Suchergebnisse

YÖK Tez No: 525341 ; Seçmenler iktidarı belirlemek amacıyla tercihte bulunurken birçok faktörden etkilenmektedir. Bu faktörleri sosyolojik, psikolojik, rasyonel ve diğer faktörler (konuya oy verme, ideolojiye oy verme) olarak sıralamak mümkündür. Seçmen davranışını etkileyen bir diğer faktör ise liderdir. Özellikle lidere duyulan güven seçmen davranışının belirlenmesinde önemli bir etkiye sahiptir.Siyasal liderlerin ön plana çıktığı bu süreçte, gerçekleştirilen siyasi iletişim faaliyetleri de içerik bakımından liderlerin oluşturduğu güven çerçevesinde şekillenmektedir. Bunun sebebi ise, seçim sürecinde liderlerin vaatleri ile iktidara geldiklerinde yaptıklarının tutarlı olmasının, seçmenlerin en çok dikkat ettiği hususlardan birisi olmasıdır. Bu çerçevede gerçekleştirilen çalışma üç bölümden meydana gelmektedir. Birinci bölümde lider ve güven ilişkisi, ikinci bölümünde seçmen davranışı ve lider ilişkisi ele alınırken, üçüncü bölümde ise siyasal lidere duyulan güven bağlamında seçmenlerin oy verme tercihi araştırılarak elde edilen veriler değerlendirilmiştir. Araştırma, online anket uygulamasından yararlanılarak Türkiye'de yaşayan 650 seçmen üzerinde uygulanmıştır. Yapılan analiz sonucunda performans, iletişim, kişilerarası iletişim ve imaj olmak üzere lidere duyulan güvenin 4 faktöre ayrılabileceği görülürken; seçmen davranışını etkileyen rasyonel beklenti, ideoloji, medya, lider, başarı ve sosyolojik olmak üzere 6 faktör tespit edilmiştir. Yapılan analiz sonucunda ise lidere duyulan güvenin seçmen davranışı üzerinde anlamlı bir etki oluşturduğu görülmüştür. ; Voters are influenced by a number of preferential factors to determine power. It is possible to list these factors as sociological, psychological, rational and other factors (voting the issue, voting ideology). Another factor influencing voter behavior is the leadership. Especially trust in leadership has an important effect in determining voter behavior. Within the context of the political communication activities carried out in order to create power, it is seen that the political leader has an important influence today. In this process, the political propaganda activities are shaped in the context of the confidence of the leaders in terms of content. The reason for this is that the consistency of what the leaders say in their election campaigns and what they do when they come to power is one of the most important points that voters pay attention to. The work carried out in this framework comes in three parts. In the first part, leader and trust relations are discussed. In the second part, voter behavior and leader relation are discussed. In the third part, the results obtained by in vestigating voters' voting preference in the context of trust in political leadership are evaluated. Research, utilizing online survey was administered to 650 voters living in Turkey. As a result of the analysis made, it can be seen that the confidence in leadership, including performance, communication, interpersonal communication and image, can be divided into 4 factors; six factors including rational expectation, ideology, media, leader, success and sociological factors affecting voter behavior have been identified. As a result of the analysis, it is seen that trust in the lid has a significant effect on voter behavior.

Seçmenler iktidarı belirlemek amacıyla tercihte bulunurken birçok faktörden etkilenmektedir. Bu faktörleri sosyolojik, psikolojik, rasyonel ve diğer faktörler (konuya oy verme, ideolojiye oy verme) olarak sıralamak mümkündür. Seçmen davranışını etkileyen bir diğer faktör ise liderdir. Özellikle lidere duyulan güven seçmen davranışının belirlenmesinde önemli bir etkiye sahiptir. Siyasal liderlerin ön plana çıktığı bu süreçte, gerçekleştirilen siyasi iletişim faaliyetleri de içerik bakımından liderlerin oluşturduğu güven çerçevesinde şekillenmektedir. Bunun sebebi ise, seçim sürecinde liderlerin vaatleri ile iktidara geldiklerinde yaptıklarının tutarlı olmasının, seçmenlerin en çok dikkat ettiği hususlardan birisi olmasıdır. Bu çalışma, siyasal lidere duyulan güvenin seçmen davranışı üzerinde nasıl bir etki oluşturduğunu tespit etmeyi amaçlamaktadır. Bu çerçevede gerçekleştirilen araştırma, online anket uygulamasından yararlanılarak Türkiye'de yaşayan 650 seçmen üzerinde uygulanmıştır. Yapılan analiz sonucunda performans, iletişim, kişilerarası iletişim ve imaj olmak üzere lidere duyulan güvenin 4 faktöre ayrılabileceği görülürken; seçmen davranışını etkileyen rasyonel beklenti, ideoloji, medya, lider, başarı ve sosyolojik olmak üzere 6 faktör tespit edilmiştir. Yapılan analiz sonucunda ise lidere duyulan güvenin seçmen davranışı üzerinde anlamlı bir etki oluşturduğu görülmüştür. ; Voters are influenced by a number of preferential factors to determine power. It is possible to list these factors as sociological, psychological, rational and other factors (voting the issue, voting ideology). Another factor influencing voter behavior is the leadership. Especially trust in leadership has an important effect in determining voter behavior. In this process, the political propaganda activities are shaped in the context of the confidence of the leaders in terms of content. when they come to power is one of the most important points that voters pay attention to. This study aims to determine the effect of trust on the political leader on voter behavior. Research carried out in this context, the online survey was administered to 650 voters living in Turkey benefiting from the application. As a result of the analysis, it can be seen that the trust in the leader such as performance, communication, interpersonal communication and image can be divided into 4 factors. 6 factors including rational expectation, ideology, media, leader, success and sociological factors affecting voter behavior were determined.As a result of the analysis, it was observed that trust in the leader had a significant effect on the voter behavior.

Ekonomik, sosyal ve politik yönden büyük değişimlerin yaşandığı günümüzde liderlik, bir etkileme süreci ve ilişki biçimi olarak ele alınır. İktidarın ele geçirilmesi ve doğru olarak kullanılması üzerinde yoğunlaşan siyasi liderlik ise kitleleri etkilemek suretiyle toplumsal değişimleri gerçekleştirebilecek bir süreci ihtiva eder. Bu açıdan bakıldığında, sonuçlarının gelecekte elde edilmesi ve geleceğin belirsizliğini taşıması nedeniyle karar alma faaliyeti, bu sürecin can alıcı bölümünü oluşturur. Karar alma sürecini etkileyen birçok faktör olmakla birlikte, siyasi liderlerin kişisel özelliklerini, deneyimlerini, yeteneklerini kapsayan bireysel faktörlerin, siyasi karar alma sürecini etkileyen en önemli unsur olduğu açıktır. Bu çalışmada, siyasi liderlerin kişilik sistemlerinin karar alma sürecine olan etkisi ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır. Bu bağlamda Mustafa Kemâl Atatürk model olarak ele alınmıştır. Çalışmada liderlik, karar alma süreci ve bu sürece liderlerin kişilik özelliklerinin etkileri üç ayrı bölümde incelenmiş, çalışmayla ilgili değerlendirmelere ise Atatürk'ün model olarak çerçevelendirilmesi ışığında son bölümde yer verilmiştir. Çalışmanın sınırlılıkları dolayısıyla siyasi liderlik kavramı, Machiavelli'nin hükümdara atfettiği özellikler ve Max Weber' in otorite anlayışı ele alınarak incelenmiş, kişilik sistemlerinin karar alma sürecine olan etkileri araştırılırken ise araç olarak, psikoloji biliminin öncülerinden olan Cari Gustave Jung tarafından kuramlaştırılan sekiz kişilik tipi kullanılmıştır. Tüm bu incelemelerin sonunda, siyasi liderlerin sahip olduğu kişilik özelliklerinin karar alma süreci üzerinde büyük bir etkiye sahip olduğu değerlendirilmiştir. ; Leadership is thought to be a process of influence and a way of relationship in today's world at which great changes are seen in the respect of economics, society and politics. Political leadership which focuses on seizing the power and using it appropriately includes a process that can realize social changes by influencing the society. In this respect, decision-making is the core point of this process as its results which do have the vagueness of the future can be reached in future. Although there are many factors that influence the process of decision-making, it is obvious that the individual factors including the personal properties, experiences, abilities of the political leaders are the most important elements influincing the process of decision-making. This study aims to figure out the effects of personality systems of political leaders on decision making process. In this context Mustafa Kemal Atatürk was analiezed as a model. In this study leadership, decision making process and the effects of leader's personality traits on this process has been dealt with in three different sections, and the evaluations about the study are stated in the last section under the light in which Atatürk is presented as a model. Because of the limitations of the study, the concept of political leadership is studied by taking the traits stated in "The Rules" by Machiavelli and Max Weber's understanding of the authority into account. On the other hand, while the effects of personality systems on decision making process are being explored, eight personality types which were theorized by Carl Gustave Jung who is one of the pioneers in science of psychology have been used. Eventually, it has been evaluated that the personality traits of poitical leaders have a great impact on decision-making process.

YÖK Tez No: 505053 ; Günümüzde, iktidarın elde edilmesi için gerçekleştirilen siyasal iletişim faaliyetlerinde, siyasal lider faktörü oldukça önem kazanmaktadır. Siyasal liderlerin ön plana çıktığı bu süreçte, gerçekleştirilen siyasal kampanyalar içerik bakımından liderler çerçevesinde şekillenmektedir. Bunun en önemli nedeni ise, seçmenlerin oy verme tercihlerinde bulunurken daha çok siyasi liderlerden etkilenmeleridir. Seçmen tercihlerinin liderlere göre şekilleniyor olması, seçmen tercihi açısından siyasal liderlerin itibar değerlerinin ön plana çıkmasına neden olmaktadır. Bu çerçevede üç bölümden meydana gelen çalışmanın, birinci bölümünde seçmen davranışı bağlamında oy verme yaklaşımları, ikinci bölümünde siyasal lider ve lider itibarı literatür taraması ele alınmaktadır. Üçüncü bölümde ise oy verme yaklaşımları bağlamında siyasal liderlerin itibar değerleri ve AK Parti lideri Recep Tayyip Erdoğan, CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu ve MHP lideri Devlet Bahçeli algısını ölçen anket ölçeği ile elde edilen veriler değerlendirilmektedir. Araştırma kolayda örnekleme yöntemiyle Türkiye'nin 4 üniversitesinden (Uludağ, Erciyes, Adıyaman ve Gümüşhane Üniversitesi'ndeki) 900 öğrenciye uygulanmıştır. Yapılan analizler sonucunda "konuya oy verme", "sosyolojik oy verme-1 (seçmen toplum ilişkisi)", "ideolojik oy verme", "rasyonel oy verme" ve "sosyolojik oy verme-2 (lider toplum ilişkisi)" olmak üzere oy verme yaklaşımlarının beş temel faktöre ayrılabileceği görülmüştür. Yapılan regresyon analizinde ise, bu faktörler doğrultusunda ifade edilen oy verme yaklaşımlarının lider itibarını etkilediği sonucuna varılmıştır. ; In today's political communication activities that are aimed towards the acquisition of political power, the political leadership factor has been of considerable importance. During this process, the content of political campaigns are formed around the leaders. The most important reason for this is, the effect that leaders have on the voting behavior of most voters. Because voter preferences are formed in respect to leaders, the reputation values of political leaders gain on importance. The thesis is constructed on this conceptual framework with the first chapter dealing with voting approaches as voter behaviors, the second chapter reviews the literature on political leadership and leader reputation studies. The third chapter is evaluating the reputation values of political leaders from a voting approach through a survey assessing the voter perceptions of AK Party leader Recep Tayyip Erdoğan, CHP leader Kemal Kılıcdaroğlu and MHP leader Devlet Bahçeli. The study has been conducted on 900 students obtained by convenience sampling from 4 Turkish universities (Uludağ, Erciyes, Adıyaman and Gümüşhane Universities). The analysis revealed that voting approaches could be divided into five fundamental factors, as "issue oriented voting", "sociological voting-1" –voter and society relationship-, "ideological voting", "rational voting", "sociological voting-2" –leader and society relationship. A regression analysis showed that so defined voting approaches influenced leader reputation.

Civil society is one of the most important elements of the democratic order, as a means for citizens to influence the state independently and voluntarily. Non-governmental organizations that are the output of civil society are among the important organizations that ensure the influence of citizens, politicians, the state and other management organizations. The idea of associating nomadic Nomads with a way of life is influenced by political developments in Turkey, but an increase is especially noticeable after the 2000s. In this study, the qualitative research method was used; The relationship between leadership and Yörük associations has been deciphered by explaining the conceptual frameworks of Yörüks, NGOs and leadership. With the help of the study, it was concluded that these associations, whose number has increased especially recently, may face the danger of not being well managed and turning into sign associations that fall into political expectations.

Politik zekâ, açık bir kavramsal tanım ve uygulanabilir bir ölçümden yoksun, olağanüstü ancak yeterince araştırılmamış bir yapı olarak kabul edilmektedir. Mevcut araştırma, yapının geçerliliğini sağlarken "politik zekâ" yapısını kavramsallaştırmak ve ölçmek için yapılmıştır. Tüm konuyu ayrıntılı olarak ele almak için, Türkiye'de Politik Zekâ Ölçeğinin psikometrik özelliklerini ve nomolojik ağını gösteren üç örneği kapsayan iki çalışma yapılmıştır (N = 943). Hipotezleştirildiği gibi, politik zeka, stratejik düşünme, amaç için empati, güvenilirlik, güç ihtiyacı ve çok yönlülük boyutlarından oluşan çok boyutlu bir yapıdır. Ölçeğin hem yakınsak hem de ayırt edici geçerliliği olduğunu ve politik zekânın politik beceri ile pozitif yönde anlamlı bir ilişkisi mevcuttur. Argümanımız doğrultusunda, politik zekâ tarafından açıklanan yapının politik beceri yapısından farklı olduğu bulunmuştur. Bu ölçeğin teorik çıkarımları sayesinde, örgütsel politika, liderlik ve sosyal değişime ilişkin yeni tartışmalar ilgili literatürde yer alacaktır. ; Political intelligence is broadly accepted as an outstanding but under-investigated construct that is devoid of a clear conceptual definition and viable measurement. The current research was conducted to conceptualize and to measure the "political intelligence" (PI) construct while ensuring validation of the construct. In order to touch all the bases, we carried out two studies encompassing three samples (N = 943), which demonstrate the psychometric properties and nomological network of the Political Intelligence Scale, in Turkey. As hypothesized, political intelligence is a multidimensional construct that consists of the dimensions of strategic thinking, empathy for purpose, trustworthiness, need for power and versatility. It presents that the scale has both convergent and discriminant validity and that political intelligence has a positive significant relationship with political skill. In line with our argument, it was found that the construct explained by political intelligence is different from the construct of political skill. Thanks to the theoretical implications of this scale, new debates regarding organizational politics, leadership, and social change will take part a place in the related literature.

Bu çalışmanın amacı esas olarak Vladimir Putin dönemi Rusya dış politikasını irdelemekten ibarettir. Dış politika bir ülkenin dış dünya ile siyasi, ekonomik ve kültürel ilişkileri başta olmak üzere her çeşit ilişkilerinin yönetimi olarak da tarif edilebilmektedir. Dış politika, bir devletin uluslararası ilişkilerinde izleyeceği temel yolu göstermektedir. Bu bağlamda eski ve yeni dönemlere ait Rusya dış politikası tartışılmıştır. Vladimir Putin döneminin, Rus dış politikasına getirdiği yenilikler ve bu yeni dönemde Rus dış politikasının oluşumunda ne gibi görevler üstlendiği incelenmiştir. Putin, batı dünyası ile olan ilişkilerine, attığı adımlara ve bu politikayı oluşturma sürecindeki nihai evrim aşamalarına çok dikkat etmektedir. Çünkü atılacak her yanlış adım, liberal ekonomi dünyasına yeni girmiş Rusya'nın imajını zedeleyebilme tehlikesiyle karşılaşabilecektir. ; The aim of this research is to investigate Russian foreign policy during Vladimir Putin's term. We can define the foreign policy as how one country will manage to be in control of its political, economical and cultural relations with other entities. The foreign policy demonstrates the basic way which the foundation of the country must be followed by foreign policy mechanism makers. In this context, this thesis will study arguments and interpretations about the old and new periods in Russian foreign policy. This study also examines the new policies and formations in Vladmir Putin's term. New Russia's elected president, Putin must be very attentive to his mission, because careless actions can result in overdoing things and there is a probability that this will be directed at his foreign policy towards the western world and the USA.

Bu çalışma 1923 yılında Cumhuriyetin ilan edilmesi ile birlikte oluşturulan ve doksan beş yıllık tarihi ile Türkiye'nin en köklü kurumlarından biri olan Cumhurbaşkanlığı makamında Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi vizyonu ile meydana gelen dönüşümü David Easton'un sistem analizi yaklaşımı çerçevesinde teorik bir çerçeveye oturtma amacı ile hazırlanmıştır. Easton'un sistem analizi yaklaşımının dayandığı; "çevre", "girdi", "çıktı", "geri besleme" kavramlarından ve temel varsayımlarından hareketle tarihsel süreklilik içinde Cumhurbaşkanlığı makamının geleceği üzerine yapılacak değerlendirmelere katkı sağlaması açısından çalışma kapsamında; milletvekilleri, daha önce bakanlık görevi yapanlar, düşünce kuruluşları temsilcileri ve akademisyenden oluşan 12 kişi ile görüşme gerçekleştirilmiştir. Görüşmelerden elde edilen ve betimsel analiz ile değerlendirilen veriler ile literatür taramasında sağlanan bilgiler ışığında Cumhurbaşkanlığı makamında önemli bir dönüşümü temsil eden Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemini getiren anayasa değişikliğinin, Cumhurbaşkanlığı makamının sahip olduğu vizyonunun bir sonucu olarak siyasal sistemde uzun süredir biriken istemlere yanıt olarak sunulduğu sonucuna ulaşılmıştır. Çalışmada aynı zamanda Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi vizyonunun sistemsel bir yaklaşımla tüm kurumlar tarafından benimsendiğinde, kurumların belirlenen temel vizyon doğrultusunda kendilerine bir yön belirlediğinde ve zihinsel dönüşüm gerçekleştiğinde bütüncül bir akıl ile ülkenin gelişimine katkı sağlanabileceği üzerinde durulmuştur. ; This study is prepared to establish the theoretical framework of transformation that has taken place with Presidential Government System vision in Presidency, which was constituted in 1923 with the declaration of Republic, and has been one of the long-standing institutions of Turkey with its ninety five years old background, functions of transformational leadership and within the framework of David Easton's system analysis approach. Within the scope of the study, interviews have been held with 12 people including deputies, former ministers, representatives of think tanks, and academician with reference to the concepts "environment", "input", "output" and "feedback" which have basis of Easton's system analysis approach, and basic assumptions in order to contribute to the evaluations to be made on the future of the presidency in historical continuity. In the light of the data obtained from interviews that are evaluated with descriptive analysis and the information obtained through literature review, it is concluded that the constitutional amendment introducing the Presidential Government System, representing an important transformation in the presidency, has been presented both as a result of the vision that presidency has, and as a response to requests that have been accumulated in the political system for a long time. At the same time, it has been emphasized in the study that when the vision of the Presidential Government System is adopted by all institutions with a systematic approach, it is possible to contribute to the development of the country with an integrated intelligence when the institutions determine a direction towards the determined basic vision, and mental transformation takes place.

I. Meşrutiyetin ilanıyla başlayan demokratikleşme sürecimiz II. Abdülhamid' in meclisi feshetmesi sonucu uzun bir araya girse de II. Meşrutiyetin ilanı tekrar başlamıştır. I. Dünya Savaşı'nın ardından da Mustafa Kemal'in önderliğinde milli mücadeleyi idare etmesi amacıyla 23 Nisan 1920'de Türkiye Büyük Millet Meclisi açılmıştır. Hâkimiyet kayıtsız şartsız milletindir düsturunu benimseyen TBMM demokrasi sürecimiz adına en büyük adım olmuştur. 1923'de Cumhuriyetin ilanıyla gelişimini sürdürmüştür. Sonrasında demokrasinin olmazsa olmazı olan çok partili hayata geçiş denemeleri başlamıştır. Mustafa Kemal hayattayken iki başarısız denemenin ardından süreç askıya alınmıştır. II. Dünya Savaşı'nın başlamasıyla da tüm dünyada olduğu gibi demokrasimiz de ilerici adımlar atılamamıştır. Savaşın sona ermesiyle iç ve dış şartların dayatmaları sonucu yeni birçok partili hayata geçiş süreci Milli Kalkınma Partisi'nin kurulmasıyla başlamıştır. Yükselen toplumsal talep Demokrat Parti'nin kurulmasıyla siyasal karşılığını bulmuştur. Bu dönemde süreç demokratik yasalarla desteklenmiş ve çok partili hayata geçiş süreci tamamlanmıştır. 1950 yılına gelindiğinde ise 27 yıllık CHP iktidarının demokratik yollarla DP'ye geçmesiyle Cumhuriyetimiz beklenin ötesinde bir başarı göstermiştir. ; The process of democratization that started with the declaration of the Constitutional Monarchy II. Abdülhamit Although the Assembly came together as a result of the termination of the II. The declaration of the Constitutional Monarchy has started again. After the First World War under the leadership of Mustafa Kemal, Grand National Assembly of Turkey (TBMM) was opened on 23 April 1920 in order to manage the war of independence. Adopting the principle of ―authority, without any condition and reservation, belongs to the nation‖ the Grand National Assembly of Turkey (TBMM) has been the biggest step in our democracy process. With the declaration of the Republic in 1923 continued its development. Afterwards, attempts to transition to multi-party life, the sine qua non of democracy, began. The process was suspended after two unsuccessful attempts while Mustafa Kemal was alive. With the outbreak of World War II, progressive steps could not be taken in our democracy as in the rest of the world. With the end of the war and the imposition of internal and external conditions, the transition to a new multi-party life began with the establishment of the National Development Party. The rising social demand has found its political counterpart with the establishment of the Democratic Party. In this period, the process was supported by democratic laws and the transition to multiparty life was completed. In the year 1950, the Republic of Turkey has achieved a success beyond the expectations with the 27 year old CHP government's transition to DP through democratic means.

Bu tezin amacı, siyasi iradenin niteliğinin şekillendirdiği toplum yapısını farklı zamanlarda iktidar olan iki parti ve iki lider örneği kullanarak açıklamaktır. Türkiye'de her iktidar, "öteki" oluşumuna sebebiyet vermiş; yabancılaşma, kutuplaşma gibi kavramlar her iktidar döneminde sık sık kullanılmıştır. Kurumlar ve sivil toplum aracılığıyla değil de kişiler üzerinden gerçekleştirilen demokrasi anlayışı beraberinde zıt kutuplu grupların çatışmasını getirmiştir. Tek Parti Dönemi'nden itibaren başlayan bu süreç, aradan uzun yıllar geçmesine rağmen AK Parti İktidarı ile devam etmektedir. Türkiye'de anayasaların da bu anlayışla hazırlandığı ve uygulandığı görülmektedir. Öyle ki, her iktidar "kendi sistemi"ni meşrulaştırmak adına mevcut anayasaları değiştirme çabası içinde olmuştur. İşte, bu çalışmada; Türk politikasında dönüm noktası olan Tek Parti iktidarından yola çıkarak, yine bir dönüm noktası olarak nitelendirilebilecek AK Parti iktidarı arasındaki mutlak gücün benzerlikleri gösterilmeye çalışılarak demokrasinin niteliği tartışılacaktır. "Tek"liğin Türk politikası için ne anlama geldiği, dışarıda kalanların durumu, tek tipçiliğin ne gibi sonuçlara yol açabileceği ve ne kadar gerekli olduğu anlaşılmaya çalışılacaktır. ; The aim of this thesis is to explain the social structure shaped by the nature of political will by using two parties and two leaders, who are governed at different times. All power in Turkey, "the other" has given rise to the formation; concepts such as alienation and polarization were frequently used in every period of power. The notion of democracy, which is realized not only through institutions and civil society, but also through individuals, has brought conflict of opposite polar groups. This process, which started from the One-Party Period, continues with the AK Party Power despite many years pass. In Turkey, it is observed that this understanding of the constitution is prepared and implemented. So that, every power tried to change the existing constitutions in order to legitimize its own system. Here, in this study; based on the turning point of Turkish politics, it will be discussed the similarities of One Party power between the AK Party government which can be described as a turning point and the quality of democracy will be discussed. It will be tried to understand what uniqueness means for Turkish policy, the situation of those who are outside, what kind of results can lead to one type and what is necessary.

Yerel demokrasi üzerine güncel kurumsalcı bakış açısı kentlerde yaşanan yıkıcı dönüşüme yanıt vermekten uzaktır. Bu çalışmada, bu sorunla başa çıkabilmek amacıyla, yönetişim, ağ demokrasisi ve kent hakkı kavramlarının bir arada düşünülmesi önerilmektedir. Yerel demokrasinin katılımcıları, kent hakkı perspektifinin yerel yönetişimle bütünleştirilmesiyle somutlaşabilirken, diğer taraftan ağ demokrasisi ve yeni yerel siyasal liderlik kentte farklılıkların uyumunu mümkün kılabilecektir. Böylece yerel demokrasinin neoliberal kentleşmenin etkilerini aşmayı mümkün kılacak yeni bir anlaşılma biçimi inşa edilebilecektir. ; Current institutionalist perspective on local democracy could not engage with the destructive transformations in the cities. In this work, to cope with this problem, it is proposed to make an intersection between the concepts of governance, network democracy and right to the city. While participants of local democracy could be embodied by integration of the perspective of right to the city and local governance, on the other hand the cohesion of diversities in the city could be possible by network democracy and new political leadership. So a new understanding toward local democracy which surpasses the impacts of neoliberal urbanization could be constructed.

DergiPark: 545471 ; trakyasobed ; Fevzi Çakmak (1876-1950) is mainly known with his Militarypersonality and activities in Turkey. The fact that he is one of the few soldierswith the title of Marshal is enough to show his success in the Military profession.He was also noted as; the Minister of Defence in the First cabinet of the executiveministers of Turkey in 1921,the Chairman of the second cabinet of the executiveministers of Turkey, and the Chief of General Staff from 1924 and 1944 without interruption.However it is little known, Fevzi Pasha has an important role in the politicallife in the multi-party period as well. In 1944, Fevzi Çakmak, who did notintend to retire from the Chief of General Staff except for his request, found himselfin the middle of Politics after loneliness he had lived for a short time.The studydiscusses Fevzi Çakmak's activities and role in the political lifebetween1946-1950. The process of rapprochement with the Democratic Party (DP)and becoming an independent member of parliament and even the desire for him tolead the DP will be examined in the paper. Then, the activities of the Marshal thatheinitiated with some circles of left-wing and abandoned in a short time in thecontext of human rights will be evaluated. In the meantime, the debates on how theleftist circles wanted himto launch a public movement in the country getting ridofthe oppressiveness will be included. Later, the process of becoming the honorarychairman of the Nation Party (MP) formed by the people most of whom left the DPfollowing the Marshal's separation from the DP afte the July 12 Declaration asa result of his worsening Relations with the party will be mentioned. FevziÇakmak ,like the other ones who setup the MP, thought that the DP did not have enoughstrong opposition against the Republican People's Party(CHP). In the last partof the paper, the political activities of Marshal Çakmak who spent the last twoyears of his life in the MP will be examined within the framework of character analysisand leadership features. The paper not only discusses the four-year wavy politicallife of Fevzi Çakmak who was seized by great ambitions and entered politics in1946 as a result of self- confidence based on Military Reputation and the love givenby the people, but it also examines the case of his being manipulated by some politicalcurrents and parties because of his personality which is unfamiliar witht he functioningof political life. How and with which motives Fevzi Çakmak, an obedient person tothe legitimate and existing authority pushed himself into a strong opponent againstthe political staff that he had been to gether with for nearly 25 years will beexamined. In that, during the election in 1946 and his presence in the Assembly,the Marshal had strong opposition against the CHP and İnönü, which did notarise from policy differences. ; FevziÇakmak, Türkiye'de daha çok askerî kişiliği ve faaliyetleriyle tanınmaktadır.Mareşal unvanına sahip az sayıdaki askerden birisi olması onun askerlikmesleğindeki başarısını göstermeye yetmektedir. Ankara Hükümeti'nde MilliSavunma Bakanlığı; İcra Vekilleri Heyeti Reisliği yapmıştır. Cumhuriyetdöneminde 1924-1944 yılları arasında kesintisiz olarak Genelkurmay Başkanlığı yapmışolması onu ayrıca meşhur etmiştir. Ancak az bilinmekle birlikte Fevzi Paşanınçok partili dönemde siyasal hayatta da önemli bir yeri vardır. Bu çalışmadaFevzi Çakmak'ın 1946-1950 yılları arasında siyasal hayattaki faaliyetlerine verolüne yer verilecektir. Üzerinde durulan dönem ülkenin çok partili siyasalhayata geçiş yıllarıdır. 12 Ocak 1944 tarihinde, 68 yaşındayken isteği dışında GenelkurmayBaşkanlığı'ndan emekliye sevk edilen Fevzi Çakmak büyük bir hayal kırıklığına düşmüşve bir süre hayata karşı küskünlük içinde yaşamıştır. Makam sevgisi ve hırsınasahip olan Mareşal, o yıllarda kendisini bir köşeye atılmış ve önemsiz hissetmekteydi.Emekli edilişine karar veren Cumhurbaşkanı İsmet İnönü'ye dargınlık ve kırgınlıkduyguları içinde günlerini geçirdiği bir sırada, 1946 seçimlerinde DPlistesinden bağımsız milletvekili seçilme teklifi almış ve bunu kabul edereksiyasal hayata atılmıştır. Daha önce CHP'den gelen milletvekilliği tekliflerinikabul etmeyen Mareşal 1946 seçimleri sırasında ve Mecliste iken CHP'ye veİnönü'ye karşı keskin ve sert bir muhalefet yürütmüştür. Çakmak'ın 20 yıldan dahauzun süredir bir parçası olduğu CHP iktidarına karşı muhalefete geçişi keskin birdönüşü ifade etmektedir.Hayatınınson4yılı,önce CHP'ye, sonra CHP ve DP'yemuhalefetle geçmiştir. Askerî şöhreti ve halk tarafından sevilmesinin etkisiyle1946'da girdiği siyasette büyük bir ihtiras geliştiren Fevzi Çakmak aslındasiyasal hayatın işleyişine yabancıdır. Onun bu durumu ve İnönü ile CHP'ye olansert muhalefeti bazı siyasal akımlar ve partilerce istismar edilmiş görünmektedir.Önce DP kendisinin toplumdaki prestijinden yararlanmış, ardından sol akımamensup bazı çevreler ona adeta bir halk hareketi başlatma misyonu yüklemekistemişlerdir. Son olarak Mareşal Çakmak, DP içinde, lider kadronun CHPiktidarına karşı muhalefetini yeterli bulmayan müfrit grupla birlikte hareketetmiş ve buradan doğan Millet Partisi'ne fahrî genel başkan olmuştur. Hayatınınson iki yılını MP'de geçiren Çakmak Paşa, çok dalgalı ve gelgitli bir 4 yıllıksiyasal hayat yaşamıştır. Aslında mevcut otoriteye itaatkâr bir kişilikyapısında olan Fevzi Çakmak'ın emeklilik sonrası keskin bir siyasal muhalefete kaymasıkişiliğine ters düşmektedir. Onu bu duruma yönelten etkenler mevki hırsı vekendini vazgeçilmez görme duygusu gibi kişisel etkenlerdir. Lider karakterlibirisi olmayışı onun siyasette başarılı olmasına engel olmuştur.

Fevzi Çakmak, Türkiye'de daha çok askerî kişiliği ve faaliyetleriyle tanınmaktadır. Mareşal unvanına sahip az sayıdaki askerden birisi olması onun askerlik mesleğindeki başarısını göstermeye yetmektedir. Ankara Hükümeti'nde Milli Savunma Bakanlığı; İcra Vekilleri Heyeti Reisliği yapmıştır. Cumhuriyet döneminde 1924-1944 yılları arasında kesintisiz olarak Genelkurmay Başkanlığı yapmış olması onu ayrıca meşhur etmiştir. Ancak az bilinmekle birlikte Fevzi Paşanın çok partili dönemde siyasal hayatta da önemli bir yeri vardır. Bu çalışmada Fevzi Çakmak'ın 1946-1950 yılları arasında siyasal hayattaki faaliyetlerine ve rolüne yer verilecektir. Üzerinde durulan dönem ülkenin çok partili siyasal hayata geçiş yıllarıdır. 12 Ocak 1944 tarihinde, 68 yaşındayken isteği dışında Genelkurmay Başkanlığı'ndan emekliye sevk edilen Fevzi Çakmak büyük bir hayal kırıklığına düşmüş ve bir süre hayata karşı küskünlük içinde yaşamıştır. Makam sevgisi ve hırsına sahip olan Mareşal, o yıllarda kendisini bir köşeye atılmış ve önemsiz hissetmekteydi. Emekli edilişine karar veren Cumhurbaşkanı İsmet İnönü'ye dargınlık ve kırgınlık duyguları içinde günlerini geçirdiği bir sırada, 1946 seçimlerinde DP listesinden bağımsız milletvekili seçilme teklifi almış ve bunu kabul ederek siyasal hayata atılmıştır. Daha önce CHP'den gelen milletvekilliği tekliflerini kabul etmeyen Mareşal 1946 seçimleri sırasında ve Mecliste iken CHP'ye ve İnönü'ye karşı keskin ve sert bir muhalefet yürütmüştür. Çakmak'ın 20 yıldan daha uzun süredir bir parçası olduğu CHP iktidarına karşı muhalefete geçişi keskin bir dönüşü ifade etmektedir.Hayatınınson4yılı,önce CHP'ye, sonra CHP ve DP'ye muhalefetle geçmiştir. Askerî şöhreti ve halk tarafından sevilmesinin etkisiyle 1946'da girdiği siyasette büyük bir ihtiras geliştiren Fevzi Çakmak aslında siyasal hayatın işleyişine yabancıdır. Onun bu durumu ve İnönü ile CHP'ye olan sert muhalefeti bazı siyasal akımlar ve partilerce istismar edilmiş görünmektedir. Önce DP kendisinin toplumdaki prestijinden yararlanmış, ardından sol akıma mensup bazı çevreler ona adeta bir halk hareketi başlatma misyonu yüklemek istemişlerdir. Son olarak Mareşal Çakmak, DP içinde, lider kadronun CHP iktidarına karşı muhalefetini yeterli bulmayan müfrit grupla birlikte hareket etmiş ve buradan doğan Millet Partisi'ne fahrî genel başkan olmuştur. Hayatının son iki yılını MP'de geçiren Çakmak Paşa, çok dalgalı ve gelgitli bir 4 yıllık siyasal hayat yaşamıştır. Aslında mevcut otoriteye itaatkâr bir kişilik yapısında olan Fevzi Çakmak'ın emeklilik sonrası keskin bir siyasal muhalefete kayması kişiliğine ters düşmektedir. Onu bu duruma yönelten etkenler mevki hırsı ve kendini vazgeçilmez görme duygusu gibi kişisel etkenlerdir. Lider karakterli birisi olmayışı onun siyasette başarılı olmasına engel olmuştur. ; Fevzi Çakmak (1876-1950) is mainly known with his Military personality and activities in Turkey. The fact that he is one of the few soldiers with the title of Marshal is enough to show his success in the Military profession. He was also noted as; the Minister of Defence in the First cabinet of the executive ministers of Turkey in 1921,the Chairman of the second cabinet of the executive ministers of Turkey, and the Chief of General Staff from 1924 and 1944 without interruption. However it is little known, Fevzi Pasha has an important role in the political life in the multi-party period as well. In 1944, Fevzi Çakmak, who did not intend to retire from the Chief of General Staff except for his request, found himself in the middle of Politics after loneliness he had lived for a short time.The study discusses Fevzi Çakmak's activities and role in the political life between1946-1950. The process of rapprochement with the Democratic Party (DP) and becoming an independent member of parliament and even the desire for him to lead the DP will be examined in the paper. Then, the activities of the Marshal that heinitiated with some circles of left-wing and abandoned in a short time in the context of human rights will be evaluated. In the meantime, the debates on how the leftist circles wanted himto launch a public movement in the country getting ridof the oppressiveness will be included. Later, the process of becoming the honorary chairman of the Nation Party (MP) formed by the people most of whom left the DP following the Marshal's separation from the DP afte the July 12 Declaration as a result of his worsening Relations with the party will be mentioned. Fevzi Çakmak ,like the other ones who setup the MP, thought that the DP did not have enough strong opposition against the Republican People's Party(CHP). In the last part of the paper, the political activities of Marshal Çakmak who spent the last two years of his life in the MP will be examined within the framework of character analysis and leadership features. The paper not only discusses the four-year wavy political life of Fevzi Çakmak who was seized by great ambitions and entered politics in 1946 as a result of self- confidence based on Military Reputation and the love given by the people, but it also examines the case of his being manipulated by some political currents and parties because of his personality which is unfamiliar witht he functioning of political life. How and with which motives Fevzi Çakmak, an obedient person to the legitimate and existing authority pushed himself into a strong opponent against the political staff that he had been to gether with for nearly 25 years will be examined. In that, during the election in 1946 and his presence in the Assembly, the Marshal had strong opposition against the CHP and İnönü, which did not arise from policy differences.

Günümüzde, iktidarın elde edilmesi için yürütülen siyasal iletişim faaliyetlerinde; siyasi lider aktörü oldukça ön plana çıkmaktadır. Siyasi liderlerin seçmenleri ikna etmek amacıyla gerçekleştirdikleri konuşmalar, üslupları noktasında siyasal sistemde tartışmalara konu edilmektedir. Politik konuşmalarda, siyasi liderlerin üslup türlerinin belirginlik göstermemesi; üslup üzerinde farklı nitelemelerin yapılmasına imkân sunmaktadır. Bu çalışmanın amacı, ülkemizde siyasi liderlerin üsluplarına ilişkin tartışmalardan yola çıkarak; liderlerin üsluplarını seçmenlerin algılayışından bir sınıflandırmaya tabi tutmaktır. Aynı zamanda, liderlerin konuşma üsluplarının seçmenlerin karar alma sürecindeki rolü üzerinde de çalışılmıştır. Bundan dolayı, Şanlıurfa ilinde bir anket çalışması gerçekleştirilmiştir. Araştırmada; Faktör, One-Way ANOVA ve Independent Samples t- Test analizleri kullanılmıştır. Seçmenlerin oy verme yaklaşımları bakımından üç, politik konuşmalardaki ikna bileşenleri noktasından dört, liderlerin konuşmalarındaki üslup açısından iki faktör tespit edilmiştir. Oy verme yaklaşımlarında tespit edilen faktörler; sosyolojik oy verme, psikolojik oy verme ve rasyonel oy vermedir. İkna bileşenleri ölçeğinde tespit edilen faktörler; duygusal çekicilik, biçemli ifadeler, kaynak güvenilirliği ve rasyonel çekiciliktir. Konuşmalardaki üslup ölçeğinde tespit edilen faktörler ise çatışmacı üslup ve uzlaşmacı üsluptur. İkna bileşenleri ölçeğinde, en yüksek ortalamalı faktör, kaynağın güvenilirliği iken; en düşük ortalamalı faktör, biçemli ifadeler olarak tespit edilmiştir. Üslup ölçeğinin faktörlerinde ise siyasi liderlerin konuşmalarında uzlaşmacı üslup faktörünün ortalamasının çatışmacı üslup faktörü ortalamasından yaklaşık iki kat fazla olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca, özellikle çatışmacı ve uzlaşmacı üslup faktörlerinin seçmenlerin sosyo-demografik özellikleriyle anlamlı farklılaşmalar gösterdiği tespit edilmiştir. ; Nowadays, the political leader stands out considerably in the political communication activities carried out with the purpose of achieving political power. The speeches given by the political leaders to persuade the voters have been a topic in terms of their styles in discussions in the political system. The fact that types of political leader styles do not have significant differences offers an opportunity to create various characterizations about style. On the basis of the discussions in our country related to the leadership style, the purpose of this study is to classify the styles of the leaders from the perspectives of the voters. The role of speech styles of the leaders in the voters' decision-making process was also studied. For this purpose, a questionnaire study was carried out in the city Sanlıurfa. Factor, One-Way ANOVA and Independent Samples t-Test analyses were used in the study. Three factors in terms of the voting approaches of the voters, four factors in terms of persuasion components in a political speech and two factors in terms of styles of leaders in their speeches were identified. The factors identified in voting approaches are sociological voting, psychological voting and rational voting. The factors identified within the scale of persuasion components are emotional attraction, statements with a style, reliability of resource and rational attraction. Finally, the factors identified within the scale of style in speech are conflicting style and complementary style. While the factor with the highest mean within the scale of persuasion components was reliability of the source, the factor with the lowest mean was found to be statements with a style. As to the factors within the scale of style, it was found that mean of the complementary style factor in political leaders' speeches is about two times more than the mean of the conflicting style factor.Moreover,particularly factors of conflicting and complementary style show meaningful differences regarding socio-demographic characteristics of the voters.