Suchergebnisse

BM örgütünün en temel görevi; uluslararası barış ve güvenliği sağlamak ve korumaktır. Bu görevi doğrultusunda, uluslararası güvenliği tehdit eden durumlarda çeşitli yöntemlerle soruna müdahale etmektedir. BM barış gücü misyonları, BM'nin çatışma çözümü yöntemleri arasında önemli bir yere sahiptir. BM Güvenlik Konseyi'nce görevlendirilen barış gücü misyonları, çatışan taraflar arasında konuşlandırılan çok taraflı güçlerdir. Fakat her çatışma alanında faaliyetleri ve sorunun çözümüne etkileri aynı olmamaktadır. Bu çalışmanın amacı; BM barış gücü misyonlarının uluslararası çatışmaların çözümündeki rolünü araştırmaktır. Çalışmada, BM barış güçlerinin uluslararası çatışmaların çözümündeki rolü, üç örnek olay çerçevesinde incelenmiştir. UNFICYP, UNIIMOG ve UNSMIS örneklerinin karşılaştırılarak BM barış gücü misyonlarının hangi durumlarda daha etkin olduğu açıklanmıştır. Çalışmada varılan sonuç ise bir barış gücü misyonunun başarısını etkileyen en önemli unsurların, uluslararası toplumun ve çatışan tarafların desteğine sahip olmasıdır. Nitekim UNIIMOG, uluslararası toplumun ve çatışan tarafların ortak barış isteği ile oluşturulmuş, bahsi geçen diğer örneklere kıyasla daha başarılı olmuştur. ; The principal duty of the UN is to ensure and protect international peace. In accordance with this duty, in cases where international peace is threatened, it intervenes in the problem adopting various methods. UN peacekeeping missions have an important place among the conflict resolution methods of the UN. Peacekeeping missions assigned by the UN Security Council are multilateral forces deployed between conflicting parties. However, their activities and level of efficacy for the resolution of the problem vary in each conflict. The objective of this study is to investigate the role of UN peacekeeping missions in the resolution of international conflicts. In the study, the role of UN peacekeeping forces in the resolution of international conflicts are examined within the framework of three case studies. Comparing the cases of UNFICYP, UNIIMOG and UNSMIS, it is explored in what situations UN peacekeeping missions are more effective. The study concludes that the most important factor that affects the success of a peacekeeping mission is the support of the international community and the conflicting parties. Indeed, UNIIMOG was created as a result of the common desire of the international community and the conflicting parties for peace, thus became more successful compared to the other two cases.

U radu se obrađuje koncept mirovnih operacija koji se razvijao u okvirima Ujedinjenih naroda i do danas je najvidljivija aktivnost koja se poduzima s ciljem održavanja međunarodnog mira i sigurnosti. U novije vrijeme u provedbi kompleksnih mirovnih operacija sudjeluju razne međunarodne organizacije i institucionalni dionici, uključujući i civilnu policiju sastavljenu od policijskih službenika iz različitih zemalja. U radu se analiziraju organizacijski oblici i poslovi u kojima sudjeluju policijski službenici kao pripadnici međunarodnih mirovnih operacija. Na primjeru studije slučaja Istočnog Timora istražit će se kakvo je mjesto i ulogu imala policijska komponenta u provedbi sedam međunarodnih operacija različitih tipova i profila na teritoriju ove države u razdoblju od 1999. do 2012. godine. ; This paper analyses the concept of peacekeeping operations which was developed within the United Nations and which has been the most visible activity implemented in order to maintain international peace and security. More recently, the implementation of multidimensional peacekeeping operations includes the cooperation of various international organizations and institutional actors, including the civilian police composed of police officers from different countries. The paper analyses the organizational forms and activities carried out by police officers who are members of international peacekeeping operations. Based on the case study example of East Timor, the analysis will include the position and roles that the police component had in the implementation of seven different types and profiles of international peacekeeping operations on the territory of this country in the period from 1999 to 2012.

Krajem Hladnog rata i kolapsom blokovskog sustava dolazi do procvata mirovnih operacija Ujedinjenih naroda koji teže utemeljiti svoju transformiranu ulogu u novom globalnom okruženju. Jedne od prvih demonstracija nove, aktivnije uloge UN-a bile su dvije, svojom složenošću vrlo slične, mirovne misije: UNTAC u Kambodži i UNPROFOR u bivšoj Jugoslaviji. Unatoč brojnim zajedničkim karakteristikama, te su misije ishodile vrlo različitim rezultatima. Dok UNTAC mirovnu misiju u Kambodži UN ponosno ističe kao jednu od najvećih uspjeha, UNPROFOR u bivšoj Jugoslaviji je priznat kao jedan od najvećih neuspjeha međunarodne zajednice. Rad se vodi idejom da bi upravo navedene misije, s potpuno različitih krajeva spektra, mogle otkriti jedan od ključnih faktora koji utječu na uspješnost peacekeepinga. Podrobnom analizom oba sukoba i obije misije potvrdit će se hipoteza kako se upravo taj odlučujući faktor, koji je odredio uspjeh u Kambodži, odnosno neuspjeh u bivšoj Jugoslaviji, ne nalazi unutar same mirovne misije, već se odnosi na karakter sukoba, to jest dužinu njegova vremenskog trajanja. ; Along with the Cold War ending and the Communist bloc demise, the United Nations, while seeking to establish its transformed role in the new global environment, begin to rapidly increase the number of peacekeeping missions. One of the first demonstrations of UN's new, more active role were two, by their complexity, very similar peace missions: UNTAC in Cambodia and UNPROFOR in Former Yugoslavia. Despite the numerous shared features, these missions produced substantialy different results. While the UN proudly upholds the UNTAC peace mission as one of the Organization's greatest archievements, UNPROFOR in the Former Yugoslavia is regarded as one of the biggest defeats of the international community. This paper aims to detect one of the key factors which influence the probability of peacekeeping success while comparing two missions from different ends of the spectrum. With the detailed analisis of both conflicts and missions, the hypothesis ...

BM, dünya barışının sağlanması maksadıyla gönüllü olarak bir araya gelmiş milletler topluluğudur. Barışın sağlanması için BM, öncelikle barışçıl yöntemlere başvurur, eğer bu mümkün olmazsa silahlı kuvvet kullanmak zorunda kalabilir. BM'nin silahlı güç kullanmak zorunda kaldığı yerlerden olan Kosova, Bosna-Hersek ve Afganistan'da Türkiye'nin katkılarının ne boyutta olduğu irdelenecektir. Bu katkıların genel çerçevede yeterli olduğu tezimizde açıklanacaktır. ; UN is the union of countries which has come together voluntarily for the purpose of the settlement of world peace. For the settlement of peace, UN applies principally peaceful solutions, if this is not possible, UN might be obliged to use armed forces. Turkey's contributions in Kosovo, Bosnia-Herzegovina and Afghanistan where UN has obliged to use armed forces will be examined. These contributions which are being sufficient in general framework will be explained in our thesis.

U radu se prikazuju načela djelovanja Ujedinjenih naroda i nastanak Poveljom nepredviđenih mehanizama – mirovnih operacija. Posebno se razmatraju njihove posebnosti i etapni razvoj. Područje jugoistočne Europe različito se zemljopisno, povijesno i geostrateški omeđuje, ali je u ovome članku zaokruženo na područje bivše Jugoslavije. U radu se analiziraju mehanizmi i problemi pokretanja mirovnih operacija i kriteriji prema kojima se ocjenjuje njihova uspješnost. Također se ističu problemi zakašnjele percepcije sukoba u bivšoj Jugoslaviji. Ovdje se također pokušava doći do odgovora na pitanje je li tradicionalno očuvanje mira bilo dio odabira pogrješne strategije uključivanja UN-a. ; The paper shows principle of the United Nations activities and establishment of mechanisms unforeseen by the Charter – peacekeeping operations. Their particularities and stage development are especially analyzed. Area of South-East Europe is geographically, historically and geostrategically bordered in different ways, but in this paper it is limited to area of former Yugoslavia. The paper analyzes mechanisms and problems of initiating peacekeeping operations and criteria in accordance to which their successfulness is rated. Problems of late perception of conflicts in former Yugoslavia are also pointed out. It has been also tried to find the answer if the traditional peacekeeping was a part of choosing the wrong strategy of UN involvement.

In recent German history, several events unfolded on 9 November with far-reaching consequences. Some of them, like the fall of the Berlin Wall, symbolize the end of the Cold War and of Germany divided. In addition to political implications, the fall of the Berlin Wall, or the events that preceded and followed it, also caused dilemmas on whether it was a (peaceful) revolution, (just) a turning point, or a refolution – pressure from below and reforms from above. The paper analyses events prior to and following the fall of the Berlin Wall, as well as the terms used for them in basic programs of the parties represented in the 19th electoral term of the Bundestag and the curricula of different school subjects in German states. It is concluded these parties use different terms for the events of 1989/90 on the territory of the former GDR, in accordance with their ideological positions, and that the events are inconsistently described in the curricula. The character of events was a revolutionary one, as they thoroughly changed the social and political relations in the GDR in a very short time. Despite this, the phrase "peaceful revolution" is still not present in the German language as a widespread, general term, but the rather vague "turning point" or "reversal" is more common. ; Devetoga studenog u novijoj njemačkoj povijesti odigrali su se događaji koji su imali dalekosežne posljedice za Njemačku, a neki od njih, poput pada Berlinskoga zida, simbol su završetka hladnog rata i podjele Njemačke. Osim političkih implikacija, pad Berlinskoga zida, odnosno događaji koji su mu prethodili i uslijedili, uzrokovali su i nedoumice radi li se o (miroljubivoj) revoluciji, (samo) o preokretu ili pak o refoluciji – pritisku odozdo i reformama odozgo? U radu se analiziraju događaji uoči i nakon pada Berlinskoga zida, njihovi nazivi u temeljnim programima stranaka zastupljenih u 19. sazivu Bundestaga te u kurikulima nastavnih predmeta u njemačkim pokrajinama. Zaključuje se da stranke različito nazivaju zbivanja 1989./90. godine na području bivšeg DDR-a, i to s obzirom na svoje ideološke pozicije te da se ta zbivanja vrlo neujednačeno opisuju i u kurikulima nastavnih predmeta. Ti su događaji imali revolucionarni karakter, budući da su u vrlo kratkom roku potpuno promijenjeni društveni i politički odnosi na području DDR-a, ali usprkos tome sintagma miroljubiva revolucija ipak nije ušla u raširenu opću jezičnu uporabu u njemačkom jeziku, već se uvriježio sadržajno neodređeniji pojam preokreta, tj. obrata.

Birleşmiş Milletler (BM)'in barışı koruma misyonu kuruluşundan itibaren günümüze kadar gelen süreçte uluslararası barış ve istikrarın sağlanması konusundaki en önemli araçların başında gelmiştir. 1950'li yıllarda ilk örneklerinin görüldüğü barışı koruma misyonları Soğuk Savaş sonrası dönemde değişime uğramıştır. İnsani müdahale ve devlet egemenliği kavramları çerçevesinde yeniden değerlendirilen barışı koruma misyonları uluslararası barış ve güvenliğin sağlanmasındaki en önemli araçlardır. Bu çalışmada BM'nin geleneksel barışı koruma misyonu yapısı koruma sorumluluğu normu çerçevesinde incelenecektir. Koruma sorumluluğunun uygulama alanı olarak Sudan incelenecektir. ; The United Nations (UN) peacekeeping mission since its establish has been one of the most important tools for achieving international peace and stability. In the 1950s the first examples of peacekeeping missions were seen and have been transformed in post Cold War era. After re-evaluated through humanitarian intervention and state sovereignty the peacekeeping missions are the most important instruments in ensuring international peace and security. This study will examine traditional UN peacekeeping missions within the framework of responsibility to protect norm. As case study Sudan will examine through responsibility to protect.

War conditions cause favorable stituations for the destruction of human development. It has caused widespread corruption in political, economic and cultural fieldand confronted society with various problems. However, in contrast to war condition, peace serves the needs of everybody in the best possible way and raises human development cycles to high levels. Throughout history, Afghanistan has been regarded as the battlefield of the colonial countries of the world. This rivalry between colonial countries has harmed Afghanistan and prevented Afghanistan from building its own future. This process, which was ongoing from British intervention to invansion of Soviet Union created political contitions that hinder the development and triggered çivil war in Afghanistan. In addition to the attacks of colonial countries, Afghanistan has always been a victim of ethnic politics. Besides, In Afghanistan, ethnic politics have a lot of negative consequences. However, it is possible to say that the most destructive one is the national identity crisis. Ethnic politics in Afghanistan have been partially successful. This stiuation interrupts relations between to-days Afghanistan ve its past that base on glorious civilization of Aghanistan. Afghanistan needs to seek rational and peaceful means to overcome these challenging crises. In these cases, it would be more consistent to resolve Afghanistan's internal problems by using influential elements such as diplomacy. Diplomacy plays a very important role in ensuring peace and stability in Afghanistan. Because, by using diplomatic means, country politicians can create lasting peace in Afghanistan and provide hope for progress in the country. ; Savaş koşulları insanî kalkınmanın tahrip edilmesine elverişli ortamlar doğurmaktadır. Siyasi, ekonomik, kültürel ve sosyal alanlarda yaygın yolsuzluklara neden olur ve toplumu çeşitli sorunlarla karşı karşıya bırakır. Ancak, savaşın aksine barış, herkesin ihtiyacına en iyi şekilde hizmet eder ve insani gelişim döngülerini yüksek seviyelere çıkarır. Afganistan, tarih boyunca dünyanın sömürgeci ülkelerinin savaş alanı olarak telakki edilir. Sömürgeci ülkeler arasındaki bu rekabet Afganistan'ınkendi yolunda yürümesini engellemiştir. Britanya'nın müdehalesinden Sovyetler Birliği'nin işgaline kadarki süreç, gelişmeye engel olan tüm politikalara ortam hazırlamış ve Afganistan'da iç savaşın çıkmasını tetiklemiştir. Afganistan, sümürgeci ülkelerin saldırısına ek olarak, daima etnik siyasetin kurbanı olmuştur. Afganistan'da etnik siyasetin olumsuz getirileri çoktur. Ancak bunlardan en yıkıcı olanının ulusal kimlik krizi olduğunu söylemek mümkündür. Diğer yandan Afganistan'da etnik siyaset kısmen başarılı olmuştur. Bu durumgünümüz Afganistanı ile Horasan'ın görkemli uygarlığına dayanan geçmişi arasındaki ilişkiyi tamamen kesintiye uğratmıştır. Ülkenin, bu zorlu krizleri aşması için rasyonel ve barışçıl yollar aramasına ihtiyaç duyulmaktadır. Bu durumlarda, Afganistan'ın iç sorunlarını diplomasi gibi etkili unsurları kullanarak çözmek daha tutarlı bir yol olur. Afganistan'da barış ve istikrarın sağlanmasında diplomasi çok önemli bir rol oynar. Zira ülke politikacıları, diplomatik araçları kullanarak Afganistan'da kalıcı barış ortamı yaratabilir ve ülkede ilerleme umutları sağlayabilirler. Anahtar kelimeler: Afganistan, Diplomasi, Etnisite, Kriz, Savaş

U radu autor na temelju izvornog arhivskog gradiva, onodobne periodike i relevantne literature analizira događanja oko naftnih polja zapadnog Srijema (s posebnim naglaskom na onom u Đeletovcima), a u kontekstu provedbe triju mirovnih operacija Ujedinjenih naroda u Hrvatskoj (UNPROFOR, UNCRO i UNTAES). Imajući na umu presudnu stratešku važnost naftnih polja zapadnog Srijema, autor zaključuje da su mirovne snage, čak i unutar ograničenja tradicionalnih operacija za čuvanje mira (UNPROFOR i UNCRO), propustileaktivnim nastupom spriječiti krađu nafte, čime su ohrabrile krajinske Srbe u politici opstrukcije mirovnih operacija. Do aktivnije uloge mirovnih snaga je, iako u promijenjenim okolnostima, ipak došlo početkom operacije UNTAES, što je bio trenutak u kojem je zacrtan kasniji uspjeh mirne reintegracije hrvatskog Podunavlja. ; In this paper the author analyses occurrences connected with the oilfields of western Syrmia (with special emphasis on the oilfield in Đeletovci) based on archival material, the periodicals of the time and relevant literature in the context of the implementation of the three peacekeeping operations of the United Nations in Croatia (UNPROFOR, UNCRO and UNTAES). Bearing the decisive strategic importance of oilfields of western Syrmia in mind, the author has come to the conclusion that the peacekeeping forces, even within the limitations of traditional peacekeeping operations (UNPROFOR and UNCRO) failed to prevent oil theft by an active approach. By doing so they encouraged the Krajina Serbs in their policy of obstructing the peacekeeping operations. However, a more active role of the peacekeeping forces, albeit in altered circumstances, occurred at the beginning of the UNTAES operation, which was the moment when the later success of the peaceful reintegration of the Croatian Danube River Basin was set out.

Autori u radu daju osvrt na postanak i razvitak stanarskog prava, te presjek domaćih pravnih propisa koji su se odnosili na stanarsko pravo, kao i propisa kojima je izvršena pretvorba stambenih odnosa. Pišu o značaju stupanja na snagu Zakona o najmu, kada je prestalo stanarsko pravo osobama koje su to pravo stekle prema ranijim propisima te su one po sili zakona postale najmoprimci (u pravilu, zaštićeni najmoprimci). Podsjećaju da pitanja vezana uz pretvorbu iz stanarskog prava u vlasništvo na stanovima te brojni sudski sporovi koji su proizašli iz te materije još uvijek nisu, niti stvarna niti sudska, prošlost. Autori navode stajališta i praksu Ustavnog suda Republike Hrvatske, te Europskog suda za ljudska prava (ESLJP). Posebno ističu presudu ESLJP-a Statileo protiv Hrvatske, u kojoj je Europski sud uvažio činjenicu da su hrvatske vlasti tijekom tranzicije bile suočene s teškim zadatkom stvaranja ravnoteže između prava najmodavaca i zaštićenih najmoprimaca koji su stanovali u stanovima dugo vremena, te je zaključio da u konkretnom slučaju nije postojala pravedna raspodjela socijalnog i financijskog tereta koji je nastao kao posljedica reforme u stambenom sektoru. Umjesto toga, prema ocjeni ESLJP-a, na podnositelja je stavljen nerazmjeran i pretjerani pojedinačni teret, budući da je morao snositi većinu socijalnih i financijskih troškova stambenog zbrinjavanja zaštićene najmoprimke i njezine obitelji, zbog čega je ESLJP utvrdio povredu članka 1. Protokola br. 1. ; The authors of this paper provide an overview of the creation and development of tenancy rights, and of the domestic legislation dealing with tenancy rights, as well as legislation that was used to reform tenancy relations. They mention the significance of the enactment of the Lease of Flats Act, when tenancy rights were withdrawn from persons who were entitled to that right pursuant to earlier legislation, and consequently, they became lessees (tenants) by force of law (generally, protected lessees). The authors recall that issues related to the transformation of tenancy rights into ownership of flats and to the numerous court cases that followed from this matter have not yet become either general, or court, history. The authors cite the positions and case law of the Constitutional Court of the Republic of Croatia, and of the European Court of Human Rights (ECtHR). They stress in particular the ECtHR judgment Statileo v. Croatia, where the ECtHR took into consideration the fact that the Croatian authorities during the transition were faced with the difficult task of striking a balance between the right of the lessor and that of protected lessees who had lived in the flats for a long time, and concluded that in the given case there was no fair distribution of the social and financial burden resulting from the reform of the housing sector. Rather, the ECtHR held that a disproportionate and excessive individual burden was placed on the applicant as landlord, as he was required to bear most of the social and financial costs of providing housing for the protected lessee and her family, due to which the ECtHR found a violation of Article 1 of Protocol no. 1.

Çin Halk Cumhuriyeti 1980'li yıllardan itibaren her alanda (ekonomik, siyasi, askeri) istikrarlı bir kalkınma sürecine girmiştir ve 21. yüzyılda küresel bir aktör olarak dünya siyasetinde yerini almıştır. Yükselen Çin, ABD ve Batılı ülkeleri endişelendirmiş ve bir tehdit olarak algılanmıştır. Çin ise barışçıl bir şekilde kalkındığını iddia etmektedir. Barışçıl kalkınma Konfüçyüs öğretisi/felsefesi temel alınarak oluşturulmuş bir kavramdır. Çalışmada, Konfüçyüs öğretisi ve Çin'in bu öğretiyi temel alarak oluşturduğu dış politika davranışları incelenmiştir. Bu kapsamda, Çin'in yumuşak güç unsurlarını kullanması, uluslararası örgütlere verdiği önem, üçüncü dünya ülkeleri ile ilişkileri ve Modern İpek Yolu projesi (Bir Kuşak Bir Yol) barışçıl bir kalkınma/dış politika izlediğinin temel göstergeleridir. ; The People's Republic of China has entered a stable development process in all fields (economic, political, military) since the 1980s and has taken its place in world politics as a global actor in the 21st century. Rising China worried the USA and Western states and was perceived as a threat. However China claims that it developed peacefully. Peaceful development is a concept based on the Confucian doctrine/philosophy. In the study, the Confucian doctrine and the foreign policy behavior of China based on this doctrine were examined. In this context, China's use of soft power elements, the importance it attaches to international organizations, its relations with third world countries and the Modern Silk Road project (One Belt One Road) are the main indicators that it pursues a peaceful development/foreign policy.

U radu autorica progovara o uspješnosti provedbe demilitarizacije unutar uspostavljenih mirovnih operacija Ujedinjenih naroda na okupiranom području istočne Slavonije u razdoblju od 1992. do 1995. Analizom neobjavljene arhivske dokumentacije, objavljenih arhivskih izvora, onodobne periodike i recentne znanstvene literature možemo zaključiti kako najvažnija mandatna zadaća dogovorena Vanceovim planom nije uspješno provedena. Kao glavni razlozi konačne ocjene o neuspješnosti demilitarizacije izdvajaju se opetovana nesuradnja i provođenje politike opstrukcije krajinskih Srba, nepripremljenost i nemoć razmještenih mirovnih snaga te stalno kršenje vojne nepristranosti i političke neutralnosti, prvenstveno ruskog bataljuna. Okupirano istočnoslavonsko područje 1992. ulazi u sastav Zaštićenih zona Ujedinjenih naroda pod nazivom Sektor Istok, a nadzor sektora i provođenje dogovorenih zadaća pripao je ruskom i belgijsko – luksemburškom bataljunu mirovnih snaga Ujedinjenih naroda. Mandatna zadaća demilitarizacije bila je prvi i najvažniji preduvjet za stabilizaciju stanja na navedenom području te za ispunjenje ostalih dogovorenih zadaća, drugim riječima, za konačnu uspješnost cjelokupne mirovne misije. Međutim, već sam pokušaj provedbe demilitarizacije razotkrio je svu nemoć mirovnih snaga kao i krajnji cilj krajinskih Srba uz potporu snaga Jugoslavenske narodne armije – izigravanje postignutog dogovora o demilitarizaciji. Uslijedio je neuspjeh mirovnih snaga u izvršenju prve i najvažnije zadaće što je rezultiralo kaotičnom sigurnosnom situacijom u istočnom sektoru u promatranom razdoblju te nepromijenjenim stanjem na okupiranom području, a na kraju i konačnim neuspjehom mirovnih operacija u istočnoj Slavoniji. ; In this paper the author speaks of how successfully the demilitarization was implemented within the peace operations of the United Nations in the occupied territory of Eastern Slavonia in the period from 1992 into 1995. From a consideration of the analysis of unpublished archival documents, published archival sources, the newspapers of the time and recent scholarly literature, the conclusion can be drawn that implementation of the most significant mandatory assignment stipulated by the Vance plan was not successful. The main reasons why the demilitarisation can be considered unsuccessful were perpetual lack of cooperation, the obstruction policy of the Krajina Serbs, the unpreparedness and the incapacity of the peacekeeping forces deployed as well as the constant violation of military impartiality and political neutrality, particularly that of the Russian Battalion. The occupied Eastern Slavonian area became part of the United Nations Safe Areas in 1992 as Sector East; the Russian and the Belgian-Luxemburg Battalion of the United Nations peacekeeping forces were charged with the supervision of the sector and the implementation of the agreed assignments. The mandatory assignment to demilitarize was the first and most significant precondition for the stabilization of the area and the fulfilment of other assignments agreed upon, in other words, for the success of the entire peacekeeping mission. However, the attempt to implement the demilitarization revealed the incapacity of the peacekeeping forces as well as the main objective of the Krajina Serbs supported by the Yugoslav People's Army – to circumvent the demilitarization agreement. The peacekeeping forces failed to fulfil their main and most important assignment; the result was a chaotic safety situation in the Eastern Sector during the time of observance, no changes in the occupied territory and eventually the failure of the peacekeeping actions in Eastern Slavonia.

Nükleer teknolojinin "iki yüzlü" doğası gereği, barışçıl nükleer enerji programları çerçevesinde nükleer enerji üretme amacından sapan ülkelerin nükleer silaha sahip olabilecekleri de bilinmektedir. Bu bağlamda, devletlerin nükleer teknolojinin kontrol edilmesi amacıyla uluslararası alanda bir düzenleme arayışlarının en somut meyvesi olarak karşımıza 1970 yılında yürürlüğe giren Nükleer Silahların Yayılmasının Önlenmesi Anlaşması (The Treaty on the Non-Proliferation of Nuclear Weapons- NPT) çıkmaktadır. Taraf devletleri "nükleer silah sahibi devletler" (nuclear weapons states) ve "nükleer silah sahibi olmayan devletler" (non-nuclear weapon states) olarak kategorize eden NPT, nükleer silahsızlanma amacının yanı sıra, nükleer teknolojinin bahsi geçen çift kullanımlı yapısını kontrol etme amacı taşıyan maddeler de içermektedir. Bu çalışma, nükleer teknolojinin barışçıl amaçlar dışında kullanımını önleme ve bu teknolojinin barışçıl amaçlarla kullanımı sağlama çabalarını NPT müzakereleri ve üç sütunlu yapısı kapsamında değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Çalışmada öncelikle nükleer teknolojinin çift kullanımlı yapısı hakkında teknik bilgi verilerek, NPT'nin yürürlüğe girdiği tarihe kadar geçen süreç içerisinde bu teknolojinin kontrolüne yönelik çabalar özetlenecektir. Daha sonra, NPT'nin üç sütunlu yapısı açıklanarak, Anlaşma müzakerelerinde barışçıl kullanım konusunun ne şekilde yer aldığı değerlendirilecektir. Son olarak, bu konunun İran ile Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi üyesi beş devlet ve Almanya (P5+1) arasında sonuçlandırılan Kapsamalı Ortak Eylem Planı (KOEP) çerçevesinde değerlendirmesi yapılacaktır. ; It is known that, due to the "dual use" nature of nuclear technology countries can divert their nuclear energy programs from peaceful uses to nuclear weapons programs. In this regard, with the aim of controlling nuclear technology we see the Treaty on the Non-Proliferation of Nuclear Weapons (NPT) as the most substantial fruit on the international level. NPT which categorizes its parties as the nuclear weapon states (NWS) and non-nuclear weapon states (NNWS) includes wide range of articles from achieving nuclear disarmament to controlling dual use structure of nuclear technology. This study aims to assess the efforts to prevent non-peaceful use of nuclear technology as well as the efforts to enable it peaceful use in the framework of NPT negotiations and three-pillar structure. Firstly, it provides a technical background regarding the dual use structure of nuclear technology and summarizes the attempts to control it during the period until the Treaty came into force. Departing from this point, it evaluates the status of peaceful use issue in the Treaty negotiations and in the three-pillar structure of the NPT. Finally, it assesses this issue in the light of Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA) which was concluded between permanent members of the United Nations Security Council and Germany (P5+1 countries) and Iran.