Suchergebnisse

Ooit is er een heel mooi boek verschenen over de probleemstelling (Vercruijsse, 1961). Het uitgangspunt is dat de probleemstelling een redenering is waarom in het onderhavige onderzoek deze specifieke vragen worden gesteld. De formulering van de vragen is het product van een bewust keuzeproces. De redenering gaat globaal volgens de lijn: wat is het probleem, waarom is het een probleem, wat is al bekend, wat zou ik kunnen onderzoeken, hoe pak ik het globaal aan? Dat zijn allemaal informatieve ingangen (er moest heel wat gelezen worden in die tijd) om relevante invalshoeken (persoonlijke, praktische, maatschappelijke, theoretische, empirische, methodische) in het uitwerkingsproces te kunnen betrekken. Niet dat dit onproblematisch is, want er zijn veel relevante ingangen, die niet allemaal meegenomen kunnen worden, sommige worden vergeten en sommige blijven impliciet en spelen wel een rol, en je kunt niet alles en dus moeten er keuzes worden gemaakt. Dat neemt niet weg dat de redenering leidt tot bewuste keuzes en afbakening van waar je het in het onderzoek over hebt. De onderzoeksvragen krijgen daardoor een specifieke formulering, maar de betekenis daarvan ligt niet in de woorden op zich, want moet begrepen worden in de context van de betreffende redenering en afbakening.

Dit boek is de moeite van het lezen waard, niet alleen voor het bedoelde publiek van studenten en promovendi, maar ook voor elke onderzoeker die zich afvraagt, waar hij/zij ook alweer mee bezig is. Clough en Nutbrown zetten met een zekere systematiek en een op praktijk gerichte wijze hun ideeën over methodologie uiteen en stimuleren de lezer door middel van opdrachten en oefeningen tot zelf nadenken. De grootste misser van het boek is dat het op sommige punten te veel zelfwerkzaamheid van de lezer vraagt.