Suchergebnisse

Eingeleitet und zusammengestellt von Hans Martin Schaller ; Text lateinisch ; Literaturverzeichnis Seite 76-[77] ; Volltext // Exemplar mit der Signatur: Augsburg, Universitätsbibliothek -- 01/NM 1100 H673-1

The century following Duke Humphrey's death has transmitted an image of "the Good Duke" that modern historiography may find misleading. Contemporary scholarship is interested in his role as the promoter of humanism in fifteenth-century England; yet, though in the course of his life there were acknowledgements of his patronage, the years immediately following his death saw his image undergo a metamorphosis. His role as a proto-humanist was quickly forgotten, while the political resonance of his death made later scholars overlook his unsuccessful career as a politician. Humphrey's death created a major sensation, and after the fall of the Lancasters it was quickly exploited for propaganda purposes by the York faction first, and by the Tudors afterwards. Humphrey haunts Elizabethan drama and Ovidian epistles, appears as an improbable Wycliffite in Foxe's "Acts" and as a wise man of the world in More's "Dialogue Concerning Heresies". The present article takes Duke Humphrey and his afterlives as a case study for the examination of the role of propaganda in literary/political biography.

Coloniae Agrip exc: Ian Busemaker; Q ; Die Wappen in den Federn des Doppeladlers sind in Vierergruppen eingeteilt. Um diese einzuhalten, ist z.B. bei den drei geistlichen Kurfürsten das Papstwappen hinzugefügt. Vgl. dazu auch spätmittelalterliche Wappenbücher ; Ill: Bussemacher, Johann; Quad, Matthias; Name größtenteils abgeschnitten, im Münchner Exemplar hss. ergänzt; Matthias Quad ermittelt aus Signatur Q am unteren Rand der Illustration ; Verlagsort und Verleger ermittelt aus Stecherangabe ; Politisches Flugblatt; Prokaiserliche Propaganda ; Ausfuehrliche Beschreibung ; Volltext // Exemplar mit der Signatur: München, Bayerische Staatsbibliothek -- Einbl. V,91

Ueber den Religionszustand in den prußischen Staaten seit der Regierung Friedrichs des Grossen… (Lipsk,1778) - pierwszy tom anonimowo wydanej publikacji o stanie i kondycji szeroko pojętej religii w państwach pruskich od czasów panowania Fryderyka II Wielkiego (1712-1786) - króla Prus w latach 1740-1786, pod którego rządami Prusy stały się jednym z najpotężniejszych państw europejskich. Warto, w tym miejscu zaznaczyć, że Fryderyk II Wielki był agnostykiem, a o chrześcijaństwie wyrażał się z pogardą. Tolerował jednak w swoim państwie różne wyznania, będąc pierwszym królem Prus, który tak otwarcie dystansował się od spraw religii. W instrukcji wydanej na początku swych rządów podkreślał, że religia poddanych go nie interesuje i mógłby nawet przyjąć "Turków i pogan" i wybudować im świątynie ich obrządków, jeżeli przyczyniłoby się to do dobra państwa. Była to postawa wyjątkowa w ówczesnej Europie. Publikacja, opracowana w formie serii listów, jest zbiorem wiarygodnych i bezstronnych (neutralnych) obserwacji autora, dotyczących kondycji religii i sposobu jej postrzegania, w czasach mu współczesnych. Refleksje i spostrzeżenia, zebrane w niniejszym tomie w 24 listach z załącznikami, dotyczą m.in.: różnych aspektów sytuacji kościoła, roli, działalności i struktury duchowieństwa, reputacji duchownych, znaczenia instytucji kościelnych, zaangażowania duchowieństwa oraz osób świeckich w życie religijne, religijności i przekonań społeczeństwa, kondycji duchowej i poglądów członków różnych wyznań, wpływu nauczania oraz działalności religijnej na pozostałą część społeczeństwa, sposobu postrzegania religii i duchowieństwa przez niewierzących, wolności praktyk religijnych, szeroko pojętej praktyki religijnej, liturgii, stanu i rozwoju katechizacji, kaznodziejstwa, homiletyki etc. Karta tytułowa publikacji została opatrzona fragmentem z filozoficznego dialogu o wróżbiarstwie Cycerona : "Quam ob rem, ut religio propaganda etiam est, quae est iuncta cum cognitatione naturae, sic superstitionis stirpes omnes eligendae" ("Toteż o ile religię, która łączy się z poznaniem wszechświata, należy krzewić, o tyle wszelkie odrośle zabobonu trzeba wyrwać wraz z korzeniami"). Autorem niniejszej publikacji jest Johann Heinrich Friedrich Ulrich ( 1751-1798).