Suchergebnisse

Arap Baharı olaylarının Mart 2011'de Suriye'ye sıçraması sonucunda zor durumda kalan Esad yönetiminin en büyük destekçisi İran olmuştur. İran'ın Suriye ile 30 yıllık bir ittifak geçmişi olsa da verdiği destek bu ittifak ilişkisinin çok ötesinde olmuş, İran; Suriye rejiminin ayakta kalmasını kendi güvenlik meselesi olarak görmüştür. İran bu süreç içerisinde Suriye yönetimine askeri, diplomatik ve ekonomik anlamda her türlü desteği sağlamış; yönetimin ayakta kalabilmesi için tüm imkânlarını seferber etmiştir. Ilımlı politikaları ile öne çıkan Ruhani zamanında dahi İran'ın Suriye politikasında yumuşama görülmeyişi ikili ilişkilerin temellerinin sorgulanmasını beraberinde getirmiştir. İran'ın Suriye politikasını belirleyen ana dinamik stratejik çıkarlar olsa da ittifak ilişkisinin 1979 İran İslam Devrimi sonrası başlamış olması stratejik çıkarları belirleyen dinamikleri de araştırma ihtiyacını doğurmuştur. Zira devrim öncesi İran'ın çıkarları Suriye ile zıt düşerken, devrim sonrası koşullar İran'ın Suriye ile ittifak ilişkisi geliştirmesini zorunlu kılmıştır. Bu da devrim sonrası kurulan İslam Cumhuriyeti'nin devlet ve lider yapısı ile ilgilidir. Bu kapsamda çalışmanın amacı İran-Suriye ittifak ilişkisinin nasıl başladığını ve hangi temeller üzerine inşa edildiğini araştırmak, tüm bunların Arap Baharı sürecine yansımasını incelemektir. Yapılan çalışma konuyu, devletlerin dış politikalarını onların lider algılarıyla değerlendiren neoklasik realizm perspektifinden okumakta, İran'ın Suriye politikasını, bu devletin karakteristiği ve lider yapısı ile birlikte değerlendirmektedir. ; Iran was the biggest supporter of the Assad administration, which was in a difficult situation as a result of the Arab spring events spreading to Syria in March 2011. Although Iran has a 30-year history of alliance with Syria, its support has been far beyond this alliance, Iran has seen the survival of the Syrian regime as its own security issue. During this process, Iran provided military, diplomatic and economic support to the Syrian government; It has mobilized all its resources for the survival of the administration. Even in the time of Rouhani, who was known for his moderate policies, the lack of softening in Iran's Syria policy brought about the questioning of the foundations of bilateral relations. Although the main dynamic that determines Iran's Syria policy is strategic interests, the fact that the alliance relationship started after the 1979 Iranian Islamic Revolution has led to the need to research the dynamics that determine strategic interests. Because while pre-revolutionary Iran's interests were at odds with Syria, post-revolutionary conditions made it necessary for Iran to develop an alliance with Syria. This is related to the state and leader structure of the Islamic Republic established after the revolution. In this context, the aim of the study is to investigate how the Iran- Syria alliance relationship started and on what foundations it was built, and to examine the reflection of all these on the Arab Spring process. The study reads the subject from the perspective of neoclassical realism, which evaluates the foreign policies of states with their perceptions of leaders, and evaluates Iran's Syria policy with the characteristics and leadership structure of this state.

YÖK Tez No: 692182 ; Realizm, Uluslararası İlişkilerin en temel sorusu olan savaşın sebebini insan doğası, güç ve çıkar kavramları ile açıklarken neorealizm ise sistem yapısı üzerinden açıklamıştır. Realist ve neorealist yaklaşımlar arasındaki en temel fark olan güç, klasik realistler için amaç iken yapısal realistler için bir araçtır. Soğuk Savaş sonrası güvenlik algısı, birey güvenliğinin ön plana çıkması, ulus devletin zayıflaması ve askeri güvenliğin öneminin azalması sonucu köklü değişimlere uğramış olsa da realist ve neorealist yaklaşımların öne sürdüğü fikirsel çerçevenin günümüzde devam ettiği görülmüştür. Klasik realizmin gerçeklikle ilgilenmesi, analiz düzeyi olarak devleti merkezi konuma alması, gücü vurgulaması ve dünya siyasetini anlamayı kolaylaştırması gibi sebeplerle gerçekçi bir teori haline gelmiştir. Ancak iki kutuplu dünya düzeninin başlaması ile Kenneth Waltz öncülüğünde sistem yapısına odaklanan yapısal realizm ortaya çıkmıştır. Bu gelişmeler çerçevesinde realizm, bilimsel bir hal almış ve uluslararası ilişkilerin baskın teorisi haline gelmiştir. Bu çalışmada Cumhuriyet döneminden başlanılarak son dönemi de kapsayacak şekilde TDP, motivasyonları ve dış politika davranışları realist ve yapısal realist çerçevesinde incelenmiştir. Çalışmada Türkiye'nin son dönemde ulusal güvenliğinin bir gereği olarak gerçekleştirdiği Türk Silahlı Kuvvetleri (TSK) operasyonlarıyla değişen dış politika algısı ve sonrasında bunun ulusal güvenliğe yansımaları incelenmiş olup, bir taraftan dış politikada statüko devam ettirilirken diğer taraftan değişen güvenlik sorunları karşısında savunmacı bir dış politikadan saldırgan bir dış politikaya nasıl evirildiği analiz edilmiştir. ; While realism explains the cause of war, which is the most fundamental question of International Relations, with the concepts of human nature, power and interest, neorealism explains the system structure. The main difference between realist and neorealist approaches is power, while it is the aim for classical realists, it is a tool for structural realists. Although the perception of security after the Cold War has undergone radical changes as a result of the emergence of individual security, the weakening of the nation state and the decrease in the importance of military security, it has been observed that the mental framework put forward by realist and neo-realist approaches continues today. Classical realism has become a realistic theory for reasons such as its interest in reality, its centralization of the state as a level of analysis, its emphasis on power, and it makes it easier to understand world politics. However, with the start of the bipolar world order, structural realism that focused on system structure emerged under the leadership of Kenneth Waltz. Within the framework of these developments, realism has become scientific and has become the dominant theory of international relations. In this study, the Turkish foreign policy, motivations and foreign policy behaviors in the last period since the Atatürk period have been evaluated within the framework of structural realist. Turkey carried out for security purposes have been examined in the last period of TAF operations, while trying to maintain the status quo, it has been shown to follow an aggressive soft security issues in terms of changing policy.

30 Eylül 2015 tarihinde Rusya Suriye'de askeri operasyona başlamıştır. Operasyonun başlangıcından bu yana ana siyasi sonucu şüphesiz Beşar Esad rejiminin iktidarda kalmasını sağlamaktır. Rusya'nın Suriye'de gerçekleştirdiği askeri operasyon neticesinde Moskova, Orta Doğu'daki gelişmeleri ciddi ve kalıcı bir şekilde etkileyen ülkeler arasına girmiştir. Suriye krizine doğrudan katılmasıyla Rusya, Ortadoğu bölgesinde aktif bir aktör olarak davranmaya başlamış; İran ile ilişkileri geliştirmiş ve Sovyetler zamanında bile elde edemediği Suriye'de deniz ve hava üsleri kurabilmiştir. Aynı zamanda Moskova Türkiye'yi Astana sürecine dahil ederek, S-400 almaya ikna etmiştir. Şu anda bölgede ve dünyada ABD etkisine meydan okuyabilecek büyük güçler yalnızca Rusya ve Çin'dir. 2014 yılında Rusya'nın Kırım'ı ilhak etmesi, yeni bir Rus yayılmacılığı hakkındaki endişeleri arttırmıştır. Rusya'nın Suriye krizine doğrudan askeri müdahalesi, yalnızca Orta Doğu'da değil aynı zamanda küresel siyasette de belirleyici bir güç olma niyetinin göstergesidir. Rusya'nın söz konusu davranışı anarşik bir dünyada sürpriz değildir ve yalnızca Rus liderlerin kişisel özelliklerine indirgenerek açıklanamaz. Bu bağlamda küresel hegemonyası konusunda sıkıntı yaşayan ABD 2000'lerde Rusya'ya karşı bazı alanlarda hoşgörülü davransa da, artık Rusya'nın eşit ortak olma taleplerine sert tepki vererek çok kutuplu düzen arayışına karşı çıkmaya başlamıştır. ; Russia started a military operation in Syria on September 30 2015. The main political outcome since the beginning of the operation has undoubtedly been the fact that the Bashar al-Assad regime remains in power. As a result of Russia's military operation in Syria, Moscow has become a country that has a serious and fundamental impact on developments in the Middle East. With direct participation in the Syrian crisis, Russia began to act as an active player in the Middle East region; developed relations with Iran, established naval and air bases in Syria, which it could not obtain even in the Soviet times. At the same time Moscow has included Turkey in the Astana process and persuaded it to buy russian S-400. Now the great powers that can challenge the US influence in the region and in the world are only Russia and China. The annexation of Russia by Crimea in 2014 raised concerns about a new Russian expansionism. Russia's direct military intervention in the Syrian crisis is indicative of its intention to become a decisive force not only in the Middle East but also in global politics. The behavior of Russia is not surprising in an anarchic world and can not be accounted for only by the personal characteristics of Russian leaders. In this context, in 2000s tolerant in some areas against Russia, the United States, having problems with it's global hegemony, began to oppose the russian quest for a multi-polar order by reacting strongly to the demands of Russia for equal partnership.

Bu tez çalışması, uluslararası ilişkiler açısından siber uzayın neden olduğu yeni tartışma konularını ele almak suretiyle, Amerika Birleşik Devletleri (ABD) ve Rusya Federasyonu (RF)'nun siber güvenlik stratejilerini karşılaştırmalı olarak analiz etmek amacıyla hazırlanmıştır. Çalışmadaki temel sorunsalımız ise ABD ile RF'nin, siber güvenlik stratejilerini belirleme sürecinde birbirleriyle bir etkileşim ve etki-tepki ilişkisi içinde olup olmadığı tartışmasına odaklanmıştır. Bu doğrultuda tezde ulaşılan sonuç, ABD ve RF'nin siber güvenlik stratejilerini şekillendirme süreçlerinde, birbirlerine yönelik tehdit algılamalarının önemli etkisi olduğudur. Zira ABD ve RF arasında siber uzay alanında günümüze kadar süre gelen rekabetinin kökenleri her iki devletin Soğuk Savaş dönemindeki ideolojik ve askeri çekişmesinin bir sonucu olarak şekillenmiştir. Bununla birlikte söz konusu iki devlet kısa ve orta vadede ağ teknolojileri kapsamında askeri kapasitelerini geliştirmek için etkili bir siber savunma ve saldırı kapasitesi yaratmaya çalışacaklardır. Genel ve soyut olarak aktardığımız bu çerçeve içerisinde tez çalışmasının ilgi bölümlerinde: o Teknoloji kültürlerinin Soğuk Savaş döneminde ABD ve SSCB arasındaki askeri rekabetin günümüz siber uzay alanının şekillenmesine yaptığı katkıların, o 1990'lar başı ile birlikte küreselleşen, ticarileşen ve sivilleşen internet teknolojisinden ABD ve RF'nin askeri ve istihbari bir enstrüman olarak istifade etme arayışlarının, o Sosyal medya imkânlarını her iki devletin bir enformasyon savaşı aracı olarak kullanmaya yönelik planlamalarının, o ABD ve RF'nin bu yıllar ile birlikte şekillenmeye başlayan resmi siber güvenlik strateji belge ve doktrinlerinin, o Ulusal siber uzay alanlarını denetleyen hukuki rejimlerinin ve ulusal siber güvenlik kurumlarının faaliyetlerinin analiz edilmesine odaklanılmıştır. ; This thesis study aims at comparative analysis of cyber security policies adopted by United States of America (USA), and Russian Federation (RF), with consideration of new discussions originated from cyber space in the context of international relations. This work tries to find out whether there is an action-response relation between USA, and RF or not, in the course of setting cyber security strategies. Accordingly, this study found out the fact that USA, and RF's mutual perception of threat on their countries, is decisive when they are setting cyber security strategies. It is because of that today's ongoing competition between USA, and RF in the field of cyber space, originates from ideological, and military competition between USA, and RF during Cold War. Besides, the two states will try to create an effective cyber defense and attack capacity in order to improve their military capacities in the short and medium term within the scope of networking technologies. As we explained in general and abstract, in order to support arguments of this study, focus of related chapters of this thesis; o Contributions of technology cultures to the shaping of today's cyberspace space in the Cold War-era military rivalries between the USA and the Soviet Union, o Attempts of USA, and RF to benefit from internet technology as a means of military, and espionage, since it has been global, commercial, and civil by 1990s, o Planning of social media facilities for the use of the two states as an information warfare tool by the state, o USA, and RF's official cyber security strategy documents, and doctrines that started to be formed by then, o Legal regimes governing national cyber space areas; and activities of national cyber security institutions.

One of the major weaknesses of the studies on the development of International Relations (IR) curricula in Turkey is the lack of systematic data on the characteristics history development and current status of the IR academia. In order to reveal research practices of academicians and how international relations is taught and how IR scholars perceive the discipline an online survey was conducted among the faculty members of the IR Departments in Turkey in June-July 2009. Scholars were asked to answer 55 questions about the IR curriculum courses research subjects and major theoretical approaches political attitudes funds language and types of publication academic journals universities the involvement of academy in policy-making process and non-academic intellectual activities. The results of the survey indicates that IR studies in Turkey seems to be foreign policy oriented focus on Turkey and the big power policies and the discipline is under the influence of Realism.

Uluslararası ve bölgesel sistemdeki kırılmalar ve otorite boşluğu, devlet dışı silahlı aktörlerin devletleri taklit etmelerine ve güçlenmelerine neden olmuştur. Bu noktada, özellikle DEAŞ ve PYD/YPG gibi şiddet içeren devlet dışı silahlı aktörlerinin yükselişi ve eylemleri uluslararası sistemde "karma güvenlik ikilemine" neden olmuştur. Türkiye, son yıllarda sınırında artan terör tehdidi ve bölgedeki büyük güçlerin şüpheci eylemleri nedeniyle hayatta kalma ve güvenlik politikası izlemeye başlamıştır. Bu çalışmada, ofansif realizmin temel varsayımlarından yararlanılarak, bölgede büyüyen tehditler bağlamında Türkiye'nin Arap Baharından sonraki dış politikası incelenmiştir. Bu çalışma, Türkiye'nin güvenlik politikasında sert güç unsurlarını nasıl daha etkin kullanmaya başladığını tartışacaktır.Bu çalışmanın üç yönlü bir analiz merceğine sahiptir. İlk olarak, klasik, savunma ve ofansif realizmin kökenler ve varsayımları incelenmiştir. İkincisi, geleneksel Türk dış politikası; ilkeleri, uluslararası sistemin politika oluşturma üzerindeki etkisi ve güvenlik yaklaşımındaki değişiklikler tartışılmaktadır. Son olarak, devlet dışı silahlı bir aktör olarak PYD/YPG'nin özellikle Suriye krizi de göz önünde alınarak Türkiye'nin bölgesel güvenliğinde nasıl ana tehditlerden biri haline geldiği analiz edilmiştir. --- The refractions and authority vacuum in the international and regional system have led to non-state armed actors to imitate states and causing them to strengthen. At this point, especially with the rising of violent non-state actors such as DEASH and PYD/YPG and their actions have caused a "mixed security dilemma" in the international system. In recent years, Turkey has began to pursue survival and security policies because of increasing terrorist threats on it's border and skeptical actions of great powers in the region. In this study, utilizing the primary assumptions of offensive realism, Turkey's foreign policy after the Arab Spring in context of growing threats in the region is analysed. This study will discuss how Turkey began to use hard power elements more effectively in it's security policy.The analytical lens of this study is threefold.First, the origins and assumptions of classical, defensive and offensive realism are examined. Second, traditional Turkish foreign policy; its principles, the impact of the international system on policy making and changes in the security approach are discussed. Finally, the PYD/YPG as a non-state armed actor is examined, specifically how it became one of the main threats to Turkey's regional security, also taking into account the Syria crisis.

Uluslararası iletişim düzenindeki asimetrik karşılıklı bağımlılık, reform tartışmalarına yol açmaktadır. Alanyazında bu sorun sıklıkla eleştirel kuram bağlamında özellikle ekonomi politik açıdan ele alınmıştır. Uluslararası İlişkiler'in temel paradigmaları realizm ve liberalizme göre yapılandırılmış olan ve güç ilişkilerine dayalı bu düzende, reforma yönelik çabalar beklentileri karşılamaktan uzaktır. Bu çalışmanın amacı, soruna farklı bir açıdan yaklaşarak, iki baskın teorinin uluslararası iletişim düzeninde reforma yönelik katkı potansiyellerinin incelenmesidir. Neorealist ve neoliberal analizlerde sosyolojik ve normatif unsurların giderek daha fazla dikkate alınmasının gerekçesi yine küreselleşmeyle artan karşılıklı bağımlılıktır. Dolayısıyla bu teorik çalışmada, karşılıklı bağımlılık ve reform kavramlarının, uluslararası iletişimin farklı analiz düzeylerini içeren (1) enformasyon toplumu, (2) kültürlerarası iletişim ve kamu diplomasisi ve (3) küresel yönetişim unsurları bağlamında betimsel ve karşılaştırmalı bir analizi yapılmaktadır. Teorik çerçeve olarak realizm ve liberalizmin seçilmesinin nedeni, realist ve liberal temellere dayalı iletişim düzeninde reformun yine bu teorilerin kavramları üzerinden tartışılmasının faydalı olacağı tezidir. Reform ve çözüm çabalarında politika üretilmesi ve harekete geçilmesi beklenen alanlar; küresel bir enformasyon toplumu, ortak değer ve çıkarlar için uluslararası kamuoyunun oluşturulmasını sağlayacak kamu diplomasisi uygulamaları ve uluslararası kuruluşlar aracılığıyla daha etkin ve adil bir küresel yönetişimdir. ; In the international communication order, the asymmetry in mutual interdependence leads to discussions on reform. In the literature, this dilemma is mostly studied through political economic lenses of the critical theory. The major paradigms, realism and liberalism in International Relations have shaped the structure of this order based on power relations and the efforts for a reform have been far away from meeting the expectations. The purpose of this paper is to approach the problem differently and investigate the potential of these theories for a reform. In the neorealist and neoliberal analyses, the sociological and normative concerns are increasingly taken into consideration also owing to increasing mutual interdependence with globalization. Therefore, in this theoretical paper, a descriptive and comparative analysis of the concepts mutual interdependence and reform is made according to (1) information society, (2) intercultural communication and public diplomacy and (3) global governance that involve different levels of analysis in international communication. The theoretical framework is constructed on realism and liberalism because of the thesis that a discussion on reform according to their perspective may prove more fruitful since the communication order is already based on realist and liberal concepts and arguments. In the quest for reform, the issue areas that require policies and action are a global information society, public diplomacy for an international public opinion and an effective and just global governance through initiatives of the international organizations.

2011 yılında sınırlı bir halk hareketi şeklinde başlayan Suriye İç Savaşı, kısa sürede bölgesel ve küresel çapta ağır sonuçlar doğuran ve çok sayıda aktörü içine çeken bir gelişme olmuştur. Bu süreçte, özellikle bölge devletleri iç savaşın etkisinden kaçınamamış ve meseleye dahil olmak durumunda kalmıştır. Bu bağlamda Suriye İç Savaşı, Türkiye için de süreçte en temel dış politika konusu haline gelmiştir. Bu çalışmada, Türkiye'nin iç savaşa yönelik doğrudan müdahale öncesi dönemde izlediği dış politikasının analizi yapılacaktır. Bu analiz, güncel Türk dış politikasının değerlendirmesinin ancak doğrudan müdahale öncesi dönemde yaşanan dönüşümlerin doğru anlaşılmasıyla mümkün olabileceği ön kabulüyle yapılmaktadır. Bu nedenle, analizin kapsamlı ve bütüncül bir bakış açısıyla ele alınması için kuramsal çerçeve olarak neoklasik realizm belirlenmiştir. Bağımsız değişken olarak kabul edilen sistemik sinyallerin, yerel faktörlerin yani ara değişkenlerin vasıtasıyla dış politikaya dönüştürüldüğü önermesiyle neoklasik realizm, Türkiye'nin dış politikasındaki dönüşümleri açıklamak adına kullanılmıştır. 2015 yılına kadar "Esadsız bir Suriye" stratejisi yürüten Türkiye, dışsal ve içsel gelişmeler uyarınca bu yaklaşımını yumuşatmış ve doğrudan müdahaleye evrilecek yeni stratejisini uygulamaya geçirmiştir. Çalışmada, bu dönüşümün altyapısını oluşturan bağımsız ve ara değişkenler ile başta milli güvenliğe tehdit oluştuğu algısıyla izlenen dış politika olmak üzere Türk dış politikasının sürekliliklerinin bu süreçteki etki ve belirleyicilikleri tartışılmıştır. ; The Syrian Civil War, which started in the form of a limited public movement in 2011, has been a development that has had heavy regional and global results and attracted many actors in short time. Many regional states could not avoid the impact of civil war. In this context, the Syrian Civil War has become the main foreign policy issue for Turkey. In this study, Turkey's foreign policy toward the civil war until the time of direct intervention will be analyzed. This analysis is based on the preliminary assumption that the evaluation of current Turkish foreign policy can only be possible with the correct understanding of the transformations in the period before the direct intervention. Neoclassical realism has been determined as the theoretical framework for a comprehensive and holistic analysis. Neoclassical realism, which claims that systemic signals (independent variable) are transformed into foreign policy through intervening variables, is used to explain the transformations in Turkey's foreign policy. The basic strategy of Turkish government, until 2015, was to overthrow the Assad government. However, due to external and internal developments, Turkey softened this approach and passed to implement the new strategy, which evolved to direct intervention. In the study, independent and intervening variables that are the basis of this transformation and the effects and determinants of the continuity of Turkish foreign policy are examined.

Aviva Butt has just finished translating in collaboration with the author, Salim Barakat's first novel Fuqahā' al-Ẓalām (Sages of Darkness) written in 1985. The translation was done from a later original Arabic manuscript roughly the same as the 1994 Baghdadi edition. Sages of Darkness is a Kurdish Sufi novel depicting Kurdish life in late Ottoman times. It is, in fact, a philosophical novel with a strong dose of psychological realism, written in a style derived from Classical Modernism. And so, it is mainstream literature, an achievement in view of the late start in novel-writing by the Kurdish far-flung writers' community. The action line, full of suspense, violence, and murder, is greatly about the tribal notable "Avdei Sarei," who does everything he can to ensure the survival of his business and the economic health of his endeavors. In this article, the translator of Sages of Darkness analyzes Barakat's novelistic techniques for the purpose of prompting a better understanding of the novel, and by-the-by, if possible, to solve the enigma of the meaning of the title.

Security Studies cover the security of referent objects, individuals, or states. Since the Second World War, the importance and depth of Security Studies have increased. In the post-cold war period, it was seen as a purely military field and was handled within the scope of the power policies of the states. In the post-Cold War period, it emerged as a multidimensional form. This research describes prominent approaches such as Realism, Liberalism, Peace, and Critical Security Studies and the most recent essential theories. The research underlines the three pillars of The Copenhagen School, which has contributed to the academic literature on securitization/desecuritization theory, regional security complex theory, and sectoral security approach in international security studies. In the securitization theory, any subject can be non-politicised, politicised, or elevated to a national security concern level. According to the Regional Security Complex pillar, standard points, security priorities, and security dynamics must coincide with establishing a region in the security realm. Lastly, the safety of human societies is affected by factors in five primary areas - military, political, economic, social, and environmental factors. The study concludes that the Copenhagen School occupies a significant position among security studies methodologies and offers a helpful framework for examining contemporary global security concerns.

The present study brings to light some of the original novelistic writing techniques that Salim Barakat evolved in his first novel entitled Fuqahā' al-Ẓalām (Sages of Darkness). With this novel, the author laid the foundation for techniques to be used in his subsequent novels. In the absence of an established Middle Eastern or Kurdish tradition of novel writing, Barakat had ample space to develop his own original techniques. He first published Sages of Darkness in 1985 in Nicosia Cyprus, and later published a second edition in Baghdad in 1994—with a further overlay of cinematic imagery and use of his own poetics and vocabulary as in his poems of the intervening period. An anthology of Barakat's poems in the original Arabic can now be read online. And there are also English translations in the Anthology of Aviva Butt's book of 20 September 2021(see the References at the end of this article). A previous article on Sages of Darkness published in IJOKS 7 (1) (2022) attempted to establish the genre of Barakat's novel as psychological realism with philosophical and fantastical elements—the first 50 pages were examined. In this study, I will mention the frequent symbolic relationship of the environment to Kurdish life—as seen in the first approximately 120 pages. A completed English translation of Sages of Darkness, including the remaining 90 pages underway, will hopefully be published by early next year.

Likud Partisi'nin 1977 seçimleriyle iktidara gelmesi İsrail siyasi tarihinde dönüm noktası olarak görülmüş ve bu değişimin İsrail dış politikasında ve siyasi kültüründe ortaya çıkardığı politik, sosyal ve askeri dönüşümler 'İkinci İsrail' değerlendirmelerine yol açmıştır. Tezin temel iddiası Likud Partisi'nin ideolojisinden, liderlerine ve tabanına kadar partiyi var eden faktörlerin Arap-İsrail sorununa yönelik İsrail dış politikasını etkilediği ve sorunun kronikleşmesinde ve derinleşmesinde Likud'un ilk iktidar döneminin (1977-1992) etkili olduğudur. Tezde Likud Partisi'nin genelde İsrail dış politikasında özelde ise Arap-İsrail sorunundaki etkisi Neoklasik Realizm çerçevesinde analiz edilmiştir. Maddi kapasite ve güç dağılımı unsurlarının uluslararası ilişkilerde nedensel üstünlüğe sahip olduğunun altını çizen Neoklasik Realizm, bunun yanında ara değişken olarak kodladığı lider algısı, ideoloji, devlet-toplum ilişkisi, stratejik kültür ve yerel kurumlar gibi faktörlerin de karar alma süreçlerinde önemli rol oynadığını vurgulamaktadır. Bu anlamda Likud Partisi'nin Filistin'in bir bütün olarak İsrail'e ait olduğu inancı, güvenliğin askeri kapasiteyle sağlanabileceği yaklaşımı, uzlaşı karşıtlığı, barışa olan güvensizliği ve agresif yerleşim politikası; İsrail'i dış politikada ideolojik aidiyeti önceleyen ve sertlik yanlısı politikalara yönlendirmiştir. Nitekim girişilen tüm müzakare çabalarını sonuçsuz bırakan Likud Partisi; Golan Tepeleri'nin ilhakı, Kudüs'ün başkent yapılması, Irak Osirak saldırısı, Lübnan işgali, Filistinlilerin ulusal haklarının inkârı ve yasadışı yerleşimlere öncelik veren politikalarıyla sorunların daha da derinleşmesine ve hatta kronik hale dönüşmesine yol açmıştır. Likud Partisi'nin dış politikasının temel parametrelerini oluşturan bu faktörler İsrail siyasetinde ve İsrail'in Arap-İsrail çatışmasına ve Filistin sorununa yönelik politikasında çok ciddi dönüşümler yaratmış ve bugün dahi geçerliliğini koruyan sertlik yanlısı, tavizsiz ve tek taraflı yaklaşımların referans noktasını oluşturmuştur. --- Likud Party came to power in 1977, was seen as a turning point in the Israeli political history. The political, social and military transformations that caused in Israel's foreign policy and political culture labelled as "Second Israel". The main claim of the thesis is that the factors that created the party in the first ruling period of Likud (1977-1992) such as ideology, leader perception and voters profile, affected the Israeli foreign policy towards the Arab-Israeli conflict which led to the chronicization and deepening of the conflict. Neoclassical Realism is selected as the theory for the examination of these policies. Neoclassical Realism gives priority to the material capacity and power distribution elements in international relations, however, it emphasizes that factors such as leader perception, ideology, state-society relationship, strategic culture, and local institutions, which they considered as intervening variables, plays an important role in decision-making processes. The policies that Likud Party pursued during its government, which idea of Palestine belongs to Israel as a whole, security can be provided with military capacity, mistrust of negotiation and aggressive settlements activities, has led Israel Foreign Policy to the acquired harsh and strict ideological position regarding Arab-Israeli conflict. As a matter of fact, Likud Party has caused the conflict to deepen and led chronicity of problem as it turned all negotiation efforts down, the annexation of the Golan Heights, change the status of Jerusalem, the Iraq Osirak attack, the Lebanese occupation, the denial of Palestinians' national rights and policies that prioritize illegal settlements. In this respect, these main parameters of the foreign policy of the Likud Party are the main reference point of uncompromising, unilateral approaches, and hawkish approaches that dominated even today's Israeli politics.

Amerika'nın izlemiş olduğu dış politikalar akademik ortamda sıkça çalışma konusu olmuştur. Bu akademik çalışmada ise Amerika'nın Makyavelist dış politika anlayışı Afganistan üzerinden örnek alınarak incelenmiştir. Machiavelli siyaset biliminin en önemli düşünürlerinden birisidir. Machiavelli, pragmatizm ve realizm konusunda önemli bir düşünce sistemi ortaya koymuştur. Bu anlamda Amerikan dış politikası ile örtüşen Makyavelist siyaset felsefesi, bu akademik çalışma için önemli bir referans noktası olmuştur. Bu çalışmada Amerika Birleşik Devletleri'nin dış politikadaki Makyavelist tarzı, tarihten örnekleri referans alınarak ortaya konmuştur. Amerika'nın Soğuk Savaş öncesi ve sonrasında nasıl bir dış politikaya yer verdiği incelenmiştir ve Makyavelist felsefe ile örtüşen yönleri ortaya konmuştur. Machiavelli'nin devlet anlayışının nasıl olduğu ve gücün nasıl elde edileceği çalışmada incelenmiştir. Diğer yandan Machiavelli'nin prens yani hükümdara yönelik tavsiyelerinin neler olduğuna da yer verilmiştir. Amerika'nın uluslararası sistemde Makyavelizm ile örtüşen dış politika anlayışı çalışmada yer almıştır. Bu anlamda Amerika'nın, Afganistan üzerinde nasıl bir gelişim gösterdiği incelenmiştir. Ayrıca 11 Eylül saldırıları ve gösterdiği reaksiyonlar da ele alınmıştır. Amerika'nın terör saldırıları neticesinde kendi çıkarlarına uygun bir şekilde nasıl bir savunma ortaya koyduğu irdelenmiştir. Bu anlamda Amerika'nın, 11 Eylül Saldırıları sonrasında kendi çıkarlarını Birlemiş Milletler ve NATO nezdinde nasıl koruduğu uluslararası hukuk ve antlaşmalar çerçevesinde incelenmiştir. 11 Eylül Saldırılarına karşılık olarak Amerika'nın Afganistan'ı işgal etmesinin, Amerika için ne gibi bölgesel ve stratejik kazanımlar sağladığı ortaya konmuştur. Bu bağlamda Afganistan işgalinde, Amerika'nın stratejik kazanımları ve uluslararası ilişkilerdeki çıkarcı yani pragmatist tutum şekli, Makyavelist siyaset anlayışı üzerinden açıklanmaya çalışılmıştır. ; Foreign policies pursued by the United States have been the subject of frequent study in an academic environment. In this academic study, America's understanding of Machiavellian foreign policy has been studied by taking an example from Afghanistan. Machiavelli is one of the most important thinkers of political science. Machiavelli has put forward an important system of thought on pragmatism and realism. In this sense, Machiavellian political philosophy, which overlaps with American foreign policy, has been an important reference point for this academic study. In this study, the Machiavellian style of the United States in foreign policy has been revealed by taking the examples from history. What kind of foreign policy America has included before and after the Cold War has been examined and its aspects overlapping with Machiavellian philosophy have been revealed. How Machiavelli's understanding of the state and how to obtain power is examined in the study. On the other hand, the recommendations of Machiavelli for the prince, the ruler, are also included. America's understanding of foreign policy, which coincides with Machiavelism in the international system, was included in the study. In this sense, how America has developed over Afghanistan has been examined. In addition, the September 11 attacks and their reactions were also discussed. As a result of the terrorist attacks of the United States, it was examined what kind of defense they put forward in accordance with their own interests. In this sense, how America protects its interests before United Nations and NATO after the September 11 attacks has been examined within the framework of international law and treaties. It is revealed what kind of regional and strategic gains the America's invasion of Afghanistan in response to the September 11 attacks. In this context, in the invasion of Afghanistan, the strategic achievements of America and the manner of pragmatist attitude in international relations are tried to be explained through the Machiavellian politics.

Bu çalışmada Belucilerin ulusçu istemlerini meşrulaştıran toplumsal faktörler değerlendirilmiştir. Bu değerlendirmenin yapılmak istenmesinin esas nedeni, Pakistan ve İran toprakların da bölünmüş halde yaşayan bu halkın yükselen ulusçu istemleriyle küresel/bölgesel aktörlerin stratejileri arasında yakın bir ilişkinin olmasıdır. Beluci ulusçuluğunun değerlendirilmesi hususunda ise Kopenhag Okulunun öngördüğü güvenlikleştirme yaklaşımı kullanılmıştır. Ulusçuluk girişimleri genel itibarıyla devletler arası ilişkiler üzerinden ve realist kuram bağlamında anlamlandırıldığı için, Beluci kimliğinin konsolide olmasında etkili toplumsal faktörlerin sosyal inşacılık üzerine temellendirilmiş bir yaklaşım olan güvenlikleştirme çerçevesinde ele alınması önemli bir farklılık oluşturmaktadır. Çalışmanın vardığı sonuç ise, Beluci ulusal kimliğinin Pakistan ve İranın toprak bütünlüğünü tehdit edebilecek ve bölgesel dengelere etki edebilecek şekilde kullanılabilecek bir toplumsal meşruiyete sahip olduğudur. ; Societal factors that legitimize the nationalist volition of Baloch people are evaluated in this study. Main reason for making this evaluation is the close relation between the rising nationalist volition among the Baloch people and the strategies of the global/regional actors. The approach of securitization that the Copenhagen School has provided is used in analyzing the Baloch nationalism. Assessing the societal factors , which are influential in consolidating the Baloch identity by using the approach of securitization, constitutes an important difference. This is because the nationalist attempts are generally interpreted via interstate relations and by implying on the theoretical frame of realism. The study has attained that the Baloch national identity possesses a societal justification that threatens the territorial integrity of Pakistan and Iran and also influences the regional balances.