Suchergebnisse

Syrian war has changed Middle East radically. Regional dynamics and actors have deeply influenced by Syrian war. Turkey is one of the Middle Eastern countries, which has influenced from this conflict most. Turkey has close relations with the EU in order to become its full member. Syrian war caused many problems between Turkey and the EU. Refugee crisis, Idlib problem, military interventions of Turkey in Syria and Eastern Mediteraanian disputes are chief problemler between Turkey and the EU. Syrian war brings Turkey and the EU relations to the end. In this paper, we intend to discuss the effects of Syria war on Turkey-the EU relations. ; Wojna syryjska radykalnie zmieniła Bliski Wschód. Dynamika regionalna i aktorzy wywarli głęboki wpływ na wojnę w Syrii. Turcja jest jednym z krajów Bliskiego Wschodu, które najbardziej wywarły wpływ na ten konflikt. Turcja utrzymuje bliskie stosunki z UE, aby stać się jej pełnoprawnym członkiem. Wojna syryjska spowodowała wiele problemów między Turcją a UE. Kryzys uchodźczy, interwencje wojskowe Turcji w Syrii i spory wschodniośródziemnomorskie są głównymi problemami między Turcją a UE. Wojna w Syrii kładzie kres stosunkom Turcji i UE. W niniejszym artykule autor zamierza omówić skutki wojny w Syrii dla relacji Turcja-UE.

Po wybuchu konfliktu w Syrii w proces pokojowy, mający na celu ustabilizowanie sytuacji w kraju, zaangażowały się Stany Zjednoczone i Federacja Rosyjska. W początkowej fazie tego procesu Rosja inicjowała polityczne plany dotyczące rozwiązania sporu, jednocześnie sukcesywnie blokując projekty Rady Bezpieczeństwa ONZ wzywające do ustąpienia Baszara al Asada. W konsekwencji zmiany, jaka nastąpiła w polityce zagranicznej Rosji po aneksji Krymu, rozpoczęła ona działania militarne maj mające na celu wyparcie z Syrii sił opozycyjnych i nieumożliwienie Zachodowi przeprowadzania ewentualnej interwencji. Brak zdecydowanej reakcji Stanów Zjednoczonych sprawił, że w przeciągu kilku lat ofensywa reżimu syryjskiego, wsparta militarnie przez Rosję, sprowadziła do defensywy wspierane przez USA siły opozycyjne . W efekcie intensywnego zaangażowania Rosji w procesie rozwiązania konfliktu syryjskiego kraj ten na nowo zacz zaczął odgrywać kluczową rolę na arenie międzynarodowej. Konflikt w Syrii uwidocznił aspiracje rządu rosyjskiego do odbudowy pozycji mocarstwowej swojego pa państwa. ; Following the outbreak of the conflict in Syria, the United States and Russian Federation became involved in the peace process aimed at stabilizing the internal situation. In the initial phase of this process, Russia introduced political plans to resolve the dispute, while successively blocking UNSC projects calling for the resignation of Bashar al-Assad. As a consequence of the changes that took place in Russia's foreign policy after the annexation of Crimea, it began conducting military activities aimed at ousting opposition forces from Syria and preventing the West from making any possible intervention. Due to the lack of a decisive response from the United States, within a few years the Syrian regime's offensive, militarily supported by Russia, reduced the opposition forces supported by the US to the defense. As a result of Russi's intense involvement in the process of resolving the Syrian conflict, this country has once again started to play a key role in the international arena. The conflict in Syria has highlighted the Russian government's aspirations to rebuild its state as a superpower.

Celem artykułu jest politologiczna analiza reakcji Unii Europejskiej na kryzys humanitarny w Syrii. W publikacji weryfikacji poddane zostaną następujące hipotezy badawcze. Po pierwsze, Unia Europejska funkcjonuje w środowisku dynamicznych, warunkujących jej decyzje i działania zmian, które zachodzą na wielu poziomach życia społecznego i jednocześnie wielu jego płaszczyznach. Działania Unii Europejskiej wobec kryzysu humanitarnego w Syrii warunkowane są przez dwie główne zmienne. Pierwsza z nich występuje na poziomie międzynarodowym – w tym przypadku z wyodrębnieniem poziomu systemu regionalnego – oraz łączy skutki końca zimnej wojny i procesów globalizacji, czyli elementy funkcjonalne i strukturalne. Jest nią wojna hybrydowa w Syrii. Druga zmienna w postaci bezprecedensowej w swej skali presji migracyjnej ma miejsce na poziomie wnętrza państw członkowskich. Po drugie, będąca następstwem wojny hybrydowej w Syrii i aktywności tzw. Państwa Islamskiego presja migracyjna, jakiej zaczęła doświadczać Unia Europejska stała się zagrożeniem dla jej liberalnego modelu, a także wewnętrznej spójności. Dlatego też angażując się w pomoc humanitarną dla Syrii, Unia Europejska chce zapobiec poważnemu kryzowi wewnątrz własnych struktur. Przyjęto założenie metodologiczne, zgodnie z którym funkcjonujące na wielu płaszczyznach zjawiska i procesy w środowisku Unii Europejskiej są zmiennymi niezależnymi, natomiast jej decyzje i działania zmiennymi zależnymi. W kontekście sformułowanych hipotez badawczych przedmiotem analizy w artykule jest po pierwsze, określenie istoty i dynamiki kryzysu humanitarnego w Syrii. Po drugie, identyfikacja i analiza uwarunkowań owego kryzysu. Po trzecie, ukazanie działań Unii Europejskiej wobec kryzysu humanitarnego w Syrii.

The Saudi-Iranian rivalry reached a dramatic climax at the very beginning of January 2016. Unodoubtedly, Iran and Saudi Arabia represent two distinct political systems and two different approaches to foreign policy making. The question is, however, what are the reasons for these differences. It is a well-known fact that both Iranian and Saudi political systems are based on Islamic values. Yet the main difference is that their main principles stem from two divergent interpretations of Islam. The main aim of the article is to point up the main ideological differences between Iran and Saudi Arabia which directly or indirectly shape their foreign policies. Do they play a decisive role as far as the current tensions between Iran and Saudi Arabia are concerned? As far as sources are concerned, the analysis is based on official documents issued by Ministries of Foreign Affairs of Iran and Saudi Arabia as well as selected monographs and academic articles. ; W styczniu 2016 roku miały miejsce niebezpieczne napięcia w stosunkach irańsko-saudyjskich. Bez wątpienia zarówno Iran, jak i Arabia Saudyjska reprezentują dwa odmienne systemy polityczne i dwa różne podejścia w kwestii formułowania celów polityki zagranicznej. Ważkie z badawczego punktu widzenia wydaje się wyjaśnienie przyczyn takiego stanu rzeczy, skoro podstawę obu systemów stanowią wartości islamu. Głównym celem niniejszego artykułu jest wskazanie najważniejszych ideologicznych różnic pomiędzy Iranem a Arabią Saudyjską, które mają bezpośredni lub tylko pośredni wpływ na prowadzoną przez nie politykę zagraniczną. Główne pytanie badawcze dotyczy z kolei ich możliwego wpływu na obecny stan stosunków na linii Iran–Arabia Saudyjska. Podstawę źródłową artykułu stanowią oficjalne dokumenty, opublikowane przez ministerstwa spraw zagranicznych obu państw, jak również wybrane monografie i artykuły naukowe.

The article presents changes in American foreign policy after 11th 2001 and is concerned the George W. Bush's Middle East policy. The goal of the text is presenting how the Bush doctrine leaded to war in Iraq. After the short introduction about US Middle East policy the text explains fundamental parts of doctrine and describes the most important G. W. Bush speeches and National Security Strategies from 2002 and 2006. This part is dedicated on war on terror, axis of evil and preventive war. The next part try to identify actual and the official and publically stated causes the 2003 invasion of Iraq. The article ends with the analysis the cost of Iraq war.

W styczniu 2016 roku miały miejsce niebezpieczne napięcia w stosunkach irańsko-saudyjskich. Bez wątpienia zarówno Iran, jak i Arabia Saudyjska reprezentują dwa odmienne systemy polityczne i dwa różne podejścia w kwestii formułowania celów polityki zagranicznej. Ważkie z badawczego punktu widzenia wydaje się wyjaśnienie przyczyn takiego stanu rzeczy, skoro podstawę obu systemów stanowią wartości islamu. Głównym celem niniejszego artykułu jest wskazanie najważniejszych ideologicznych różnic pomiędzy Iranem a Arabią Saudyjską, które mają bezpośredni lub tylko pośredni wpływ na prowadzoną przez nie politykę zagraniczną. Główne pytanie badawcze dotyczy z kolei ich możliwego wpływu na obecny stan stosunków na linii Iran–Arabia Saudyjska. Podstawę źródłową artykułu stanowią oficjalne dokumenty, opublikowane przez ministerstwa spraw zagranicznych obu państw, jak również wybrane monografie i artykuły naukowe. ; The Saudi-Iranian rivalry reached a dramatic climax at the very beginning of January 2016. Unodoubtedly, Iran and Saudi Arabia represent two distinct political systems and two different approaches to foreign policy making. The question is, however, what are the reasons for these differences. It is a well-known fact that both Iranian and Saudi political systems are based on Islamic values. Yet the main difference is that their main principles stem from two divergent interpretations of Islam. The main aim of the article is to point up the main ideological differences between Iran and Saudi Arabia which directly or indirectly shape their foreign policies. Do they play a decisive role as far as the current tensions between Iran and Saudi Arabia are concerned? As far as sources are concerned, the analysis is based on official documents issued by Ministries of Foreign Affairs of Iran and Saudi Arabia as well as selected monographs and academic articles.

В статье анализируется антитурецкая кампания, которую ведут главные российские телеканалы после инцидента 24 ноября 2015 года, когда российский бомбардировщик Су-24 был сбит ракетой с турецкого истребителя F-16 во время выполнения задания в северной части Сирии. Показана техника создания образа врага, а также цель и результаты этой пропагадистской кампании. Автор постарался оценить результаты охлаждения российско-турецких отношений, а также эффективность введения политических и экономических санкций относительно Турции. Он пришел к выводу, что между странами существуют серйозные противоречия в понимании их позиции на Ближнем Востоке и будущего Сирии. Это грозит повторением кризисных ситуаций, похожих на инцидент с Су-24, не смотря на то, что правительства России и Турции сделали выводы после этого случая, стали более осторожными и будут стараться не перейти к прямой конфронтации ; W artykule analizuje się antyturecką kampanię medialną prowadzoną przez główne rosyjskie kanały telewizyjne po incydencie z 24 listopada 2015 roku, gdy rosyjski bombowiec Su-24 podczas realizacji zadań w północnej części Syrii został zestrzelony przez rakietę z tureckiego myśliwca F-16. Pokazano techniki tworzenia wizerunku wroga oraz cele i wyniki tej kampanii propagandowej. Autor starał się ocenić efekty ochłodzenia stosunków rosyjsko-tureckich, w tym skuteczność przyjęcia odpowiednich politycznych i ekonomicznych sankcji wobec Turcji. Dochodzi on do wniosku, że pomiędzy państwami pozostają poważne sprzeczności w zrozumieniu przyszłości Syrii i ich pozycji na Bliskim Wschodzie. To grozi powtórzeniem sytuacji kryzysowych, podobnych do incydentu z Su-24, chociaż rządy zarówno Rosji, jak i Turcji wyciągnęły wnioski z wypadku, stały się bardziej ostrożne i będą starały się nie dojść do bezpośredniej konfrontacji. ; The article analyzes anti-Turkish Media-campaign broken out by major Russian TV channels after the November 24, 2015 incident when Russian bomber Su-24 while carrying out its task in the northern part of Syria was shot down by Turkish F-16. The author shows methods of creating enemy image and considers aims and results of respective propaganda campaign. The article tries to estimate consequences of cooling in Russian-Turkish relations including the effectiveness of admitted retaliatory military and economic sanctions against Turkey. It is concluded that there are very serious misunderstandings between countries regarding the future of Syria and their positions in the Middle East region. It might lead to a repeat of crisis such the world faced with after the Su-24 incident, though Russian and Turkish governments have learned their lessons and have become more cautious. They will try not to push the matter through and launch straight-line collision

Contemporary Syrian politics is a paradox. On the one hand, the ruling Baath regime led by President Bashar al-Assad claims national unity and co-existence based on alleged secularism. On the other hand, the same regime foments existing sectarian strife for its benefit. Today's Syria seems to be torn between two seemingly opposite realities – secularism and sectarianism. To solve this puzzle, the authors conducted the frame analysis of the presidential speeches since the eruption of conflict in 2011. They have proved that Assad has denied the facts, skilfully constructing desectarianisation discourse, while deepening the sectarian divisions. By doing so, he increases the legitimisation of his rule as well as chances for survival. The Syrian regime has entrenched the sectarian practices which it theoretically stands against. It is a unique case of de-sectarianisation as sectarianisation.

The Role of Iran, Iraq and Syria in the Policy of the BelarusianRelations between Belarus and Iran, Iraq and Syria after 1998 took on the nature of political alliance. The factor connecting Belarus with these countries was their isolation by the West because of the policy of internal or foreign. Sanctions or restrictions imposed on these countries on the initiative or with the participation of the United States created an additional platform for Minsk agreements with Tehran, Baghdad and Damascus. Anti‑Americanism four countries has become a common feature of their foreign policy and defense cooperation. Closeness of political relations was accompanied by a desire to establish a broad economic cooperation between the four countries. At the beginning of 21st century it grew by leaps and bounds each year, the volume of trade between Belarus and Iran, Iraq and Syria. Level exchanges with Iran and Syria, however, quickly reached a level corresponding to the potential capabilities of the parties and far removed from the expectations of leaders. Any dealings with Iraq were interrupted as a result of the occupation of that country by the United States and the coalition.