Suchergebnisse

Druga część Leben grosser Helden des gegenwärtigen Krieges (1758, Halle) - publikacji, wydanej drukiem, w dziewięciu tomach na przestrzeni 1758-1764, zawierającej biografie wielkich bohaterów wojennych, za czasów rządów Fryderyka Wilhelma I (1688-1740) - od 1713 roku króla Prusa i elektora Brandenburgii, twórcy militarnej potęgi Prus oraz jego następcy Fryderyka II Wielkiego (1712-1768) - króla Prus w latach 1740-1786, pod którego rządami Prusy stały się jednym z najpotężniejszych państw europejskich. Autorem dokumentu jest niemiecki prawnik i historyk Karl Friedrich Pauli (1723-1778). W niniejszej części znajdują się opisy losów życia i przebiegu kariery wojskowej uczestników, a zarazem bohaterów wojen śląskich (określenie XVIII-wiecznych konfliktów zbrojnych między Austrią a Prusami, wraz ze zmieniającymi się sojusznikami, których przedmiotem była walka o panowanie nad Śląskiem) oraz wojny siedmioletniej (1756-1763) etc. Część drugą rozpoczyna biogram Augusta Wilhelma Hohenzollerna; niem. August Wilhelm Prinz von Preußen (1722-1758) - pruskiego księcia i oficera, młodszego brat króla Fryderyka II Wielkiego. Nie będąc następcą tronu August Wilhelm był predestynowany dla kariery wojskowej. Gdy miał osiem lat, ojciec podarował mu regiment kirasjerów, a w wieku jedenastu lat został porucznikiem, co podkreśla jego dobry stosunek z ojcem. Po śmierci ojca brat awansował go do rangi generał-majora kawalerii w 1741 roku, później został generałem infanterii. Zdobył uznanie Fryderyka II biorąc udział w pierwszej 91740-1742) i drugiej (1744-1745) wojnie śląskiej. W trzeciej wojnie śląskiej, która wybuchła w 1756 roku, świeżo awansowany August Wilhelm wziął udział, jednakże latem 1757 roku - po niefortunnej bitwie pod Kolinem (1757) kiedy to stracił cztery bataliony - Fryderyk zdymisjonował go ze wszystkich stanowisk. Urażony zdymisjonowaniem latem 1757 roku August Wilhelm wycofał się do swej rezydencji w Oranienburgu, gdzie ciężko zachorował i umarł rok później, w wieku zaledwie 36 lat. W dalszej części dokumentu znajdują się opisy takich postaci jak: Friedrich Wilhelm von Dossow (1669 - 1758) - pruski general i feldmarszałek, od 1724 roku formalny gubernator Wesel, uczestnik wojny o sukcesję hiszpańską, kampanii pomorskiej 1715/1716, pierwszej i drugiej wojny śląskiej, odznaczony w 1742 roku Orderem Orła Czarnego (niem. Schwarzer Adlerorden) - do 1918 najwyższym odznaczeniem królestwa Prus;.Kaspar Ernst von Schultze (1691 -1757) - pruski generał porucznik, komendant Wrocławia (niem.Breslau), dyrektorem Królewskiej Akademii Rycerskiej w Legnicy (niem. Liegnitz), za zasługi w 1732 roku podniesiony do godności szlacheckiej, uczestnik wojny o sukcesję hiszpańską (m.in. bitwa pod Malplaquet 1709, oblężenie Bouchain 1711), kampanii pomorskiej 1715 /1716; wojen śląskich, cięzko ranny w bitwie pod Wrocławiem (22 listpad 1757) zmarł kilkanaście dni później,z powodu odniesionych ran; Johann Ludwig von Ingersleben (1703-1757) - pruski generał major, należący do bliskiego otoczenia Fryderyka Wielkiego; w 1739 roku odznaczony Orderem Szlachetności (niem. Edelmut-Orden, fr.Ordre de la Générosité) - pruskim odznaczeniem nadawanym w latach 1687-1740, uczestnik wojen śląskich, rycerz Orderu Pour le Mérite -najwyższego pruskiego orderu wojskowego do 1918 roku,ciężko ranny w bitwie pod Wrocławiem (1757), zmarł kilka dni później na skutek amputacji nogi. W dalszej kolejności zamieszczono biogramy równie zasłużonych bohaterów wojennych, w randze generała majora. Należą do nich: Christian Siegfried von Krosigk (1700 - 1757), Henning Ernst von Oertzen (1695 - 1756), Hartwig Karl von Wartenberg (1711 -1757), Dietrich Ehrhard von Knobloch (1690 lub 1693 - 1757) oraz Kaspar Friedrich von Rohr (1702 - 1757). Materiał uzupełnia obszerna informacja o królewskich regimentach pruskich.

Odszukane w zbiorach Gabinetu Rycin Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego rękopiśmienne plany wsi ("kolonii") założonych w latach 1799–1802 przez władze pruskie w okolicach Łodzi, stały się zachętą do przybliżenia ich historii. Na pod-stawie źródeł archiwalnych i literatury zrekonstruowano trudne początki gospodarowania sprowadzonych do nich osadników z głębi Niemiec. Scharakteryzowano przesłanki i omówiono czynniki pozwalające omawianym wsiom zachować układ przestrzenny oraz odrębność kulturową mieszkańców.