Suchergebnisse

Društveno odgovorno poslovanje (DOP) definira se kao inteligentna i objektivna briga poduzeća za dobrobit društva što ograničava ponašanje pojedinaca i korporacija od krajnje destruktivnih aktivnosti, bez obzira na to koliko one brzo bile profitabilne te vodi u smjer pozitivnih doprinosa dobru ljudi što može biti definirano na različite načine. Nadalje, DOP podrazumijeva politike i programe privatnih poduzeća koji idu izvan zakonskih obveza kao odgovor na pritiske javnosti i očekivanja društva te podrazumijeva pažnju s kojom se na etičan i društveno odgovoran način odnosimo prema interesno-utjecajnim skupinama koje se nalaze izvan, ali i unutar organizacije. U ovom radu pokušat će se sagledati važnost i značenje termina društveno odgovorno poslovanje poduzeća onako kako ga opisuju brojne definicije koje upućuju da se uz ispunjavanje zakonskih obveza, u osnovi radi o investiranju u ljudski kapital, okoliš i odnose s okolinom ad intra i ad extra, a u fokusu rada bit će eksterni elementi i doprinosi društveno odgovornom poslovanju poput kulturoloških, religijski i ekoloških doprinosa i zahtjeva. Na temelju ukratko predstavljenih kulturoloških, religijskih i ekoloških doprinosa i zahtjeva, zaključak rada pokušat će ponuditi smjernice za što je moguće kvalitetniju implementaciju društveno odgovornog poslovanja u jedno društvo. ; Corporate social responsibility (CSR) is defined as an intelligent and objective concern of a company for the wellbeing of a society which limits the behavior of individuals as well as corporations from highly destructive activities, regardless of their profit-making potential. It should lead into the direction of positive contributions to the welfare of people, which can be specified in different ways. In addition, CSR implies private companies' policies and programmes which go beyond the legal obligations as a response to public pressure and expectations of society and entails ethical as well as socially responsible attention to interest groups which are both outside and inside an organization. In this paper we will try to consider the importance and meaning of the corporate social responsibility within one company in the way it has been described in numerous definitions in which it was pointed that along with the fulfillment of the legal obligations it is actually about the investment in human capital, environment, and relationships with environment ad intra and ad extra. Our focus will be on the external elements and the contributions to the corporate social responsibility such as cultural, religious, and ecological contributions and demands. On the basis of briefly presented cultural, religious, and ecological contributions and demands, in the conclusion of this paper, we will try to offer directions for high-quality implementation of corporate social responsibility into a society.

U radu se raspravlja o prisutnosti i aktualnosti filozofskog, dakle kritičkog promišljaja fenomena psihe i psihijatrije na geo-povijesnom tlu Republike Hrvatske, s metodološkim fokusom na: reprezentativne autore, spise i inicijative relevantne za navedeni diskurs, prisutnost sistematskog provođenja obrazovanja u sklopu fakultetskih kurikuluma, te izdavačku aktivnost tematski usmjerenu na problematiku psihe. Usmjerit će se i na domenu odnosa filozofije i psihe/psihijatrije u povijesnoj mereološkoj konstelaciji, njezin značaj za filozofiju psihe, kao i kategorički neodvojivi odnos filozofije i izučavanja psihe per se. Autor uvodi tezu da je filozofija psihe idealan misaoni poligon na kojem se isprepliću rudimentarni filozofijski disciplinarni smjerovi u rasponu od hermeneutike, fenomenologije, ontologije, epistemologije, logike, pa do socijalne i političke filozofije, filozofije egzistencije i etike. Kao idealni znanstveno-filozofski meritor predlaže se orijentacijska disciplina integrativne bioetike kao teleološki most za sjedinjavanje navedenih filozofskih disciplina. Pritom je naglasak na predmetu fenomena života, koji je evaluiran u analogiji sa semantikom predsokratovskog pojma ψυχή (psukhe). ; The paper discusses the presence and actuality of the philosophical, and therefore critical, think-ing of the phenomena of psyche and psychiatry in the geo-historical space of the Republic of Croatia. Its methodological focus is on: representative authors, writings and initiatives relevant to the mentioned discourse, the presence of systematic education within the faculty curriculum, and the publishing activity focused on the issues ofpsyche. The focus will be on the relationship between philosophy and psyche/psychiatry in the historical mereological constellation, on its importance for the philosophy of psyche, as well as the categorically inseparable relationship between philosophy and the perception of psyche. The author introduces the thesis that the philosophy of psyche is an ideal thinking polygon upon which rudimentary philosophical disciplinary directions are intertwined, ranging from hermeneutics, phenomenology, ontology, epistemology, and logic, to social and political philosophy, the philosophy of existence, and ethics. As an ideal scientific-philosophical descriptor, I suggest the discipline of integrative bioethics, which I look at as a teleological bridge for combining these disciplines. The emphasis will be on the subject of life phenomena, which I look at in an analogy with the pre-Socratic semantics of ψυχή (psukhe) as the dialectical synthesis of mind (nousj) and body (soma).

Revolucija je jedan od središnjih koncepata filozofije prakse. Prema Gaji Petroviću, revolucija je najautentičniji oblik slobode i najistinskija ljudska praksa te istina i duboka potreba našeg vremena ako čovjek želi ostati i u punoj mjeri postati čovjek (Filozofija prakse). Slično razumijevanje nudi i Milan Kangrga koji u njoj nalazi nužan uvjet i oznaku svakog prekoračivanja horizonta postojećeg svijeta. U ovome radu pokazujem koliko su u svojoj filozofiji prekoračili uske okvire tumačenja Marxova pojma revolucije kao isključivo političkog i/ili socijalnog fenomena. ; Revolution is one of the central categories in the Praxis Philosophy. According to Gajo Petrović, revolution is the most authentic form of freedom and the most genuine human praxis as well as the truth and a deep need of our time if a human wants to stay and entirely become a human (Filozofija prakse [Philosophy of praxis]). A similar understanding is offered by Milan Kangrga who sees revolution as a necessary condition for overcoming the horizon of the present world. In this paper, I show how far did they go in crossing the narrow frames of the interpretation of Marx's concept of revolution as merely political and/or social event.

Intro -- الإهداء -- المقدمة -- الفصل الأول : الخلفية الاستراتيجية لمفهوم القوة -- الفصل الثاني : تاريخية تطور مفهوم القوة -- الفصل الثالث : فلسفة بناء القوة في المجتمع المصري -- الفصل الرابع : فلسفة بناء القوة في المجتمع اللبناني -- الخاتمة -- المصادر والمراجع -- فهرس المحتويات

U radu se razmatra Lockeovo poimanje prirodnoga stanja kao prve sekvence njegove kontraktualističke naracije te razlozi za napuštanje toga prirodnoga stanja i dragovoljni ulazak pojedinaca u političku zajednicu. Pojedinci na temelju izričitog pristanka, odnosno društvenog ugovora, postaju članovima političke zajednice. Motiv za stvaranje političke zajednice je očuvanje vlasništva koje je u Lockeovoj filozofiji politike, suprotno teoretičarima njegova doba kao što su Grotius, Hobbes i Pufendorf, pojmljeno kao pretpolitička kategorija. Locke vlasništvo poima na dvostruki način: u širem smislu riječi ono podrazumijeva život, slobodu i imetak pojedinca, a u užem smislu riječi vlasništvo označava samo imetak. Političkoj zajednici kao ustanovljenoj državi namijenjena je samo instrumentalna uloga koja se sastoji od toga da kao nepristrani sudac razrješava sporove, osigura očuvanje imovine te da među pojedincima sprečava moguće nasilje i prevare koje nastaju zbog velikih razlika u vlasniš¬tvu. Država sprečava osobno provođenje prirodnog zakona jer se time politička zajednica i njezini građani štite od pristranosti posrnulih pojedinaca. Autor u članku nastoji ponuditi kritičko-analitičku rekonstrukciju Lockeove argumentacije prirodnog stanja i kontraktualističkog opravdanja same konstitucije i načina djelovanja političke zajednice. ; This paper discusses Locke's conception of the natural state as the first sequence in his contractualism narration, and the reasons for the abandonment of natural state and voluntary entry of individuals into political community. Individuals under the explicit consent apropos social contract become the members of political community. The motive for the creation of political community as the preservation of property was conceived as a pre-political category in Locke's philosophy of politics, contrary to the theorists of his time such as Grotius, Hobbes, and Pufendorf. Locke thinks of the ownership in two ways: in the wider sense of the word, it means life, liberty and property of the individual, but in the strict sense it means to posses property. Political community, established as state, is intended to have an instrumental role which consists of having an impartial judge settling disputes, ensuring the preservation of property, and preventing possible violence and deception among individuals, arising from large difference in the property possession. The state prevents the personal implementation of natural law because it is the way in which the state can protect political community and its citizens from biased troubled individuals. The author seeks to offer the critical and analytical reconstruction of Locke's argument of natural state and the contractualist justification for the constitution and modus operandi of the political community.

U prvom dijelu članka izlaže se tradicionalistička kritika Francuske revolucije, prvenstveno kroz autore Josepha de Maistrea i Edmunda Burkea. Drugi dio posvećen je recepciji protestantizma katoličke reakcije, naročito s obzirom na detektiranje »duha pobune« u njemu, kao jezgra onog držanja ili mentaliteta koji će obilježiti nastupajuće subverzivne političke i društvene prevrate. Zaključni dio rada prikazuje utjecaje i obrade rane konzervativne misli u suvremenosti, nalazeći da je ona, u istrajnom proturječju prema radikalnoj društvenoj reformi, imala ulogu ponekad razložne opomene i, rjeđe, korektiva pretencioznim revolucionarnim zahvatima. ; In the first part of the paper, the traditionalistic critique of the French Revolution is presented, primarily through the characters of Joseph de Maistre and Edmund Burke. The second part is dedicated to the reception of the Protestantism of the Catholic reaction, especially in the view of detecting the 'spirit of rebellion' in it, as the nucleus of the posture or mentality that will mark the emerging subversive political and social upheavals. The concluding part of the paper exposes the influence and treatment of early conservative thought in modernity, finding that, in a persistent struggle against radical social reform, it sometimes had the role of the reasonable warning and, more rarely, the corrective of pretentious revolutionary interventions.

Članak je nastojanje da se razmisli o budućnosti komparativne političke i socijalne filozofije na temelju interakcije s empirijskim i teorijskim istraživanjima u društvenim znanostima i humanistici. Sastoji se od četiri dijela: 1. Kratke prezentacije izvora »komparativnog zaokreta« i četvrtog vala kritike eurocentrizma; 2. Razmišljanja o problemu »višestrukih moderna« (»nove moderne«) kao posljedice »komparativnog zaokreta« i izazova za ideju društva i politike temeljene na konceptu sekularnog javnog uma; 3. Reference na izazov klasičnoj postavci javne sfere (ukorijenjene u idealu javnog uma) razvijene od strane Nilüfer Göle koja je istraživala novu »islamsku javnu vidljivost kao kritiku sekularne verzije javne sfere« u Zapadnoj Europi. ; The paper is an effort to reflect on the prospects of comparative political and social philosophy based on interaction with empirical and theoretical research in the social sciences and humanities. It consists of the following components: 1. Short presentation of the sources of the "comparative turn" and the fourth wave of the critique of Eurocentrism. 2. Reflection on the problem of "multiple modernities" ("new modernities") as the consequence of the "comparative turn", and a challenge for the idea of society and politics based on the concept of secular public reason. 3. Reference to a challenge to the classical notion of the public sphere (rooted in the ideal of public reason) which was developed by Nilüfer Göle while studying new "Islamic public visibility as a critique of a secular version of the public sphere" in Western Europe. ; Cet article, constituant une tentative pour penser les perspectives d'avenir de la politique comparée et de la philosophie sociale, se base sur l'interaction entre les recherches empiriques et théoriques dans les sciences sociales et humaines. Il est composé des trois parties suivantes : 1. d'une brève présentation de la source du « tournant comparé » et de la quatrième vague de la critique de l'eurocentrisme ; 2. d'une réflexion sur le problème des « multiples modernités » (« nouvelles modernités ») comme conséquence du « tournant comparé » et sur le défi se rapportant à l'idée d'une société basée sur la raison publique séculaire ; 3. d'une référence concernant la récusation de la notion classique de sphère publique (incarnée dans l'idéal de la raison publique) développée par Nilüfer Göle dans sa recherche sur la nouvelle « visibilité publique islamique en tant que critique d'une version séculaire de la sphère publique » dans l'Europe de l'ouest. ; Der Artikel ist bestrebt, über die Perspektiven der komparativen politischen Philosophie und Sozialphilosophie zu reflektieren, basiert auf der Interaktion mit der empirischen und theoretischen Forschung in den Sozial- und Geisteswissenschaften. Er besteht aus folgenden Komponenten: 1. Kurze Darstellung der Quelle der "komparativen Wende" und die vierte Welle der Kritik des Eurozentrismus; 2. Nachdenken über das Problem der "multiplen modernitäten" ("neue modernitäten") als Folge der "komparativen Wende" und der Herausforderung an die sich auf das Konzept der säkularen öffentlichen Vernunft stützende Idee der Gesellschaft und Politik; 3. Bezugnahme auf die Herausforderung für die klassische Vorstellung von der öffentlichen Sphäre (verwurzelt im Ideal der öffentlichen Vernunft), entwickelt von Nilüfer Göle, die die neue "islamische öffentliche Sichtbarkeit als Kritik der säkularen Version der öffentlichen Sphäre" in Westeuropa erforscht hat.

Od Teorije pravednosti do Prava narodâ liberalizam Johna Rawlsa razvija se od individualizma do jednog specifičnog oblika tzv. »komunitarističkog liberalizma«. U Teoriji Rawls će govoriti o pojedincu i njegovoj dužnosti izbjegavanja rata (građanskom neposlušnošću) dok će u Pravu narodâ govoriti o društvu i dužnosti dobro uređenih naroda na pokretanje rata ako su ugrožena ljudska prava. Prva je perspektiva individualna i miroljubiva, dok je druga društvena i ne čini se baš pacifističkom. Prva kao da je protumačena iz perspektive običnog građanina liberalne ustavne demokracije, dok je druga više nalik tumačenju nekoga tko ima moć. U tom razvoju Rawlsova liberalizma intrigira potencijalni sukob između pojedinca i društva što je osobito uočljivo u njegovu shvaćanju odbijanja sudjelovanja ili opravdanja sudjelovanja u ratu. ; From the Theory of Justice to the Law of Peoples liberalism of John Rawls develops from individualism to one specific form of the so¬called "Communitarian liberalism". In the Theory Rawls discussed the individual and his duty to avoid war (civil disobedience), while in the Law of Peoples he discussed society and the duties of well¬organized Nations to launch war if human rights are endangered. The first perspective is individualistic and peaceful, while the other is more social and does not seem too pacifist. The first seems interpreted from the perspective of an ordinary citizen of liberal constitutional democracy, while the other is more like an interpretation from someone who holds the power. In that development of Rawls' liberalism, what is intriguing is the potential conflict between individuals and society, which is particularly evident in his understanding of refusal to participate or justification to participate in war.

Intro -- المحتوى -- الفصل الأول : فهم المجتمع -- الفصل الثاني : Functionalism الوظيفية -- الفصل الثالث : نظرية الصراع -- الفصل الرابع : التطور والحداثة -- الفصل الخامس : التفاعلية الرمزية -- الفصل السادس : الظاهراتية -- الفصل السابع : نظريات الاختيار العقلاني -- الفصل الثامن : إعادة اكتشاف الجسد -- المراجع

Intro -- الفِهْرِسُ -- المقدمة -- تمهيد -- المحبَّةُ -- الجمال -- الصِّدقُ -- الثقة -- التسامح -- الكرامة -- الإيجابيّة -- العدل -- الحرية -- السعادة -- الموضوعية -- الحكمة -- التوازن -- العلم -- الاحترام -- الإنتاج -- المسؤولية الذاتية -- المرونة -- التأمل -- الإبداع -- القوة -- الهدوء -- البساطة -- التفاؤل -- الصبر -- الولاء -- الفاعلية -- أدب السلوك -- الفضولُ العلميُّ -- الوضوح -- الدِّقة -- السرعة -- الحياء -- تنمية الذات -- الانتباه -- العَفَويَّةُ -- السلوك الراقي -- التصالح مع الحياة والناس -- الارتقاء بالاهتمامات -- ما يجب أن يكون