Suchergebnisse

Jeopolitik, devletlerin coğrafi özellikleri ile izledikleri siyaset ve dış politika arasındaki ilişkiyi inceler. Jeopolitik bilgisine sahip olmayan ve jeopolitiğe gereken önemi vermeyen ülkeler diğer ülkelerle olan ilişkilerinde dezavantajlı konuma düşeceklerdir. Jeopolitiği tanımlamaya ve açıklamaya çalışan bazı klasik ve modern teoriler vardır. Bu teorileri kullanarak jeopolitikten daha verimli bir şekilde yararlanmak mümkündür. Çalışmanın birinci bölümünde klasik ve çağdaş jeopolitik teoriler açıklanmış ve bu teorilerin genel bir değerlendirmesi yapılmıştır. Türkiye'nin 2019 yılında uygulamaya koyduğu Mavi Vatan Doktrini, klasik bir jeopolitik teori olan deniz hâkimiyet teorisine dayanır. Karadeniz'e kıyıdaş olan ülkelerle ikili antlaşmalar yapan Türkiye, Karadeniz'de Münhasır Ekonomik Bölgesini ilan ederek Mavi Vatan'ının kuzeyini güvenceye almıştır. Marmara Denizi, hukuki statüsü itibariyle bir iç su olduğu için herhangi bir uyuşmazlığa veya antlaşmaya konu olmadan Türkiye'nin Mavi Vatan'ının kapsamına girmiştir. Uygulamaya konulan bu doktrinin en sorunlu kısmı Adalar(Ege) Denizi ve Doğu Akdeniz'i kapsayan kısmıdır. Çalışmanın ikinci bölümünde bu denizlere kıyıdaş olan devletlerle yaşanan sorunlar, fikir ayrılıkları ve ileri sürülen tezler incelenmiştir. Bu çalışmanın üçüncü bölümünde genel olarak diplomasi kavramından özel olarak ta gambot diplomasisi kavramından bahsedilerek Türkiye'nin gambot diplomasisi yaptığı yönündeki iddialar incelenmiştir. Konuyla ilgili elde edilen bilgiler çalışmanın içerisinde araştırmacıların dikkatine sunulmuştur. ; Geopolitics examines the relationship between the geographical features of states and their politics and foreign policy. Countries that do not have geopolitical knowledge and do not attach the necessary importance to geopolitics will fall into a disadvantageous position in their relations with other countries. There are some classical and modern theories that try to define and explain geopolitics. By using these theories, it is possible to benefit from geopolitics ...

This article presents a discussion of the social consequences of coal phase-out policies determined in the context of addressing climate change and the possibility of a just transition in coal-dependent settlements. Energy production methods are changing all over the world to tackle climate change. This situation will inevitably be reflected in Turkey as well. In this regard, the main purpose of the research is to examine and introduce the just transition, which is a prominent and contemporary approach for possible coal phase-out experiences in settlements that are economically and socially dependent on coal. An overview of climate change and carbon-intensive sectors, coal mining's role in energy production, and coal phase-out policy objectives is presented in the first part of the article. Then, presented in the following are general information about the role of coal in energy production in Turkey, as well as settlements that are economically and socially dependent on coal. After providing an overview of the just transition approach and its objectives, suggestions are made for Turkey in the conclusion. Several measures can be taken to minimize the negative effects on groups involved in coal-dependent settlements and vulnerable groups as a result of possible transformation.

Demokrasinin bir yönetim biçimi olarak ele alınmasının tarihi oldukça eski olmasına rağmen bu yönetim biçiminin belirli değerler temelinde idealize edilme tarihi nispeten yenidir. Antik Yunan'dan itibaren "kimlerin kimleri kimler çıkarına yönetecekleri" sorunsalı bağlamında ele alınan demokrasi zamanla "genel irade", "halkın egemenliği", "insan hakları", "özgürlükler" vs gibi "yüksek değerlerin" garantörü ve bu değerlerin tahakkuk edebilmelerinin zorunlu dayanağı şeklinde tarif edilmeye başlanmıştır. Schumpeter'in "demokrasinin klasik doktrini" olarak adlandırdığı bu yaklaşım; aksiyolojik bir demokrasi yorumu geliştirmiştir. Demokrasinin aldığı bu yeni yorumlama biçimine yönelik birtakım itirazlar yöneltilmiştir. Bunlar arasında en kayda değer olanlardan biri Avusturyalı iktisatçı ve politik bilimci Josef Alois Schumpeter'dir. Bu tarz bir demokrasi telakkisini ve onun müstenid olduğu insan tasavvurunu kritize eden yazar "demokrasinin klasik doktrini" olarak isimlendirdiği siyasal öğretiye önemli eleştiriler getirmiştir. Yazar öncelikle 18. yüzyılda hatları netleşen söz konusu doktrinin temel bileşenlerini tespit etmeye çalışır. Bu doktrinin yaslandığı temel kavramları ve prensipleri tartışmaya açan düşünür daha sonra bunların taşıdığı içsel çelişkilere odaklanır. Bir çeşit illüzyon olarak gördüğü demokrasinin klasik yorumunu eleştiren Schumpeter teorideki muhteva ile pratikteki sonuçlar arasındaki farklara işaret ederek demokrasinin üzerindeki " mistik örtüyü" kaldırmayı amaçlar. Sonunda aslında demokrasinin gerçekte ne olduğu ile ilgili kişisel kanaatini serdeder. Bu çalışmada Schumpeter'in demokrasinin klasik yorumuna getirdiği eleştiriler kendi yorumlama tarzı üzerinden ele alınmış ve yazarın demokrasi tanımlaması ile çalışma sonlandırılmıştır. ; The history of taking democracy as a form of government is quite old. However, the date of idealization of this form of governance on the basis of certain values is relatively new. Democracy, the matter at hand in the context of the problematic of 'who will govern whom in whoose benefit' has started to be defined in due course as the guarantor of ''high values'' such as; "general will", "popular sovereignty", ''human rights "," liberties'' etc. and the mandatory basis for these values to be accrued. This approach, which Schumpeter calls the 'classical doctrine of democracy' has developed an axiological interpretation of democracy. Some objections have been raised to this new interpretation of democracy. One of the most notable of these is the Austrian economist and political scientist Josef Alois Schumpeter. The author who criticizes consideration of this kind of democracy and conception of humanity based on it, has given considerable criticism to the political doctrine with his own words as 'the classical doctrine of democracy'. The author first attempts to identify the basic components of the mentioned doctrine which became clear in the 18th century.The philosoper who opens up the basic concepts and principles to which this doctrine is based on, then focuses on the internal contradictions that they carry. Schumpeter, who criticizes the classical interpretation of democracy, which he sees as some kind of illusion, aims to remove the 'mystical cover' on democracy by pointing out the differences between the content in theory and the practical results. In the end, he actually propounds his personal opinion about what democracy really is. In this study, Schumpeter's criticisms of the classical interpretation of democracy were handled in terms of his own style of interpretation, and the study was concluded with the author's definition of democracy.

Bir zihniyet ve siyasi yaklaşım/tavır olarak devletin tarihsel varlığı kadar eski olan devlet aklı doktrini, devleti en yüce değer ve bizatihi amaç olarak görmektedir. Bu yaklaşıma göre, devletin meşruiyeti kendine içkindir ve kendinden menkuldür. Devlet aklı doktrini, devletin varlığını korumaya ve selametini muhafaza etmeye mutlak öncelik tanımaktadır. Devletin varlığının ve güvenliğinin/bütünlüğünün korunması için başvurulacak her yöntem mubah sayılmakta ve her araç meşru kabul edilmektedir. Daha özel bir anlamıyla devlet aklı; olağanüstü bir durumda ve "kriz" halinde, devletin muhafazası için herhangi bir hukuk ve ahlak ilkesiyle bağlı olmamasına denk gelmektedir. Devlet aklının mihmandarı olan zorunluluk ve olağanüstü durum, yönetim sanatının bir tekniği olarak istihbaratı da ortaya çıkarmış ve şekillendirmiştir. Türkiye'nin geleneksel devlet anlayışının dayandığı "devletçilik" ilkesinin ve buhran dönemlerindeki siyasi tutumunun temelini, devlet aklı doktrini oluşturmaktadır. Osmanlı'nın modernleşme sürecinin rahminde gelişmiş ve ortaya çıkmış olan Türkiye'nin devlet aklı, selefi olan Osmanlı'dan tevarüs etmiştir. Osmanlı'nın son döneminde ve aynı zamanda bir "kriz" döneminde iktidar olmuş İttihat ve Terakki tarafından bir istihbarat ve askeri örgüt olarak gizli bir şekilde kurulan Teşkilat-ı Mahsusa, devlet aklının en çıplak surette tezahür ettiği örneklerden biridir. Bu çalışma, devlet aklı doktrinini birçok cihetiyle araştırmayı ve bu doktrin çerçevesinde modern Türkiye'ye geçiş sürecinde bir örnek olarak Teşkilat-ı Mahsusa'yı incelemeyi amaçlamaktadır ; The doctrine of Reason of State is a mentality and political approach which is as old as the state's historical existence. This doctrine sees the state as the highest worth and objective in itself. According to this approach, the legitimacy of state is inherent and self-proclaimed. The doctrine of reason of state gives priority to protection of state's existence and preservation of its safety. To ensure the state's existence and integrity, any methods, ...

Çin Halk Cumhuriyeti 1980'li yıllardan itibaren her alanda (ekonomik, siyasi, askeri) istikrarlı bir kalkınma sürecine girmiştir ve 21. yüzyılda küresel bir aktör olarak dünya siyasetinde yerini almıştır. Yükselen Çin, ABD ve Batılı ülkeleri endişelendirmiş ve bir tehdit olarak algılanmıştır. Çin ise barışçıl bir şekilde kalkındığını iddia etmektedir. Barışçıl kalkınma Konfüçyüs öğretisi/felsefesi temel alınarak oluşturulmuş bir kavramdır. Çalışmada, Konfüçyüs öğretisi ve Çin'in bu öğretiyi temel alarak oluşturduğu dış politika davranışları incelenmiştir. Bu kapsamda, Çin'in yumuşak güç unsurlarını kullanması, uluslararası örgütlere verdiği önem, üçüncü dünya ülkeleri ile ilişkileri ve Modern İpek Yolu projesi (Bir Kuşak Bir Yol) barışçıl bir kalkınma/dış politika izlediğinin temel göstergeleridir. ; The People's Republic of China has entered a stable development process in all fields (economic, political, military) since the 1980s and has taken its place in world politics as a global actor in the 21st century. Rising China worried the USA and Western states and was perceived as a threat. However China claims that it developed peacefully. Peaceful development is a concept based on the Confucian doctrine/philosophy. In the study, the Confucian doctrine and the foreign policy behavior of China based on this doctrine were examined. In this context, China's use of soft power elements, the importance it attaches to international organizations, its relations with third world countries and the Modern Silk Road project (One Belt One Road) are the main indicators that it pursues a peaceful development/foreign policy.

DEVLET-DIŞI AKTÖRLERE KARŞI MEŞRU SAVUNMADA "İSTEKSİZ VEYA ACİZ" DOKTRİNİÖZETDevlet-dışı aktörler, sınırları belli bir ülkeye sahip olmadıklarından faaliyetlerini devam ettirebilmek için bir devletin ülkesine ihtiyaç duymaktadırlar. Ülkesini kullandıkları bu ev sahibi devlet, bu birimlerle işbirliği içinde olabilir ve aktif destek sağlayabilir. Ya da aktif destekte bulunmaksızın pasif olarak bu birimlerin ülkesini kullanmasına izin verebilir.Bu çalışmada ele alınacak konu, ev sahibi devletin devlet-dışı aktörlerin faaliyetlerine karışma düzeylerinden bir tanesi olan isteksiz veya âciz olma durumunda, mağdur devletin ev sahibi devletin ülkesinde bu birimlere yönelik kuvvet kullanıp kullanamayacağıdır. Konuyla ilgili olarak bahsedilecek olan, IŞİD'e yönelik müdahale ile yeniden gündeme gelen "isteksiz veya âciz" doktrinidir. Buna göre devlet-dışı aktörlere ev sahipliği yapan devletlerin, bu birimlerin faaliyetlerini engellemek istememesi veya bu konuda âciz kalmaları durumunda, ev sahibi devletin ülkesinde bu birimlere yönelik kuvvet kullanmaları konusu tartışılmaktadır. Uluslararası hukukta henüz tam olarak yerini bulamamış bu doktrinin, devlet-dışı aktörlere karşı meşru savunma konusuna yeni bir boyut kazandıracağı kesindir. Bu çalışmada devlet-dışı aktörlere karşı meşru savunma konusu incelendikten sonra son dönemlerde uluslararası doktrini sıkça meşgul eden "isteksiz veya âciz" doktrini devlet uygulamaları çerçevesinde incelenecektir.THE "UNWILLING OR UNABLE" DOCTRİNE OF SELF-DEFENSE AGAINST NON-STATE ACTORSABSTRACTAs non-state actors do not have a bordered country, they need a country of a state to continue their activities. This host state, of which country they use, can be in collaboration with these units and provide active support. Or, without providing active support, it can allow these units to use its country, passively.The issue which will be examined in this study is that if the victim state will use force against these actors in host satate's country in case of that host state is unwilling or unable, which is one of the levels of interfering to non-state actors' activities by the host country, or not. This will be mentioned concerning to the issue is the "unwilling or unable" doctrine, which reawaken with the action against ISIS. According to that, in case the host countries to non-state actors do not want to prevent activities of these actors or they become unable in that issue, it is being discussed that the use of force by the host country. It is certain that, this doctrine, which has not found its own level in the international law yet, will add a new dimension to the issue of self defence against non-state actors. After the issue of self defence against non-state actors is evaluated, in will be evaluated in the framework of "unwilling or unable" doctrine state practise, which occupies often recently the international doctrine.

Arap Baharı olarak adlandırılan süreç, Ortadoğu ve Kuzey Afrika'yı etkileyen toplumsal hareketleri içermektedir. Arap Baharı'nın etkisini gösterdiği Suriye'de ise, daha adil ve demokratik bir yönetim isteyen halk sokağa çıkarak, barışçıl protestolar düzenlemiştir. Halkın barışçıl gösterilerine karşılık, Cumhurbaşkanı Beşşar Esad, protesto gösterilerini güç kullanarak bastırmaya çalışmış ve halka karşı devletin tüm kaynaklarını kullanarak bir savaş başlatmıştır. Çatışmalar kısa sürede iç savaşa dönüşmüştür. Uluslararası aktörlerin de dahil olduğu iç savaşta cihatçı terör örgütleri ortaya çıkarak, büyük kazanımlar elde etmişlerdir. Uluslararası barış ve güvenliği korumak amacıyla kurulan Birleşmiş Milletler Örgütü (BM) ise, kendi ürettiği "koruma sorumluluğu" doktrinini uygulayamamış ve bu savaşta etkisiz kalmıştır. Çatışmalarda yarım milyondan fazla insan ölmüş, 6.2 milyon insan mülteci konumuna düşmüştür. Kimyasal silah kullanıldığı belgelenen savaşa karşı uluslararası toplumun eylemsizliği insan hakları ihlallerini daha da derinleştirmiştir. Bu çalışmada, "Suriye'de iç savaş nedeniyle yaşanan insan hakları ihlalleri durdurulabilir miydi sorusu cevaplanmaya çalışılmıştır. Konu, uluslararası ilişkiler literatüründe yer alan "Güvenlik", "İnsani müdahale" ve "Koruma Sorumluluğu" kavramları incelenmiş ve Suriye İç Savaşı bu kavramlar çerçevesinde değerlendirilmiştir. Suriye İç Savaşı'ndaki ihlallerin, koruma sorumluluğu doktrini açısından müdahaleyi gerektirip gerektirmediği noktası, uluslararası hukuk ve BM Şartı üzerinden incelenmiştir. BM Örgütü'nün eylemsizliğinin yapısıyla ilgili sorunlardan kaynaklandığı ve uluslararası barış ve güvenliğin sağlanması için, devletlerin siyasi karar almasının önüne geçecek ve hesap vermelerini sağlayacak düzenlemelere ihtiyaç duyulduğu sonucuna varılmıştır. ; The process called the Arab Spring includes social movements affecting the Middle East and North Africa. In Syria, where the Arab Spring was effective, citizens who wanted a more just and democratic government took to the streets and organized peaceful protests. In response to the peaceful demonstrations of the people, the Ba'ath Party government, which has ruled the country since 1970, and President Bashar Assad tried to suppress the protests by force and started a war against the people by using all the state's resources. Conflicts soon turned into civil war. International actors took part in the civil war and emerging jihadist terrorist organizations made huge gains. The United Nations Organization (UN), which was established to protect world peace, was ineffective in this war by not complying with the "responsibility to protect" doctrine. More than half a million people died in the conflict, 6.2 million people became refugees. The international community's inaction against war, in which the use of chemical weapons is documented, has deepened human rights violations. In this study, the concepts of security, humanitarian intervention and protection responsibility in the international relations literature will be examined and the Syrian Civil War will be evaluated within the framework of these concepts. The study will examine whether the violations in the Syrian Civil War require intervention in terms of the doctrine of responsibility to protect through international law and the UN Charter. Considering the future of the protection responsibility concept produced by the UN Organization, the question of whether human rights violations could be stopped will be tried to be answered.

Bu çalışmanın amacı, artan nüfusu ve gelişen ekonomisiyle birlikte suya olan ihtiyacı gün geçtikçe artan Türkiye'nin, sahip olduğu su potansiyelinin önemli bir kısmını oluşturan sınıraşan nehir havzalarındaki politikasını ortaya koymak ve küresel anlamda sınıraşan sular konusunda özellikle son dönemde artan mevzuat çalışmalarına ilişkin görüşlerini değerlendirmektir. Bu çerçevede çalışmanın birinci bölümünde, sınıraşan sular konusunda ülkeler arasında temel ihtilaflardan birini teşkil eden "kavramlar" hususu ele alınarak konu hakkında ülkelerin havzalarda bulundukları konumlara göre farklı tutumlarına yer verilmiştir. İkinci bölümde, sınıraşan suların kullanımında problemlerin ortaya çıkmaya başladığı ilk dönemlerde ortaya atılan doktrinler ve sözkonusu doktrinlere ilişkin ülkelerin yaklaşımları değerlendirilerek günümüz dünyasında artık kabul görmedikleri vurgulanmıştır. İkinci bölümde devamla, sınıraşan sular konusunda yeni yeni oluşturulmaya başlayan uluslararası mevzuata yönelik Türkiye'nin sınıraşan sular politikası çerçevesindeki tutumu aktarılmıştır. Son bölümde ise, Türkiye'nin sınıraşan nehir havzalarındaki su potansiyeli, suyun kullanım yöntemleri ve mevcut projeler ele alınarak kıyıdaş ülkeler arasındaki ilişkilere olan yansımaları değerlendirilmiştir. ; The aim of this study is to set forth Turkey's policy on transboundary waters which constitutes important water potential of Turkey, whose water needs are increasing together with its growing population and developing economy, and to evaluate her opinions in particular related to legislative studies that have increased recently in the field of transboundary waters at the global level. In this framework, in the first chapter of this study, by addressing the "definitions" which is one of the conflicting issues among the countries in transboundary waters, different positions of countries on this matter depending on their status in a transboundary river is given. In the second chapter, by evaluating the doctrines that were developed at the beginning of the emergence of the problems in the utilization of transboundary waters, and the positions of countries with regard to these doctrines, it was emphasized that these doctrines are not acceptable in today's world. Furthermore, in the second chapter, Turkey's position, in the context of its transboundary water policy, in relation to newly developed international legislation is explained. In the last chapter, by putting forth Turkey's water potential in transboundary water basins, the methods for utilization of water and existing projects, the reflection of these on relations between riparian countries are evaluated.

Yüksek Lisans Tezi ; Kuvvet kullanılmasını içeren orantılı karşı tedbirlere ülke dışında da başvurulabileceğine ilişkin iddiaları BM Antlaşması md. 51 temelinde meşrulaştırmaya çalışan iddialar, teoride olmasa bile uygulamada artan şekilde uluslararası toplum tarafından kabul görmektedir. Doktrinel bakış açısından, böyle bir yaklaşım, elbette BM Antlaşması md. 2/4 tarafından güvence altına alınan "bir devletin ülkesel bütünlük hakkı" ile diğer devletin md. 51'de korunan Meşru müdafaa hakkı arasında bir çatışmayı da beraberinde getirmektedir. BM Antlaşması md. 51'de düzenlenen meşru müdafaa hakkı, kuvvvet kullanma yasağının tek istisnası olarak, bir silahlı saldırıya karşı düzenlenmiştir. Md. 51'de meşru müdafaa hakkından doğal bir hak olarak söz edilmesi, BM Antlaşması'ndan hemen önce örf ve adet hukukundaki meşru müdafaa hakkının saklı tutulduğu anlamına gelmez. Bush Doktrini'nin önleyici meşru müdafaa hakkının hukuka uygunluğunu iddia ederken geleneksel "gereklilik"kriterini esnetmesidir. Bir başka ifade ile uluslararası hukukun öteden beri "vukuu muhakkak"bir silahlı saldırı tehdidine karşı önleyici meşru müdafaa hakkını tanıdığını iddia eden ve yapılması gerekenin "vukuu muhakkak tehdit" kavramını terör eylemlerine, kitle imha silahlarına güvenen haydut devletler ve teröristler gözönünde bulundurularak yeniden yorumlamak olduğunu belirten Bush Doktrini açısından sadece bir saldırı varsayımı, potansiyel bir tehdit, bir risk, "silahlı saldırı" teşkil etmektedir. BM Genel Kurulu'nun İsrail temsilcileri, Güvenlik Konseyi'nde, devamlı olarak ülkesinin yakın bir saldırı tehlikesine maruz kaldığını ve İsrail'in de önleyici meşru müdafaa hakkı'nı kullandığını iddia etmiştir. Bu tez çalışmasında; Birinci bölümde meşru müdafaa hakkı, kuvvet kullanma yasağı, saldırı suçunun tanımı, tarihçesi ve BM belgelerinde kuvvet kullanma yasağı ve meşru müdafaa hakkı; İkinci bölümde 2006 yılındaki İsrail ve Lübnan çatışmasının menşeine ilişkin bulgular, terörün tanımı, tarihçesi, kuvvet kullanma yasağında ve meşru müdafaa hakkındaki rolü, İsrail-Lübnan çatışması'nın kuvvet kullanma yasağı ve meşru müdafaa hakkı çerçevesinde değerlendirilmesi; Üçüncü bölümde Adalet ve Kalkınma Partisi döneminde Türkiye-İsrail ilişkileri, Türkiye-Lübnan ilişkileri ve Türkiye'nin İsrail-Lübnan çatışmasındaki tutumu incelenmiştir. Anahtar Kelimeler: kuvvet kullanma yasağı, meşru müdafaa, saldırı suçu, İsrail, Lübnan. ; The claims trying to legitimate the claims, which are related to the fact that commensurate counter measures including using force can also be applied abroad on the basis of article 51 of United Nations Treaty, find acceptance by the society not in theory but increasingly in application. From the doctrinaire point of view, such an approach definitely brings about a conflict between the right of territorial unity of a nation which is secured by the article 2/4 of the United Nations Treaty and the right of self defense of another nation preserved in the article 51. The right of self defense arranged in the article of the United Nations Treaty has been arranged considering an armed attack as the only exception of prohibition of using force. The fact that the right of self defense is mentioned as a natural right in the article 51 does not mean that the right of self defense in the Common Law is preserved just before United Nations Treaty. It means that Bush Doctrine stretches traditional necessity criterion while it claims that the right of preventive self defense is lawful. In other words, just an assumption of an attack is seen as a potential threat, a risk, and an armed attack in terms of Bush Doctrine which claims that International Law has approved the preventive self defense against a certain armed attack threat for a long time, and emphasizes that the necessary thing to do is reinterpreting certain threat decision considering rogue states, and terrorists relying on Weapons of Mass Destruction. In the Security Council, Israel representatives of the United Nations General Assembly claim that their country is continuously exposed to a close attack and Israel has the right of preventive self defense. In the first part of this study; the right of self defense, prohibition of using force, definition and history of attack crime, prohibition of using force and the right of self defense in the documents of the United Nations ; In the second part of the study; findings about the origin of the disagreement between in 2006 Israel and Lebanon, definition, history, and the role of terror in the prohibition of using force and in the right of self defense, and evaluation of the disagreement between Israel and Lebanon in accordance with the right of self defense; In the third part of the study; the relations between Turkey and Israel, the relations of Turkey and Lebanon in the period of (AKP) Justice and Development Party, and also the attitude of Turkey towards the disagreement between Israel and Lebanon have been examined. Key Words: Prohibition of using force, self defense, attack crime, Israel, Lebanon

II. Dünya Savaşı sonrasında Türk-Amerikan ilişkilerinin gelişim sürecinde 12 Temmuz 1947 yılında imzalanan antlaşma önemli bir yere sahiptir. Dönemin ABD Devlet Başkanı Truman'ın ismi ile anılan "Truman Doktrini", Türkiye ve Yunanistan'ı kapsayan geniş bir güvenlik bloğunu, Truman Doktrini kapsamında hazırlanan "Marshall Planı" ise bu doktrinin ekonomik yönünü oluşturmuştur. 12 Temmuz 1947 tarihli antlaşma ise bu sürecin askeri zeminini inşa etmiştir. Antlaşma gerek ABD'nin SSCB'ye karşı geliştirdiği politikada Türkiye'nin yerini daha da pekiştirmiş gerekse Türkiye'nin savaş sonrası süreçte takip edeceği dış politikanın yönünü belirlemiştir. Yeni dış politika ise kısa vadede iç politikaya da yön verecek ve Türk siyasal hayatı yeni dış politika tercihlerine göre dizayn edilecektir. Bu durumun en somut örneği Cumhurbaşkanı İnönü'nün "12 Temmuz Bildirisi" ile CHP ile DP arasındaki gerilime son vermeye çalışmasıdır. Siyasin krizin geçici olarak sonlandırılması ile birlikte "çok partili" olarak tanımlanan fakat esas itibariyle "iki partili" olarak tanımlanabilecek olan siyasi hayatın konsolidasyon süreci başlamıştır. Konsolidasyon süreci CHP'yi dönemin siyasal gereklerine uygun politikalar izlemeye zorlamış ve temel ilkelerinin dönüşüme uğramasına neden olmuştur. Bu durum ise CHP ile DP arasında geçici bir benzeşmenin ortaya çıkmasını beraberinde getirecektir. ; The treaty signed on July 12, 1947 possesses a considerable place in the development process of TurkishAmerican relations after World War II. The 'Truman doctrine', named after the then US President Harry S. Truman, has created a large security block covering Greece and Turkey, while the "Marshall Plan" prepared under the Truman Doctrine was forming the economic aspect of this doctrine. The treaty dated July 12, 1947 has built the military grounds of this process. The treaty both cemented Turkey's place in US foreign policy against USSR and determined the foreign policy direction of Turkey to be followed in post-war era. The new foreign policy will also shape domestic policy in the short term and Turkish political life will be designed according to the new foreign policy preferences. The most concrete example of this situation is the attempt of President İnönü to the end the tension between Republican People's Party (CHP) and Democratic Party (DP) with July 12th Declaration. With the provisional termination of the political crisis, the consolidation process of political life, which is defined as "multi-party", but which can be defined as "two-party" in essence, has begun. The consolidation process forced CHP to follow policies in line with the political requirements of the period and caused its fundamental principles to be transformed. This will lead to the emergence of a temporary analogy between CHP and DP.

Bu çalışmada bugünün Türkiye'sini anlamamız açısından Amerika Birleşik Devletleri-Türkiye Cumhuriyeti ilişkilerinin hızlanmaya başladığı 1945-1952 döneminin önemi vurgulanmış ve II. Dünya Savaşı sonrasında ortaya çıkan yenidünya düzeni içerisinde oluşturulan Türk iç ve dış siyasetinin ABD politikalarından ne kadar etkilendiği incelenmiştir. Çalışmanın birinci bölümünde; II. Dünya Savaşı ve Savaş sonrası ortaya çıkarılan Sovyet Tehdidi, Türkiye ile ABD'nin bu tehdidi algılama şekilleri ile Türk Amerikan yakınlaşmasına değinilmiştir. İkinci bölümde Truman Doktrinin neden ve nasıl yayınlandığı, Marshall Yardımları ile Türkiye'ye ne gibi yardımlar yapıldığı ve Truman doktrine karşı Sovyetlerin verdiği tepkiye yer verilmiştir. Üçüncü bölümde ise iç politikadaki çok partili hayata geçiş süreci, Türkiye'deki toplumsal değişimlere ve dış politikadaki değişimlerle NATO üyeliğine uzanan süreçte ABD'nin uyguladığı politikaların nasıl etkilediği incelenmiştir. 1945-1950 döneminde CHP tarafından başlatılan ABD eksenli politikalar Truman Doktrini'nin ilan edilmesiyle doruk noktasına ulaşmıştır. Doktrinde öngörülen askeri yardımlar ve doktrinin sonucu olarak nitelendirilebilecek Marshall Planı ile başlayan ekonomik yardımların sürdürülmesi için gösterilen çabalar bir süre sonra, yöneticilerin kişisel ve sınıfsal tercihlerinin de etkisiyle aşırıya kaçmıştır. Türk- Amerikan ilişkileri, Türkiye'nin NATO'ya girişiyle ittifak niteliği kazanan yeni bir döneme girmiştir. Truman Doktrini ile başlayan süreçte; sonuçları günümüze kadar uzanan politik, askeri, ekonomik ve kültürel ABD etkisi Türk siyasal hayatına yerleşmiştir. ; This study focuses on the significance of the 1945-1952 period, in which Turkey-United States relations has started to accelerate and explores how Turkish domestic and foreign policy has been affected by the U.S. policy in the new world order, emerged after 2nd World War in order to grasp Turkey's position today. 2nd World War and Soviet threat uncovered in the post-war period, Turkey's and the United States' approach towards such a threat and close contacts between Turkey and U.S. is studied in the first chapter of the study. In the second chapter, why and how the Truman Doctrine was set forth, Marshall Aid that had reached to Turkey and Soviet Union's reaction against the Truman Doctrine are covered. In the third chapter the transition process to multi-party system in the domestic politics of Turkey and how U.S.' policies had affected Turkey in the process that extends to NATO membership and changes in the foreign policy as a result of the social changes are examined. U.S. dominated politcs, initiated by the Republican People's Party in the 1945-1950 period, has reached its climax with the declaration of Truman Doctrine. The efforts to continue getting military aids, projected in the Doctorine and economical aids, which can be evaluated as initated by the Marshall Plan had exceeded its limits with effects of the personel and class preferences of the administrators. Turkish-American relations has entered into a new era, with Turkey's entry into NATO; the political, military, economical and cultural influences of the United States, which is extending up to the present, is settled in Turkish political life.

Bu çalışmada, Osmanlı'dan 1960 yılına kadar Türk-Amerikan ilişkilerinin gelişimi iki tarafın temel amaç ve motivasyonları bağlamında analiz edilecektir. İlişkilerde ortaya çıkan işbirliği ve sorun alanlarına odaklanılacaktır. Tarihsel analizde esas olan ilişkilerde gözlenen süreklilik ve değişimi incelemektir. Değişime yol açan faktörler ve günümüze tevarüs eden ana örüntüler geleceğe yönelik beklentilerin nasıl şekillendiğinin anlaşılmasına yardımcı olacaktır. Osmanlı'da 19. yüzyılda ticari ilişkilerle başlayan ilişkiler, Kurtuluş Savaşı ve Atatürk döneminde durgunluk dönemi yaşamış ve İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra yeniden temellendirilerek stratejik işbirliği ve güvenlik ittifakı çerçevesine oturmuştur. 1960 yılına gelindiğinde Türk-Amerikan ilişkilerinde güvenlik ve ekonomik çıkarlar açısından Türkiye aleyhine tam bir bağımlılık ilişkisi ortaya çıkmıştır. ; In this paper, it will be analyzed the development of Turkish-American relations within the context of basic goals and motivations of both sides from the Ottoman period to the year of 1960. Mainly, it will be focused on the trends of cooperation and the aspects of problematic issues. In an hictorical analysis, the basic attempt is to clarify the continuity and change within the development of bilateral relations. The factors that lead to change and the main patterns enduring from the past will be helpful to understand how they shape the expectations about the future. While the relations begin with commercial basis in the Ottoman period of 19th century, proceeding with stabilization period in Atatürk era, after the World War II it is refounded by the new framework of strategic cooperation and security alliance. When it comes to the year of 1960, Turkish-American relations regarding the security and economic interests the dependency was occured unfavor to Turkey.