Suchergebnisse

Bu çalışmada acı, en öncelikle, Nietzsche'nin soykütüğü yöntemle soruşturduğu muhtevası istikametinde incelenecektir. Décadence ya da nihilizme götüren "ressentiment metafiziğinin" de ancak bireyin acıyı olumlaması sayesinde geriletilebileceğinin, üst-insanın kendini aşma serüveninin tam da bu bağlamda mühim addedildiğinin altı çizilecektir. Bunun akabinde, acı ve ressentiment'in Nietzsche felsefesindeki sair yansımalarının politik olduğu varsayımıyla Yahudi-Hristiyan ahlakı, modern ideolojiler ve devlet eleştirileri mercek altına alınacaktır. Son olarak, Nietzsche'nin "güç istenci", "bengi dönüş" ve "üst-insan" gibi meşhur kavramlarıyla acı ve ressentiment üzerindeki okumaları eşliğinde demokratik-çoğulculuğun mu yoksa "aristokratik bir radikalizm"in mi izini sürdüğünün tartışması yürütülecektir. Nihayetinde, hem bir his hem de Nietzsche'nin felsefesinin temel yapı taşlarından biri olan acının ressentiment ile irtibatının Nietzsche'de "politik-olanı" inşa ettiğine işaret edilecektir.