. ; After the Second World War , Korea separated by 38.parallel. The North of this parallel was occupied by Soviet Russia and the South of it was occupied by U.S.A.With separation of Korea , the Korea problem was occured. The expansionist attitude of USSR , took the US and the Europian countries , economic , political and military co – operation. Economic organizations were established and agreements were made for defense purposes. North Atlantic Treaty Organization was the most important one of them for these defense purposes. Against the treat of USSR , Turkey entered to seek the security and turned its face to the west and tried to work taking part in the Western institutions. To resolve security concerns , wanted to enter NATO but not accepted for various reasons. Here's Communist expansionism during this period, showed itself with North Korea's attack on South Korea. This time the free world, with the authority of the US-led United Nations took action to put a stop against communist expansionism.Turkey , with taking sides the United Nations' and with making decisions to send soldiers to Korea, saw the war of against the communism an oppurtinty for entering NATO. With North Korea's attack on South Korea , the Korean War began June 25, 1950. On top of that the United Nations passed a resolution to keep the peace. To re-establish peace in the United Nations asked member states to help South Korea. Following this decision, Turkey, Korea, 5000 sent an army force. . Opposition parties criticized the decision to send troops to the Government of the Democratic Party. The Government of the Democratic Party,with t hinking can take advantage of the Korean War, sent troops to Korea.Turkey , with sending army to the Korean War , showed that it located next to the democratic countries and with this this initiative has attracted the attention of world public opinion. As a result of this , the success of Turkey at Korea , had an influence to be a member of NATO.

HEGEMONİK İSTİKRAR TEORİSİ ÇERÇEVESİNDE DÜNYA EKONOMİSİNİN YENİDEN ŞEKİLLENDİRİLMESİ VE TÜRKİYE'NİN BU SÜREÇTEKİ YERİ VE KATKISIÖZETOrtadoğu ve Avrasya coğrafyası sahip olduğu petrol ve doğalgaz potansiyeli itibariyle dünya ülkelerine en önemli petrol ve doğalgaz sağlayıcısı durumundadır. Bu nedenle tarih boyunca dünya devletlerinin ilgisini çekmiştir. Global rekabetin yaşandığı bu coğrafyanın ortasında kalan Türkiye ise, söz konusu enerji kaynaklarının iletiminde aracılık rolü ile hem bölgesinde ekonomik güç olma yolunda önemli bir politika kozunu elinde tutabilecek, hem de jeopolitik önemini artırma açısından önemli bir fırsatı yakalamış olacaktır. Bu bağlamda, tezde, uluslararası ilişkilerin ve global politik ekonominin önemli teorilerinden biri olan Hegemonik İstikrar Teorisi çerçevesinde dünya ekonomisi yeniden şekillendirilmesi sürecinde, bir yandan Türkiye'nin bu süreçteki rolü ve sürece katkısı diğer yandan sürecin, Türkiye üzerindeki iktisadi ve siyasi etkileri incelenmiştir.Tezde ulaşılan temel sonuç, konumu itibariyle dünya petrol ve doğal gaz rezervlerinin ve geçiş yollarının üzerinde bulunan Türkiye'nin siyasi ve iktisadi olarak sürdürülebilir bir istikrara sahip olması, sadece Türkiye için değil, fakat aynı zamanda bölgede ve enerji kaynakları üzerinde söz sahibi olmak isteyen ülkeler için de son derece büyük önem arz etmektedir. Bu kapsamda özellikle 11 Eylül saldırılarından sonraki dönem değerlendirildiğinde, Türkiye'nin ekonomik ve siyasi olarak önceki dönemlere göre daha istikrarlı olduğu görülmektedir. Son yaşanan kriz dönemine kadar uluslararası doğrudan yatırımlar ve portföy yatırımları sürekli artan şekilde Türkiye'ye gelmiş ve Türkiye hızlı bir büyüme sürecine girmiştir. Sonuç olarak, Türkiye'nin sürdürülebilir siyasi ve ekonomik istikrara sahip olması, hem Türkiye'nin uluslararası ekonomik ve siyasi ilişkilerdeki rolü hem de sürdürülebilir ekonomik büyümesi için büyük önem arz etmektedir.Anahtar Kelimeler: Realizm, Hegemonya, Hegemonik İstikrar Teorisi, Enerji Politikaları, Büyük Ortadoğu ProjesiRESHAPING THE WORLD ECONOMY IN THE CONTEXT OF HEGEMONIC STABILITY THEORY AND UNDERSTANDING THE POSITION AND THE CONTRIBUTION OF TURKEY WITHIN THIS PERIODABSTRACTMiddle East and Eurasia have a position of the most important petroleum and natural gas suppliers to the world thanks to their geopolitics which has great potential power of petroleum and natural gas. That's why, Middle East and Eurasia have attracted attention to the world states throughout history. Turkey staying in the middle of the geography where global competition happens will have a chance not only in the way of having economical power in her region but also in the way of increasing her geopolitical prominence by taking intermediary role for transfer of energy resources. In this context, in the thesis, in the process of reshaping the world economy in the context of Hegemonic Stability Theory which is one of the most important theory of international relations and global political economy, it is investigated, on the one hand, the position and the contribution of Turkey to the processes and on the other hand, economical and political effects of the processes on Turkey are investigated.Main result of the thesis is that Turkey having sustainable economic and political stability -located on the ways of petroleum and natural gas reserves and the transition due to its geographic location- is very important not only for Turkey but also the countries aiming a voice in the region and on the energy resources. In this context, when analysing the period after 11 September attacks, it is observed that Turkey is much more stable in terms of economical and political structure than former terms. The foreign direct investments and portfolio investments inflows steadily increased in Turkey until the last stage of recession and now Turkey is in a fast development period. As a result, Turkey having sustainable economic and political stability is very important for both the position of Turkey in the international economic and political relationships and sustainable economic growth.Key Words: Realism, Hegemony, Hegemonic Stability Theory, Energy Policies, Greater Middle East Initiative

Bu çalışmada Kırgız Cumhuriyeti'nin güvenlik alanında uluslararası örgütlerle olan işbirliği ve bu işbirliğinin pespektifleri ele alınmıştır. Kırgız Cumhuriyeti, bağımsızlığını elde etmesiyle beraber acil ve etkili bir çözüm gerektiren bir takım sorunla karşı karşıya kalmıştır. Bağımsızlığını yeni kazanmış olan Kırgız Cumhuriyeti'nin gündemindeki en önemli sorunlardan biri de ülkenin güvenlik sorunu olmuştur. Bunun da nedeni, SSCB'nin dağılmasından önce var olan uluslararası, bölgesel ve iç güvenlik mekanizmalarının ve sistemlerinin, ulusal çıkarlarını koruma konusunda zengin bir tecrübeye sahip olmayan Kırgızistan gibi yeni uluslararası aktörleri tehdit eden çağdaş sorunların çözümünde etkisiz kalmasıdır. Böyle bir durumda Kırgız Cumhuriyeti kendi ulusal güvenliğinin korunmasını sağlayabilmek için yeni mekanizmalar aramak zorunda kalmıştır. Bu bağlamda, Kırgızistan için ulusal güvenliğin korunmasını amaçlayan kendi sisteminin oluşturulmasına yönelik ana mekanizmalardan biri, güvenlik alanında çeşitli uluslararası ve bölgesel örgütle yapılan işbirliği olmuştur. Uluslararası ilişkilerin ve uluslararası hukukun gelişiminin bugünkü aşamasında uluslararası örgütlerin rolünün önemli ölçüde arttığını ve güçlü bir işbirliği merkezi haline geldiğini söylemek mümkündür. Hükümetler arası ve uluslararası birçok sivil toplum kuruluşu, resmi ve gayri resmi kuruluşun Orta Asya bölgesinde ve Kırgızistan'daki güvenlik, barış ve istikrar konularında Kırgız Cumhuriyeti ile işbirliğinin gelişmesine ciddi bir önem gösterdiğini de belirtmek gerekmektedir. Bu da büyük ölçüde, Kırgızistan'ın bölgedeki istikrarsızlık merkezlerinin (örneğin Afganistan) ve bunun yanı sıra Rusya ve Çin gibi büyük uluslararası oyuncuların yakınında yer alan jeopolitik konumundan kaynaklanmaktadır. Kırgızistan da, dünya topluluğunun pek çok ülkesi ile yakınlaşmaya, karşılıklı fayda çerçevesinde işbirliği yapmaya ve kurmuş olduğu kapsamlı ve adil ilişkileri geliştirmeye çalışmaktadır. Böylece, uluslararası işbirliği ve güvenlik konusuyla alakalı olarak uluslararası kuruluşlara olan aktif katılım Kırgızistan'ın yeni jeopolitik stratejisi haline gelmiştir. Bu bağlamda, çalışmanın ana amacı çeşitli uluslararası örgütlerin Kırgız Cumhuriyeti'nin ulusal güvenliğini oluşturma süreci üzerindeki etkisini incelemek, bu işbirliğinin etkinliğini değerlendirmek ve Kırgızistan'ın çeşitli uluslararası örgütlerle güvenlik alanında işbirliğinin geliştirilmesine yönelik beklentileri değerlendirmektir. ; This paper is devoted to the analysis of cooperation and its perspectives established by Kyrgyz Republic with international organizations in the field of security. Since declaring independence, Kyrgyz Republic has been faced with a myriad of problems that require urgent and effective solutions. One of the main issues on the agenda of the new independent state was the problem of security. The reason lied in the fact that the international, regional and internal security mechanisms, which existed before the collapse of the USSR system, became ineffective in dealing with the current problems that threatened new international actors such as Kyrgyzstan, which did not have enough experience in protecting their national interests. Thus, Kyrgyz Republic needed to establish new mechanisms with the purpose of protecting its national security. In this respect, cooperation with various international and regional organizations in the field of security has become one of the main strategies for the formation of a new system in protecting national security for sovereign Kyrgyzstan. Indeed, at the present stage as far as the development of international relations and international law is concerned, the role of international organizations has significantly increased, and they have become centers of cooperation on many global and regional issues. It is also worth noting that many international, governmental and non-governmental organizations have shown significant interest and displayed initiative in the development of cooperation with Kyrgyz Republic on the issues of security, peace and stability in the country and in the Central Asian region. This is largely due to the geopolitical position of Kyrgyzstan, which is located near precarious regions (for example, Afghanistan), as well as major international players as Russian Federation and China. Kyrgyz Republic, in turn, strives for closer and mutually beneficial cooperation with most countries of the world with a view to establish comprehensive and equitable relations with them. Thus, international cooperation, active participation in international security organizations became the new geopolitical strategy of Kyrgyzstan. In this context, the aim of this study is to investigate the influence of various international organizations in the process of forming national security for Kyrgyz Republic at different levels, to evaluate the effectiveness of this cooperation as well as to consider the prospects of further development.

Soğuk Savaş'ın sona ermesi tüm dünyada olduğu gibi Ortadoğu coğrafyasında da yeni bir dönemin başladığını ifade etmektedir. Soğuk Savaş'ın galibi ABD zengin petrol yataklarına sahip olan Irak üzerinde planlar yapmaya başlamıştır. Körfez Krizi ve 2003 Irak işgali bu planların somutlaştığı gelişmelerdir. Türkiye-Irak ilişkilerinin ekonomi politiğine yönelik bir çalışmada, küresel güçlerin çizdiği çerçeveden bağımsız bir analiz yapmak mümkün değildir. 1990'lı yıllarda Türkiye-Irak ilişkilerini belirleyen temel dinamik Körfez Krizi'dir. Körfez Krizi öncesi Türkiye-Irak ekonomik ilişkileri zirve noktasındayken, krizin başlamasıyla durma noktasına gelmiştir. BM'nin Irak'a uyguladığı ambargonun, iki ülke ilişkilerinin bozulmasında önemli bir payı vardır. 2000 sonrasında ABD'nin Irak işgali, bölgesel gelişmeleri tekrar derinden etkilemiştir. 2003 yılındaki işgal sonrasında bu kez iki ülke arasındaki ekonomik ve ticari ilişkilerin hızla toparlandığı görülmüştür. Türkiye ve Irak arasındaki ticaret işgalden sonraki yıllarda hızlı bir artış içinde olmuştur. 2013 yılı verilerine göre Irak, Türkiye'nin ihracat yaptığı ülkeler arasında Almanya'nın ardından ikinci sırada yer almaktadır. Bu dönemde iki ülke arasında "Kapsamlı Ekonomik İşbirliği Anlaşması" ve "Yüksek Düzeyli Stratejik İşbirliği' gibi diyalog mekanizmaları devreye sokulmuştur. Türk dış politikası; Adalet ve Kalkınma Partisi iktidarında çok taraflılık, çok boyutluluk, komşularla iyi ilişkiler ve aktif dış politika gibi yeni kavramlarla şekillenmiştir. Bu yeni bakış Irak, İran ve Suriye gibi komşu ülkelerle daha iyi ekonomik ve siyasi ilişkiler kurmayı öngörmektedir. Yeni bir vizyonla Türkiye-Irak arasındaki ekonomik ve siyasi ilişkilere olumlu bir hava hakim olmuştur. Arap Baharı gelişmeleri ise Türkiye ve Irak arasındaki olumlu politik ortamı bozucu bir etki göstermiştir. Özellikle Suriye'deki iç savaş üzerinden iki ülke siyasi gerginlikler yaşamıştır. Çalışmada Türkiye ve Irak arasındaki ilişkiler ekonomi politik bir perspektifle açıklanmaya çalışılmıştır. Soğuk Savaş sonrası dönemde, iki ülke arasındaki siyasi ve ekonomik gelişmelerin nasıl bir etkileşim içinde olduğu analiz edilmiştir. ; The ending of the Cold War represents the start of a new era in the Middle East as well as all over the world. The winner of the Cold War, the U.S., has began to make plans on Iraq which has rich oil reserves. Gulf Crisis and the 2003 invasion of Iraq are the manifestation of these plans. In a study of the political economy of Türkiye-Iraq relations, it is not possible to make an analysis independent from the scope of global power. In the 1990s, the fundamental dynamics of the Turkey-Iraq relations is the Gulf Crisis. With the start of the Gulf Crisis, Turkey-Iraq economic relations come to a standstill while those relations were at the peak before the Crisis. There is a significant share of the the UN embargo on Iraq in the deterioration of relations between two countries. U.S. invasion of Iraq has deeply affected regional affairs again after 2000. After the invasion in 2003 it has been observed that economic and trade relations between two countries recovered rapidly,. The trade between Turkey and Iraq has been soared in subsequent years after invasion. According to 2013 data, Iraq ranks second, following Germany, among the exporting countries of Turkey. During this period, some initiatives on dialogue between two countries like "Comprehensive Economic Cooperation Agreement" and "High Level Strategic Cooperation Council" have been put in place Turkish foreign policy was shaped by new concepts such as multilateralism, multidimensionality, good relations with neighbors and active foreign policy, in the ruling Justice and Development Party. This new approach forsees that to establish better economic and political relations with neighboring countries such as Iraq, Iran and Syria. With a new vision a positive mood has been dominated the economic and political relations between Turkey and Iraq. As for Arab Spring developments, it has been a destructive effect on the positive political atmosphere between Turkey and Iraq. Especially over the civil war in Syria, the two countries have experienced political tensions. In this study, the relations between Turkey and Iraq have attempted to explain with a political economy perspective. In the Post-Cold War period, it has been analyzed how is the interaction of political and economic developments between the two countries.

ÖZETBu çalışmanın ana hedefini II. Meşrutiyet yönetimlerinin Arap vilayetlerine yönelik merkeziyetçilik politikalarının Basra vilayeti örnekleminde incelenmesi oluşturmaktadır. Bu noktadan hareketle Osmanlı devlet aygıtının II. Meşrutiyet dönemi Basrası'nda nasıl işlediği, devlet iktidarının nereye kadar uzanabildiği, yerel muteberan ve aşiret reislerinin bu müdahaleye nerede dur dediği mercek altına alınmış ve Basra vilayetinde devletle toplum arasında ne tür bir ilişkinin hakim olduğu göz önüne serilmeye çalışılmıştır. Bu çalışma, merkezden çevrenin nasıl göründüğünü, Basra vilayetinin problemlerine karşı hükümetlerin takındıkları tavırları ve aldıkları kararları incelediği gibi bunun yanı sıra çevrenin merkez algısını da yansıtmayı amaçlamakta ve vilayetteki yerel elitin bakış açısına ışık tutmaktadır.Bu çalışma sonuçları itibariyle II. Meşrutiyet dönemi merkezileşme siyasetinin Basra vilayetinde büyük oranda başarısız olduğunu göstermiştir. Basra vilayetinde merkezin atadığı memurlar vasıtasıyla kurulmaya çalışılan merkezileşme, bir çok zaman büyük rütbeli memurların yerel elitle işbirliğine gitmesine neden olmuştur. Bu dönemde yerel elitle ilişki kurma biçiminin değişmesi de, önce yerel eşraf ve muteberanın merkezi tehdit olarak algılamasına, akabinde ise bu algının çift taraflı bir hale gelmesine neden olmuştur. 1908 sonrası hükümetlerin aşiretlere yönelik toprağa bağlı siyasetlerini değiştirme ve merkezileşme teşebbüsleri ise kısmen etkili olabilmiş fakat son tahlilde vilayet kırsalında merkezin hedeflediği "asayiş ve huzur" sağlanamamış, aşiretler arası mücadelelere son verilememiştir. Merkezileşmenin yenilgiye uğradığı alanlardan bir diğeri de Basra vilayeti üzerindeki Osmanlı-İngiliz siyasi mücadele olmuştur. Gerek uluslararası konjonktürün etkisi, gerekse meşrutiyet sonrası yerel elite yönelik değişen politikalar, bölgede merkezileşmeden ziyade kopuşa yol açmış, bunun bir sonucu olarak Basra I. Dünya Savaşı sonrası Osmanlı İmparatorluğu'nun elinden çıkan ilk Arap toprağı olmuştur.Anahtar Kelimeler: Basra, Irak, İttihat ve Terakki, merkezileşme, taşra. ABSTRACTThe main objective of this study is to analyse the centralization policies in the Second Constitutional period towards the Arab periphery in the sample of the Basra Province. From this standpoint, the workings of the Ottoman state apparatus in a provincial setting, the kind of relations between state and society and the meaning of political practice of provincial actors trying to define such hegemony have been put under the spotlight. In the same way, the relations between the Ottoman state and Basra provincial society is sprawled into consideration. In this study, the way that periphery is seen from the center, the decisions taken by the governments and the attitude of the center to the problems of the Basra Province is examined. In addition, this work aims to reflect attitude and perceptions of the center to the provincial periphery and sheds light on the local elite's perspective as well.The results reached in this study shows that centralization policy applied in second constitutional monarchy period at Basra province was largely unsuccessful. Centralization which had tried to be constructed via appointed officials at Basra, mostly has led to collaboration of high-ranking officials with the local elite. The change in the form of relationship building with the local elite in this period, has first led the local elite to percieve center as a threat, and subsequently cause this perception to become bilateral. Changing politics and centralization initiatives of governments after 1908 which were mainly based on the land towards tribal organisations is able to be partially effective. In the final analysis "public order and peace" aimed by the center in the rural parts of the provice could not be achieved and struggles between the tribes could not be put an end. One of the areas of defeat on the centralization policy in the Basra Province was the political struggle between Ottoman Empire and Great Britain. Both the impact of the international conjuncture, as well as changing policies after the second constitutional monarchy towards the local elite, has led to rupture in the region rather than centralization and as a consequence of this policy Basra became the first Arab land which was lost during the First World War.Key Words: Basra, Iraq, CUP, centralization, provincial periphery.

Siyasi partilerin Meclis grupları, o partilerin Mecliste sahip oldukları asgari bir sayıda milletvekillerinden oluşan gruplardır. Gruplar, partiden ayrı bir örgüt olmayıp partinin Meclis'teki uzantısı olarak görülmektedir ve TBMM faaliyetlerinde yasama işlevinin bir parçası olmaları gerekmektedir. Ancak, günümüzde grup toplantıları bu görünümden oldukça uzaktır. Grupların işlevsizliği, yasama organının yetkisini daraltmış ve yasama yetkisinin kullanımında inisiyatifin Meclis'ten çıkıp parti Genel Başkanlarının ve merkez organlarının eline geçmesine neden olmuştur. TBMM İçtüzüğü incelendiğinde, Anayasa'nın 95/2. maddesi gereği grupçu bir anlayışın hakim olduğu ortaya çıkmaktadır. TBMM'de grup kurma hakkını elde eden partiler yasama faaliyetlerine daha etkin katılabilme hakkına sahip olmakta ve Anayasa ve İçtüzük'ten kaynaklanan birtakım ayrıcalıklar da elde etmektedirler. Ayrıca siyasi parti grupları, parlamenter sistemin etkisiyle meclislerde yasama işlevinin başrol oyuncuları haline gelmişlerdir. Parlamenter sistemlerde hükümetin parlamentodaki çoğunluğa dayanması ve parlamentoya karşı sorumlu olması kuraldır. Parlamento çoğunluğu hükümete karşı güvensizlik oyu verdiği zaman artık hükümet görevine devam edemeyecektir. Bu nedenle demokratik parlamenter rejim açısından, özellikle iktidar partileri gruplarına hakim olmak durumundadırlar. Ancak dozu iyi ayarlanmayan bir disiplin parti içi demokrasiyi de yok edebilmektedir. Günümüzde milletvekillerinin geneli yasama ve denetim çalışmalarına kendi özgür iradelerini yansıtamamakta, parti grubunun aldığı kararları onaylamaktan öte katkı sağlayamamaktadırlar. Gruplar bağlayıcı grup kararları ile milletvekillerinin iradelerine ipotek koymaktadır. Bu Kararlara aykırı davranan milletvekilleri de ya partiden ihraç edilmekte veya sonraki genel seçimlerde aday gösterilmeyerek cezalandırılmaktadır. Parlamentonun yasama ve denetim faaliyetinin daha etkin ve işlevsel olabilmesi için grupların milletvekilleri üzerindeki baskıcı ve yönlendirici denetimi azaltılmalı ve milletvekillerinin özgür iradeleri doğrultusunda rahatça hareket edebilmeleri sağlanmalıdır. ; The National Assembly groups of the political parties are not considered as a seperate organisation but they are seen as a party?s extended part and they must be a part of the legislative function which is amongst The TGNA?s activities. But in our day, group meetings are far away from this view. The functionlessness of the groups has narrowed the legislature authority and caused the initiative of the usage of the authority belonging to the legislature to get out of the hands of of the legislature to the leaders and central offices of the parties. When the interior rules and regulations of The TGNA are studied, it can be seen that a group work concept is supreme as mentioned in the article 95/2. Parties obtained the right to form a group in The TGNA, get the right to join the legislative activities more effectively and have some privileges arising from the Constitution and the internal rules and regulations of the TGNA. Separately, groups of Political parties, with the influence of the parliamentary system, has become the main actors of the legislative work in National Assemblies. In Parliamentary systems, it is a rule that the government depends on the majority in the national assembly and the government is responsible to the parliament. If the majority of the parliament pass a vote of non confidence, the government will not be able to continue its duty. Because of this fact, from the point of view of the democratic parliamentary regime, especially the parties in power must rule to their groups. But a miscalculated discipline could also destroy the internal democracy in a party. In our day, deputies generally cannot reflect their private personal wills to the legislative and inspection studies and they cannot contribute any further than approving the resolutions decided by the party group. The groups create a mortgage on the wills of the deputies with obliging group decisions. Deputies who act contrary to these decisions are either exported from the party or punished by not having candidacy in the next elections. In order to have the legislative and inspection activities of the parliament more effective and functional, the strict and orientating control of the groups on deputies should be reduced and the ability of the deputies to be able to act according to their private will should be provided.