Suchergebnisse

I. Meşrutiyetin ilanıyla başlayan demokratikleşme sürecimiz II. Abdülhamid' in meclisi feshetmesi sonucu uzun bir araya girse de II. Meşrutiyetin ilanı tekrar başlamıştır. I. Dünya Savaşı'nın ardından da Mustafa Kemal'in önderliğinde milli mücadeleyi idare etmesi amacıyla 23 Nisan 1920'de Türkiye Büyük Millet Meclisi açılmıştır. Hâkimiyet kayıtsız şartsız milletindir düsturunu benimseyen TBMM demokrasi sürecimiz adına en büyük adım olmuştur. 1923'de Cumhuriyetin ilanıyla gelişimini sürdürmüştür. Sonrasında demokrasinin olmazsa olmazı olan çok partili hayata geçiş denemeleri başlamıştır. Mustafa Kemal hayattayken iki başarısız denemenin ardından süreç askıya alınmıştır. II. Dünya Savaşı'nın başlamasıyla da tüm dünyada olduğu gibi demokrasimiz de ilerici adımlar atılamamıştır. Savaşın sona ermesiyle iç ve dış şartların dayatmaları sonucu yeni birçok partili hayata geçiş süreci Milli Kalkınma Partisi'nin kurulmasıyla başlamıştır. Yükselen toplumsal talep Demokrat Parti'nin kurulmasıyla siyasal karşılığını bulmuştur. Bu dönemde süreç demokratik yasalarla desteklenmiş ve çok partili hayata geçiş süreci tamamlanmıştır. 1950 yılına gelindiğinde ise 27 yıllık CHP iktidarının demokratik yollarla DP'ye geçmesiyle Cumhuriyetimiz beklenin ötesinde bir başarı göstermiştir. ; The process of democratization that started with the declaration of the Constitutional Monarchy II. Abdülhamit Although the Assembly came together as a result of the termination of the II. The declaration of the Constitutional Monarchy has started again. After the First World War under the leadership of Mustafa Kemal, Grand National Assembly of Turkey (TBMM) was opened on 23 April 1920 in order to manage the war of independence. Adopting the principle of ―authority, without any condition and reservation, belongs to the nation‖ the Grand National Assembly of Turkey (TBMM) has been the biggest step in our democracy process. With the declaration of the Republic in 1923 continued its development. Afterwards, attempts to transition to multi-party life, the sine qua non of democracy, began. The process was suspended after two unsuccessful attempts while Mustafa Kemal was alive. With the outbreak of World War II, progressive steps could not be taken in our democracy as in the rest of the world. With the end of the war and the imposition of internal and external conditions, the transition to a new multi-party life began with the establishment of the National Development Party. The rising social demand has found its political counterpart with the establishment of the Democratic Party. In this period, the process was supported by democratic laws and the transition to multiparty life was completed. In the year 1950, the Republic of Turkey has achieved a success beyond the expectations with the 27 year old CHP government's transition to DP through democratic means.

Bu çalışmanın amacı, başta devlet birimleri ve sivil toplum aktörlerininpolitika kararlarının uygulanmasında etkileşimlerini gözönünde tutarak, Türkiye'de göç politikasının yönetim ve uygulamaboyutunu analiz edebilmektir.Bu çalışmada, Türkiye'de Suriyeli sığınmacılarayönelik göç politikalarının uygulama sorunlarını belirlemeküzere Hatay, Gaziantep, Kilis ve İstanbul illerinde yarı-yapılandırılmışmülakat yöntemi ile saha araştırması yapılmıştır. Sahaçalışmaları kapsamında, ilgili kamu kurum ve kuruluşları, belediyeler,yerel, ulusal ve uluslararası sivil toplum kuruluşları temsilcilerive yabancı kuruluşların da olduğu yüz kadar aktörle iletişimegeçilmiştir. Bu bağlamda çalışmanın nihai hedefi çok düzeyli yönetişimyaklaşımı çerçevesinde Türkiye'deki göç yönetimi çabalarınıirdelemektir. ; The aim of this study is to analyze the governance and implementationdimension of immigration policy in Turkey by taking intoaccount the interaction among government organizations and civilsociety actors in the implementation of policy decisions. In thisstudy, semi-structured interviews were conducted in Hatay, Gaziantep,Kilis, and Istanbul to determine the implementation problemsof migration policies for Syrian asylum-seekers in Turkey.Within the scope of the fieldwork, we have interviewed approximatelya hundred actors who are from government institutions andorganizations, municipalities, representatives of local, national andinternational non-governmental organizations and foreign organizations.The main goal of this study is to examine the migrationmanagement efforts in Turkey within the framework of a multi-levelgovernance approach.

Bu çalışmada 1964-1978 yılları arası Türk-Amerikan ilişkileri değerlendirilecektir. İkinci Dünya Savaşı sonrası Türkiye, Sovyetler Birliğinden tehdit görmeye başlamıştır. Türkiye, Sovyetler Birliği tehlikesine karşı destek bulmak, savaş sonrası oluşan dünya düzeninde yerini almak için Amerika Birleşik Devletleri ile ilişkilerini geliştirmek istemiştir. 1947 ,Türk-Amerikan ilişkilerinde yeni başlangıçların olduğu bir yıl olmuştur. ABD ile işbirliği ve yardım anlaşması imzalanmıştır. 1952 yılında NATO üyeliği ile Türkiye ile ABD ittifak ortağı olmuştur. 1950'li yıllar Türk-Amerikan ilişkilerinin altın çağı olmuş, ABD ile her alanda uyumlu politikalar izlenmiştir. Kıbrıs Sorununun başlamasıyla beraber Türk-Amerikan ilişkileri gerilmeye başlamış, Türkiye'nin haklı ve meşru sebeplerle adaya müdahalesini ABD, Johnson Mektubu ile engellemiştir. Johnson Mektubu, Türk-Amerikan ilişkilerinde bir kırılma noktası olmuş, ABD'ye karşı ilk defa güvensizlik başlamıştır. Johnson Mektubundan sonra Türk-Amerikan ilişkileri sorgulanmaya başlamış, ABD ile yapılan anlaşmalarda Türkiye aleyhine olanlar yeniden düzenlenmiştir. Türk-Amerikan ilişkileri Afyon krizinde gerilmiş, Türkiye'ye ambargo uygulanması teklifleri ortaya atılmıştır. 1974 yılında Kıbrıs Barış Harekatında İkinci Çıkarma Sonrası Türkiye'nin adaya müdahalesi ABD tarafından işgal olarak görülüp, Türkiye'ye silah ambargosu uygulanmaya başlamıştır. 1975-1978 yıllarında Türk-Amerikan ilişkileri kopma noktasına gelmiş, Türkiye, ambargoya karşı OSİA Anlaşmasını feshetmiş, Amerikan üslerini kapatmıştır. Türkiye'nin ulusal çıkarlarını gözeten, kararlı tutumu sayesinde Amerikan ambargosu başarısız olmuş, ABD silah ambargosunu 1978 yılında kaldırarak Türk-Amerikan ilişkilerinde yeni bir döneme girilmiştir. ; In this study, Turkish-American relations in a period covering the years from 1694 to 1978 will be evaluated. After the Second World War, Turkey began to be threatened by the Soviet Union. Turkey intended to develop its relations with United States of America to seek support against the Soviet threat and to take its part in the new world order taking shape in the post-war era. 1947 was the year when a new era started in Turkish-American relations. A cooperation and assistance agreement was signed with USA. In 1952, Turkey and USA became alliance partners thanks to NATO membership. The 1950s were the golden age of Turkish-American relations, and Turkey adapted coherent policies with the US in every field. With the outbreak of Cyprus problem, Turkish-American relations began to regress, and Turkey's intervention to the island for rightful and legitimate reasons was interrupted by USA President Johnson's letter. Johnson letter was a breaking point in Turkish-American relations, and doubt about USA emerged for the first time. Following Johnson's letter, Turkish-American relations were inquired, and those previous agreements against Turkey were revised. Turkish-American relations were strained in Afyon crisis, and it was proposed to lay embargo on Turkey. In 1974, following the Second Landing in Cyprus Peace Operation, Turkey's intervention to the island was regarded as an invasion by USA, which subsequently laid arms embargo on Turkey. Between 1975 and 1978, Turkish-American relations reached breaking point, Turkey terminated JDC Agreement in return for the embargo and closed American bases. American embargo failed due to decisive attitude of Turkey protecting its national interests. After USA lifted the arms embargo in 1978, Turkish-American relations entered a new phase.

Osmanlı Devletinde özellikle Tanzimat Fermanı sonrasında başlayan süreçte ülkede demokratikleşme çabaları dikkati çekmektedir. Bu dönemde,toplumun farklı kesimlerini yönetime katma yoluyla, toplumsal birlik ve yönetimin meşrutiyeti temin edilmeye çalışılmıştır. Gerek Osmanlı Devleti döneminde gerekse Cumhuriyet döneminde çok partili hayata geçiş denemeleri yapılmış olsa da, bu süreç istikrarlı bir şekilde yürütülmemiştir. Toplumun yönetimin uygulamalarına karşı olan tepkisi, ülkenin içine girdiği ekonomik dar boğaz başta olmak üzere birçok iç ve dış faktör çok partili demokratik hayata geçişi zorunlu kılmıştır. Bu çalışmada 1946 yılında, Türkiye'de çok partili hayata geçişi zorunlu kılan iç nedenler analiz edilmeye çalışılmıştır. ; It was observed in the management of Ottoman Empire that some steps towards democracy were taken during the process starting after the period of "Imperial Edict of Gülhane". By adding different sections of society, the government tried to ensure social union and the legitimacy of government. Even though some attemps were made from both the Ottoman Empire and Republican period in order to transit to multi-party, this process couldn't be carried out in consistent manner. With the reactions against the government's applications coming from inside and outside of the country and the country's deepened economic problems forced to transition to multi-party democracy. In this work the inner factor that forced the government in 1946 has been tried to analyze.

Türk dış politikası cumhuriyetin kurulmasından itibaren genel olarak üç temel politika üzerine kurulmuştur. Bunlar `Statükocu', `Batıcı' ve `Güvenlikçi' yaklaşımlar olmuştur. Cumhuriyetin kuruluş aşamasında hem Türkiye'nin içinde bulunduğu koşullar hem de dünya konjonktürü bu politikaların yürütülmesinde belirleyici olmuştur. Atatürk dönemi, 2. Dünya Savaşı ve Soğuk Savaş boyunca bu politikalar Türk dış politikası yapımında temel taşlar olmuştur. Soğuk Savaş'ın sona ermesiyle birlikte dünya konjonktürü değişirken, özellikle Türkiye'nin de içinde bulunduğu coğrafya yeni etnik, dini ve bölgesel çatışmalara sahne olmuştur. Türkiye bu yeni konjonktürde, Sovyet tehdidini de hissetmeyecek olmanın verdiği bir rahatlıkla, alternatif politikalar yürütmeye çalışmıştır. Ancak 1990'lar boyunca devam eden zayıf koalisyon hükümetleri ve Türkiye'nin, başta ekonomik olmak üzere, kendi imkânlarının buna elverişli olmaması `çok yönlü dış politika' yapımına izin vermemiştir. 2002 ile birlikte AK Partinin tek başına iktidar olması, uzun süre devam eden siyasi istikrarsızlığı geride bırakarak siyasi olarak bir istikrar getirmiştir. Özellikle Türkiye'nin AB üyeliği çerçevesinde iç politikada yaptığı reformlar yeniliği ve değişimi de beraberinde getirmiştir. Bu bağlamda 2002 sonrası Türk dış politikasında yürütülen `Çok Yönlü Dış Politika' ve `Komşularla Sıfır Sorun' politikaları tartışma konusu olmuştur. Özellikle son dönemde `Arap Baharı' olarak ortaya çıkan gelişmeler Türkiye'nin yürüttüğü politikaları Suriye örneği üzerinden yeniden tartışılır hale getirmiştir. Bu çalışma, geleneksel Türk dış politikasından son dönem Türk dış politikasındaki değişikliğe ve `Komşularla Sıfır Sorun' politikasına; Yunanistan, Suriye ve Ermenistan örneklerinden hareketle bir değerlendirme çalışmasıdır. ; Turkish foreign policy, since the foundation of the Republic, has been established on the three basic policies in general. These have been Statusquoist, Western-Oriented and Security-Oriented approaches. Both the conditions in which Turkey was and the conjuncture of the world at the period of the foundation of the Republic have been determinative for the execution of these policies. These policies, during the period of Ataturk, the World War II and the Cold War, have been the basic foundations in the making of Turkish foreign policy. While the conjuncture of the world was changing by the end of the Cold War, the geography in which especially Turkey is too has witnessed new ethnic, religious and regional clashes. Turkey, in this new conjuncture, with a comfort coming by it would not feel a Soviet threat, has tried to manage alternative policies. Nevertheless, the weak coalition governments in the administration during 1990?s and that Turkey?s own capabilities, economical conditions at the top most, were not suitable to this have not let the making of a ?multi-directional foreign policy?. That the AKP is in power alone by 2002 has brought a political stability, leaving the political instability that continues for a long time back. This has also brought an economical stability by itself. Particularly, the reforms that Turkey makes in the domestics policy in the framework of the membership of EU has carried improvement and change with it, besides. In this context, the politics of ?Multi-Directional Foreign Policy? and ?Zero-Problem with Neighbors?, which are carried on Turkish foreign policy after 2002, have been in discussion. Especially, some issues emerging as Arab Spring in the recent times have made the politics, which Turkey follows, a highly controversial topic on the example of Syria. This Study is an evaluation study about the change from the traditional Turkish foreign policy to the recently Turkish foreign policy and about the policy of Zero-Problem with Neighbors; with a motive from the examples of Greece, Syria and Armenia.

Bologna süreci, akademik değerlendirme ve kalite güvence standartlarını Avrupa'da daha uyumlu ve daha karşılaştırılabilir yaparak Avrupa Yükseköğretim Alanı'nı oluşturma olarak tanımlanır. Avrupa Yükseköğretim Alanı'nda olmayı amaçlayan üniversiteler, sistemlerini Bologna sürecine adapte emek zorunda kalmışlardır. Adaptasyon sürecindeki ana problemlerden biri, Bologna sürecinin kısıtlarını ve paydaşların düşüncelerini dikkate alarak derslerin değerlendirilmesi ve seçilmesidir. Bu çalışmada çok ölçütlü karar verme yöntemi, dersleri değerlendirme ve seçme problemini çözmek için önerilmiştir. Önerilen çok ölçütlü karar verme yöntemi, bir Endüstri Mühendisliği Bölümü'nün lisans programına uygulanmıştır ; The Bologna process is the creation of the European Higher Education Area by making academic degree standards and quality assurance standards more comparable and compatible throughout Europe. The universities aimed to be in the European Higher Education Area have to adapt their systems to the Bologna process. One of the main problems in the adaptation process is to evaluate and select the courses by considering the stakeholders' opinions and Bologna process' restrictions. In this study, a multi-criteria decision making methodology is proposed to solve the course evaluation and selection problem. The proposed multi-criteria decision making methodology is applied to a graduate program of an Industrial Engineering Department

Bologna süreci, akademik değerlendirme ve kalite güvence standartlarını Avrupa'da daha uyumlu ve daha karşılaştırılabilir yaparak Avrupa Yükseköğretim Alanı'nı oluşturma olarak tanımlanır. Avrupa Yükseköğretim Alanı'nda olmayı amaçlayan üniversiteler, sistemlerini Bologna sürecine adapte emek zorunda kalmışlardır. Adaptasyon sürecindeki ana problemlerden biri, Bologna sürecinin kısıtlarını ve paydaşların düşüncelerini dikkate alarak derslerin değerlendirilmesi ve seçilmesidir. Bu çalışmada çok ölçütlü karar verme yöntemi, dersleri değerlendirme ve seçme problemini çözmek için önerilmiştir. Önerilen çok ölçütlü karar verme yöntemi, bir Endüstri Mühendisliği Bölümü'nün lisans programına uygulanmıştır ; The Bologna process is the creation of the European Higher Education Area by making academic degree standards and quality assurance standards more comparable and compatible throughout Europe. The universities aimed to be in the European Higher Education Area have to adapt their systems to the Bologna process. One of the main problems in the adaptation process is to evaluate and select the courses by considering the stakeholders' opinions and Bologna process' restrictions. In this study, a multi-criteria decision making methodology is proposed to solve the course evaluation and selection problem. The proposed multi-criteria decision making methodology is applied to a graduate program of an Industrial Engineering Department