Suchergebnisse

Before the First World War, the Austro-Hungarian Monarchy was one of the largest European countries inhabited by a dozen of ethnic groups who spoke several languages. A language issue was one of the challenges for the Monarchy after the "national awakening" under the influence of the Spring of Nations and changes in society. For a long time, political thinkers of different nationalities discussed various proposals to the Monarchy reform so as it would save its unity and satisfy everyone. Maintaining of this heterogeneous entity by creating a certain balance of forces, taking into account the aspirations of different language groups, was very difficult. In the "Austrian" part of the Monarchy, reigns were based on a pluralistic ethnic policy, strengthening rather than weakening political stability. In the "Hungarian" part, despite the preached rules of far-reaching tolerance, in fear of majorization by the Slavic and Romanian elements, "Magyarization" was carried out, which pushed the role of regional languages to the significance of local dialects. Wrong language and nationality policy carried out by Hungary resulted in the loss of two-thirds of its territory. However, with all its disadvantages, the Monarchy was the first model of a wider "European home" in the modern times. Old Austria can be an example of both right and wrong attempts of approaching social, ethnic or religious problems and is an inexhaustible material for scientific research. ; Przed I wojną światową monarchia austro-węgierska była jednym z największych państw Europy, które zamieszkiwało kilkanaście grup etnicznych i w którym posługiwano się kilkoma językami. Jednym z wyzwań dla niej po "obudzeniu narodowym" pod wpływem Wiosny Ludów i zmianach w społeczeństwie była kwestia językowa. Przez długi czas myśliciele polityczni różnych narodowości występowali z rozmaitymi propozycjami zreformowania monarchii, aby utrzymać ją w całości i zadowolić wszystkich. Utrzymanie tego heterogenicznego tworu przez wytworzenie pewnej równowagi sił z uwzględnieniem aspiracji różnych grup językowych było bardzo trudne. W części "austriackiej" monarchii rządy były oparte na pluralistycznej polityce etnicznej, wzmacniającej, a nie osłabiającej stabilność polityczną. W części "węgierskiej", pomimo głoszonych zasad daleko posuniętej tolerancji, w obawie przed majoryzacją przez elementy słowiańskie i rumuńskie prowadzono "madziaryzację", która spychała rolę języków regionalnych do znaczenia lokalnych narzeczy. Błędną politykę językową i narodowościową Węgry przypłaciły utratą dwóch trzecich swojej powierzchni. Jakkolwiek przy wszystkich swych wadach monarchia stanowiła jednak pierwszy model szerszego "domu europejskiego" w czasach nowożytnych. Stara Austria może być przykładem zarówno słusznych, jak i błędnych prób podejścia do rozwiązywania problemów społecznych, etnicznych czy wyznaniowych oraz stanowi niewyczerpalny materiał do badań naukowych. ; До Первой мировой войны Австро-Венгерская монархия была одним из крупнейших государств Европы, где проживали около дюжины этнических групп и в котором говорили на нескольких языках. Одной из проблем Монархии после «национального пробуждения» под влиянием Весны наций и изменений в обществе была языковая проблема. В течение длительного времени политические мыслители разных национальностей выдвигали различные предложения по реформированию Монархии, поддержанию ее целостности и удовлетворению всех заинтересованных групп. Поддержание этого гетерогенного образования путем создания определенного баланса сил с учетом устремлений различных языковых групп было очень сложным. В «австрийской» части Монархии управление государством было основано на плюралистической этнической политике, укреплении, а не ослаблении политической стабильности. В «венгерской» части, несмотря на декларации о далеко идущей толерантности, в страхе перед мажоризацией славянскими и румынскими элементами, была проведена «мадяризация», которая свела роль региональных языков к значению локальных наречий. Ошибочная языковая и национальная политика стоила потери двух третей ее территории. Однако со всеми своими недостатками, Монархия была первой моделью более широкого «европейского дома» в наше время. Старая Австрия может служить примером как правильных, так и неправильных попыток приблизиться к решению социальных, этнических или религиозных проблем и является неисчерпаемым материалом для научных исследований.

The aim of this article is to analyse the issues related to a political upheaval as a form of the succession of royal power in the monarchy of united Israel in the period that started during the reign of the first king of the Hebrews – Saul – till the last years David spent on the throne. During the period analysed in this article, there were several unsuccessful attempts to seize power through a political coup. Due to the fact that the inheritance based on the principle of primogeniture was never unambiguously introduced in the Kingdom of Israel, the most serious upheaval, described as a palace revolution, took place at the end of King David's life. As a result, the younger son of David – Solomon – ascended to Israel's throne, despite the fact that there were no legitimate grounds for him to take power. ; Celem niniejszego artykułu jest analiza zagadnień związanych z przewrotem politycznym jako formą sukcesji władzy królewskiej w monarchii zjednoczonej Izraela w okresie panowania pierwszego króla Hebrajczyków – Saula, po czasy ostatnich lat pobytu na tronie Dawida. W okresie, który został poddany analizie, miało miejsce kilka nieudanych prób przejęcia władzy królewskiej w drodze przewrotu politycznego. W związku z faktem, iż w królestwie izraelskim nie wprowadzono w sposób jednoznaczny dziedziczenia tronu na zasadzie primogenitury, doszło pod koniec życia króla Dawida do najpoważniejszego przewrotu, określanego jako przewrót pałacowy. W następstwie tego wydarzenia na tron Izraela wstąpił młodszy syn Dawida – Salomon, mimo że nie było uzasadnionych podstaw do przejęcia przez niego władzy.

The article presents international relations (or relations among nations) as based on a voluntarily accepted and previously negotiated agreements and treaties which form ground for a quite efficient and mostly peaceful anarchic system (order). Based on a libertarian political philosophy, supported by selected international relations theories, the article shows that even between the agencies of territorial monopoly on the use of force and decision making who are in possession of a military forces or weaponry of mass destruction there can exist peaceful and beneficial bilateral and multilateral contacts and relations based on the norms of the international law (characterized as norms and rules of behavior for governments with respect to relations with other governments), despite the fact that war is still one of the possible scenarios of a governmental action on the international arena. Furthermore it has been shown that, contrary to the arguments of some libertarian thinkers, weaponry of mass destruction even in the hands of governments can contribute to stabilizing the international system which proves that - from the libertarian point of view immoral and unethical entities - the States are capable of operating in the anarchic system in a very different manner than the authors like Thomas Hobbes would like to think, wrongly depicting anarchy as a permanent conflict of everyone against everyone, belli omnia conta omnes. In the conclusion main flaws and drawbacks of the anarchic international system are pointed out, however major advantages from the libertarian perspective of the system in question are raised as well.

The article presents international relations (or relations among nations) as based on a voluntarily accepted and previously negotiated agreements and treaties which form ground for a quite efficient and mostly peaceful anarchic system (order). Based on a libertarian political philosophy, supported by selected international relations theories, the article shows that even between the agencies of territorial monopoly on the use of force and decision making who are in possession of a military forces or weaponry of mass destruction there can exist peaceful and beneficial bilateral and multilateral contacts and relations based on the norms of the international law (characterized as norms and rules of behavior for governments with respect to relations with other governments), despite the fact that war is still one of the possible scenarios of a governmental action on the international arena. Furthermore it has been shown that, contrary to the arguments of some libertarian thinkers, weaponry of mass destruction even in the hands of governments can contribute to stabilizing the international system which proves that - from the libertarian point of view immoral and unethical entities - the States are capable of operating in the anarchic system in a very different manner than the authors like Thomas Hobbes would like to think, wrongly depicting anarchy as a permanent conflict of everyone against everyone, belli omnia conta omnes. In the conclusion main flaws and drawbacks of the anarchic international system are pointed out, however major advantages from the libertarian perspective of the system in question are raised as well.

The number of states with the monarchy system is decreasing today. Currently, there are about 50 of them in the world, including the 16 Commonwealth Realms. Canada and Australia are the countries with the longest Commonwealth Realm status and belong to the Commonwealth of Nations, an international organization associating 53 member states. Currently, Queen Elizabeth II is the sovereign of both countries and she will probably be succeeded by her eldest son, Prince Charles. Due to the fact that the monarch lives in the UK on a daily basis, her duties are performed by the governor general. The purpose of this article is a comparative analysis of Canada and Australia, aiming at presenting the moods prevailing in these countries in the context of a possible change of the state system from a monarchy to a republic. ; Kanada i Australia są państwami wspólnotowymi Wielkiej Brytanii, a co za tym idzie, łączy je osoba monarchy, która sprawuje władzę w państwie. W artykule ukazane zostały opinie panujące wśród społeczeństwa Kanady i Australii na temat monarchii, rodziny królewskiej oraz zmiany głowy rządzącej. Przedstawiono konkretne argumenty republikanów z obydwóch państw, jak również sympatie obywateli do poszczególnych członków brytyjskiej rodziny królewskiej. W obydwóch państwach występuje spory ruch antymonarchistyczny, który może się pogłębić po śmierci królowej Elżbiety II i objęciu tronu przez księcia Karola.

The problem of chances of survival of the Austria-Hungarian monarchy had been a topic of thousands of books and articles in many languages and it is difficult to study all of them. The question whether or not the Habsburg monarchy was doomed to dissolute because of nationality tensions still remains inspiring. Researchers still take up new and detailed topics. Basing on their output it is possible to reassess the problem on more general level. The factors of economic development, administrative structure of the dual state, external enemy, bureaucracy, army and dynasty will be taken into consideration. They will show to what extent the cohesion of Austria-Hungary was maintained before 1914.

In the author's opinion we can agree that the theories of contractualism provide an excellent foundation for the legitimization of democracy. At the same time, he claims that democracy, and liberal democracy in particular, cannot be said to be the necessary outcome of social contract. Hobbes was the advocate of absolute monarchy, although his theory permiabsolute aristocracy as well as absolute democracy. Locke, a supporter of a limed monarchy, emphasized the principles of people's sovereignty. Rousseau, an apologist for the l will, tended to support such the solon that it is not the people's will but the wisest ones' whichrulthe sciety as long as they have the people's benefit in mind. Glorifying his general will, Roussau has become the founder of modern political totalitarianism. When discussing the relations between state and religion/church the above three classic speculators on the theory of social contract assumed the individual freedom of religious beliefs. Ultimately, it is the state though that regulates the external manifestations of faith, as it is the only political entity to arbitrate conflicts between individual interests, and express the pubgood, whatever that means. ; In the author's opinion we can agree that the theories of contractualism provide an excellent foundation for the legitimization of democracy. At the same time, he claims that democracy, and liberal democracy in particular, cannot be said to be the necessary outcome of social contract. Hobbes was the advocate of absolute monarchy, although his theory permiabsolute aristocracy as well as absolute democracy. Locke, a supporter of a limed monarchy, emphasized the principles of people's sovereignty. Rousseau, an apologist for the l will, tended to support such the solon that it is not the people's will but the wisest ones' whichrulthe sciety as long as they have the people's benefit in mind. Glorifying his general will, Roussau has become the founder of modern political totalitarianism. When discussing the relations between state and religion/church the above three classic speculators on the theory of social contract assumed the individual freedom of religious beliefs. Ultimately, it is the state though that regulates the external manifestations of faith, as it is the only political entity to arbitrate conflicts between individual interests, and express the pubgood, whatever that means.

The Council of Constance and its attitude towards the Polish-Lithuanian monarchy In the article the involvement of the delegation of the Kingdom of Poland in the work of the Council of Constance (1414–1418) was assessed. The analysis was carried out chiefly from the point of view of the key issues in the external policy of the Jagiellon monarchy; the analysis also focused on the reactions of the participants of the Council to the activities of the Polish delegation. Although the author agrees with the opinions that the Polish Kingdom did achieve an image success in Constance, yet he is of the opinion that the success played a secondary role as regards real-life events which took place in Central Europe; he also thinks that the success tends to be exagerated by Polish historiography. Apart from a narrow group of intellectuals, the contention between Poland and the Teutonic Order was of little interest to the Council participants, and hence he comes to the conclusion that military activities were a much more effective weapon in the defense of Polish-Lithuanian interests.Although without a doubt, Jagiello and Witold overestimated the significance of the Council in respect of solving the conflict with the Teutonic Order, yet they achieved a tangible success which consisted in a change of perception of their states as well as subjects by the contemporary European elites. Therefore, the author puts forward a hypothesis that the mission of the delegation of the Ja-giellon monarchy to the Council of Constance was one of those episodes in the history of Poland and Lithuania, which constitutes a permanent legacy of common historical identity.

Po I wojnie światowej zaszły duże zmiany we wszystkich dziedzinach życia społeczeństwa: gospodarce, stosunkach politycznych, ideologii, kulturze. Różniły się w różnych państwach, ale miały wspólną cechę: jak najszybsze osiągnięcie stabilności. Demoliberalne metody rządów państw okazały się nieskuteczne, co powodowało nastroje totalitarne i autorytarne. Poszukiwano nowych koncepcji ustrojów państwowych, które miałyby zapewnić przeprowadzenie reform i zabezpieczyć sprawne funkcjonowanie aparatu państwowego. Predestynowane do takich zachowań były państwa – zwycięzcy lub niemogące pokonać kryzysu. Ukraina, która odzyskała niepodległość, w latach 1917–1920 ją straciła. W środowiskach elit politycznych poszukiwano winnych. Przede wszystkim ostrą krytykę skierowano w stronę byłych przywódców Ukraińskiej Republiki Ludowej ze środowisk prawicowych. Zarzucano im, że powołany przez nich model państwa w kształcie demokratycznej republiki okazał się niewitalny i przyczynił się do utraty niepodległości narodowej. Jako alternatywę podawano wizję przyszłego państwa ukraińskiego wzorowaną na totalitarnych lub autorytarnych modelach ustrojów państwowych, które ugruntowały się w poszczególnych krajach europejskich i ujawniły swoją efektywność w neutralizacji ruchu komunistycznego, umocnieniu pozycji aparatu państwowego i jego arbitralności. Teoretyczne uzasadnienie tej koncepcji znaleziono w opracowaniach polityków prawicoworadykalnych i konserwatywnych – D. Doncowa, M. Sciborskiego, W. Lipińskiego, W. Kuczabskiego, O. Nazaruka i innych. Model państwa ukraińskiego w ujęciu prawicowych środowisk politycznych okresu międzywojennego generalnie dążył w kierunku ówczesnej europejskiej myśli politycznej, z tą jednak różnicą, że priorytetem była kwestia restytucji niepodległości. ; The changes that took place at the end of the First World War significantly affected all spheres of society: economic, political relations, ideology, and culture. They took place in almost every state and, despite the differences in their course, had one thing ...

In the author's opinion we can agree that the theories of contractualism provide an excellent foundation for the legitimization of democracy. At the same time, he claims that democracy, and liberal democracy in particular, cannot be said to be the necessary outcome of social contract. Hobbes was the advocate of absolute monarchy, although his theory permiabsolute aristocracy as well as absolute democracy. Locke, a supporter of a limed monarchy, emphasized the principles of people's sovereignty. Rousseau, an apologist for thel will, tended to support such the solon that it is not the people's will but the wisest ones' whichrulthe sciety as long as they have the people's benefit in mind. Glorifying hisgeneral will, Roussau has become the founder of modern political totalitarianism. When discussing the relations between state and religion/church the above three classic speculators on the theory of social contract assumed the individual freedom of religious beliefs. Ultimately, it is the state though that regulates the external manifestations of faith, as it is the only political entity to arbitrate conflicts between individual interests, and express the pubgood, whatever that means.

The article discusses the ideas of creation coined by authors descended from the same, Austro-Hungarian cultural field, by: Bruno Schulz, Joseph Roth and Gustav Meyrink. Austro-Hungarian Monarchy created its own mithology based on nostalgia for the World, which was consigning to the dark recesses of history. The authors, conscious of inefficiency of contemporary culture, used the idea of Demiurge to show one of possible creating ideas.

Conservatives in Galicia during the Austro-Hungarian monarchy exerted an overwhelming influence on political and social life. Among the conservative groups and parties, there were the so-called Podolaks, to which Wojciech Dzieduszycki belonged, writer, politician and philosopher. He wrote about the genesis and concept of law, the functions of the state and the scope of state power. He spoke against the law that regulates all manifestations of human life, because social relations are also regulated by moral and religious norms. Dzieduszycki was critical of socialism and all excessive forms of state intervention because he was against excessive state power. Based on Dzieduszycki's reflections on the state and law, it can be concluded that he was an advocate of evolutionary conservatism. ; Konserwatyści w Galicji doby monarchii austro-węgierskiej wywierali przemożny wpływ na życie polityczne i społeczne. Spośród ugrupowań i stronnictw zachowawczych silną pozycją odznaczali się tzw. podolacy, do których przynależał Wojciech Dzieduszycki, pisarz, polityk i filozof. Myśliciel ten zajmował się genezą i pojęciem prawa, funkcjami państwa i zakresem władzy państwowej. Wypowiadał się przeciwko prawu regulującemu wszelkie przejawy ludzkiego życia, gdyż stosunki społeczne są regulowane także przez normy moralne i religijne. Krytyczny stosunek do omnipotencji prawa implikował u Dzieduszyckiego sprzeciw wobec socjalizmu i wszelkich nadmiernych form interwencjonizmu państwa. Na podstawie jego rozważań o państwie i prawie można stwierdzić, że był zwolennikiem konserwatyzmu ewolucyjnego.

The assumption that censorship would effectively maintain the Austrian Empire in the state of political apathy was false in its very nature. These restrictions not only did not insure but also humiliate the government, being an inspiration to numerous supporters of the freedom of speech. Beyond the borders of monarchy, the naive and unbearable system was mocked at and any fact of its violation was eagerly greeted. In these conditions young writers from Lviv, with Leszek Dunin Borkowski in the lead, shattered the political fundaments of monarchy to such an extent that in 1848 censorship was abolished for a short time. This time of freedom enabled publishing of many manuscripts but it did not influence the cultural and literary bloom in Galicia. The next years after restoring censorship entirely stopped the activity of the romantic writers who abandoned their work or became editors of the pro-government newspapers. ; Założenie, że cenzurze uda się utrzymać Cesarstwo Austriackie w stanie politycznej apatii już w swojej naturze było fałszywe. Wprowadzone ograniczenia przyczyniły się nie tylko do wzrostu niepewności, ale także upokorzyły rząd, stając się inspiracją dla wielu zwolenników wolności słowa. Poza granicami monarchii, naiwny i nie do zniesienia system wyśmiewano, a każdy fakt jego naruszenia był ochoczo witany. W takich warunkach młodzi pisarze ze Lwowa, z Leszkiem Duninem Borkowskim na czele, starali się rozbijać polityczne fundamenty monarchii do tego stopnia, że w 1848 r. na krótki czas cenzura została zniesiona. W czasie wolności umożliwiono publikowanie wielu rękopisów, ale to nie wpłynęło na rozkwit kultury i literatury w Galicji. Kolejne lata po przywrócenia cenzury całkowicie wstrzymały działalność pisarzy okresu romantyzmu, którzy porzucili pracę lub stali się redaktorami gazet prorządowych.