Search results

Türkiye son dönemde özellikle Ortadoğuda yakaladığı ritmik diplomasi ile dikkatleri üzerine çekmektedir. Türkiye, kültürel bağlarını ve tarihi noktalarını doğru ve etkili kullanarak, bölgede etkili ve söz sahibi bir konuma gelmiştir. Libya, Arap Baharı sonucunda rejim değiştirmiş ülkelerden biridir. Libya, ekonomik ve stratejik açıdan son derece önemli bir ülkedir. Libya, Batılı güçlerin de yakından ilgilendiği bir konumdadır. Libya ile olan tarihi, kültürel ve ekonomik bağları, Libya Arap Baharında Türkiyenin aktif rol oynamasını gerektirmiştir. Gittikçe güçlenen Türkiyenin bölge üzerindeki etkisi Batılı güçlerin de ilgisini çekmiştir. Bu çalışmanın amacı, Türkiyenin, Libyadaki Arap Baharına yönelik tutumunu konrüktivist bir bakış açısıyla incelemektir. Çalışmanın sorunsalını Türkiyenin, Libya Arap Baharına yönelik tutumunun altındaki anlayışı konsrüktivist bir yaklaşımla ele almak oluşturmaktadır. Bu bağlamda olmak üzere Türk dış politikasının; insan hakları, demokrasi, temel hak ve özgürlüklere saygıyla, Libya halkını dost ve kardeş halk olarak kimlik temelli nitelediği vurgulanmıştır. Bu anlayışın bir sonucu olarak da uluslararası toplumun Libyalıların çıkarlarına zarar vermeyecek şekilde hareket etmesi gerektiği savunulmuştur. ; Turkey has recently drawn attentions with a rhythmic diplomacy that it has caught especially in the Middle East. Turkey has reached to a position which is effective and has a voice in the region by using the cultural relations and historic points properly and effectively in the region. Libya is one of the countries that has changed regime as a result of the Arab Spring. Libya is a highly important country in strategic and economic terms. Libya has a position that Western powers are also interested closely. The historical, cultural and economic connections that Turkey has with Libya has required Turkey to take an active role in Libyan Arab Spring. The effect of Turkey becoming increasingly stronger in the region has also drawn attentions of Western powers. The aim of this study is to examine the attitude of Turkey towards theArab Spring in Libya with a constructivist perspective. To deal with the understanding under Turkeys attitude towards Libyan Arab Spring with a constructivist approach constitutes the problematic of the study. Within this regard, it is emphasised that Turkish foreign policy describes Libyan people identity based as a friend and fellow public with respect to human rights, democracy, fundamental rights and freedoms. As a result of this understanding it is asserted that the international community needs to behave without harming the interests of Libyans.

Postage stamps; Bursa (Turkey); 1923-2010

Türkiye, güvenlik ve terör sorunları nedeniyle Irak ve Suriye'de birçok operasyon yapmıştır. Suriye'ye yapılan Barış Pınarı Harekâtı'nı da bu çerçevede ele almak mümkündür. Harekât, küresel güçlerden uluslararası örgütlere, komşu ülkelerden Arap dünyasına kadar geniş bir yelpazede yankı bulmuştur. Bu çerçevede, Barış Pınarı Harekâtı'ndan dolayı Türkiye'ye karşı olumsuz açıklamalar da dikkat çekmiştir. Çalışmada, Körfez Arap ülkelerinin Türkiye'nin Barış Pınarı Harekâtı'na yaklaşımı ele alınacaktır. Türkiye'nin Harekâtı'na karşı yaklaşım, Körfez Arap ülkeleri olan Suudi Arabistan, Katar, Bahreyn, Umman, Birleşik Arap Emirlikleri ve Kuveyt'in lider veya yetkililerinin söylemlerinden hareketle incelenmiştir. Çalışmada, Katar haricindeki Körfez Arap ülkelerinin Türkiye'nin Barış Pınarı Harekâtı'na yaklaşımlarının olumsuz olduğu bulgusuna ulaşılmıştır. ; Turkey has made many operations in Iraq and Syria because of security and terrorism issues. It is also possible to consider Operation Peace Spring in Syria within this framework. Operation has resonated in a wide range from global powers to international organizations, from neighboring countries to the Arab world. In this context, the negative statements against Turkey because of the Operation Peace Spring also drew attention. In the study, the approach of Gulf Arab countries towards Turkey's Operation Peace Spring will be discussed. The approach towards Operation of Turkey has been examined considering leaders or officials of the Gulf Arab states, namely, Saudi Arabia, Bahrain, Oman, United Arab Emirates, and Kuwait. In the study, it is found that the approach of Gulf Arab countries except for Qatar towards Turkey's Operation Peace Spring is negative.

ÖZETOrtadoğu, tarihin her döneminde çatışma, terör, mezhep veya din savaşları ile dünya siyasetinde önemli yere sahip bir coğrafyadır. Suriye ve Lübnan bu bölgenin politikalarının belirlenmesinde rol oynayan iki Ortadoğu ülkesidir. Soğuk Savaş boyunca Sovyetler Birliği'nin desteği ile Ortadoğu politikasında güçlü bir aktör olan Suriye, iki kutuplu sistem sona erdikten sonra Batılı liberal devletler arasında müttefik bulma arayışı içerisine girdi. Hafız Esad iktidarının son dönemlerinde uluslararası siyasette başlayan değişim, 2000'li yıllarda Suriye'nin dış politikasını çıkmazlara sürükledi. Topraklarında daima hak iddia ettiği Lübnan ile siyasi ilişkileri de bu süreçten etkilendi.Bu tez çalışmasında, 2000-2010 yılı arasındaki Suriye-Lübnan siyasi ilişkileri anlatılmaktadır. Tezin amacı, Suriye'nin değişen uluslararası konjonktürle beraber Lübnan'a karşı yürüttüğü dış politikasını değiştirmesinin nedenlerini ve ikili ilişkilerdeki güçlü konumunun uzlaşmacı ve taviz veren tutuma nasıl dönüştüğünü açıklamaktır. Şüphesiz Suriye'nin uzlaşmacı tavrı, Batılı ülkelerin desteğini almasını ve ABD'nin üzerinde oluşturduğu baskıyı kısmen azaltmasını sağladı, ancak Lübnan üzerindeki etkisi 20.yy'a kıyasla giderek azaldı.Anahtar Kelimeler: Suriye, Lübnan, Dış Politika, Hafız Esad, Beşar Esad, Refik Hariri, Lübnan Krizi, Siyasi Suikast. ABSTRACTMiddle East has an important place in the world politics with all the conflict, terror, sectarian and religious wars that have taken place throughout its history. Syria and Lebanon are the two Middle East countries that have a role in determining the policies of this region. Syria, which was a powerful actor in the Middle East politics with the support of the Soviet Union during Cold War, was in quest of allies among Western liberal states in its foreign politics after the termination of the biploar system. The change which started in international politics in the last period of Hafez El Assad rule led to an impasse in Syrian foreign policy at the beginning of the 21st century. The political relationship of Syria with Lebanon, to whose territory Syria has always laid claim, has been affected by this process.This thesis depicts the political relationship of Syria and Lebanon between the years 2000-2010. The purpose of the thesis is to explain the reasons of the change in the foreign policy of Syria towards Lebanon with the shifting international conjuncture and to show how its powerful position in bilateral relations has turned into a reconciliatory and concessive one. There is no doubt that the conciliatory behaviour of Syria has assured the support of the West and has partly reduced the pressure of the USA but compared to the 20th century, its impact on Lebanon is dwindling away.Keywords: Syria, Lebanon, Foreign Policy, Hafez Al Assad, Bashar Al Assad, Rafik Hariri, Lebanon Crisis, Political Assassinations.

Anahtar Kelimeler: Türkiye, Ortadoğu, Dış TicaretÖZET Doğal kaynakların yeryüzüne dengeli bir şekilde dağılmamış olması, iklim ve ürün çeşitliliği, üretim maliyeti ve tercihlerdeki farklılıklar dış ticaretin nedenleri olarak karşımıza çıkmaktadır. Ortadoğu bölgesi iklim koşullarının, yer altı kaynaklarının, üretim maliyetlerinin ve tercihlerdeki farlılıklarının yanı sıra stratejik önemi ile kendine özgü bir dış ticaret ortamına sahiptir. 2000-2010 yılları arasında Türkiye dış ticaretinde ihracatın yaklaşık olarak 114 milyar dolar, ithalatın ise yaklaşık olarak 185 milyar dolar seviyesinde gerçekleştiği görülmektedir. Bu dönemde, Türkiye dış ticaret değerlerinde büyük artışlar gerçekleşmesine rağmen ihracatın ithalatı belirli oranda karşılaması sonucu dış ticaret açığı ortaya çıkmıştır. Coğrafi konumu ve tarihi bağları sebebiyle sürekli ilişkiler içerisinde bulunduğumuz Ortadoğu bölgesi ile gerçekleştirilen dış ticarette, 2000-2010 yılları arasında (2000 yılı hariç) sürekli olarak Türkiye'nin kazançlı olduğu bir dış ticaret tablosu karşımıza çıkmaktadır. Bu durum dış ticaret açısından önemli sayılabilecek bir gelişmedir. Bu tez çalışmasında, 2000-2010 yılları arası Türkiye'nin Ortadoğu ülkeleri ile dış ticaret ilişkileri ele alınmaktadır. Dış ticaret değerleri ve ihracat-ithalatı yapılan başlıca fasıllar grafikler yardımı ile anlatılmaktadır. Çalışmamızda incelediğimiz Ortadoğu bölgesi; Irak, İran, Suriye, İsrail, Lübnan, Ürdün, Filistin, Yemen, Mısır, Suudi Arabistan, Kuveyt, Bahreyn, Katar, Birleşik Arap Emirlikleri ve Umman ülkelerini kapsamaktadır.Keywords: Turkey, The Middle East, Foreign TradeABSTRACTThe factors that lead to the formation of the foreign trade are distribution of natural resources in an unbalanced way on earth, climatic differences on earth and accordingly different kinds of products produced, international price differences, differentiation of goods and pleasures.The Middle East has a unique environment in the foreign trade not only with its climatic conditions, underground resources, price differences, pleasures of consumption but also with its geographical location and strategic importance.Between the years of 2000-2010 in Turkey export of foreign trade is observed that approximately 114 billion dollars and import of foreign trade is the level of 185 billion dollars. Although between the years of 2000-2010 there is large increases in values of foreign trade in Turkey, the foreign trade deficit has emerged as a result of export satisfies a certain amount of import.Continuously a foreign trade chart in favor of Turkey is appeared between the years of 2000-2010 (except for the year 2000) in the foreign trade with Middle East that we have ongoing relationship because of geographical location and historical ties. This is so important improvement for unfavorable foreign trade of Turkey.In this thesis, foreign trade relations between Turkey and Middle East countries in the years of 2000-2010 are discussed. The foreign trade values and the main chapters in import-export are described visually with the help of graphics. In our study, we have dealt with Iraq, Iran, Syria, Israel, Lebanon, Jordan, Palestine, Yemen, Egypt, Saudi Arabia, Kuwait, Bahrain, Qatar, the United Arab Emirates and Oman countries in the Middle East.

Arap Baharı olarak bilinen bölgesel türbülans sürecinde, patlak veren iç savaşta devlet otoritesi bir hayli aşınan Suriye'de oluşan güç boşluğundan devlet-dışı silahlı aktörler çok etkin bir şekilde yararlanmıştır. Devletin egemenliğine meydan okuyan ve net sayısı bilinmeyen onlarca silahlı örgütlenme zaman içerisinde ülkede faal olmaya başlamıştır. Bu silahlı aktörlerin bir kısmı başka ülke veya örgütlerle bağlantılıdır. Yani ulus-ötesi/transnasyonel bağlara veyahut kimliklere sahip yapılanmalardır. Mevzubahis silahlı örgütler, devletin güç kullanma tekeline meydan okumakla kalmamış aynı zamanda faaliyet bölgelerinde sosyolojik/toplumsal ve siyasal meşruiyet kazanma çabası içerisine girişmişlerdir.Bu tezde, Suriye'deki DDSA'ların sosyolojik ve siyasal meşruiyet arayışında yerelleşme olgusunun önemli hâle geldiği ileri sürülmektedir. Suriye sahasında çok efektif iki DDSA olan PKK'nın Suriye kolu PYD/YPG ve El Kaide'den kopup farklı bir yapıya evrilen Heyet Tahrir El Şam'ın (HTŞ) yerelleşme temayülü tezin temel konusunu oluşturmaktadır. İki örgüt de toplumsal ve siyasal destek bulup devletvari bir yapıya bürünme adına yerelleşme olgusundan faydalanmıştır. Bu sebeple, savaşın gidişatı içinde iki örgüt de yeni politikalara başvurma gereği duymuştur. Suriye toplumunun geniş kesimlerinden destek bulma adına iki yapı da geniş Suriye mozaiğinin bir parçası olduklarını ortaya koyma çabası içinde olmuştur. Bunun için yönetim mekanizmaları oluşturmuş ve halk ile iç içe geçmeye çalışmışlardır. Ancak bütün çabalarına rağmen iki örgütün de yerelleşme projesi ciddi meydan okumalarla karşı karşıyadır. --- During the civil war that broke out in the regional turbulence process known as the Arab Spring, armed non-state actors have benefitted very effectively from the power vacuum that occurred in Syria, of which state authority was highly eroded. Dozens of armed organizations (the exact number is unknown) that challenge the state sovereignty started to be active in the country over time. Some of these armed actors have ties with other countries or organizations. In other words, they have transnational bonds or identities. Mentioned armed organizations, not only have challenged the state monopoly on violence but also have attempted to gain sociological /societal and political legitimacy in the areas they operate.In this thesis, it is claimed that the localization phenomenon has become important in the quest for the sociological and political legitimacy of the ANSAs. The localization tendency of Hay'at Tahrir Al-Sham (HTS), which broke away from Al Qaeda and transformed into a different organization, and the PYD/YPG, which is the Syrian branch of the PKK, is the main topic of this thesis. Both organizations are very effective ANSAs on the Syrian battlefield. Both organizations benefitted from the localization phenomenon to gain societal and political support in an attempt to become state-like entities. Therefore, in the course of the war, both organizations felt the need to resort to new policies. To find support from the large segments of the Syrian society, both organizations have attempted to demonstrate that they are a part of the broader Syrian mosaic. To this end, they constituted the administration mechanisms and tried to intertwine with the Syrian society. However, despite all their efforts, the localization project of both organizations faces serious challenges.

Dünya'nın çeşitli bölgelerinde yaşanan iç çatışmalarda tarafları harekete geçiren temel motivasyon unsurları arasında, kimliğe dayalı farklılıklardan doğan gerilimler önemli bir yer tutmaktadır. Bu doğrultuda; birbirinden farklı birçok etnik ve dini kimliği bünyesinde barındıran Suriye'de, bu çeşitliliğin ülkenin siyasi tarihine ve ülkedeki iç savaşa ne şekilde ve hangi ölçülerde etki ettiği bir tartışma konusudur. Her ne kadar iç savaşı bütünüyle bu dinamikler üzerinden açıklamak doğru değilse de ülkede etnik ve dini kimlikler arasında modern tarihi süreçte görülen kutuplaşmalar, Suriye'nin 20. Yüzyıl tarihini şekillendirdiği gibi, manda dönemindeki Fransız idarecilerin azınlıklar üzerinden güç devşirme politikası da uzun vadede ülkede bir azınlık iktidarının doğmasına yol açmıştır. Geniş bir toplumsal meşruiyetten yoksun olan Esad ailesinin Nusayri azınlık iktidarı, ülkeyi kırk yılı aşkın bir süre boyunca her türlü demokratik temelden yoksun ve oldukça otoriter bir şekilde yönetmiştir. Bu süre zarfında devletin bütün güç aygıtları kullanılarak ülkede çoğunluğu teşkil eden toplumsal bileşenlere yönelik her türlü baskı ve şiddet politikası uygulanmıştır. Bu sindirme politikası, ülkede etkin bir muhalefetin oluşmasını engelleyemediği gibi aksine toplumda içten içe büyüyen bir öfke birikmesine yol açmıştır. 2011'de patlak veren iç savaş bu öfke birikmesinin bir sonucudur. Bu çalışmada; Suriye'deki etnik ve dini farklılıklardan kaynaklanan çatışmaların, ülkenin siyasi tarihi üzerindeki şekillendirici etkisi ve iç savaşın başlamasındaki rolü araştırılmış ve bu farklılıkların iç savaş sürecinde de tarafları harekete geçiren temel saikler arasında olup olmadığı incelenmiştir. Araştırma bulgularına göre; ülkedeki etnik ve dini farklılıkların hem ülkenin modern siyasi tarihini şekillendirici temel ekenlerden biri olduğu hem de tarafların çatışma hatlarındaki konumlarına bakıldığında iç savaşın başlamasında belirleyici rol oynadığı görülmüştür. İç savaşın radikalleşen safhalarındaki söylemlere bakıldığında ise başlardaki demokratik dönüşüm beklentilerinin, mezhep savaşına dayalı bir propagandaya terk edildiği görülmüştür. Sonuç olarak yaygın kanaatin aksine, Arap Baharı ya da Suriye'deki rejimin salt otoriter doğası, ülkedeki savaşın ortaya çıkmasındaki yegâne etkenler değildir. Başlangıcı itibariyle Suriye İç Savaşı; ülkenin uzun yıllar içinde bulunduğu kimliğe dayalı kutuplaşmanın ve bir azınlık diktatörlüğü altında ezilen toplumun çoğunluğunun, kendileri açısından uygun konjonktür oluştuğunda taleplerini şiddete dayalı bir şekilde ifade etmesinin sonucudur. --- Tensions arising from differences based on identity have an important place among the basic motivation factors that mobilize the parties in the internal conflicts in various regions on the world. Accordingly, in Syria where many different ethnic and religious identities live, it is a matter of debate in what way and to what extent this diversity has affected the political history of the country and the civil war in the country. Although it is not true to explain the civil war entirely through these dynamics, the polarization between ethnic and religious identities in the country in the modern historical process shaped Syria's 20th century history, and the policy of French administrators in the mandate period to recruit power over minorities has also led to the emergence of a minority power in the country in the long term. Deprived of a wide range of social legitimacy, the Nusayri minority government of the Assad family has ruled the country in a rather authoritarian manner, devoid of any democratic basis for more than forty years. During this period, all kinds of pressure and violence policies have been applied against the social components that constitute the majority in the country by using all the power devices of the state. This intimidation policy has not prevented the formation of an effective opposition in the country, and on the contrary, it has caused an internally growing anger in the society. The civil war that broke out in 2011 is the result of this anger buildup. In this study, the shaping effect of the conflicts arising from ethnic and religious differences in Syria on the political history of the country and its role in the onset of the civil war has been investigated and whether or not these differences are among the basic motives that mobilize the parties during the civil war process have been examined. According to the research findings, it is seen that the ethnic and religious differences in the country are one of the fundamental factors that shape the modern political history of the country, and when the positions of the parties in the lines of conflict are examined, they play a determining role in the beginning of the civil war. Considering the statements in the radicalizing phases of the civil war, it has been seen that the initial expectations of democratic transformation were abandoned to propaganda based on sectarian warfare. In conclusion, contrary to popular belief, the Arab Spring or the purely authoritarian nature of the regime in Syria are not the only factors in the emergence of the war in the country. As of the beginning, the Syrian Civil War is the result of the polarization based on identity in the country for many years and the majority of the society oppressed under the dictatorship of a minority, expressing their demands based on violence when the appropriate conjuncture is formed for them.

The fact that current account deficits lead to crisis in countries is the reason that determinants of current account deficit are examined. The presence of current account deficit along with the budget deficit is accepted as the "twin deficits hypothesis" in the literature. In the presence of domestic savings-investment deficit, the analysis of twin deficits is named as "triplet deficits". In the analysis of triplet deficits, the relations among current account deficit, budget deficit and savings-investment deficit are focused. Despite the variety of studies on twin deficits, the number of studies on triplet deficits is rather limited. This study aims to test the presence of triplet deficits in Turkey between 1984 and 2010 through VAR method. The findings indicate that there is a relation between the current account deficit and savings-investment deficit and the triplet deficits hypothesis is not valid for Turkey.