Search results

زمینه و هدف: کمبود مواد غذایی، تغییرات اقلیمی و دیگر عوامل سبب شده تا تولید گیاهان تغییر شکل‌یافته ژنتیکی (محصولات تراریخته) از دهه 90 میلادی مورد توجه قرار گیرد. تولید این گیاهان همان‌گونه که موجب امیدواری در رفع گرسنگی بود، به دلیل تأثیر احتمالی بر محیط زیست موج نگرانی را نیز برانگیخت. هدف از این تحقیق، بررسی تعهدات زیست‌محیطی دولت‌ها در حوزه محصولات تراریخته در پرتو اصول حقوق بین‌الملل محیط زیست، اتحادیه اروپا و ایران است. مواد و روش‌ها: نوشتار حاضر به شیوه توصیفی ـ تحلیلی ابتدا اصول پیش‌گفته حاکم در حقوق بین‌الملل محیط زیست را بررسی می‌کند تا دریابد تعهدات زیست‌محیطی دولت‌ها درباره محصولات تراریخته از نظر اصول حقوق بین‌الملل چگونه است و سپس رویکرد اختصاصی اتحادیه اروپا را بررسی و تطبیق داده و بالاخره گذرا این وضعیت را در ایران مرور می‌کند. یافته‌ها: اتحادیه اروپا برخلاف ایالات متحده دیدگاهی احتیاط‌آمیز توأم با سخت‌گیری در حمایت از مصرف‌کننده و محیط زیست پیش گرفته که ریشه در اصول کلی حقوق بین‌الملل محیط زیست دارد. اصولی مانند توسعه پایدار، اقدام احتیاطی، ارزیابی و اطلاع‌رسانی که به جمع رعایت مصالح دولت‌ها در دستیابی به توسعه و پیشرفت و حفظ محیط زیست می‌انجامد، در حالی که در ایران از سویی قوانین حمایتی از محیط زیست به صورت کارآمد تصویب نشده است و یا این‌که در برخی موارد محیط زیست و حمایت از آن مغفول مانده است. ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری، رعایت شده است. نتیجه‌گیری: نتایج این جستار نشان می‌دهد که دولت‌ها در خصوص محصولات تراریخته متعهد به رعایت اصول کلی یا عرفی توسعه پایدار، اقدام احتیاطی، ارزیابی و اطلاع‌رسانی بوده و رعایت اصول مزبور بهترین راهکار جهت صیانت از حقوق مصرف‌کننده و حمایت از محیط زیست است. ; Background and Aim: Food scarcity, climate change and other factors have led to the production of genetically modified crops (transgenic crops) since the 1990s. The production of these plants, as they had hoped to eliminate hunger, also raised concerns about the potential impact on the environment. The purpose of this study is to examine the Governments' Environmental Obligations on Genetically Modified Organism (GMO) in the light of the International Environmetal Law, European Union and Iran. Materials and Methods: The present paper is descriptive-analytical paper and firstly examines the aforementioned principles of international environmental law in order to understand what is the environmental commitment and obligation of governments in the process of cultivation and supply for transgenic products from the perspective of international law. Then, it examines and applies the EU-specific approach and finally reviews this situation in Iran. Findings: The European Union, unlike United States, has taken a cautious approach to consumer and environmental protection. This approach is rooted in the general principles of international environmental law. Principles such as sustainable development, precautionary principle and the principle of notification that bring together the interests of governments in achieving development, improvement and environmental protection, while in Iran,It has not been enacted environmental laws effectively on the GMO or in some cases the environment and its protection have been neglected. Ethical Considerations: In order to organize this research, while observing the authenticity of the texts, honesty and fidelity have been observed. Conclusion: The results show that governments are committed to adhering to the general or customary principles of sustainable development, precautionary principle and the principle of notification in the process of cultivating and supplying for Genetically Modified Organism (GMO), and adhering to these principles is the best way to safeguard consumer rights. Cite this article as: Pouresmaeili A, keykhosravi M, Vaezi Kakhki MR. The Studying of Governments' Environmental Obligations on Genetically Modified Organism (GMO) in the light of the International Environmetal Law, European Union and Iran. Bioethics Journal 2020; 10(35): e16.

The EU lacks a single legislation on port matters, except for provisions concerning port facilities and the operations of certain technical port services. Europe has more than 1200 ports, of which 319 are global and basic, integrated into the TransEuropean Transport Networks as a whole. Ports play an essential role in the EU trade and passenger services, as they are key nodes in global trade networks. 74% of non-EU trade takes place through ports. The European port sector is not homogeneous and is based on different organizational models. European port diversity (in term of size and type of organizational) makes it difficult to define a joint strategy. This work addresses the analysis of progress in the construction of a common port policy, as well as the different cross-conceptions of the maritime port business agents. ; La Unión Europea carece de una legislación única en materia portuaria, salvo disposiciones relativas a las instalaciones portuarias y al funcionamiento de determinados servicios técnico-náuticos. Europa cuenta con más de 1.200 puertos, de los que 319 entre globales y básicos están integrados en el conjunto de las Redes Transeuropeas de Transporte. Los puertos desempeñan un rol esencial en lo que se refiere a los intercambios comerciales de la UE y en lo que concierne al servicio de pasajeros en la medida que son nodos clave en la red comercial mundial. Así, el 74% de las mercancías extracomunitarias se envían a través de los puertos. El sector portuario europeo no es homogéneo y reposa sobre diversos modelos organizativos. La diversidad portuaria europea, con diferenciación significativa en cuanto a tamaño, tipo, organización y forma de conectarse, hace difícil definir una estrategia conjunta para afrontar los grandes retos actuales. El trabajo aborda el análisis de los avances en la construcción de una política común portuaria y al mismo tiempo se exponen las distintas concepciones cruzadas de los actores del negocio marítimo y portuario. ; A Unión Europea carece dunha lexislación única en materia portuaria, agás disposicións relativas ás instalacións portuarias e ao funcionamento de determinados servizos técnico-náuticos. Europa conta con máis de 1.200 portos, dos que 319 entre glo-bais e básicos están integrados no conxunto das Redes Transeuropeas de Transporte. Os portos desempeñan un rol esencial no tocante aos intercambios comerciais da UE e no que concirne ao servizo de pasaxeiros na medida en que son nós claves na rede comercial mundial. Así, o 74% das mercadorías extracomunitarias envíanse a través dos portos. O sector portuario eu-ropeo non é homoxéneo e repousa sobre diversos modelos organizativos. A diversidade portuaria europea, con diferencia-ción significativa en canto a tamaño, tipo, organización e forma de conectarse, fai difícil definir unha estratexia conxunta para afrontar os grandes retos actuais. O traballo aborda a análise dos avances na construción dunha política común portuaria e asemade expóñense as distintas concepcións cruzadas dos actores do negocio marítimo e portuario.