Suchergebnisse

Günümüz dünyasında kamu yönetimi, katılımcı bir yönetim anlayışıyla dönüşmekte ve yönetimler demokrasilerini ileriye taşımak için çalışmaktadır. Katılım, demokratik yönetimlerin en önemli unsurudur. Temsili demokrasilerin yaşadığı kriz, yönetimlerin meşruiyetlerinin sorgulanması ve yönetişim yaklaşımının gelişmesi yönetimde katılımcılık tartışmalarını canlandırmıştır. Vatandaşların yönetime doğrudan katılması, bir ütopya olarak görülebilir. Ancak demokratik ideal bir toplum yapısı için katılımın arttırılması gerekir. Bu tezde kamu yönetiminde vatandaş katılımın arttırılması için bazı Batılı ülkelerde uygulanan, vatandaşların özellikle yerelde yönetime katılımına imkân sağlayan katılım araçları incelenmiştir. Ayrıca Türkiye'de uygulanmış bazı başarılı katılımcı uygulama örneklerine yer verilmiştir. Bu bağlamda, Türkiye Milletvekillerini İzleme Komiteleri (TÜMİKOM), Semt Danışma Meclisleri (SEDAM), Çanakkale Belediyesi Katılımcı Bütçe Uygulaması, Sivil Toplum Geliştirme Merkezi, İZKA "İzmir'i Planlıyorum", Vatandaş Karnesi, Bursa Kent Konseyi ve Baraka çalışmaları incelenmiştir ; In today's world, the concept of public administration is transforming within a participatory administration understanding and administrations are making effort to further their democracies. Participation is one of the most significant elements of democratic administrations. The crisis that representative democracies experience, the questioning of the legitimacy of administrations and the development of governance approach have awakened the representative debates within administration. Direct participation of citizens in the administration may be regarded as utopia. Nevertheless, participation should be increased for an ideal democratic society structure. Within this thesis, participation tools that are applied in some of the Western countries in order to increase citizens' participation in public administration, especially within local administrations are examined. Lastly, some successful examples of participatory practice in Turkey were also inclueded. In this context, Association of Committees for Monitoring Parliamentarians and Elected Officials (TÜMİKOM), District Advisory Councils (SEDAM), Çanakkale Municipality Participatory Budget Implementation, Civil Society Development Center, IZKA's "We're Planning Future of Izmir", TEPAV's Citizen Report Cards, City Council of Bursa and Baraka examples were perused.

Aristoteles'in siyasetle ilgili düşüncelerinin, Politika, Nikomakhos'a Etik, Eudemos'a Etik, Atinalıların Devleti ve Retorik adlı eserlerinde yer aldığı söylenebilir. Politika'nın ikinci kitabında sözlerine "sırada devletin biçimini tartışmak ve hangisinin daha iyi olduğunu anlayabilecek durumda olduğumuzu varsayarak bunu anlamaya çalışmak var" diyerek başlayan Aristoteles, bunun için iyi yönetilen bazı devletlerin anayasalarına bakmaya ve, hiç kuşkusuz Platon'u kast ederek, bazı yazarların ütopyalarına bakmaya ihtiyaç duyulacağına işaret eder. Platon'da olduğu gibi, devletten hep site devletini anlayan Aristoteles'e göre, devlet adamıyla devlet, kralla uyrukları, aile reisiyle ev halkı, efendiyle köleleri arasındaki ilişkilerin hep aynı türden ilişkiler olduğunu sanmak yanlıştır. Aristoteles, ne zengin azınlığın ne de yoksul çoğunluğun değil de, ancak ortak çıkarın gözetilmesiyle oluşabilecek orta tabakanın güçlü olduğu ve adaletin kendisiyle tecelli ettiği bir yönetim biçimi olan politeianın oligarşi ile demokrasinin uzlaştırılması sonucunda ortaya çıkabileceğini öne sürer. Demokratik anayasanın oligarşik anayasaya göre isyana ve devrime daha az açık olması nedeniyle ötekine göre daha sürdürülebilir bir nitelik taşıdığı kanısında olan Aristoteles, hem etik hem siyaset anlayışının merkezinde yer alan altın orta ilkesi gereği, güçlü bir orta tabakaya yaslanan anayasanın en güvenli ve en sürdürülebilir bir anayasa olacağından kuşku duymamaktadır. ; It can be said that the thought of Aristotle regarding politics takes place in his works: Politika, Nikomakhos'a Etik, Eudemos'a Etik, Atinalıların Devleti and Retorik. At the outset of his second book of Politika, he argues that "our purpose is to consider what form of political community is best of all for those who are the most competent to realize their ideal of life." To be able to accomplish this, he indicates that we have to examine not only the constitutions of "well-governed states" but also "any theoretical forms", held in esteem. Aristotle undoubtedly refers to Platon and argues that it is a necessity to understand some author's book related with Utopia. As is the case with Plato and Aristotle who always understands a state as the "site," considers that it is wrong to think that the relationship between statesman and state, households and householder, slaves and master are the same kind of it. Aristotle argues that neither rich minority nor poor majority, but the common interest of the middle layer constituted with observance is robust and the politeia, a form of government manifested its own justice, can occur as a result of reconciling democracy with oligarchy. Aristotle, who is of the opinion that democratic constitution is a more sustainable constitution compared to oligarchic constitution due to its less obviousness to rebellion and revolution, in keeping with the principle of the "Golden Middle," located in the heart of both ethics and politics, has no doubt about that constitution leaned on a strong middle class will be the safest and most sustainable constitution.

Bu tezde, AK Parti'nin Ahmet Davutoğlu etkisindeki dış politika vizyonu, özellikleri ve sonuçları incelenmektedir. Davutoğlu Dış Politikası (DDP) söylemlerinin yoğun olarak kullanıldığı bu dönemle, Geleneksel Türk Dış Politikası (GTDP) bakış açılarının hâkim olduğu dönemler mukayeseli olarak ele alınmıştır. Bir başka deyişle bu tez, GTDP'nin realist, güvenliği önceleyeci, görece olarak içe kapanmacı, statüko eksenli ve komşularla mesafeli dış politika anlayışına alternatif olarak beliren Davutoğlu çizgisindeki AK Parti'nin temsil ettiği idealist, değer odaklı, proaktif ve Türkiye'yi bölgesel bir güç yapma hedefindeki dış politika vizyonunu detaylı bir biçimde ele almaktadır. 'Yumuşak Güç', 'Komşularla Sıfır Sorun', 'Proaktif Dış Politika', 'Akil Ülke', 'Merkez Ülke', 'Düzen Kurucu Ülke' ve 'Çok Boyutlu Çok Kulvarlı Dış Politika' başta olmak üzere DDP döneminde yoğun olarak kullanılan dış politika kavramları ayrı ayrı analiz edilerek, bu kavramların Türkiye'nin Osmanlı hinterlandında artan etkinliğine ne tür katkılar yaptığı tartışılmaktadır. Teorik çerçevesi genel olarak Stratejik Derinlik'te çizilen, kimi çevrelerce Yeni Osmanlıcılık olarak da ifade edilen yaklaşımlarca çerçevelenen bu tez, 2002-2016 arası döneme yoğunlaşmaktadır. Çalışmada, Davutoğlu etkisindeki AK Parti dış politikası kapsamlı bir biçimde tartışılarak, süreç içerisinde izlenen politikaların başarısızlığa uğrama sebepleri ve Davutoğlu'na yönelik eleştiriler de ele alınmaktadır. Araştırma ve analiz için nitel araştırma yöntemlerinden doküman analizi ve betimleme analizi yöntemleri kullanılmıştır. Çalışmanın sonuçlarına göre DDP, GTDP ile farklılıklar taşımaktadır. AK Parti dış politikasının temel felsefesi ve ideolojik ekseni ağırlıklı olarak Ahmet Davutoğlu tarafından belirlenmiştir. Davutoğlu döneminde uygulanan politikaların sonuçlarının başlangıçtaki hedeflerle örtüşmediği ortaya çıkmıştır. Türk Dış Politikası'nda komşularla ilişkiler, Davutoğlu'nun etkili olduğu AK Parti iktidarı döneminde uygulanan idealist uygulamalarla 'sırf sorun'dan 'sıfır sorun'a evrildi. Ancak Arap Baharı'nın yarattığı yeni durumla 'sıfır sorun'dan 'sırf sorun'a dönen komşularla ilişkiler, ulusal ve küresel konjonktürün negatife dönmesi DDP'nin çizdiği hedefleri gerçekleştirme hususunda yetersiz kalmasına neden oldu. Türk dış politika vizyonu tekrar 'sırf sorun'a evrilerek döngüsünü tamamlamış oldu. Bölgede katılımcılık ilkesi ile yeni bir düzen inşa etmeye çalışan DDP vizyonunun, Arap Baharı ile birlikte hedeflerinden giderek uzaklaştığı, başlangıçtaki idealizmin yerini karamsar bir realizme bıraktığı söylenebilir. ; In this thesis, the AK Party's foreign policy vision, characteristics and results under the influence of Ahmet Davutoğlu are discussed. This period, in which Davutoğlu Foreign Policy (DFP) discourses were used extensively, and the periods when Traditional Turkish Foreign Policy (TTFP) perspectives were dominant were handled in comparison. In other words, this thesis aims to discussed AK Party's idealistic, value-oriented, proactive, and the foreign policy vision to make Turkey is a regional power in detail. This period has a foreign policy characteristic in Davutoğlu's line. And it emerged as an alternative to TTFP understanding that is realistic, security-focused, relatively introverted, status quo-oriented and away from neighbors. 'Soft Power', 'Zero Problems with Neighbors', 'Proactive Foreign Policy', 'Wise Country', 'Central Country', 'Establishing Country' and 'Multi-Dimensional Multi-Lane Foreign Policy' concepts which were used extensively during the DFP period, were analyzed separately and what kind of contribution to Turkey's increasing activity of these concepts are discussed in the Ottoman hinterland made. This thesis, whose theoretical framework is generally drawn in Strategic Depth, focuses on the period between 2002-2016. In the study, the foreign policy of the AK Party on the axis of Davutoğlu is discussed comprehensively, the reasons for the failure of the policies followed in the process and the criticisms against Davutoğlu are also discussed. For the research and analysis, document analysis and descriptive analysis method, which are qualitative research methods, were used. According to the results of the study, the Ak Party's foreign policy has historically been different from the Traditional Turkish Foreign Policy. The main philosophy and ideological axis of the AK Party's foreign policy was determined mainly by Ahmet Davutoğlu. It has been revealed that the results of the policies implemented during the Ahmet Davutoğlu period do not match the initial objectives. The foreign policy ideals, under the influence of Ahmet Davutoğlu, were insufficient to achieve the goals set by the national and global conjuncture turning negative. The relations with neighbors that have turned from 'zero problems' to 'completely problems' and the Arab Spring turned into bloody wars, the Turkish foreign policy vision turned into a 'completely problem' and completed its cycle. It can be said that the vision of the DFP, which is trying to build a new order with the principle of participation in the region, gradually moved away from its goals with the Arab Spring, and the original idealist utopia was replaced by a pessimistic realism