Suchergebnisse

Celem artykułu jest próba przedstawienia właściwości oraz mechanizmów instytucjonalnych kształtowania się polskiej polityki migracyjnej w latach 1989–2016 (kwiecień). Nawiązujemy w nim do koncepcji "paradygmatów polityki" Petera A. Halla, który analizował polityki publiczne państwa w kategoriach świadomego dostosowywania ich celów i narzędzi zgodnie z posiadanymi doświadczeniami oraz napływającymi nowymi informacjami. Nawiązując do niej będziemy chcieli wykazać, że na początku dekady lat 90. mieliśmy w Polsce do czynienia z radykalnym zerwaniem dotychczasowego "reglamentacyjnego" paradygmatu polityki migracyjnej, a następnie z tworzeniem jej nowego układu i przeszło 15-letnim jego funkcjonowaniem. Podkreślamy trzy jego właściwości. Pierwsza z nich mówi o tym, że nie emigracja z Polski jako dominujące liczebnie zjawisko w sytuacji migracyjnej kraju w omawianym okresie, lecz imigracja i pojawienie się w naszym kraju różnych kategorii cudzoziemców było i pozostaje nadal głównym bodźcem kształtowania się polityki państwa w dziedzinie migracji. Druga wskazuje na podstawowe znaczenie dla tworzenia i funkcjonowania dla tej polityki resortu zajmującego się sprawami wewnętrznymi. Łączyło się to z preferencją dla rozwoju prawa, procedur i mechanizmów instytucjonalnych (rozumianych jako współpraca w ramach administracji rządowej) związanych z kontrolą i bezpieczeństwem migracji, kosztem szerszej dyskusji o celach i kierunkach polityki migracyjnej państwa. Trzecia zaś dotyczy "praktycznego" rozumienia polityki migracyjnej, i skupiała się na rozwiązywaniu kwestii migracyjnych ujmowanych w kategoriach administracyjnych, związanych z oceną funkcjonowania procedur prawnych i narzędzi instytucjonalnych. Owo praktyczne podejście z jednej strony utrudniało funkcjonowanie polityki migracyjnej w Polsce i skuteczne rozwiązywanie nowych wyzwań migracyjnych, ale z drugiej strony ułatwiało szybkie przejmowanie międzynarodowych i europejskich (unijnych) rozwiązań prawnych. Pytanie, jakie sobie zadajemy na koniec artykułu brzmi, czy reakcje władz polskich na "kryzys migracyjny" w Europie począwszy od połowy 2015 r. stanowią kontynuację dotychczasowego paradygmatu, czy też są one zapowiedzią jego zmiany lub też nawet radykalnego zerwania. ; This working paper attempts to analyze the leading institutional features and mechanisms of rising and development of the Polish migration policy in the years 1989-2016 (April). We refer to the concept of "policy paradigm" created by Peter A. Hall (1993) who has analyzed the public policies in terms of a reflective adjustment of its objectives and administrative tools in accordance with previous experience and the incoming of new information. Referring to this concept we want to show that in Poland in the early 90s of XX century we experienced the radical change of the highly "rationing" paradigm of migration policy and the creation of the new one (and more than 15 years of its functioning). We emphasize three of its features. First, that not emigration from Poland as the dominant migration phenomenon in this period but immigration (and different categories of foreigners) has been the main driver of shaping migration policy. Second point highlights the importance of the ministry of internal affairs as the leading actor of this policy. It was connected with the preference for the development of procedures and institutional mechanisms (as the main tools of co-operation within the administration) related to the control of migration processes, at the expense of a broader discussion about the goals of migration policy. Third point concerns the "practical" understanding of migration policy and its focusing on solving the migration issues in terms of legal procedures and institutional tools. From the one hand this approach hampered the functioning of the migration policy in Poland and solving new challenges of migration, but on the other hand it facilitated the acquisition of international and European (EU) legal solutions. At the end of the article we state the question whether the responses of the Polish authorities to the "migration crisis" in Europe from mid-2015 has been the continuation of the existing paradigm or the indicators of its change or even the radical break are being appears. ; Ośrodek Badań nad Migracjami Uniwersytet Warszawski

Doktora Tezi ; Bu çalışma, 1991 yılında bağımsız bir devlet olarak uluslararası ilişkiler sahnesine çıkan Kazakistan'ın Türkiye politikasını belirleyen içyapı faktörlerini (siyasal partiler, başkanlık ve rejimin yapısı, bürokratik kurumlar, sivil toplum kurumları, çıkar grupları, kamuoyu, medya ve lider) ele almaktadır. İçyapı kavramı, ortak dil, soy, din ve tarih anlayışının Kazakistan'ın Türkiye politikasının oluşmasında önemli olduğu fakat tek başına belirleyici olmadığı düşüncesine zemin hazırlamak ve bunu kuramsal ve kavramsal olarak temellendirmek için ele alınmıştır. Bu tezin amacı, Kazakistan'ın Türkiye politikasını tüm yönleriyle analiz etmek, bu politikanın başarısını ölçmek ya da bu politikada bir kırılma yaşanıp yaşanmadığını tespit etmek değildir. Amaç, Kazakistan'ın Türkiye politikasını belirleyen içyapı faktörlerinin bu politikanın belirlenmesinde ne düzeyde etkili oldukları üzerine detaylı bir analiz geliştirmektir. Bu tezin uygulama çalışmasının yapılması, kuramsal ve kavramsal çerçevesinin oturtulması için konu ile ilgili Kazakça, Türkçe ve İngilizce yayımlanan kitap, makale, internet haberleri, resmi kurumların web adresleri ve gazete arşivlerinden yararlanılmıştır. İlk elden ve daha fazla bilgi edinmek için bu tezin yazarı, dört buçuk aylık bir saha çalışması yapmak üzere Kazakistan'ın finans, eğitim ve kültür başkenti Almatı'da bulunan KIMEP Üniversitesinde misafir araştırmacı olarak çalışmıştır. Kazakça kitap, makale ve gazete arşivlerinin temini hususunda Kazakistan Milli Kütüphanesi ve Arşiv Merkezinde kaynak taraması ve derinlemesine mülakatlar yapmıştır. Kazakistan'ın Türkiye Politikası adlı bu çalışma; şimdiye kadar tez düzeyinde ele alınmaması, Orta Asya araştırmaları bağlamında irdelenmemesi ve bu bölgeye yönelik küresel ve bölgesel sorunları bilen ve kaynak dilleri kullanarak çözümler üretebilecek uzmanlaşmanın çok az olmasından dolayı uluslararası ilişkiler alanında mevcut olan boşluğu doldurmaya çalışacaktır. Çalışmanın çözümlenebilmesi için birinci bölümde tezin kuramsal çerçevesini açıklamak amacıyla içyapı kavramı, ikinci bölümde Kazakistan'ın Türkiye politikasında dış politika söylemlerinden Avrasyacılık ve Atlantikçilik söylemi, üçüncü bölümde Kazakistan'daki içyapının Türkiye politikası üzerindeki etkisi ve son bölümde Kazakistan'ın Türkiye politikasının somut çıktılarına yer verilecektir. ; abstract ; This study explores Kazakhstan's domestic structural factors (political parties, the structure of the presidency and the regime, the leader bureaucratic institutions, nongovernmental organizations, interest groups and the media) that determine its policy on Turkey. This thesis does not claim that the common understandings of language, race, religion and history are the sole determining factors about Kazakhstan's Turkey policy. It instead asserts that the concept of domestic structure is significant as much as aforementioned factors. Furthermore, the concept of domestic structure has been used as a theoretical and conceptual means for the study. The objective of this study is neither to analyze thoroughly Kazakhstan's Turkey policy and to evaluate its success nor to identify whether there has been a rupture in the abovementioned policy; the goal is to develop a detailed analysis on what level the idea of domestic structure is effective in determining Kazakhstan's Turkey policy. During the process of field research and forming the theoretical and conceptual framework of this study; books, articles, web news, official websites and newspaper archives published in Turkish, English and Kazakh languages have been used. In order to have further and detailed data from primary sources and to conduct a field research, the writer of this thesis worked as a guest researcher for four and a half months at KIMEP University in Almatı in 2014. He conducted literature reviews and in-depth interviews at Kazakhstan National Library and Archives Center while accessing the archives of books, articles and newspapers in Kazakh language. The study aims to try filling the gap international relations discipline due to the fact that so far there have been no theses on this subject and it has not been studied as a part of Central Asia researches, and also there are very few experts who have comprehensive knowledge on the global and local issues regarding this area and are capable of creating solutions by using vernacular languages. The study will explain the concept of domestic structure in the first chapter, the impact of Atlanticism and Eurasianism for Kazakhstan's Turkey policy in the second chapter, the determining effect of Kazakhstan's domestic structure on its policy on Turkey in the third chapter and the concrete outputs of Kazakhstan's Turkey policy in the last chapter.

1980 sonrası dönemde İngiltere`de ve Amerika`da, Thatcher ve Reagan yönetimi ile siyasal pratikte uygulanma şansı bulan neo-liberalizmi Türkiye`ye getiren ve siyasal arenada yerini almış olan parti Anavatan Partisi'dir. 1970'li yıllarda yaşanan global ekonomik krizle birlikte, 80'lerde Avrupa ve Amerika`da yeni sağ akımı gelişmiştir. Türkiye'de de 24 Ocak 1980 Kararlarıyla başlayıp günümüze kadar gelişen süreçte yeni sağ uygulamalar hayat bulmuş, gerek ulusal gerekse uluslararası gelişmelere bağlı olarak siyasal, ekonomik ve toplumsal çerçevelerde yeni bir toplum dinamiği ve dokusu belirginleşmiştir. Aynı dönemde Cumhuriyet tarihinin en yoğun "yeniden yapılanma"sı olarak adlanırılan devlete bakış açısı değişimi yaşanmıştır. Değişimle birlikte bazı değer sistemleri değişerek yeni yapıya uygun hale gelmiştir. Batı dünyası ile entegrasyon çabaları ve küreselleşme ile birlikte ekonomik açıdan ciddi ilerlemeler olurken bazı sorunların da ortaya çıktığı açıktır. Bu perspektiften bakıldığında siyasal, ekonomik ve toplumsal yeniden yapılanma gereksiniminin ve yeniden yapılanma sürecinin Türkiye'nin tarihsel gerçekleri ve gelenekleri ile tanımlanması temel gereklilik olarak algılanmaktadır. Bu tezde 80'li yıllar ANAP Türkiye'si ile siyasal hayata giren yeni sağın, 90`lı yıllarda ve sonrasındaki uygulanmasının Türk siyasi hayatında ortaya çıkardığı değişimleri ele almaktayız. Bu bağlamda Anavatan Partisi'nden günümüze yeni sağın gelişim süreci irdelenmiş, Türk toplumsal, ekonomik ve siyasal yapısının dönem politikalarından ne düzeyde etkilendiği değerlendirilmiştir. 90`lı kayıp yılların ardından AK Parti ile yeniden bir canlanma bulan Yeni Sağ, 13 yıllık kesintisiz bir uygulama dönemi yaşamıştır. Küreselleşme olgusunun ideolojisini oluşturmakta olan yeni sağ, felsefesinde serbest piyasa görüşü ile dünyanın neredeyse bütün ülkelerinin ekonomik hayatına sızmıştır. Bu tez ile Batı neo-liberalizmine biçim olarak benzer olsa da, içerik olarak bazı farklı noktalar barındıran Türk yeni sağında yaşanan gelişmeler ışığında gelinen noktanın açıklanması hedeflenmektedir. Anahtar kelimeler: Yeni sağ, AK Parti, Anavatan Partisi, Küreselleşme, Liberalizm, Muhafazakarlık. ; The Motherland Party is the one that has taken its place in political arena and that brought neo-liberalism to Turkey which had been practiced by Thatcher and Reagan administration respectively in England and in the USA after 1980`s. Due to the global economic crisis occurred in 1970`s, New Right ideas had risen in Europe and in the USA during 1980`s. New Right applications were originated in Turkey with the decisions taken on 24 January 1980. A new society dynamics and structure has energed in political, economic and social contexts basedon national and international developments. At the same time there has been a change in relation to the understanding of state, which is called "rebuilding" by some. Value systems have been also transformed and adapted to the new structure. It is clear that together with the integration efforts with the West and economic globalization, while there has been some advancement in terms of economy, some problems have also arisen. From this point of view, it is essential to take into consideration Turkey's historical realities and traditions when thinking about political, economic and social rebuilding process. In this thesis, we deal with the new right policies that have taken part in political life with Motherland Party period of Turkey in 80's, and the changes resulting from their application to Turkey's political life in 90's and afterwords. In this context the development process of new right since Motherland Party up to now has been examined, and how Turkey's social, economic and political structure was affected by these policies has been evaluated. After 90's reviving with AK Party, the New Right has witnessed an application period of 13 years without interruption. By generating the idelogy of globalization, New Right has penetrated approximately to all countries economic life with its free market philosophy. This thesis aims to make clear the point to which resulted by the development in the Turkish New Right that is different from the western one in content, it is similar in form, though. Key words: New right, AK party, Motherland Party, Globalization, Liberalism, Conservatism.

Anahtar Kelimeler: Güç Yönetimi, Teknolojik Gelişmeler, Dijital Televizyon, Televizyon Yayıncılık Sistemleri, Televizyon Yayıncılığı, Dijital Teknoloji, Yakınsaklık, Geniş Bantlı Şebekeler, Yeni Medya, İnternet Protokolü Televizyonu, Yönetim, Yönetişim, Teknoloji, Yakınsama, IPTVÖZETTELEVİZYON İÇİN YENİ YAYIN TEKNOLOJİLERİ VE IPTVToplum sözleşmesi kuramları yönetenlerle yönetilenlerin karşılıklı sözleşme yaptıklarını varsaydıkları için "kurgusal" kuramlardır. 17. ve 18. yüzyıllarda ortaya çıkan bu teoriler bireyi toplumun temeline oturtmuştur. 20. yüzyılda dünya savaşları yani modernizim sonrası şekillenen yenidünya düzeni ve demokrasi anlayışının temeli olduğunu söyleyebiliriz. Yönetime katılan birey kamusal alanda etkileşim iletişim ve eylem halinde olan bireydir. Bu bireyin toplumsal faaliyetlere ve dolayısıyla yönetime katılımı esas alınarak yeni toplum formlarının oluştuğunu söyleyebiliriz. Hızlı bir şekilde ortaya çıkan bilimsel ve teknolojik gelişmeler tüm politikaların ve alışılagelmiş yönetim anlayışlarının kökten değiştirilmesi ihtiyacını doğurmuştur.1990'lı yıllardan bu yana Uluslararası hukuk ve insan hakları alanına yapılan vurgu ile "egemenlik tek başına demokrasiden aldığı güçle en yüksek devlet gücü olarak görülmemektedir. Ülkeler teknoloji öngörü çalışmaları yürüterek yeni bilim ve teknoloji politikaları tasarlayarak gelecekteki dünya beklentisi kaygılarını ortadan kaldırmayı hedeflemektedirler. Birleşmiş Milletler, Dünya Bankası, IMF ve OECD gibi kurumların raporlarında sıkça rastlanan "iyi yönetişim" kavramı son 20 yılın en çok irdelenen kavramı olmuştur. Bu noktada demokrasilerin önkoşulu olan güçler ayrılığı ilkesinin korunması yani yasama yürütme ve yargının bağımsız işleyişi konusunda bağlayıcılık ve sınırlılık esastır. Her ne kadar teknoloji insanoğlunu değiştirse de ve insanoğlu bu değişimlere uyum gösterse de aslında demokrasi ışığında insanoğlunun mülkiyet hakları özgürlükleri güvensiz ortamlar oluşturmadıkça değişimden söz etmemiz doğru olmayacaktır. Özgürlüklerin, mülkiyet haklarının ve kişilerin toplumsal güvencelerinin ortadan kalkması durumunda teknoloji değişimleri insanoğlunun temel davranışlarına etki göstermeyecektir. En temel haklar ışığında insanoğlu toplumsal hareketini her ne koşulda olursa olsun gösterecek ve demokrasiden uzaklaşan yönetimler yönetişim noktasında büyük kayıplar görecektir. Zaman bu noktada önemli bir belirleyici olup modern,çağdaş bir toplum arzusundaki toplumlar için bu değişkenler asla değişmeyecektir. Keywords: Power Management, Technological Developments, Digital Television, Television Broadcasting Systems, Television Broadcasting, Digital Technology, Almost Convergence, Broadband Networks, New Media, Internet Protocol Television, Management, Governance, Technology, ConvergenceABSTRACTTELEVISION FOR NEW BROADCAST TECHNOLOGY AND IPTVSocial contract theories are "fictional" theories in that they presume that the governors and the governed make a reciprocal contract. These theories came upon on 17th and 18th centuries and predicate the individuals on society. 20th century world wars that shaped post-modernism are the foundation of the new world order and the concept of democracy.The individuals involved in the governance process are in communication, interaction and in the action within the public domain. We can say that the new forms are shaped on the basis of the involvement in the social movements and the governance of the individuals. Rapidly emerging scientific and technological developments led to the need for a radically revised understanding of all policies and conventional governance. Since 1990s, sovereignty is not considered as the strongest power of the government while there is the emphasis on the international law and human rights. Countries aim to eliminate the concerns on the expectations of future world by both realizing technology prediction studies and designing new scientific and technological policies. The term "good governance", which is mentioned frequently in the reports of the institutions like United Nations, World Bank, IMF and OECD, has become the most examined term within the recent two decades.At this point, dependency and the limitedness are the essentials on protecting the principle of separation of powers, which is a prerequisite of democracies. Even if we could say that the technology shapes and changes the actions of the individuals and the individuals can adapt to these changes, it would not be right/realistic to talk about real changes unless the property rights and the freedom of the human beings become insecure in the light of the democracies.To sum up, no matter how, human being will demonstrate his social movements in any case and the governments getting away from the democracies will experience great losses. Time will be one of the most important determinants at this juncture and for the societies having the desire to become more modernized these variables will never change.

ÖZETBu çalışmanın ana hedefini II. Meşrutiyet yönetimlerinin Arap vilayetlerine yönelik merkeziyetçilik politikalarının Basra vilayeti örnekleminde incelenmesi oluşturmaktadır. Bu noktadan hareketle Osmanlı devlet aygıtının II. Meşrutiyet dönemi Basrası'nda nasıl işlediği, devlet iktidarının nereye kadar uzanabildiği, yerel muteberan ve aşiret reislerinin bu müdahaleye nerede dur dediği mercek altına alınmış ve Basra vilayetinde devletle toplum arasında ne tür bir ilişkinin hakim olduğu göz önüne serilmeye çalışılmıştır. Bu çalışma, merkezden çevrenin nasıl göründüğünü, Basra vilayetinin problemlerine karşı hükümetlerin takındıkları tavırları ve aldıkları kararları incelediği gibi bunun yanı sıra çevrenin merkez algısını da yansıtmayı amaçlamakta ve vilayetteki yerel elitin bakış açısına ışık tutmaktadır.Bu çalışma sonuçları itibariyle II. Meşrutiyet dönemi merkezileşme siyasetinin Basra vilayetinde büyük oranda başarısız olduğunu göstermiştir. Basra vilayetinde merkezin atadığı memurlar vasıtasıyla kurulmaya çalışılan merkezileşme, bir çok zaman büyük rütbeli memurların yerel elitle işbirliğine gitmesine neden olmuştur. Bu dönemde yerel elitle ilişki kurma biçiminin değişmesi de, önce yerel eşraf ve muteberanın merkezi tehdit olarak algılamasına, akabinde ise bu algının çift taraflı bir hale gelmesine neden olmuştur. 1908 sonrası hükümetlerin aşiretlere yönelik toprağa bağlı siyasetlerini değiştirme ve merkezileşme teşebbüsleri ise kısmen etkili olabilmiş fakat son tahlilde vilayet kırsalında merkezin hedeflediği "asayiş ve huzur" sağlanamamış, aşiretler arası mücadelelere son verilememiştir. Merkezileşmenin yenilgiye uğradığı alanlardan bir diğeri de Basra vilayeti üzerindeki Osmanlı-İngiliz siyasi mücadele olmuştur. Gerek uluslararası konjonktürün etkisi, gerekse meşrutiyet sonrası yerel elite yönelik değişen politikalar, bölgede merkezileşmeden ziyade kopuşa yol açmış, bunun bir sonucu olarak Basra I. Dünya Savaşı sonrası Osmanlı İmparatorluğu'nun elinden çıkan ilk Arap toprağı olmuştur.Anahtar Kelimeler: Basra, Irak, İttihat ve Terakki, merkezileşme, taşra. ABSTRACTThe main objective of this study is to analyse the centralization policies in the Second Constitutional period towards the Arab periphery in the sample of the Basra Province. From this standpoint, the workings of the Ottoman state apparatus in a provincial setting, the kind of relations between state and society and the meaning of political practice of provincial actors trying to define such hegemony have been put under the spotlight. In the same way, the relations between the Ottoman state and Basra provincial society is sprawled into consideration. In this study, the way that periphery is seen from the center, the decisions taken by the governments and the attitude of the center to the problems of the Basra Province is examined. In addition, this work aims to reflect attitude and perceptions of the center to the provincial periphery and sheds light on the local elite's perspective as well.The results reached in this study shows that centralization policy applied in second constitutional monarchy period at Basra province was largely unsuccessful. Centralization which had tried to be constructed via appointed officials at Basra, mostly has led to collaboration of high-ranking officials with the local elite. The change in the form of relationship building with the local elite in this period, has first led the local elite to percieve center as a threat, and subsequently cause this perception to become bilateral. Changing politics and centralization initiatives of governments after 1908 which were mainly based on the land towards tribal organisations is able to be partially effective. In the final analysis "public order and peace" aimed by the center in the rural parts of the provice could not be achieved and struggles between the tribes could not be put an end. One of the areas of defeat on the centralization policy in the Basra Province was the political struggle between Ottoman Empire and Great Britain. Both the impact of the international conjuncture, as well as changing policies after the second constitutional monarchy towards the local elite, has led to rupture in the region rather than centralization and as a consequence of this policy Basra became the first Arab land which was lost during the First World War.Key Words: Basra, Iraq, CUP, centralization, provincial periphery.

06.03.2018 tarihli ve 30352 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan "Yükseköğretim Kanunu İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun" ile 18.06.2018 tarihli "Lisansüstü Tezlerin Elektronik Ortamda Toplanması, Düzenlenmesi ve Erişime Açılmasına İlişkin Yönerge" gereğince tam metin erişime açılmıştır. ; Aralarındaki tarihi, dini, coğrafi, kültürel ve sosyal alanlarda var olan çok güçlü bağlara rağmen Türkiye-Suriye ilişkileri, uzun yıllar ön yargılar, Hatay Sorunu, Soğuk Savaş dönemindeki konjoktür, Su sorunu, PKK, ABD ve İsrail'le ilişkiler gibi sorunlardan dolayı gelişmemiştir. Soğuk Savaş boyunca Suriye Sovyetler Birliği'ne yakın dururken, Türkiye Batı'yla yoğun bir işbirliğine gitmiştir.Ancak Soğuk Savaş'ın bitiminden itibaren ülkeler eski politikalarını gözden geçirmek zorunda kamışlardır. Birinci Körfez Harekâtı ile gündeme gelen ve 11 Eylül 2001'de ABD'yi hedef alan terör saldırıları ile netleşmeye başlayan ABD'nin yeni dünya düzeni, birçok ülkenin başka ülkelerle olan ilişkilerinde değişiklikleri de beraberinde getirmiştir. Bu bağlamda daha çok Soğuk Savaş şartlarına göre şekillenen ve aradaki sorunlardan büyük ölçüde etkilenen Türkiye-Suriye ilişkileri, Suriye'nin 1999'dan itibaren PKK'ya verdiği desteği kesmesi ve ertesi yıl Beşar Esad'ın göreve gelmesiyle değişme sinyalleri vermiş ve 11 Eylül sonrasında başlayan süreçte de tamamen değişmiştir.11 Eylül saldırıları sonrasında ABD'nin saldırgan dış politika tutumundan Suriye de nasibini almıştır. Soğuk Savaş'ın bitmesi ile Ortadoğu'da değişen dengeler, 2003'te ABD'nin Irak'ı işgaliyle tekrar yerinden oynamıştır. Bu süreçte ABD'nin Suriye üzerindeki baskısı gittikçe artmış ve Şam yönetimi uluslararası alanda yalnızlaşmıştır. Irak savaşından kaynaklanan ve iki ülkeyi de tehdit eden ortak güvenlik kaygıları iki ülkenin birbirlerine ihtiyaçlarını artırmış, iki ülkeyi zorunlu olarak işbirliğine yönlendirmiştir. Bu dönemde üst düzey resmi ziyaretler artmış, ekonomik ve siyasi işbirliği önceki dönemlerle kıyaslanmayacak derecede olmuştur. Özellikle önceki yıllarda ikili ilişkilerin gelişmesine engel teşkil eden sorunlar iki ülke tarafından da gündeme getirilmemiş, çözümleri zamana bırakılmıştır. İşbirliğinin zorunlu olduğu bu dönemde taraflar, sorunları dillendirmekten kaçınmış, mevcut çıkar ilişkisini kalıcı sorunlara feda etmemişlerdir. ; Turkey and Syria have very deep ties at historial, religious, geographical, cultural and social areas. But this relation did not improve because of problems like prejudices Hatay problem, ronjecture along the Cold War perrod, Water prblem, the PKK, relations between USA and Israel. Durring the Cold War Syria had been near the Soviet Union, but Turkey had md agreeements intensely with the Western Contries.After the Cold War, this contries were obliged to revise their old political lines. The new world regime of USA has became o current issue during the First Gulf War and has sharped because of terrorist assults againts to USA on 11 September 2001. This regime has made many revises a current issue for relations of a lot of countries with other countries. İn this perrod Turkey and Syria relations had been in fluenced from problems between two countries and had been fromed by conditions of the Cold War. After this perrod, the relations of two countries improved because Syria put an end to support PKK and Bashar Assad became president to Syria. After the terrorism of the 11 september, relations of this country very imperoved.After terrorist assult on 11 September, Syria was influnced from the aggressive political line of USA. The balance of power in the Middle East changed after the end of the Cold War. When USA invaded Iraq, the balnce of power in the Middle East changed again. In this perrod, the pressure of USA on Syria in creased so the management of Syria became lonely at international ared. Anxiety of security for Turkey and Syria increased because of the Iraq War so their necessrty increased each other. Two countries made a necessory coo peration. At this term, goverment visitis, economical and political cooperations increased quitly. Especially in former years, problems which are obstacle for bilateral treaty is developed weren?t proposed by two countries. The solution of the problems are left to time. This term when cooperative is obligatory. Benefits of two countries didn?t sacrifice for permanent problems.

GENERAL KNOWLEDGEName and Surname : Mehmet KaradayıField: İnternational RelationProgramme: DoctorateSupervisor: Professor Cengiz OkmanDegree Awarded and Date: Doctorate- March 2005Keywords: Power Diplomacy, Military ForceABSTRACTIMPLEMENTATION OF POWER DIPLOMACY UNITED STATES OF AMERICA AND TURKEYSeptember 11, 2001 terrorist attacks changed America's political strategies implemented during Cold War and 1990s deeply and made military force the most important element of foreign policy. Undoubtedly, power diplomacy implemented by the USA affects all states. Without any legal basis, USA thinks to have military intervention right, in the framework of 'preemptive strike' doctrine, against states and terrorist organizations seen as threat by the USA. Especially 2001 Afghanistan and March 2003 Iraq military interventions are clear instances.In the 21st century, the concept of the enemy completely changed and the possibility of big powers' fighting with each other by way of alliances fairly decreased. In the 21st century, instead of arsenal wars, there emerged a kind of war against enemy using asymmetric methods. By this thesis, it was mentioned the last position of American power diplomacy in 21st century and the place of military force in its power diplomacy. The national security policy planned by the USA aimed at future, the national security strategy, Joint Vision 2020 and The Army in 2020 established by the USA with direction of military national strategy were researched as bases of military power being basic argument of power diplomacy. It is examined where the USA deploys its forces and gives them which missions by using as an element of foreign policy. Turkey located in the most complicated region of the world is closely influenced by any developments in its region. Therefore, Turkey needs to implement effective power diplomacy in order to manipulate the regional politics and become effective in its region. In this thesis, it is mentioned the practice of power diplomacy of Turkey by taking USA power diplomacy implementation into consideration. It is tried to explain the elements owned by Turkey in order to manage effective implementation of power diplomacy. When taking into consideration of available Turkish military force, in the near future, with effective power diplomacy in accordance with its traditional foreign policy which has new approach, it is reached the result that Turkey would have more words to say in its region.GENEL BİLGİLERİsim ve Soyadı: Mehmet KaradayıAnabilim Dalı: Uluslararası İlişkilerProgramı: DoktoraTez Danışmanı: Prof. Dr. Cengiz OkmanTez Türü ve Tarihi: Doktora - Mart 2005Anahtar Kelimeler: Güç Diplomasisi, Askeri Güç, ÖZET GÜÇ DİPLOMASİSİ UYGULAMALARI ABD VE TÜRKİYE11 Eylül 2001 terörist saldırıları, Amerika'nın soğuk savaş sırasında ve özellikle 1990'lı yıllarda uyguladığı dış politika stratejilerini büyük ölçüde değiştirmiş ve askeri gücü dış politikanın en önemli unsuru haline getirmiştir. ABD'nin uyguladığı güç diplomasisi şüphesiz bütün devletleri etkilemektedir. Amerika Birleşik Devletleri kendine tehdit gördüğü devletlere ve terörist örgütlere karşı herhangi bir meşru zemin aramadan askeri müdahale yapma hakkını 'önleyici saldırı' doktrini çerçevesinde kendinde görmektedir. Özellikle 2001 Afganistan ve Mart 2003 Irak'a müdahaleleri bunun örnekleridir.21.yüzyılda düşman kavramı tamamen değişmiş ve büyük devletlerin ittifaklar yolu ile birbirleri ile savaşma ihtimalleri oldukça azalmıştır. 21. yüzyılda topyekün savaş yerine asimetrik yöntemler kullanan düşmana karşı savaş başlamıştır. Bu çalışma ile ABD güç diplomasisinin 21. yüzyıldaki aldığı son şekil ve askeri gücün bunun içindeki yerine değinilmiştir. ABD'nin geleceğe yönelik tasarladığı ulusal güvenlik politikası, ulusal güvenlik stratejisi, milli askeri stratejisi doğrultusunda oluşturduğu Müşterek Vizyon 2020 ve 2020'de Ordusu, güç diplomasisinde temel aracı olan askeri gücün esasları olarak incelenmiştir. ABD'nin milli çıkarlarını korumak için dünyada askeri kuvvetlerini nerede konuşlandırarak ve bunlara ne gibi görevler vererek dış politikanın bir unsuru olarak kullandığı ele alınmıştır.Dünyanın en karışık bölgelerinden birinde olan Türkiye, bölgesindeki her gelişmede çok yakından etkilenmektedir. Dolayısıyla Türkiye'nin bölgesinde etkin olabilmesi ve bölge politikalarını yönlendirebilmesi için çok etkili bir güç diplomasisi uygulaması gerekmektedir. Bu çalışmada Türkiye'nin kendisine ABD modelini göz önünde bulundurarak güç diplomasisi uygulaması üzerinde durulmuştur. Mevcut askeri potansiyeli dikkate alındığında, Türkiye'nin geleneksel dış politikasıyla uyumlu yeni yönelimlerle, uygulayacağı etkin bir güç diplomasisi ile yakın gelecekte, bölgesinde çok daha fazla söz sahibi olacağı sonucuna ulaşılmıştır.

Toplumun gündelik ihtiyaçlarıyla ilgili kamu hizmetlerini görme işlevini yerine getiren idarenin, etkin bir işleyişe sahip olması ve kamu hizmetlerinden yararlananların haklarının korunması için idare, çeşitli şekillerde denetime tabi tutulmaktadır. Merkezden yönetim idarelerinin yerinden yönetim idareleri üzerindeki denetim yetkisi olan idari vesayet, günümüzde içeriği ve sınırı bakımından bütün dünyada sancılı bir sorun olup, uzun yıllardır ülkemiz gündemini meşgul etmeye devam etmektedir.Bu çalışma ile, merkezi idarenin yerel yönetimler üzerindeki idari vesayet denetimi, yeni kamu yönetimi anlayışı çerçevesinde ve yeni yapılan yasal düzenlemeler ışığında, değişmeye başlayan görünümü ile anlatılmaya çalışılmıştır. Çalışmamızda idari vesayetin bir denetim türü olması göz önünde bulundurularak, idarenin diğer denetlenme şekilleri olan; yargı denetimi, siyasi denetim, kamuoyu denetimi, hiyerarşik denetim ve ombudsman denetimi hakkında bilgi verildikten sonra, idari vesayet; tanımı, içeriği, ilişkili olduğu temel kavramlar ve diğer denetim yöntemleri ile farklılıkları ortaya konularak ele alınmıştır. İdari vesayet incelenirken, konunun daha iyi anlaşılması bakımından yerel özerklik kavramı ayrıca ele alınmıştır. Bu konular ele alınırken, ilgili kitap, makale, mevzuat, yargı kararları ve uluslararası metin ve sözleşme hükümleri incelenip tahlil edilmiştir.Merkezi idarenin yerel yönetimler üzerindeki idari vesayet denetiminin ağır bir şekilde uygulanması durumunda vesayetin, hiyerarşiye yakın bir görünüme kavuştuğu görülmektedir. Ülkemizde merkeziyetçilik geleneğinin de etkisiyle, günümüze kadar, merkezi idarenin yerel yönetimler üzerinde ağır bir vesayet denetimi uyguladığı görülmektedir. Ancak, Türkiye'nin taraf olduğu uluslararası antlaşmalar ve Avrupa Birliği'ne üyelik süreci ile birlikte, yerel yönetimlerle ilgili olarak yeni kabul edilen düzenlemelerde idari vesayet denetiminin hafifletilmeye başlandığı görülmektedir. Sonuç olarak, günümüzde yükselen yerelleşme ve özerklik kavramları karşısında, demokratik ülkelerde olduğu gibi ülkemizde de, hukuka uygunluğu sağlamaya yönelik idari vesayet denetiminin kabul edilmesi ve yerindelik denetiminden olabildiğince uzaklaşılması gereklidir. Yapılacak düzenlemelerde, idari vesayetin tamamen kaldırılması yerine bu ilkeye uygun hareket edilmesi, idarenin bütünlüğü ilkesinin çağdaş ve demokratik değerlerle sağlanması bakımından daha uygun olacaktır. The administration responsible for carrying out public services related to the daily needs of the public has been under control in different ways in order to secure its operation effective and efficient and protects those getting benefit from these public services. The administrative tutelage of the centralised administration which has the authoriy of monitoring over the local administration is a big problem in all over the world in terms of its content and limits and has been engaging the attention of our country's agenda for a time.With this study, the control of administrative tutelage of the central administration over local administration have been analyzed in the light of new public administration concept and recent legal regulations.Having explained the other controling ways such as sudicial control, political control, public control, hierarchical control and ombudsman control by cosidering the administrative tutelage as a controlling sort, the administrative tutelage has been explained by its related basic concepts, contents, definition and discussing the differences with the other control methods. While analyzing the administrative tutelage, the concept of local autonomy has also been analyzed to make the subject more precise. Moreover; while analyzing these topics it has also been referred to related books, current laws, international texts and contracts.When the central authority carries out the administrative tutelage power over the local administration, we observe that tutelage takes a shape closer to hierarchy. In our country, we observe that central administration have had a heavy tutelage control on the local administrations until now with the impacts of centralisation tradition. However, both in line with the treaties Turkey has agreed and the period that Turkey has entered in the way of European Union, we observe that the control is lessening with the new regulations that have been enacted recently. In conclusion, like in every democratic country and in the light of the concepts like decentralization and autonomy that have been gaining too much importance at the moment; it is necessary that we accept the administrative tutelage to provide law appropriateness in place and go as far as possible from aptness control. In the regulations that will be done, instead of removing administrative tutelage it is more appropiate to act in accordance with this principle in terms of providing administrative integrity by contemporary and democratic values.

ÖZETÇalışmanın amacı, hiperenflasyonist sürecin teorik bazda ve gerçekleştiği ülkelerde incelenmesi ve enflasyonist süreç ile mücadele etmek için uygulanan istikrar politikalarının etkinliğinin analizidir. Sözkonusu incelemenin ardından Türkiye'de enflasyon olgusunun tarihsel süreç içerisinde gelişimi ve enflasyon ile mücadelede uygulanan istikrar politikaları hakkında bilgi verilip; bir model uygulaması ile Türkiye'de enflasyonist sürecin nedenleri amprik olarak ortaya konmaya çalışılmıştır.Hiperenflasyonist süreç ile ilgili olarak yapılan teorik çalışmaların ortaya koyduğu genel yaklaşım, aylık bazda 'leri aşan oranların hiperenflasyon olarak kabul edilmesidir. Dışsal şoklar (savaşlar ve uluslar arası krizler), siyasi zafiyet ve bütçe açıklarının para basılarak kapatılmaya çalışılması hiperenflasyonun nedenleri olarak görülmüştür. Sürecin görüldüğü ülkeler bu yaklaşımı doğrulamaktadır. Hiperenflasyonist süreç ile mücadelede sıkı para ve maliye politikaları temelli; heteredoks, ortodoks, monetarist ve IMF destekli istikrar politikaları uygulamaya konmuştur. İsrail gibi başarılı örnekler mevcutken, başarısızlıkla sonuçlanan programlar daha çoktur. İstikrar süreci demokratik ortamlarda uygulandığı gibi demokratik olmayan dikta yönetimler altında da uygulanmıştır. Türkiye, 24 ocak 1980 İstikrar Programı ile bir dönüşüm sürecine girmiş ve pek çok reform gerçekleştirilmiştir. İçsel dengesizlikler sonucunda Nisan 94 Krizi ile yeni bir istikrar programı uygulanmaya başlanmıştır. Kur kontrolü sağlandığı halde enflasyon düşürülememiştir. 1997 Asya Krizi ve 1998 Rusya Krizleri istikrar sürecini olumsuz etkilemiş ve Ocak 2000'de yeni bir program uygulamaya konmuştur. Kasım 2000 ve Şubat 2001 Krizleri ile süreç aksamış ve Güçlü Ekonomiye Geçiş Programı yürürlüğe girmiştir. Program ile devlet ekonomi ilişkilerinde yeni bir süreç hedeflenmiş ve devletin üstlene geldiği faaliyetlerden uzaklaşmaya çalışılmıştır. Ekonometrik model uygulaması ile döviz kuru, bütçe açığı, ödemeler dengesi, para arzı, faiz oranları ile enflasyon arasındaki ilişki incelenmiştir. Döviz kuru ile enflasyon oranı arasında güçlü bir ilişkiye ulaşılmıştır. Bu bağlamda enflasyon ile mücadele de döviz kurunun istikrarı sağlanmalıdır. SUMMARYThe purpose of the study is the research of hyperinflationist process on theoretical basis and in the occured countries and the analysis of the effectiveness of the stabilization policies applied for disinflation process. After the so-called research, the information was provided about the development of the inflation phenomenon in Turkey in the historical process and the stabilization policies applied during the disinflation and the reasons of the inflationist process were tried to be revealed ampirically.The general approach revealing the theoretical studies concerning the hyperinflationist process is the assuming the rates exceeding 50 % on monthly basis as hyperinflation. eksternal shocks (wars and international crisis'), political inanition and the print of the banknote to close budget deficits are considered as the reasons of hyperinflation. The countries which the process happens confirm the approach.In the struggle against hyperinflation process, very strong monetary and fiscal policies based, heteredox,ortodox ,monetarist and IMF supported stabilization policies were applied. While there are successful examples such as Israel, the unsuccessful examples are much more. While the stabilization process was applied in democratic places, it was also applied under the dicta governance, Turkey has penetrated into a transformation process with the Stabilization Policy in January 24, 1980 and many reforms were held. Due to internal imbalance, a new stabilization policy were applied with the April 1994 crisis. In spite of the fact that Exchange rate control was secured, it was failed to comb the inflation. The 1997 Asia and the following 1998 Russia crisis' affected the Stabilization Process negatively and a new program was put into force in 2000. The process was interrupted by the November 2000 and Febreuary 2001 crisis' and therefore The Transition Program to Strong Economy was put into force.A new process was targeted with the program and strived to get rid of the activities that the government undertook. The relation among the foreign exchange rate,budget deficit, balance of payments, money supply, interest rates and the inflation were studied with the Econometric model application. A strong relation was found between foreign exchange rate and inflation rate. Hence, for disinflation, the stabilization of foreign exchange rate must be achieved.

The Lebanon Economic Monitor provides an update on key economic developments and policies over the past six months. It also presents findings from recent World Bank work on Lebanon. It places them in a longer-term and global context, and assesses the implications of these developments and other changes in policy on the outlook for Lebanon. Lebanon continues to be impacted by the domestic political stalemate and regional turmoil, particularly along its border with Syria. Economic activity picked up in the second half of 2014. Stronger economic performance and lower oil prices pushed real GDP growth to an estimated 2.0 percent in 2014, compared to 0.9 percent in 2013. One-off cosmetic and unsustainable measures rather than policy actions helped improve the fiscal balance in 2014. We estimate the overall fiscal deficit to have declined by 2.3 percentage points. Declining imports lead an improvement in the current account balance. In 2014, a fall in merchandize imports induced a 4.4 pp reduction in the current account deficit to a still-elevated 22.2 percent of GDP. This trend is projected to continue in 2015 helped by falling oil prices and a depreciating euro, Headline inflation plummeted from 2.7 percent in 2013 to 1.9 percent in 2014 and is expected to remain tempered over the medium term. Lebanon s economy continues to be exposed to external shocks. The border with Syria is increasingly menacing as coordinated attacks by ISIS and Al Nusra are being launched more frequently from their bases in Syria. Inefficiencies in power generation impose sizable macroeconomic costs on Lebanon. The Lebanese electricity sector has been underperforming for decades with considerable socio-economic costs. The macroeconomic impact has been massive.

XX. yüzyıl, modern devlet anlayışının dünyada kabul görüp gelişmesine şahit olurken Türkiye bu sürecin takibinde, kısa bir zaman aralığına sahip olmuştur. Cumhuriyet Türkiye'si, sosyal devlete, yüzyılın başında henüz ulaşmışken dünyanın modern devletleri, "Refah Toplumu" söylemi ile sosyal politikalarının rotasını belirlemekteydiler. "Refah Toplumu" olmanın parametresi kuşkusuz sağlıktır. Sağlık, İnsan Hakları Beyannamesinde tanım bulmuş, insanların kolayca ulaşabilmesi gereken temel haklarındandır. Devletlerin, yurttaşlarına eşit sağlık hizmeti sunması ise görevleri içinde en önemli yere sahip olanıdır. Bu bağlamda sağlık bir devlet politikası olarak enstrümanları çalanlar değiştiğinde, değişmeyen politikalarla sürdürülmelidir. Türkiye Cumhuriyeti, bu konuda devletin kurulduğu ilk günden itibaren izlediği politikalarda istikrar içindedir. Rejimi henüz belli olmayan, olağanüstü koşullar meclisinde ilk olarak sağlık teşkilatı kurulmuştur. Siyasi bir devrim sonucunda, Cumhuriyet rejimini benimseyen Türkiye'nin sağlıkta yürüttüğü politikalar sosyal devlet anlayışını pekiştiren yaklaşımlarla sürdürülmüştür. Demokratik bir Cumhuriyet olarak kurulan yeni Türkiye devletinde, demokrasinin olgunlaşma süreci zaman alsa da, Demokrat Parti ile başlayan çok partili parlamento ile demokrasi biçimsel olarak yerleşmiş ve devletin enstrümanları yeni bir elden ses vermeye başlamıştır. Demokratların, mecliste hükümet kurma görevini üstlenmeleri ile başlayan bu süreç kuruluş felsefesi olan "sosyal devlet" olgusu doğrultusunda gelişen politikalarla yürütülmüştür. Tek parti iktidarının Sağlık Bakanı Behçet Uz'un hazırladığı "Milli Sağlık Planı", çeşitli gerekçelerle aktif uygulanma şansı bulamamıştı. Demokratların hükümetinde ise, uygulama sahasına alınan, sağlık planı ile sağlık hizmetleri, milli bir dava olarak partiler üstü bir yaklaşımla sürdürülmüştür. Demokrat Parti Hükümetleri, dünyada sağlık hizmetlerinin, "Refah Toplumu" anlayışının içinde geliştiği dönemlere rastlamıştır. Soğuk Savaşın biçimlendirdiği dış politika Batı Dünyası ile entegre olma gerekliliğini kaçınılmaz kılmıştır ve Türkiye, kısa zamanda Uluslararası işbirliklerinin de desteği ile modern devletlerin "Refah Toplumu" ideasını yakalama politikaları içine girmiştir. Demokratların kesintisiz on yıllık iktidarları sürecinde Sağlık Politikaları bir devlet politikası olarak görülmüş, ufak tefek iii güncel politikalarda propaganda aracı olarak dile gelmiş olsa da devamlılık gösteren, sağlık yatırımları, devletin içine düştüğü ekonomik ve siyasi zor koşullara rağmen, herhangi bir geri adım veya kısıtlama olmadan sürdürülmüştür. ; As witnessing the acceptance and development of XX. Century Modern State understanding, while Turkey chasing this period, had a limited time interval. As Turkish Republic has just reached a social state in the beginning of the century, modern states of the World was determining the route of social policies. There is no doubt that the most important parameter of being a welfare state is health. Health has its place in bill of rights as a fundamental right which people should access easily. To provide health services to all of its citizens equally has the most important place in State's duties. In this context, health should be sustained as a State policy even if the instrumentalists of State change. Turkey has persistence in its pursued policies on this subject from the day the State has found. The health organizations have founded in the extraordinary conditions parliament which hasn't had a regime yet. Turkey, which has adopted Republic regime as a result of political revolution has sustained its health policies with a reinforcing approach of social state. In Turkey, which has founded as a Democratic Republic, despite the time of maturation of the democracy, with the multi-party parliament, which has started with Democratic Party, democracy has settled formally and the instruments of State had started to sound from a new hand. The process which has started with the Democrat's mission of forming a government in the parliament has been conducted in scope of the founding philosophy, "social state". "The National Health Plan" which has prepared by Behçet Uz -the Minister of Health of the one party government- hasn't been able to get the chance of execution due to several reasons. But in Democrat's government, the plan has executed, health policies had been conducted as a above parties understanding. Democratic Party governments have came on the period of World, which the health policies were gaining acceleration in the understanding of "Welfare Society". The necessity of integrating with Western World had occurred due to the foreign policies formed by The Cold War. Turkey has followed the policies of the idea of "Welfare Society" with the help of its international partners. During the ten uninterrupted government of Democrats, the health policies had been seen as a State policy. Despite v the economic difficulties of and political hard conditions, health policies had been conducted without having any restrictions or any step backs

When the Constitution was ratified on May 3, 1791, establishing good relations with Russia was the most important issue for the security of the Commonwealth. As leaders of the Great Diet noticed that prosperous situation in the Polish-Lithuanian state's international relations was ending, they suggested Stanisław August to turn to Russia. Because of their initiative, the king introduced several members of the St. Petersburg court to the Guardians of the Laws. Yet, it did not reorient Polish foreign policy. Having strengthened his position, Stanisław August was delaying direct talks with the empress. He was convinced, that to avoid Russian intervention in the Commonwealth's internal affairs, one should not provoke Russians and appease any internal conflicts. That assumption turned to be wrong, though. Contrary to the views of the vast majority of Polish historians, who believed that Russian intervention in Poland was predetermined, the St. Petersburg court was divided, when it came to the policy on the Polish-Lithuanian state. Some advisers of Catherine II believed, that without a final agreement with German courts, one should not start a war with the Commonwealth, because it would be hard, long-lasting and costly. Yet, views of Polish malcontents and empress's favorite, Platon A. Zubov, were taken into account, and a military operation was launched, without looking at Vienna and Berlin's position. A passive diplomacy turned out to be a fatal mistake of the Polish king and his advisers. The concept of a limited warfare was equally wrong. The weak resistance of the Polish army strengthened the position of the empress's favorite. When Stanisław August's letter to Catherine II arrived at St. Petersburg, already in the course of war, at the Russian court a group of war opponents took a final attempt to stop hostilities, and start negotiations with the Commonwealth's ruler. However, successes of empress's troops, that rapidly moved towards Warsaw after the withdrawing Poles, favored supporters of an armed intervention. The king and his advisers ceased to believe in the possibility of victory too soon, and capitulated at the time, when there was still a chance to continue the war, a prolongation of which by several weeks might have prompted the empress to start peace negotiations. It was a great political mistake, which turned out to be the beginning of the end of the First Republic. ; Po uchwaleniu Konstytucji 3 maja ułożenie stosunków z Rosją było najważniejszą kwestią z punktu widzenia bezpieczeństwa Rzeczypospolitej. Widząc wygasanie pomyślnej dla państwa polsko-litewskiego koniunktury w stosunkach międzynarodowych, przywódcy Sejmu Wielkiego zasugerowali Stanisławowi Augustowi dokonanie zwrotu ku Rosji. To z ich inicjatywy król wprowadził do Straży Praw kilku stronników dworu petersburskiego. Nie pociągnęło to jednak za sobą reorientacji polskiej polityki zagranicznej. Umocniwszy swoją pozycję, Stanisław August zwlekał z nawiązaniem bezpośrednich rozmów z cesarzową. Był przekonany, że wystarczy nie prowokować Rosjan i łagodzić wszelkie konflikty wewnętrzne, żeby uniknąć rosyjskiej interwencji w wewnętrzne sprawy Rzeczypospolitej. Założenie to okazało się błędne. Wbrew twierdzeniu ogromnej większości historyków polskich, którzy uważali, że rosyjska interwencja w Polsce była z góry przesądzona, na dworze petersburskim do ostatniej chwili trwały spory i dyskusje dotyczące kształtu polityki wobec państwa polsko-litewskiego. Część doradców Katarzyny II była zdania, że bez ostatecznego porozumienia z dworami niemieckimi nie należy zaczynać wojny z Rzecząpospolitą, gdyż będzie ona ciężka, długotrwała i kosztowna. Namowy polskich malkontentów sprawiły jednak, że ostatecznie zwyciężyła, lansowana przez faworyta cesarzowej – Płatona A. Zubowa, koncepcja rozpoczęcia działań zbrojnych bez oglądania się na stanowisko Wiednia i Berlina. Bierność dyplomatyczna okazała się fatalnym błędem polskiego króla i jego doradców. Równie błędna była koncepcja prowadzenia wojny w ograniczonym tylko zakresie. Słaby opór polskich armii umacniał bowiem pozycję faworyta cesarzowej. Już w trakcie działań wojennych, po nadejściu do Petersburga listu Stanisława Augusta do Katarzyny II, grupa przeciwników wojny na dworze rosyjskim podjęła ostatnią próbę przerwania działań zbrojnych i rozpoczęcia rozmów z władcą Rzeczypospolitej. Sukcesy wojsk cesarzowej, które w ślad za wycofującymi się Polakami zmierzały szybko w kierunku Warszawy działały jednak na korzyść zwolenników zbrojnej interwencji. Król i jego doradcy zbyt szybko przestali wierzyć w możliwość odniesienia zwycięstwa i skapitulowali w chwili, kiedy wciąż istniały szanse na kontynuowanie wojny, której przedłużenie o kilka tygodni mogło skłonić cesarzową do wyrażenia zgody na rozpoczęcie negocjacji pokojowych. Był to fatalny błąd polityczny, który okazał się w konsekwencji początkiem końca pierwszej Rzeczypospolitej.

ÖZETTarihsel çerçevede Türkiye-Suriye ilişkilerine baktığımızda iki ülke arasındaki sorunlardan Hatay sorunu Suriye'nin bağımsızlığını kazandığı 1946 yılına dayanmaktadır, Bu sorun Suriye'nin "Büyük Suriye Projesi'nin" bir sonucudur. Su sorunu ise 1976 yılında Karakaya Barajı'nın dolumu esnasında ortaya çıkmıştır. 1995 yılına gelindiğinde Suriye, Türkiye'yi GAP'ın Fırat Nehri'nin debisini 28m3 den 13m3 düşüreceği yönünde suçlamıştır. Terör sorunu ise, 1980'lı yılların başından itibaren, su hususunda Türkiye'den daha fazla tavizler koparmak amacıyla, Suriye'nin Türkiye'ye karşı muhalif grupları barındırma, besleme ve yönlendirmesi ile ortaya çıkmıştır.Güç ve arzular arasındaki uçurum burada terörü Suriye için gerekli kılmıştır. Şam'a göre Hatay, Türkiye'nin kendilerinden çaldığı bir toprak parçasıdır ve geri alınması öncelikli bir ulusal hedeftir. Suriye haritalarında hâlâ Suriye'nin bir parçası olarak gösterilen Hatay, zaten Suriye Baas Partisi'nin tüzüğünün 7. maddesinde de Arap toprağı olarak tanımlanmaktadır. Su ve Hatay sorununa bağlı olarak ortaya çıkan terör faktörü ise 1980'li yılların başında Türkiye-Suriye ilişkilerinin gündemine girmiş fakat tam olarak etkisini 1987 yılında göstermiştir. Dönemin vahim hatası olarak Suriye'ye 500m3 su verilmesine dair protokol imzalanmıştır. Fakat bu taviz de Suriye'yi terör kartını oynamaktan vazgeçirmemiştir.Bu iki sorun çerçevesinde zaten gergin olan ilişkiler 1998 yılında Suriye'nin PKK lideri Abdullah Öcalan'a evsahipligi yapmasi ile ultimatom noktasına gelmiştir. İran'ın arabuluculuğu eşliğinde 20 Ekim 1998 tarihinde imzalanan Adana Protokolu ile Suriye kısaca, PKK'ya verdigi desteği kesmeyi ve PKK lideri Abdullah Öcalan'ı sınır dışı etmeyi kabul etmistir. Protokol sonrası normalize olmaya başlayan ilişkiler Suriye Cumhurbaşkanı Beşar Esad'ın Türkiye'yi ziyareti esnasında yapılan ticari antlaşmalar ile daha ileri bir boyuta gelmiş 2009 tarihinde de iki ülke karşılıklı olarak vizeleri kaldırmıştır.Sonuç itibariyle, ululararası sistemde yalnız kalan Suriye, Türkiye'ye neredeyse bir can simidi gözü ile bakmaktadır. Türkiye ise komşuları ile sorunlarını minimize ederek bölgede daha aktif bir politika oynama çabası içerisindedir. Şuan ki barış ve dostluk ortamı her iki ülke için de önemli ve gereklidir. Ne var ki geçmişte yaşananlar da hicbir zaman unutulmamalıdır. SUMMARYWhen we look at the historical framework of Turkey-Syria relations, disputes between the two countries are based on the 1946 when the Syria gained its independence. The issue of Hatay province is a consequence of Syria's "Great Syria Project". But the water dispute came into light during the filling of Karakaya dam's in 1976. In 1995 once again Syria, was accusing Turkey of reducing the river flow from 28m3 to 13m3. The terror on the other hand, has emerged from the beginning of the 1980s when the Syria sheltered, fed and orientated the opposition groups against Turkey in order to get more concession from Turkey on the water dispute. The gap between power and desires have made terror necessary for Syria. According to Damascus, Hatay, is a part of land Turkey stole from them and taking it back has been a primarily national target. In the Syria's maps Hatay province is still shown as a part of Syria, it is already defined in the article 7 of the Syria Baath Party's statutes as an Arab land. The terror factor which occurred in connection with Water and Hatay Province disputes have entered on the agenda of Turkey-Syria relations in the early 1980s but it was fully demonstrated in 1987, and as a grave error of the period a protocol was signed giving Syria about 500 m3 of water. Even this concession did not dissuade Syria from playing the terror card.The relations which was already strained in the context of these two disputes came to the point of an ultimatum when the Syria started to welcoming (Put the PKK Leader Abdullah Öcalan at ease) the PKK leader Abdullah Öcalan in its land. Along with the Iran's conciliation, Syria briefly agreed to cut off the support to PKK its already giving and deport Abdullah Öcalan, the PKK leader by signing Adana Province Protokol on 20th October 1998 and after the protocol, relations with Syria began to be normalized and it came to a further dimension when the President Bashar Asad visited Turkey and during which the commercial treaties had been signed and mutual visa between these two countries had been removed in 2009. Consequently, Syria which remained alone in the international system, has been looking Turkey as a life buoy. Turkey is on the other hand is trying to minimize the problems with its neighbours in order to play an active political role. The current peaceful and friendly environment are important and necessary, however, the thing that occurred in the past should never be forgotten.

Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı ; Avrupalılaşma, modernleşme ile özdeş tutulmaktadır. Modernleşmek, ayrıca din ve devlet işlerinin birbirinden ayrılması ve laik yönetim anlayışının uygulanmasını gerektirir. Avrupalılaşma, "aydınlanma" anlamına gelmemektedir. Avrupalılaşma, bu çalışma kapsamında, Avrupa yaşam standartlarını, Avrupa hukukunu, Avrupa'nın demokratikleşme düzeyini, Avrupa alt yapısını, rasyonel dış politika düşüncelerini, istihdam politikalarını ve insan haklarını kendi iç politikalarımız haline getirmemiz anlamına gelmektedir. Türkiye, bölgesel bütünleşme hareketleri içinde en başarılı olan Avrupa topluluğu doğrultusunda, tercihini 1963 yılında imzalanan Ankara Antlaşması ile AB'den yana yapmıştır. AB'ye olan coğrafi yakınlık, dış ticaretin büyük bir kısmının AB ile yapılması bu tercihin nedenleri arasında sayılabilir; ancak en önemli neden AB'nin batılı anlamda modernleşmenin merkezi oluşudur. Nihai hedefi tam üyelik olarak belirleyen, Türkiye, 1963'de yürürlüğe giren Ortaklık Anlaşması daha sonra 1994'de Gümrük Birliği anlaşmasının imzalanması ile tam üyeliğe doğru yol almaktadır. Yapılan anlaşma 3 dönemden oluşmaktadır. AB açısından, Gümrük Birliği, kurumsal temelinin bir parçasını oluştururken, Türkiye için ise uluslararası alanda rekabet gücünü artıran ve dünya ticaretini teşvik eden, ülke mevzuatının önemli bir bölümünü AB mevzuatı ile uyumlaştıran bir çerçeve olarak hizmet vermektedir. Ortaklık ilişkisi, bu süreçte gelişirken Türkiye 1987 yılında Tam üyelik başvurusu yapmış ve 1999 Helsinki zirvesinde aday ülke olarak tanınmıştır. 3 Ekim 2005 tarihinde ise üyelik için en önemli adım olan Katılım Müzakereleri başlamıştır. Bu çalışmada, Gümrük Birliği ve Tam üyelik görüşmelerinin Türkiye'nin Avrupa Birliği uyum sürecine katkısı incelenecektir. Bu incelemeyi yapabilmek için, Birinci bölümde; Türkiye Avrupa Birliği ilişkilerinin tarihçesi ve Avrupalılaşmanın ne olduğu ve neden hedeflenildiği anlatılacaktır. İkinci bölümde ise; Gümrük Birliğinin Türkiye'nin Avrupalılaşmasına katkısı, Üçüncü bölümde ;Avrupalılaşma süresince Türkiye'nin AB müktesabatına uyumu ve Dördüncü bölümde; Türkiye'nin Avrupalılaşmasında siyasal, sosyal ve kültürel boyutu ele alınıp incelenecek ve irdelenecektir. ; Europeanization is emphasized with modernization. Separation of the religion and the government comes with modernization and it also brings the secular management system. Europeanized means: `to become luminous'. In this study, Europeanization mean to have the life standards of Europe, to have the law system of Europe, to have the level of Democracy in Europe, to have the infrastructure of Europe, to have the rational foreign policy ideas of Europe, to have the fortification politics of Europe, and to have the human rights policy of Europe and turn them all into our own political system. Within the most successful regional totalitarian movements, being part of European Union has been the choice of Turkey with the 1963 Agreement of Ankara. There are several reasons for the choice of Turkey to want to be part of European Union. Some of which are; the geographical advantages of the closeness of Turkey to Europe, most of the export businesses are done within Turkey and Europe and if you compare the European Union with other Unions in different part of the world, EU is the most well known Union. Moreover, the most important reason for Turkey to want to be part of European Union is because Europe is the center of western modernization. The Partnership Agreement that came into effect in 1973 determines as the final target of Customs Union Agreement between Turkey and European Economic Community. The purpose of the agreement forms in 3 different terms. For the European Union, Customs Union is the foundation of corporate. For Turkey, in the international arena, Customs Union triggers the competition power, it encourages the world trade and it also serves as the body of current law of Turkey that brings a harmonize frame with the body of current law of European Union. During development of the partnership, in 1987, Turkey applied for the full membership for the European Union. In 1999, Helsinki Summit Turkey was well-known as a candidate. In October 3rd 2005, the most important step for the membership, consultation of participation has started. In this study, Customs Union and full membership negotiations and how this can be for the benefit of Turkey's harmonization process will be examined. In this study: the first part examines and inspects the history of Turkey and European Union relations and what is to be Europeanized and why this is a target for Turkey; The second part examines and inspects the impact of the Customs Union over Turkey's target towards Europeanization; The third part examines and inspects the Turkey's adjustment during the Europeanization process.; finally the fourth part of the study examines and inspects Turkey's diplomatic, social, and cultural dimensions.