Suchergebnisse

O poimanju ljudske prirode u Machiavellijevu djelu možemo govoriti na dvije razine. Prva je razina njegov temeljni antropološki pesimizam. Polazna je točka Machiavellijeve političke filozofije da su ljudi po prirodi skloni zlu, što, kako navodi u Raspravama o prvoj dekadi Tita Livija, kao početnu pretpostavku mora uzeti i svaki zakonodavac. Na drugoj razini, narav je pojedinoga čovjeka po njemu bitno nepromjenjiva pa kada se ona slaže s vremenima, on uspijeva (primjer pape Julija II.), a kada je u neskladu s onim što zahtijeva kontekst, neuspjeh je neizbježan. Na nizu primjera iz Machiavellijevih djela pokazuje se da je njegov pesimistički uvid u ljudsku prirodu temelj na kojem se gradi cijela njegova politička teorija. Zlu i sebičnosti sklona ljudska priroda objašnjenje je za stvaranja zajednice, zakona i državnih institucija, ali i dinamike koja dovodi do njihovog kvarenja i propasti. ; The concept of human nature in Machiavelli's work can be discussed on two levels. The first level regards its fundamental anthropological pessimism. The starting points of Machiavelli's political philosophy is that people are inclined by nature to be evil, which, as quoted in The Discourses on Livy, must be taken as a starting assumption by every legislator. On the second level, the nature of a particular man is essentially unchangeable, and thus when it agrees with the times, he succeeds (Pope Julius II being an example), and when a man is in contradiction with what is required by the context, failure is inevitable. Many examples from Machiavelli's work show that his pessimistic insight into human nature is the foundation upon which his entire political theory is built. The human nature, prone to evil and selfishness, is the explanation for the creation of communities, laws and state institutions, but also for the dynamics that lead to their decay and destruction.

This paper examines some of the main assumptions on which the IR theory of political realism is based. According to the theory of political realism, national interest and not morality is the main criterion by which the state acts in its foreign affairs. In its first part this article examines three arguments in support of realists' skepticism towards morality in international relations. In the second part the concept of national interest and the possibility of its application as the main criterion in choosing the state action in international relations are examined. The author argues that the only plausible version of morality is universal morality based on respect for fundamental human rights. Realists' view of morality at the international level cannot be defended in a convincing manner. Still, the theory of political realism provides valuable insights about the nature of international morality and the limits of its application. Adapted from the source document.

Autorica istražuje mogućnost da se pesimizam etablira kao relevantan pravac unutar teorije realizma međunarodnih odnosa u objašnjavanju kako prošlih, tako i budućih događaja u međunarodnoj politici. U radu se koristi metateorijska interpretativna metoda kako bi se iznijele neke od temeljnih niti vodilja misli pesimizma, pri čemu je fokus samo na klasičnom realizmu unutar realističke teorije, budući da su njezine postavke ujedno i temeljna izvorišta pesimizma. U prvom dijelu rada iznosi se temeljne odrednice i biti realizma i pesimizma, drugi dio se fokusira na intelektualnu pozadinu pesimistične misli u radovima Schopenhauera, Nietzschea i Freuda, a posljednji dio iznosi kritiku optimizma i temeljne opreke u poimanju koncepta vremena između pesimizma i optimizma, kao i implikacije koje pesimizam ima za međunarodne odnose. Pesimizam kao pravac unutar teorije realizma međunarodnih odnosa ima filozofsku snagu i jaku teorijsku pozadinu te može imati svoje mjesto unutar realističke teorije međunarodnih odnosa. ; The author evaluates the possibility of the concept of pessimism establishing itself as a relevant factor within the theory of realism in international relations, that is, for explaining past and future events in international politics. The approach applies the meta theoric interpretative method in order to expose some of the tenets of the leading pessimistic theories where the focus is on classical realism within the realistic theory, since its origins are also the fundamental origins of pessimism. The first part exposes the fundamental postulates and essence of realism and pessimism, while the second part focuses on the intellectual background of the pessimism thought found in the works of Schopenhauer, Nietzsche and Freud. The last part expose a criticism of optimism as well as the fundamental contradictions in understanding the concept of time between pessimism and optimism, as well as the implications of pessimism on international relations. Pessimism, as a part of the theory of realism in international ...

This paper examines some of the main assumptions on which the IR theory of political realism is based. According to the theory of political realism, national interest and not morality is the main criterion by which the state acts in its foreign affairs. In its first part this article examines three arguments in support of realists' skepticism towards morality in international relations. In the second part the concept of national interest and the possibility of its application as the main criterion in choosing the state action in international relations are examined. The author argues that the only plausible version of morality is universal morality based on respect for fundamental human rights. Realists' view of morality at the international level cannot be defended in a convincing manner. Still, the theory of political realism provides valuable insights about the nature of international morality and the limits of its application. Adapted from the source document.

Türkiye ile Rusya arasındaki ilişkiler son dönemde çok hızlı gelişme kaydetti. Yüksek gerilimin eksik olmadığı ilişkiler 1990'lı yıllarda şiddetli rekabete, 2000'li yıllarda ise ekonomi ve ticarette yoğun işbirliğine sahne oldu. Rekabet ve işbirliği sarmalında dalgalanan Türk-Rus ilişkileri, son 10 yılda ise daha karmaşık bir hal aldı. 2010 yılının sonlarında Orta Doğu'da başlayan Arap Baharı ve ardından Suriye'de patlak veren "iç savaş" ilişkilerin seyrini derinden etkiledi. Suriye krizinde Türkiye ile Rusya, Beşşar Esad liderliğindeki rejimin "yeni Suriye'nin geleceğinde yer alıp almayacağı" konusunda zıt kutuplarda yer aldı. Rusya, Esad'ı devirmek isteyen Türkiye'nin hamlelerini ustalıkla işlevsiz hale getirdi. Çatışmalara doğrudan askeri müdahalede bulunarak iç savaşın gidişatını Esad lehine çevirdi. İkili ilişkiler, 24 Kasım 2015'te Türkiye'nin Rus savaş uçağını düşürmesi ile ciddi bir krize girdi. 27 Haziran 2016'da Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'ın özür mektubu göndermesi ile ilişkiler eski seviyesine dönmekle kalmadı, normalleşmenin de ötesine geçti. NATO üyesi Türkiye, NATO'yu düşman ilan eden Rusya'dan S-400 füzeleri satın aldı. Neoklasik Realizm perspektifi ile hazırladığımız tez çalışmamızda Türk-Rus ilişkilerini Soğuk Savaş'ın bitişinden itibaren tarihi arka planını ihmal etmeden ele aldık. Rusya'nın ve Türkiye'nin izlediği politikaları inceleyerek, Erdoğan ve Rus lider Vladımir Putin'in siyasi tutumlarını anlamaya çalıştık. Uçak krizi, Karlov cinayeti ve Suriye'de yaşanan çıkar çatışmasına rağmen iki ülke arasında gelişen işbirliğine değindik. Yaşanan krizlere rağmen Rusya'nın, Türkiye'nin en önemli ekonomik, siyasi ve askeri ortağı haline gelmesini irdeledik. Neoklasik realizm kuramının savunduğu dış politikadaki lider etkisini son dönem Türk-Rus ilişkilerinde tespit ettik. ; Relations between Turkey and Russia has seen a rapid improvement recently. Turkey-Russia relations, which have never been free of stress, witnessed fierce competition in the 1990s and intense cooperation in economy and trade in the 2000s. Both competitive and cooperative relations have become more complicated in the last decade. The course of bilateral relations has been influenced deeply by the Arab Spring events started at the end of 2010 and subsequently the "civil war" in Syria. Turkey and Russia remain at cross purposes in the Syria crisis. Turkey insists that the Assad regime cannot be a part of the future of new Syria. On the other hand, Russia has skillfully thwarted Turkey's attempts to overthrow the Assad regime. Moscow directly intervened militarily to change the course of the civil war in favor of Bashar al-Assad. Bilateral relations plunged into crisis on the 24th of November, 2015, when Turkey shot down a Russian military jet. After President Erdogan's apology letter dated 27th of June, 2016, bilateral relations have more than normalized. Turkey, a NATO member, bought S-400 missiles from Russia. This thesis that we prepared with the perspective of Neoclassical Realism discusses Turkey-Russia relations since the end of the Cold War while taking the historical background into account. It tries to understand the political approaches of Erdogan and Putin by evaluating the policies of Russia and Turkey. It also points out how bilateral relations develop despite the fighter jet crisis, assassination of the Russian ambassador, and taking opposite sides in Syria. Finally, it tries to find out how Russia has become Turkey's most important economic, political, and military partner. We have identified the leader influence in foreign policy defended by the neoclassical realism theory in recent Turkish-Russian relations.

Bu tezin ana amacı, devletlerin, benzer politik koşullarda, benzer olaylara neden farklı tepkiler verdiğini ya da benzer politik koşullarda, farklı olaylara neden benzer tepkiler verdiğini ortaya koymaktadır. Bu çerçevede, ABD'nin Irak'a müdahalesi öncesinde, Türkiye'nin politik tutumu ve 1 Mart Tezkeresi süreci, yukarıda belirtilen sorulara yanıt vermeye çalışan neo-klasik realizm çerçevesinden ele alınacaktır. Bunun yanı sıra, 1 Mart Tezkeresi sürecinde, karar alıcıların konumu, daha açık bir ifadeyle, ulusal politikadaki etkilere duyarlılığı, yine neoklasik realizm perspektifinden analiz edilecektir. Yukarıda belirtilen hususlar temelinde, birinci bölümde bir dış politika kuramı olarak, neoklasik realizmin teorik varsayımları ortaya konacaktır. Bilindiği gibi realizm, uluslararası ilişkiler teorileri içerisinde en güçlü ve en çok tartışılan teorilerin başında gelmektedir. Bu bakımdan, realizmin temel varsayımları ve realizm içerisinde ortaya çıkan farklı realizm modelleri ele alınacak ve neoklasik realizmin, realizme getirdiği yenilikler ve realizm içerisindeki konumuna değinilecektir. İkinci bölümde, 11 Eylül saldırılarının Amerikan ulusal ve uluslararası politikası üzerindeki dönüştürücü etkisi analiz edilecektir. Daha sonra, Irak meselesinin Türkiye'nin gündemine girdiği 1990-91 Körfez Krizi sırasında karar alıcıların tutumları ve bu tutumların kamuoyundaki yansımalarımı ortaya konacaktır. Bu bölüm, 11 Eylül saldırıları sonrasında ortaya çıkan konjonktürde, Türkiye'deki iktidar partisinin meseleye yaklaşımı ve ulusal politikada ortaya çıkan değişikliklerin analiz edilmesiyle son bulacaktır. Son bölümde ise Tezkere döneminde iktidarda olan AKP'nin hem ulusal politikadaki hem de Irak politikası üzerindeki etkisi incelenecektir. Bu dönemde, Türk karar alıcıları ile Amerikan karar alıcıları arasındaki gerçekleşen müzakere süreçlerinin ulusal politika sebep olduğu tepkiler ve bu tepkilere Türk karar alıcılarının duyarlılığı analiz edilecektir. ; The main purpose of this thesis is to indicate why states show different reactions to similar actions in similar political conditions or why they show similar reactions to different actions in similar political conditions. In this framework, prior to USA intervention in Iraq, the political attitude of Turkey and the 1 March Bill process will be handled in accordance with neo-classical realism aiming to answer those questions stated above. Additionally, the position of decision makers, more clearly, the susceptibility of decision makers to the elements in national policy, will be analysed during the process of foreign policy making or implementing in the context of neo-classical realism. On the basis of the elements stated above, theoretical assumptions of neo-classical realism, a foreign policy theory, will be stated in the first chapter. As it is well-known that realism is one of the strongest and the most controversial theory within the theories of international relations. For that reason, the fundamental assumptions of realism and various realist models within realism will be handled, and novelties in which neo-classical realism bring and the position of neo-classical realism in realist theory will be stated. In the second chapter, the transformative effect of the September 11 on American national and international politics will be analysed. Then, the attitudes of decision makers of Turkey during the Gulf Crises in 1990-91 and the repercussions of those attitudes on public opinion will be stated. This chapter will be end up with the approach of the ruling party in Turkey after the September 11 and analysing of developments emerged in national policy of Turkey. In the last chapter, the effect of the ruling part AKP during the Bill process on both national policy and Iraq policy of Turkey will be analysed. In that term, the effect of negotiations between American and Turkish decision makers on Turkish public opinion and the susceptibility of Turkish decision makers to public opinion will be analysed in the framework of neoclassical realism.

2008'de bağımsızlığını ilan eden Kosova küresel sistemin en genç devletlerinden birisi olarak karşımıza çıkmaktadır. Ülke, genellikle Sırbistan ile olan gergin ilişkileri ve uluslararası tanınma sorunuyla dünya gündeminde yer alsa da; Kosova'ya ilişkin göze çarpan bir diğer husus da ülkenin ABD ile kurmuş olduğu çok yakın ilişkilerdir. Öyle ki, bu yakın ilişkiler "Kosova ABD'nin 51.Eyaleti" söylemini de beraberinde getirmektedir. Şüphesiz ki Kosova'nın bu denli ABD etkisi altında kalmasının temel sebebi, ABD'nin Kosova'nın bağımsızlık sürecine vermiş olduğu yoğun destektir. Uluslararası ilişkilerde (neo) realist paradigmadan hareketle devletler arası ilişkilerde temel belirleyici dinamiğin çıkarlar olduğu düşünülürse ABD'nin Kosova'ya vermiş olduğu yoğun desteğin altında, ABD'nin bölge üzerinde sahip olduğu önemli çıkarların yattığı görülmektedir. Öte yandan, büyük çoğunluğu Müslüman olan Kosova'nın ABD ile kurmuş olduğu yakın ilişkiler 1990'lara damgasını vuran Samuel Huntington'un meşhur Medeniyetler Çatışması Tezi ile uyuşmamaktadır. Bu çalışma "Kosova ABD'nin 51. Eyaleti" söyleminin haklılığını ve sosyo-politik nedenlerini tartışmayı amaçlamaktadır. Çalışmada teorik yöntem olarak Kosova örneğinden hareketle (neo) realizm, Medeniyetler Çatışması Tezi ile mukayese edilmiş olup sonuçta uluslararası ilişkilerde çıkar kavramının kimlik faktörüne daha baskın geldiği tespit edilmiştir ; Since 2008, Kosovo has emerged as one of the youngest state of the territory. Despite of the fact that the country is known by its tense relations with Serbia and its ongoing international recognition issue; Kosovo's very close relationship with the USA attracts the attention of international public opinion. In this context, the country's very close relations entail the "Kosovo is the 51. State of the USA" discourse. Doubtless, USA's lasting support to Kosovo during its independency process should be considered as the major reason of Kosovo's affiliation to USA. From the perspective of realist paradigm, states' interests are the main dynamic which determines the cooperation between the international actors. In other words, USA's wide support to Kosovo is very much connected to USA's major interests over the territory. On the other hand, USA's close relationship with Kosovo where is mostly inhabited by Muslims does not support the Samuel Huntington's famous Clash of Civilization thesis. This study seeks to investigate the rightfulness and the socio-political background of the "Kosovo is the 51. State of the USA" discourse. As a theoretical background, a comparison is applied to (neo) realism and Clash of Civilization thesis on the case of Kosovo. According to the findings of the study, interests are tend to surpass the identity notion in international relations

Bu çalışmada Belucilerin ulusçu istemlerini meşrulaştıran toplumsal faktörler değerlendirilmiştir. Bu değerlendirmenin yapılmak istenmesinin esas nedeni, Pakistan ve İran toprakların da bölünmüş halde yaşayan bu halkın yükselen ulusçu istemleriyle küresel/bölgesel aktörlerin stratejileri arasında yakın bir ilişkinin olmasıdır. Beluci ulusçuluğunun değerlendirilmesi hususunda ise Kopenhag Okulunun öngördüğü güvenlikleştirme yaklaşımı kullanılmıştır. Ulusçuluk girişimleri genel itibarıyla devletler arası ilişkiler üzerinden ve realist kuram bağlamında anlamlandırıldığı için, Beluci kimliğinin konsolide olmasında etkili toplumsal faktörlerin sosyal inşacılık üzerine temellendirilmiş bir yaklaşım olan güvenlikleştirme çerçevesinde ele alınması önemli bir farklılık oluşturmaktadır. Çalışmanın vardığı sonuç ise, Beluci ulusal kimliğinin Pakistan ve İranın toprak bütünlüğünü tehdit edebilecek ve bölgesel dengelere etki edebilecek şekilde kullanılabilecek bir toplumsal meşruiyete sahip olduğudur. ; Societal factors that legitimize the nationalist volition of Baloch people are evaluated in this study. Main reason for making this evaluation is the close relation between the rising nationalist volition among the Baloch people and the strategies of the global/regional actors. The approach of securitization that the Copenhagen School has provided is used in analyzing the Baloch nationalism. Assessing the societal factors , which are influential in consolidating the Baloch identity by using the approach of securitization, constitutes an important difference. This is because the nationalist attempts are generally interpreted via interstate relations and by implying on the theoretical frame of realism. The study has attained that the Baloch national identity possesses a societal justification that threatens the territorial integrity of Pakistan and Iran and also influences the regional balances.

1990'lı yıllardan başlayarak, Soğuk Savaş'ın bitimi, dünya siyasi sisteminin değişmesiyle Balkanlar coğrafyasıuluslararası düzende önem kazanmıştır. Bu nedenle büyük güçler bu coğrafyada siyasi ve ekonomik mücadeleye başlamıştır. Çalışmanın amacı büyük güçler olan Rusya Federasyonu, Çin Halk Cumhuriyeti, Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa Birliğinin'nin Balkanlardaki politikalarını öğrenmek, onların hangi alanlarda mücadele içinde olduklarını, çağdaş dönemde bu devletlerden hangisinin önde olduğunu araştırmaktır. Tezin birinci bölümünde konuyla ilgili teorik yaklaşımlara yer verilmiştir. Realizm ve neorealizm, dış politikada kullanılan sert, yumuşak ve akıllı güç kavramları incelenmiştir. İkinci bölümde Balkanlar bölgesinin tarih ve coğrafyasına kısaca değinilmiş ve bu kapsamda genel bilgilere yer verilmiştir. Üçüncü bölümde Rusya Federasyonu, Çin Halk Cumhuriyeti, Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa Birliği'nin Balkanlara yönelik politikaları incelenmiş, devletlerin Balkan politikası süreçleri öğrenilmiştir. Çalışmanın dördüncü bölümündeyse Soğuk Savaş sonrasında Balkanlarda oluşan krizlere yönelik büyük güçlerin politikaları incelenmiştir. ; In the beginning of the 1990's, with the end of the Cold War and the change of the world political system, the Balkans gained importance in the international order. Great powers started political and economic struggle in this territory. The aim of the study is to learn the policies of Russia Federation, People's Republic of China, United States America and European Union, which are the great powers in the Balkans, to investigate in which areas they are struggling and which of these states are ahead in the çağdaş period. In the first part of the thesis, theoretical approaches are noted. Realism and Neorealism, Hard, Soft and Smart Power concepts used in foreign policy are examined. In the second part, the history and geography of the Balkan region is briefly mentioned and general information is touched in this context. In the third part, the policies of Russia Federation, People's Republic ofChina,United States America and European Union towards the Balkans were emphasized and the Balkan policy processes of the states were learned. In the fourth part of the study, the policies of the great powers towards the crises in the Balkans after the Cold War were examined.

Polazište ovog rada nedavni je prijepor suvremenih realista oko aktualne dvojbe je li vanjskopolitička doktrina američkog predsjednika Donalda Trumpa realistička. Autor ukazuje da je navedena polemika posljedicom zastarjelog, tautološkog, ali još uvijek i neprevladanog dualističkog diskursa u teorijama međunarodnih odnosa, koji dijeli teoriju i vanjskopolitičku praksu na dva dominantna pravca: realizam i liberalizam. Na temelju dosadašnje teorijske kritike novog realizma, ili neorealizma, članak potvrđuje da ovaj suvremeni realistički pravac epistemološki ne pripada tradiciji realizma na koju se poziva, nego se svojim predodžbama o moći, državi i međunarodnom sustavu utemeljuje u političkom idealizmu: pravcu mišljenja koji se redovno pripisuje liberalima I kojemu je tradicionalni, ili "klasični" realizam bitno suprotstavljen. Analizirajući glavne podudarnosti između pretpostavki neorealizma i načela Trumpove doktrine, ovaj rad navodi na zaključak da Trump nije realist nego protuliberalni idealist. Pojam "protuliberalni idealizam" prikladniji je za razmatranje aktualne američke vanjske politike u kontekstu njene hegemonijske pozicije u liberalnom međunarodnom poretku. ; The article's initial motive is the recent controversy among contemporary realists, who questioned the supposed realism of US president Donald Trump's foreign policy doctrine. The author argues that the polemic is a consequential outgrowth of outdated, tautological, and yet still actual binary discourse, that divides international theory and foreign policy practice on Realism and Liberalism. Referring to the established critique of Neorealism, the article argues that Neorealism does not in epistemic terms belong to the tradition of Realism, to which it is a self-proclaimed successor. On the contrary, with its notions of power, state and international system it is established in political idealism: the tradition of thought that is conventionally attributed to Liberalism, and to which "classical" Realism was fundamentally opposed. By analyzing evident congruence between principles of Neorealism and Trump's America First doctrine, the article concludes that Trump is not a realist, but illiberal idealist. His idealistic nationalist world-view, when translated into foreign policy objectives, is in stark contrast to the professed principles of Realism. Furthermore, the concept of illiberal idealism offers an analytical framework for further analysis of present US foreign policy in the context of its hegemonic position in the Liberal International Order.

Ağustos 1945'te ABD'nin Japonya'ya atom bombası atmasıyla biten İkinci Dünya Savaşı, ABD'nin tüm dünyaya süper güç olduğunu göstermesiyle ABD lehine sonuçlanmıştır. Sovyet tehdidiyle karşılaşan Türkiye, Sovyetler'in Karadeniz ve Boğazlardan Akdeniz'e inme politikasını engelleyebilmek için ABD ile ittifak yapmıştır. Kızıl tehditten ve Sovyetler Birliği'nin yayılmacı politikasından çekinen ABD, okyanusun ötesinde bu yayılmacı politikaya engel olabilmek için 1945'ten itibaren Türkiye'ye askeri ve ekonomik açıdan destek olmuştur. 1945'te başlayan bu ittifak günümüze kadar inişli çıkışlı devam etmektedir. Bu tez çalışmasında Soğuk Savaş döneminin bir kısmını kapsayan 1945-1960 yılları arasında Türk ABD ilişkilerine yer verilecektir. Çalışmanın birinci bölümünde Türk-ABD ilişkilerinin başlangıcından 1945 yılına kadarki sürecine kısaca değinilecek, İkinci Dünya Savaşı sırasında dünyadaki ekonomik ve siyasi gelişmelerin genel çerçevesi çizilecek, Türkiye'nin ve ABD'nin o dönemki iç siyasetin dış politikayla karşılıklı etkileşimi aktarılacaktır. Aynı zamanda 1945 öncesi Türkiye'nin ve ABD'nin genel ekonomik ve siyasi çerçevesi çizilecek, iç ve dış dinamiklerine yer verilecektir. Bu çerçevede her iki devletin SSCB'yle olan ilişkilerine değinilecektir. Araştırmanın ikinci bölümünde 1945-1960 yılları arası Türkiye-ABD ilişkilerinde ekonomik, siyasi ve askerî açıdan karşılıklı etkileşimlerine yer verilecektir. Türkiye'nin ve ABD'nin iç siyasetindeki gelişmelerle Türkiye-ABD ilişkilerinin karşılıklı nasıl bir etkileşim kurduğu tartışılacak, Amerikan hegemonyasının kültürel ve siyasi açıdan yayılmasına değinilecektir. Üçüncü bölümde, Türkiye'deki 1960 askeri darbesine yer verilecek ve Türkiye -ABD arasındaki müttefiklik ilişkisi sorgulanacaktır.Bu çalışmada 1945-1960 yılları arasında uluslararası ilişkiler literatüründen idealizm ve realizm teorilerine dayanılarak kronolojik sıralamayla Türkiye-ABD ittifakı askeri, siyasi ve ekonomik açıdan değerlendirilecektir. Değerlendirmede Türkiye-ABD ittifakında çıkar çatışmalarına özel önem verilecek, dönemin meclis tutanaklarından, gazete haberlerinden, istihbarat belgelerinden, mektuplardan, dış politika raporlarından yararlanılacaktır. Türkiye-ABD ilişkileri, her ne kadar ikili ilişkiler gibi gözükse de gerek geçmişte gerekse günümüzde Türkiye-Rusya (eski SSCB) ve ABD-Rusya ilişkileriyle bağlantılı olarak şekil kazanmıştır. ; The Second World War ended in favour of the USA and by dropping the atomic bomb the USA showed the whole world that it was the sole superpower. Faced with the Soviet threat, Turkey made an alliance with the United States to prevent Soviet policy expanding from the Black Sea and the Straits to the Mediterranean. Refraining from the red threat and the expansionist policy of the Soviet Union, in 1945 ,the USA started supporting Turkey militarily and economically to prevent the Soviet's expansionist efforts across the ocean. This alliance, which started in 1945, continues with ups and downs until today. This thesis will include the Turkey-USA relations between the years 1945-1960, which covers a part of the Cold War period. The first part of this study will consist of getting a general understanding of the process from the beginning of the Turkish-US relations until 1945. Also, the general framework of the economic and political developments in the world during the Second World War will be drawn, and the mutual interaction of the domestic and foreign policy of Turkey and the USA at that time will be conveyed. In addition to that, the general economic and political framework of Turkey and the USA before 1945 will be drawn and their internal and external dynamics will be included. In this context, the relations of both states with the USSR will also be mentioned. The second part of the research will discuss the economic, political, and military interactions of Turkey-USA relations between the years 1945-1960. It will be discussed how Turkey-US relations interact with the developments in the domestic politics of them both, and there will be a part dedicated to the cultural and political spread of American hegemony. The third part will discuss the 1960 military coup in Turkey and the alliance relationship between Turkey and the USA will be questioned. This study will evaluate the Turkey-US alliance in its military, political and economic terms in chronological order, based on the idealism and realism theories from the international relations literature. In the evaluation, special attention will be paid to the conflict of interest in the Turkey-US alliance throughout the prism of parliamentary reports/minutes, newspaper reports, confidential documents, letters, and foreign policy reports of the above-mentioned period. While the relations between Turkey and the US seem like simple bilateral relations, both in the past and today, Turkish-Russian (former USSR) and USA-Russia relations have had a significant effect on their shaping.

On the occasion of the bicentennial of the publication of Kant's Treatise on Perpetual Peace, the author attempts to evoke & actualize that classic of modern philosophy of politics. According to Hajo Schmidt, the strong point of Kant's concept was his realism, which prevented him from slipping into intellectual, utopian idealization of human nature & political relations among people. Having in mind not only the rational but also irrational aspects of human nature, ie, the insuperable chasm between good & evil, Kant in that respect offers edifying peacemaking propositions. This he achieves by advocating the concepts of free individuals, independent national states, & the cosmopolitan unity of humankind. These three moments make up the content of Kant's concept of republicanism. Their identity & plurality are the foundations of the peace. 3 References. Adapted from the source document.

On the occasion of the bicentennial of the publication of Kant's Treatise on Perpetual Peace, the author attempts to evoke & actualize that classic of modern philosophy of politics. According to Hajo Schmidt, the strong point of Kant's concept was his realism, which prevented him from slipping into intellectual, utopian idealization of human nature & political relations among people. Having in mind not only the rational but also irrational aspects of human nature, ie, the insuperable chasm between good & evil, Kant in that respect offers edifying peacemaking propositions. This he achieves by advocating the concepts of free individuals, independent national states, & the cosmopolitan unity of humankind. These three moments make up the content of Kant's concept of republicanism. Their identity & plurality are the foundations of the peace. 3 References. Adapted from the source document.

Azerbaycan Cumhuriyeti bağımsızlığını kazandığı tarihten itibaren, İran tarafından önemli ve varoluşsal bir tehdit olarak görülmüştür. Kendi iç güvenliği açısından bir tehlike olarak gördüğü için İran'ın, Azerbaycan'a yönelik adımları da bu ülkenin bölgede güçlü ve bağımsız bir aktör olarak varlığının engellenmesine hesaplanmıştır. Çalışmada "Ümmet" ülküsü ile kendini İslam ülkeleri arasında lider olarak konuşlandırmak isteyen İran'ın, bu amaç çerçevesinde Azerbaycan'la arasında bir merkez-çevre ilişkisi kurma çabalalarını analiz edeceğiz. Çalışma, Laik ve Batı yönlü bir ilerleme yolu seçen Azerbaycan'ın, İran'ın zaman zaman müdahaleci politikaları nedeniyle sınır komşusundan kendi iç güvenliğine, enerji güvenliğine ve hatta toprak bütünlüğüne karşın algıladığı tehditleri ve bunun Azerbaycan'ın dış politikasına ve İran'la ilişkilerine yansımalarını gözden geçirmektedir. Yüzyıllar süren tarihi bağlara ve ortak mezhepsel aidiyetlerine rağmen, iki ülke arasında devletlerin yapısal özelliklerinde iç politik yönelimler ve ideolojik açıdan oldukça keskin farkların nedenini neoklasik realist çerçeve dâhilinde açıklamaya çalışacağız. Araştırmada Güney Azerbaycan meselesini de göz önüne alarak, farklı liderler döneminde değişiklik gösteren ideoloji ve söylemlerin zaman zaman ilişkilerin gerginleşmesine veya stabilleşmesine nasıl etki ettiğini ve ortaya çıkan siyasi düğüm nedeniyle, iki ülke ilişkilerinde ortaya çıkan inişli çıkışlı tabloyu detaylı bir şekilde inceleyeceğiz. Çalışmada bahsedilen bu farklılıklar ve çıkar çatışmalarına rağmen, bu iki ülkenin, bölgedeki önemli ekonomik partnerler olarak kurdukları işbirliği hususuna da değinilmektedir. ; Since Azerbaijan Republic gained its independence, it was seen as an important and existential threat by Iran. As İran accepts Azerbaijan as a danger in terms of internal security, the steps towards Azerbaijan have been calculated to prevent the existence of this country as a strong and independent actor in the region. We will analyze the efforts of Iran to establish a center-periphery relationship between Azerbaijan and Iran within the framework its this goal of deploying itself as a leader among the Islamic countries with "Ummah" ideal. This research is aiming to review the threats from its border neighbor Iran perceived by Azerbaijan, which has chosen to pursue a secular and western progression way, and reflections of Iran's interventionist policies against its internal security, energy security and even territorial integrity on the foreign policy of Azerbaijan and bilateral relations with Iran. We will try to explain the reason for the sharp differences between the two countries in terms of internal political orientations and ideological aspects of the structural features of the states, despite centuries of historical bonds and common religious affiliations within the neoclassical realist framework. Taking into account the issue of South Azerbaijan in thesis, we will examine in detail the turbulent picture of the relations between the two countries, because of how the ideologies and discourses that changed during the different leaders sometimes affected the tension or stabilization of relations and the emerging of the political node. Despite these differences and conflicts of interest mentioned above, these two countries' cooperation which they have established as important economic partners in the region will be referred in this research.

The perceptions of science by the Croatian public & the political elite are a combination of scientific-technological optimism, the exemption of science from social responsibility, the skepticism regarding the speed of changes that science brings into people's lives, & a mixture of cognitive realism & optimism, & the reservations towards the cognitive possibilities of science. Also, the perceptions of science by the public & by the elite differ significantly. The public perceptions link modernism & traditionalism, confidence & a lack of it in the socially responsible role of science (& technology). Politicians nurture three different views of science. The first view implies both the beneficial & the neutral social role of science. The second view implies the reservations of the elite regarding the humanistic social role of science & its cognitive power, while the third way links the cognitive limitations of science & the skepticism regarding the way in which it changes the traditional way of life. The perception of science by the public depends on the social composition, while the politicians' views are significantly influenced by their political worldview & orientations & party allegiance. Tables, References. Adapted from the source document.