Suchergebnisse

Menjehere mbas viteve te luft es se dyte boterore, studimet mbi paqen dhe mbrojtjen nga konfl iktet e ndryshme, jane berë perhere e më të rendsishme duke arritur në një ndryshim rrenjesor të paradigmave në vitet '70. Vemendja e studiuesve u perqendru në konceptin "paqe" (negative) jo më si ekuilibër internacjonale diametralisht i kundërt me gjendjen e luft es por si raport që ka të bejnë me "mungesën e dhunës" (structurale o kulturale). Nje paqe e ndertuar vetëm nepermjet ndryshimit rrenjesor të shoqerisë, të zhvillimit politik e ekonomik, si dhe zhdukjes se pabarazinave. Ne brendesi te ketij projekti që permbledh shumë fusha studimi ne te cilin ishte e rendsishme krij imi i nje shoqerij e te re në sferën politike, ekonomike e kulturore perfshihet edhe një mendim i ri mbi ate te quajturën "Peace Economics". Çfare do te thotë: "Peace Economics"? Duke perdorur thenjet e Jurgen Brauer dhe ato të Raul Caruso mund te themi që ajo përfshin studimin ekonomik, projektimin dhe themelimin e nocjoneve kryesore dhe istitucionet perkatse politike, ekonomike dhe kulturore; bashkëveprimi i tyre, dhe politikat per të parandaluar, lehtësuar o zgjidhjen e çdo lloj violence aktuale, dhe fshehur, o konfl ikte të tjera shkaterruese brenda shoqerive ose mes shoqerive te ndryeshme". Cilat jane krakteristikat e Peace Economics? Dhe çfare lidhje egziston mes Peace Economics dhe procesit te integrimit europjan? Ky përpunim do te tregojë se fi llimi i këtij studimi i ka rrenjet në procesin e integrimit që ka sjelle krij imin e istituteve europjane. Mund te themi që zhvillimi i njeres ka ndihmuar e kondiscionuar zhvillimin e tjetres dhe gjithashtu në te kundert. Shembulli dhe historia e komunitetit europjan (Europes se bashkuar) dëshmojnë qe bashkpunimi dhe integrimi politik, ekonomik shoqeror kan qenë elemente të domodoshme te nje politike qe ka ndyshuar fetyuren e botes

In March 2011, rallies and demonstrations started in Syria, which later developed into an armed conflict and large-scale military operations between the Syrian government and opposition all over the country. With the gradual escalation of the conflict at the end of 2011, the Syrian government adopted a strategy of defending the western territories and regional centers, which were of strategic importance in Syria, and avoiding large-scale military operations in these areas. The situation in Syria changed dramatically at the end of 2015. It was due to Russia's direct military assistance to the Syrian government.The Syrian conflict has affected regional and extra-regional developments in the Middle East, paving the way for new realities, for the active engagement of a number of power centers in the Middle East and the processes of various formats aimed at a peaceful resolution of the conflict.During the conflict (2011-2020) there were some results in the negotiation process (regulated by various international formats) of the crisis. Though they had mainly solved problems partially in certain parts of Syria, the importance of meetings in such formats cannot be underestimated. The peculiarity and global nature of the conflict provided no other solution than partial solutions to the Syrian crisis, which had an enormous impact and created opportunities for the views of the conflicting parties to be heard. The aforementioned resolution processes of the conflict allow us to assume that the parties involved in the conflict have shifted to a partial solution to the Syrian crisis. It presupposes a short-term solution or freezing of issues related to some areas of military-political and socio-economic importance, ensuring predictability of developments, after which it will be possible to get a comprehensive agreement on the Syrian conflict.The Syrian conflict has long ceased to be a Middle Eastern regional reality, affecting global processes. Conflict resolution must have both regional and extra-regional dimensions, based on sensible and sincere approaches, which should prompt parties concerned with a quick resolution to the conflict to find the key to resolving the Syrian issue. ; 2011թ. մարտին Սիրիայում սկսվեցին բողոքի ցույցերը, որոնք վերաճեցին զինված բախումների և լայնածավալ ռազմական գործողությունների ողջ երկրում կառավարական ուժերի և ընդդիմության միջև: Իրավիճակը կտրուկ փոխվեց 2015թ. վերջին, երբ Ռուսաստանը կառավարությանն ուղղակի ռազմական օգնություն ցույց տվեց: Ճգնաժամին ուղեկցող բանակցային գործընթացն ընթացավ տարբեր ձևաչափերով և միայն մասամբ հարթեց ծագած խնդիրները: Հակամարտության լայնամասշտաբ բնույթը թույլ չտվեց ավելին, քան մասնատված լուծումներ: Բայց դրանք նաև հնարավորություն ստեղծեցին կողմերի տեսակետները լսելու համար: Սիրիայում արյունալի հակամարտությունը վաղուց դադարել է լինել այս երկրի ներքին գործը: Դրա կարգավորումը, անշուշտ, պետք է ունենա նաև արտատարածաշրջանային հարթություն՝ հիմնված ողջամիտ մոտեցումների վրա: ; С марта 2011 г. в Сирии начались акции протеста, которые переросли в вооружённые столкновения и крупномасштабные военные действия по всей стране между правительственными войсками и оппозицией. Ситуация резко изменилась к концу 2015 г., когда Россия оказала непосредственную военную помощь правительству. Переговорный процесс, сопровождавший кризис, протекал в разных форматах и лишь частично сглаживал возникшие проблемы. Масштабный характер конфликта не позволял большего, чем фрагментарноые решения. Но и они создали возможность, чтобы мнения сторон были услышаны. Кровопролитный конфликт в Сирии давно перестал быть внутренним делом этой страны. Его урегулирование непременно должно также иметь и внерегиональное измерение, основанное на разумных подходах.