Türkiye'de adem-i merkeziyet tartışmaları üzerine hazırlanan bu çalışmaya, adem-i merkeziyeti daha anlaşılır kılmak amacıyla kavramsal bir çerçeve ile başlanmıştır. Birinci bölümü oluşturan kavramsal çerçevede, üniter devlet, yerellik ilkesi ve küreselleşmenin yanı sıra özellikle federalizm konusu detaylı bir biçimde ele alınmıştır. Çalışmanın ikinci bölümünde, adem-i merkeziyetin ya da daha güncel kullanımıyla yerel özerkliğin tarihsel gelişimine ve yerel özerklik tartışmalarına yer verilmiştir. Tarihsel gelişim kısmında, Türk anayasaları adem-i merkeziyet ile ilgili maddeler çerçevesinde incelenmiştir. Ayrıca Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı ve Türkiye'nin tutumu bu bölümde ele alınmıştır. Yerel özerklik ile ilgili tartışmalar kısmında ise siyasi partiler ile liderlerin ve sivil toplum kuruluşlarının yerel özerklik algıları incelenmiştir. Üç bölümden oluşan çalışmanın son bölümünde ise anayasal düzeyde adem-i merkezi veya federal olan bazı ülkelerin yönetim sistemleri genel hatlarıyla incelenmiş ve bu sistemlerin Türkiye'de uygulanabilirliği analiz edilmiştir. ; This study has been prepared about decentralization in Turkey and has been started with conceptual context in order to make decentralization more understandable. In the conceptual cover that constitute first chapter; beside of unitary state, principle of subsidiarity, globalization especially federalism have been addressed comprehensively. In the second chapter of the study, the historical development of decentralization that is also known as local autonomy has been included. In the part of historical development, Turkish law constitutions have been assessed within the framework of law articles about decentralization. Also European Charter of Local Self- Government ant Turkey's attitude have been covered in this chapter. In the part of debates over local autonomy, the perceptions of political parties, of leaders and of non-governmental organizations about local autonomy have been investigated. In the final chapter of this study which consists of three chapters, administrative systems of some countries which have been decentralized or federal in constitutional level have been examined and applicability of those systems ın Turkey has been analyzed. ; 464859
Bu çalışma, Avrupa Birliği (AB) düzeyinde oluşturulan dış politika işbirliği süreçlerinin ulusal dış politikalar üzerindeki etkilerini incelemeyi amaçlamaktadır. Avrupa bütünleşmesiyle ilgili mevcut literatürün büyük bir kısmı AB düzeyindeki gelişmeler ile ulusüstü kurumsallaşma ve politika yapma süreçlerinin üye ulus devletlere olan etkisini araştırmaya odaklanmıştır. Fakat Maastricht Antlaşması ile AB'nin kurumsal çatısı altında yer almaya başlayan dış politika alanı -üye ülkelerin kontrolünde olmasından dolayı- uzun bir süre bu incelemelerin dışında tutulmuştur. AB dış politikasının hükümetler arası niteliğe sahip olmasına rağmen Maastricht Antlaşması'ndan sonra AB düzeyinde dış politika alanının genişlemesi ve kurumsal yapıların büyümesi, üye ülkelerin ulusal dış politikalarında önemli değişiklikleri meydana getirmeye başlamıştır. Bu bağlamda egemenlik kaygıları neticesinde üye ülkelerin kontrolünde olacak şekilde kurgulanan AB dış politikasının üye ülkelerin ulusal dış politikalarındaki değişimleri nasıl ve ne şekilde ortaya çıkardığı bu çalışmanın temel sorunsalını oluşturmuştur. Bu kapsamda çalışmada öncelikle Avrupalılaşma kavramının kuramsal çerçevesi çizilecek ve Avrupalılaşmanın ulus devletler üzerinde nasıl ve hangi araçları kullanarak bir dönüşüme neden olduğu/olabildiği literatür ışığında açıklanacaktır. Avrupalılaşmanın, AB üyesi ülkelerin dış politika oluşturma süreçlerinde, kurumlarında ve tercihlerinde nasıl bir etkiye sahip olduğunun, Avrupa dış politikasının oluşumunda hangi mekanizmaları kullandığının ve bunlara ne derece katkı sağladığı literatür çerçevesinde ele alınacaktır. Böylece, Avrupalılaşmanın ulusal dış politikalarda bir yakınlaşma mı yoksa bir farklılaşmayı mı ortaya çıkardığı gösterilmiş olacaktır ; This study aims to investigate the effects of foreign policy cooperation processes laid down at European Union (EU) level on national foreign policies. Vast majority of the current literature on European integration focus on the impacts of developments at EU level, supra-national institutionalization and policy-making processes on member states. However, as the domain of foreign policy, which has been included within the institutional framework of the EU with the Maastricht Treaty, is under the control of member states, it has been excluded from these investigations for a long time. Even though the foreign policy of EU has an intergovernmental character, the expansion of the foreign policy domain and the development of institutional structures after the adoption of the Maastricht Treaty have introduced considerable changes in the national foreign policies of member states. In this context, the main problematic of this study is to examine how and in what ways EU foreign policy, which was designed to be under the control of member states as a result of concerns related with sovereignty, unveil the changes in member states' foreign policies. In this context, the work will be drawn primarily theoretical framework of the concept of Europeanization and it will be explained in the light of the literature how and what the Europeanization has caused and transformed on the nation states. It will be discussed how Europeanization has influenced EU member countries in their foreign policy making processes, institutions and preferences, what mechanisms are used in the formation of European foreign policy, and to what extent it contribute to these processes. Thus it will be shown whether Europeanisation is a convergence in national foreign policy or a differentiation
Danışman: Alihan Limoncuoğlu. ; Bu çalışmada referandumun tarihsel süreç içerisindeki yeri ele alınmıştır. Referandumun kökeni araştırılarak; hangi ülkelerde, ne zaman başvurulduğuna bakılmış ve demokrasi ile ilişkisi incelenmiştir. Türkiye'de yapılan Referandumlar ele alınarak olaylar kronolojik sıralama ile analiz edilmiş ve hangi siyasi aşamalardan sonra kabul edildiğine bakılmıştır. Özelikle askeri darbeler sonucunda hazırlanan yeni anayasa maddelerinin kabulü için halk oylamasına gidilmesi nedeniyle plebisit özeliği taşıdığı görülmüştür. Bu doğrultuda plebisit ve referandum karşılaştırılması yapılmıştır. 1961 yılından 2018'e kadar toplam yedi halk oylaması yapılmıştır. Yapılan bu referandumların üçü Adalet ve Kalkınma Partisi döneminde gerçekleştirilmiştir. En son yapılan (16 Nisan 2017) referandum ile de Türkiye'deki hükümet şekli değişmiş, parlamenter sistem kaldırılarak yerine 'Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi' getirilmiştir. Adalet ve Kalkınma Partisi döneminde üç kez referandum yapılmıştır. Yapılan bu Referandumların hepsi halkın çoğunluğu tarafından kabul edilmiştir. Bu nedenle Adalet ve Kalkınma Partisi'nin elde ettiği büyük toplumsal desteği açıklamak için Adalet ve Kalkınma Partisi'nin Yeni Sağ ile ilişkisi incelenmiştir. Türkiye özelinde bu ilişkinin araştırılması için ise, Adalet ve Kalkınma Partisi'nin Neo-liberalizm ile nasıl bir bağ kurduğu ve bu bağın temsili demokrasi açısından olası sonuçları tartışılmıştır. Bu çalışma ün ana bölümden oluşmaktadır. İlk bölümde demokrasi tanımı, çeşitleri ve referandumun tarihçesi incelenerek teorik bir çerçeve çizilmiştir. İkinci bölümde ise Adalet ve Kalkınma Partisi döneminde referandumun değişen anlamı ve 70'lerin Yeni Sağ ile ilişkisi incelenmiştir. Son bölümde ise: Türkiye'de yapılan referandumlar ve bu referandumlara gidilen süreçler incelenmiştir. Bu çalışma genellikle literatür taraması yapılarak teorik bir analizle ortaya konulmuştur. Bölümler arasında; araştırmanın konusu, amacı, problemi, kapsamı ve metodu hakkında genel bilgiler verilmiştir. ; This study deal with the importance of the referendum in the historical process. By looking at the origin of the referendum, the countries in which it was first applied in the world and when it was held were researched and the relationship with democracy was examined. Referendums held in Turkey were analyzed in chronological order by considering the events and has been examined which political steps were followed. Particularly for the acceptance of new constitutional articles prepared as a result of the military coup, it has been seen that the public vote has the plebiscit character. In this direction, İt has been compared plebiscite and referendum. A total of seven referendums were held from 1961 to 2018. Only, three of them were held during the Justice and Development Party period. The most recent one (April 16, 2017) has changed the form of government in Turkey as the parliamentary system has been abolished and replaced with the 'Presidential Government System'. Three referendums were held during the Justice and Development Party period and each referendum was accepted by the majority of the people. For this reason, the relationship between the Justice and Development Party and the New Right has been examined in order to explain the great social support achieved by the Justice and Development Party. To investigate this relationship in Turkey, It has been discussed that How the Justice and Development Party links Neo-liberalism and what are the possible consequences for democracy in the form of this bond. This study consists of three main parts. In the first part, a theoretical framework was drawn by examining the definition of democracy, its varieties and the history of the Referendum. In the second part, the changing meaning of the referendum and its relation with the new right have been examined during the Justice and Development Party period. In the last chapter, It has been examined that the referendum held in Turkey and the referendum process. This study is usually done through a literature review and a theoretical analysis. In the framework of the research, given that the general information about the subject and purpose, problem, scope and method of the research.
Bir hayat nasıl iyi yaşanır? Bir kişi için hayatı iyi ya da değerli kılan şey(ler) nedir? İlkçağdan itibaren filozoflar bu tür sorunlarla ilgilenmiş, insanın değerli bir varlık olduğuna ve mutluluğun nasıl elde edebileceğine yönelik açıklamalarda bulunmuşlardır. Tabii ki bu arayış yalnızca filozoflar için değil mutlu bir hayatı arzu eden her bir birey için değerlidir. Ayrıca hakikatin ve değerlerin bir bir yitirilmiş olduğu, en iyilerin dahi motivasyon eksikliği hissettiği bir çağda bu tür sorular elbette daha önemlidir. Bu bağlamda biz de araştırmamızda kısaca sözünü ettiğimiz bu moral durumu ve iyi yaşam düşüncesini çağa özgü hayal kırıklıklarından, çağdaş öznenin sınırlılıklarından hareket ederek analiz eden Critchley'in etik deneyime yönelik düşünceleri etrafında irdelemek istemekteyiz. Bununla birlikte onun ahlâk felsefesinin kavramsal çerçevesini belirlemek, bu anlamda "sonsuz talep" ve "bağlanma" kavramlarının çağdaş moral krizin tespiti ve tedavi edilmesi sırasında neler becerebileceğini değerlendirmek bu çalışmanın diğer amaçlarıdır.
Bu çalışma, Türkiye'nin uzun yıllardır gündemini meşgul eden hükümet sistemi değişikliği ve başkanlık sistemine geçiş önerilerini incelemektedir. Böylece, başkanlık sisteminin Türkiye'ye uygun olup olmadığı ya da ülkede uygulanmış parlamenter sistemle ilgili yaşanan krizleri çözebilirliği sonucuna varılmaya çalışılmaktadır. Türkiye'de başkanlık sistemi tartışmalarının arkasında yatan en önemli sebep olarak hükümet istikrarsızlıkları gösterilmiştir. Türk siyasal hayatındaki anayasal süreçler göz önünde bulundurularak yapılan incelemeler sonucunda, Türkiye'de siyasi tıkanıklıkların çözümüne yönelik parlamenter sistemin öngördüğü fesih mekanizmasının bir seçim aracı olarak kullanılması sonucu yaşanan siyasi istikrar sorununun parlamenter sistemden kaynaklandığı kanaatine varılmıştır, Ayrıca hızlı ve etkin karar almayı zorlaştıran iki başlı yürütmenin bulunması, Türkiye'de saf parlamenter sistemin öngördüğünün aksine seçilmiş cumhurbaşkanının mevcut olması ve bunun çift meşruluk sorununu da beraberinde getirdiğinden güçlü ve zayıf yönleriyle birlikte değerlendirilen parlamenter sistemin sürdürülebilirliğinin mümkün olmadığı sonucuna varılmıştır. Hükümet sistemleri çeşitlerine göre incelenerek başkanlık sistemi doğuşu, tanımı, temel özellik ve unsurlarıyla ayrıntılı olarak incelenmiş ve bu sistemin model ülkesi olarak kabul gören ABD'nin federatif yapısı ve yetkili organları ile başkanlık sisteminin bu ülkede uygulanışı ele alınmıştır. Türkiye'deki parlamenter sistem anayasal süreçleriyle incelenerek geçmişteki Türk siyasi liderlerden Özal ve Demirel dönemlerindeki başkanlık sistemi tartışmaları, 2012 yılındaki AK Parti hükümetinin önerdiği başkanlık önerisi ve son olarak 2017 yılında halk oylaması sonucu kabul gören anayasa değişiklikleri ile önerilen cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi akademik görüşler ışığında değerlendirilerek bu sistemin Türkiye'de uygulanabilirliği açısından çeşitli önerilerde bulunulmuştur. ; This study investigates changing the Government system and proposals for transition to presidential system which are busy the Turkey's agenda for many years. Thus, it is attempted to reach the conclusion that the presidential system will be adapted to Turkey or the living crises related to the current system in the country will be solved/not be resolved. Government instability has been shown as the most important reason behind the debate on presidential system in Turkey. As a result of the examinations made considering the constitutional processes in Turkish political life; the using of the termination mechanism proposed by the parliamentary system for resolving political congestion in Turkey as an election tool has led to the conclusion that the problem of political stability originates from the parliamentary system. Moreover because of the presence of two leading executive which makes it difficult to make quick and effective decisions and in contrast to the Pure Parliamentary System Prediction Presence of the elected President in Turkey that it brings with it the problem of double legitimacy, it has arrived that the Sustainability of the Parliamentary System, which is evaluated together with its strengths and weaknesses, is not possible. According to the types of government systems the presidential system is examined in detail with its birth, its definition, its basic features and elements. The federal structure and competent bodies, the implementation of the presidential system of the United States which is considered the model country of this system are discussed. The parliamentary system in Turkey is examined through constitutional processes and the discussions of presidential system during the periods of Özal and Demirel, one of the Turkish political leaders in the past, are investigated. The presidential proposal proposed by the AK Party government in 2012, and the Presidential Government System which is suggested the constitutional amendments that were finally adopted as the result of popular vote in 2017 are evaluated in the light of academic views and Various proposals have been made in terms of applicability in Turkey.
Ekonomik performans ile kurumsal yapının gelişmişlik düzeyi arasındaki ilişkinin teorik olarak ele alınmasını amaçlayan bu çalışmada; ekonomik performansı temsilen temel makro ekonomik göstergeler olan büyüme, enflasyon ve işsizlik rakamları değerlendirmeye alınırken, kurumsal yapıyı temsilen kurumsal kalite göstergeleri olarak kabul dilen 'Ekonomik Özgürlükler Endeksi' alt endeksleri ile birlikte değerlendirmeye alınmıştır. Bu kapsamda çalışmada, sürdürülebilir büyüme sürecinde en etkin konumda yer alan 'BRICS' ülke grubu olarak seçilmiştir. Son zamanların yükselen gücü olarak kabul edilen Çin ise BRICS ülke grubu içerisindeki diğer ülkelerle karşılaştırmalı olarak değerlendirmeye alınmıştır. Küresel krizden günümüze kadar olan (2008-2020) dönemi kapsayan verilerin ele alındığı bu çalışmada Ekonomik Özgürlük Endeksi'nin alt endekslerini oluşturan göstergeler, BRIS (Brezilya, Rusya, Hindistan, Güney Afrika) ülkelerine ait verilerin ortalaması üzerinden Çin verileri ile karşılaştırmalı olarak değerlendirilmiştir. Değerlendirmeler kapsamında, Çin'in hangi göstergeler bakımından ülke grubunda yer alan diğer dört ülkeden ayrıştığı üzerinde durulmuştur. Bu değerlendirmeler ile sürdürülebilir büyüme sürecinde etkili olan göstergeler belirlenerek, ülkeler için kurumsal yapıya ilişkin çözüm ve öneriler sunulmaya çalışılmıştır. Ülkeler arasında farklılık gösteren ekonomik performans ve kurumsal yapının gelişmişlik düzeyi, ülkelerin ekonomik performans düzeylerindeki farklılıkların kurumsal yapıya dayalı olup olmadığı sorusunu akıllara getirmektedir. Bu çalışmanın ortaya çıkmasındaki motivasyonu oluşturan bu temel soru aynı zamanda çalışmanın önemini ve literatüre katkısını vurgulamaktadır. Ekonomik performans ile kurumsal yapının gelişmişlik düzeyi arasındaki ilişkinin teorik olarak incelendiği bu çalışma sonucunda, Çin'in BRICS ülke grubu içerisinde en iyi ekonomik büyüme düzeyi sergileyen ve aynı zamanda en düşük işsizlik ve enflasyon oranlarına sahip olan ülke konumunda olduğu görülmektedir. BRICS ülke grubu içerisinde Çin özelinde yapılan değerlendirme kapsamında; kurumsal iktisadi yapının göstergeleri olarak ele alınan ekonomik özgürlük alt endekslerine ilişkin veriler ile ekonomik büyüme, işsizlik ve enflasyon verileri arasında bir ilişki kurulabileceği söylenebilir. Bu teorik ilişki literatürde yer alan ampirik çalışmalarla da desteklenmektedir. ; In this study, which aims to theoretically examine the relationship between economic performance and the level of development of the institutional structure; While the growth, inflation and unemployment figures, which are the main macroeconomic indicators representing economic performance, they are evaluated together with the "Economic Freedoms Index" sub-indices, which are accepted as institutional quality indicators representing the institutional structure. In this context, in the study, the 'BRICS' country group, which is in the most active position in the sustainable growth process, has been selected. China, which is considered to be the rising power of recent times, has been evaluated in comparison with other countries in the BRICS country group. In this study, which covers the data covering the period from the global crisis to the present (2008-2020), the indicators that make up the sub-indices of the Economic Freedom Index were evaluated in comparison with the Chinese data on the average of the data of the BRIS (Brazil, Russia, India, South Africa) countries. Within the scope of the evaluations, it is emphasized in which indicators China differs from the other four countries in the country group. With these evaluations, the indicators that are effective in the sustainable growth process were determined, solutions and suggestions regarding the institutional structure were tried to be presented for the countries. The economic performance that differs between countries and the level of development of the institutional structure brings to mind the question of whether the differences in the economic performance levels of the countries are based on the institutional structure. This fundamental question, which constitutes the motivation for the emergence of this study, also emphasizes the importance of the study and its contribution to the literature. As a result of this study, in which the relationship between economic performance and the level of development of the institutional structure is examined theoretically, it is seen that China is the country with the best economic growth level and the lowest unemployment and inflation rates in the BRICS country group. Within the scope of the evaluation made specifically for China within the BRICS country group; It can be said that a relationship can be established between the data on the economic freedom sub-indices, which are considered as the indicators of the institutional economic structure, and the data on economic growth, unemployment and inflation. This theoretical relationship is also supported by empirical studies in the literature.
In this study, some theses about modernity, which is the main research object of sociology, will be discussed. Not all theses on modernity will be discussed. Because within the bounds of such an article, it is not possible to express all the discussions about modernity in the literature. In this paper we will try to sum up two theses on modernity in sociological context. After evaluating the historical and etymologic origin of the concept of modernity, the first of the discussions we will approach is about the fact that modernity symbolizes a break from the past and that it is unique. For the first discussion in this study, the views of two thinkers, Jürgen Habermas and Hans Blumenberg, will be expressed. The second thesis on modernity argues modernity's continuity with the past and its historicity. The views of some of the thinkers who defended the latter will also be discussed. These thinkers are Karl Löwith, Jacob Taubes, Carl Schmitt, Eric Voegelin and Michael Gillespie, respectively. As sociologist Giddens has said, "sociology is the science of modernity". In this context, theses on modernity, and essence of modernity set a theoretical and intellectual framework for today's sociologist's research on society. Therefore, at the end of the study, the contribution of philosophical debates on modernity to sociology will be evaluated additionally.
Bu çalışma uluslararası hukuk ve ilişkilerin en tartışmalı kavramlarından biri olan self-determinasyonun 20'nci yüzyıldaki gelişim sürecine odaklanmaktadır. Çalışmada, İkinci Dünya Savaşı öncesi ortaya çıkmakla birlikte, ilk defa Birleşmiş Milletler Şartı ile geniş kapsamlı bir uluslararası antlaşma içerisinde muğlak bir şekilde kendine yer bulan bu kavram San Francisco Konferansı'ndan itibaren detaylı bir incelemeye tabi tutulmuştur. Birleşmiş Milletler teşkilatı tarafından hayata geçirilen düzenlemeler özelinde incelenen self-determinasyon tartışmalarının temelde üç ana eksende yapıldığı tespit edilmiştir. İç self-determinasyon ve dış self-determinasyon olarak ifade edilen birinci tartışma self-determinasyonun kapsamına yöneliktir. İlke ve hak kavramları üzerinden yapılan ikinci tartışma self-determinasyonun anlamına ilişkindir. Son tartışma ise self-determinasyona dayanacak olan özne, yani, "peoples" kavramı üzerinde yaşanmaktadır. Çalışma, literatürden ayrılan bir yönüyle San Francisco Konferansı tutanakları ile konuya ilişkin önem arz eden Birleşmiş Milletler Genel Kurul kararları görüşme tutanaklarını detaylı bir şekilde incelemektedir. Bu anlamda çalışma, self-determinasyon kavramına ilişkin ilke-hak tartışmasının ikinci lehine artık son bulduğunu, ancak diğer iki tartışmanın daha sıcaklığını koruduğunu göstermektedir. ; This study focuses on the development process of self-determination in the 20th century, which is one of the most controversial concepts of international law and relations. Although emerged before the Second World War, this concept, which was ambiguously included in a comprehensive international agreement with the United Nations Charter for the fi rst time, has been subjected to a detailed examination in the study since the San Francisco Conference. It has been determined that the self-determination discussions, which are examined in terms of the regulations implemented by the United Nations, are basically held in three main axes. The fi rst discussion, expressed as internal self-determination and external self-determination, is about the extent of the concept. The second discussion, made through the concepts of principle and right, is about the meaning of self-determination. The last discussion is on the subject, namely "peoples", who may rest on self-determination. The study examines in detail the minutes of the San Francisco Conference and the meeting minutes of the United Nations General Assembly resolutions, which are important on the subject, in a way that diff ers from the literature. In this sense, the study shows that the principle-right debate on the concept of self-determination is now ended in favor of the latter, but the other two discussions remain warm.
Since the beginning of the late modern era, modern constitutions have been trying to keep both group
rights as minority rights and individual rights. But, in some cases, it is still ambiguous if an action or a
phenomenon must refer to individual rights or group rights. Abortion discussions, with regard to political
rights, are one example of these ambiguous cases. In this context, whereas Liberal view tends to regard
abortion as individual rights of a woman, Communitarian view can be against it by pointing out the right
to life and this case may lead to a kind of liberal constitutional crises. This article gains importance as such
constitutional crises still emerge even nowadays. John Rawls's theory of overlapping consensus in Political
Liberalism tries to solve these political conflicts that emerged in liberal constitutions by prioritizing public
reason. This article conceptionally aims to examine Rawls's theory in terms of prioritization and value
relativity in abortion discussions. The method of article is hermeneutics. In order to extend the universe of
the discussion, some important thinkers such as Immanuel Kant, Isaiah Berlin and John Gray, who have
related studies on the topic, were included. In conclusion, it is asserted that Rawl's theory is weak both
practically and theoretically as to the principle of utilitarianism violates the rights of communitarians.
Discussions on democratic deficit in the European Union continue. The Intergovernmental Conference (IGC) was a good occasion for the European Union to handle this issue. However, it yielded no results so far. Recent IGC discussions that were unsuccessfully completed last December demonstrate that the neither the EU states, nor the EU Commission remains ready to show the necessary political determination yet to further the integration process and resolve the problematic issues in terms of democratic deficit. In addition, the first draft of the EU Constitutional Treaty also lacks clauses on the alleviation of democratic deficit within the framework of the Common Foreign and Security Policy, as well as the European Security and Defense Policy. In this context, this article argues that overcoming the democratic deficit problem in the EU is a political matter and requires strong political determination.
