Suchergebnisse

W czasach zaawansowanych procesów globalizacji, których częścią jest społeczeństwo informacyjne, będące jednocześnie społeczeństwem ryzyka, wzrasta zapotrzebowanie na kompleksową ochronę. Zadanie to przekracza możliwości jednostek. Wzrasta więc znaczenie administracji publicznej, zmniejszającej dotychczasowy deficyt działań państwa w tym zakresie. Wsparciem dla tych działań staje się zjawisko kultury strategicznej, zgodnie z którą zapewnianie bezpieczeństwa wymaga uwzględniania nie tylko zasobów i sprawnych struktur organizacyjnych, lecz także mentalności ludzi.

Jan Wintr (2010): Česká parlamentní kultura, Praha: Auditorium, 432 pages.

Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na rolę Japonii w kształtowaniu się nowego ładu międzynarodowego w regionie Azji i Pacyfiku, przez pryzmat jej kultury strategicznej. Konieczne jest zatem udzielenie odpowiedzi, czy z racji swej potęgi gospodarczej i technologicznej Japonia jest predysponowana do odgrywania roli pełnowymiarowego mocarstwa? Czy odgrywanie takiej roli jest ograniczane przez kulturę strategiczną Japonii? Jakie były w przeszłości i jakie są obecnie uwarunkowania jej kultury strategicznej? Przyjmuję następującą tezę: kultura strategiczna Japonii zmienia się mimo wewnętrznego instytucjonalnego antymilitaryzmu.

A kultúra szó látszólag nem igényel különösebb magyarázatot, bár azt hangsúlyozni kell, hogy a gondolatmenet a kifejezést tág értelemben használja. Nemcsak tudatos tevékenységet, kifinomult alkotást kell érteni alatta, hanem bármiféle – akár nem is tudatos – formaképzést is. A költségtér nem valami szabatos közgazdasági értelemben szerepel, de akként azt fejezné ki, hogy a gazdálkodás költségei a tér tekintetében nem semlegesek, a különböző célok érdekében folytatott emberi tevékenység során fellépő áldozatok (költségek) a teret alakítják, jellegzetes minták keletkezhetnek, amelyeket az emberek nemcsak létrehoznak, hanem azokhoz viszonyulnak is. A költségek abszolút, illetve egymáshoz mért változása akár rövid idő alatt is sok változást idézhet elő abban a televényben, amit F. Braudel anyagi kultúrának nevez. Ha tetszik: az emberi történelem költségek és haszonáldozatok története.

This article concerns uncertainty, which is considered by many social theorists (forinstance, Zygmunt Bauman, Ulrich Beck, Daniel Bell, Eric Hobsbawm) to be a charac-teristic trait of the contemporary world. Uncertainty is produced by rapid, multidimen-sional changes in the conditions around us—by their instability and unpredictability—and by a lack of future vision. Continual change becomes an element of everyday life.Culture understood as a collection of permanent meanings, norms, and values loses itsordering function—it no longer serves to elucidate the world; the past does not providehelpful examples. There is an expansion of mutability, a multiplicity of possible choices,and an excess of information—which paradoxically, like its lack in an isolated society, isa cause of uncertainty, fear, and presentist thinking. In Polish society, these phenomenaare strengthened by tradition and the sense of economic insecurity accompanying thesystemic transformation.