Suchergebnisse

FACTORS THAT AFFECT THE INTEREST RATE IN TURKEY AND MEASURES THAT ARE TO BE MET IN ORDER TO DECREASE THE INTEREST RATESNotwithstanding the fact that the Turkish economy has realized certain steps, it can be told that it has not yet gained a sound and healthy structure and that it will be highly dependent on the outer world in the 21st century. Foreign capital is of great importance in terms of the added value it creates, especially for countries making efforts to develop economically. As stated above, due to the high acceleration of data flow speed, the whole world can always obtain the same information at the same time, thus the rational investors can monitor the investment possibilities in all economies. At this point, the interest rates are determinant for investment decisions. Therefore, estimation of changes in interest rates in the most appropriate manner in the future has become one of main targets of economic researches. After presentation of Turkey's economic overview in the introductory section, we can discuss the working method of our thesis. In Part One of our study, after definition of the interest concept and the brief history of its development, relevant theoretical approaches, the principal economic theories, namely the Classical, Neo-Classical, Keynesian Portfolio, and the monetarist economic theories have been dealt with in the subsections in chronological order, and the determination of interest has been discussed under light of such theories. After relevant theoretical approach in Section Two, factors determining the structure of interest rates have been considered in detail.Principally, we have tried to reveal in our thesis, to what extend the freed and raised interest rates as an instrument of an anti-inflationary policy prevent inflation; further, to what extend the credit and stability policies are secured. In doing so, the issue has been dealt with by a theoretical approach and in Section Three of our thesis, we have dealt with The Factors Determining Interest Rates, The Monetary Transfer Mechanisms Required by Monetary Policy Transfer Process with Different Approaches, and the Turkish Practice.After the general assessment of the Interest Policy in developing countries and Turkey in the Turkish Practice relating to our thesis, we have reviewed the development of interest policies implemented since 1980 and 1989 up to today.In Section Five, the interest rate concept is explained in detail and the development of the regulatory and institutional structure for interest rates in Turkey are considered and changes in interest rates in Turkey are revealed. After review of our interest regime, as guided and free interest regime in Section Six, we have tried to analyze the Domestic Savings Rate and Interest Rate, Nominal and Real Interest Rates and the relations between Inflation and Treasury Interest Rates.In Section Eight, the structure, development and determinants of deposits and credits in interest regime periods distinguished as the guided and free interest regimes have been considered. Data for the period discussed in this section relates to the years after 1980 as much as possible. However, data relating to distribution of bank credits by economic sectors, which has been discussed in connection with credits in our thesis, begins from 1870.In the Section of Conclusions, under the light of all theoretical and empirical knowledge, we have tried also to present various proposals after a general arrangement of the Turkish Practice, we have stated our thoughts and prospects, the reason of this is our wish that Turkey has its position in the global world fully, appears as a country that has solved its economic issued in the eve of the European Union and as a universal country holding the capacity of a producing country, not a consumer one. In a globalizing world, as a person passionately fond of Great Turkey, I am in favour of development of strategic policies, not policies despite everything. Because certain processes have been wrongly interpreted by practitioners in Turkey, concession in nature of capitulations have been granted continuously and the present change process has been reached. I would like to quote a sentence of Machiavelli: "Don't think that the light at the end of the tunnel is brightness, it might be the headlamp of the train coming onto you." Up to date, we have followed this logic, like firefly flying to light, we have gone to artificial model lights that have almost prepared our fate and lost time continuously. In spite of everything, we are powerful, dynamic, because we are too young so that we can overcome the difficulties. Now it is the right time to change, for a sparkling Turkey in the new millennium: quality in every respect, justice and honesty in every matter, to bring practitioners on power who monitor the technology, treat in justice, develop policies making all individuals constructive and productive, catch with the information era, specialize and work in departments, target to position Turkey at the top of a new world order, and do not target only to save the day.Change is necessary to bring all such positive sentiments into practice. In depends on total democracy, change of major part of political parties code and constitution, realization of economic and social reforms, challenge to bring our education to the level of really developed countries. The noble blood flowing in our vessels will absolutely bring us to our target.In fact, this introductory part was to be included in the section of Conclusions; however, I wanted to point in advance at the economical difficulties in Turkish economy, so that sound evaluations can be made until reaching the Section of Conclusions. I believe you better understand the concept that, the person who has not thought of the fate in advance, returns to the beginning, at the end of the thesis. I think that we do not have time to return to the starting point.

Milli Güvenlik Kurulu, "devletin milli güvenlik siyasetinin tayini, tespiti ve uygulanması ile kararların alınması ve gerekli koordinasyonun sağlanması" çerçevesinde, silahlı kuvvetler komuta kademesi ile hükümet üyelerinin Cumhurbaşkanı'nın başkanlığında biraraya gelerek, karşılıklı görüş alış verişinde bulundukları ve görüş belirdikleri bir organdır. Özellikle kriz dönemlerinde dönemlerinde Türk siyasal hayatında oldukça etkili bir işlev görev Milli Güvenlik Kurulu, uygulamada oynadığı bu rol nedeniyle, zaman zaman ülkenin "en üst karar organı" nitelemelerine maruz kalmaktadır. Milli Güvenlik Kurulu (MGK), 1961 Anayasası'yla faaliyete başlamıştır. Türkiye'de Milli Güvenlik Kurulu'ndan önce de çeşitli savunma kurulları faaliyette bulunmuştur. Bunlar; Harb Encümeni(1922), Yüksek Müdafaa Meclisi ve Umumi Katipliği (1933) ve Milli Savunma Yüksek Kurulu(1949) dur. Ancak bunların görev alanları askeri savunmaya yönelik sınırlı bir alanı kapsamaktadır. Türkiye'yi bu tür bir organ arayışına iç siyasi gelişmeler ve dengeler ile dış dinamikler ve konjonktür götürmüştür. Dış dinamiklerin başında, özellikle İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra ABD öncülüğünde bütün dünyada meydana gelen savunma konseptindeki değişiklik gelmektedir. Bu savaştan sonra milli savunma, kavramından daha kapsayıcı bir kavram olan milli güvenlik kavramına geçilerek, ABD örneğindeki Milli Güvenlik Konseyi(National Securty Cuoncil) gibi milli güvenliği sağlamakla görevli organlar kurulmuştur. Ancak Milli Güvenlik Kurulu uygulamasına Türkiye açısından bakıldığında, mevzuat ve geleneklerden hareketle, iç dinamiklerin belirleyici bir rol oynadığını görmek mümkündür. Bu nedenle Türkiye uygulaması, Batı ülkelerinden önemli ölçüde farklılıklar göstermektedir. Ülkemiz örneğinde asker ve sivillerin eşit oranda temsil edildiği MGK'nda milli güvenlik kavramı çerçevesinde ülkenin ekonomik, siyasal ve sosyal ve kültürel bütün sorunları müzakere edilmekte, toplantı sonucunda alınan kararlar, "alınması zorunlu görülen kararlar" amir hükmüyle Bakanlar Kurulu'na bildirilmektedir. Bu durum, askeri otoritenin devlet yapısı ve siyasal karar süreçleri içindeki özerkliği ile kendisini Batı ordularından ayıran aşırı merkezi yapısının bir sonucudur. Milli Güvenlik Kurulu, mevcut yapısı ve işleyişiyle, üç önemli soruna yol açmaktadır:1-Milli güvenlik kavramının kapsamının müphem ve muğlak bırakılması, uygulamada temel hak ve özgürlüklerin kısıtlanmasına yol açmaktadır.2-Kurul'a katılan kuvvet temsilcileri vasıtasıyla ordu iç politikaya müdahaleyle karşı karşıya bırakılmaktadır.3-Sivil idareyi devamlı gözetim altında tutan bir mekanizma görevi gören Milli Güvenlik Kurulu, yürütmenin gücünü kırmakta, enerjisini tüketme, zayıf ve etkisiz bırakmaktadır.Anayasa'da ve ilgili mevzuatta düzenlenen Kurul'un yapısı yeniden ele alınmalıdır. Kurulun amacı, statüsü, görevleri tartışmalara imkan vermeyecek şekilde, net bir şekilde ortaya konulmalıdır. Yapılacak yeni düzenlemede Kurul, asker -sivil hesaplaşma alanı olmaktan çıkarılma ve bir "danışma kurulu" statüsünü aşmamalıdır.THESIS SUMMARYThe National Security Council is an organ, consisting of the armed forces command rank and goverment members, who convene within the frame of "determination, designation and application of state's national security policy, taking decisionds and providing the necessary coordination", under the presidency oy the Head of State and mutually exchange views and state opinions. The National Security Council, whic performs a quite efective function especially in crises periods, due to the role it plays in application, is being exposed from time to time to " the highest decision organ" of the country description. The National Security Council (MGK), began activity by the Constitution of 1961. Before the National Security Council in Turkey there had been other various defence committees. These were War Council (1922), High Defence Assemly and General Clerkship (1933) and National Defence High Council (1949). However, the duty scopes of these cover a limited area directed towards military defence.Turkey has been carried to the search for such an organ by the internal and external development and balances and by external dynamics an conjunture. The most important of the external dynamics ist the change in the defence concept, that occurred around the world especially after the Second World War in the leadership of the USA. After this var it has been passed from national defence concept to national security, which concept is more comprehensive and as with the example of the USA's National Security Council, organs, appointed to ensure the national security have been established. When looked at the National Security Council application from the viewpoint of Turkey, however, starting from the regulations and customs, it is possible to see that the internal dynamics play a determining role. Therefore the application in Turkey shows substantial differences from the Western Countries. In our country's example in the National Security Council, where the military and civils are represented equally, within the frame of national security concept, economic, political, social and cultural and all problems ar negotiated. Decisions, taken at the end of the meeting, "decisions, regarded as compulsory" are communicated to the Council of Ministers by a superior's order. This situation is a consequence from the autonomy of the military authority from the state structure and political decision mechanism and from its excessive centralized structure, whic distinguishesit from the Western Armies. The National Security Council, with its present structure and functioning, opens the way to three important questions:1-Leaving the national security concept vague and confusing results practinally in the restriction of the basic rights and freedoms. 2-Through the power representatives joining the Council, the army is left face to face with intervention in domestic politics. 3-The National Security Council, which functions as a mechanism, holding the civil execution constantly under supervision, breaks down the strength of he execution, exhausts its energy, leaves it weak and unefective. The Council's structure, coordinated in the constitution and reladet regulations, must be handled anew. The Council's purpose, its status, and duties must be determined in a neat manner, which leaves no ways for debates. The Council in this new arrangement, should stop being a form of military-civil accounts-settling and should not exceed its status of "consulting comittee".

Uluslararası sistemde temel örgütlenme birimi olarak kabul edilen ulus devlet sistemi Ortaçağ döneminde Avrupa'dan tüm dünyaya yayılarak gelen bir yapıya karşılık gelmektedir. Bu yapının 1648 Westphalia Antlaşmasından başlayarak bir dizi siyasi, ekonomik ve sosyal gelişmeler sonucunda özellikle Fransız İhtilali sonrasında tüm dünyaya yayıldığı ve uluslararası politikada hakim siyasal örgütlenme biçimi olduğu kabul görmektedir. Modern devlet sistemi olarak adlandırılan bu yapıda tüm devletlerin sınırları belirli bir toprak parçası üzerinde vatandaşları üzerinde son sözü söyleme yetkisine sahip oldukları ve meşru güç kullanma tekelini elinde bulundurdukları genel kabul gören bir anlayıştır. Söz konusu bu modern devlet sistemi tüm devletlerin aynı özelliklere sahip olduğu veya olması gerektiği ön kabulüne dayanmaktadır. Tüm ulus devletlerin benzer gelişmeler neticesinde kurulduğunu öngören bu yaklaşım sistemde var olan tüm devletlerin bazı asgari standartlara sahip olduğunu ve standart kalıplar içinde var olduklarını ifade etmektedir. Bir başka deyişle modern ulus devlet modeli esasında tek tip ve standart bir devlet modeli öngörmektedir. Oysaki ulus devlet sistemi Avrupa dışındaki bölgelerde Avrupa'da yaşanan sürece benzer bir gelişim süreci göstermemiştir. Bu nedenle dünyanın birçok bölgesinde ortaya çıkan ulus devlet modelleri bir ulus devlette olması gereken şartları taşımadan ortaya çıkarak varlıklarını sürdürmektedirler. Özellikle Birleşmiş Milletler Sisteminin kurulmasının ardından bağımsızlıklarını kazanan birçok eski sömürge devleti bir ulus devlette olması gereken asgari standartlara sahip olmadan devletleşme sürecine girmişlerdir. Bu devletler hukuki olarak uluslararası toplum tarafından ulus devlet formunda kabul edilmiş olmalarına rağmen fiili olarak bir ulus devlette olması gereken özelliklere sahip olamadıkları için standart bir ulus devlette olması gereken işlevleri yerine getiremedikleri görülmektedir. Gelinen noktada bu tür devletler başarısız olarak adlandırılarak diğer devletlerden olumsuz olarak ayrışmaktadırlar. ii Bu durum bu devletlerin başarısız ve uluslararası sistemin hatalı veya bozuk parçaları olarak görülmelerine neden olmaktadır. Çünkü bu devletler vatandaşlarına diğer başarılı devletlerin sağladığı güvenlik, sağlık, eğitim gibi temel hizmetleri sağlayamadıkları gibi ülke içinde yaşadıkları silahlı çatışmalar nedeniyle gerek komşuları gerekse küresel sistem için kitlesel göçler, salgın hastalıklar, küresel terörizm gibi birçok soruna neden olmaktadır. Bu çalışma uluslararası politikada başarısız devlet sorununa odaklanarak başarısız devletselliğe neden olan unsurları tartışmaya açmaktadır. Bu noktada çalışmanın ortaya koyduğu tez; başarısız devletselliğin başarısız devletlerin kendilerinden kaynaklanan bir sorun olmasının yanında bu durumun aynı zamanda küresel kapitalist sistem ve sömürge devletlerinin uyguladıkları yanlış politikalardan kaynaklanmasıdır. Bu açıdan çalışma öncelikli olarak modern ulus devletin oluşum süreci ve unsurlarını inceledikten sonra başarısız devletlerin temel özelliklerini ortaya koyarak bu duruma neden olan sebepleri incelemeyi amaçlamaktadır. Ayrıca başarısız devletlerin neden olduğu uluslararası sorunlara dikkat çekerek bu sorunun çözümü için yeni yaklaşımlara ihtiyaç olduğunu vurgulamaya çalışmaktadır. ; The nation state system, which is accepted as the basic organization unit in the international system, corresponds to a structure that has spread from Europe to the whole world starting from in the middle ages. It is accepted that this structure has spread all over the world especially after the French Revolution as a result of a series of political, economic and social developments starting from the 1648 Treaty of Westphalia. It is a dominant form of political organization in today's international politics. In this structure, which is called the modern state system, it is generally accepted that all states have the authority to say the last word on the territory of a certain territory and hold the monopoly of using legitimate power. This modern state system is based on the assumption that all states have or must have the same characteristics. This approach, which envisages that all nationstates are established as a result of similar developments; states that all the states in the system have some minimum standards and exist within standardized patterns. In other words, the modern nation-state model provides a uniform and standardized state model. However, the nation-state system has not shown a similar development process in the regions outside Europe. Therefore the nation-state models that emerged in many parts of the world continue to exist without having to meet the requirements of a nation-state. Especially after the establishment of the United Nations System, many former colonial states, which gained their independence, entered the process of state building process without having the minimum standards required in a nation state. Although these states were legally accepted by the international community in the form of nation-state, they cannot fulfill the functions they should have in a standardized nation-state because they do not actually have the characteristics that should be in a nation-state. At this point, such states are considered to be unsuccessful and they are negatively differentiated from other states. This causes these states to fail and be seen as faulty or damaged parts of the international system. Because these states do not provide basic services to their iv citizens like other successful states, such as security, health and education and also they cause many problems such as mass immigration, epidemics, global terrorism for both the neighbors and the global system due to the armed conflicts in the country. This study focuses on the problem of the failed state in international politics and discusses the factors causing failed statehood. At this point, the thesis of the study; Besides the fact that the failed statehood is a problem arising from the failed states themselves, this is also due to the false policies implemented by the global capitalist system and the colonial states. In this respect, the study primarily aims to examine the main features of the failed states after examining the formation process and elements of the modern nation-state and to examine the reasons that cause this situation. It also tries to emphasize the need for new approaches to solve this problem by drawing attention to the international problems caused by the failed states. Key Words: State, Nation State, Failed State, Modern State, Capitalist System, International Policy, Failed State, Colonialism, Patrimonialism.

Günümüzde insanlar arası ilişkilerin önemi ve kurumlar arası ilişkilerde yönetime katmış olduğu değer ortadadır. Sosyal ortamlardan iş hayatında tüm ilişkiler önemlidir. Kişinin bu iletişim içerisinde göstermiş olduğu tüm tavır ve davranışlar kişinin iletişiminin kalitesini belirlemesi bakımından çok etkilidir. Tarihe baktığımızda da kişiler arası ilişkilerde nezaket ve görgü her zaman önemli olmuş ve ilişkilerin yönünü belirlemiştir. İyi bir iletişim için sosyal ortamlarda adab-ı muaşeret kuralları önemliyken, devlet yönetimlerinde daha da netlik kazanan ve yazılı bir halde de görebileceğimiz protokol kuralları çok önemlidir. Protokol kuralları tarihte ilk dini törenler içerisinde kendisini göstermiştir. Devlet yönetimleri önceleri monarşik bir yapıda ve din ile devlet adamları aynı zeminde yer alırken uygulanan protokol içeren bu dini törenler daha sonraki devlet yönetimlerinde önemli bir yer edinen kamudaki protokolün de başlangıcı sayılabilir. Bu kurallar; öncelik sırası, ast üst arası ilişkiler, yazılı haberleşme, yemek, kabuller, törenler gibi birçok konuda önemli yer teşkil etmektedir. Toplumlar her zaman belli kurallar ve düzen ile birlikte yaşamıştır. Kamu kurumlarının ve devlet yönetimlerinin alanı içerisinde olan protokol kuralları sadece iç değil dış ilişkilerde yani devletlerarası ilişkilerde de her zaman önemli bir konu olmuştur. Tüm ilişkilerin yönünü belirleyen ve yönetimin istikrarını ortaya çıkaran bu kurallar devlet yönetimlerinde de idari ve bürokratik alandaki protokol kurallarıdır. Devlet yönetimlerinde hem içe karşı hem dışarıya karşı uygulanması gereken bu protokol kuralları devletlerin gücünü ve diğer yapılarla ilişkilerinin yönünü belirleme de önemli bir faktördür. Protokol kuralları, kurumlarla kişilerin itibarı ve bu itibarın devamlılığını sağlayan temeli saygı ile nezaket dayanan kurallardır. Protokol kuralları devlet yönetimlerinin daha etkili olmasını sağlarken, devlete güç ve itibar katar. Tarihsel süreçte dünyada olduğu gibi Türk devlet yönetiminde sistem ve düzen her zaman önemli olmuştur. Osmanlı Devleti yönetimi süresince de titizlikle uygulanan bu kurallar teşrifat kalemi tarafından belirlenmiştir. Osmanlı İmparatorluğu birçok tören ve elçi kabullerinde teşrifat konusunda oldukça titiz davranmıştır. Teşrifat ile ilgili kurallar Osmanlı Devletinin yıkılışına kadar devam etmiş, Tanzimat ile başlayan değişim Cumhuriyet ile birlikte son halini almıştır. Bu tezde Osmanlı devlet yönetiminde teşrifatı oluşturan kurallar tarihsel yapı içerisinde ele alınarak, Tanzimat ile birlikte dönüşümü araştırılıp, Cumhuriyet ile birlikte geldiği nokta incelenecektir. Cumhuriyet ile beraber yönetimin değişmesi yapının değişmesini getirmiş ve teşrifat artık protokol kuralları olarak uygulanmaya başlanmıştır. Teşrifat kuralları ile Protokol Kuralları aynı olup sadece yönetim farklılığı sebebiyle ayrılmaktadır. İkisi de devlet yönetiminde uygulanması gerekli kuralları belirlemektedir. Dışişleri Bakanlığına bağlı Protokol Müdürlüğü önde gelim listeleri oluşturarak düzen ile ilgili netlik getirmiştir. Kamu kurumlarının devamlılığı ve işlerliği içinde önemli olan kamu yönetiminin ve kurumlarının vazgeçilmesi olan protokol kurallarının tarihsel boyutta ve Halkla ilişkiler perspektifinde incelenmesi bu çalışmanın amacını oluşturmaktadır. ; Today, the importance of interpersonal relations and the value it has added to management in inter-institutional relations are evident. All relationships are important in business life from social environments. All the attitudes and behaviors of the person in this communication are very effective in determining the quality of the person's communication. When we look at the history, kindness and manners have always been important in interpersonal relations and have determined the direction of the relations. While the etiquette rules are important in social environments for good communication, the protocol rules which are clearer in the state administrations and which we can see in written form are very important. The rules of the protocol have appeared in the first religious ceremonies in history. These religious ceremonies, which had a monarchical structure and the protocol applied when religion and statesmen were on the same ground, could be considered as the beginning of the public protocol which had an important place in the later state administrations. These rules are; Priority order, subordinate relations, written communication, food, acceptances, ceremonies constitute an important place in many issues such as. Societies have always lived with certain rules and order. Protocol rules, which are within the scope of public institutions and state administrations, have always been an important issue not only in internal but also in external relations, i.e. in inter-state relations. These rules, which determine the direction of all relations and reveal the stability of the administration, are the rules of protocol in the administrative and bureaucratic areas in the state administrations. These rules, which must be applied both inward and outward in state administrations, are also an important factor in determining the power of states and the direction of their relations with other structures. Protocol rules are the rules that are based on the respect and courtesy of the reputation and continuity of institutions and individuals. While the rules of the protocol make the state administrations more effective, they add strength and reputation to the state. In the historical process, system and order have always been important in Turkish state administration as in the world. These rules, which were applied meticulously during the administration of the Ottoman Empire, were determined by the grace item. In many ceremonies and ambassadors, the Ottoman Empire was very meticulous about the attendance. The rules concerning the grace continued until the fall of the Ottoman Empire and the change that started with the Tanzimat became final with the Republic. In this thesis, the rules of the Ottoman state administration will be examined within the historical structure, transformation with the Tanzimat will be investigated and the point it has come with the Republic will be examined. Together with the Republic, the change of administration brought about the change of the structure and the grace began to be implemented as protocol rules. Graduation rules and Protocol Rules are the same and differ only due to management differences. Both determine the rules to be applied in government administration. The Protocol Directorate of the Ministry of Foreign Affairs has established clarity on order by creating leading lists. The purpose of this study is to examine the protocol rules, which are important for the continuity and functioning of public institutions, which are the abandonment of public administration and institutions in the historical dimension and Public Relations perspective.

ÖZETOsmanlı İmparatorluğunun son yüzyılları Çarlık Rusya'sıyla yaptığı mücadeleler ile geçmişti. Karadeniz üzerinden yapılan iktisadî savaş, ilerleyen zamanlarda sıcak denizlerdeki ve Balkanlardaki siyasî hesaplaşmaya dönüşmüştü. XX. yüzyıla gelindiğinde Batı'nın etkisiyle bloklaşmanın yaşandığı bir sürece tanık olundu. Rusya genel harpte yer alarak, uzun yıllardır peşinde olduğu hedeflerine odaklandı. Ancak genel harp esnasında Rusya'da patlak veren ayaklanmalar, hem siyasî otoritenin gücünü kırmıştı hem de yeni bir rejimin gelişini simgelemişti. Böylece Çarlık Rusya'sı tarihteki yerini alırken, Türkiye'nin kuzeyinde Bolşevizm adı altında yeni bir politik anlayış ortaya çıkmıştı.Osmanlı'nın savaştan mağlubiyetle ayrılması, Anadolu'da milli bir hareketlenmeyi meydana getirmiştir. Yeni Rus rejimi, askerlerin liderliğinde İtilaf bloğuna karşı yapılan mücadelede TBMM'nin yanında yer almıştır. Değişen siyasi konjonktür, uzun yıllar düşman olan iki ülkeyi yan yana getirmiştir. İkili ülke çıkarlarının aynı doğrultuda olması, Bolşevik ve TBMM hükümetlerini birer müttefik haline gelmesinde etken olmuştur. Bu durumdan faydalanan Ankara, siyasi ve askerî desteğini Rusya'dan sağlamasını bilmiştir.Artık geçmişinde birçok anlaşamadığı siyasî ve ekonomi hususları olan, iki farklı rejime dayanan ülkelerin müttefikliği, gündemdeki yerini almaya başlamıştır. Bu müttefikliğin nasıl ve ne derece devam edeceği merak konusuydu. İlk aşamada, iki ülke yetkilileri de çoğunlukla sağladıkları siyasi konulardaki mutabakatı iktisadî alana da taşımayı planladılar. Bu nedenle birbirlerinin iktisadî anlayışlarını kavramaya çalıştılar. Ancak Türkiye'nin ve Sovyetlerin benimsedikleri anlayışlar, birbirlerine karşı zıt karakterlere sahipti. Bu durum ticaret müzakerelerinin uzamasına sebep oldu. Sorunların bir türlü aşılamaması sebebiyle ticaret antlaşması ancak 5 yıl süre sonra imzalanabilmiştir. İki ülkenin ekonomiye bakış açıları o kadar farklıydı ki, ihracat ve ithalat değerlerindeki artışa rağmen yeni antlaşma, iktisadî çevrelerin yaşadıkları problemleri yok edememiştir. 1929 Buhranı, dünya ekonomisinin büyük bir sarsıntı yaşanmasına sebebiyet verdi. Gelişmiş ve az gelişmişlik düzeyinde bulunan birçok ülke, bu krizden kendine düşen payını almıştır. Böyle bir süreçten geçilirken Türkiye de bunalımla birlikte yeni arayışlar içersine girmiştir. Türk ekonomisindeki devletçilik ilkesi, gündemdeki tartışmalar çerçevesinde yerini almaya başlamıştır. Yurt dışına yapılan geziler, Türkiye'ye yeni bir yol haritası çıkardı. Plan yoluyla sanayileşme sürecinin uygulanmasına geçildi. Sovyetler, Türkiye'de yaptıkları incelemeler ve araştırmalarla yeni süreçte etkin bir rol almaya çalıştı. Plan anlayışında ortak bir paydada birleşen hükümetler, endüstrileşme alanında birlikte hareket etmeye başladılar. Atatürk dönemi boyunca siyasi hususlarda Türk-Sovyet münasebetlerinde önemli bir sorun yaşanmadı. Fakat tarafların çabalarına rağmen ekonomik düzlemde tam anlamıyla beklenilen yükseliş meydana gelmedi. Uyguladıkları farklı siyasî anlayışlar, politik konularda bütünleşme hususunda sorun ortaya çıkarmasa da iktisadî aşamalarda sağlıklı bir uzlaşmanın yaşanmasında engel oldu. II. Dünya Savaşıyla birlikte, Türkiye-Sovyet Rusya ilişkileri farklı bir sürece girecekti. 1920'li yıllarında ortaya çıkan siyasi atmosfer değişerek farklı diplomatik kanalların belirdiği yeni bir dönem yaşanacaktı.ABSTRACTThe last centuries of the Ottoman Empire had passed through the struggles of Czarist Russia. The economic war over the Black Sea turned into a political confrontation in the warmer seas and the Balkans. By the twentieth century, he witnessed a process in which the experience of blocking the influence of the West. Russia has focused on its goals for many years, taking part in the general war. However, the riots that erupted in Russia during the general War have both broken the power of the political authority and symbolized the arrival of a new regime. Thus, while Tsarist Russia took its place in history, a new political understanding emerged under the name of Bolshevism in the north of Turkey.The separation of the Ottoman Empire from the war with defeat constituted a National Movement in Anatolia. The new Russian regime took the side of the Turkish Grand National Assembly in the struggle against the states of affairs under the leadership of the soldiers. The changing political conjuncture has brought together two countries that have been hostile for many years. Since the interests of the two countries are in the same direction, the Bolshevik and the Turkish Grand National Assembly have become allies. Taking advantage of this situation, Ankara has been able to provide its political and military support from Russia.Anymore the alliance of countries with many political and economic issues that have not been understood in the past and based on two different regimes has taken its place on the agenda. It was a matter of curiosity about how and to what extent this alliance will continue. In the first instance, the authorities of both countries have also planned to move their political consensus to the Economic Area. That's why they tried to understand each other's economic conceptions. However insights that adopted by Turkey and the Soviet Union, had the opposite characters against each other. This situation caused the prolongation of trade negotiations. The trade treaty could only be signed after a period of 5 years since the problems could not be overcome. The two countries views on the economy were so different that, despite the increase in export and import values, the new treaty could not eliminate the problems experienced by the economic circles.The 1929 depression caused a great shock to the world economy. Many developed and underdeveloped countries have taken their share of this crisis. From such a process is being passed the Turkey has also entered a new quest with the crisis. The principle of statism in the Turkish economy has begun to take its place in the context of the discussions on the agenda. Trips that made abroad has issued a new road map for Turkey. Through the plan, the industrialization process was implemented. The Soviets have tried to take an active role in the studies and research conducted in Turkey with new processes. Governments that have joined a common stake in the understanding of the plan have begun to act together in the field of industrialization.During the Ataturk period, there was no significant problem in the Turkish-Soviet relations on political issues. However, despite the efforts of the parties, there has not been a fully expected rise in the economic level. The different political concepts they applied prevented a healthy compromise at economic levels, although there was no problem with integration on political issues. With World War II. Turkey-Soviet Russia relations would enter into a different process. The political atmosphere that emerged in the 1920s had changed and there would be a new period in which different diplomatic channels appeared.

1. Introduction Important political, administrative and economic changes occurred in Turkey and the world in the last 50 years, especially during post-1980 neo-liberal era. Decentralization, rapid urbanization and metropolization processes that emerged by means of these changes have boosted authority, spending and responsibility of local governments. Local governments gradually came to the fore in the process of service delivery. However, especially, allocation of self-income and resources to local governments have not shown a similar level of increase. In this study, this dilemma is analyzed in cases of municipalities in Turkey. The purpose of this study is to reveal the contradiction between the increased burden of duty and income of the municipalities. By this way, it is aimed to provide a scientific basis for policy makers in solving self-income problems. In this context, the situation of the municipalities in Turkey has been analyzed. The case is studied with both theoretical and numerical data and the problem has been clearly demonstrated. 2. Trends of Fiscal Autonomy, Fiscal Decentralization and Decentralization Although a single, universal and unique definition cannot be made, decentralization is generally defined as the transfer/assignment of decision-making responsibility, power and authority of resource creation from higher level administration (central government) to lower levels of administration (regions, local governments and NGOs) (Cheema & Rondinelli, 2007: 1, Leung, 2004: 1, Edquist, 2005: 9, Yuliani, 2004, Hinsz vd., 2006: 2, Eryılmaz, 2002: 225). According to the definition of Litvack ve Seddom (1999: 2) and World Bank, decentralization is the transfer of authority and responsibility for public functions from the central government to subordinate or quasi-independent government organizations or the private sector (Keskin, 2008: 2). Fiscal decentralization forms the financial aspect of devolution to regional and local administrations. Moreover, European and American writers use terms like "centrallocal (or intergovernmental) financial relations" and "fiscal federalism" in order to refer to fiscal decentralization. The first phase of fiscal decentralization is the division of spending responsibilities and revenue sources between levels of government (national, regional, local etc.). The second phase is the amount of discretion given to regional and local governments to determine their expenditures and revenues (both in aggregate and detail). This discretion gives regional and local governments the ability to determine their budgets by levying taxes and fees and allocating resources (Davey, 2003: 1). The essence of fiscal decentralization is the authority and responsibility of subnational governments to finance their local services to a certain extent (Ebel & Yılmaz, 2002: 34). In other words, fiscal decentralization occurs when higher levels of government cede influence over budgets and financial decisions to lower levels (Sharma, 2008). Decentralization and fiscal decentralization trend that has developed in the framework of thinking that local governments should be strengthened has also created the infrastructure of financial autonomy. Fiscal Autonomy aims to enable local governments to have adequate, healthy and sustainable resources in order to ensure the institutionalization of democracy and effective implementation of their services. In that framework, it is defined as local governments' fulfillment of their duties and responsibilities independently from the center. To achieve this aim, local governments manage/spend assets and resources in line with their laws (in accordance with the interests of the local population). They also make budgets and borrowings (Ulusoy & Akdemir, 2009: 260-265, Yontar & Dağ, 2014: 150, Çelik, 2013: 22). 3. Increased Responsibility of Municipalities as a Result of Urbanization and Metropolization in Turkey The urbanization rate was very slow in the early years of the Republic of Turkey. The population living in rural areas began to migrate to urban areas in the 1950s due to improvements in transportation infrastructure, change of the land ownership regime, mechanization and modernization of agriculture, technological developments, increase in industrialization, and other economic/social changes. In particular, migration to cities increased in line with the population growth. This accelerated the need for better highway networks and settlement areas, and new housing (Tosun, 2015: 202- 203, Şahin, 2013: 79). There have been serious population increases in cities such as Istanbul, Izmir, Adana, Ankara and Bursa. This trend caused significant problems in terms of urban services in these cities (Keleş, 2009: 289). Local governments and especially municipalities took on the most important tasks of on-site analysis of the mentioned problems and solving them with practical - permanent proposals. 4. Comparative Analysis of Revenues and Expenditures of Municipalities in Turkey Municipalities became center-dependent units from financial, political and administrative aspects. It is mainly due to inefficient income structure that is dependent on central transfers, not on self-income. It is clear that this situation causes many negative effects on the functioning of municipalities. However, inadequacy of self-income or dependency needs to be demonstrated with numerical data in order to see the adverse trend in a concrete way. This enables a comparison in an international scale and identification of appropriate sample countries for the planned changes for these comparisons. Furthermore, it becomes possible to analyze financial interdependence among different municipal levels and all municipalities. Through detailed assessments, the dilemma between metropolization and fiscal decentralization in Turkey has been put forward in this study. 5. Basic Financial Problems of Municipalities in Turkey The main financial problems of the municipalities can be listed as lack of sustainable revenue sources, ineffective use of available resources, over-dependence on shares transferred from general budget tax revenues collection, inadequacy of self-income sources (Yüksel, 2004). Because of these financial problems, there are many negative situations faced at the local level. 6. Conclusion There is a trend of urbanization and metropolization in Turkey. 93% of the total population lives within the municipal boundaries. 84% of the population within municipal boundaries is within the borders of the metropolitan municipalities. Metropolitan municipalities have the highest burden of responsibilities. Then comes the provincial municipalities, district and town municipalities. However, amount of incomes is in the opposite order. This situation, prevents municipalities from enjoying the benefits of fiscal autonomy and fiscal decentralization. Instead, they become highly dependent on the central government. To get rid of this dilemma, a three-stage policy must be followed. Firstly, efficiency in spending should be achieved. Secondly, steps should be taken to make the most out of available income sources. Finally, municipalities should be provided with new sources of revenue in order to get rid of the fiscal dilemma. While these steps are being taken, rather than applying a general method, political characteristics and administrative, economic, cultural of Turkey should be taken into consideration and Turkey-specific system should be established.

Yerel demokrasi kavramı ile bağlantılı kavramlardan biri olan ve literatürde kimi zaman yerel demokrasi ile eşdeğer anlamda kullanılan "yerel özerklik" kavramı, en genel anlamıyla; bir yerel topluluğun, yerel nitelikteki işleri, kendi başına, kendi organları eliyle görebilmesi ve buna olanak verecek kaynaklara sahip olabilmesidir (Keleş, 2000: 49). Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı'nın üçüncü maddesi, "özerk yerel yönetim" kavramını, "yasalar çerçevesinde kamu hizmetlerinin önemli bir bölümünü yurttaşlarının yararı doğrultusunda ve kendi sorumluluğunda yerine getiren, hukuki ve yönetsel yeteneklere sahip yerel tüzel kişilik" olarak tanımlamaktadır. Aynı maddenin ikinci fıkrasında ise bu hakkın, üyeleri serbest, gizli, eşit, doğrudan ve genel seçimle oluşturulan konseyler ya da meclisler tarafından kullanılacağı ifade edilmektedir (Mengi, 1998: 70).halkın karar alma süreçlerine katılımını çok büyük oranda sınırlayan katı merkeziyetçi yapılardan uzaklaşarak yerel yönetimlerin yetkilerinin artırılması ve katı, hantal, bürokratik bir anlayış yerine üretken, gerçek anlamda eşitlikçi halk katılımına dayanan bir anlayışın hâkim kılınması, küreselleşmenin ve neo-liberalizmin yıkıcı etkilerine karşı bir alternatif oluşturabilecektir. Öte yandan, yerel yönetimlerin yetkilerinin artırılması ve güçlendirilmesi özellikle Türkiye'nin en önemli sorunlarından biri olan Kürt sorununun çözümüne de önemli ölçüde katkı sunabilecek bir potansiyel taşımaktadır. Cumhuriyet tarihi boyunca yerel yönetimler, özellikle de belediyeler, yerel demokrasinin sağlanmasından ziyade, yerel hizmetlerin etkin, verimli ve daha az maliyetle sağlanmasının aracı olarak görülmüştür. Ancak bu yaklaşım yerine, Fransa'nın 1951'den itibaren yaptığı gibi, ulus-devletin katı merkeziyetçi sistemini gevşeterek yerel yönetimlere anlamlı oranda yetki devri yapmak yoluyla hem ülke içinde eşitlikçi bir bütünleşme sağlanabilecek, hem bölgeler arası sosyo-ekonomik dengesizlikler aşılabilecek, hem de farklı yerelliklerin kendi farklılıklarını korumalarına olanak tanıyacak çoğulculuk sağlanabilecektir. Bu yolla halkın yönetimde yer alma olanaklarının geliştirilmesini sağlayacak mekanizmaların kurulması, yerel yönetimlerin toplumun bütün sorunları ile ilişkilendirilmesi, sosyal, ekonomik, tarihsel ve kültürel varlığın korunması ve geliştirilmesinde yerel yönetimlerin bir özne olarak değerlendirilmesi mümkün hale getirilebilecektir. Bu anlayışa ek olarak ise, söz konusu yerelliklerin hem gelişmişlik oranlarına göre denge sağlayıcı bir biçimde merkezi bütçe tarafından desteklenmesi, hem de kendi ekonomik kalkınmalarını sağlayabilmelerine imkân tanıyan olanakların (kooperatifleşme gibi) verilmesi, yani bir nevi ortaklaşma ve ürettiğini tüketebilme, kendine yetebilme imkânı tanınması, neo-liberal sistemin halk için değil sermaye için esas aldığı "küreselleşmeci yerelleşme" anlayışının alternatifi olabilecektir. Bu esaslara dayanan bir "yerel özerklik" anlayışı ile liberal yaklaşım tarafından savunulan yerel yönetimlerin merkezi yönetimin müdahalesinden uzak olması ile sınırlandırılmış olan "yerel özerklik" anlayışı arasındaki fark ise ortadadır. ; The concept of -local autonomy-, frequently used synonymously with local democracy, is broadly defined as `the possibility of a local community to independently handle its local tasks using its own means` (Keles, 2000: 49). The third entry in the European Charter of Self-Government defines the concept of self-government as `a local legal entity that owns legislative and governing capability to perform a significant quantity of public services within legal boundaries and under its own responsibilities in line with its public's interests`. The second article of the same entry, on the other hand, states that this capability is used by councils or assemblies whose members are elected via independent, confidential and direct general elections (Mengi, 1998: 70) As one of the frequently debated issues, the demand for more autonomous local governments is restricted to being repressed and independent of the central government by liberal approaches which aim to privatize local services, to increase the power of global capital flows by distributing public services, and to provide suitable conditions for the implementation of neo-liberal policies. In addition to ignoring general public participation, such an autonomy demand of localism seeks to adapt democracy to fit the needs of sovereign powers and to create a local governing platform where everything is subcontracted, transferred to the global capital via neo-liberal policies, and then left to the conscious of capitalism which, referring to Marx; -. cuts down the tree if its shadow cannot be sold-. Particularly today, an increasing promotion of global localization is witnessed while being moved away from the central government often equals to giving in to the wheels of the global capitalism and entering into a competitive localism with its global companies. However, this should threaten neither the existence of a local government as a self-governing unit nor the local public's right to participate in decision-making processes. The firm centralist approach, more or less like the neo-liberal approach, is an obstacle against local governments to become participatory autonomous units. Throughout the human history, all communities have been organized according to their own needs. Today, it is clear that self-governments are vital for the top-down expansion of democracy and the coordination of social development. In this respect, moving away from firm centralist bodies that cause obstructions and restrict the possibility of public participation in decision-making processes seems crucial to create an alternative against the destructive effects of globalization and neo-liberalism. This can be achieved by empowering the authority of local governments and by adapting a true egalitarian participatory approach rather than a firm, clumsy, bureaucratic method. However, increasing and empowering the authorization of local governments has the potential of contributing greatly to the solution of Kurdish issue as one of the important knots in Turkey. Throughout the history of the Republic, local governments and municipalities have been considered as effective tools in providing cost-efficient and prevalent public service rather than maintaining local democracy. Nevertheless, instead of adapting this approach, transferring significant amount of authority to local governments and loosening the firm centralist system of nation-state, as France has been doing since 1951, will not only create an integration in the country and reduce the unbalanced socio-economic conditions among the regions but it will also sustain the plurality by maintaining the differences of each local community. It will then be possible to establish mechanisms to enable public participation, to relate local governments with the problems of the whole society, and to include local governments in the protection and the development of social, economic, cultural, and historical assets. In addition, supporting local governments by the central budget in line with their growth rate, providing them with the autonomous possibilities of improving economically (e.g. becoming a cooperative); that is, giving them the opportunity to cooperate, consume what they produce, and be self-sufficient, could be an alternative for neo-liberal system's -global localization- approach adapted not for public but for the capital. The difference between such a -local government- and the one advocated by liberal approach repressed from central government is self-evident.

ÖZETAvrupa Topluluğu'nun sosyal yönü, Avrupa entegrasyon sürecinin başlangıcından beri vardır. Ancak, Avrupa Topluluğu'nun temel amacı, Topluluk üyeleri arasında etkin bir ortak pazar oluşturarak ekonomik bütünleşmeyi sağlamak olduğundan sosyal politikanın genel Topluluk politikaları içindeki rolü küçüktü. Üye ülkeler arasında Topluluk'un sosyal alandaki rolü konusunda hiçbir zaman bir konsensüs oluşmadı. Ancak, zaman içinde, Topluluk üyeleri ekonomik bütünleşmesinin başarısı için etkin sosyal politikaların gerekliliğini kavradılar. Dolayısıyla, Toplululuk'un sosyal yönüne dikkat çekildi ve 1980'lerin sonlarında bu yönde adımlar atılmaya başlandı. Topluluk seviyesinde etkin bir sosyal politika 1980'lerin sonunda siyasi destek kazandı ve Avrupa entegrasyon süreci boyunca, birbiri ardına gelen Antlaşma revizyonlarıyla devam etti. AB sosyal politikasının bu tarihsel gelişme sürecine paralel olarak, Tek Avrupa Senedi (TAS) ile başlayarak, sosyal politikanın yasal ve yönetişim yönlerinde bir dönüşüm gerçekleşmiştir. AB'de sosyal politika alanı hala üye devletlerin yetkisinde olmasına rağmen, özellikle 1990'lardan itibaren, AB sosyal politikasının yönetişiminde hiyerarşik yapıdan hiyerarşik olmayan yapıya doğru bir gelişim olmuştur. Bu yönetişim yaklaşımında, AB'de değişik katmanlardan çok sayıda aktör, sosyal politika yapım sürecine dahil edilmiştir. AB sosyal politikasının geçirdiği bu gelişim süreci, Avrupa sosyal ortaklarının sosyal politika yapım sürecine katılmalarıyla sosyal diyaloğun yolunu açmıştır. Bu açıdan, Avrupa sosyal diyaloğu, 1985'te o günkü Komisyon Başkanı Delors'un başlattığı 'Val Duchesse' görüşmelerinden bu yana AB'nin gündeminde yer almaktadır. Avrupa sosyal diyaloğunun Maastricht ve Amsterdam Antlaşmaları'yla kurumsallaşmasıyla sosyal diyaloğun etkisi, bağlayıcı olmayan ortak görüşlerden, Komisyon tarafından denetlenen ve Konsey kararıyla uygulanan çerçeve anlaşmalara kadar ulaştı. Avrupa sosyal diyaloğunun bu aşamalı gelişiminde, sürecin temel aktörlerinden olan sosyal ortakların rolü ön plana çıkmıştır, çünkü bunların Avrupa seviyesinde temsili, sosyal diyaloğun Avrupa seviyesinde kurumsallaşması açısından önemlidir. Böylece, Maasricht Antlaşması'ndan beri, bir tarafta işçi sendikaları diğer tarafta işveren örgütlerini Avrupa seviyesinde temsil eden Avrupa sosyal ortakları, sosyal politika yapım sürecinde kurumsal bir role sahip olmuşlar, ve işgücü piyasası ile ilgili konularda yasal olarak bağlayıcı anlaşmaları görüşebilir duruma gelmişlerdir. Bu doğrultuda, sosyal ortakların gücü, sosyal ortaklara Laeken Avrupa Konseyi ile 'otonom çerçeve anlaşmalar' hazırlama ve uygulama yetkisinin verilmesi ile daha bağımsız bir rol verilerek arttırılmıştır.Bu bağlam içinde, çalışma Avrupa sosyal diyaloğunun ve sosyal ortakların rolünün AB sosyal politika yapım sürecindeki etkisini yönetişim yaklaşımı bağlamında araştırmaktadır. Avrupa sosyal diyaloğunun bağlayıcılığı olan çıktıları ve kapsamı kısıtlı olduğu görülmektedir. AB kurumsal yapısının sosyal diyalog üzerindeki etkisi de kısıtlıdır. Avrupa sosyal ortakların temsil yapılarında da eksiklikler mevcuttur. Ancak, bütün bunlara rağmen, Avrupa sosyal diyaloğu, AB sosyal politikasının meşruluğuna katkısı açısından AB sosyal politkasının önemli bir parçasıdır. Bu açıdan, Avrupa sosyal diyaloğu, sadece temelinde uzlaşma, konsensüs, işbirliği olan Avrupa sosyal modelinin önemli parçalarından biri olarak değil, aynı zamanda genel çerçevede Avrupa yönetişimin ve AB'deki demokratikleşmenin önemli bir mekanizması olarak karşımıza çıkmaktadır. ABSTRACTThe social dimension of the Community exists since the inception of the European integration process. However, as the primary rationale of the Community was economic integration among the member states in order to create an effective internal market within the Community in the initial phases, the role of social policy in overall Community policy was minor. There has never been consensus among the member states as to the role of the Community in the social field. However, in time, the member states of the Community perceived the necessity of effective social polices for the accomplishment of economic integration. Thus, increased attention was paid to the social dimension of the Community, with a clear commitment to its development from the late 1980s. This idea for an active social policy, which began to gain political support in the late 1980s, continued its progress with the successive Treaty revisions throughout the European integration process. In parallel to this progressive historical development of European Union (EU) social policy, there has been a transformation in the legal and governance aspects of social policy, starting with the Single European Act (SEA). Although the social policy field is still within the domain of the member states, especially in the 1990s, there has been a transformation in the governance of EU social policy from a hierarchical mode of governance to a non-hierarchical mode of governance, producing soft law rather than the regulatory mode of hard law. According to the governance approach, multiple actors at multiple levels of the EU are involved in the social policy-making process with deliberation and problem-solving efforts. This development of EU social policy paves the way towards the European social dialogue through the active involvement of the European social partners in the social policy-making procedure. In that regard, the European social dialogue has been on the EU's agenda since 1985, when it was initiated with the 'Val Duchesse' talks under the presidency of Delors. With the institutionalization of the European social dialogue process through the Maastricht and Amsterdam Treaties, the influence of the European social dialogue has increased from merely issuing non-binding joint opinions to the point where it now makes framework agreements implemented by Council decision and monitored by the Commission. In this incremental development of the European social dialogue, the role of the social partners as the core actors of the process has come to the fore, since their representation at European level is important for the institutionalization of the social dialogue at European level. Thus, since the Maastricht Treaty, the European social partners, which represent trade union and employer organizations, has enjoyed an institutional role in the policy-making process and can negotiate legally binding agreements on labour market issues. Moreover, the power of the social partners has been enhanced with the Laeken European Council, when they were granted greater independence in the preparation and implementation of 'autonomous agreements'. In this context, the study explores the extent of the influence of the European social dialogue and the role of the social partners in EU social policy-making procedure with reference to governance in the EU. It is notable that, despite the limited outcomes of the European social dialogue process regarding binding legislation, the limited scope of the European social dialogue, the limited influence of the EU institutional framework on the social dialogue, and the deficiencies in the representative structures of the social partners, the European social dialogue is a significant part of EU social policy in terms of its contribution to its legitimacy. In that regard, the European social dialogue has emerged not only as one of the vital parts of the European social model, which comprises the concepts of compromise, consensus, and cooperation, but also as an important mechanism in the general framework of European governance and democratization of the EU. Key Words:EU social policy, EU/ European social policy governance, European social dialogue, European social partners

ÖZETBu çalışma, 1980 sonrası Mısır'ında sivil toplum kavramının yeşerdiği ortamın temel dinamiklerinin neler olduğunu, bireysel özgürlüklere dayanan sivil toplum anlayışının demokratikleşmeyi nasıl etkilediğini araştırma amacıyla seçilmiştir. Bu inceleme, sivil toplum kavramının tarihsel ve terminolojik gelişiminden yola çıkarak, Ortadoğu toplumlarının sivil toplumu ve kurumlarını oluşturmadaki kriterlerini tartışmayı amaçlar. Genelde Ortadoğu, özelde ise Mısır toplumu ve kültürü tartışmanın eksenine oturtularak, bu kültürün meydana gelen gelişmeler karşısındaki temel özellikleri gözler önüne serilmeye çalışılmıştır. Sivil toplum anlayışı salt bireyin öyküsünden filizlenen bir kavramdır. Mısır olgusu mercek altına alındığı zaman ise, burada sivil toplum anlayışının fertlerin tek tek kendilerini mensup hissettikleri yapılardan kaynaklandığı görülür. Mensubiyetlerden de birey değil, grup, aşiret, cemaat, kitle ve taraftar olguları vurgulanır. Bu itibarla kendini bir yere ve/veya yerlere ait kabul etme üzerine kurulu sivil toplum kavramının ortaya çıkmasındaki güçlükler son derece açıktır. Bu ülkede sivil toplum daha çok gruplar, kitleler ve cemaatler tarafından savunulmuştur. Bu sebeple de ortaya çıkma aşamasında bazı güçlüklerle karşılaşılmıştır. Özellikle de Mısır'daki İslami cemaatler ve gruplar bunun öncülüğünü yapmıştır.Seksenli yıllarda Doğu Avrupa'da gerçekleşen değişimler, Ortadoğu'nun otoriter devletlerinde demokratik bir değişime yönelik umutları canlandırdı. Ancak liberalleşme bölgenin birkaç devletinde, o da basın sansürünün gevşetilmesi, yarım yamalak serbest seçimler yapılmasının ötesine geçemedi. Bununla birlikte sivil toplum örgütleri iyiden iyiye kıpırdanmaya başladı.Bu araştırmada, Mısır devletinin sosyo - kültürel yapısı ve geçirdiği siyasi süreçler incelendi. Sivil toplum örgütlenmesinin tezahür biçimleri analiz edilerek sivil toplumun demokratikleşme sürecindeki rolünün ne olduğu ortaya çıkarılmaya çalışıldı. Aynı zamanda bir sivil toplumun ortaya çıkışını hangi faktörlerin engellediği araştırıldı. "İslamcılık" ve "Kökten Dincilik" in sivil toplumun gelişimine etkisi anlatılmaya çalışıldı ve bu eksende İslami cemaatler yoğun olarak ele alındı.İki bölümden meydana gelen bu incelemenin birinci bölümünde, ana konuya destek niteliğindeki diğer alt konular da yer almaktadır. Burada sivil toplumun terminolojik ve tarihsel geçmişinden bahsedilmekte, sivil toplumun dünyada, Avrupa'da, Ortadoğu ve Türkiye'deki gelişimlerine kısaca değinildikten sonra araştırmanın temel konusunu teşkil eden, Mısır'da Sivil Toplum bölümüne geçilmiştir.İkinci bölümde ise Mısır toplumunun tarihsel ve sosyo - kültürel açıdan tanıtılması amacıyla, Mısır tarihine yer verilmiş ve bu bölümde kısaca bugünkü Mısır'ın tarihine değinilmiştir. Daha sonra araştırmamızın temelini teşkil eden Mısır'da sivil toplum konusuna girilmiştir. Mısır'daki sivil toplum gelişmelerini daha iyi anlayabilmek için öncelikle Arap Körfezindeki ya da Ortadoğu'daki sivil toplumu irdelemeye çalıştık. Buradaki ekonomik, politik ve sosyal organizasyonların hangi boyutlarda gerçekleştiğine değindikten sonra, Ortadoğu'da sivil toplum tartışmaları adı altında Laik Tartışma, Liberal Sivil Toplum Modeli Tartışmaları, Arap Sol Milliyetçilerinin Sivil Toplum Tartışmaları, İslamcılar ve Sivil Toplum konuları ele alınmıştır. Mısır'da Sivil Toplum, Devlet ve Ekonomi başlığıyla sivil toplum örgütlerinin devlet yönetimi ile ilişkisi, Sivil Toplum - Ordu İkilemi başlığıyla da asker sivil ilişkilerinin hangi boyutlarda olduğu, sivil gücün artırılması için neler yapılabileceği araştırılmaya çalışıldı. Üçüncü bölümün sonunda ise Mısır'da Demokrasi, Sivil Toplum ve İslam başlığı adı altında ise, Mısır'daki demokrasi anlayışı ve liberal demokratikleşme, sivil toplum ve İslam, İslami cemaatler ve bunlar içinde özellikle Müslüman Kardeşler örgütü incelenmeye, araştırılmaya çalışılmıştır.ABSTRACTTHE SOCİAL CHANGİNG AND CİVİL SOCİETY İN EGYPT AFTER 1980This study has been chosen in order to understand the basic dynamics of the environment in which the concept of civil society emerged, and to examine how the mentality of civil society, which is based on individual freedom, influenced the process of the democratization of the Egyptian people after the year of 1980. Depending on the historical and terminological evolution of the concept of civil society, this study is aimed to discuss the criterions of the Middle Eastern societies in their establishment of civil societies and their institutions. The discussion is concentrated on the societies and cultures of Middle East in general, and of Egypt in particular. This investigation is directed to evaluate how these societies and cultures reacted to new social and cultural developments that are originated in other parts of the world.The concept of civil society stems from the idea of individualism. As far as the case of Egypt is concerned, it is understood that the idea of civil society relies on the social structures that individuals feel themselves as members of these groups. The nature of membership is not based on individuals but on various tribal, religious, and political groups. Thus it is quite understandable that the emergence of the concept of civil society is fraught with many difficulties, for in its real sense the idea of civil society relies on individuals themselves rather than various oriented groups. In this country, the idea of civil society is defended by certain social and religious groups. For this reason, in its emergence and development, the concept faced with many difficulties. Especially Muslim religious groups in Egypt represented themselves as pioneer activists in favoring civil society.In the eighties, social and political changes emerged in the Eastern European countries inspired Middle Eastern society in order to make similar social and political changes in their autocratic governments in the direction of democratic developments. The strives of democratization, however, were limited to some improvements in the field of press to a certain extend, and some premature free political elections in a couple of Middle Eastern countries. Nevertheless, the civil society supporters of these communities began to play more significant roles in their countries.In this study, the socio-cultural structure and its historical developments in Egyptian state is examined. The organizations of civil society and their social consequences are analyzed, and the role of civil society in the course of democratization is investigated. At the same time, the factors that hindered the emergence of civil society are evaluated. The influence of the concepts "Islamism" and "fundamentalism" on the development of civil society is questioned and in this case Egyptian Muslim religious groups are investigated.The study consists of two main chapters. The first chapter includes subdivided complimentary arguments that support the main topic. In this part, terminological and historical background of the idea of civil society is mentioned. Then various civil society cases in the Europe, Middle East, Turkey and other countries are briefly introduced, and Egyptian civil society case, which is primary subject of this study is elaborated.In the second chapter, in order to understand the historical and socio-cultural background of the Egyptian society a general Egyptian history is summarized, and modern history of Egypt is briefly presented.Again in the second chapter, the primary topic of this study, Egyptian civil society experience is investigated. In order to present a more comprehensive analysis of civil society developments, other cases from other Arab and Middle Eastern countries are examined. Economic, political, and social organizations are explored. Next, in the Middle Eastern societies, the discussions on the concept of civil society are analyzed surrounding Secular Discussions, the discussions on Liberal Civil Society Model, civil society discussions of Arab Left Nationalists, and Islamists. Under the title of Civil Society; State and Economy in Egypt, the economic relationship between the civil society organizations and government is examined. Under the title of Civil Society Military Dilemma, the relationship between civil citizens and military is questioned and some suggestions to improve the influence of civil power are analyzed.At the end of the third chapter, under the title of Democracy, Civil Society, and Islam in Egypt, the Egyptian way of understanding democracy, liberal democratization, civil society and Islam, Muslim religious groups, and among them Muslim Brothers organization are examined.

Göçmen ve Mülteci Kadınlar için Fiziksel Aktivite Rehberi, Hacettepe Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinasyon Birimi tarafından desteklenen "Türkiye'de Yaşayan Suriyeli Göçmen Kadınların Güçlenmelerinde ve Toplumsal Entegrasyonunda Bir Sosyal Politika Aracı Olarak Fiziksel Aktivitenin Kullanılması" isimli araştırma projesi kapsamında hazırlanmıştır. Projede, mülteci kadınların güçlenmelerinde ve sosyal uyumun sağlanmasında fiziksel aktivite bir araç olarak kullanılmıştır. Projenin birinci basamağında Suriyeli mülteci kadınların fiziksel aktivite düzeyi kültürleşme bağlamında incelenmiştir. Projenin ikinci basamağında, Suriyeli, Afganistanlı, Iraklı ve Türkiyeli kadınlardan oluşan 25 kişilik bir grupla 12 haftalık fiziksel aktivite programı uygulanmıştır. Sosyal uyumu hedefleyen bu uygulama sonrasında elde edilen bulgular ve deneyimler doğrultusunda, mülteci kadınlar için geliştirilecek bir fiziksel aktivite programının kavramsal çerçevesini, hedeflerini ve pedagojik ilkelerini içeren bir rehber kitap hazırlanmıştır. Geçtiğimiz on yılda artan göç oranları, birçok göç edilen ülkede göç ve toplumsal bütünleşme politikaları konusundaki tartışmaları hızlandırmıştır. Dünyada Suriyeli mülteci sayısının en fazla olduğu Türkiye'de, Suriyeli ve son zamanlarda Afganistanlı ve Iraklı mültecilerin sosyal uyumuna yönelik çeşitli araştırma verilerine dayalı politikalar üretilmektir. Bu politikalara dayanak olan bilimsel araştırma verileri, fiziksel aktivite ve sporun göçmen ve mülteci bireylerin yaşamlarına olumlu katkılarını ortaya koyarken, göçmenlerle ve mültecilerle ilgili politikaları geliştiren uluslararası kurumlar tarafından fiziksel aktivite ve sporun birleştirici gücü vurgulanmaktadır. 2016-2018 yılları arasında Avrupa Birliği Komisyonu, Avrupa Birliği üye ülkelerdeki mültecilerin iyi olma hali ve sosyal uyumlarını artırmak için fiziksel aktivite ve spor fırsatları sunan yaklaşık 3 milyon Avro tutarındaki 54 projeyi desteklemiştir. Birleşmiş Milletler 2030 Sürdürülebilir Kalkınma Amaçlarının "Toplumsal Cinsiyet Eşitliği" başlıklı 5. Maddesi kapsamında kadınların her seviyede güçlenmesi ve kadına yönelik her türlü istismarı kapsayan şiddetin ortadan kaldırılması gerekmektedir. Göçmen ve Mülteci Kadınlar İçin Fiziksel Aktivite Rehberi, hedefleri itibariyle Türkiye'de yaşayan mülteci kadınların fiziksel, psikolojik, sosyal ve kültürel güçlenmelerinde bir sosyal politika aracı olarak fiziksel aktivitenin kullanımına örnektir. Kadının güçlenmesini hedefleyen bilimsel araştırmalarda ve sosyal sorumluluk projelerinde yararlanılabilecek nitelikte bir rehberdir. Rehberin Türkçe, Arapça ve İngilizce dillerinde yazılmış olması, bilgilerin doğrudan göçmen ve mülteci kadınlar tarafından erişilebilir olmasını sağlamaktadır. Ayrıca, uluslararası platformlar için de kullanılabilir bir uluslararası rehber niteliği de taşımaktadır. Proje faaliyetlerinin gerçekleştirilmesinde hep birlikte çalıştığımız katılımcılara, eğitmenlere, gönüllülere, kurum çalışanlarına ve yöneticilere çok teşekkür ederiz. Birlikte hareket ettiğimiz, birlikte dans ettiğimiz, farklılıkları ve benzerlikleriyle kültürlerimizi, gündelik yaşamlarımızı paylaştığımız ve birlikte güçlendiğimiz projemizin, benzer hedeflerdeki çalışmalara rehberlik yapabilmesini umuyoruz. ; Physical Activity Program Guide for Migrant and Refugee Women was prepared within the scope of the Project titled "Using Physical Activity as a Social Policy Tool in the Empowerment and Social Integration of Syrian Migrant Women Living in Turkey", supported by Hacettepe University Scientific Research Projects Coordination Unit. In the project, physical activity is used as a tool in empowering refugee women and ensuring social integration. In the first phase of the project, physical activity levels of Syrian refugee women were investigated with regard to acculturation. In the second phase of the project, a 12-week physical activity program was implemented in a group consisting of 25 Syrian, Afghan, Iraqi and Turkish women. In accordance with the findings and the experiences obtained as a result of this physical activity intervention aimed at social integration, The Physical Activity Guide for Migrant and Refugee Women was developed. Increasing rates of migration in the last decade have accelerated debates about migration and social integration policies in many countries. In Turkey, where the number of Syrian refugees is the highest in the world, policies are being made based on various research data regarding the social integration of Syrian and, more recently, Afghan and Iraqi refugees. Not enough importance has been ascribed to sport and physical activity in these policies yet. However, while data from scientific research exhibit favourable impacts of physical activity and sport on the lives of migrant and refugee individuals, the unifying power of physical activity and sport is emphasised by international organizations. Between 2016 and 2018, the European Commission supported 54 projects, totalling a sum of approximately 3 million Euros, offering physical activity and sport opportunities to improve the well-being and social engagement of refugees in the European Union member states. Within the scope of Article 5 of the United Nations (UN) 2030 Sustainable Development Goals, titled "Promoting Gender Equality", it is required to ensure women's empowerment at all levels and to eliminate violence including all forms of abuse against women. The Physical Activity Guide for Migrant and Refugee Women, with regard to its objectives, is a model for the use of physical activity as a social policy tool in the physical, mental and social empowerment of refugee women living in Turkey. It is a guide that can be used in academic studies and social responsibility projects aimed at women's empowerment within the scope of UN Goals. The availability of the guide in Turkish, Arabic, and English languages makes the information directly accessible to migrant and refugee women. Moreover, it features as an international guide available to international platforms. We would like to thank the participants, trainers, volunteers, staff and managers with whom we work together in the realization of project activities. We moved together, danced together, we shared our cultures, our daily lives. We embraced our differences and similarities and became empowered together. We hope that our project will be able to guide work with similar goals. ; ‫"‬ ‫بـ‬ ‫الموسوم‬ ‫البحثي‬ ‫المشروع‬ ‫نطاق‬ ‫ضمن‬ ‫د‬ ‫ّ‬ ‫أُع‬ ‫الالجئة‪،‬‬ ‫و‬ ‫المهاجرة‬ ‫للمرأة‬ ‫البدني‬ ‫النشاط‬ ‫دليل‬ ‫إن‬ ‫و‬ ‫المرأة‬ ‫لتمكين‬ ‫اجتماعية‬ ‫سياسة‬ ‫كأداة‬ ‫استعمالها‬ ‫و‬ ‫الالجئة‬ ‫السورية‬ ‫للمرأة‬ ‫البدني‬ ‫النشاط‬ ‫ممارسة‬ ‫هاجات‬ ‫بجامعة‬ ‫العلمية‬ ‫البحثية‬ ‫المشاريع‬ ‫تنسيق‬ ‫قسم‬ ‫قبل‬ ‫من‬ ‫المدعوم‬ ‫و‬ ‫االجتماعي"‬ ‫إندماجها‬ ‫تعزيز‬ ‫االجتماعي‪.‬‬ ‫التماسك‬ ‫ضمان‬ ‫و‬ ‫الالجئات‬ ‫لتعزيز‬ ‫كأداة‬ ‫البدني‬ ‫النشاط‬ ‫استخدام‬ ‫المشروع‪،‬‬ ‫في‬ ‫تم‬ ‫تبة‪.‬‬ ‫في‬ ‫السوريات‬ ‫الالجئات‬ ‫للنساء‬ ‫البدني‬ ‫النشاط‬ ‫مستوى‬ ‫فحص‬ ‫تم‬ ‫المشروع‪،‬‬ ‫من‬ ‫األولى‬ ‫الخطوة‬ ‫في‬ ‫‪12‬‬ ‫لمدة‬ ‫البدني‬ ‫النشاط‬ ‫برنامج‬ ‫تنفيذ‬ ‫تم‬ ‫المشروع‪،‬‬ ‫من‬ ‫الثانية‬ ‫الخطوة‬ ‫في‬ ‫الثقافي‪.‬‬ ‫التمازج‬ ‫سياق‬ ‫و‬ ‫التركية‪.‬‬ ‫كذلك‬ ‫و‬ ‫العراقية‬ ‫األفغانية‪،‬‬ ‫السورية‪،‬‬ ‫القومية‬ ‫من‬ ‫امرأة‬ ‫‪25‬‬ ‫من‬ ‫مؤلفة‬ ‫لمجموعة‬ ‫ً‬ ‫أسبوعا‬ ‫إعداد‬ ‫تم‬ ‫‪،‬‬ ‫االجتماعي‬ ‫التماسك‬ ‫تستهدف‬ ‫التي‬ ‫الفعالية‬ ‫هذه‬ ‫بعد‬ ‫المكتسبة‬ ‫الخبرات‬ ‫و‬ ‫النتائج‬ ‫مع‬ ‫ً‬ ‫تمشيا‬ ‫البدني‬ ‫النشاط‬ ‫لبرنامج‬ ‫التربوية‬ ‫المبادئ‬ ‫و‬ ‫األهداف‬ ‫و‬ ‫المفاهيمي‬ ‫اإلطار‬ ‫على‬ ‫يحتوي‬ ‫إرشادي‬ ‫دليل‬ ‫الالجئات‬ ‫تلك‬ ‫أجل‬ ‫من‬ ‫تطويره‬ ‫سيتم‬ ‫‪.‬الذي‬ ‫االندماج‬ ‫و‬ ‫الهجرة‬ ‫سياسات‬ ‫حول‬ ‫النقاش‬ ‫تسريع‬ ‫إلى‬ ‫الماضي‬ ‫العقد‬ ‫في‬ ‫المتزايدة‬ ‫الهجرة‬ ‫معدالت‬ ‫أدت‬ ‫عدد‬ ‫أقصى‬ ‫فيها‬ ‫بلغ‬ ‫حيث‬ ‫أيضاً‪،‬‬ ‫تركيا‬ ‫في‬ ‫و‬ ‫العالم‬ ‫ففي‬ ‫المهاجرة‪.‬‬ ‫البلدان‬ ‫من‬ ‫العديد‬ ‫في‬ ‫االجتماعي‬ ‫البحثية‬ ‫البيانات‬ ‫على‬ ‫المبنية‬ ‫المختلفة‬ ‫السياسات‬ ‫من‬ ‫الكثير‬ ‫إعداد‬ ‫يتم‬ ‫العالم‪،‬‬ ‫في‬ ‫السوريين‬ ‫الالجئين‬ ‫من‬ ‫العراق‪.‬‬ ‫من‬ ‫ً‬ ‫مؤخرا‬ ‫و‬ ‫أفغانستان‬ ‫سوريا‪،‬‬ ‫من‬ ‫القادمين‬ ‫الالجئين‬ ‫لهؤالء‬ ‫االجتماعي‬ ‫االندماج‬ ‫تحقيق‬ ‫بغية‬ ‫بيانات‬ ‫تكشف‬ ‫حين‬ ‫في‬ ‫بعد‪.‬‬ ‫البدني‬ ‫والنشاط‬ ‫للرياضة‬ ‫الالزمة‬ ‫األهمية‬ ‫تُعطى‬ ‫لم‬ ‫السياسات‪،‬‬ ‫هذه‬ ‫في‬ ‫‪،‬‬ ‫الالجئين‬ ‫و‬ ‫المهاجرين‬ ‫حياة‬ ‫في‬ ‫الرياضة‬ ‫و‬ ‫البدني‬ ‫للنشاط‬ ‫اإليجابية‬ ‫المساهمة‬ ‫عن‬ ‫العلمي‬ ‫البحث‬ ‫الترابط‬ ‫قوة‬ ‫على‬ ‫الالجئين‪،‬‬ ‫و‬ ‫للمهاجرين‬ ‫سياسات‬ ‫تطوير‬ ‫على‬ ‫تعمل‬ ‫التي‬ ‫الدولية‬ ‫المؤسسات‬ ‫تؤكد‬ ‫أستراليا‬ ‫و‬ ‫الشمالية‬ ‫أمريكا‬ ‫و‬ ‫األوروبي‬ ‫االتحاد‬ ‫إستثمر‬ ‫المثال‪،‬‬ ‫سبيل‬ ‫على‬ ‫الرياضي‪.‬‬ ‫و‬ ‫البدني‬ ‫للنشاط‬ ‫النشاط‬ ‫في‬ ‫للمشاركة‬ ‫اللجوء‬ ‫طالبي‬ ‫و‬ ‫لالجئين‬ ‫التدخل‬ ‫برامج‬ ‫و‬ ‫الرياضية‬ ‫البرامج‬ ‫في‬ ‫كبير‬ ‫بشكل‬ ‫‪2016‬‬ ‫عامي‬ ‫بين‬ ‫االجتماعية‪.‬‬ ‫األغراض‬ ‫و‬ ‫التأهيل‬ ‫إعادة‬ ‫و‬ ‫الصحة‬ ‫ألغراض‬ ‫الرياضي‬ ‫و‬ ‫البدني‬ ‫أنشطة‬ ‫وفرت‬ ‫حيث‬ ‫‪،‬‬ ‫يورو‬ ‫ماليين‬ ‫‪3‬‬ ‫بقيمة‬ ‫ا‬ ‫ع‬ ‫مشرو‬ ‫‪54‬‬ ‫األوروبية‬ ‫المفوضية‬ ‫دعمت‬ ‫‪،‬‬ ‫‪2018‬‬ ‫و‬ ‫األوروبي‬ ‫االتحاد‬ ‫في‬ ‫األعضاء‬ ‫الدول‬ ‫في‬ ‫اجتماعيًا‬ ‫وإدماجهم‬ ‫الالجئين‬ ‫رفاهية‬ ‫لزيادة‬ ‫رياضية‬ ‫و‬ ‫بدنية‬ ‫‪2019‬‬ ‫‪،‬‬ ‫آخرون‬ ‫و‬ ‫‪().‬سبايـج‬ ‫بين‬ ‫المساواة‬ ‫"ضمان‬ ‫بعنوان‬ ‫‪2030‬‬ ‫المتحدة‬ ‫لألمم‬ ‫المستدامة‬ ‫التنمية‬ ‫أهداف‬ ‫من‬ ‫‪5‬‬ ‫المادة‬ ‫نطاق‬ ‫ضمن‬ ‫المستويات‬ ‫جميع‬ ‫على‬ ‫المرأة‬ ‫تمكين‬ ‫ضمان‬ ‫الضروري‬ ‫من‬ ‫‪،‬‬ ‫الفتيات"‬ ‫و‬ ‫النساء‬ ‫جميع‬ ‫تمكين‬ ‫و‬ ‫الجنسين‬ ‫الالجئات‪،‬‬ ‫و‬ ‫المهاجرات‬ ‫للنساء‬ ‫البدني‬ ‫النشاط‬ ‫دليل‬ ‫إن‬ ‫المرأة‪.‬‬ ‫ضد‬ ‫العنف‬ ‫أشكال‬ ‫جميع‬ ‫على‬ ‫القضاء‬ ‫و‬ ‫االجتماعية‬ ‫للسياسة‬ ‫كأداة‬ ‫تركيا‬ ‫في‬ ‫للالجئات‬ ‫البدني‬ ‫النشاط‬ ‫الستخدام‬ ‫ً‬ ‫جيدا‬ ‫ً‬ ‫نموذجا‬ ‫يعتبر‬ ‫‪،‬‬ ‫أهدافه‬ ‫بحكم‬ ‫و‬ ‫األكاديمية‬ ‫الدراسات‬ ‫في‬ ‫استخدامه‬ ‫يمكن‬ ‫ً‬ ‫هاما‬ ‫ً‬ ‫مرجعا‬ ‫يعتبر‬ ‫و‬ ‫االجتماعي‪.‬‬ ‫التمكين‬ ‫و‬ ‫النفسية‬ ‫و‬ ‫المتحدة‬ ‫األمم‬ ‫أهداف‬ ‫نطاق‬ ‫في‬ ‫المرأة‬ ‫تمكين‬ ‫إلى‬ ‫تهدف‬ ‫التي‬ ‫االجتماعية‬ ‫المسؤولية‬ ‫‪.‬مشاريع‬ ‫المتاحة‬ ‫المعلومات‬ ‫وصول‬ ‫يضمن‬ ‫اإلنجليزية‬ ‫و‬ ‫العربية‬ ‫و‬ ‫التركية‬ ‫باللغات‬ ‫مكتوب‬ ‫الدليل‬ ‫هذا‬ ‫كون‬ ‫إن‬ ‫المحافل‬ ‫أغلب‬ ‫في‬ ‫استخدامه‬ ‫يمكن‬ ‫دولي‬ ‫دليل‬ ‫فهو‬ ‫ذلك‪،‬‬ ‫على‬ ‫عالوة‬ ‫الالجئات‪.‬‬ ‫و‬ ‫للمهاجرات‬ ‫مباشرة‬ ‫‪.‬الدولية‬

AB SÜRECİNDE TÜRKİYE TARIMIAvrupa Birliği (AB); siyasi ve ekonomik anlamda uluslararası bir bütünleşmedir. Avrupa'da siyasi ve ekonomik bütünleşme Avrupa Ekonomik Topluluğu'nun (AET) kurulmasıyla başlamıştır. 1951 yılında kurulan Avrupa Kömür ve Çelik Birliği (CECA) bütünleşme yolunda atılmış ikinci adımdır. Ekonomik yönden birleşme fikrine yoğunlaşılması sonucunda 25 Mart 1957 tarihinde Avrupa Atom Enerjisi Topluluğu (EURATOM) kurulmuştur. Bu topluluklar AB'nin temelini oluşturmaktadır. 1 Ocak 1958 tarihinde kurucu altı ülke (Almanya, Fransa, İtalya, Belçika, Hollanda, Lüksemburg) tarafından imzalanarak yürürlüğe giren Roma Anlaşması ile Avrupa Ekonomik Topluluğu bugünkü adıyla Avrupa Birliği kurulmuştur. AB, Avrupa'da yaşanan savaşların tekrardan çıkmasını engellemek, ekonomi alanında yaşanan işsizlik sorunu çözmek, az gelişmiş bölgelerin kalkındırılması ve yaşam standartlarının yükseltilmeyi amaçlamaktadır.Avrupa Birliğinin İç politikalarının temeli, 'Serbest Piyasa Düzeni' oluşturmakla beraber birçok korumaya yönelik önlemler ve birlikte hareket etme prensibine önem verilmektir. Dış Politikaları ise, Topluluğun çıkarlarını temel almaktadır. Dış Politikalar; Ortak Tarım Politikaları, Ortak Ticaret Politikaları, Ortak Sanayi Politikaları ve Ortak Sosyal Politikalardan oluşmaktadır.Haziran 1993 tarihinde düzenlenen Kopenhag Zirvesinde, AB'ne üyelik koşulları belirlenmiştir. Bu koşullar üyelik için başvuran tüm aday ülkelerin yerine getirmesi gereken asgari koşullar olarak nitelendirilmektedir. Bu koşullar, siyasi, ekonomik kriterler ve müktesebat uyumu olmak üzere üç grupta toplanmaktadır.Türkiye AB ilişkileri 31 Temmuz 1959 tarihinde Türkiye'nin AETye ortaklık başvuru ile başlamıştır. Gümrük Birliği ve tam üyeliğe yönelik ilk adımlar 1 Aralık 1964 tarihinde yürürlüğe giren Ankara Antlaşması ile atılmıştır. Türkiye Avrupa Topluluğu (AT) ile 1963 yılında imzaladığı Ankara Anlaşması ve 1970 yılında imzalanan Katma Protokol ile; Topluluğa tam üyeliği amaçlanmakta ve taraflara bazı yükümlülükler getirilmektedir.Bu yükümlülüklerden birisi, Türkiye ile AT arasında emeğin serbest dolaşımı konusudur. Emeğin serbest dolaşımı konusu, Ankara Anlaşması ve Katma Protokol ile 1976-1986 tarihleri arasında aşamalı olarak gerçekleşmesi öngörülmüş olsa da bu durum AT tarafından kabul edilmemiştir. Türkiye AB' ne katılım süreci içerisindeki aday adayı ülke konumundan 1999'da düzenlenen Helsinki Zirvesi ile aday ülke konumuna geçmiştir. Ayrıca AB, bu süreçte Türkiye'nin diğer aday ülkelerle aynı şartlara sahip olacağını belirtmiştir.1923-1950 yılları arasında tarımsal KİT'ler kurulmuştur. Türkiye ekonomisinde 1960'lı yıllardan sonra planlı döneme geçilmiştir. 1960-1970 yılları arasında tarımsal girdi kullanımının teşviki ve sulama alanlarına yönelik yapılan yatırımlarla sağlanan verim artışı sonucunda destekleme alımları yapılmış ve desteklenen ürünlerin sayısı arttırılmıştır. Bu dönemde yaşanan sosyal ve siyasal istikrarsızlık, Kıbrıs Savaşı, petrol krizi ve döviz darboğazından dolayı ekonomide durgunluk yaşanmıştır. Bu gelişmeler sonucunda Hükümet önlemler almaya başlamış, 1978 yılında "istikrar programı "nı açıklamıştır. İstikrar programı içerisinde yer alan ve uygulanan önlemler; KİT açılarlını kapatmak amacıyla KİT ürünlerine zam yapılmış, ithalat zorlaştırılmış ve devalüasyon yapılmıştır. 1979 yılında uygulana yeni bir program ile KİT ürünlerine yönelik zam uygulamasına devam edilmiş, faiz oranları yükseltilmiş ve Türk Lirası yeniden devalüe edilmiştir. Enflasyona engel olunamamasından ve durgunluğun devam etmesinden dolayı 24 Ocak1980 Kararları alınmıştır. 1980 sonrası dönemde 24 Ocak 1980 Kararlarıyla; devletin tarım sektörüne sağladığı destek azalmıştır. Fiyat yoluyla desteklenen ürün sayısı, 1980 yılında 24 iken, 1981 yılında 20'ye, 1985 yılında 18'e,1990 yılında ise 10'a düşmüştür. Nisan 1994'de yaşanan ekonomik kriz nedeniyle desteklenen ürün sayısı azaltılmış Bu süreç 2001 yılı sonuna kadar devam etmiştir. 2000'li yıllara gelindiğinde etkinliğini yitiren tarım politikalarının yerini, rekabete dayalı, adil, çiftçinin gelir düzeyini yükseltmeyi amaçlayan çevreci olan daha etkin tarım politikaları almıştır. Yeni tarım politikalarının hedeflerine ulaşmak için kullanılan araç, Doğrudan Gelir Desteği Uygulaması'dır. Bu uygulama AB'nde uygulanan Tek Çiftlik Ödeme Yöntemi için temel oluşturma niteliğindedir.1980'li yıllarda AB üyelik sürecine yönelik atılan önemli adım Gümrük Birliği Anlaşması olmuştur. Gümrük Birliği sayesinde Türkiye ekonomisi AB pazarında rekabet edebilme gücünü deneme fırsatı bulmuştur. Ayrıca Gümrük Birliği ile rekabet, fikri sınai mülkiyet hakları, tüketicinin korunması gibi bir çok konuda gerçekleştirilen mevzuat uyumu sayesinde Türkiye küreselleşme sürecinde yol kat etmiştir.Türkiye toprakları içerisinde dağlık alanların geniş yer kaplamasına rağmen mevcutta tarıma elverişli alanların etkin kullanılması durumunda tarımsal üretimimiz kendimize yeterlilik düzeyini de aşarak dış ticaretimiz içinde önemli bir yere sahip olmasını sağlayacaktır.TURKEY AGRİCULTURE İN THE PROCESS OF EUROPEAN UNİONEuropean Union (EU), an international political and economic integration. Political and economic integration in Europe, the European Economic Community (EEC) began with the establishment. Founded in 1951, the European Coal and Steel Community (Ceca) towards a second step of integration. Economic aspects to the idea of combining the results concentrate on the March 25, 1957 the European Atomic Energy Community (EURATOM) was established. These communities form the foundation of the EU. On January 1, 1958 the six founding countries (Germany, France, Italy, Belgium, Netherlands, Luxembourg) signed by the Rome Treaty enters into force today with the European Economic Community was founded with the name of the European Union.EU to leave Europe to avoid repetition of recent war, the economy experienced in the field to solve the unemployment problem, to the development of underdeveloped areas and living standards are intended to be promoted.The European Union's internal policies based on the 'Free Market Order' measures aimed at protecting and creating together with many moving important principle. Foreign policy, the Community's interests are based. Foreign policies, the Common Agricultural Policy, Common Commercial Policy, Common Industrial Policy and Social Policy is made up of partners.Held on June 1993 in Copenhagen, the EU membership requirements have been identified. These conditions of all candidate countries applying for membership must meet the minimum requirements are being considered. These conditions, the political, economic criteria and the acquis compliance are to be grouped under three.EU-Turkey relations on July 31, 1959 began with Turkey's application for association AETye. Customs Union and the first steps towards full membership, which came into force on December 1, 1964 have been taken by the Treaty of Ankara.Turkey and the European Community (EC) signed in 1963 with the Ankara Agreement and Additional Protocol, signed in 1970, aimed at being a full member of the community and are parties to certain responsibilities.One of these obligations, Turkey and the EC is a matter between the free movement of labor. The issue of free movement of labor, with the Ankara Agreement and Additional Protocol between 1976 to 1986 was predicted to occur in phases, although this was not accepted by the EC.Turkey EU accession process and in what position the nominated candidate countries held in Helsinki in 1999 and became a candidate country. The EU, Turkey and other candidate countries in this process will have the same conditions stated.Agricultural state enterprises has been established between the years 1923-1950. Turkey's economy was in the late 1960s, after the planned period. Between 1960-1970 the use of agricultural input subsidies and investment in irrigation areas provided for an increase in productivity as a result of purchases made to support and increase the number of products are supported. The social and political instability experienced in this period, Cyprus, War, oil crisis and recession in the economy has experienced due to foreign exchange bottlenecks. As a result of these developments the Government has started to take measures, in 1978, "stabilization program" for oxychlorination. Stabilization program in place and implemented measures, in order to close açılarlını Kit Kit allowance made products, imports have been customized and made devaluation. Kit with a new program implemented in 1979 hike application was continued for products, interest rates raised and the Turkish lira was devalued again. Prevent inflation and recession because of the ongoing 24th Ocak1980 decisions taken. In the period after 1980 to January 24, 1980 Decision of the State to provide support to the agricultural sector has declined. The number of supported products through the price in 1980 was 24 in 1981 to 20 in 1985 to 18 in 1990, while 10 declined. April 1994 due to the economic crisis reduced the number of supported products until the end of this process has continued in 2001. When it comes to events in the 2000s to replace lost agricultural policy, competitive, fair, aiming to raise the income level of farmers with environmentalists was more effective agricultural policies. New agricultural policy tools used to achieve their goals, Uygulaması'dır Direct Income Support. This application of EU Single Farm Payment Methods applied for the basic building characteristics.In the 1980s, the important steps taken towards EU membership process has been the Customs Union Agreement. Customs Union with Turkey's economy to compete in the market power of the EU had the opportunity to experiment. Moreover, the Customs Union with the competition, intellectual and industrial property rights, consumer protection legislation is carried out a lot about the way the process of globalization has come through Turkey.Turkey in the mountainous area of land available in spite of the large space to be used effectively in the case of arable fields, our agricultural production ourselves in our foreign trade to exceed proficiency levels also have an important place will ensure that .

Bu çalışmada Orta Asya'da meydana gelen Modernleşme süresi kapsamında bölgede ve Özbekistan'da yaşanan Modernleşme süreci, bu sürecin sebep ve sonuçları incelenmektedir. Bu kapsamda Çarlık Rusyası tarafından bölgeye taşınan Batı tarzı Modernleşmenin Orta Asya/Özbekistan'daki gelişimi, Modernleşmeye verilen tepkiler ve cevaplar, bölgenin Modernleşmeye verdiği cevaplardan birisi olan Ceditçilik Hareketi temel alınarak analiz edilmektedir. Bunu yaparken dönemselleştirmeye gidilmiştir. Orta Asya bölgesi ile Özbekistan'ın ve Modernleşme sürecinin izlediği tarihi seyir Çarlık Rusyası İdaresi, Sovyetler Birliği Dönemi, Bağımsızlık Sonrası Yeni Bağımsız Özbekistan olarak dönemlere ayrılmış ve bu dönemleri incelemek için Ruslaşmak, Sovyetleşmek, Özbekleşmek ve İslamlaşmak isimli dört ana başlık kullanılmıştır. Ancak bu konu başlıkları açıklanmaya çalışılan süreçler tarihi seyir içinde bir arada bulunabildiği için Sovyetleşmek-Özbekleşmek, Özbekleşmek-İslamlaşmak gibi kavram çiftleri türetilmiş ve kullanılma yoluna gidilmiştir. Orta Asya ve Özbekistan'a Batı tarzı Modernleşme Çarlık Rusyası tarafından bu bölgedeki mevcudiyetini desteklemek için getirilmiş ve yönetiminin kalıcı olmasına yardımcı bir araç olarak görülmüştür. Bu yönetimin Orta Asya toplumunun bir kesiminde yarattığı etki Ceditçilik Hareketini ortaya çıkarmıştır. Bölgede modernizmin kendisi ve sebep olduğu etkilerle başa çıkabilmek için onun usul ve yöntemlerini kullanmayı ve Modernizmle uyumlu olmayı savunan Ceditçilere tepki gelişmiştir. Bu tepkinin kaynağı olan Muhafazakâr grup-Kadimciler ise çözümün korumacı ve muhafazakâr bir tutum geliştirmekte yattığını savunmuşlardır. Sırasıyla Ceditçilere ve Modernleşmeye ayrıca Çarlık Rusyası ve Sovyet İdaresine tepki olarak Modern olan her şeyin reddini savunmuşlardır. Ancak bu tutumu istikrarlı bir şekilde sürdürmemişler karşı oldukları bu sisteminin sağladığı faydaları kullanma konusunda pragmatik bir tutum takınmışlardır. Buna en güzel örnek II. Dünya Savaşı ve sonrasındaki dönemde parti kadrolarında oluşan boşlukların muhafazakârların yoğun olduğu kırsal kesimden gelen gençlere açılmasıdır.Modernleşme taraftarları Ceditçiler arasındaki önemli isimlerden birisi olan İsmail Gaspıralı ve ilk kuşak Ceditçiler Çarlık Rusya'sının bir gün devrini tamamlayıp dağılacağını, bu yüzden de o güne eğitim faaliyetleri yoluyla hazırlanılması gerektiğini savunurken, onlardan sonraki kuşak Ceditçiler ise bu amaçtan uzaklaşmaya ve Çarlık İdaresi içinde hak sahibi olmaya sıcak bakmaya başlamıştır. Bu durum 1917 Ekim Devriminden sonra daha da aleni bir hal alacak, Ceditçilerin bağımsızlık talepleri yerini yeni sistem içinde bir mevki işgal çabalarına bırakacaktır. Ancak bu kuşak daha sonraki yıllarda Sovyet idaresi tarafından yeteri kadar sadık bulunmadıkları için toptan tasfiye edilecektir. Bu tasfiye hareketine devam edilmesine Avrupa'da patlak veren II. Dünya Savaşı engel olmuş, Sovyetler Birliğini Orta Asya ile ilgili planlarını değiştirmeye mecbur bırakmıştır. Sovyetler Birliği kendini Nazi Almanya'sının saldırısından koruyabilmek için Sovyet sistemi yanlısı kadroları savaş meydanında kullanmıştır. Orta Asya ve Özbekistan'da onlardan boşalan kadrolara ise kırsal kesimden gelen eğitimsiz gençleri istihdam etmeye mecbur kalmıştır. İşte bu sayede kırsal bölgeye çekilen ve daha sonraki dönemlerde radikal hareketlerin de temelini oluşturacak olan Kadimci-radikal düşünce ve onun yansımaları devlet bürokrasisi içinde kendine yer bulabilmiştir. İlk olarak Brejnev dönemindeki kısmı gevşemeden yararlanarak varlığını hissettiren radikal hareketler 1991 yılında Sovyetler Birliğinin dağılmasından sonra yeniden gündelik ve siyasi hayatta söz sahibi olmaya çalışacaktır. Ancak bu girişimleri Sovyet Döneminde yetişen ve bağımsızlık sonrasındaki dönemde iktidarda kalmayı başaran Sovyet dönemi bakiyesi yönetici eliti endişelendirmiştir. Bunun sonucunda Özbekistan yönetimi kendisine muhalif gördüğü her şeyi önce baskı altına almayı denemiş daha sonra da ezmeye çalışmış, bunda da büyük oranda başarılı olmuştur. Özbek Devleti ve yönetiminin bu sert ve müsamahasız tutumu ülkedeki ılımlı ve barışçı kanat da dâhil olmak üzere muhalefetin tüm unsurlarının zamanla marjinalleşmesi ve radikalleşmesini beraberinde getirmiştir. Özellikle muhafazakâr gruplar içindeki radikal unsurlar Modernizmin ürünü ve yansıması olarak kabul ettikleri ülke yönetimi ve otoriter siyasi sisteme karşı sert bir tutum geliştirme yoluna gitmişlerdir. Gördükleri siyasi-psikolojik şiddetin de etkisi ile ülke muhalefeti ve bunun içindeki radikal unsurlar kendilerinin de Özbekistan'da yaşanan Modernleşme sürecinin bir sonucu olduklarını gözden kaçırır hale gelmiştir.Sonuç olarak birbirlerinden çok farklı gözükseler de, 20. Yüzyıl Orta Asya'sının Modernleşme yanlıları olan Ceditçiler ve onların muhalifi Kadimciler ve bağımsızlık sonrası dönemin radikalleri de dâhil olmak üzere, bahsedilen grupların hepsi Modernleşme sürecinin bir sonucudurlar. İşte bu çalışmada siyasi denklemin farklı taraflarında yer alan bu aktörlerin birbirlerini besleyen ve üreten, değiştirip, dönüştüren bir süreç ortaya çıkardıklarına ve bu sürecin sonucu olduklarına vurgu yapılmaktadır. --- In this doctoral dissertation, the modernization process which Central Asian region and Uzbekistan experienced in the late 19th and early 20th centuries will be discussed under the title of Uzbek Modernization. Tsarist Russia was the agent of Modernization and carried out Western style Modernization version to Central Asia. While Central Asia's indigenous population's response to Modernization occurred as a Jadidism (Usul-u Cedit) movement, which is one of the main components of that Modernization effort, will also be included and examined under the title. The unique Central Asian-Uzbek Modernization experience divided into 4 periods. Those periods are named as follows: Tsarist Russia Administration, Soviet Era, Construction of Uzbek ethnicity and Re-Islamization. But in order to explain the periods, dual concepts like Sovietness-Uzbekness, Uzbekness-Islamizaiton created and used together. Because those social and cultural evaluations can be found together in the same period.Western style Modernization perception was brought to Central Asia by Tsarist Russia to strengthen its presence in that region, and it was accepted as a necessity for the permanent rule in Central Asia. But because of that mandatory regulations opposition to Modernization process starts quickly. Inconvenience from the Modernization led disadvantaged ones look for a possible solution. In search for the possible options there has raised questions about how to recover the lost superiority in the Central Asian region. As in other parts of the world, the effects and reflections of the Modernization process have been experienced in Central Asia and Uzbekistan. The best solution to that unwanted situation, which failed to combat this new political and cultural structure that formed a new world order and reshaped the international space according to its own understanding, was the adoption of the ideas, discourses and methods of Modernization. This process worked similarly also in Central Asia, and a Modernization movement emerged among the Muslims of Russia in order to counter the threat from the Western Civilization and Tsarist Russia, regarded itself as the representative of Modernism in Asia. That unique Muslim modernization movement was called Jadidism.Although there has been a reaction to Jadits-Progressives. The Conservative ones-Kadimciler, argued that in order to avoid the possible damages of the Modernization a protectionist and conservative attitudes must be developed. Central Asian community must be sealed itself from the Modern world and lay in a perfect isolation. Within that context Conservative group advocated a rejection of all the notions of Modernization as a response to Jadids, as well as Tsarist Russia and Soviet Union, respectively. However, the did not maintain this attitude constantly, and they choose to took pragmatic attitude while gathering the benefits of the system, which they opposed.While İsmail Gaspıralı and the first generation of Jadits argued that one day the tsarist Russia would complete its life cycle and fall, so that Muslim Population of Tsarist Russia should be prepared to that situation through educational activities. But the following generations of Jadits began to move away from this aim and choose to have a post in Tsarist Administration bureaucracy. This situation will become more common after the October Revolution of 1917, and Jadits demands of self-determination and autonomy will be abandoned. However, this generation will be liquidated by the Soviet administration in the following years because they were not considered sufficiently loyal enough. That liquidation or Purges interrupted because of the II. World War II in Europe. That Purges forced the Soviet Union to change its plans for Central Asia. In order to protect itself from the attack of Nazi Germany and overcome uneasy situations in the battlefields the Soviet Union wasted its pro-Soviet cadres on the battlefield. The vacant positions form that enlisted cadres were filled with uneducated young people from rural areas in Central Asia and Uzbekistan in order to continue to governmental activities. That's the turning point for the radical thought that were retreat to the countryside and forced to go underground in order to survive. Thus, those radical thoughts which would later become the basis of radical movements, could sweep into state bureaucracy. The intransigent radical thoughts first express their presence during the Brezhnev era, because of the loosening state control and after the independence 1991, they did express their presence in daily life and in political stage more fearlessly and aggressively. However, the remaining Soviet-era ruling elite, that experienced Soviet style state bureaucracy and managed to stay in power in the post-independence period, panicked with the opposition actions. As a result, the Uzbek State administration first tried to suppress the opposition normally, and then crushed them bitterly. This harsh and intolerant attitude of the Uzbek State forced and marginalized the opposing parties. Because of the marginalization some of the strict elements of the opposition, those elements became radicalized. Those radicalized elements adopted a Post Modern attitude towards the authoritarian political system, which they regard it as the product and reflection of Modernism. With the effect of the political-psychological violence, Uzbek opposition groups and its radical elements have missed the point that they're also components and results of the Modernization process in Uzbekistan.As a result, although they appear to be very different from each other, Jadits and Conservatives and the radicals of the post-independence period are all the result of the Modernization process in the region. In this dissertation, it is emphasized that those actors on different sides of the political equilibrium generate a process that feeds and produces, changes and transforms each other and that they are the products of the Modernization epoch.

Marmara Denizi, İstanbul Boğazı ve Çanakkale Boğazı'nı kapsayan bölgeyi ifade eden Türk Boğazları, 1774 Küçük Kaynarca Antlaşması'ndan günümüze kadar, zaman zaman Türkiye'ye yöneltilen tehditlerin başlıca kaynağını oluştururken, genellikle Türkiye'nin jeopolitik ve jeostratejik önemini artırıcı bir koz olmuştur. Türklerin, 1774 Küçük Kaynarca Antlaşması ile Türk boğazları üzerinde azalmaya başlayan hakimiyeti, 24 Temmuz 1923 tarihli Lozan Barış Antlaşması ve antlaşma ile aynı tarihte yürürlüğe giren ve antlaşmanın bir parçası sayılan "Boğazların Tabi Olacağı Usule Dair Mukavelename" ile Türk boğazlarından barışta ve savaşta, denizden ve havadan geçiş ve ulaşım serbestliği ilkesi kabul edilmesi ile tamamen yok olma noktasına gelmiştir. Lozan'da kabul edilen boğazlar ile ilgili Sözleşmede boğazlardan geçiş serbestliği, ticaret ve savaş gemileri için barış zamanı, Türkiye'nin muharip ve tarafsız olduğu savaş zamanları için ayrı ayrı düzenlenmiştir. Sözleşme, kıyıdan itibaren 15-20 km.lik bir alanı kapsayacak şekilde boğazlar bölgesi ile İmralı hariç; Marmara Denizi'ndeki tüm adaları ve Boğazönü Adaları'nı (Semadirek, Limni, Gökçeada, Bozcaada ve Tavşan Adaları) gayri askeri statü kapsamına almıştır. Serbest geçiş ilkesi ve uluslararası denetim sisteminin etkisi altında hazırlanan sözleşme, boğazlara ilişkin bir kısım yetkileri akit devletlerin temsilcilerinden oluşan Boğazlar Komisyonu'na devretmiştir. Türkiye, egemenlik haklarını açıkça sınırlandırmış olan sözleşme ile savunma ve güvenliği için tedbir alma hakkından mahrum bırakılmıştır. Bu durumda Türkiye Lozan'da içine sindiremeden imzaladığı Lozan boğazlar sözleşmesinin iptali ve tekrar boğazlarda ki hakimiyetini kurmanın yollarını aramıştır. Türkiye'nin Bu arayışları sonuçsuz kalmamış ve 20 Temmuz1936 tarihli Montreux Boğazlar Sözleşmesi'nin imzalanması ile sonuçlanmıştır. Bu tarihe kadar değişik evrelerden geçerek azalmaya devam eden, ancak bu sözleşmenin imzalanmasıyla Türk boğazları ve geçiş rejimi üzerinde Türk hakimiyeti yeniden sağlanmıştır. Montreux Sözleşmesinin amacı; "boğazlardan geçişi ve gemilerin ulaşımını, Lozan Barış Antlaşması'nın 23. maddesiyle tespit edilen prensibi, Türkiye'nin güvenliği ve Karadeniz'e kıyıdaş devletlerin güvenliği çerçevesinde koruyacak biçimde düzenlemek" olarak belirlenmiştir. Akit devletlerin, 24 Temmuz 1923'te Lozan'da imzalanmış olan sözleşmenin yerine koymayı kararlaştırdıkları sözleşme, 29 madde ile dört lahika ve bir protokolden oluşmaktadır. Montreux Boğazlar Sözleşmesi, Lozan Barış Antlaşması ve eki olan Boğazların Tabi Olacağı Usule Dair Mukavelenamenin, Türkiye'nin boğazlar bölgesi üzerindeki egemenliğini kısıtlayan hükümlerini ortadan kaldırmıştır. Sözleşmenin imza tarihi olan 20 Temmuz 1936'dan itibaren geçerli olmak üzere, Türkiye'nin boğazlar bölgesini askerileştirmesi, Boğazlar Komisyonu'nun kaldırılarak yetkilerinin Türkiye'ye aktarılması öngörülmüştür. Montreux Sözleşmesi ile Boğazlardan geçiş rejimi ve gemilerin ulaşımı konuları, Türkiye'nin ve Karadeniz'e kıyıdaş devletlerin güvenliklerini koruyacak çerçevede düzenlenmiştir. Lozan Boğazlar Sözleşmesi ile Montreux sözleşmesinin arasında ki en önemli fark Türkiye'nin kendisini pek yakın bir savaş tehlikesi tehdidi karşısında sayması durumudur. Bu husus Lozan'da öngörülmeyen ve Türkiye'ye önleyici meşru müdafaa hakkına dayanarak tedbir alma imkanı veren yeni bir düzenleme olarak sözleşmede yer almıştır. Lozan'ın aksine Montreux sözleşmesi, havadan geçiş serbestliği ilkesini kabul etmemiştir. Sadece sivil uçakların boğazlar üzerinden geçişi düzenlenmiş, askeri uçakların boğazlar üzerinden geçmesine izin verip vermeme yetkisi Türk hükümetine bırakılmıştır.Barış ve Türkiye'nin tarafsız olduğu savaş zamanlarında, boğazlardan geçecek savaş gemilerinin sınıfı ve tonajı sınırlandırılmış olup, bu gemilerin geçişi ön bildirime tabi tutulmuştur. Ayrıca, Karadeniz'de bulunacak kıyıdaş olmayan devlet gemileri için süre sınırlaması da getirilmiştir. Türkiye'nin muharip olduğu savaş zamanı ile kendisini pek yakın bir savaş tehlikesi tehdidi ile karşı karşıya sayması durumlarında (21. maddede öngörülen istisna dışında) savaş gemilerinin boğazlardan geçişi konusunda Türkiye dilediği gibi davranabilecektir. Boğazları tüm savaş gemilerine kapatma veya dilediği devlet savaş gemilerini geçirme hakkı vardır.Montreux Boğazlar Sözleşmesi, geçiş nedeniyle ortaya çıkabilecek tüm hukuki durumları düzenlememektedir. Sözleşmede öngörülen açık sınırlayıcı hükümlere (örnek olarak 2. maddenin lafzına) ters düşmemek, genel uluslararası hukuk ilkelerine bağlı kalmak ve boğazlardan geçiş hakkının özüne dokunmamak koşuluyla; Türkiye'nin zabıta ve yargı yetkisi ile geçişin zararsız olmasını isteme ve geçişi düzenleme yetkileri vardır. Montreux'de saklı tutulan ve uluslararası hukukun teyit ettiği bu yetkisini kullanarak Türkiye, ulusal bir düzenleme (tüzük ) yaparak 1994 ve 1998 tarihli Tüzükleri uygulamaya koymuştur. Böylece, kıyıdaş devlet olarak, ulaştırma güvenliğini sağlama ve deniz trafiğini düzenleme yetkisini kullanmıştır.SSCB ve Yugoslavya'nın 1991 tarihinde dağılmasından sonra Montreux Boğazlar Sözleşmesi'nin akit devletleri; Gürcistan, Rusya Federasyonu, Ukrayna, Romanya, Bulgaristan, Türkiye, Yunanistan, Yugoslavya (Sırbistan-Karadağ), İtalya, Fransa ve İngiltere olmuştur. Değişen dünya konjonktürünün sonucu olarak özellikle ABD ve AB gibi küresel güç aktörlerinin girişimleri ile Türk boğazlarından geçiş rejiminin tartışmaya açılma ihtimali mevcuttur. Gerek mevcut hukuki ve siyasi düzen, gerekse Türk boğazlarından geçişle ilgili uygulamalar ışığında incelendiğinde, bazı teknik detaylara mahsus aksaklıklar dışında Montreux Boğazlar Sözleşmesi'nin feshini veya değiştirilmesini gerektirecek bir durum mevcut değildir. Sözleşmenin yenilenmesi durumunda Türkiye halen sahip olduğu avantajlara sahip olamayacak ve yeni sözleşme, halen uygulanan rejime kıyasla Türkiye'nin lehine olmayacaktır. Bu nedenle Türkiye Montreux Boğazlar Sözleşmesinin devam etmesi için çaba harcamalıdır. Turkish Straits which expresses the region covering Maramara Sea , İstanbul and Çanakkale Straits has usualy been a trump increasing geopolitic and geostrategic importance of Turkey while also being the main source of many threats against the country , time to time since Küçük Kaynarca Agreement was signed in 1774. Turkish sovereighty which began to decrease after Küçük Kaynarca Agreement signed in 1774 reached at a point to completely disappear folowing the issue of Lausanne Peace Agreement dated 24 July 1923 and 'Regulations The Straits Will Be Subject To' which was put in effect as a complemantary part of it at the same date.intoroducing the free passage and transportation principle through sea and air, in peace and war. In the agreement signed in Lausanne, free passage principle through the straits was arranged separately for commercial or war ships during peace, war time when Turkey stands neutral or is a belligerent The agreement,described all islands in Marmara Sea and Boğazönü islands covering a 15-20m area from the coastal site as non-military zones , with the exemption of the straits region and İmralı. The agreement arranged under the influence of free passage principle and international control system transfrered some authorities regarding the straits to the Straits Commission composed of representors of contracting countries. Turkey was deprived of its right of taking precautions for its safety and defence with this contract restricting its sovereignty. Under these conditions, Turkey looked for a way to dissolve of the Lausanne Straits Agreement which was signed by Turkey unwillingly and to restructure its sovereignty on the straits. These attempts of Turkey was not left answerless and finaly resulted with the arrangement of Montreux Straits Agreement. In this way, Turkish sovereighty on Turkish Straits and passage principle was re-arranged which continued to decrease, passing through different stages.The objective of Montreux Agreement was to arrange' the principles of passing through the straits , passage of ships , the principle outlined on the 23rd article of Lausanne Peace Agreement, Security of Turkey and other neighbouring countries situated coastwise of Black Sea .'The contract which was thought to be put in effect by the contracting countries to replace the agreement signed in Lausanne on 24 July 1923, consisted of 125 articles, four attachments and one protocol.Montreux Straits Agreement, Lausanne Peace Agreement and its attachment 'Regulations The Straits Will Be Subject To' cancelled the provisions restricting Turkish sovereighty on the straits region . It is stated that Turkey should militarize the straits region, The Straits Commission should be dissolved and its authorities should be transferred to Turkey starting fom the issue date of the agreement, 20 July 1936. In Montreux Agreement, subjects such as the passage prcinciple through straits and ships are arranged in a way to protect the security of Turkey and countries on Black Sea coastline. The main difference between Lausanne Straits Agreement and Montreux is the situation that Turkey considered itself quite close to a war threat .This situation was not assumed in Lausanne Agreement . A new arrangement was made enabling Turkey to take precautions for its defence. In contrary to Lausanne, Montreux Agreement does not allow airway passage principle. Only the passage of civil aircrafts are covered and the decision whether to let the passage of war ships is left to the Turkish Goverment.During peace and war time when Tukey stands neutral, the class of war ships to pass through the straits will be restricted and will require a preliminary notification. Furthermore, a time restriction is intorduced for ships of countries not located along the coastline and which was going towards Black sea.During war time when Turkey takes part as a belligerent , in case it considers itself close to a war threat ( with the exceptions outlined on the 21st article) , Turkey can act in the way it likes regarding the passage of war ships through the straits. Montreux Straits Agreement arranges all judical cases sourcing from right of passage. Provided that restricting provisions of this agreement are not violated and international law principles are fullfilled and the basic of passage right through the straits are reserved; Turley can claim the security of passage and to arrange the passage conditions.Using these authorities, Turkey put the Regulations dated 1994 and 1998 in effect as a nationl arrangement. Thus, it used its authority to arrange marine traffic and to provide the security in transportation.After Soviet Socialist Countries Union and Yugoslavia was dissolved in 1991, contracting parties of Montreux Agreement became , Georgia, Russian Federation, Ukraine, Romania, Bulgaria, Turkey, Greece , Yugoslavia ( Serbia -Karadağ) , Italy, France and England As e result of changing world conditions, especially with the attempts made by actors of the global power such as America and European Union, there exists the possibility of bringing the passage regime through straits into discussion. Examining the situation both within the frames of existing judical and political structures and applications in Turkey regarding the passage through straits, we can find no reason which requires the dissolve or an alteration on Montreux Agreement with the exemption of defects in technical details. In case the agreement is renewed, Turkey will not reserve its existing advantages and the new agreement will not be in the favor of Turkey when compared with the regime still in effect. Therefore, Turkey should struggle for the continuance of present Montreux Agreement.

SUMMARYA great changement was occurring after fell down the Berlin Wall in East Europe, in 1989.The countries had begun to new period with high debts and inflation by these changements.East European countries have a common feature by carry out the transition period politics by rapidly in this process. So, it was necessity on stabilization politics but not easy.At result, privatization and restructure got an importance.I – THEORICAL AND CONSEPTIONAL FRAME OF MARKET ECONOMYFree market economy has the same philosophy and idea with liberalism. Economical liberalism is defended the free competition, reducing the customs taxes, import freedom and resisted to interference of state on the economy.Classical economy's base is economical freedom and market economy. Market economy is relying on free competition and private enterprise. Price mechanism and world prices are important. Interference of state must be in minimum levels. Public sector must be reduced. Basic factors such as wage, capital and foreign currency must reflect the real market prices, must get an importance to external trade.1-DEVELOPMENT OF MARKET ECONOMY1.1. CLASSIC REVIEWFree trade, specialization only on one field, annihilate the obstacles such as customs and quotas, interferences of state on the market are most important according to Adam Smith, which lived in 18th century.A specialization between nations must be obtained according to Ricardo. So, it must be an exchange on the entire world. 1.2. NEO-CLASSIC REVIEWAlfred Marshall, Leon Walras and Carl Menger is an echol. The state must be more active to improve the poor part of community and must create the opportunities on the market, get the taxes from revenues and wealth, finance the education, health, park and city planning, defence the personal freedom, private property and open markets, manufacture the public commodities.1.3. ORDO-LIBERALISM REVIEWIt is different from classic liberalism. Economical regularity is social which emerges in an evident process, not natural. Social and juridical standards emerge the economical system.Price, monetarily stability, sciences, stability and durability on economical politics are important to emerging of market economy.Basic aim is bring to existence an economical constitution.2- BASIC ELEMENTS OF MARKET ECONOMYBasic factors are enterprising, competition, economical ideas and attitudes.Enterprising is a person which makes unity the manufacturing factors, makes direct the investments, begins to motion by utilize the signals from internal and external markets, gets the share on productivity and determines the firm profit. Basic aim is profit.Competition is social event, protects the personal, which works with high productivity against to personal, which works with low productivity, uses the sources most effectively. Buyer and seller number must be too much in this system. Competition is opposed to monopolization but necessity laws and politics have to support it. ECONOMICAL IDEAS AND ATTITUDESIt includes price, wage, interest, hire and foreign currency. Price system occurs freely according to rate of request and demand conditions. At this straight, firms and consumers must carry out their decisions freely.3- MARKET MECHANISM FLOW AND ROLE OF SOURCE DISTRIBUTIONConsumers and producers have activities on the market economy. The prices are determined according to the lowest cost and to the highest profit.Ideal special future is high productivity, low profit and high production. Competition reduces the profit to the lowest level.Main mechanism on free market is price. If the relative scarcity is enough, request and demand is more or less equal.Producers and consumers may have a decision according to the price indicator and request and demand. This case makes lead the manufacturing, increases the alternatives, also economical activities make an harmony against to conditions.The evident features of market economy are free decision, liberty on preferences, a great price mechanism and competition. So, economical stability is obtainable.Interferences may apply on the market economy for public health, regulations on economical activities, protect the consumers. These motions are generally precautions to control of drugs and drink manufacturing and consumption, annihilation of harmful on public health, growth the power on economic morals, make grow the quality, regulation on manufacturing and marketing. The state may meddle with economy to development rapidly. For example, the state may encourage the saving, increase the rates of interest, decrease the taxes to get on the saving, provide the precautions on investment.The buyers and sellers cannot determine the price on one's own on free competition market. Otherwise monopoly, trust and cartels may occur, stability may out of order between commodity and services.Market economy may deviate from the rules on two main categories.Manufacturer, buyer and seller may make deviate from the rules. Especially trade unionization is effective on this deviation.The state may interfere in economy by taxes, if social and individual advantages different, it may deviate from competition market.The state is exist in every kind of economy and serves to people with harmony and politics and social philosophies of our age. Also it provides security, education and health services but it doesn't determine the prices. It is one of the biggest manufacturers at the same time.II – HISTORICAL WIEW TO BULGARIAN ECONOMY IN THE TRANSITION PERIOD OF FREE MARKET ECONOMY1. BASIC SOCIAL AND ECONOMICAL INDICATORS1.1. GENERALThe form of government is republic, capital is Sofia, Population is 8.297.000(1997), increasing of population is %0. 7, distinctive characteristics in common with Turkishs, Pomaks, Russians, Gipsies, Tatars, Jewishes are in 16 percent.Estimated agricultural area is 1/3 and woodland is 1/3 of all the land. Charcoal, petroleum, natural gas, ferrum and sources except metal are too much. Bulgaria can't use the money too much on surroundings cause of economical lacks.Too many people are migrated to Turkey reason of economical lacks after communism regime. Population is decreased year by year, but unemployment.2. BULGARIA BEFORE 1989Ottoman empire had governorship on the Bulgaria more 500 years till 1908. Then, Bulgarian Kingdom is founded in 1908. Stamboliyski is in powered from Farmer Party in 1920. A new fascism supporter government is founded but communists and farmers were outside of government.Bulgaria is allied with Germany in 1941. Although a new government was found in 1944, the republican regime with referendum is founded in 1946. The new constution is validated in 1947. Cercenkov is in powered in 1950, relations with U.S.A. were out of order and membership of United Nations was validity in 1955.The new constitution is validated in 1971. T.Jivkow is in powered continually, became arrested cause of irregularity in 1990 and then, again a new constitution is validated. Communist Party is made to take out of only one party. In that year, state's name is changed to Republic of Bulgaria and removed the communist symbols from flag. Privatizational laws are validated with Jelev in 1992. The Government of Videnov is contraried the privatization in 1994.Peter Stoyanov is Nato's supporter and he was president in 1996. United Democratic Forces is in powered with 52 percent of vote after selections in 1997.2.1. COMECON AND COLLAPSING OF SYSTEMComecon is a union that emerged by East European Countries. Bulgarian economy has begun to transition period with some negative ness like other East European countries causes of political incompetence and dissociating end of 1980s.Bulgaria which had more than 60 percent of export to associate but it had couldn't find the new markets cause of inadequate ship of quality standards and had an old technology. Foreign currency reserves are high level. It has too many debts, political incompetent ship in the land. Financial system is not conformity to market economy and also could not claim 2 million dollars of money owing from Iraq because of golf war. So, Bulgaria couldn't save from crisis because of above reasons.2.2 GENERAL ECONOMICAL DEVELOPMENT AND SECTORSBulgarian manufacturing industry basically is founded on textile, wooden engrave, leather products and food prep rationing sectors.Bulgaria had realisation the attacks on the heavy industry that supported by S.S.C.B. after 2nd world war.Production of electro-mechanic and electronic goods in manufacturing sector is reached to an important share since 1970s.The biggest natural wealth of Bulgaria is productive earths. There are not important minerals in Bulgaria.In the following period of 2nd world war, metallurgy and chemical production had an importance. Industry sector had old technology. Its competition is losted the power with disunited of the Comecon.Productivity rates on industry are grown with economical reforms that started in 1979. Economical growing is dynamically continued in spite of reducing the productivity on agriculture sector, building sector and investments in Bulgaria. Especially, price volatility on agriculture sector is a reason of suspicion about real value of growth in 1988 according to 1987.Productions on agriculture and industry of Bulgaria are reduced according to statistics. Main problem on agriculture sector is delivery prices of goods.A stagnation indicator on Bulgarian economy is weakness of building and construction sector. Manufacturing products such as cement and weawing is in necessity. Manufacturing level is inadequate on that area and also unqualificationed organisations have been affected.2.3 - FOREIGN TRADEThere are no definite results on foreign trade reason of inadequate of numerical data's.However, export is increased up to the rate of 4 percent in 1988 and import is reduced to the rate of 1.8 percent. Bulgaria finance deficit is 600 million dollars result of trade with west countries in 1998. Tourism revenues are positive. Trade connections with Turkey are weak according to another East European countries.2.4 – PERESTROICA POLITICSThe new age on economy with state council's decision is started in January 9,1989. Activities to get the indepences of firms are velocitied. At the same time, this decision is more benefit to foreign investors too.3. 1989 – 1997 TRANSITION PERIOD3.1 – ECONOMICAL REFORM ACTIVITIESAlteration is started in east block countries after 1989 and together with this alteration. Comecon is losted the activity. So, idle capacities are commenced and Bulgaria is losted the production markets.The reforms are making started by new government in February 1991. External trade regime is liberalisation in one direction; this is one of the import nest factors of the reforms. With a decision is accepted in 1989, basic of economical reforms are occurred. Firms had equal rights to execution of economical activities. The laws related to foreign investment are validated in 1992.Commercial banks have gone to consolidation. Prices had freed except 11 basic consumption. Economical activities, government status on economy, foreign trade and foreign exchange regime, price regulations, privatization, tax systems are reorganized about foreign investors.3.2. SECTORAL CONSTITUTIONIndustrial sector had the over 50 percent of share on economy until 1990s. 11 private sector's share with service and trade sector approached to 60 percent between 1992 and 1997.SECTORSProductivity with old technologies on industrial sector is at low level. Engineering sector is developed. Products of textile sector are manufactured at high quality.CHEMICALSChemical products that have an important mark on export of Bulgaria. They were 1,096 milliard dollars with 22,3 percent in 1997 and 983 million dollars with 19.4 percent of total export in 1998.AGRICULTURE, FOOD AND TOBACCORate of plan tablelands are 34 percent in Bulgaria. Totally 304 firms are active on food, drink and tobacco sector.METALLURGY AND MINERSHIPIron product is 6.2 percent and other than iron is 6.8 percent on all of industry in 1998. In 1997, metallurgy sector is grown up to 117.2 percent with 529 million dollars in total amount of export in Bulgaria.MACHINEShare of machine sector is 13.8 percent in all of industry. Principal are; Machine parts, tractor, bus, ship, building and auto spare parts.CONSTRUCTIONPrivate firms in the sector have share with 13 percent in 1991. That share is grown to 62 percent in 1995 but then; it is reduced reason of financial inadequate ships.TOURISMTourism revenues are approximately 280 million dollars in 1995.4.5 million of transits and totally 8 million tourists are visited the Bulgaria in 1996.3.3. TRADE AFTER ECONOMICAL REFORMSExport of Bulgaria is totally 4.9 milliard dollars in 1997. The import nest export products are fuel oil, other fuels, cooper and its products and nuclear reactors. Import is 4.5 milliard dollars in 1997 and included the product such as mineral fuels, nuclear reactor heaters and spare parts, electric machines, mineral substances, cotton, synthetic fibres, cereals, auto and tractors.3.4. EXTERNAL DEBTSRate of the external debts to export revenues were 249.9 Percent in 1993 but then, back to 188.2 percent in 1994.Official external debts were 10.363 dollars in the end of 1997.3.5. FOREIGN INVESTORS EXTERNAL CAPITALMost investments with 636.2 million dollars by foreigners are made in 1997. This amount is 526 million dollars in 1998. Principal foreign investors are European countries and U.S.A. A new foreigner investment law is prepared in Oct 1997. Main sectors to investment are industry, trade, finance and tourism.3.6. COMMERCIAL BANKINGState banks are privatization by associate. Regulations relate to control of banking are valitidied by government. In the middle of 1997, a new law on banking are validated after economical crisis in 1996, Central Bank Law are rebuilt. High levels of capital and capital qualifications are obligationed.3.7. PRIVATIZATIONPrivatization is started with foundation transformation and privatization belongs to state and municipalities in April 1992. Privatization Agency is built-up. Privatization is realization with totally 836 million dollars between Jan 1,1993 and Dec 30,1998. Its part of 421.4 million dollars is in 1997 and part of 116 million dollars is realization in 1998.Foundations like ports, telecommunication and, etc.are out of privatization by laws. 95 percent of state firms transformed to form of private limited or nationalization. Share of these firms are belong to state.III. BULGARIA IN EUROPAN UNION AND CONNECTIONS WITH TURKEY1. BULGARIAN ECONOMY AND CONNECTIONS WITH TURKEYTest and certification operations, metal products except iron, chemical products, cereals, operational petroleum. Products are important substances from Bulgaria to Turkey.Although weaving products, food, chemical products, leather and stout leather products, glass, ceramics, brick products are ones of important from Turkey to Bulgaria.1.1. CONTENTS OF FREE TRADE AGREEMENT BETWEEN TURKEY AND BULGARIAAll taxes and restrictictions on industrial products by signed on European Agreement between European Union and Bulgaria in Mar 8,1993 and validated in Dec 31,1993 will be removed till 2002.Turkey and Bulgaria made easy to particularization into agricultural products market by reduced the taxes for between their selves.End of signed acts, 131 products of 446 that stated to Turkey and 1141 goods of existing on European Union Agreement are liberalization by remove from list of sensitive products.Foreign companies had a partnership rights with corporations and individuals and also foreign individuals had a right on economical activities by law of keeping foreign investors, which is validated in 1992. Same economical rights are recognized between foreigners and Bulgarians and also getting unlimited share from exist companies and companies that will be found.2. CONNECTIONS WITH EUROPEAN UNION AND FINANCIAL PORTREIT OF BULGARIA2.1. CONNECTION WITH EUROPEAN UNION OF BULGARIAIn the autumn 1989, Berlin wall is demolished and this motion make united the European that had divided to east and west after 2nd world war. Comecon's mean is continuing the economical dependent ship to Soviet Union. But, most east and west European countries reject it. After these European Union augmented economical and political supports to that countries reason of carry out and conclude the reform, which is started in middle and east European countries.Firstly, a group includes the Turkey is formed by 24 of OECD countries. G24s are transferred to entrust with coordination of support to the European Union Commission.That commission is functionizationed the Phare program that helps on financial and technical areas to Poland and Hungary. Bulgaria, Czechoslovakia, Yugoslavia and Romania in Sept.1990, Albanian, Estonia, Leetonia and Livonia in Jan.1992 and Slovenia in Aug.1992 are included by Phare program.Military regulations on security of West European losted the importance but they are already securely areas.Main political aims that related to Middle and East European countries of European Unions are explained below;a- Encouragement of liberal democratic system with respectful of law's superiority.b- to be sense on surroundingsc- to prevent the ethnical collidesd- to prevent the migration to foreign countries at the west.e- Phare program and encouragement of free market economy from planned economy.2.2. WHAT IS THE PHARE PROGRAM?Phare program's aim is build the encourage mental conditions to the market economy and to take pains about investments on economies of Middle and East Europe countries. This program includes unfinancable fields by traditional external supports. That supports on the program is formed by credits and encouragements and used for pilot projects related to reorganization of associations.Bulgaria is taken a support of 10.6 millions ECU by include of Phare program.European Union don't use only Phare program as a tool on politics related to Middle and East Europe countries, except itIncludes the programs within own constitution such as ERASMUS and COMETT.2.3. FIRST PERIOD (before 1989)In this period; trading is developed between Middle and East European countries that named as COMECON COUNTRIES but couldn't show the same developments against to West Europe in European Union.Soviet Union takes the priority on exporting with countries. Bulgaria is the develop pest country on trade with Soviet Union.2.4 TRANSITION PERIOD (1989-1992)The great changements occurred on trade in Soviet Union and Middle and East Europe countries from starting the reforms in 1989 to 1992.From 1989,trade and partnership agreements signed with Hungary and Poland then, with Czechoslovakia in 1990,also Bulgaria and Romania in 1991. At the same time, rejection is started on amount of restrictions. Exporting is increased between Middle and East European countries, Soviet Union and European Union other than below too;Devaluation in the countries other than Hungary,- Workings to join into the West European markets reason of re-emerging the losted ones in East European- Import is on peak-level from those countries to Germany after unitized the East and West Europe.2.5. EUROPEAN AGREEMENTSEuropean agreements are acted end of 1991.Bulgaria-Europe agreement's date of signature: Mar8, 1993Date of being inforce: Dec 31,1995Temporarily agreement: Dec 31,1992European agreement has been in force in Bulgaria, end of 1995. European agreements are partnership agreements that signed by based on 238th paragraph of Roma agreement and Maastricht agreement. According to that state, increasing of export is an prestipulation to growth the economy with stability.3. SUCCEED OF STABILITY PROGRAM IN BULGARIABulgaria signed on an agreement with IMF to pass over the economical hardships and started the reforms in 1991.Economy is grown at the rates of 2.1 percent in 1995.In 1997,economy has the new crisis related to Yugoslavia crisis and so, Bulgaria signed on a new agreement with IMF.Leva is fixed with 20 DM and 1000 Bulgarian Leva to 1 DM and constructral reforms is started to gain the speed.Economy in Bulgaria grown to positive from 1994 but to the 10.9 percent in 1996.- Inflation rates (%) in Republic of Bulgaria; 1992 1993 1994 1995 1996 1997 199882,2 72,8 96,2 62 123,1 1082,3 22,3After the stand-by agreement with IMF, inflation approached to 22.3 percent in 1998.Annual average of inflation is expected as 7.3 percent in 1999 and 9.0 percent in 2000.Bulgaria is the poorest country according to other east European countries candidate to membership of EU. Bulgarian Leva is determined by rejected the 3 zeros from Detsch Mark. So, new Leva is make related on euro at the rates of 1.95583:euro 1 (Lvl:DMI ).CONCLUSION:Bulgaria is declared the moratorium reason of hardness's to find an external debt, to refund the capital and interests of external debt.While external debt is 10.6-milliard dollars end of 1990,it has been 12.2 milliard dollars, end of 1993. So, started to paces towards to market economy in Feb 1991. Annual inflation is reduced from 338.5 percent in 1991 to 79.4 percent in 1992.The debts of managements of state are ruined the budget and also a reason to broken balance on economy too.The crisis on foreign currency is occurred in Mar 1994. Reforms have been out of control at the result of that crisis.Leva is devaluated as 100 percent and inflation is reduced to 90 percent on annual average. At this parallel, financial and revenue politics, money and its value are controlled. The debts to foreign countries are decreased to 9.8 milliard dollars with precautions in 1994 and end of 1996.Financial balance are obtained again in the first months of 1995, reduced the inflation and also rate of interests to 72 percent.Rate of exchange (Leva/$) was 503 percent between Jan 1 and Feb 12,1997. Especially, that increasing was 20-percent/each day in Feb 1997.Rate of interest was 300 percent in Sep.1996. 14 Banks are bankrupted in that period. Bulgaria had been 1st of the world from inflation increasing speed of view.Inflation, devaluation, unemployment and also wages are on the lowest level in transition period in Bulgaria. Incoming per person is decreased 50 percent between 1989 and 1995.Annual criminal events are increased 3 times more after 1990. Money committee had formed by advice of IMF in Jul 1997. 1Deutsche Mark is indexed on 1 Leva.Qualified personnel with educationed on technical areas is a great potential force of Bulgarian economy.Bulgaria will be completed the transition period when it became to membership of European Union.

ÖZETYirmi birinci yüzyılın başlarında dünyamız sosyal, siyasal ve ekonomik bakımdan çok hızlı gelişmelere sahne olmakta, siyasi yönden de ülkeler arasında yeni dengeler oluşmaktadır. Türkiye ise bulunduğu jeopolitik konumu ve jeostratejik üstünlükleri ile tüm dünyanın dikkatlerini üzerine çekmektedir.Dünyada hızlı nüfus artışı ve yaşanan tabi afetler sebebiyle tarımsal üretim her geçen gün daha da önem kazanmaktadır. Açlık ve fakirliğin yaşandığı ülkeler gıda maddelerinde dışa bağımlı hale gelmektedir.Türkiye, geniş yüzölçümü ve coğrafi kaynakları ile gıda üretiminde dünyada kendi kendine yetebilen nadir ülkelerden biridir. Ancak bu potansiyeline rağmen ülkemizin yeraltı ve yerüstü kaynaklarından istenilen ölçüde yararlanılabildiğini söylemek ise mümkün değildir. Gelecekteki tarımsal açığı giderebilmek ve gıda ürünü ihraç edebilmek için başlatılan GAP projesi ise Türkiye'nin geleceğinde önemli bir rol oynayabilecektir.Özellikle Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde Fırat ve Dicle su kaynakları üzerinde 22 baraj ve yüzlerce sulama tesisini esas alan GAP projesinin tamamlanması Türkiye için büyük önem taşımaktadır. Ortadoğu'nun gelecekteki tarımsal üretim ihtiyacını karşılamada büyük önem taşıyan bu proje ile Türkiye'nin bölgedeki gücünün ve öneminin daha da artacağı söylenebilir.GAP projesinin temellerinin atıldığı 1970'li yıllardan bu yana ülkemizde sürekli olarak tarımsal teknoloji ve sulama eksikliği vurgulanmakta ancak, bu konuda yürütülen bilimsel ve teknik çalışmalar yetersiz kalmaktadır.Son dönemde Türkiye ile her konuda yakın diyalog ve işbirliği içinde bulunan İsrail ise gerek ülke içinde gerekse de başka ülkelerde yaptığı tarımsal araştırmalar ile dünyanın ilgisini çekmektedir. Çöllerle çevrili bir bölgede yer alan İsrail, sulama ve tohum ıslah çalışmalarında önemli adımlar atmıştır. Farklı tarımsal ürünlerde verimli tohumlar İsrail'de üretilmekte ve buradan da pek çok ülkeye ihraç edilmektedir.Her yıl yeni teknik ve teknolojilere büyük bütçeler ayıran İsrail Hükümeti, GAP bölgesine de büyük ilgi göstermektedir. Ülkemize ziyaretlerde bulunan İsrailli yetkililer, ikili görüşmelerde İsrail ve Türkiye ekonomilerinin tarımsal üretim ve teknoloji yönünden birbirlerini tamamlayan yönlerine de özellikle dikkat çekmektedirler.İsrail ile Türkiye arasında yürürlükte olan Serbest Ticaret Anlaşması ve diğer Ekonomik ve Teknik İşbirliği Anlaşmaları ise iki ülke ilişkilerine büyük ivme kazandırmaktadır.Bu çalışmamızda amacımız, İsrail ile tarım alanında yapılabilecek ortak teknolojik ve bilimsel altyapı projelerini ortaya çıkarmaktır. Bu çerçevede; iki ülke ilişkilerinin Türkiye-İsrail Tarımsal İşbirliği Anlaşması gereğince, GAP bölgesindeki tarımsal üretime nasıl katkıda bulunabileceği üç ana başlıkta değerlendirilmeye çalışılmıştır.Çalışmamızın birinci bölümünde; Türkiye'deki tarımın genel yapısı ve Güneydoğu Anadolu Projesi'ni incelemeye çalıştık. Bu bölümde GAP projesinin Türkiye'nin en büyük kalkınma projesi olduğu vurgulanırken, bölgenin tarımsal potansiyeli üzerinde özellikle durulmuştur.Çalışmamızın ikinci bölümünde ise, İsrail'deki tarımın genel yapısı ve tarım projeleri üzerinde durulmuş, özellikle İsrail tarım endüstrisinin yapısı ve çalışmaları incelenmiştir. Bununla beraber İsrail'de elde edilen tarımsal verimin tarım teknolojisi ile birleştirilerek nasıl diğer ülkelere pazarlanabildiği belirlenmeye çalışılmıştır.Çalışmamızın üçüncü ve son bölümde ise, Türkiye-İsrail tarımsal işbirliği potansiyeli üzerine bir değerlendirme yapılmıştır. Bu değerlendirmede Türkiye ile İsrail'in ekonomik ilişkileri, Serbest Ticaret Anlaşması ve bunların sonucunda tarım ürünlerinin taviz pozisyon listeleri üzerinde de bilgiler verilmiştir.Ayrıca çalışmamızla ilgili olarak Türkiye-İsrail tarımsal işbirliği potansiyelinin GAP bölgesinde nasıl üretime geçirilebileceği ve halen uygulanabilirlik durumları değerlendirilmiştir.Türkiye-İsrail Tarımsal İşbirliği Anlaşmasının GAP Bölgesi'ndeki çeşitli uygulanmalarda başarılı olabilmesi için şu önerilerde bulunabiliriz;* Yaklaşık olarak toplam yatırım tutarı 32 milyar dolar olarak dile getirilen GAP projesi henüz tamamlanmamasına rağmen enerji üretimi ve sosyal içeriği ile gerçekten önemli faydalar sağlamaktadır. Ancak mevcut ürün deseni değiştirilmediği ve modern teknolojiler kullanılmadığı takdirde tarım alanında istenen verimi elde etmek ne yazık ki kolay gözükmemektedir.* GAP master planında öngörülen temel kalkınma hedefleri bölgenin temelde tarıma dayalı ihracat üssü haline getirilmesine dayanmaktadır. GAP Projesi'nin bundan sonraki aşamaları da ürün ve pazar çeşitliliği ile birlikte tarıma dayalı ihracat hedefini dikkate alacak şekilde yürütülmelidir. GAP Bölgesi ise tarıma dayalı gıda sanayinin nüvesini teşkil etmelidir.* Başta sulama alanında olmak üzere projeler kapsamında götürülen hizmetlerin etkin bir şekilde kullanımını sağlamak için GAP Bölgesi'ndeki çiftçilerin eğitimine büyük önem verilmelidir.* Yaş meyve ve sebze üretiminde bölgedeki mevcut üretimin çeşitlendirilmesiyle bu alanda yüksek bir üretim düzeyine ulaşılacaktır. Bu alanda uygun çeşitlerin seçimi ve doğru üretim tekniklerinin kullanımı yanında ambalajlama, depolama ve pazarlama tekniklerinin geliştirilmesi büyük önem taşımaktadır.* Bu çerçevede İsrail ile sulama ve tohum üretimin yanı sıra seracılık, hayvancılık ve tarımsal mekanizasyon gibi konularda da işbirliği çalışmalarına başlanılabilir.Günümüzde teknoloji üretemeyen, transfer edilen teknolojileri de özümseyemeyen toplumların geleceğe umutla bakamayacakları bir gerçektir. Türkiye'de tarım endüstrisi alanında know-how transferine başvurmaz ise gelecekte güçlü bir tarım ülkesi olma hayalini hayata geçiremez.Bu açıdan İsrail ile tarımda mevcut işbirliği potansiyeli çok yönlü ele alınmalı ve milli menfaatler çerçevesinde kamu ve özel sektörün işbirliği teşvik edilmelidir. Tarım alanında elde edilen her türlü teknik ve teknolojik gelişme yakından izlenmeli ve yeni uygulamaların Türk tarımının istifadesine sunulması sağlanmalıdır.ABSTRACT The world is in a situation of rapid developments from social, political and economic aspects at the beggining of 21th century. Also some new balances have begin to arise from the political view. Meanwhile, Turkey draws attention of whole world due to its geopolitics and geostrategic position. Because of rapid increase in the world population and natural disasters, agricultural production gains considerable importance day by day in the world. Those countries which have experienced poverty and starvation, have to be dependent on other countries to meet their foodstuffs. Turkey is one of the rare self sufficient countries which can cover its own needs, with its large territory, land and rich geographical resources and the amount of food production. Despite of its tantamount capacities, it is impossible to say that Turkey is making use of its resources efficiently. The GAP project, carried out to eradicate agricultural shortage and export foodstuffs, will play a very important role in the future of Turkey. Completion of the South Eastern Anatolian Project with the installation of 22 dams and hundreds of irrigation systems on Firat and Dicle especially in the South Eastern Anatolia Region has a great importance for Turkey. It can say that through these projects, the power and importance of Turkey will increase even more in the region. Although, the deficiencies of agricultural technology and irrigation system have been frequently emphasized in our country since the laying down of the foundation of the project in 1970s, the scientific and technical studies, conducted on the issue have continued to be insufficient. On the other hand Israel, that developed a close relation with Turkey recently, draws the attention of the world with its agricultural researches in the country and abroad. Though Israel is surrendered by the deserts, it has succeeded to take important steps regarding to irrigation and seed improvement studies. The high productive seeds have been produced in Israel and exported to many countries. The Israeli government, preparing a considerable budget for the new techniques and technologies, also shows great interest to the GAP project. Israeli officials who have been visiting our country frequently, state in the bilateral negotiations that Turkey and Israel complete one another from the point of agricultural production and technology. Free Trade Agreement and other economic and technical cooperation agreements between the two countries have given impetus to the bilateral relations. Our main goal in this study is to reveal common technological and scientific infrastructure projects which could be conducted with the partnership of Israel and Turkey, relating to agriculture. The affects of the relations between two countries on agricultural production in GAP region, under the framework of Turkey-Israel Agricultural Cooperation Agreement, will be evaluated under three main chapters. At the first part of our study, we have tried to investigate the general structure of agriculture in Turkey and the Southeastern Anatolia Project. As we emphasized on the GAP project as the largest development project of Turkey we will also stress on agricultural potential of Turkey. In the second part of our study, we evaluated the general structure of agriculture in Israel and agricultural projects in this country. Furthermore, we try to determine how the agricultural efficiency in Israel is combined with the agricultural technology and marketing techniques to foreign countries. In the third and last part, we make some evaluations on the agricultural cooperation potential between Turkey and Israel. In the framework of this evaluation some information has been given about the economic relations between the two countries, Free Trade Agreement, and as a result of these agreements, about the privileged position lists of agricultural products. Relating to our studies, we also have evaluated how the Turkey-Israel agricultural cooperation potential in the GAP region can be tapped and mentioned the feasibility situations. We can suggest the followings so as to be successful in the several applications of Turkey-Israel Agricultural Cooperation Agreement in the GAP region. * Although the GAP project with $ 32 billion investment cost has not been completed yet, it is started to provide effective benefits with its social context and energy production. However, unless the available product design will be changed and modern technologies will be applied, it is not easy to get expected and planned output. * Basic development goals which have been envisaged in the GAP master plan, are based on the principles to make the region an exportation base. Other stages of the GAP project should be conducted by taking the diversifications of products and markets together with the exportation goal based on agriculture into consideration. The GAP region also forms the nucleus of food industry based on agriculture. * The training of the farmers in the GAP region, especially on the irrigation and other services provided in the framework of the GAP project should be given a special importance to carry out the project effectively. * Through the production variety of fresh fruit and vegetable in the region, a high production level will be able to be reached. Apart from selecting proper and suitable varieties and usage of the correct techniques of production, the techniques of packaging, storing, and marketing are also very important. * In this framework, we can cooperate with Israel on the fields of greenhouse, stock raising and mechanization of agriculture, besides irrigation and seed production. Today, it is a reality that societies, not applying technology, cannot look to the future with hope. If not applied to 'know-how' transfer in the agricultural field, Turkey cannot realize his ideal of being a country with a strong agricultural sector in the future.From this perspective, the agricultural cooperation potential with Israel should be evaluated multidimensional, an so the public and private sectors should be encouraged in the framework of national interests. Any developments in the agricultural field should be followed and new applications should be provided for the benefit and exploitation of Turkish agriculture.