Suchergebnisse

The main purpose of this article is to outline the idea of the anarchistic egoism included in Max Stirner's "Ego and His Own". I tried to represent Stirner as an original philosopher who visibly distinguished himself among other thinkers of his days. My aim was also defend him from various attacks of his critics and adversaries who reproached him for being inconsistent or perplexed in the very vulnerable spots of his work. In my opinion 'being awkward' which Camus accuses Stirner of, is nothing else than a tough consequence of the egoistic philosophy which forced the author of "Ego and His Own" to stop his deduction in some point. By referring to Nietzsche and existentialists I endeavoured to show Stirner's Egoist as a precursor of the Nietzsche's Superman and the Camus's Stranger. In the evolution of an idea this two directions were two different ways of extending the construction which foundations were laid down by Stirner. That is why I find Max Stirner one of the most influential thinker of the 10th century who had a great impact on formation of the new look on man and his world. This article is about solitude, alienation, egoism, strength and power which born every time when the conscious and sovereign human being is faced with the indifferent, trivial and inert world.

THE CONSTITUTIONAL FREEDOM OF LABORThe introduction highlights the importance of the freedom of labor for people and the development of this freedom in legislation. This is followed by constitutional and international normalization of the freedom of labor based on the example of selected countries. Finally, it characterizes the subject of freedom in Art. 65 of the Constitution, and outlines the essence of the freedom of labor and its limitations. The final part of the article refers to the freedom to work as an individual.

Wolność prasy wydaje się wartością niekwestionowaną. Wątpliwości budzi niekiedy możliwość jej ograniczenia. Opowiadając się przeciwko tezie o nieograniczonej wolności prasy, przywołać należy w płaszczyźnie prawa Rady Europy judykaty Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu odnotowujące przejście ich z paradygmatu idealistycznego do realistycznego. Jest to prawo podstawowe, odwołujące się do racjonalności, wolności słowa i swobody komunikacji. Wywodzić tę wolność można z argumentów opartych na idei demokracji, z potrzeby służenia prawdzie i związanej z tym wolnym rynkiem idei, wreszcie z autonomii jednostki. Wolność słowa ma charakter zarówno indywidualny, jak i społeczny. Nie jest oczywiście celem samym w sobie. Nie może abstrahować od założeń deontologii. Bez wolności słowa nie może funkcjonować ani demokratyczne państwo prawne, ani społeczeństwo w takim państwie. Istnieją jednak poważne pokusy, aby takową wolność ograniczać.

W tekście zajęto się problematyką złożoności znaczeniowej terminów "wolność sumienia i religii", "wolność sumienia i wyznania". Chcąc scharakteryzować semantyczny potencjał obu wyrażeń, przeanalizowano warstwę emotywnąnazw "wolność", "sumienie", "religia", "wyznanie", a także pokrewnych "sumieniu" ("przekonanie" oraz "świadomość"), jak również "religii" ("światopogląd").