Askerî darbe, askerlik mesleğince benimsen emir-komuta zinciri zihniyetine tabi, eyleminde ve söyleminde şiddet barındıran, toplumsal ve siyasal alana müdahaledir. Bu müdahale toplumların demokratikleşme yolundaki adımlarını geriletir ve durdurur. Askerî darbelerin yaşandığı ülkelerde siyaset ve yönetim, darbe ihtimali ile her zaman kıskaç altındadır. Bu ihtimal bireylerin hafızalarının bir köşesinde saklanır. Darbenin etkisi, sadece hafızalarda değil, toplumsal alanı düzenleyen en önemli metinlerde, anayasalarda da saklıdır. Türkiye'de anayasaların oluşturulması, darbeler sonucunda olmuştur. Bu anayasalar, darbe mimarı askerî yenin kendi özerklik alanını toplum karşısında güçlendiren düzenlemelerini de bol miktarda içermektedir. Eğitim, sağlık, barınma, personel rejimi gibi pek çok açıdan farklı uygulamalara tabi olan askerî kesimin yaptığı ve yaptırdığı darbe ürünü anayasalar ayrıca askere özgü yargı kurumlarını da oluşturmuştur. Böylelikle devletin temeli olan yasama, yürütme ve yargı kuvvetlerinden diğerlerini denetleyebilme niteliğini haiz yargı kuvvetini kendisi için özerkleştirmiştir. Askerî bürokrasi, askerî yargı mevzuat ve kurumlarını, 1960 ve 1980 darbeler sonrası Anayasaları ile sivil yargı alanının karşısında üretmiştir. Bu çalışmada Türkiye'de 1960 darbesi, 1971 muhtırası, 1980 darbesi ve 2016 darbe girişimi sonrasında askerî yargı kurumlarının nasıl şekillendiği açıklanmıştır. Askerî n özellikle yargı alanında etkinliğini kuvvetlendirecek kurumlar oluşturarak, sivil bürokrasi aleyhine özerklik alanını genişlettiği gözlenmiştir. ; The military coup, subject to the mentality of the chain of command embraced by military profession, thus is violent in its act and the rhetoric, is an intervention to social and political arena. This intervention halts and reverses the process of democratization of societies. In the countries where military coups were experienced once, politics and government are under claws of possible coup d'etat. This possibility stored in the memories of the individuals: The effects ...
Bu çalışmada, demokrasinin işleyişinde yargının rolü ve meşruiyeti tartışılmaktadır. Demokrasinin tarihi her ne kadar iki bin beş yüz yıl öncesine dayanıyorsa da, demokrasinin neyi ifade ettiği hususu bugün dahi tartışmalıdır. Bu durum, demokrasi üzerine yapılacak çalışmaların her dönemde güncel bir ihtiyaca cevap vereceği anlamına gelmektedir. İşte günümüzdeki demokrasi tartışmalarına güncellik katan en önemli unsur, demokrasi ve yargı ilişkisi olmaktadır. Özellikle İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra, yargının demokrasilerdeki rolü değişime uğramıştır. Bu dönemle birlikte, siyasi iktidarları sınırlama ihtiyacına cevap verebilecek en uygun çözümün, yargı yoluyla denetim olduğu fikri kabul görmeye başlamıştır. Böylece Anayasa Mahkemeleri aracılığıyla, yargıya siyasi rolün biçildiği bir döneme girilmiş olmaktadır. Demokrasi-yargı ilişkisini incelemeye değer kılan tek unsur elbette Anayasa Mahkemelerinin varlığı değildir. Yargıda yaşanan bütün sorunların bir şekilde demokratik sisteme zarar verdiği söylenebilir. Aynı şekilde, sağlıklı işleyen bir yargı düzeninin varlığı da, demokrasinin sağlıklı biçimde işlemesi için zorunlu olmaktadır. Bu durum, yargıya ilişkin kurumsal düzenlemelerin ve uygulamadan kaynaklanan sorunların incelenmesi gerekliliğini ortaya koymaktadır. Bu incelemeler ışığında, demokrasilerde yaşanan yargı kaynaklı sorunların önüne geçilmesi mümkün olabilir. Öte yandan, yargı kaynaklı sorunların gerçekten yargı kaynaklı olup-olmadığının anlaşılması için de yargının geniş biçimde incelenmesi gerekmektedir. Çünkü yargı kaynaklı olduğu düşünülen bazı sorunların aslında, siyasi iktidarlardan veya ilgili ülkedeki siyasi kültürden kaynaklanması söz konusu olmaktadır. ; This study discusses the role and legitimism of jurisdiction in democracy. Although the history of democracy dates back to as early as two thousand five hundred years ago, it is not understood fully even today. This means that studies on democracy are to respond to a current need. Thereby the most significant component that makes democracy discussions up-to-date is the relation between democracy and jurisdiction. Especially after the World War II, the role of jurisdiction in democracies has changed. With the beginning of this period, the contemplation that the most appropriate way to meet the need to limit political powers is to use jurisdiction has become popular. Therefore, an era in which jurisdiction is casted a political role via Constitutional Courts has began. The existence of Constitutional Courts is not the only factor that makes the relation between democracy-jurisdiction worthy of studying. It can be argued that all problems in jurisdiction somehow give harm to proper operation of democracy. Similarly, a robust jurisdiction entails a sound democracy. This case entails the examination of the problems resulting from institutional regulations and applications in jurisdiction. In the light of these examinations, it can be possible to prevent jurisdiction related problems in democracy. On the other hand, jurisdiction is to be examined comprehensively so as to decide whether problems are really jurisdiction related or not because it is possible that some problems which are considered to be jurisdiction related can stem from political power or the political culture in the country.
Günümüzde denetimsiz bir takdir yetkisinden sözetmek olanağı bulunmamaktadır. Doğal olarak idarenin takdir yetkisini denetleyebilen hâkimin, kendi takdir yetkisini kullanma şekli de bir başka hâkim ya da hâkimler grubunca denetlenecektir. "Hukuka uygunluk denetimi ile sınırlı olmak", "yerindelik denetimi yasağı" ve "hâkimin idarenin yerine geçerek karar oluşturma yasağı" takdir yetkisi kullanılarak tesis edilen işlemlerin hukuka uygunluğunun belirlenmesinde, idari yargı hâkiminin yetkisinin sınırıdır. Hukukumuz açısından ise, denetim organı durumundaki Danıştay'ın işin hukuksal yönüne bakacağı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nda belirtilmiştir. Danıştay'ın denetiminin amaca uygun olması için, bozma kararlarında hâkimlere yön verici nitelikte gerekçe gösterilmesi gereklidir. ; In recent times, the opportunity to mentioned about an uncontrolled discretion power cannot be found. Naturally, a judge who can review over the discretion of administration, has a discretion power which would be reviewed by another judge or a group of judges. In accordance to determine administrative proceedings which are established with administrative discretion to the compliance of the law, the limits of the discretion power which belongs to a judge of the administrative jurisdiction are "being limited with compliance audit with laws", "prohibition of expediency audit" and "prohibition of decision making by the judge instead of the administration". In terms of our law, the Code of Procedures of Administrative Jurisdiction states that Danıştay which is an auditing organ of administrative jurisdiction, must just control issues in law perspective. In accordance to the suitability between the purpose and audit of Danıştay, it is necessary to show justification which is guiding judges in making the decision of reversal.
Çevresel etki değerlendirmesi (ÇED), çevre üzerinde olumsuz etkileri muhtemel projelerin hayata geçirilmesinden önce tüm yönleriyle incelenerek, çevreye verebileceği zararların, alınabilecek tedbirlerin ve alternatif yöntemlerin tespiti maksadıyla halkın katılımı ile birlikte yürütülen disiplinler arası bir çalışma ve süreçtir. ÇED sürecinde projeden etkilenecek bölge halkı, konunun uzmanları ve proje sahibinin sağlayacağı bilgi ve değerlendirmeler projenin akıbeti hakkında verilecek kararı etkileyecektir. Bu karar kimi zaman proje için maddi kaynak, zaman ve emek harcayan proje sahibinin aleyhine sonuçlanacak kimi zaman da projeden etkilenecek bölge halkını tatmin etmeyecektir. Bu şartlar altında idari kararın yargı makamları önüne gelerek denetlenmesi gerekecektir. ÇED, idari kararın alınması ve sonuçlarının denetlenmesinde halkın katılımına yer vererek iyi yönetim ilkesini idare hukukuna yansıtmaktadır. Çağdaş bir idari usul müessesi olan ÇED, idarenin çevre ile ilgili kararının ortaya çıkış ve icrasını önceden belirli şekil ve kurallara bağlamakta, böylelikle proje sahibinin ve bundan etkilenecek halkın menfaatlerini korumaktadır. Kuramsal çerçevede önemli bir fonksiyon icra etmesi beklenen çevresel etki değerlendirmesi kavramının ortaya çıkışı, idare hukukuna, idari usule ve idari yargıya yansıması bu tez çalışmasında incelenecek, uygulamadaki sorunlara ilişkin tespit ve çözüm önerilerimiz sunulacaktır. ; Environmental impact assessment (EIA) is an interdisciplinary study and process carried out in order to identify and predict the potential environmental impacts of an investment project and propose means to avoid or reduce the significant impacts. Public participation, the involvement of consultants, and the proponent (investor) during the decision-making process are the main principles of EIA. All the information gathered during the process and evaluation helps the authority at decision making. Unless the positive decision of the authority the proponent can't obtain the permits and licenses to initiate his project. So the final decision can be disadvantageous for the project owner, who spends financial resources, time, and effort. O the other hand sometimes the decision may not satisfy the public that will be affected by the project. Both situations cause a legal conflict that has to be judged at the administrative jurisdiction. The public participation function of EIA ensure reflecting the principle of good governance to the administrative law. EIA, which is a contemporary administrative procedure institution, secure the emergence and execution of the administration's environmental decision to certain rules, thus protecting the interests of the project owner and the public. The development of the concept of environmental impact assessment, its reflection on administrative law, administrative procedure, and administrative jurisdiction will be examined in this thesis, and our determination and solution suggestions regarding the problems in practice will be presented.
Bir devletin, siyasi sınırları içinde işlenen suçları soruşturabilmesi ve kovuşturabilmesi, egemenlik hakkının bir sonucu kabul edilmektedir. Ancak bir ülkenin başka bir ülkede işlenen suçlarla ilgili yargı yetkisi kullanabilmesi ancak istisnai hallerde söz konusu olabilmektedir. Türk Ceza Kanunu'na göre esas itibariyle ülkesellik ilkesi kabul edilmiş olmakla birlikte evrensellik, şahsilik, ikame yargı ilkesi çerçevesinde vatandaşların hatta yabancıların bir başka ülkede işlediği bir kısım suçlarda Türk mahkemelerinin yargı yetkisine ve Türk kanunlarının uygulanabilirliğine imkân tanınmıştır. Bu çalışmada Türk Ceza Kanunu'nun yer bakımından uygulanması açısından kabul ettiği temel ilkelere değindikten sonra yabancı ülkede işlenen suçlarda Türk kanunlarının uygulanabilirliğinin koşulları ve Türk mahke melerinin yargı yetkisi üzerinde durulmuştur. ; A state can investigate and prosecute crimes that are committed within its political borders and it considered as a result of right of independence. However, exercising the judicial power for the crimes that are committed in other country can be possible in the exceptional circumstances only. According to Turkish Criminal Code, as well as the fundamental principal is the principal of territoriality, within the scope of the universality, personality, the principal of substitution jurisdiction, authority of Turkish Courts and the applicability of Turkish laws has been allowed in some crimes committed by citizens and even foreigners in a foreign country. In this study, primarily the fundamental principles of Turkish Criminal Code have been mentioned from the point of the application of Turkish Criminal Code in regard to the authority and then the applicability of Turkish Laws and the authority of Turkish Courts for the crimes that committed in foreign country has been emphasized.
2000'li yıllarda yapılan enerji keşifleriyle birlikte Doğu Akdeniz bölgesinin uluslararası dinamiği yeni bir boyut kazanmıştır. Ortaya çıkan uluslararası konjonktürle birlikte devletlerarasında mücadeleye neden olmuştur. Böylece uluslararası sistemde artan enerji ihtiyacı yüzünden aktörler arasında yeni bir ekonomi temelli rekabet ortamı yaratmıştır. Bu rekabet ortamı GKRY, Yunanistan, İsrail, Mısır, AB ve ABD gibi aktörlerin çıkar odaklı işbirliğine sevk ederken, kendi politik uygulamalarına ters düşen Türkiye ile çatışma halinde olmalarına neden olmaktadır. Bölgesel ve küresel aktörlerin Türkiye'yi bölgede tek başına bırakma çabaları; deniz yetki alanlarında (MEB) meydana gelen sorunlar ve East Med projesi adı altında ortaya çıkmaktadır. Türkiye'nin ise KKTC ve Libya ile geliştirmiş olduğu ittifak bloğuyla kendi işbirliği mekanizmasını ortaya koymaktadır. Bu çalışma; bölgenin jeopolitik ve jeostratejik öğelerinden yararlanmaya çalışan aktörlerin enerji politikaları ve bu enerji politikaların realist perspektif üzerinden değerlendirilmesi yapılmaktadır. Bölgede meydan gelen mücadelede Türkiye'nin Doğu Akdeniz politikası, Libya ve KKTC ile ilişkilendirilerek çıkarlarının ve egemenlik haklarının korunması ele alınmaktadır. ; With the energy discoveries made in the 2000s, the international dynamic of the Eastern Mediterranean region has gained a new dimension. With the emerging international conjuncture, it caused an interstate struggle. Thus, because of the increasing energy need in the international system, it created a new economy based competition environment among the actors. This competitive environment causes actors such as the GASC, Greece, Israel, Egypt, the EU and the United States to be in conflict with Turkey, which contradicts their own political practices, while leading to interest-oriented cooperation. Efforts by regional and global actors to leave Turkey alone in the region; problems occurring in maritime jurisdictions (EEZ) and arise under the name of East Med project. Turkey's alliance with the TRNC and Libya reveals its own cooperation mechanism with the bloc. In this study; the energy policies of the actors who try to benefit from the geopolitical and geostrategic elements of the region and these energy policies are evaluated from a realistic perspective. Turkey's Eastern Mediterranean policy is associated with Libya and the TRNC and the protection of its interests and sovereign rights are discussed in the struggle that comes to square in the region.
DergiPark: 849863 ; klujfeas ; Uluslararası hukukun temel kaynaklarından bir tanesi devletler arasında imzalanan uluslararası antlaşmalardır. Devletler kendi aralarındaki antlaşmalara ahde vefa ilkesi gereği genellikle uyma eğilimi göstermektedirler. Ancak devletlerin kendi aralarında imzaladıkları antlaşmalara zaman zaman uymadıkları da görülmektedir. Anarşik bir uluslararası sistemde devletler arasında uyuşmazlıklar çok sık görülmektedir. Devletler çıkarlarına ters düştükleri durumlarda ister istemez farklı devletler ile uyuşmazlığa taraf olabilmektedirler. Uyuşmazlıkların çözümü için uluslararası hukukta barışçıl çözüm ve yargısal çözüm olmak üzere iki çözüm yolu bulunmaktadır. Yargısal çözüm devletlerin ancak yargı yetkisini kabul ettikleri bir mahkeme veya tahkim ile mümkün olabilmektedir. Barışçıl çözüm yolları Birleşmiş Milletler Antlaşmasının 33. Maddesinde belirtilmiştir. Bu çözüm yollar görüşme, soruşturma, arabuluculuk, uzlaşma, hakemlik ve yargısal çözümdür. Bunun yanında bazı uluslararası antlaşmalar kendi yargısal çözüm mekanizmalarını da oluşturmuştur. 1982 Birleşmiş Milletler Deniz Hukuku Sözleşmesi, Avrupa Birliği'nin yargı organları bu alanda verilebilecek başlıca örneklerdir. Bu çalışmada barışçıl ve yargısal yoldan anlaşmazlıkların çözümü ile uluslararası hukukta uygunluğun sağlanması mekanizmaları karşılaştırılacaktır. ; One of the main sources of international law is international treaties signed between states. States generally tend to comply with the treaties among themselves, as required by the pacta-sunt-servanda principle. However, it is also seen that states sometimes do not comply with the treaties they have signed among themselves. In an anarchic international system, conflicts between states are very common. States may inevitably be a party to disputes with different states when they conflict with their interests. There are two solutions in international law for the settlement of disputes, namely, peaceful and judicial solutions. Judicial settlement can only be possible with a court or arbitration where the states accept their jurisdiction. Peaceful solutions are specified in Article 33 of the United Nations Charter. These solutions are negotiation, investigation, mediation, reconciliation, arbitration and judicial solution. Besides, some international agreements have also created their own judicial solution mechanisms. 1982 United Nations Convention on the Law of the Sea, the judicial bodies of the European Union are the main examples that can be given in this field. In this study, the mechanisms of peaceful and judicial dispute resolution and ensuring compliance with international law will be compared.
Modern devletin vazgeçilmez unsurlarından biri olan egemenlik anlayışı önemli bir dönüşüme uğramıştır. Bugün Jean Bodin'in kurumsallaştırdığı; mutlak, bölünemez ve sürekli olarak nitelendirilen klasik egemenlik anlayışından bahsetmemiz mümkün değildir. Klasik egemenlik anlayışının geçirdiği dönüşümün çeşitli sebepleri bulunmaktadır. Bu sebepleri hukuk devleti, insan hakları, kuvvetler ayrılığı prensibi ve uluslararası kuruluşlar olarak ifade etmemiz mümkündür. Özellikle Birinci ve İkinci Dünya Savaşı sonrasında ortaya çıkan uluslararası kuruluşlar devletlerin egemenliğine müdahale konusunda oldukça dikkat çekicidir. Egemenlik anlayışının geçirdiği bu dönüşüm sırasında dünya birçok katliama ve savaşlara tanıklık etmiştir. Bu doğrultuda da önce ad hoc mahkemeler kurulmuş ardından da Uluslararası Ceza Mahkemesi'nin kuruluşuna giden süreç başlamıştır. 17 Temmuz 1998 tarihinde kabul edilip, 1 Temmuz 2002'de yürürlüğe giren Roma Statüsü ile de Uluslararası Ceza Mahkemesi kurulmuştur. Devlet egemenliğine önemli bir müdahale anlamına gelen Uluslararası Ceza Mahkemesi'nin yargılama yetkisi konusunda tamamlayıcılık ilkesinin kabul edilmesiyle, devlet egemenliğine yapılan müdahalenin daha aza indirgenmesi amaçlanmıştır. Aynı zamanda da Statü'ye taraf olacak devlet sayısını arttırmak amaçlanmıştır. ; Our understanding of sovereignty, which is one of the essential factors of modern state, has undergone a significant transformation in time. Today, it is impossible to mention a classical understanding of sovereignty which was institutionalized by Jean Bodin as; absolute, indivisible and perdurable. There are various reasons that caused the transformation of classical sovereignty; it can be said that these reasons are constitutional state, human rights, principle of separation of powers and international organizations. The international organizations, especially established after the First and Second World Wars, are quite significant instruments in the process of intervening to the sovereignty of states. During the transformation of understanding of sovereignty, the world had witnessed numerous massacres and wars. In this respect, firstly ad hoc tribunals had been established, after that the process towards the establishment of International Criminal Court started. International Criminal Court was established with Rome Statute which was acknowledged on July, 17, 1988 and inured on July, 1, 2002. Through the acceptance of complementarity principle in terms of International Criminal Court's jurisdiction, it is intended to minimize the intervention to the sovereignty of states. Also, it is aimed to increase the number of states parties to the Statute.
Yüksek Lisans Tezi ; Mahalli idare yöneticileri halkın demokratik seçimiyle yapılan mahalli idareler genel seçimi sonuçlarına göre 5 yıl süre ile görev yaparlar. Bu süre zarfında mahalli idare yöneticileri sınırları içerisinde bulunan bölge ile ilgili sorunların çözümü, halkın istek ve ihtiyaçlarını karşılamakla yükümlüdürler. Mahalli idare yöneticileri bu yükümlülüklerini yerine getirirken hem kendilerinin hem de kurumlarının kamuoyunda itibar kazanmasını sağlarlar. Sahip olunan bu itibar, kurumun başarısı ya da başarısızlığına göre artar ya da azalır. Mahalli idare yöneticileri sahip oldukları olumlu itibarı, görev süresi sonunda tekrar seçilebilmek için kullanabilirler. Hızla değişen dünyada mahalli idareler, kâr amacı gütmeden sunmuş oldukları hizmetleri halkın istek ve ihtiyaçlarına göre belirlemektedirler. Sunulan hizmetlerin kalitesi ve beğenilirliği mahalli idarelerin itibarını etkilemektedir. Mahalli idarelerin çalışanlarına, seçmenlerine ve sunduğu hizmetin kalitesiyle halka karşı sorumlulukları vardır. Bu sorumluluklarını yerine getiren mahalli idarelerin, itibar kazandıkları ve bu itibarlarını artırabildikleri sürece başarılı oldukları görülür. Bu çalışma; itibar, itibar bileşenleri ve itibar yönetimini kurumsal açıdan değerlendirerek İstanbul'daki mahalli idarelerin (ilçe belediyeler) yöneticilerinin itibar yönetimi ile ilgili düşüncelerini göz önünde bulundurarak bazı öneriler getirebilmek üzere tasarlanmıştır. ; Abstract ; Local government executives shall serve for a period of 5 years according to the results of the general local elections held by the people's democratic choice. During this time, local government executives are obliged to meet the demands and needs of the people and to solve the problems related to the region within the boundaries of their jurisdiction. While fulfilling these obligations local government executives gain a public reputation for themselves and for the institutions they lead as well. This reputation increases or decreases depending on the success or the failure of these institutions. Local government executives may use this positive reputation in order to be reelected at the end of the term of office. In today`s rapidly changing world, local governments determine their services which are submitted without profit seeking motive according to the needs and requests of the people . Admirability and the quality of services offered affect the reputation of local governments. local governments have responsibilities to their employees, to the voters and by the quality of their services to the general public. It has been observed that while fulfilling their responsibilities local governments are successful as long as they gain reputation and increase the level of that reputation. This study is designed to give some recommendations by evaluating reputation, components of reputation and reputation management in terms of institutional perspective and by taking the thoughts of the executives of Istanbul municipal governments ( county governments) regarding reputation management into consideration
Hukuk Uyuşmazlıklarında Arabuluculuk Kanunu, uyuşmazlıkların çözülerek toplumsal barış ve istikrarın sağlanması zaviyesinden yardımcı ve ikmal edici bir fonksiyonu haiz olup, yargılama yetkisine yardımcı ve seçimlik bir düzenlemedir. Nitekim arabuluculuk faaliyeti bir yargılama işi değil, temelinde, gönüllülük, eşitlik ve gizlilik ilkelerini de barındıran, tarafların sulh ve tasarrufuna tabi uyuşmazlıklarda haklılık vaziyeti tespit edilmeden, menfaat dengelenmesi üzerine kurgulanmış bir hukuki çözüm yoludur. Alternatif çözüm yolu olmasından dolayı, gönüllü katılım, bağlayıcı olmayan tavsiyelerde bulunma ve tatmin olmama halinde taraflara yargıya başvurma hakkında muhtariyet hakkı tanımaktadır. Arabulucu, arabuluculuk faaliyeti kapsamında uyuşmazlık hak-kında karar vermek sureti ile çözüm üretmeyi değil, ikna ve telkin marifeti ile tarafların yeniden müzakerelere girişmesini ve bir anlaşma sağlanmasına imkân veren bir ortam oluşturmayı hedefler. Haklıyı ya da haksızı bulmak değil, tarafların her ikisinin de menfaatlerini iki ayrı kefede dengelemek, her ikisinin de memnuniyetini öngören bir anlaşma zemini oluşturup, uyuşmazlığın çözüme kavuşturulmasına katkı sağlar. Toplumda kişiler arasındaki uyuşmazlıkların nihayete erdirilip, hukuki barışın tesisinin yegâne aracı yargılama yetkisini haiz devlet mahkemeleri değil, geleceği ve menfaatlerin dengelenmesini hedef alan arabuluculuk marifetiyle de çözüme kavuşturulması mümkündür. Nitekim yargılamanın da nihai amacı kesin hüküm elde etmek değil, uyuşmazlığın bütün bir gelecek için söndürülmesidir. Zira uyuşmazlığın biteviye tevali etmesinde toplumun, tarafların ve kamunun hiçbir menfaati olmayacaktır. ; Mediation has an auxiliary and supplementary function, rather than the function of ensuring social peace and stability by resolving disputes, and is an optional and auxiliary arrangement to judicial power. As a matter of fact, mediation is not a matter of judgment, but a legal solution that includes the principles of volunteering, equality and confidentiality, and is based on balancing the interests of disputes subject to the settlement and disposition of the parties, without determining the situation of justification. Since it is an alternative solution, voluntary participation gives the parties autonomy to make non-binding recommendations and to apply to the judiciary in case of dissatisfaction and reach an agreement by persuasion and suggestion. Within the scope of mediation, the mediator does not aim to resolve the dispute by making a decision on it, but to create an environment that allows the parties to re-negotiate and reach an agreement by persuasion and suggestion. Not finding the right or wrong, but balancing the interests of both parties on two separate scales, creates an agreement ground for the satisfaction of both and contributes to the resolution of the dispute. It is possible to end disagreements between individuals in the society and to resolve them not only by state courts with jurisdiction as the only means of establishing legal peace, but also through mediation aimed at balancing the future and interests, not the past and the facts. As a matter of fact, the ultimate aim of the trial is not to obtain a final judgment, but to extinguish the dispute for the whole future. Because the society, the parties and the public will not have any interest in the continuation of the dispute.
Örgüt araştırmalarında ilk olarak kurumları ve kurumsallaşmayı merkeze alan eski kurumsal kuram ortaya çıkmış, daha sonra yerini kurumların aktör davranışlarını nasıl şekillendirdiğini gözlemleyen yeni kurumsal kurama (YKK) bırakmıştır. Zaman içerisinde aktörlerin kurumlar karşısında sınırlı da olsa hareket alanlarının bulunduğu yönündeki tartışmalar sonucu kurumsal girişimcilik ve kurumsal iş yazını ortaya çıkmıştır. Kurumsal girişimcilik ve kurumsal iş yazını ile birlikte daha önce aktörlerin kurumlar karşısındaki tepkilerini inceleyen YKK, aktörlerin kurumların ortaya çıkması, sürdürülmesi ve değiştirilmesindeki rollerini de incelemeye başlamıştır. Bu çalışmada kurumsal kuramda yaşanan söz konusu gelişmelerin ışığında Osmanlı Devleti'nde uzun yıllar faaliyet gösteren İlmiye Teşkilatı'nın Mülazemet (Atama-Yükseltme) Sistemi mercek altına alınmıştır. Osmanlı Devleti'nde yargı ve eğitim öğretimin (kaza ve tedris) esasını oluşturan katı şeriat hükümlerinin yanı sıra padişahlar tarafından kanunnamelerle ortaya konan işleyiş usulleri ve fetvalarla desteklenen Mülazemet Sistemi'nin neden olduğu zorlayıcı kurumsal baskılara rağmen, İlmiye Teşkilatı'nda bu hükümlere ters düşen payeli tayinlerin kimi zaman farklı biçimlere bürünerek varlığını sürdürmesi oldukça dikkat çekici bir husustur. Bu tez çalışmasında, kurumsal aktörlerin payeli tayin kurumunun sürekliliğini sağlayabilmek amacıyla hangi kurumsal işlere başvurdukları incelenmiştir. Çalışmanın en önemli bulgusu, aktörlerin söz konusu kurumun sürekliliğini sağlamak üzere farklı dönemlerde farklı söylemler geliştirmeleri ancak bu söylemlerin meşruiyet kaynağı olarak daima dinin temel alınmasıdır. Böylelikle bu çalışmada kurumların sürdürülmesi sürecinde dini söylemin rolü Mülazemet sistemi örneği üzerinden tarihi bağlam içerisinde ortaya konmaktadır. --- The old version of institutional theory, which is based on institutions and institutionalism, emerged in organization studies at first. Later on, new institutional theory that observes how institutions shape actor behaviours has taken its place. Institutional entrepreneurship and institutional work literature emerged as a result of discussions over time that although it is limited, actors have areas of action. Together with institutional entrepreneurship and institutional work literature new institutional theory, which previously examined actors' reactions, also began to examine the roles of actors in the processes of emergence, maintenance and change of institutions. In parallel with this perspective, within the scope of this thesis, the Mulazemet (Appointment) System of Ilmiye Organization, which has been active in the Ottoman Empire for many years, is examined. Although coercive institutional pressures caused by various practices established by the rulers' code of laws and appointment system reinforced by religious fetwas as well as the rigid sharia law which underlies the foundation of jurisdiction and education system, existence of favourable appointments within Ilmiye Institution contrary to these provisions is highly remarkable. In this study, which institutional works were used to maintain favourable appointments as an institution is examined. The most important finding of the study is that actors develop different discourses in different periods in order to ensure the maintenance of an institution but these discourses are always based on religion as a source of legitimacy. Thus, the role of religious discourse is revealed within the historical context through the example of Mulazemet System in this study
Kaçakçılık kısaca yasadışı olarak mal ithali şeklinde tanımlanabilecektir. . Bu yasadışı fiil uyuşturucu gibi yasadışı ürünlere yönelik olduğu gibi mücevher, sigara gibi yasal ürünlere yönelik olarak yapılan ithalat veya ihracat fiillerini de kapsayıcı niteliktedir. Kaçakçılık ülkeler açısından karşımıza çıkan en önemli suç tiplerinden birisini teşkil etmektedir. Bu ülkeler kaçakçılık fiillerinin çeşitli tipleriyle karşı karşıya kalmaktadırlar. Buna örnek olarak uyuşturucu kaçakçılığı, silah kaçakçılığı, nükleer madde kaçakçılığı ve yasal malların kaçakçılığı verilebilir. Kaçakçılık fiilleri son yüzyılda teknolojideki ve sosyo-ekonomik ve politik alanlardaki gelişim ve değişiklikler çerçevesinde artış göstermiştir. Kaçakçılık oranlarındaki bu artış neticesinde hükümetler kaçakçılığı önlemeye ilişkin olarak tedbirler alma ihtiyacı hissetmişlerdir. Hükümetler arası bu genel eğilime paralel olarak Türkiye'de de çeşitli yasal düzenlemeler yoluna gidilmiştir. tarihsel süreçte çeşitli kanunlar bulunmakla birlikte günümüz açısından çağa uygun olarak Türk Ceza Kanunu hazırlanmıştır. Yeni Türk Ceza Kanunu'nun hazırlanması da yeni bir kaçakçılıkla mücadele kanunu ihtiyacı doğurmuş ve 5607 sayılı yeni Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu yürürlüğe girmiştir. Bu tez çalışmasında özellikle kaçakçılık suçları ve kabahatleri incelemeye tabi tuttum. Kaçakçılık suçlarının ve kabahatlerinin çeşitleri ceza hukuku sistematiği çerçevesinde ele aldım. Konuya ilişkin olarak özellikle Amerikan Hukukunu da değerlendirmeye tabi tuttum. Çalışmamda Türk Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu'nda yer alan suç ve kabahatleri ayrıntılı olarak ele aldım. Tez çalışması boyunca bu suçları ve kabahatleri şu metod çerçevesinde inceledim: Suç ve kabahatlerin konusu, hukuksal yarar, fail, mağdur, maddi unsur, manevi unsur, kusur, teşebbüs, iştirak, içtima. Aynı zamanda kaçakçılık suçlarında evrakta sahtecilik yapılmasını da bu kapsamda inceledim. ; Smuggling can be defined as the clandestine importation of goods from one jurisdiction to another. The clandestine operation can involve the importation or exportation of prohibited goods or the evasion of customs duties on legal goods that are liable to duty. Smuggling is one of the major crimes for countries. These countries fight several kind of smuggling. Smuggling crimes has been increased in parallel the developments in technology and changes in socio-economic and political areas during the last century. As a result in the increment in the rates of smuggling crimes governments need to take precautions to prevent. In parallel to general trend among the governments, Turkey has been prepared different kind of legal regulations. First, a new criminal code was prepared, and this criminal code preperation made obligatory to prepare a new smuggling code which is the named as Struggle of Smuggling Code. In this thesis study especially I focused smuggling crimes and faults. I was working about a variety of smuggling crimes and faults and criminal structure of these crimes and faults. Especially I worked about smuggling crimes in American law. Smuggling crimes organized in Title 18 Crimes and Criminal Procedure in Chapter 27. I studied about smuggling crimes and faults in Turkish Struggle of Smuggling Code. This code seperate the smuggling actions about crimes and faults. Smuggling crimes are seperated as import and export smuggling crimes. Smuggling faults are seperated as import and export smuggling faults. During this study I examine these crimes and faults according to these methods: Crimes or faults topic, legal benefit, perpetrator, aggrieved, actus reus, mens rea, imperfection, attempt, participation, concurrence of crimes. At the same time I worked about counterfeiting about official and private papers for use smuggling crimes.
ÖZETBu çalışmada Türkiye'nin gündeminde ekonomik, politik, sosyal ve kültürel boyutlarıyla önemli bir yer tutan AB ile olan ilişkiler tarihsel gelişimi kapsamında incelenerek, Türkiye'nin AB'ne üyeliğinin, Avrupa Parlamentosu kararları örnek olaylarıyla irdelenmesi ve Atatürk Türkiye'si idari yöntemler açısından analizi yapılmıştır. Atatürk'ün dış politika uygulamalarının, kültür ve çağdaşlık anlayışı temelindeki yaklaşımlarının belirli bir sistem, hedef ve prensipler çerçevesinde oluşturulduğunu tespit ettikten sonra, bunların günümüz koşullarıyla ne ölçüde uygulanabileceğini analiz edebilmemiz için, Avrupa'da bir birlik oluşturma fikrinin ve bugünkü AB'nin tarihi, felsefi ve siyasi temelleri çerçevesinde Avrupalılarla Türklerin ilişkileri analiz edildi. Bu değerlendirmelerin ışığında AB'nin kurumsal yapılanmasında son yıllarda önemi gittikçe artan AP'nin rolü ve Türkiye'ye yönelik politikaları ve kararları irdelendi. AB ve Atatürkçülük, çağdaşlaşma ve emperyalizm kavramları ekseninde değerlendirildi.Bugün yaşanan tartışmalardan da anlaşılacağı üzere, Atatürk'ün Türk milleti ve vatanı için çağdaşlaşma bağlamında hala tam olarak neyi amaçladığı, kullandığı yöntemler, hedefleri, ilkeleri anlaşılamadığından veya maskelenerek yorumlanmak istendiğinden Türkiye-AB ilişkileri de farklı boyutlarda ve zeminlerde dolaşmaktadır. Çalışma beş ana bölümden oluşmaktadır. Konumuz açısından, Osmanlı modernleşmesi analiz edildikten sonra birinci bölümde Atatürk Dönemi Dış Politika ve çağdaşlaşma ana hatlarıyla kavramlar zemininde değerlendirildi. İkinci bölümde Türkiye-AB ilişkileri; Avrupa kavramının sınırları, AB fikrinin tarihi, siyasi, kültürel ve felsefi temellerine ilaveten resmi söylemde doğuşu ve gelişimi irdelendikten sonra tarihi perspektif içinde değerlendirildi. Üçüncü bölümde AB'nin kurumsal yapılanması ve bunun içinde son yıllarda öne çıkan ve Türkiye için, yaygın olarak iddia edilenin aksine, artık kararlarının tavsiye niteliğinden öte anlamları olan Avrupa Parlamentosu'nun artan yetkileri, federalizm ve demokrasi açığı kavramlarıyla incelendi. Dördüncü bölümde AP'nin Türkiye'nin ulusal çıkarları ve milli bütünlüğüne yönelik aldığı kararlar, belgeler üzerinden analiz edildikten sonra, AB taraftarlığı ve Atatürkçülük ana başlığıyla beşinci bölümde emperyalizm, çağdaşlaşma kavramları çerçevesinde Türkiye-AB ilişkilerine Atatürkçü bakış açısıyla ele alınıp, Atatürk'ün idari yöntemlerinden sapmalar analiz edidi. Son olarak, bazı sonuçlar ve gelecek için öneriler verildi. Bu tez hazırlanırken kullanılan başlıca yöntemler ise; betimleyici yöntem, karşılaştırmalı method, söylem analizi ve örnek çalışmasıdır.ABSTRACTIn this study, the relations with the European Union (EU), which take an important "place on Turkey's agenda with their political, social and cultural aspects, have been examined with respect to the historical progress. Turkey's candidacy for the EU membership has been investigated in light of the cases with European Parliament resolutions, and analyzed in terms of Ataturk Turkey's state administration methods. Having determined the fact that Ataturk's foreign policy practices and his civilization- and modernity-based approaches have been developed within a framework of particular system, objective and principles, in order to be able to examine to what degree those particular elements can be practiced in current circumstances, the Europeans-Turks relations have been analyzed with regard to the idea of forming a union in Europe, and historical, philosophical and political foundations of the present EU. In light of these evaluations, the role of the European Parliament which has recently been becoming increasingly important on the EU's institutional structuring, and its (i.e., EP) policies and decisions towards Turkey have been considered. The EU and Ataturk's Political Doctrine have been evaluated in the context of modernization and imperialism concepts. As it can be understood from the present discussions that what exactly Ataturk meant by the modernization of the Turkish nation and homeland, the methods he used, his objectives and his principles are still not clearly understood or wanted to be interpreted through the way of masking, the Turkey-EU relationships are, therefore, floating around in different dimensions and arenas.This work is mainly compesed of five parts. After analysed Ottoman modernization process, in first part of this study, the Ataturk's Term Foreign Policy and modernization have been considered in essence and on conceptual basis. In the second part, after having analyzed the birth and the development of the EU in political arena in addition to having analyzed the boundaries of the concept of Europe and the history and the political, cultural and philosophical foundations of the idea of EU, the Turkey-EU relations have been evaluated from historical perspective. In the third part, the institutional structure of the EU, and as involved in this structure, the increasing jurisdictions of the EP, the decisions of whom for Turkey now mean, as recently become prominent in contrast to the common claims, beyond the meaning of 'recommendation', have been analyzed with the concepts of federalism and democratic deficit. After the EP resolutions that are made towards Turkey's national interests and integrity have been analyzed with documents in the forth part, in the fifth part under the main topic of "EU Advocacy and Ataturk's Political Doctrine" the deviations from Ataturk's state administration methods have been analyzed within the framework of the concepts of imperialism and modernization, with addressing the Turkey-EU relations from the Ataturkist point of view. Lastly, I give some future perspectives and conclusions within the context of the thesis. Discourse analysis, case study, descriptive and comparative methods are utilized throughout this thesis.
Demokratik yönetim sisteminde, kuvvetler ayrılığı teorisi gereği, yönetim yetkilen yasama, yürütme ve yargı arasında paylaştırılmaktadır. Ancak parlamenter yönetim sisteminde yürütme yasamadan çıktığından yasamaya karşı sorumlu konumdadır ve bu nedenle yasama ve yargı organları tarafından denetlenmektedir. Fiili uygulamada ise yasama yürütmeyi denetlemede yetersiz kalmaktadır. Çünkü yürütmenin başı olan başbakan, mecliste çoğunluğu oluşturan parti veya partilerin lideri konumundadır. Dolayısıyla Montesquieu'nün kuvvetler ayrılığı ilkesinde öngörülen denetim, sadece meclisteki muhalefet partisi veya partileri tarafından yerine getirilebilmektedir. Muhalefetin mecliste azınlıkta olması, meclis denetimini zayıflatmaktadır. Çalışma bu nedenle muhalefete önem atfederek muhalefetin tanımını, sistem içinde oynadığı rolü ve muhalefetçe oluşturulan Gölge Kabine 'nin önemini analiz etmektedir. Çalışma, parlamenter yönetim sisteminde, hükümetin denetlenebilmesi için muhalefetin Gölge Kabine oluşturarak düzenli ve sürekli muhalefet etmesini önermektedir. Çalışma bu kapsamda muhalefetin tanımını, muhalefet etme yöntemlerini ve kapsamlı bir muhalefet örgütlenmesini irdelemektedir. Etkin denetim için muhalefetin "rekabetçi ve işbirliğine dayanan"politikalar uygulaması gerekmektedir. Muhalefetin "rekabetçi ve işbirliğine dayanan " politikalarla iktidara ciddi bir alternatif olduğunu ispatlaması gerekmektedir. Bu kapsamda, muhalefet bir taraftan hükümeti yapıcı politikalarla uyararak iktidar partisine oy vermiş seçmenlerin beğenisi alınmalı, diğer taraftan toplumsal sorunlara alternatif çözümler üreterek iktidara hazır olduğunu gösterilmelidir. ; The Power in the Parliamentary System of Government, which is a type of democratic system of government, is divided between legislation, execution and jurisdiction. Since execution is formed out of legislation in the Parliamentary System of Government, it is liable to the legislation and as a result it is checked by legislative and juridical institutions. But, in application, it can be set forth that the legislation is not competent enough to check the execution. One of the indications of incompetence is the fact that the Prime Minister is selected by the party or parties which have the majority of members in the parliament. Consequently, the mission of inspection which Montesquieu put forward in the principle of division of powers can only be fulfilled by the opposition party or parties in the parliament. But, since the opposition constitutes only the minority of the parliament, the legislative inspection gets weaker. This study analyzes the definition of the opposition by attributing emphasis on it, the role that it plays in the Parliamentary System of Government, the importance of the Shadow Cabinet in the context of opposing and methods that can be applied for inspection of the execution. The opposition should be formed as Shadow Cabinet in the Parliamentary System of Government in order that the execution can be inspected effectively. For this reason, this study explicates the definition of the opposition, the methods of opposing, and a comprehensive opposition organization. In addition, it is pointed out thai the opposition can inspect the Power and the ruling party through the Shadow Cabinet. After the parliamentary elections and the lines of parties in the parliament become clear, as a requirement of Parliamentary System of Government, while the ruling party or parties are forced to work with the Power, the opposition party or parties form the opposition front against the Power, the ruling party or parties in the parliament and their applications. The opposition party should form the Shadow Cabinet in order to inspect and obserye the cabinet more effectively. The inspection and control of the Power by the opposition in the democratic system of government is of great importance in tenns of stability of the political regime and even the guarantees the regime to be democratic. While shaping its policies, the opposition should comply with the secular and democratic rules of the game. After all, the constitutional spirit gives the Power and the opposition the mission of representing the public best in the pluralist democratic system of government and enables them to compete with each other within the democratic game rules. For his reason, an effective inspection and check of the Power by the opposition makes the cabinet stick to laws and minimizes the misuses in the administration. "Competitive and cooperative" policies should be applied in the opposing methods. Tlie concept of only "Strict competitive" or "Over compromising cooperative" opposition doesn't bring positive results. Furthermore, the opposition's "Strict competitive" or "Over compromising cooperative" policies are not encouraged by the public. For this reason, the opposition should prove that it is a serious alternative to the Power with its "competitive and cooperative "policies. In this context, the opposition should warn the Power with constructive policies, receive the appreciation of the people who voted for the ruling party and show that it is ready to be Power-by producing alternative solutions to the social problems. The opposition should try to have an image of a party having a high comprising culture by tolerating the suggestions made by the Power or at least by not rejecting them. The opposition should avoid having an intransigent party image. It should include the needs of the majority of voters in the party program and should develop policies in accordance with them. In addition to offering a successful opposition, experienced staff should be brought up. The opposition will only be able to convincingly show that it is ready to undertake execution and it is an alternative to the Power by training such staff For his reason, after the defeat in the election, the party which becomes the opposition should restructure itself with an emergency assembly and should not insist on the leaders who weren't selected by the public. As a result, the intra-party debates will be resolved sooner without harming the party and the party mil set off with its new leaders confidently. The party should be made to reach new masses in the context of restructuring, the policies constructed should be directed to inspect and check the Power and they should focus on winning the forthcoming election. For this reason, the opposition will need a professional team which will make its program and policies effective. This team is called "Shadow Cabinet" in the British Parliamentary System of Government. The missions of the members of the Shadow Cabinet will be equivalent to those of existing cabinet. The ministers of the Shadow Cabinet will check the actions and applications of the ministers of the actual cabinet and have an inspection over them and will criticize them when needed. Accordingly, the number of the members in the Shadow Cabinet is equal to that of actual cabinet. In addition, the members selected for the Shadow Cabinet should be skillful, they should be let to work actively till the end of the opposition period and with the experience they gain, they should be appointed as ministers of an actual cabinet upon a victory in the elections. As a result, the program of the Shadow Cabinet or the opposition party should alternate to the applications of the ruling party and it should convince the social base. The primary missions of the oppositions are shortly checking and inspecting the Power, trying to affect and direct the Power, developing relations with great masses of the society, overcoming deficiencies in the party program through the experiences gained, getting ready for the elections and getting ready to undertake execution in case of crisis.
