Suchergebnisse

Url: http://josc.selcuk.edu.tr/article/view/1075000504 ; Basının özellikle seçim dönemlerinde siyasi partilere yaklaşımının ortaya çıkarılmasına yönelik olarak yapılan bu çalışmada, Türkiye'de 3 Kasım 2002 Genel Seçimleri'nde Sabah, Milliyet, Cumhuriyet ve Yeni Şafak gazetelerinde AKP ve CHP ile ilgili haberler incelenerek söz konusu gazetelerin bu siyasi partilere yaklaşımı ortaya konulmaya çalışılmıştır. İncelenen gazetelerin AKP ve CHP ile ilgili seçim döneminde hangi konulara ağırlıklı olarak yer verdikleri tespit edilerek, bu konuların veriliş tarzlarının objektiflik kriterlerine uygun olup olmadığı belirlenmiştir. Yapılan incelemeler sonucunda örneklemde yer alan gazetelerin AKP ve CHP lehine ve aleyhine yayınladığı haberler belirlenerek yaklaşımları ortaya konulmuştur. Sonuç olarak seçim sonuçları dikkate alındığında söz konusu gazeteler ile toplumun gündemi arasında bir uyumun olduğa görülmekte; ancak bu uyum siyasi partilere yaklaşım söz konusu olduğunda bozulmaktadır. ; With the aim to reveal the press' approach to the political parties especially in campaign periods, in this study the Turkish dailies Sabah, Milliyet, Cumhuriyet and Yeni Şafak are examined on the basis of their news coverage of the political parties AKP and CHP during the Turkish general elections of November 2002. The issues which have been dealt most frequently by each of the studied newspapers in relation with each of the parties have been defined and then it has been determined whether if these issues had been covered according to the objectivity criterions. News coverage which should clearly be considered as in favor or against each party has been classified accordingly. In view of the results of the election it is found that there was a harmony between the agenda of the sample newspapers and the agenda of the society, however, this harmony disappears at the approach to the political parties.

ÖZETOrtadoğu'nun sınırları kesin olarak tespit edilmeyip farklı tanımlar yapılsa da bilinen en önemli gerçek bu bölgenin tarihin başlangıcından beri jeopolitik, stratejik ve yer altı kaynakları yönünden çok önemli olduğudur. Bölge I. Dünya savaşından sonra Osmanlı devletinin hakimiyetinden çıkarak, 1920 San Remo konferansında İngiltere ve Fransa arasında manda rejimi altında paylaşılmıştır. II. Dünya savaşından sonra bölgedeki siyasi olayları yönlendiren en önemli faktör İsrail devletinin kuruluşu olmuştur. Bu tarihten sonra bölge Arap - İsrail sıcak çatışmalarına; büyük devletler arasında ise soğuk savaşa sahne olmuştur.Türkiye'nin bu dönemdeki Ortadoğu politikası bölgede Arap ülkeleriyle yakın ilişkiler içinde bulunma ve onların davalarını destekleme şeklinde olmuştur. Ancak bu dönem uzun sürmemiştir. Bu yakınlaşma artan Sovyet tehdidi, Türkiye'nin Batı ittifakına girme çabaları ve bunun bedeli olarak 1949 da İsrail'i tanımasıyla sona ermiştir. Çünkü önce Truman Doktrini ardından Marshall yardım planıyla Türkiye'nin ulusal çıkarını hızla Amerikan çıkarlarıyla özdeşleştirme yoluna girmesiyle, Türkiye bu politikasını terk etmiştir. Artık Türkiye'nin Ortadoğu politikası Amerikan çıkarları çerçevesinde şekillenmeye başlamıştır .II. Dünya savaşından sonra Türkiye dış konjektür ve iç politikadaki gelişmelerin etkisiyle yeniden çok partili hayata geçiyordu. Bu dönemin ilk partisi olarak Demokrat Parti 1946 da politika sahnesine çıkıyor ve 14 Mayıs 1950 seçimlerinde 27 yıllık tek parti dönemini yıkarak iktidara geliyordu. Muhalefet döneminde CHP'nin dış politikasını eleştiren Demokrat Parti'nin kendi programında da farklılık yoktur. Hatta partiler arası birlik bu dönemin özelliklerinden biridir. Yani CHP ve DP dış politikada hedef yönünden farklı olmayıp sadece aktiflik, cüretkarlık yönünden farklıdır. Demokrat Partinin İktidara gelmesiyle birlikte Türkiye'nin Arap ülkelerine yönelik Ortadoğu'daki siyaseti, aktif bir değişim içine girdi. Bu aktiflik aslında daha önce başlayan yakınlaşma çabalarının bir sonucu niteliğindeydi. Menderes'in Ortadoğu'ya yönelik bu aktif politikasının sebebi, Sovyetler Birliği'nin yakın dönemde önemi artan Ortadoğu'ya girme çabasının ABD ve Batılı devletler tarafından engellenmek istenmesiydi. Menderes hükümeti Batı ve Ortadoğu devletleri arasında dengeli bir siyaset izlemeye çalışırken, tek taraflı bir yol takip ediyordu. Bunun da gerçek nedeni, Menderes hükümetinin başlarda Ortadoğu ile ilgili belirgin politikasının olmayışıydı. Aslında Menderes'in belli bir politikasının olmayışı bir gerçekti,ama onun diplomasisinin temeli, Batılı ülkelerin Ortadoğu'da gelişen siyasi olaylara mümkün olduğunca katılımlarını sağlamaya dayanıyordu. Menderes, her iki güç dengesini görmüştü ve bu bölgede ortaya çıkan güç boşluğunu Türkiye'nin hedeflerine yararlı bir şekilde kullanmaya yönelik çaba sarf ediyordu.Menderes hükümeti Ortadoğu politikasına yön veren üç temel hedef vardır: a)Ortadoğu'da istikrarın ve güvenliğin korunmasıb)Arap ülkeleri ile İsrail arasındaki anlaşmazlığın tatmin edici bir çözüme ulaştırılmasıc)Komünizmin bu "hassas bölgeye" girmesini engellemek için etkili güvenlik sisteminin yaratılmasıBu Ortadoğu politikası çerçevesinde Türkiye bölgedeki devletlerden Irak ve Ürdün ile 14 Temmuz 1958'de ki ihtilallere kadar iyi ilişkiler içerisinde olmuştur. Mısır ve Suriye ile ise, bu devletlerin Sovyet denetiminde hareket etmeleri nedeni ile zaman zaman gerginlikler yaşanmıştır.Demokrat Parti'nin Ortadoğu politikası sonucu değil konjektür gereğidir. Bununla birlikte Adnan Menderes mevcut durumda aktif bir rol almaya çalışmıştır. Demokrat Partinin izlediği Ortadoğu Politikası ABD - Batı ülkeleri ile ilişkilerini geliştirirken bölge ülkeleriyle ilişkilerini zedelemiştir. Demokrat Parti 1958 Irak darbesiyle bölgedeki tek Arap destekçisini de kaybetmiş ve Ortadoğu Politikasının Araplara "abilik" yapma kısmı iflas etmiştir. SUMMARYSince the definite borders of the middle east hasn't been strictly determined and there are several different definitions about it, the most important reality known about here is that the middle east is very important in sense of the geopolitics,strategy and the richness of the its underground sources, since beginning of the history. The region released from the OtomanSovereignity after the first world war and in the San Remo Conference (1920) it was shared between England and France under a mandatery regime.After the World War 2 the most effective political factor that leads the events in this region has been the establishment of the Israeli government. Since this date, the area witnessed hot conflicts between Arabs and Israel , also cold conflicts among the great powers. Turkey's middle east politics had been in a direction that making close relationship with Arabian governments and supporting their allegations. However it didn't last too long. This getting closer with them ended by the increasing Soviet threat,Turkey's attempt to enter the West Alliance and as a price of this accepting the existing of İsraeli government. Additionally by the Truman Doctrine and then the Marshall helping project Turkey's national self-interests started to become identical with the America's own interests. Because of these, Turkey abandoned its approach to the area. From then on Turkey's middle east politics started to take shape in accordance with the America's self - interests. After the world war 2 Turkey was transferring into the poly-party system again by the effects of foreign conjuncture and the developments of the internal affairs. Democratic Party was getting into the politic stage in 1946 and in 14 May 1950 was coming to the power , demolishing the 27 year long period of single party. However it used to criticize the CHP's foreign affairs severely when it was the opposition party, there is no difference in its own party programme. İn fact the association between the parties was one of the main characteristics of that period. That is to say ,the CHP and the DP aren't different in sense of foreign politics' goal but in sense of activeness and boldness. By the DP's coming to the power ,Turkey's middle east politics towards the Arab states changed into an active transformation. Actually this activeness which was started beforehand was a consequence of attempts for getting closer to that world. The aim of Menderes' this active middle east politics was that America's and West's will of preventing the Soviets who wanted to enter the middle east of which value had been gradually rising then. Menderes' government was nourishing a unilateral way while it was trying to make a balanced policy between West and Arab governments. The real reason of this was that in fact there wasn't any clear policy about middle east by Menderes' government. Actually having no political approach was true but Menderes' fundamentals of diplomacy were based on making the western governments get involved in middle east affairs as much as possible. He saw the both two balance of power and was attempting towards to make benefit for Turkey's aims from any lack of power existing in this region. There are three main aim of Menderes' government that leads its middle east policy: a) Proving stability and security in the areab) Obtaining satisfactory solutions for conflictions between İsraeli and Arab governments. c) Establishing an effective security system in order to prevent communism to enter this touchy region. In the limits of this policy Turkey made close relationships with Jordan and Iraq until the revolutions in 14 July 1958, but with EGYPT and Syria there occasionally was some high tensions because of their positions under the Soviet control.This activeness doesn't come from Democrat Party's

Turkey; political parties; Liberal Demokrat Parti (Turkey); Tibuk, Besim; politics and government, 1980-

Turkey; political parties; income; 1980-

Url: http://josc.selcuk.edu.tr/article/view/1075000437 ; 1920'li yıllardan itibaren dünya ve Türkiye yeni bir kitle iletişim aracıyla tanışmıştır. Yeni olduğu kadar etkili ve güçlü olan bu kitle iletişim aracı radyodur. Özellikle II. Dünya Savaşı'nda etkisini ve gücünü ortaya koyan radyo, herkesin olduğu gibi siyasal iktidarların, baskı gruplarının vs. ilgi odağı olmuştur. Türkiye, bu etkili kitle iletişim aracını kullanmaya başlamak konusunda, öncü ülkelere oranla çok geç kalmamıştır. 1927 yılından itibaren ülkemizde de radyo yayını yapılmaya başlanmıştır. Türkiye'nin siyasal ortamında radyo daima önemli bir rol oynamış, özellikle, çok partili hayata geçiş döneminde, üzerinde çok büyük tartışmalar yaşanmıştır. 27 Mayıs 1960 Devrimi'nin ardından hazırlanan 1961 Anayasası ile bazı kurumlara özerklik tanınmış, böylece siyasal iktidarların etki ve baskısından uzak tutulmaya çalışılmıştır. Özerklik verilen kurumlardan birisi de TRT Kurumu olmuştur. Özerk TRT Kurumu 1964 yılında faaliyetlerine başlamış, özerkliğini fiilen 12 Mart 1971 muhtırasına kadar, yasal olarak da Şubat 1972 yılına kadar sürdürmüştür. Bu dönem, Türkiye'nin siyasal ortamıyla birlikte, TRT'nin gelişimi bakımdan çok özel bir öneme sahiptir. Bu çalışmada, özerk TRT kurumunun, 7 yıl boyunca ortaya koyduğu gelişme ele alınmış, Türkiye'nin bu dönemdeki siyasal ortamı da göz önünde tutularak, TRT'nin özerkliği konusunda yaşanan tartışmalar incelenmiştir. Siyasi partilerin, ulusal gazetelerin tutumlarının yanı sıra, TRT'nin kendi iç tutumu da incelenerek, TRT'nin yıpranma ve özerkliğinin kaldırılma sürecinde yaşananlar ortaya konulmuştur. ; World and Turkiye met a new mass communication tool in 1920's. This new and also powerful tool was radio. Especially during World War II radio showed its effects and power, and so, it became the focus of interests of parties-in-power, compression groups etc. Turkiye was not so late to start to use this mass communicaton tool as compared to countries which used it primari-ly. Since 1927, radio have been listened in our country. Radio has always have an important role in political state of Turkiye. Especially during the passage to multi-political parties life there was great arguments on radio. After the revolution in May 27, 1960, a new constitution was prepared in 1961, with which, autonomy was giyen to some organizations. By this autono-my, those organizations were tried to be kept from the pressure of parties-in-power. TRT was one of these organizations. Autonom TRT organization started to work in 1964 and had its autonomy until the memorandum on March 12, 1971, in application. But legally, its autonomy continued until February 1972. This period has an important role, together with Turkiye's politi-cal state, for the development of TRT. In this study the development of autonom TRT during this seven years was followed, and also by considering the political state of Turkiye during this peri-od, the discusions about the autonomy of TRT were examined. Besides the behaviors of political parties and national newspapers, the internal behavior of TRT was also examined, and so, the deformation and completion of autonomy stages were stated by this study.

Url: http://josc.selcuk.edu.tr/article/view/1075000484 ; Bu çalışmada, 1970 ile 2000 yılları arasındaki süreçte Konya'da yaşanan siyasi gelişmeler, özellikle sayısal veriler ortaya konarak ve bu değerler, Türkiye ortalama verileriyle karşılaştırılarak değerlendirilmiştir. Çalışmada 1970'lerden günümüze kadar gelen bir süreçte meydana gelen siyasi gelişmelere Konya perspektifinden bakılarak açıklık ve tanımlamalar getirilmeye çalışılmıştır. Bu dönemde yapılan 7 Milletvekili Genel Seçimine, 1969 yılında yapılan seçim de dahil edilerek, 8 seçimin sonuçları ince-lenmiştir. Ayrıca seçimlerde milletvekilliği kazanan adayların isimleri ve partileri de verilmiştir. Bu dönemde yapılan Mahalli İdareler Seçimlerinden, özellikle Konya Belediye Başkanlığı seçimleri üzerinde durulmuştur. Yine bu dönemde yaşanan iki askeri müdahale neticesinde bir çok parti kapatılmış ve yenileri kurul-muştur. Çalışmada bu partilerden de bahsedilmektedir. Kısaca 30 yıllık siyasi hayatımızın Konya eksenli bir özeti verilmeye çalışılmıştır. ; The object of this study is to analyze the political developments in the era between the years 1970-2000 in the Turkish region Konya by presenting political data and comparing them with the Turkish mean in general. This certain era-an era very important in viev of the development of modern Turkish political life-and region- it resembles a pretty good average of Turkey in general as this comparative study will show -we attempted to develop systematic definitions have been included to the eight general elections in this era and together with the municipality elections of Konya city these data formed the base of the analysis. As an important input to the system are the two military interventions to be seen which made their impact on the political structure by making room and opportunity for new political establishment which took place against the conventional structure which was seeking recovery. In short we tried here to summarize the past 30 years of Turkish political life on the axis of Konya region.

Bu çalışmanın amacı 1950 sonrasında Türkiye'de uygulanan genel seçim sistemlerinin bireysel tercihleri kolektif tercihlere yansıtabilme gücünü, seçim sistemlerinin istikrar ve adalet kriterlerini baz alarak değerlendirmektir. Seçim sistemlerinin temel ilkeleri açıklandıktan sonra genel olarak seçim sistemleri üzerinde durulacak ayrıca 1950 ve 2002 yılları arasında Türkiye'de uygulanan genel seçim sistemlerinin bireysel tercihleri kolektif tercihe yansıtabilme gücü; partilerin oy oranı -mecliste sahip oldukları sandalye oranı ilişkisi, milletvekili başına düşen oy sayısı ve mecliste temsil edilemeyen oyların oranı kriterlerine bağlı olarak incelenmiştir. Seçim sistemlerinin temel ilkeleri olan temsil ve istikrar ilkeleri açısından bakıldığında sadece Milli Bakiye Sistemi'nin bireysel tercihleri kolektif tercihlere yansıtma açısından başarılı olduğu görülmüştür. ; The purpose of this study is to evaluate the power of the general election systems pursued between the years 1950 and 2002 to reflect individual choices into collective decisions basing on the stabilization and representation principles of election systems. Also, the power of general election systems implemented between the years 1950 and 2002 to reflect individual choices to collective choices was examined based on the relationship between votes of the political parties - the ratio of seats that political parties occupy at the assembly, vote per each representative, and the ratio of votes not represented in the assembly. Research findings suggest that national balance system is the .only system that has success at reflecting individual choices into collective choices with respect to the stabilisation and representation principles which are the fundamental principles of election systems.

ÖZETTÜRKİYE'NİN SİYASAL ORTAMINDA ÖZERKLİK KAVRAMIVE TRT KURUMUNUN ÖZERKLİK DÖNEMİ(1964-1972)1920'li yıllardan itibaren dünya ve Türkiye yeni bir kitle iletişim aracıyla tanışmıştır. Yeni olduğu kadar etkili ve güçlü olan bu kitle iletişim aracı radyodur. Özellikle II. Dünya Savaşı'nda etkisini ve gücünü ortaya koyan radyo, herkesin olduğu gibi siyasal iktidarların, baskı gruplarının vs. ilgi odağı olmuştur. Türkiye, bu etkili kitle iletişim aracını kullanmaya başlamak konusunda, öncü ülkelere oranla çok geç kalmamıştır. 1927 yılından itibaren ülkemizde de radyo yayını yapılmaya başlanmıştır. Türkiye'nin siyasal ortamında radyo daima önemli bir rol oynamış, özellikle, çok partili hayata geçiş döneminde, üzerinde çok büyük tartışmalar yaşanmıştır. 27 Mayıs 1960 Devrimi'nin ardından hazırlanan 1961 Anayasası ile bazı kurumlara özerklik tanınmış, böylece siyasal iktidarların etki ve baskısından uzak tutulmaya çalışılmıştır. Özerklik verilen kurumlardan birisi de TRT Kurumu olmuştur. Özerk TRT Kurumu 1964 yılında faaliyetlerine başlamış, özerkliğini fiilen 12 Mart 1971 muhtırasına kadar, yasal olarak da Şubat 1972 yılına kadar sürdürmüştür. Bu dönem, Türkiye'nin siyasal ortamıyla birlikte, TRT'nin gelişimi bakımdan çok özel bir öneme sahiptir. Bu çalışmada, özerk TRT kurumunun, 7 yıl boyunca ortaya koyduğu gelişme ele alınmış, Türkiye'nin bu dönemdeki siyasal ortamı da göz önünde tutularak, TRT'nin özerkliği konusunda yaşanan tartışmalar incelenmiştir. Siyasi partilerin, ulusal gazetelerin tutumlarının yanı sıra, TRT'nin kendi iç tutumu da incelenerek, TRT'nin yıpranma ve özerkliğinin kaldırılma sürecinde yaşananlar ortaya konulmuştur. ABSTRACTAUTONOMY CONCEPT IN TURKIYE'S POLITICAL STATE AND AUTONOMY PERIOD OF TRT ORGANIZATIONWorld and Turkiye met a new mass communication tool in 1920's. This new and also powerful tool was radio. Especially during World War II radio showed its effects and power, and so, it became the focus of interests of parties-in-power, compression groups etc. Turkiye was not so late to start to use this mass communicaton tool as compared to countries which used it primarily. Since 1927, radio have been listened in our country. Radio has always have an important role in political state of Turkiye. Especially during the passage to multi-political parties life there was great arguments on radio. After the revolution in May 27, 1960, a new constitution was prepared in 1961, with which, autonomy was given to some organizations. By this autonomy, those organizations were tried to be kept from the pressure of parties-in-power. TRT was one of these organizations. Autonom TRT organization started to work in 1964 and had its autonomy until the memorandum on March 12, 1971, in application. But legally, its autonomy continued until February 1972. This period has an important role, together with Turkiye's political state, for the development of TRT. In this study the development of autonom TRT during this seven years was followed, and also by considering the political state of Turkiye during this period, the discusions about the autonomy of TRT were examined. Besides the behaviors of political parties and national newspapers, the internal behavior of TRT was also examined, and so, the deformation and completion of autonomy stages were stated by this study.

Url: http://josc.selcuk.edu.tr/article/view/1075000483 ; Siyasal partiler ve adaylar, seçmenlerin karar süreçlerini etkilemek amacıyla çeşitli çalışmalar yaparlar. Günümüzde bu çalışmalar daha çok iletişim araç ve yöntemleri üzerinde yoğunlaşmaktadır. İletişim araç ve yöntemlerinin seçmenlerin karar süreçlerinde önemli olduğu, bugünlerde genel kabul gören bir görüştür. Bu çalışmada, çeşitli iletişim araç ve yöntemlerinin seçmenlerin karar süreç-lerinde ne derece önem taşıdığı üzerinde durulmaktadır. Teorik görüşler bir alan araştırmasıyla test edilmekte, başta televizyon, radyo ve gazete yayınları olmak üzere, ilan ve broşürler, miti ngler, afişler, seçmen ziyaretleri ve internet sitelerinin karar sürecindeki önem derecesi belirlenmeye çalışıl-maktadır. Alan araştırmasıyla ortaya çıkan en temel sonuç, iletişim araç ve yöntemlerinin seçmen-lerin karar sürecinde orta düzeyde önem taşıdığıdır. ; Political parties and candidates perform various activities in order to influence the voters' decision making process. Today these activities are mostly intensified on the communication media and meth-ods. It is a generally accepted opinion that communication media and methods are important in the decision making process of the voters. In this study, we question the extend in which various commu-nication media and methods influence the decision making process of the voters. Theoretical opinions were tested with a survey. The importance levels of various media including television, radi o, news-papers, notices and brochures, meetings, voters' visits and internet sites were questioned. The princi-pal result of the survey is the communication media and methods influence the decision making process of the voters on an average level.

Turkey; politicals party; Cumhuriyet Halk Partisi and Ak Partisi; politics and government

ÖZETİsrail, Osmanlı sonrası Ortadoğu politikasının belirleyici ögelerinden biridir. İsrail dış politikası üzerinde etken olan iç politika aktörlerinin tanınması bölgesel politikanın anlaşılabilmesi için zorunludur. İsrail'in dış politika aktörleri içinde en ilgi çekeni şüphesiz politikalarını din eksenli olarak belirleyen ve fakat gerektiğinde pragmatik kararlar alabilen 'Radikal Sağ Partiler'dir. Kuramsal olarak seküler bir devlet sistemi kurmuş olan İsrail'in iç ve dış politikasında parlamenter güçlerine oranla oldukça fazla nüfuzları olan bu partilerin İsrail dış politikasını belirleyen aktörler mi oldukları, yoksa seküler fakat yayılmacı liderler tarafından 'pazarlık kozu veya günah keçisi' olarak mı kullanıldıklarının belirlenmesi gerekmektedir. Tezimizin ana konusu, İsrail politikasındaki varlığı devletin kurulmasından öncesine dayanan MafDaL partisinin (Miflaga Datit Le'umit: Dinî Millî Parti) Batı Şeria ve Gazze Şeridi ile alakalı politikaların belirlenmesine etkisidir. Bu bağlamda MafDaL'ın ideolojik ve dinî temelleri incelenmiş, bu temellerin parti politikalarındaki ağırlığı ele alınmış, partinin varlığının son elli yılında geçirdiği evrim ve bu evrim sırasında edindiği dış politika prensipleri anlaşılmaya çalışılmıştır. Tezimizin ulaştığı temel kanılar şu şekilde özetlenebilir:1.İsrail radikal sağı 1967 öncesinde 'yayılmacı', 1967 sonrasında 'yerleşimci' bir çizgi takip etmiştir.2.Radikal sağ partiler yer aldıkları koalisyon tabanının genişliği ile ters orantılı bir 'şantaj' gücünü ellerinde tuttuklarından daha dar koalisyonlarda fazlaca etkin olmuşlar, bu sebeple de milli birlik hükümeti veya geniş tabanlı hükümetlerden rahatsız olmuşlardır. 3.MafDaL girdiği koalisyonlarda yer alan tek dindar parti olmak istemiş, bunu sağlayamadığında hükümetten siyasi ve ekonomik talepleri olmayan anti-Siyonist Aguda partileri ile aynı koalisyonda yer almayı tercih etmiştir. 4.Din eksenli radikal sağ partiler gerektiğinde gayet pragmatist politikaları destekleyebilmişlerdir. 5.Ultra-Ortodoks Şas Partisi'nin ortaya çıkması ve MafDaL'ın 'sosyo ekonomik tabakaların alt sınıflarından' aldığı oyları kapmasından sonra MafDaL yerleşim birimleri endeksli bir politika belirlemek zorunda kalmış ve dış politika çizgisi daha uzlaşmaz bir noktaya kaymıştır.6.İsrail radikal sağının bütün partileri gibi MafDaL da lider endeksli bir partidir ve değişen liderlikle birlikte dış politika çizgilerinde de belirgin değişiklikler sergilemektedir. Tezimiz İsrail radikal sağının özel olaylar karşısında gösterdikleri tepkileri olay bazında incelemiş ve bunlardan genel bir politika çizgisine ulaşmaya çalışmıştır. Sonuç bölümünde Oslo Süreci'nin genelde radikal sağ, özelde de MafDaL üzerine etkisi incelenmiş, din eksenli partilerin sürekli artan oy potansiyeli göz önüne alınarak bu partilerin İsrail'in ve Ortadoğu'nun geleceğine ne şekilde yön verebilecekleri hakkında bir yargıya varılmaya çalışılmıştır. SUMMARYOne of the determinants of the post-Ottoman Middle East Politics is Israel. An understanding of the domestic policy actors is necessary for the understanding of the regional politics. Among the foreign policy actors of Israel the ones that deserve most attention are the 'Radical Right Parties' that determine their policies with a religious orientation but can take pragmatic decisions when necessary. It is necessary to determine whether those parties with their powers in the domestic and foreign policy of Israel disproportionate to their parliamentary seats are the determining factors in the Israeli foreign policy making, or they are used by secular but territorial maximalist leaders as 'bargaining cards or scapegoats'.The main topic of the current thesis is the impact of MafDaL (Miflaga Datit Le'umit: National Religious Party) as a party the presence of which predates the state of Israel political existence on the determination of policies on the West Bank and Gazza Strip. In this connection the ideological and religious foundations of MafDaL has been studied, the weight of these foundations on the party politics has been examined, and the evolution the party passed by in the last fifty years of its existence and the foreign policy principles it acquired during this evolution have been tried to be understood. The basic understandings the current thesis arrived can be summarized as such:1.The political line of the Israeli radical right has been 'territorial maximalism' before 1967 and 'settlement' after 1967.2.Since the radical rightwing parties used to enjoy a 'blackmail potential' disproportional to the broadness of the base of the coalitions they took place, they have been more influential in narrow coalitions and thus were critical of National Unity Governments and broad coalitions. 3.MafDaL preferred to be the only religious party in the coalitions it took place and if could not manage to do this, it preferred to be together with Anti-Sionist Aguda Parties that had no political or economic demands from the governments.4.Religiously oriented radical right parties managed to support highly pragmatic policies when necessary.5.After the establishment of the ultra-orthodox Shas Party and its catching the votes of MafDaL's supporters from 'the lower socioeconomic echelons of the society' MafDaL was forced to keep a settlements oriented policy and its foreign policy orientation became tougher. 6.Like all other radical right parties of Israel, MafDaL is a leader oriented party and with the leadership changing it demonstrates significant changes in its policy lines. The thesis examined the reactions of Israeli radical right on specific events and from these tried to reach to a general policy line. In the final chapter the impact of the Oslo Process on the radical right in general and on MafDaL in private is examined and the continuously increasing vote potential of the religiously oriented parties taken into consideration, an attempt was made to reach an understanding of what kind of a form these parties will give to the future of Israel and the Middle East.

ÖZET İletişim alanındaki en önemli kitle iletişim alanlarından biri olan radyolar, bulunuşundan günümüze değin sürekli bir değişim ve gelişim içinde olmuşlardır. Gerek teknik gerekse hukuksal alanda meydana gelen gelişmelerin, radyoların, en büyük rakibi kabul edilen televizyonlar karşısında varlığını sürdürmesinde büyük katkısı bulunmaktadır. Dünyada ve Türkiye'de hemen hemen aynı yıllarda başlayan radyo yayıncılığı, kısa süre içinde Avrupa ve Amerika'daki istasyon sayılarının giderek artması ve Türkiye'nin aynı gelişmeyi gösterememesiyle, ilerleyen yıllarda aradaki farkın açılmasına neden olmuştur. Radyo yayıncılığının, özel radyoların kurulmasıyla devlet tekelinden kurtulması ve yeni arayışlar içine girmesinin bir sonucu olarak alternatif radyolar ortaya çıkmıştır. Önceleri hükümetler tarafından kabul görmediği için dünyanın birçok ülkesinde korsan yayın yaparak yayın hayatlarına başlayan bu radyolar, zamanla meşruluk kazanmış, nihayetinde ise yasal düzenlemeler ile kuruluş ve işletilmeleri resmileştirilmiştir. Alternatif radyoların ortaya çıkış nedenlerinin başında, halkın istekleri ve sorunları doğrultusunda, tarafsız ve demokratik yayıncılık yapma anlayışı gelmektedir. Yerel yayıncılık yapan bu radyolar, kısa süre içinde konularındaki çeşitlilik ile halkın çok dinlediği hatta şahsi yardımlarla ayakta tuttuğu radyolar haline gelmişlerdir. Çeşitli dernekler, vakıflar, siyasi partiler gibi topluluklar tarafından kurulan alternatif radyolar varlıklarını bağışlar, fonlar veya dinleyicilerin verdikleri aidatlarla sürdürmektedirler. Alternatif radyoculuğun en önemli özelliklerinden birisi de tamamen kamusal yayın yapmalarıdır. Bunu gerçekleştirmek içinde halkın yayınlara katılımını sağlamaları şarttır. Amaç halkı aydınlatmaktır. Hiçbir ticari kaygı taşımadıklarından rahatlıkla halkın sesi olmayı başarmışlardır. Birçok ülkede olduğu gibi Fransa'da da alternatif radyoculuk yapılmaktadır. Ülkede, oldukça fazla sayıda alternatif yayın yapan radyo istasyonu bulunmaktadır. Bu radyolar yayın konuları ile birbirinden çok farklıdır, ancak hepsinin ortak noktaları yerel yayıncılık yapmaları, reklam almamaları ve kamusal olmalarıdır. ABSTRACT One of the most important mass media tools in the communication area, the radio has since its innovation developed and enhanced continuously. The developments both in technical and legal aspects have a considerable contribution of the sustained existence of the radio against its biggest rival, television. The radio broadcasting in Turkey started almost simultaneously with the broadcasting in the world has remained behind the world over the time since the number of radio stations in Europe and the United States constantly increased and Turkey has failed to show the same performance. Alternative radios have appeared as a result of the fact that the radio broadcasting has got rid of the state monopoly with the establishment of privates ones. These radios which transmitted so called pirate broadcasting all over the world as they are not recognized by the governments in early stages have gained legitimacy over the time and finally their establishment and operations have been registered through legal arrangements. One of the primary reasons of the appearance of the alternative radios is the impartial and democratic broadcasting principle in line with requests and problems of the audience. These radio stations broadcasting on a local basis have soon become the most listened radio stations with the diversity of the covered issues and even they have kept their existence through the personal contributions of the audience. The alternative radio stations founded by the various foundations, societies, political parties and other similar communities remain on air thanks to the donations, funds or audience contributions. One of the most significant features of the alternative radio broadcasting is that they broadcast entirely to the interest of general public. In order to realize such an objective, it is necessary to ensure the public participation in the broadcastings. The purpose is to englighten the general public. As they have no commercial concerns, they became successful as the voice of the people. Like many other countries, alternative radio broadcasting is conducted in France. In this country, there are a large number of alternative radio stations. These radio stations differ from each other in terms of the issues they deal with, but they are common in that they broadcast on a local basis with no commercials being broadcast and that they broadcast in public interest.