Suchergebnisse

In this article, I will address the topic of the Turkish minority in Bulgaria in the interwar period through the interpretive lens of the "linguistic" or better " alphabetic" fights,(1) placed in the context of the "Latinization" processes taking place in the wide Eurasian space, as well of the post-imperial sociopolitical dynamics.(2)To this aim, I describe the interesting and little known case of the writing practices of the Turkish community in Bulgaria in the period between the two world wars. In particular, I take into account the repercussions of Atatiirk's alphabetical reform in Bulgaria, demonstrating how the adoption of the Latin alphabet in Turkey represented a significant challenge for the country, triggering the fears of both the Bulgarian authorities and of the more conservative factions of the local Turkish community. In this context, I analyze the attitudes towards the Arabic and the Latin alphabet employed to write the Turkish language in the Balkan country, illustrating the reasons for the prohibition of the Turkish Latin alphabet, in an unprecedented combination of interests between Bulgarian authorities and Islamic religious leaders. I will try to show how in that specific historical moment, writing systems, far from being "neutral" communication elements, lent themselves to various manipulations of an ideological and political nature.My paper does not intend to represent a comprehensive contribution to the analysis of the complex subject of this community's religious or political identity, but it rather aims to shed light on the limitations faced by the Turks of Bulgaria in terms of their linguistic rights in a period when other communities in Southeast Europe were encountering similar difficulties.(3)

Political news comes first in the news hierarchy. General elections are one of the periods when political news increase in the new media. The public of Turkish Republic of Northern Cyprus (TRNC) as well as the press followed very closely the general election was held in June 24, 2018. Importance of this research is to look at the close relationship between Republic of Turkey and Turkish Republic of Northern Cyprus. This study showed how TRNC's press represented the General Election of 2018 in Turkey. In this research, six different newspaper with different ideological background have been investigated. These newspapers are Cyprus, Havadis, Yenidüzen, Afrika, Volkan and Star Kıbrıs. These newspapers have examined between June 14 arel June 26, 2018. They are examined 10 day before the election and 2 days after the election. Turkey has made election presidential and parliamentary elections took place on 24 June 2018 on the same day. It was the first time that the political parties entered into this by alliance. The parties were united under two separate groups alliance Under the name Republic Alliance and Nation Alliance, Peoples' Democratic Party (HDP) participated independently. Local elections were held in Northern Cyprus on the same date. In this study, 195 election related news articles were examined by content and discourse analysis technique. The analysis revealed the ideological codes in which newspapers were presented to the election process and the political parties and party leaders involved in the process. The basic approaches [ideologies] of the newspapers regarding the political parties involved in the election process identified. In the study it was found out that Cyprus, Havadis, Yenidüzen and Africa showed an opposition attitude towards the Republican Alliance, especially the ruling party leader President Erdoğan. Among these newspapers, it was seen that Cyprus, Havadis and Africa supported the Nation Alliance . The Star Kıbrıs newspaper, on the other hand, has shown a supportive attitude towards the Republic Alliance. Volkan newspaper, on the other hand, showed an equal attitude towards both alliances. The only newspaper supporting the HDP was the African newspaper. The fact that the newspapers Volkan and Star Kıbrıs did not include any news about the HDP is understood as an solely ideological attitude. Keywords: Political Communication, Relations Turkey-Cyprus, Cyprus Press, General Elections in Turkey ; ÖZ: Politik haberler haber hiyerarşisinde en başta gelir. Genel seçimler politik haberlerin çok arttığı dönemlerdendir. 24 Haziran 2018 yılında yapılan Türkiye genel seçimleri, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti kamuoyunun yakından takip ettiği bir seçim olmuştur. Bu süreç Kıbrıs basını tarafından yakın bir ilgiyle takip edilmiştir. Araştırma, Türkiye Cumhuriyeti ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti arasındaki ilişkilerin yakınlığı açısından önemlidir. Bu kapsamda yapılan çalışmada 2018 Genel Seçimleri KKTC basınında nasıl temsil edildiği araştırılmıştır. Araştırmada, 14-26 Haziran 2018 tarihleri arasında KKTC'de yayınlanan farklı ideolojilere sahip 6 günlük ( basılı) gazetede çıkan haberler, Kıbrıs, Havadis, Yenidüzen, Afrika, Volkan ve Star Kıbrıs seçimlerden önce 10 gün, seçimden sonra ise 2 gün, olmak üzere incelenmiştir. Türkiye'de 24 Haziran 2018'de Cumhurbaşkanlığı ve 27. dönem milletvekili seçimleri aynı günde yapılmıştır. Siyasi partilerin ittifak yaparak bu seçime girmeleri Türk siyasi hayatı için bir ilk olmuştur. Partiler Cumhur İttifakı ve Millet İttifakı adı altında iki ayrı grup altında birleşmiştir. Halkların Demokratik Partisi (HDP), ise seçime bağımsız katılmıştır. Kuzey Kıbrıs'ta da aynı tarihte yerel seçimler yapılmıştır. Bu araştırmada, belirtilen tarihler arasında adı geçen gazetelerden toplam 195 seçim haberi içerik ve söylem analizi tekniğiyle incelenmiştir. İncelemede gazetelerin seçim sürecine ve bu sürece dâhil olan siyasal partilerin ve parti liderlerinin hangi ideolojik kodlarla sunulduğu ortaya çıkarılmıştır. Gazetelerin seçim sürecine katılan siyasal partilere ilişkin temel yaklaşımları [ideolojileri] tespit edilmiştir. Örneklem olarak belirlenen gazetelerde seçime ilişkin haberler söylem analizine tabi tutularak seçimlerin gazetelerde ele alınış biçimi ortaya çıkarılmıştır. İncelemeye alınan gazetelerden Kıbrıs, Havadis, Yenidüzen, Afrika gazetelerinin Cumhur İttifakı'na özellikle İktidar partisi lideri Erdoğan'a yönelik muhalif bir tutum sergiledikleri ortaya çıkmıştır. Bu gazetelerin içerisinde Millet İttifakı'na yönelik destekleyici tutum sergileyenler ise Kıbrıs, Havadis ve Afrika gazeteleridir. Star Kıbrıs Gazetesi'nin ise Cumhur İttifakı'na yönelik destekleyici bir tutum sergilediği görülmüştür. Volkan Gazetesi'nin ise her iki ittifaka yönelik eşit mesafede bir tutum sergilediği görülmüştür. HDP'yi destekleyici haber yapan tek gazete ise Afrika Gazetesi olmuştur. Volkan ve Star Kıbrıs gazetelerinin HDP'ye ilişkin hiçbir habere yer vermemiş olmaları ise tamamen ideolojik bir tutum olarak anlaşılmaktadır. Anahtar Kelimeler: Siyasal İletişim, Türkiye-Kıbrıs İlişkileri, KKTC Basını, Türkiye'de Genel Seçimler ; İletişim ve Medya Çalışmaları Dalında Yüksek Lisans Tezidir. Tez (Yüksek Lisans)--Doğu Akdeniz Üniversitesi, İletişim Fakültesi, 2019. Tez Danışmanı: Doç. Dr. Hanife Aliefendioğlu.

Bu çalışma Cumhuriyet Halk Partisi'nin değişen laiklik politikasını 18 Nisan 1999 ve 31 Mart 2019 yerel yönetim seçimlerinde İstanbul örneği üzerinden liderlerin söylem ve vaatlerini dikkate alınarak ortaya çıkarmayı amaçlamıştır. Çalışmada özellikle laiklik kavramı din eksenli incelenmiştir. Bu bağlamda laiklik, devlet ve toplum bağlamında analiz edilerek CHP'nin din ile ilişkisi, ideolojik eğilimleri dikkate alınmış olup dönemsel olarak analiz edilmiştir. 18 Nisan 1999 seçimlerinde geliştirilen laiklik söylemi için daha çok o dönemde partinin söylem ve siyasal reklamlarını öne çıkartan gazeteler arasında olan Cumhuriyet, Hürriyet, Milliyet ve Radikal gazeteleri dikkate alınırken; 31 Mart 2019 seçimleri için ise daha çok haber ve internet kaynakların taranmasıyla elde edilmiştir. Araştırmanın sonunda 1999 yılında dönemin içinde bulunduğu toplumsal, siyasal ve ekonomik koşulların da dikkate alınması neticesinde 2019 yılı seçimleriyle mukayese edildiğinde daha radikal bir laiklik anlayışıyla seçim hazırlıkları yapıldığı görülmüştür. Fransız laisizminden beslenen 1990'lı yılların CHP'si daha radikal düzeyde söylem ve politikalarını geliştirirken daha çok din ile mesafeli tutumu ve farklı yaşam tarzlarını dışlayan bir yaklaşım benimsemiştir. 2010'lardan sonraki süreçte ise Anglo-Sakson sekülerizmini benimseyen CHP bu defa ılımlı bir laiklik yaklaşımını benimsemiştir. Farklılıkları zenginliğe açılan bir anahtar olarak ele alan bu yaklaşımla parti daha liberal bir anlayış benimseyerek birey yaşamının hem kamusal hem bireysel alanını kapsayan saygı prensibini merkezine almıştır. Ülkenin içinden geçtiği toplumsal ve siyasal dönüşümlerde değişimin karşısında durmayan CHP, bu dönüşümle beraber bir anlamda pragmatik anlayış benimsemiş ve birbirinden farklı bu iki süreçte radikal bir kopuş örneğini ortaya çıkarmıştır. Belediye başkan adaylarının profillerinden, seçim sloganı ve seçim gezileri için temaslarda bulunulan alanlarda değinilen ana temalara ve seçmen kitlelerine değin hemen hemen her konuda bambaşka iki CHP'nin ortaya çıkması, laiklik politikasında mütedeyyin kesimleri de kapsamak isteyen mutedil bir anlayışa meyil ettiği anlaşılmıştır. ; This study aimed to reveal the changing secularism policy of the Republican People's Party in the local government elections of 18 April 1999 and 31 March 2019, taking into account the discourses and promises of the leaders, through the example of Istanbul. In the study, especially the concept of laicism has been examined in terms of religion. In this context, the concept of laicism was analyzed in the context of the state and society, and the CHP's relationship between religion and ideological tendencies were taken into account and analyzed periodically. While considering the secularism discourse developed in the 18 April 1999 elections, Cumhuriyet, Hürriyet, Milliyet and Radikal, which were among the newspapers that highlighted the party's discourse and political advertisements at that time; for the 31 March 2019 elections, it was obtained by scanning mostly news and internet sources. At the end of the research, when the social, political and economic conditions of the period were taken into account in 1999, when compared to the 2019 elections, it was seen that the election preparations were made with a more radical understanding of secularism. While the CHP of the 1990s, fed by French laicism, developed its discourse and policies at a more radical level, it adopted an approach that mostly excluded religion and different lifestyles. In the period after the 2010s, the CHP, which adopted Anglo-Saxon secularism, adopted a moderate secularism approach this time. With this approach, which considers differences as a key to wealth, the party has adopted a more liberal understanding and has centered on the principle of respect, which covers both the public and individual spheres of individual life. The CHP, which did not stand against change in the social and political transformations the country went through, adopted a pragmatic understanding in a sense with this transformation and revealed an example of a radical break in these two different processes. It has been understood that the emergence of two completely different CHPs in almost every subject, from the profiles of the mayoral candidates to the main themes mentioned in the areas where contacts are made for the election slogan and election tours, and the electorate, tends to a moderate understanding that wants to include the religious segments in the secularism policy.

Türkiye siyasi tarihinde, 1950-1960 yılları arası Demokrat Parti Dönemi olarak adlandırılmaktadır. Demokrat Parti'nin uyguladığı iç politikalar ve dış politikalar, elbette ki Türkiye genelinde olduğu gibi yerel yönetimlerde de etkilerini belirgin bir şekilde göstermiştir. Bu etkilerin neler olduğu ve ne şekilde yansıdığını değerlendirebilmek amacıyla Edirne Siyasi Tarihinde Demokrat Parti Dönemi incelenmiştir. Tezin birinci bölümü olan giriş kısmında çalışmanın yöntemi, amacı ve önemi belirtilmiştir. Çalışmanın ana hattını oluşturan sorulara yer verilmiştir. İkinci bölümde, Demokrat Parti'nin iktidara gelişi, 1950 ve 1960 yılları arasında uyguladığı genel iç ve dış politikalara değinilmiştir. O dönemki Türkiye'nin iç politika uygulamaları ekonomi, siyasi, eğitim, sağlık alanlarındaki gelişmeler başlıkları altında incelenmiştir. Demokrat Parti'nin genel dış politikasını değerlendirebilmek amacıyla, dönemin Türkiye'sinin diğer uluslarla ilişkileri, yapılan ittifaklar, imzalanan paktlar, konferanslar ve meseleler başlıkları altında incelenmiş olup, 1950-1960 Demokrat Parti Dönemi'nin Türkiye siyasi tarihindeki genel etkileri ortaya konulmuştur. Bunlara bağlı kalarak çalışmanın üçüncü bölümünde ise, 1950-1960 yılları arası, Edirne öznelinden Demokrat Parti Dönemi şeklinde değerlendirilmiştir. Demokrat Parti döneminde uygulanan genel politikaların, yerel yönetime etkileri Edirne ili ele alınarak incelenmiştir. Bu dönemdeki Edirne siyasi tarihi, dönemin Demokrat Parti Edirne milletvekilleri, Edirne'de genel seçimlerin o dönemdeki oy oranları, yerel seçimler, ekonomi, tarım ve hayvancılık, sanayi, petrol arayışları, alt yapı çalışmaları, eğitim ve sağlık alanında yapılan yerel uygulamaların neler olduğu ve 1960 darbesinin Edirne'ye yansımaları başlıkları altında incelenerek ortaya konulmuştur. Çalışmanın dördüncü bölümü tezin sonuç kısmı olup, Edirne siyasi tarihinde Demokrat Parti Dönemi ile ilgili bulgular ve değerlendirmeler ortaya konulmuştur. Konuyla ilişkin gerekli incelemelerde kitap, makale, gazete, örnek tez çalışmaları, tablolar, resimler ve elektronik kaynaklardan yararlanılmıştır. ; In Turkish political history, it is called the Democratic Party Period between 1950 and 1960. The domestic and foreign policies implemented by the Democratic Party have, of course, shown their impact prominently in local governments as well as throughout Turkey. In order to evaluate what these effects are and how they are reflected, the Period of the Democratic Party in the Political History of Edirne has been examined. The first part of the study is the introduction part of the thesis, the purpose, importance, method of the subject, what are the deficiencies in this subject in the literature and the questions that form the outline of the study are included. The second part discusses the general domestic and foreign policies implemented by the Democratic Party between 1950 and 1960. Turkey's domestic policy practices at the time were examined under the headings of developments in the fields of economy, politics, education and health. In order to evaluate the general foreign policy of the Democratic Party, turkey's relations with other nations, alliances, pact signed, conferences and issues were examined and the general effects of the 1950-1960 Democratic Party Period on The Political History of Turkey were revealed. In the third part of the study, the Democratic Party was evaluated from Edirne subject between 1950 and 1960. The effects of the general policies implemented during the Democratic Party period on local government were examined by considering the city of Edirne. The political history of Edirne during this period; local elections, then-Democratic Party Edirne deputies, general elections in Edirne at that time, local economy, agriculture and livestock, industry, oil searches, infrastructure studies, education and health local practices and reflections of the 1960 coup on Edirne were examined. The fourth part of the study is the conclusion of the thesis, and findings and evaluations related to the Democratic Party Period have been presented in the political history of Edirne. In the necessary reviews on the subject; books, articles, newspapers, sample thesis studies, paintings, paintings and electronic sources were used.

Gerek küresel siyasette gerek yerel siyasette ulus kavramının ve ulus devletlerin herkes ve her şeyden fazla bir ayrıcalığı ve bir ağırlığı vardır. Diğer bir ifade ile gazeteler, dergiler, kitaplar, internet v.b. gibi bilgi akışı sağlayan kaynakların hangisi ele alınacak olunursa olsun ulusal ilkenin genel-geçer bir meşruiyete sahip olduğu görülecektir. Yani toplumlar milli devletlerin ve milliyetçi düşüncenin doğallığı ve gerekliliği konusunda bir anlaşmaya varmış gibi görünmektedir. Bu durum bir takım bilim insanlarını şu soruyu düşünmeye itmiştir: Ulusal ilke hem yerel hem de küresel siyaseti düzenleyici bir kural olmak zorunda mıdır? Başka bir siyasal kavrayış mümkün değil midir? Bu noktada Michael Hardt ve Antonio Negri İmparatorluk fikrini ortaya atmışlardır. Onlara göre postmodern ekonomi ile birlikte siyasette de postmodern bir döneme geçilmiş ve ulus devletlerin iktidarları dışında yeni bir iktidar biçimi peyda olmuştur. Bu bağlamda postmodern imparatorluk; ulus devletlerin dışında, üzerinde ve onu kapsayacak şekilde konumlanan ve iktidarını finansal akışlar üzerine kuran esnek hudutlara sahip, akışkan ve çok biçimli bir iktidar biçimidir. Bu tez çalışmasında temel argüman; siyasal tarihin ekonomik paradigmalar eşliğinde bir salınım içinde olduğu, imparatorluklardan ulus devletlere değişen siyasal anlayışın serbest bırakılan bir sarkaç gibi imparatorluk noktasına geri döndüğüdür. Bu analiz için ilk bölümde milliyetçilik, ikinci bölümde klasik imparatorluklar ve üçüncü bölümde postmodern imparatorluk konuları incelenmiş ve bu salınımın karakteri ekonomik değişim süreçleri çerçevesinde değerlendirilmiştir. ; The nation concept and the nation states are more privileged and dominant than any others both in global politics and the local politics.In other words, it is not hard to recognize the position of nation states with a little glance to newspapers, magazines, books, internet etc. So communities seem to have reached an agreement on naturalnessand necessity of national states and nationalist thinking. This has led some scholars to consider the following question: Does the national principle have to be a regulatory rule for both local and global politics? Is there any other political understanding possible? At this point, Michael Hardt and Antonio Negri came up with the idea of Empire. According to them, the postmodern revolution in the economy led a transformation in politics, and a new form of power has emerged, apart from the power of nation states which is called the empire. In this context; postmodern empire is a form of power which is fluid, abstract, immanent and operates with flexible boundaries. The empire situates itselfabove and beyond the nation states and that build their power on financial flows. The main argument in this thesis is; that political history is in an in the context of economic paradigms. The oscillation causes the changing in political understanding from empires to nation states and then form nation states to empires again. For this analysis, nationalism in the first chapter, classical empires in the second chapter, and postmodern empire in the third chapter were examined and evaluated within the framework of the process of economic change.

ÖZETSiyasal reklam; siyasal pazarlama ekseninde siyasi parti, lider ve adayın toplum nazarında aktif ve etkin olduğuna dair medya kuruluş ve araçları vasıtası ile gerçekleştirilen bir tür siyasi mesaj iletme aracıdır. Bu bağlamda tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de sıkla seçim dönemlerinde siyasi parti ve adayların oy marjını artırmaları adına siyasal reklam kampanyaları sıklıkla karşımıza çıkar. Günümüzde özelliklede dünyada yaşanan teknolojik gelişmeler ekseninde bir adım daha ileriye taşınan siyasal reklam faaliyetleri artık sadece radyo ve televizyon gibi medya unsurları ile sürtülememekte olup gazete, internet haber sağlayıcıları, internet partalları ve sosyal medya unsurları vasıtası ile etkin bir şekilde sürdürülmektedir.Siyasi parti ve adayların oy hanelerindeki oyların artışını gerçekleştirmek adına sürdürdükleri siyasi reklam kampanyalarının, seçmen tutumu üzerinde büyük rolü bulunmakla birlikte günümüzde birçok seçmenin görsel ve yazılı meydanın yanı sıra sosyal paylaşım siteleri aracılığı ile geniş halk kitlelerine ulaştırılan siyasal reklamlar vasıtası ile siyasi tutumları şekillendirilmektedir.Bu çalışmanın amacı; seçmenlerin oy verme davranışında siyasi reklamların rolünün belirlenmesidir. Bu nedenle çalışmada, seçmen davranışlarında etkili olan siyasi reklamlar faaliyetlerine yönelik literatür taraması gerçekleştirilmiş ve yerel yönetimlerde reklam kampanyalarının Nevşehir ilinde ikamet eden seçmen tutumu üzerindeki rolü araştırılmıştır. Araştırma kapsamında ayrıca Faktör, One-Way ANOVA ve Independent Samples t- Test analizlerinin kullanılmış olup geliştirilen bu yöntemler aracılığı ile siyasal reklamların Nevşehir ilinde ikamet eden seçmen tutumu üzerindeki rolü tespit edilmeye çalışılmıştır.Anahtar Kelimeler: Seçmen, Siyasal Pazarlama, Siyasal ReklamABSTRACTPolitical party in political advertising political marketing axis, performed by means of a kind of leaders and active and media institutions and instruments that are active in the eyes of society is the candidate's political message forwarding tool. In this context, our country, as well as all over the world in the name of increasing the political parties and candidates of the vote margin in the election period cyclin political campaigns often confront us. A step today, especially experienced in the world in technological advances axis further transported political advertising activities is far from being just a rub with media elements such as radio and television, newspapers, internet news providers are maintained in an effective way by means of the internet ratty and social media elements.Political parties and candidates of the vote, political ads that reach the masses with political advertising campaign waged on behalf achieve the increase of the voting electorate attitude today many voters visual and written challenge, as well as although a large role on the social networking sites via their households are shaping political attitudes through.The aim of this study was to determine the role of political ads in the voting behavior of the electorate. Therefore, this study was carried out in voter behavior in the literature for effective political advertising activities and the role of local government in the advertising campaigns of Nevsehir on the attitude of voters residing in the province were investigated. Factors involved in this study also, the One-Way ANOVA and Independent Samples t-test was used to analyze the methods developed through political ads of Nevşehir province was found on the role of voters residing in attitude.Keywords: Voters, Political Marketing, Political Advertising

Demokrasinin hâkim olduğu yerlerde, seçmenlere lideri, adayları, parti programını en uygun ve en etkili şekilde tanıtmada siyasal reklamlardan yararlanılmaktadır. Teknolojinin gelişmesi de göz önüne alındığı zaman siyasal reklamlar, siyasi partilerin vazgeçilmez bir unsuru haline gelmiştir. Siyasal reklamlar ile ilgili çalışmaların büyük bir çoğunluğu gazete ve afişler üzerine yoğunlaşmaktadır. Bu çalışma ile televizyonlarda yayınlanan siyasal reklamların analiz edilmesiyle hem bu yönde yapılacak çalışmalara katkı sağlaması açısından hem de televizyonda yayınlanan siyasal reklamların partilere katkısını görmemiz açısından önemlidir. 2007 yılında yasaklanan siyasi reklamlar 2011 yılında 6112 sayılı kanun ile tekrar serbest bırakılmasından yola çıkarak bu çalışmada mecliste grubu bulunan AKP, CHP, MHP ve HDP'nin 2011 genel seçimlerinde ve 2014 yerel seçimlerinde televizyonlarda yayınlanan siyasal reklamları göstergebilim yöntemiyle analiz edilmiştir. AKP hazırladığı reklam filmlerinde ağırlıklı olarak pozitif bir dil kullansa da kendi iktidarlarından önceki dönemlerle kıyaslama yapılarak karşılaştırmalı negatif reklamlara da yer vermiştir. CHP, MHP ve HDP ise daha çok negatif reklamlara başvurmuşlardır. Bunların dışında seçimler öncesi yaşanan toplumsal ve siyasal olaylar siyasi reklamlarda kendine yer bulmuştur. CHP, MHP ve HDP yaşanan olaylardan dolayı AKP'yi suçlayarak, bu yönde reklam filmleri hazırlamıştır. AKP ise bunlara karşılık olarak iktidarları döneminde yapılan icraatlar ve milli birliğe yönelik reklam filmleri ile izleyici karşısına çıkmıştır. AKP iktidarı döneminde yapılan icraatlar üzerinde durarak hazırladığı siyasi reklamlar halk tarafından daha inandırıcı bulunmuştur. Seçim kampanyalarını neredeyse hepsini siyasal reklamlar yolu ile yürüten CHP'nin vaatleri ise aynı etkiyi yaratmamıştır. Bu durum bize siyasal reklamların vazgeçilmez bir unsur olmasına rağmen tek başına seçim kazandırmayacağını göstermektedir. ; In places where democracy prevail, leader, candidates, the party program to the voters in identifying the most appropriate and the most effective way political ads are taking advantage of. When the development of technology is also into consideration, political advertising has become an indispensable component of the political parties. The vast majority of studies on political advertising focuses on newspapers and posters. In this study, in terms of the work to be done in this direction to contribute to the analysis of published political advertisements on television and it is important for us to see the contribution of both parties televised political ads. Based on the feat that political ads which were tarnished in 2007 were released in 2011 with Law No 6112 this issue, parliamentary group, AKP,CHP, MHP and HDP's the 2011 general elections and 2014 local elections, political advertisements broadcast on television were analyzed by methods of semiotics. AKP used predominantly positive language in their advertising films but by comparison with the previous period of their power has included in the comparative negative ads. However CHP, MHP and HDP mainly applied negative ads. In conclusion political and social events which were held before election become topic in political ads. CHP, MHP and HDP prepared ads by blaming AKP for this events. In respond to this AKP prepared ads which contain prior their works and national unity and solidarity. Political ads made by focusing on the accomplishments made during the AKP government was found more convincing by people. Almost all the election campaigns of political advertising by way of carrying out the promises of the CHP did not have the same effect. This suggest shows us, although political advertising is an indispensable element but it can't be enough to win the election alone.

Doktora Tezi ; Bu çalışma, 1991 yılında bağımsız bir devlet olarak uluslararası ilişkiler sahnesine çıkan Kazakistan'ın Türkiye politikasını belirleyen içyapı faktörlerini (siyasal partiler, başkanlık ve rejimin yapısı, bürokratik kurumlar, sivil toplum kurumları, çıkar grupları, kamuoyu, medya ve lider) ele almaktadır. İçyapı kavramı, ortak dil, soy, din ve tarih anlayışının Kazakistan'ın Türkiye politikasının oluşmasında önemli olduğu fakat tek başına belirleyici olmadığı düşüncesine zemin hazırlamak ve bunu kuramsal ve kavramsal olarak temellendirmek için ele alınmıştır. Bu tezin amacı, Kazakistan'ın Türkiye politikasını tüm yönleriyle analiz etmek, bu politikanın başarısını ölçmek ya da bu politikada bir kırılma yaşanıp yaşanmadığını tespit etmek değildir. Amaç, Kazakistan'ın Türkiye politikasını belirleyen içyapı faktörlerinin bu politikanın belirlenmesinde ne düzeyde etkili oldukları üzerine detaylı bir analiz geliştirmektir. Bu tezin uygulama çalışmasının yapılması, kuramsal ve kavramsal çerçevesinin oturtulması için konu ile ilgili Kazakça, Türkçe ve İngilizce yayımlanan kitap, makale, internet haberleri, resmi kurumların web adresleri ve gazete arşivlerinden yararlanılmıştır. İlk elden ve daha fazla bilgi edinmek için bu tezin yazarı, dört buçuk aylık bir saha çalışması yapmak üzere Kazakistan'ın finans, eğitim ve kültür başkenti Almatı'da bulunan KIMEP Üniversitesinde misafir araştırmacı olarak çalışmıştır. Kazakça kitap, makale ve gazete arşivlerinin temini hususunda Kazakistan Milli Kütüphanesi ve Arşiv Merkezinde kaynak taraması ve derinlemesine mülakatlar yapmıştır. Kazakistan'ın Türkiye Politikası adlı bu çalışma; şimdiye kadar tez düzeyinde ele alınmaması, Orta Asya araştırmaları bağlamında irdelenmemesi ve bu bölgeye yönelik küresel ve bölgesel sorunları bilen ve kaynak dilleri kullanarak çözümler üretebilecek uzmanlaşmanın çok az olmasından dolayı uluslararası ilişkiler alanında mevcut olan boşluğu doldurmaya çalışacaktır. Çalışmanın çözümlenebilmesi için birinci bölümde tezin kuramsal çerçevesini açıklamak amacıyla içyapı kavramı, ikinci bölümde Kazakistan'ın Türkiye politikasında dış politika söylemlerinden Avrasyacılık ve Atlantikçilik söylemi, üçüncü bölümde Kazakistan'daki içyapının Türkiye politikası üzerindeki etkisi ve son bölümde Kazakistan'ın Türkiye politikasının somut çıktılarına yer verilecektir. ; abstract ; This study explores Kazakhstan's domestic structural factors (political parties, the structure of the presidency and the regime, the leader bureaucratic institutions, nongovernmental organizations, interest groups and the media) that determine its policy on Turkey. This thesis does not claim that the common understandings of language, race, religion and history are the sole determining factors about Kazakhstan's Turkey policy. It instead asserts that the concept of domestic structure is significant as much as aforementioned factors. Furthermore, the concept of domestic structure has been used as a theoretical and conceptual means for the study. The objective of this study is neither to analyze thoroughly Kazakhstan's Turkey policy and to evaluate its success nor to identify whether there has been a rupture in the abovementioned policy; the goal is to develop a detailed analysis on what level the idea of domestic structure is effective in determining Kazakhstan's Turkey policy. During the process of field research and forming the theoretical and conceptual framework of this study; books, articles, web news, official websites and newspaper archives published in Turkish, English and Kazakh languages have been used. In order to have further and detailed data from primary sources and to conduct a field research, the writer of this thesis worked as a guest researcher for four and a half months at KIMEP University in Almatı in 2014. He conducted literature reviews and in-depth interviews at Kazakhstan National Library and Archives Center while accessing the archives of books, articles and newspapers in Kazakh language. The study aims to try filling the gap international relations discipline due to the fact that so far there have been no theses on this subject and it has not been studied as a part of Central Asia researches, and also there are very few experts who have comprehensive knowledge on the global and local issues regarding this area and are capable of creating solutions by using vernacular languages. The study will explain the concept of domestic structure in the first chapter, the impact of Atlanticism and Eurasianism for Kazakhstan's Turkey policy in the second chapter, the determining effect of Kazakhstan's domestic structure on its policy on Turkey in the third chapter and the concrete outputs of Kazakhstan's Turkey policy in the last chapter.

TANİN'DEKİ YAZILARI ÇERÇEVESİNDE BABANZÂDE İSMAİL HAKKI'NIN MEŞRUTİYET DÜŞÜNCESİÖZETBabanzâde İsmail Hakkı Bey; etkili bir aydın, politikacı, gazeteci ve yazar olarak II. Meşrutiyet döneminin önemli isimlerinden biri olmuştur. Kökü 16. yüzyıla uzanan, Süleymaniye şehrinin kurucusu ünlü Kürt aşireti Baban ailesine mensuptur. İslamcılık düşüncesinin güçlü temsilcilerinden Babanzâde Ahmed Naim'in kardeşidir. Hukuk Mektebi'ni bitirdikten sonra Mülkiye ve Mühendis Mektepleri'nde hocalık; İkdam, Tanin, Şura-yı Ümmet gibi gazetelerde köşe yazarlığı yapmıştır. Hukukla ilgili eserlerinin yanı sıra Bismarc biyografisi ve Dreyfus Meselesini anlattığı kitapları da bulunmaktadır.Meclis-i Mebusan'da Bağdat (1908) ve Divaniye (1912) mebusu olarak yer almış, İbrahim Hakkı Paşa Kabinesi'nde Maarif Vekilliği (1911) siyasi kariyerinin en üst noktası olmuştur. 26 Aralık 1913'te, henüz 37 yaşında iken ders verdiği sırada vefat etmiştir.Meşrutiyet düşüncesini resmetmeye çalıştığım bu tezde onu tanımlayabilecek temel kavramlar; itidal, tedrici tekâmül, meşruiyet,parlamenter sisteme bağlılık, teamül , uzlaşma kültürüdür.Babanzâde, Meşrutiyet'i demokrasi ile eşanlamlı bir yönetim olarak gördüğü için yazılarını, demokrasiyi oluşturan temel unsurları (çoğunluk, çoğulculuk, yasama, yürütme, yargı, güçler ayrılığı, basın özgürlüğü, hukukun üstünlüğü vb.) esas alarak sınıflandırdım.Nitekim 1909 Ağustos'unda yayınlanan Şeyhülislamlık Beyannamesi'ni değerlendirdiği yazılarında; hâkimiyet-i milliye, iktidarın denetlenmesi, güçler ayrılığı, müsavat kavramlarını vurguladığı görülmektedir.Yaşanan olaylara sosyolojik izahlar getirmesi, akademik kimliğinin yazılarına akseden önemli bir parçasıdır. Etki-tepki kanunu, değişimin kaçınılmazlığı, parça-bütün ilişkisi, evrimci yaklaşım, bazı sorunların ancak toplumsal olgunlaşma ile çözülebileceği, yeniliklerin somut ihtiyaçlardan başlaması gerektiği bunlardan birkaçıdır. İttihad ve Terakki Partisi'nin güçlü olduğu dönemde, siyasi rakiplerinin kürsü dokunulmazlığı ve emeklilik haklarını savunması demokrasiye olan bağlılığındaki samimiyeti gösterir.Sultan Reşad'ın cülus yıldönümlerinde kaleme aldığı yazılar, Meclis'te hanedanın damatlarının -onurlarının korunabilmesi için- ödeneklerinin artırılması teklifini desteklemesi onun saltanata karşı olduğu iddiasını çürütmektedir. Ancak sistem içerisinde padişaha biçtiği rol de oldukça sınırlıdır: Milletin birliğini ve ülkenin bütünlüğünü temsil eden, siyasi yetkileri azaltılmış sembolik bir makam.Ona göre; halk Meşrutiyet yönetimiyle beraber iktidara ortak olmuştur. Ancak sınırsız bir özgürlük elde etmemiştir. Hakkını kurallar içerisinde aramalıdır. Rüşvet, tembellik, düzensizlik gibi toplumsal hastalıkların tedavisi için siyasi ve medeni terbiyenin yükselmesi gereklidir.Çoğulculuk kavramına çok erken sayılabilecek bir dönemde vurgu yapması onun demokrasi çıtasının yüksekliğini göstermektedir. Ona göre azınlıkta kalan siyasi hareketler ancak sağlam ve tutarlı fikirlerle hayatta kalabilirler.Karmaşık seçim sisteminde en iyi sonucu alabilmek için İttihad ve Terakki'nin hem seçmenlerine hem adaylarına hem de parti yöneticilerine tavsiyelerde bulunur. Bu tavsiyeler günümüzde dahi yerleşmemiş olan parti içi demokrasi anlayışı açısından oldukça önemlidir.Dini inançların seçim malzemesi yapılmasına karşı çıkar. Siyasi cinayetlere şiddetle karşıdır. Partisinin seçim başarısını açıklarken güçlü bir analizci olduğu görülmektedir.Basının halkın sesi olduğuna dair iyimserliği siyasi rekabetin labirentlerinde kaybolur. Bu alandaki düzensizliğin önlenmesi için bir Matbuat Cemiyeti kurulmasını ve bir Matbuat Nizamnamesi hazırlanmasını önemsemiştir. Yabancı basının iç politikada taraf olmasına karşı çıkar.Osmanlı Devleti'nin azınlıkları Türkleştirmeye çalıştığı ithamını bir iftira olarak görür. Ancak herkesi ortak vatan ve ortak vatandaşlık çatısı altında bir araya getirecek Osmanlıcılık politikasının da gerekli olduğunu savunur. Eşitlik talep eden azınlıkların eski ayrıcalıklarının devam etmesini istemelerini ise bir çelişki olarak görür. Kültürel amaçla kurulan Kürt Teavün ve Terakki Cemiyeti'ne (1908) üye olması ve bu Cemiyet'in gazetesinde yazı yazması, azınlıkları Türkleştirmenin yanlış olacağını savunması kendisinin Türkleşmiş Kürt olduğu iddiasını çürütür; Osmanlıcılık idealine samimiyetle bağlı Kürt kökenli bir aydın olduğunu gösterir.Arnavutluk'un Osmanlı Devleti'nden ayrılış süreci tam bir travma etkisi doğurur. Çünkü bu ayrılış "ümmet" anlayışına vurulan ilk darbedir. Arap siyasi hareketlerine, bu süreçte yaşananları bir ibret olarak hatırlatır.Devleti oluşturan unsurlardan başta yasamayı (Meclis) öne çıkarırken daha sonra yürütmeyi ilk sıraya geçirmiştir. Bir hükümet kurulurken padişah-sadrazam-Meclis arasında güvenoyu alınmasını sağlayacak bir işbirliğini gerekli görür. Bugünkü tabirle teknokrat bir koalisyon hükümeti kurulmasına, yürütmeyi zayıflatacağı için karşı çıkar.Örfi İdarenin hatalarının üstünü örtme çabası ve muhalefetin sesini daha gür duyurabileceği açık alan mitinglerine karşı çıkması onun demokrasi anlayışında tespit edebildiğimiz nadir kırılmalardır. Halaskarân Zabitan tehdidi karşısındaki dik duruşu ise takdire şayandır.Ona göre, yasama organının diğer parçası olan Ayan Meclisi'nin varlığı -aristokratik bir geçmişe dayanmadığı için- sadece bir sebeple anlamlıdır: Kanunların hazırlanması sürecinde ihtiyaç duyulan teenniyi sağlaması. Buna rağmen zaten Meclis'in feshinde onay hakkına sahip olan Ayan Meclisi'nin bir de hükümeti düşürebilecek istizah (gensoru), kendi üyelerini seçme gibi haklara sahip olursa sistemdeki tek güç olacağı uyarısını yapar. Meclis müzakerelerinin uzamaması için yaptığı teklifler tam bir uzman görüşüdür. Muhalefet milletvekillerinin iktidarın istediği kanunları engellemek için başvurduğu obstrüksiyon (engelleme) yöntemlerini demokrasi dışı uygulamalar olarak tanımlar.Ocak 1912'de Meclis'in ilk feshinin ardından aynı yıl Ahmet Muhtar Paşa Kabinesi döneminde yeniden feshedilmesi çabasına şiddetle karşı çıkar. Bu amaçla dile getirilen Meclis'in ömrüne dair fikirleri ustaca çürütür.Güçler dengesi bağlamında Meclis'in istizah hakkına karşılık hükümetin cevabın ertelenmesi hakkının hangi dengede olması gerektiğini izah eder. İstizah, güven oylaması ile sonuçlanan bir yöntem olarak kullanıldığı için iktidarın denetlenmesinde daha hafif bir yöntem olarak sual yöntemini teklif eder. Meclis'in adem-i itimad oyuna karşılık Hükümet'in Meclis'i feshetme hakkını düzenleyen 35. maddenin değiştirilmesi meselesi, güçler dengesi başlığının en önemli konusudur. Anayasa'da yapılan 1909 tadilatıyla bu denge İttihad ve Terakki tarafından Meclis lehine bozulmuştur. 1912'de dengenin yeniden kurulması için yapılan teklifin de İttihadçılardan gelmesi muhalifler tarafından şiddetle eleştirilmiştir.Babanzâde, yargı alanında reform ihtiyacını kabul etmektedir. Ancak bunun da tedrici bir şekilde olması gerektiğini savunur. Mahkemelerin tekliği esas olmasına rağmen bir süre daha memurların yargılanması için idari mahkemelerin varlığını sürdürmesi gereklidir. Gezici sulh mahkemelerinin kurulması adi suçların çözümünü hızlandıracaktır. Hâkimlerin ilmi yeterliliklerini artırmak için hukuk mekteplerinin sayısı artırılmalı, gayret eksikliğini gidermek için görevde yükselme şartlarını belirleyen objektif kriterler getirilmelidir.Ordu ve adliye mensubu memurların politikadan uzak durması şarttır. Ancak bu sayede saygınlıklarını koruyabilirler. Küçük düzeydeki memurların halkı bilgilendirmek amacıyla politikayla ilgilenmesi yanlış olmaz, aksi takdirde siyasi güç kısa zamanda yerel zorbaların eline geçer. Memurların sendikal haklara sahip olmaması fikri ise bugün geçerliliğini yitirmiştir.BABANZÂDE İSMAİL HAKKI'S CONSTİTUTİONALİZM İDEA İN THE VİEW OF HİS WRİTİNGS İN TANİNBabanzâde İsmail Hakkı Bey: He is one of the important names of II. Constitutionalizm as an effective intellectual, politician, journalist and an auther.He is a member of Baban Family which is a famous Kurdish tribe in 16. Cc. The founder of Suleymaniye city. He is the brother of Babanzâde Ahmet Naim who is the most powerful represantative of Pan-İslam. After graduation from law school,he worked at Mülkiye and Engineering Schools and wrote articles to İkdam, Tanin, Şura-yı Ümmet newspapers. In addition to his Works about law, he wrote Bismarc biography and the book which he told about Dreyfus matter.He worked as a representative of Bağdat and Divaniye in Grand National Assembly (Mebusan Meclisi). He worked as an Education Minister with İbrahim Hakkı's Goverment. This position was his top career. While he was teaching ,26 th December 1913 at 37 years old he died.When I want to describe his constitutionalism with this thesis, I can say these terms: moderate, improving step by step, legitimacy, devotion on the system of parliament, customs, culture of reconcile.As Babanzâde has seen constitutinalism and democracy the same, I classified his writings as the basic items: majority, pluralism, legislation, propulsion, judgement the diversity of powers, the freedom of press and dominiant of law.In his writings which criticized Şeyhülislam Declaration in 1909 August, it is seen that he focused on soverignity, inspecting the power goverment, the diversity of power and equality.His sociological way of describing the events is important part of his career. Effect and cause, inevitable change, the relation of part and whole, evolutionist approach, the thing that some problems can only be solved by the maturity of the society and the necessity that the innovation must started by the concrete need are some of them.When İttihad and Terakki Party was powerful, his defensing the rivals seat untouchable position of its and the rights of being retired shows his dependancy on democracy.In Sultan Reşat's ascending the throne anniversary writings his supporting increasing the subsidy of sons in law on the behalf of protecting their honour in the assembly refutes the idea of opposition against the throne. But the role of the Sultan is very limited in his system it is a symbolic stage which represents the unity of the nation and the unity of whole country.According to him the people participated in the political power with constitutinaolism. However,they couldn't get endless freedom. They have to look for their right according to the rules and law. The social disorders like bribery, laziness, untidiness can be solved by increasing the level of political and civilized understanding of society.His focusing the concept of pluralism at early period shows his improving the idea of democracy for him weak political movements can only stay alive by strong and coherent ideas.He has some suggestions both to the candidates and voters of İttihad and Terakki in order to be succesful on the complicated voting system. These suggestions are very important for the today's changeable party and democracy understanding.He is opposed to misusing of religious beliefs. He is strongly object to political murders. While he is describing his party's voting success, he is seen to be a strong analisist.The optimism of the press about being the voice of the nation disappears in the labyrinth of political competition. He gave importance to the foundation of press and to the event of preparing a press declaration in order to prevent the disorders in this field. He opposes to foreign press's side in inside policy.The minorities of Ottoman Empire sees the accusation of making them Turkish as a slander. On the other hand,he thinks that the Ottoman policy which will make all the natives and non-natives United is a most that the minorities who demands equality and also demanding their old privilages is seen as a contradiction by him. The event of being a member of the Kurdish Teavün and Terakki Association founded with the aim of culture (1908) and writing many articles in this association's newspaper and defending that it would be wrong to make Kurdish people Turkish refutes that he is a Kurdish. It shows that he is a Kurdish-rooted, intellectual person who is strongly devoted himself to Ottoman idealism.The period in which Albania seperated from Ottoman Empaire reveals a real travma. Because this parting is a real blow for the Muslim Community. He sees it as a sample for the Arabic political movements.He gives importance to legislation but then he finds carrying a law more important than legislation. He thinks a cooperation providing with winning a vote of confidence among Sultan-Grand Vizier and Assembly is necessary. He objects to today's technocrat coalition goverment, because of its dangerous effects on carrying out the law.His effors to conceal the faults of cencorship and his objections to opposition party's demonstrations are his defects of his democracy understanding. However,his standing upwright against the threat of Halaskarân is worth to appreciating.In his opinion, existing Ayan Assembly another part of legislation is only meaningful -because of not depending on the aristocratic past- while laws being pirepared the needed calmness is because provided. Neverthless he warns that if Ayan Assembly has the right to select its own members and to give interpellation in Parliment, it will be the unique power.His suggestions not to last the parliment discussions are totally expert ideas. He identifies the methods which the opposition party's members applied for preventing the power's laws are out of democracy.He is strongly against to the efforts of repealing during Ahmet Muhtar Paşa Kabinet period again after the first repealing of parliment in January 1912. He eliminates the ideas of the life-span of the Assembly.He explains the necessary balance between assembly's interpellation right and goverments delaying right to answer. As interpellation is a method used for voting for trust he proposes as a light method "questioning method" to inspect the goverment.The problem which is about the changing of the 35. Matter the right of repealing the goverment is the most important subject of the power balance. The change in 1909 constitution ,this balance was ruined against the Parliment by İttihad and Terakki. In 1912 the proposal by İttihad and Terakki to rebuild this balance was strongly criticized by the opponents.Babanzâde accepts the need for a change in judgement. But he defends that is should be step by step. Although the courts are the only way to judge, managerial courts must exist to judge the officers for a while. Founding portable peace courts will make the solution the vulgar crimes faster. The number of law schools should be more in order to develop the judge's careers and there should be some objective criteria to improve on their careers and to prevent the effort deficiency.It is a condition for army and judge staff to be away from the policy. Providing that they can protect their esteem. Low-level officers' dealing with the policy is not wrong, otherwise political-power can be subsituted with local tyrants. The officer's union rights have disappeared today.