Suchergebnisse

The aim of this study is to reveal the transition practices of Islamic Republic of Afghanistan politics with in the context of internal dynamics of the country. The study was completed with an interdisciplinary approach by examining the politics, history and management literature. The study was limited to the period in which Ahmad Shah Abdali provided the first Afghan Union in 1747 and to the re-establishment of the democracy in the country with the incentives of the Coalition Forces after September 11th. It has been found that the main factors affecting the establishment of democracy in the country are religion, sectarian differences, ethnic differences, external factors, terrorism and traditional society structure. The struggle for democratization of the country has been continuously interrupted by external interventions, internal conflicts and military coups. All these developments have made it difficult to establish a democracy culture based on reconciliation in the country by opening up ethnic groups in the country. Despite all these unfavorable reasons, the political and social change that started with the years of 2000 has been considered to create promising results in the name of the development of the democracy in the country, although it contains some problems. ; Bu çalıĢmanın amacı, Afganistan Ġslam Cumhuriyeti siyasetinde monarĢiden demokrasiye geçiĢ denemelerini ülkenin iç dinamikleri bağlamında ortaya koymaktır. ÇalıĢma siyaset, tarih ve yönetim alanyazını incelenerek interdisipliner bir yaklaĢımla tamamlanmıĢtır. ÇalıĢma 1747"de Ahmet ġah Abdali"nin ilk Afgan birliğini sağladığı dönem ile 11 Eylül sonrasında Koalisyon Güçlerinin teĢvikleriyle ülkede demokrasinin yeniden tesisine kadar ki süreçle sınırlandırılmıĢtır. Ülkede demokrasinin tesisinde etki eden baĢlıca faktörlerin din, mezhep farklılıkları, etnik köken farklılıkları, dıĢ etkenler, terörizm ve geleneksel toplum yapısı olduğu bulgusuna ulaĢılmıĢtır. Ülkenin demokratikleĢme çabaları dıĢ müdahaleler, iç çatıĢmalar ve askeri darbelerle sürekli kesintiye uğramıĢtır. Tüm bu geliĢmeler ülkedeki etnik grupların arasını açarak ülkede uzlaĢıya dayalı bir demokrasi kültürünün tesisini zorlaĢtırmıĢtır. Tüm bu olumsuzluklara rağmen 2000"li yıllarla birlikte baĢlayan siyasal ve toplumsal değiĢimin, içinde bir takım sorunlar barındırıyor olsa da, ülkede demokrasinin geliĢim adına umut vaat eden sonuçlar yaratacağı değerlendirilmektedir.

Osmanlı Devleti'nde teftiş, modernleşmenin bir ürünü olarak Tanzimat döneminde ortaya çıkmıştır. Mülkiye müfettişliği ise 1896 yılında Rumeli Islahatları kapsamında sadece Rumeli'de uygulanmış, ancak 1902 yılında bu uygulamadan vazgeçilmiştir. II. Meşrutiyet ile birlikte mülkiye müfettişliği yeniden ihya edilmiş ve kapsamı genişletilerek Rumeli ile birlikte Anadolu'ya da müfettişler gönderilmiştir. Bu dönemde ikisi gayrimüslim olmak üzere atanan dört mülkiye müfettişinden biri olan Haydar Bey, 1909-1913 yılları arasında yaklaşık dört yıl Anadolu ve Rumeli'de görev yapmıştır. Kendisi de bir Rumelili olan ve bu sebeple bölge dillerinin neredeyse tamamını bilen Haydar Bey'e Rumeli'de bu özelliği nedeniyle çok kritik vazifeler verilmiştir. Haydar Bey, Balkan Savaşları'nın hemen öncesinde kendisine verilen bu önemli vazifelerin üstesinden başarıyla gelmiştir. Bu makalede, başta Osmanlı arşiv belgeleri olmak üzere dönemin basını ve araştırma-inceleme eserlerle Haydar Bey'in Rumeli'de aldığı görevlerin ele alınması hedeflenmiştir.

Modernleşme süreci Türkiye'sinde siyasi ve sosyal dönüşümün çok tartışılan alanlarından biri de milli egemenlik prensibinin anlam ve yorumlanmasına ilişkindir. Türkiye'de milli egemenlik düşüncesinin muhteva ve kapsamı, Batı siyasal ideolojilerinin tesirinde gelişip dönüştüğü gibi, Osmanlı Devleti'nin içerisinde bulunduğu siyasi ve sosyal hadiselerden de etkilenmiştir. Osmanlı Devleti'nden ulus devletine geçiş sürecinde Milli egemenlik prensibinin "padişahın" kutsal mevcudiyeti ile nasıl uyumlulaştırılabileceği, daha açık birifade ile padişahın varlığının, Osmanlı halkı üzerindeki haklarının nasıl sürdürülebileceği bir sorun olmuştur. II. Meşrutiyet döneminin ilk yıllarında kurulan siyasal partilerin programlarında, kutsal bir şahsiyet olan padişaha bağlılık ifade edilirken, zamanla padişah, varlığı meclise gölge düşüren bir hükümdara dönüşecektir. Bu bakımdan Türkiye'de modernleşme süreci içerisinde milli egemenlik prensibinin dönüşümü II. Meşrutiyet dönemi siyasal parti programları dikkate alınarak incelenmelidir. Türkiye'deulus devlet anlayışının ve Türkçülük ideolojisinin açık olarak ilk savunucusu Milli Meşrutiyet Fırkası'nın, mensuplarının "milli egemenlik" ilkesi hakkında görüş ve yorumları bu çalışmanın konusunu teşkil edecektir. Söz konusu fırkanın geleneksel otoriteyi, yöneten ile yönetilenler arasında var olan, karar vericinin üstünlüğüne dayanan bir ilişki biçimini koruma ve sürdürme inancı, İttihat ve Terakki Fırkasıve Hürriyet ve İtilaf Fırkası mensuplarınca eleştirilmiş ve fırka yalnızlaştırılmıştır. ; One of the most discussed areas of political and social transformation during the modernization process in Turkey was related to the meaning and interpretation of the principle of national sovereignty. While the content and scope of the idea of national sovereignty in Turkey developed and transformed under the influence of the Western political ideologies, they were also affected by the political and social events in which the Ottoman State was included. In the process of transition from the Ottoman State to the nation-state, how the principle of national sovereignty could be harmonized with the sacred existence of the padishah, more clearly, how the rights of the padishah's existence over the Ottoman people could be maintained was a problem. While loyalty to the padishah, a sacred character, as indicted in the programs of the political parties established in the first years of the II. Constitutional Monarchy period, padishah would turn into an "emperor" the existence of whom overshadowed the parliament in time. In this regard, the transformation of the principle of national sovereignty within the modernization process in Turkey should be examined by considering political party programs during the II. Constitutional Monarchy period. The opinions and comments of the members of the National Constitutional Monarchy Party (Milli Meşrutiyet Fırkası), who were clearly the first advocates of nation-state understanding and the ideology of Turkism in Turkey, about the principle of "national sovereignty" constituted the subject of this study. This party's belief in preserving and maintaining the traditional authority and a form of relationship based on the superiority of the decision-maker between the rulers and the ruled was criticized by the members of the Union and Progress Party (İttihat ve Terakki Fırkası) and the Freedom and Accord Party (Hürriyet ve İtilaf Fırkası).

Yüksek Lisans Tezi ; Dünyadaki hükümet sistemleri, devletlerin ellerinde bulundurdukları kuvvetlerin karşılıklı ilişkisi doğrultusunda birbirinden farklı özellikler göstermektedir. Örneğin başkanlık sisteminde yasama, yürütme ve yargı erkleri birbirinden sert bir şekilde ayrıdır. Sert kuvvetler ayrılığının ana nedeni, güç dengesinin sürdürülmesidir. Herhangi bir başkanlık sisteminde, yürütme otoritesinin tüm yetkisi, devlet başkanı ve hükümet başkanı olan tek bir kişide toplanmıştır. Parlamenter sistemde, yürütme ve yasama organları arasında, devlet içindeki otoritelerin yakınsamasına yol açan bir kaynaşma vardır. Fransa örneğindeki yarı başkanlık sisteminde ise parlamenter sisteme nazaran cumhurbaşkanının yetkileri güçlendirildiği, başkanlık ve parlamento sistemlerinin birleşimi olarak değerlendirilebilecek bir hükümet sistemi söz konusudur. Hükümet sistemlerinin sınıflanırılmasında çoğunlukla bu üç farklı sisteme atıf yapılsa da siyasal hayatın hemen hemen her döneminde en uygulanabilir yönetim sisteminin ne olduğu sorusu hem akademik alanda hem de siyasi otoriteler nezdinde en çok tartışılan konulardan birisidir. Türkiye'de 2017 yılında gerçekleştirilen referandum sonucu yaşanan hükümet sisteminin değişimi öncesinde de pek çok farklı sistem gündeme gelmiş ve sorgulanmıştır. Ürdün hükümet sistemi de zaman zaman bu sorgulamalara konu olmuştur. Bu nedenle çalışmada parlamenter monarşi ile yönetilen Ürdün ile cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi ile yönetilen Türkiye'nin yasama, yürütme ve yargı erklerinin karşılaştırmalı bir perspektif ile ele alınması amaçlanmış ve bunun ilgili arayışlara ve sorgulamalara önemli nüveler kazandıracağı öngörülmüştür. Çalışmada uzun süredir siyasi sistem arayışında olan ve hâlihazırda siyasi sistemini olgunlaştırmaya çalışan Ürdün ile Türkiye'nin hükümet sistemlerinin özellikle coğrafi ve tarihi koşullarındaki, sosyal, kültürel ve ekonomik yapılarındaki farklılıklar nedeniyle önemli oranda farklılaştığı sonucuna varılmıştır. ; Government systems in the world show different features ...

I. Meşrutiyetin ilanıyla başlayan demokratikleşme sürecimiz II. Abdülhamid' in meclisi feshetmesi sonucu uzun bir araya girse de II. Meşrutiyetin ilanı tekrar başlamıştır. I. Dünya Savaşı'nın ardından da Mustafa Kemal'in önderliğinde milli mücadeleyi idare etmesi amacıyla 23 Nisan 1920'de Türkiye Büyük Millet Meclisi açılmıştır. Hâkimiyet kayıtsız şartsız milletindir düsturunu benimseyen TBMM demokrasi sürecimiz adına en büyük adım olmuştur. 1923'de Cumhuriyetin ilanıyla gelişimini sürdürmüştür. Sonrasında demokrasinin olmazsa olmazı olan çok partili hayata geçiş denemeleri başlamıştır. Mustafa Kemal hayattayken iki başarısız denemenin ardından süreç askıya alınmıştır. II. Dünya Savaşı'nın başlamasıyla da tüm dünyada olduğu gibi demokrasimiz de ilerici adımlar atılamamıştır. Savaşın sona ermesiyle iç ve dış şartların dayatmaları sonucu yeni birçok partili hayata geçiş süreci Milli Kalkınma Partisi'nin kurulmasıyla başlamıştır. Yükselen toplumsal talep Demokrat Parti'nin kurulmasıyla siyasal karşılığını bulmuştur. Bu dönemde süreç demokratik yasalarla desteklenmiş ve çok partili hayata geçiş süreci tamamlanmıştır. 1950 yılına gelindiğinde ise 27 yıllık CHP iktidarının demokratik yollarla DP'ye geçmesiyle Cumhuriyetimiz beklenin ötesinde bir başarı göstermiştir. ; The process of democratization that started with the declaration of the Constitutional Monarchy II. Abdülhamit Although the Assembly came together as a result of the termination of the II. The declaration of the Constitutional Monarchy has started again. After the First World War under the leadership of Mustafa Kemal, Grand National Assembly of Turkey (TBMM) was opened on 23 April 1920 in order to manage the war of independence. Adopting the principle of ―authority, without any condition and reservation, belongs to the nation‖ the Grand National Assembly of Turkey (TBMM) has been the biggest step in our democracy process. With the declaration of the Republic in 1923 continued its development. Afterwards, attempts to transition to multi-party life, the sine qua non of democracy, began. The process was suspended after two unsuccessful attempts while Mustafa Kemal was alive. With the outbreak of World War II, progressive steps could not be taken in our democracy as in the rest of the world. With the end of the war and the imposition of internal and external conditions, the transition to a new multi-party life began with the establishment of the National Development Party. The rising social demand has found its political counterpart with the establishment of the Democratic Party. In this period, the process was supported by democratic laws and the transition to multiparty life was completed. In the year 1950, the Republic of Turkey has achieved a success beyond the expectations with the 27 year old CHP government's transition to DP through democratic means.

ÖZETBu çalışmanın ana hedefini II. Meşrutiyet yönetimlerinin Arap vilayetlerine yönelik merkeziyetçilik politikalarının Basra vilayeti örnekleminde incelenmesi oluşturmaktadır. Bu noktadan hareketle Osmanlı devlet aygıtının II. Meşrutiyet dönemi Basrası'nda nasıl işlediği, devlet iktidarının nereye kadar uzanabildiği, yerel muteberan ve aşiret reislerinin bu müdahaleye nerede dur dediği mercek altına alınmış ve Basra vilayetinde devletle toplum arasında ne tür bir ilişkinin hakim olduğu göz önüne serilmeye çalışılmıştır. Bu çalışma, merkezden çevrenin nasıl göründüğünü, Basra vilayetinin problemlerine karşı hükümetlerin takındıkları tavırları ve aldıkları kararları incelediği gibi bunun yanı sıra çevrenin merkez algısını da yansıtmayı amaçlamakta ve vilayetteki yerel elitin bakış açısına ışık tutmaktadır.Bu çalışma sonuçları itibariyle II. Meşrutiyet dönemi merkezileşme siyasetinin Basra vilayetinde büyük oranda başarısız olduğunu göstermiştir. Basra vilayetinde merkezin atadığı memurlar vasıtasıyla kurulmaya çalışılan merkezileşme, bir çok zaman büyük rütbeli memurların yerel elitle işbirliğine gitmesine neden olmuştur. Bu dönemde yerel elitle ilişki kurma biçiminin değişmesi de, önce yerel eşraf ve muteberanın merkezi tehdit olarak algılamasına, akabinde ise bu algının çift taraflı bir hale gelmesine neden olmuştur. 1908 sonrası hükümetlerin aşiretlere yönelik toprağa bağlı siyasetlerini değiştirme ve merkezileşme teşebbüsleri ise kısmen etkili olabilmiş fakat son tahlilde vilayet kırsalında merkezin hedeflediği "asayiş ve huzur" sağlanamamış, aşiretler arası mücadelelere son verilememiştir. Merkezileşmenin yenilgiye uğradığı alanlardan bir diğeri de Basra vilayeti üzerindeki Osmanlı-İngiliz siyasi mücadele olmuştur. Gerek uluslararası konjonktürün etkisi, gerekse meşrutiyet sonrası yerel elite yönelik değişen politikalar, bölgede merkezileşmeden ziyade kopuşa yol açmış, bunun bir sonucu olarak Basra I. Dünya Savaşı sonrası Osmanlı İmparatorluğu'nun elinden çıkan ilk Arap toprağı olmuştur.Anahtar Kelimeler: Basra, Irak, İttihat ve Terakki, merkezileşme, taşra. ABSTRACTThe main objective of this study is to analyse the centralization policies in the Second Constitutional period towards the Arab periphery in the sample of the Basra Province. From this standpoint, the workings of the Ottoman state apparatus in a provincial setting, the kind of relations between state and society and the meaning of political practice of provincial actors trying to define such hegemony have been put under the spotlight. In the same way, the relations between the Ottoman state and Basra provincial society is sprawled into consideration. In this study, the way that periphery is seen from the center, the decisions taken by the governments and the attitude of the center to the problems of the Basra Province is examined. In addition, this work aims to reflect attitude and perceptions of the center to the provincial periphery and sheds light on the local elite's perspective as well.The results reached in this study shows that centralization policy applied in second constitutional monarchy period at Basra province was largely unsuccessful. Centralization which had tried to be constructed via appointed officials at Basra, mostly has led to collaboration of high-ranking officials with the local elite. The change in the form of relationship building with the local elite in this period, has first led the local elite to percieve center as a threat, and subsequently cause this perception to become bilateral. Changing politics and centralization initiatives of governments after 1908 which were mainly based on the land towards tribal organisations is able to be partially effective. In the final analysis "public order and peace" aimed by the center in the rural parts of the provice could not be achieved and struggles between the tribes could not be put an end. One of the areas of defeat on the centralization policy in the Basra Province was the political struggle between Ottoman Empire and Great Britain. Both the impact of the international conjuncture, as well as changing policies after the second constitutional monarchy towards the local elite, has led to rupture in the region rather than centralization and as a consequence of this policy Basra became the first Arab land which was lost during the First World War.Key Words: Basra, Iraq, CUP, centralization, provincial periphery.

Tarihsel süreç boyunca toplumların pek çok siyasal rejim türü altında idare olunduğu malumdur. Bunlardan en önemlileri monarşi, teokrasi, feodalizm, totalitarizm, oligarşi ve demokrasidir. Toplumlar tarih ilerledikçe bireysel eşitlik ve özgürlük düşüncelerinin ortaya çıkması sonucu özellikle demokratik sisteme ve demokrasinin değerlerine sarılmaya başlamıştır. Demokrasi bireylerin eşitliğine yaptığı vurguyla ve siyasal idare mekanizmasına toplumun tüm üyelerinin katılımına imkan sağlamasıyla bireyler ve toplumlar nezdinde büyük önem kazanmıştır. Diğer bir ifadeyle ulaşılması gereken bir ideal olarak kabul görmüştür. Fakat İtalyan asıllı olan ve Machiavelli'nin izlerini takip eden üç düşünür Mosca, Pareto ve Michels, sağladığı iddia edilen bütün imkanlara rağmen demokratik rejimlerin bireylere siyasal karar alma mekanizmasına katılma noktasında eşit imkanlar sunmadıklarını belirtmişlerdir. Bu çalışmada klasik elitist düşünürler olarak kabul edilen bu üç düşünürün demokratik rejimlere yönelik eleştirileri incelenmiştir. ; Throughout the historical process, it is known that societies was under the control of many political regimes. The most important of these are monarchy, theocracy, feudalism, totalitarianism, oligarchy and democracy. Societies particularly have begun to embrace the values of the democracy and the democratic system as the result of the emergence of the ideas of individual equality and freedom as history progresses. Democracy has gained importance in the individuals and societies because of it's emphasis on the equality of the individuals and enabling the participation of all the members of the society to the political administration mechanism. In other words it has been accepted as an ideal to be reached. But the three Italian thinkers who followed Machiavelli's footsteps, Mosca, Pareto and Michels, pointed out that despite all the alleged possibilities, democratic regimes do not offer equal opportunities to individuals for participation in political decision-making. In this study, the criticisms of democratic regimes by these thinkers, who are considered as classical elitist thinkers, have been examined.

Yüksek Lisans Tezi ; 1946-1950 yılları arasında Demokrat Parti'nin kurulması ve akabinde iktidara gelmesi, Türk Demokrasi Tarihinin dönüm noktasını teşkil eder. Demokrat Parti'nin kurulmasıyla beraber, özellikle II. Meşrutiyet tarafından oluşturulmaya çalışılan muhalefet anlayışı başarıya ulaşmıştı. Demokrat Parti'nin kendinden önce kurulan partilerden ayrılan en önemli yönü iktidara gelebilmiş olmasıdır. Yine Türk Demokrasi tarihinde ilk kez bir muhalefet partisi, herhangi bir otorite ya da gücü arkasına almaksızın halkın iradesiyle iktidara gelebilmeyi başarabilmişti. Türk Siyasi Hayatında Demokrat Parti'nin hâkim olduğu dönemde muhalefetle arasındaki diyalog ve ilişkiler kendilerinden sonra, hatta günümüze uzanan süreçte Türkiye'de iktidar-muhalefet ilişkilerinde belirleyici olmuştur. Bu düşünceden hareketle yola çıkılarak hazırlanan çalışmada, Demokrat Parti'nin Türk Siyasi ve Demokrasi hayatında getirdiği değişimi ortaya koyulmuş, ilk sistemli muhalefet oluşturma çabalarının, 1946 yılında Demokrat Parti'nin kurulması ile başlayan ve 1960 darbesine uzanan serüveni ele alınmıştır. ; Abstract ; During the period from 1946-1950 and the subsequent establishment of the Democratic Party came to power, constitute a turning point in the History of Turkish Democracy. With the establishment of the Democratic Party, especially II. The success of the opposition are trying to establish the understanding reached by the Constitutional Monarchy. Allocated to the parties before him, founded the Democratic Party is able to come to power, the most important aspect. However, an opposition party for the first time on the Turkish Democracy, the will of the people, without any authority or power behind managed to get into power. Turkish Political Life in the opposition Democratic Party dominated relations between the diyolpg and after them, even from the present government-opposition relations in Turkey, were the determining factors in the process. With this in mind prepared on the basis of study, the changes introduced by the Democratic Party, the Turkish political life and democracy, manifested in the efforts to create the first systematic opposition, starting with the establishment of the Democratic Party in 1946 and 1960 from the adventure of the coup were discussed.

Uluslararası sistem, 1648 Vestefalya Barış anlaşması ile değişime uğramıştır, savaşmak yerine diplomatik ilişkilere önem verme, güç dengesi sistemi ile Avrupa daki tüm güçlerin varlığı korunmuştur. Sistemde etkili olan güçler ve bu güçlerin Avrupa hakimi olmak için verdikleri mücadele değerlendirilmiş, devlet ve egemenlik kavramları sistemin yapısını değiştirmeye başlamıştır. İmparatorun ve kilisenin etkinin azalması ile birlikte, halkların bağımsızlığı fikri yayılmaya başlamış, Fransa'da başlayan ihtilal tüm Avrupa'yı etkilemeye başlamış, güç dengesi sistemi bozulmuş, Avrupalı güçler Fransa'ya ve ihtilal fikirlerine karşı ittifak oluşturarak uzun süren savaşlara başlamışlardır. Napolyon Bonaparte'ın ortaya çıkması ile monarşi tekrar güç kazanmaya başlamış, Napolyon'un aşırı hırslı olması uzun süre başarılı olmasını engellemiştir, yapılan savaşlar sonrası Fransa yenilmiş ve 1815 Viyana Kongresi ile sistem tekrar değişime uğramış, güç dengesi sistemi ve diplomasi tekrar kullanılmaya başlamıştır. Uluslararası sistem 1648 ve 1815 yılları arasında birçok konuda dönüşüme uğramıştır. ; The international system was changed with 1648 Westphalia Peace, diplomacy relationship had been important than the war, all the Actor?s existance in europe was protected with power balance system. The effective Actors in system and these Actors performances to be the sage of the Europe was appreciated , goverment and hegenomy notions started to change the system?s structure.with reducting of the emperor?s and church?s effects, the idea of the populations? independences started to be spread. The revoluation which was started in France started to effect the all Europe,.the power balance was upsetted,.Europe Actors were setted to France and revoulation idea and started to long term wars.again the monarchy started to be powerfull with the apperance of the Napoleon Bonaparte. Napoleon?s ambition was blocked his success to a long time.after the long term wars France was defeated and system was again changed power balance system and diplomacy started to be use.the international system was changed about too much subject between 1648 and 1815.

Gerontokrasi, birçok siyasal ve toplumsal yapıda kalıntıları görülen bir olgudur. Kavram, Türkçe'ye yaşlılar yönetimi/hükümeti olarak çevrilebilir. Yaşlılık, geleneksel topluluklardan günümüze yönetimde karar verme süreçlerinin önemli unsuru haline gelebilmiştir. Weber, geleneksel egemenliğin bir türü olarak gerontokrasiyi incelemiş, bununla birlikte bu olgunun "ideal" olmaktan ziyade farklı yönetim yapılarında da olabileceğinin altını çizmiştir. Dolayısıyla monarşiden cumhuriyete birçok ülkede, "saf" haliyle bir gerontokrasi görülmese de gerontokratik yönetsel eğilimler dikkat çeker.Gelişen ülkelerde bariz olarak görülen ve Türkiye'nin de yaklaştığı demografik yapının yaşlanması sorunu, kamu yönetimi ve siyaset bilimi alanında gerontokrasinin anlaşılmasını gerektirmektedir. Türkiye'de gerontokrasi, siyaset ve kamu yönetiminde etkilerini göstermektedir. Belirgin özelliği ise yenilik ve değişime karşı olma, buna mukabil mevcut statükoyu koruma eğiliminde olmasıdır. Bu bağlamda makale, gerontokrasinin kavramsal ve tarihsel gelişimi yanında Türkiye'deki gelişimi ve etkilerini de inceleyecektir. ; Gerontocracy is a fact that has traces in almost political and social structure. It can be translated as the government of the elders into Turkish. Being old age has become an important factor in administration from traditional society to the present. Weber examined gerontocracy as a sort of traditional sovereignty, in addition, he highlighted that this fact can also be existed in different administration structures rather than being ideal. Therefore, in many countries, the from monarchy to republic, "pure" as it draws attention to trends in gerontocratic administrative though not seen a gerontocracy.The matter of getting older of the demografic structure which is clearly observed in developing countries and also reaching to Turkey , is required the understaning of gerontocracy in the field of public administration and political science. Gerontocracy in Turkey, shows the effects of politics and public administration. Its distinctive feature of being against change and innovation, whereas the present that it tends to preserve the status quo. In this context, the article is going to examine not only the gerontocracy's conceptual and historical development but also its effects and develepment in Turkey.

İnsanlık tarihi boyunca hemen her toplumda yönetenler ve yönetilenler olmuştur. Yöneticilerin otoritesinin baskınlığı zamanla kendi muhaliflerini yaratmıştır. Yönetim biçiminin monarşi, oligarşi ya da demokrasi oluşu bu durumu değiştirmeye yetmemiştir. Tarihsel süreçte, çağdaş hukuk devleti düşüncesinin temelinde yatan insanın onurunun koşulsuz dokunulmazlığı ilkesi, çeşitli direniş biçimlerinin ortaya çıkmasına sebep olmuştur. Sivil itaatsizlik eylemi bu direniş biçimlerinden biridir fakat en belirgin özelliği her türlü şiddeti reddetmesidir. Sivil itaatsizlik; yönetimin, halkın çağrılarına kayıtsız kaldığı ve bireylerin tüm yasal yolları tükettiği noktada başvurulan bir eylem türüdür. Yönetimlerde; ahlak ile yasallık, vicdan ile anayasa arasında kalınan durumlar ortaya çıktığında, sivil itaatsizlik eylemcisi kamuoyuna ahlaki ve vicdani bir çağrı yapmaktadır. Bu çalışmada sivil itaatsizlik kavramının tanımı, yöntemi ve özellikleri ayrıntılı biçimde ele alınmıştır. Sivil itaatsizliğin diğer eylem biçimlerinden farkı belirlenmiş ve hangi eylemlerin sivil itaatsizlik olarak adlandırılabileceği ortaya konmuştur. Farklı siyasal sistemlerde sivil itaatsizliğin politik anlamı, çeşitli siyaset bilimci ve düşünürlerin görüşleri bağlamında değerlendirilmiştir. ; Throughout human history, there have been rulers and large percentage of people ruled by that class in society. Dominance of the ruler"s authority has always created it"s own dissidents. The monarchy, the oligarchy or the democracy is not enough to change this situation. In the historical process, the principle of unconditional inviolability of the dignity of the human being underlying the idea of a contemporary state of law has created dissent and resistance in different ways. Civil disobedience is one of these forms of resistance, but it"s most prominent feature is the rejection of all forms of violence. Civil disobedience is a type of action taken at the point where the administration is indifferent to the calls of the people and the individuals exhaust all legal means. When there are situations between morality and legality, conscience and constitution, the civil disobedience activist makes a moral and conscientious appeal to the public. In this study, the definition, method and characteristics of the concept of civil disobedience are discussed in detail. The difference between civil disobedience and other forms of action has been determined and which actions could be called as civil disobedience is discussed. The political meaning of civil disobedience in different political systems has been evaluated in the context of the views of various political scientists and thinkers.

Bütçe hakkı kavramı, tarihsel olarak parlamentarizmin ve demokrasinin gelişimi ile ortaya çıkmıştır. Bu bakımdan bütçe hakkı, Batı Avrupa'da monarkların vergileri belirleme ve toplama konusunda parlamentoya ve dolayısıyla halka danışması ve daha sonrasında bu hakkın tamamen parlamentonun belirleyiciliğinde olduğu bir süreçler dizi ile gelişmiştir. İngiltere'de bütçe hakkı, özellikle 17. yüzyılda meydana gelen siyasi ve ekonomik devrimlerle yakından bağlantılıdır. İngiliz toplumsal, ekonomik ve siyasal düzeninin merkezinde gerçekleşen devrimler, zaman içerisinde parlamentarizmin ilerlemesinde ve sanayi devriminin patlak vermesinde önemli bir rol oynamıştır. İngiliz devrimlerinden başlıca ikisi ve bunlardan sonra yaşanan olaylar, monarkların vergileme başta olmak üzere birçok görev ve yetkilerinin parlamentolara geçmesi ile sonuçlanmıştır. Bundan sonra parlamento, halkın temsil edildiği siyasal kurum olarak bütçenin onaylandığı, hükümete yetki verildiği, denetlendiği demokratik bir yapı haline gelmiştir. Bu çalışmada da İngiltere'de 17. yüzyılda yaşanan devrimler çağı bağlamında, bu devrimlerin parlamentarizm ve bütçe hakkı üzerindeki etkisi belirlenmek istenmektedir. Bunun için konunun açıklanmasında, İngiliz devrimlerinin ayrıntılı bir siyasal, ekonomik ve toplumsal analizinin yapılması da amaçlanmaktadır ; The concept of the budget right has historically emerged with the development of parliamentarism and democracy. In this respect, the budget right has evolved in a series of processes in Western Europe where the monarchy is in the determination of parliament and consequently the public consultation on the collection and collection of taxes. The budget right in the UK is closely linked to the political and economic revolutions that took place in the 17th century. The revolutions that took place at the heart of British social, economic and political order played an important role in the progress of parliamentary progress over time and in the eruption of the industrial revolution. The two major events of the British revolutions and the subsequent events have resulted in the parliamentary passing of many duties and powers, especially the taxation of the monarchs. After that, the parliament became a democratic structure in which the budgetary is approved, the authority is granted and supervised as the political institution in which the people are represented. In this study, it is aimed to determine the effects of these revolutions on parliamentarism and budget right in the 17th century revolution in England. For this purpose, it is also intended to make a detailed political, economic and social analysis of the British revolutions

ktidarın, hükümdardan halka dogru akısını ifade eden temsili demokratik rejimlerde, devlet baskanının anayasal ve siyasal sistem içindeki konumu, hükümet modelleri tercihinin esasını olusturmaktadır. Nitekim, farklı hükümet modellerinde devlet baskanları, makama gelis ve yetkileri açısından farklı özellikler göstermektedir. II. Mesrutiyetin ilanından itibaren parlamenter sistemi tecrübe eden Türkiye'de cumhurbaskanının sistem içindeki önemi ve bunun nedenlerini tespit etmek amacıyla farklı hükümet sistemleri ve bu sistemlerde devlet baskanlıgı kurumu karsılastırmalı olarak incelenmis, bu çerçevede devlet baskanlarının siyasal sistem içinde farklı rol üstlendikleri meclis hükümeti, baskanlık, yarıbaskanlık ve parlamenter hükümet sistemleri ayrı ayrı inceleme konusu yapılmıstır. Türkiye'de hükümet sistemleri ve cumhurbaskanlarının siyasal sistem içindeki konumları anayasal dönemler itibarı ile ele alınmıs, her cumhurbaskanlıgı seçim süreci dönemin siyasal ve sosyo-kültürel sartları altında incelenmistir. 1982 Anayasasında hükümet sistemi tercihinin aksine ?sembolik? yetkili cumhurbaskanı yerine yasama, yürütme ve yargı gücüne ortak; aktif, müdahaleci, denetleyici ve yönetici cumhurbaskanlıgı kurumu ve cumhurbaskanlıgı seçimlerinin, siyasal sistem içinde ?devlet krizi? yaratma potansiyelinin arkasındaki anayasal, siyasal ve tarihsel etkenler incelenmistir. ; In representative democratic regimes mentioning flow of power from ruler to people, position of the president into the constitutional and political system constitutes the basis of preference of government models . As a matter of fact, presidents in different government models demostrate different characters in respect of chairing and their authorities. In Turkey that has been experiencing parliamentary system from the declaration of Constitutional Monarchy II, different government systems and presidency insitution in these systems have been examined comparatively, in order to determine importance of president within the system and their reasons, and within this framework, assembly government where the president assumed different roles in political system, presidency, semi-presidency and parliamentary government systems all have been an object for study, respectively. Government systems in Turkey and presidents position within political system have been discussed in consideration of constitutional periods, and all elective processes for president have been studied under the political and sociocultural conditions of time. On contrary to the preference of government system, in 1982 constitution, the political and historical factors have been examined where presidency institution and presidency elections are participant, active, officious, inspector and director in legislative, executive and judicial authorities and behind ?state crisis? creation potential in political system, instead of ?symbolically? authorised president.

Avrupa'da XIX. yüzyılda ulus devletlerin ortaya çıkmasıyla sonuçlanan tarihsel akış içinde monarşileri değişime zorlayan ve anayasa hareketlerinin doğmasını sağlayan temel faktör meşruiyet meselesi veya tartışmasıydı. Siyaset felsefesi açısından meşruiyet, siyasî iktidarı makbul kılan, diğer bir ifadeyle gücü iktidara dönüştüren rasyonel etkendir.Şiî ulemanın ondokuzuncu yüzyıldan itibaren siyaset sahnesinde etkin biçimde yer almasıyla İran'da devlet önce meşrutî idareye ve nihayet 1979'daki devrimle de cumhuriyete evrildi. Bu süreçlerde aslî oyuncu din âlimleri olduğundan Şiîliğin teorik tartışmaları aynı zamanda siyasetin de tartışması oldu.1979 devriminin referansı olan ünlü meşrutiyet önderi Mirza Nâînî (1860-1936), Şia'nın siyaset düşüncesinde yenilik bahsinin de önemli aşamasını temsil ediyor. Nâînî'nin Tenbihu'l-Ümme isimli eseri, 1905'te harekete geçen meşrutiyet devriminin manifestosuydu. Ama aynı zamanda Nâînî, ortaya koyduğu teoriyle Şiî siyaset düşüncesinde de devrim yaptı ve Onikinci İmam'ın yokluğunda (gaybet) ulemanın ve halkın siyasete katılımını temellendirdi.İran meşrutiyetinin içinde oluşan tartışmalar, düşünceler ve birikim 1979'daki devrime kadar kesintisiz biçimde gelişerek devam etti. Denebilir ki, 1979 devrimi, 1906 meşrutiyet devriminde hız kazanan siyasal iktidarın meşruiyeti sorusunu "cumhuriyet" ile cevaplamaktan ibarettir. --- In Europe, the main factor that pushed the monarchies to change in the historical course that resulted from the emergence of nation states in the 19th century, and which resulted in the emergence of the constitution movements, was the question of legitimacy. In terms of political philosophy, legitimacy is a rational factor that makes political power acceptable, in other words, transforming power into power.Since the Shi'ite rebellion took an active part in the political scene from the twentieth century, the state in Iran had first evolved to the constitutional administration and finally to the republic with the revolution in 1979. The theoretical debates of Shi'ism were also a discussion of politics, since these were the main players of the religious scholars in these processes.Mirza Nâînî (1860-1936), the famous leader of the constitutional monarchy movement, who is the reference of the 1979 revolution, represents the important stage of the idea of renewal in Shia's political thought. Nâînî's book Tanbih al-Ummah was the manifesto of the constitutionalist revolution that began in 1905. But at the same time, Nâînî revolutionized Shiite political thought with the theory he put forward, and based on the participation of the ulama and the public in politics in the absence of the Twelfth Imam.The debates, thoughts and accumulation in the Iranian constitutionalism continued uninterruptedly until the revolution in 1979. It can be said that the 1979 revolution consisted of answering the question of the legitimacy of the political power that gained speed in the 1906 constitutionalist revolution.