Search results

I. Dünya Savaşı'nın sona ermesinden sonra, uluslararası savaşlardan daha yaygın hale gelmesine karşın, akademik çevre 1990'lı yılların sonlarına kadar silahlı iç çatışma sorununa ilişkin çalışmalara ağırlık vermemiştir. Bu tarihten itibaren yapılan pek çok çalışma doğal kaynaklar ile silahlı iç çatışma veya iç savaş başlangıcı, süresi ve şiddeti arasında bir ilişki olduğunu ileri sürmektedir. Literatürde doğal kaynaklar ile silahlı iç çatışma başlangıcı arasındaki ilişki altı farklı mekanizmayla açıklanmaktadır. Bunlar; açgözlü ayaklanma, dışarıdan müdahale, kindarlık, elverişlilik, zayıf devlet ve seyrek ticaret ağıdır. Mekanizmaların farklı önermeler üzerine inşa edilmiş olması hem terminolojik hem de kuramsal bir altyapının oluşturulmasını zorlaştırmaktadır Bazı kaynaklarda geçen teorilere diğer bazı kaynaklarda hiç yer verilmemesi ya da benzer teorilerin daha farklı, hatta bazen de çelişir şekilde kullanılması mevcut sorunu daha da büyütmektedir. Benzer şekilde farklı teorilerin sıralandığı iddia edilen kaynaklarda da sıralanan teorilerin birbiriyle iç içe oldukları, kullanılan teorilerin birbirinin tekrarından öteye geçemedikleri ya da tamamlayıcı oldukları görülmektedir. Mevcut literatürdeki bu eksiklik ve zorluklar bu çalışmanın hazırlanmasındaki ana etkendir. Bu etken bağlamında bu çalışmanın iki amacı vardır. Bunun ilki, mevcut çalışmalar ışığında doğal kaynaklar ile iç çatışma başlangıcı arasındaki ilişkiyi iç çatışma mekanizmaları yardımıyla iktisadi olarak tanımlamaktır. İkinci amaç ise bu tanımlamalarla terminolojik eşgüdümün oluşturulmasına ve kuramsal altyapının şekillenmesine katkıda bulunmaktır. ; Scholars did not place any emphasis on the studies regarding the issue of armed civil conflicts or wars from the ending of World War II to the late 1990s, though they appeared to be more common than the international wars. A high number of studies from then on, however, have suggested that there is a relationship between the natural resources and the onset, duration and severity of the armed civil conflicts or wars. In literature, the relationship between the natural resources and armed civil conflicts is accounted for with six different mechanisms. These are greedy the rebels mechanism, the greedy outsiders mechanism, the grievance mechanism, the feasibility mechanism, the weak states mechanism and the sparse network mechanism. That these mechanisms are based on different propositions makes it difficult to form a terminological and theoretical substructure. The current problem is intensified by the fact that the theories in some sources are not mentioned at all in other sources or that similar theories are used in a more different and even conflicting way. Likewise, it is seen in the sources in which different theories are claimed to be listed that these theories concentric with each other and that the theories used are no more than the repetition of or just complementary to one another. It is these deficiencies or difficulties in the current literature that make the primary factor for the preparation of this study. In the sense of this factor, this study is intended for two purposes. The first purpose of the study is to make an economic definition of the relationship between the natural resources and the commencement of the civil conflict with the help of civil conflict mechanisms in the light of the existing studies. The second purpose of the study is to contribute to the formation of terminological coordination and the shaping of the theoretical substructure with these definitions.

Soğuk Savaşın bitmesi ve Sovyetler Birliği'nin dağılmasının ardından, uluslararası sistem yeni yapılanma sürecine girmiştir. Bir yandan sistem tek kutuplu hal alırken, diğer yandan Doğu Avrupa, Orta Asya ve Güney Kafkasya'da yeni bağımsız devletler oluşmuş ve bu bölgelerde güç boşlukları meydana gelmiştir. Böylelikle Ortadoğu bölgesine ek olarak, Orta Asya ve Kafkasya bölgeleri de istikrarsızlık alanlarına eklenmiştir. SSCB'nin varisi olarak Rusya da bu durum karşısında dış politikasını yeniden belirlemek zorunda kalmıştır. İlk başlarda, Batı eksenli olarak yürütülen Rus dış politikası, zamanla yeniden büyük güç olmayı hedefleyen çok taraflılık ve çok kutupluluk politikaları üzerine oturtulmuştur. Bu politikalar çerçevesinde Rusya, Uzak Doğu, Güney Asya ve Ortadoğu bölgelerine yönelik aktif politikalar izlemeye ve bu bölgelerde ortaklıklar kurmaya çalışmıştır. Bu bağlamda Orta Asya, Kafkasya ve Ortadoğu bölgelerinin kesiştiği noktada önemli jeostratejik pozisyona sahip olan İran, Rus dış politikası açısından önemli bir ülke olarak görülmüştür. Nitekim nükleer programı nedeniyle ABD/Batı dünyası tarafından giderek yalnızlaştırılan İran da ulusal gücünü artırmak ve bölgesel güvenlik dengelerinin sağlanması açısından Rusya ile işbirliğine önem vermiştir. Böylelikle, Rusya ve İran, bölgesel dengeleri doğrudan etkileyen enerji, nükleer ve askeri teknoloji alanlarında işbirliğine gitmiş; Orta Asya, Kafkasya ve Ortadoğu'daki bölgesel sorunlar karşısında ortak politikalar izlemeye yönelmişlerdir. Bu bağlamda iki ülke de ABD/NATO'nun bu bölgelerde etkinliğini artırmasını temel güvenlik tehdidi olarak görmüş ve önlemeye çalışmışlardır. ; Ending of the Cold War and after the collapse of the Soviet Union, the international system has entered into a restructuring process. On the one hand the system became unipolar, while on the other hand, newly independent states formed in the Eastern Europe, Central Asia and South Caucasus region, and the power vacuum has occurred in these regions. Thus Central Asia and Caucasus regions, were added to the instable areas in addition to the Middle East. This situation was forced Russia, as the successor of the USSR, to redetermine its foreign policy. In the beginning, Russian foreign policy carried on West oriented line, later it was based on multilateralism and multipolarity. Thus Russia, has been tried to follow active policies towards Far East, South Asia, and the Middle East and to establish partnerships in these areas. In this context, at the intersection of important geostrategic position in Central Asia, the Caucasus and the Middle East, Iran has been seen as an important country for Russian foreign policy. Indeed, Iran, who have been increasingly isoleted by U.S. / Western world because of its nuclear program, has given importance to cooperation with Russia to strengthen its national power and in terms of the provision of regional security balance. Thus, Russia and Iran has cooperated in the fields of energy, nuclear and military technology, which directly affects the regional balance of power; and intented to follow common policies on regional issues in the Central Asia, the Caucasus and the Middle East. In this context, these two countries has seen U.S. / NATO's increasing influence in these regions as a main threat, and tried to prevent this. ; TC Başbakanlık Yurt Dışı Türkler Ve Akraba Topluluklar Daire Başkanlığı

ÖZET13 Kasım 1943'te Kırım'ın Bozköy'ünde doğan Mustafa Abdülcemil Kırımoğlu Bir Halkın mücadelesine kendini adamış zor şartlar altında milli mücadelesini sürdürmüştür. II. Dünya savaşında Sovyet yönetimi, Ruslara karşı Almanlar'la iş birliği yaptığı gerekçesiyle Kırım Tatarlarını bir gecede vatanlarından sürmüş, yanlarına eşyalarını bile almalarına müsaade etmemiştir. Hayvan vagonlarında kötü şartlarda sürgünleri gerçekleştirilmiş ve sürüldükleri Özbekistan'a birçoğu varamadan yollarda vefat etmiştir. Bu çalışmada Kırımoğlu'nun Kırım Tatrlarının yurtlarına dönmesi ve haklarının kendilerine iadesi konusundaki ulusal ve uluslar arası çapta yürüttüğü faaliyetler ve bu süreçte gelinen nokta konu edilmiştir. Mustafa Abdülcemil Kırımoğlu Özbekistan'da başladığı milli mücadelesinde Sovyet Hükümetinin bilinçli olarak yaptığı hertürlü zorluğa göğüs germiş ve pes etmemiştir. Rusya'da yıllarca hapishanelerde yatmış, esir kamplarında birçok eziyete maruz kalmıştır. Mücadelesinde Kırım Tatarlarının da desteği ve birlikteliğiyle sürgün edildikleri topraklara tekrardan yerleşme hakkını elde etmişlerdir. Mustafa Abdülcemil Kırımoğlu halkı tarafından 1991 II. Milli Kurultaylarında, Milli Meclis Başkanı olarak seçilerek mücadelesine devam etmiştir. Aynı zamanda Ukrayna Patlamentosunda da Milletvekilliği görevi yapmıştır. Ukrayna Parlamentosundaki Milletvekilliği görevi ve Kırım Tatarlarının haklarını arama mücadelesi hala devam etmektedir. Mustafa Abdülcemil Kırımoğlu'na Mücadelesinde Türkiye başta olmak üzere birçok ülke destek vermektedir. Diğer ülkelerdeki Kırım Tatar diasporasının da katkısı olmaktadır. Halen birçok sıkıntılarını çözememiş olsalar da Milli mücadelede büyük yol katedilmiş, gün geçtikçe de şartları iyiye gitmektedir. SUMMARYMustafa Cemil Kırımoğlu was born in the village of Crimea Boskoyt (Bozköy) in 13 November 1943 who, has dedicated to the struggle of a people under difficult conditions continued national struggle.During to World War II the Soviet government deported Crimean Tatars from their homeland in one night, not even allowed to take their chattel and belongings with them, on the grounds that they deal with the Germans against the Russians. They deported to Uzbekistan under bad conditions by carried on cattle cars so many exile died before reaching the road. In this study, Kırımlıoğlu's national and international operations, which returning to the Crimean Tatars' home and discharging their rights are interested in, and in the meanwhile present situation have been mentioned. Mustafa Cemil Kırımoğlu began his national struggle in Uzbekistan and face up to all kinds of difficulty that the Soviet Government made a consciously and did not give up. He served time in prison in Russia for many years, and had been exposed to many torment in prison camps. The national struggle under the leadership of him, achieved to resettlement of the Tatars to homeland where they deported from, with the support of the Crimean Tatars. Mustafa Cemil Kırımoğlu was elected President of the National Council by people in 1991 II. NationalCongress and as continued to his struggle. At the same time he acted as the National Chairman of the Parliament of Ukraine. He is still deputy and Chairman of the National Council mission. Also he continue to defend the Crimean Tatars rights in Ukrainian Parliament. Especially Turkey and also other many countries support Mustafa Abdülcemil Kırımoğlu's struggle. At the same time, the Crimean Tatar diasporas of the other countries also contribute this struggle. Even though they are still unable to solve the many problems they have been in great progress in the national struggle and also day by day conditions progressing well.

Cumhuriyet ilanından sonra devleti oluşturan bütün kurumlarda birçok yeni düzenlemelere ve bunun sonucu olarak değişmelere gidilmiştir. Modern toplumlar için bir kalkınma problemi olan eğitim kurumları ve bu kurumlardaki sistemde bu düzenlemeler ve değişmelerden fazlasıyla nasibini almıştır. nasibini almıştır. Eğitim ile ilgili düzenlemeler yapılırken milli devlet politikalarının yanı sıra emsal ülkelerin eğitim sistemi de örnek alınmıştır. Bunun sonucu olarak çeşitli ülkelerden ülkemize 1924'den başlayarak gerek resmi davet yoluyla gerekse gayri resmi olarak yabancı uzmanlar getirtilip eğitim sistemimiz için raporlar tutmaları istenmiştir. Her ne kadar İnönü döneminde bu süreç kesintiye uğrasa dan 1924-1960 yılları arası Türk eğitiminde yabancı uzmanların etkisi daha fazla hissedilmiştir. Ülkemize gelen yabancı eğitim uzmanları 1924-1950 döneminde ABD ve değişik Avrupa ülkelerinden gelirken, 1950'de başlayan Demokrat Parti döneminde ülkemize gelen yabancı uzmanların sadece ABD'li olması dikkat çekicidir. Özellikle bu durum üzerinden Demokrat Parti'ye muhalif çevrelerce ciddi eleştiriler yöneltildiği görülmektedir. Ancak yabancı uzmanlar konusunda ABD'ye yönelişin sebebi dönemin siyasi durumu, küresel güç dengeleri, Türkiye'nin uluslararası lobi ihtiyacından ötürü NATO ya girmesi ve ABD ile doğal müttefik olması olarak gösterilmektedir. Araştırmamızın amacı yabancı uzmanların eğitim sistemimiz hakkında tuttuğu raporların nitel olarak yeterliliklerini saptamak, olumlu ve olumsuz yönlerini ortaya koymaktır. Bunun için hazırladıkları raporlara ulaşılmış ve objektif bir açıdan değerlendirmeye tâbi tutulmuştur ; After the decleration of The Republic, there were many regularitions over the all institutions which had formed the state and, with the result of these, some changes education foundations which are a development problem for modern societies and the system in these foundations were highly effected by these regularitions and changes. While regulations related to the education are being done, the educational system of precedent countries are taken as an example as well as national government policies,too. Consequently, foreign experts from diffrent countries had been imported either via official invitation or non official way since the beginning of 1924, and wanted them to report our educational system. Altought this period was interupted between 1924-1960 years during the İnönü management ,the impact of the foreign expert was felt higly. It is remarkable that foreign education experts came to our country during the period when Democratic Party began in 1950 were only from the United States of America while foreign education experts coming to our country during the period 1924-1950 came from the United States and various European countries. It is observed serious criticisms were directed on this situation to Democratic Party by dissident circles. However, it is shown that the reasons for turning to the U.S. on foreign experts were the political situation of the period, the global balances of power, that Turkey joined due to Turkey's international lobby needs, that Turkey was a natural ally with the U.S durin this period. The aim of our research is to determine the qualification of the foreign experts reports as qualitative, to bring out the reports' positive and negative aspects. Therefore, the reports have been detected and taken into evalution obtectively

Erdoğan, İbrahim (Balikesir Author) ; Soğuk Savaş sonrası uluslararası sistem yapısı içerisinde egemen güç olma vasfını sürdüren yegâne ülke olarak ABD'nin dış politikasında dönemler arası süreklilik ya da değişim yaşanıp yaşanmadığı tartışmaları literatürde geniş yer bulmuştur. Bu anlamda Obama'nın dört yıllık iktidarı sürecinde Bush dönemi politikalarıyla kesişme ya da çatışma noktaları mercek altına alınmış ve değişik görüşler öne sürülmüştür. Bu tartışmalara belki de en net kaynaklık edebilecek alan, küresel terörle savaş konsepti ile doğrudan irtibatlı olan ABD'nin Afganistan stratejisidir. Bush ve Obama dönemlerinde ABD'nin Afganistan stratejisinin belirlenmesinde tercihlerden çok, pragmatizmin ağırlıklı rol oynadığı sonucu ortaya çıkmaktadır. Obama dönemi Afganistan stratejisi savunma bağlamında büyük oranda Bush dönemi stratejisini devam ettirmiş, ancak bu stratejiyi başarılı kılacak daha etkin bir yaklaşım benimsenmiştir. Diğer taraftan ilgili stratejinin yalnızca güvenlik boyutunu öne çıkararak başarılı olunamayacağı düşüncesiyle, Afganistan'da sivil kapasiteyi artırarak yerel unsurları kendi yaşam alanlarını kontrol edebilen, daha sonra da ülkelerinin geleceğinde söz sahibi olabilen ortaklar konumuna getirme hedeflenmiştir. Yine, Taliban dâhil yerel unsurlarla uzlaşma arayışına gidildiği, diplomatik çabalara ağırlık verilerek bölge ülkelerinin de çözüme dâhil edilmeye çalışıldığı bir sürece girilmiştir. Obama dönemi Afganistan politikasının, Bush dönemi ile kıyaslandığında kısmen birbiriyle örtüşen kısmen de farklılaşan boyutlara sahip olduğu, ancak daha başarılı bir sonuç ürettiği görülmektedir. ; Following the demise of the Cold War, the question of continuity or change in US foreign policy, a country which kept the position of the only remaining hegemonic power in the international system, has found broad acceptance in the literature. In view of that during Obama's four-year long term in power points of overlap and contradictions between his and Bush's presidency have been the focus of attention and several heated debates. In order to test these debates the most suitable foreign policy area has appeared to be the US strategy in Afghanistan, a subject that has commonly and closely been related to the concept of global war against terrorism. A closer look at both Bush and Obama's presidency would reveal that pragmatism rather than choice has played a greater role in the determining US strategy in Afghanistan. In terms of the principle of defence, Obama's Afghanistan strategy resembled closely to that of Bush's, while the search for making the adopted strategy more successful and effective has been kept alive. Meanwhile, with the realization that the existing strategy would not work by merely putting security considerations at forefront of attempts to resolve the conflict, new targets have been set up such as paving the way for local elements to control their living environment by strengthening civil capacity in Afghanistan and then turning them into partners who could have a say in the future of their country. Yet again in the area of diplomacy, attempts to reconcile with local elements including the Taliban and efforts to bring the regional actors to take part in the ongoing peace process have become the new strands of the evolving strategy. In view of all these, it is possible to argue that in some respects Obama's Afghanistan strategy resembles Bush's while differing from it time to time and producing better results for the US.

Anahtar Kelimeler : Dinlerarası Diyalog, Strateji, Teo-strateji, Misyonerlik, 11 Eylül OlayıÖZET11 EYLÜL 2001 SONRASI TÜRKİYE'DE DİN MERKEZLİ BATI STRATEJİLERİII. Dünya Savaşı'ndan sonra başlayan süreçte, başını ABD'nin çektiği Batı Dünyası, stratejilerinin merkezine dini oturtmuştur. Bu sürecin üç önemli aşaması olmuştur. Birincisi, 1965 yılında başlayan dinlerarası diyalog aşaması; ikincisi SSCB'nin dağılması, üçüncü ve en dikkat çekici aşaması 11 Eylül Olayı'dır. Anılan süreçte İslam, Hıristiyanlık karşısında en büyük rakip ve dolayısıyla en büyük tehlike; Türkiye ise din merkezli bu stratejilerin muhatabı olan en önemli ülkesi olmuştur. "11 Eylül 2001 Sonrası Türkiye'de Din Merkezli Batı Stratejileri" adlı çalışmamızda temelde 11 Eylül Olayı sonrası Hıristiyan Batı Dünyası'nın teo-stratejilerinin ana hedef ülkesi durumunda olan Türkiye'deki yansımaları ele alınmıştır. Araştırmamız giriş, dört bölüm, sonuç, ekler ve bibliyografyadan oluşmaktadır. Girişte araştırmanın konusu, amacı, önemi, iddia ve varsayımları, sınırları, yöntemi, ilgili literatür, temel kavramlar, teorik çerçeve ve plan ele alınmaktadır. Birinci bölümde Batı'nın İslam Dünyası ve Türkiye ile ilişkilerinin tarihi arka planı ele alınmıştır. İkinci bölümde Batı'nın din ve siyaset ilişkilerine bakışının temel belirleyicisi olan Pavlus ile İslam ve Türkiye siyasetinin temsili teorisyenleri olan Toynbee ve Huntington ele alınmıştır. Üçüncü bölümde 11 Eylül Olayı tasvir edilmiş ve stratejik sonuçlarına değinilmiştir. Dördüncü bölümde ise Batının Türkiye üzerindeki teostratejik hedeflerinin başlıca göstergelerine değinilmiştir. GENERAL KNOWLEDGEName and Surname : Mustafa Tahir ÖztürkField : TheologyProgramme : Sociology of ReligionSupervisor : Associated Professor Ali CoşkunDegree Awarded and Date : Doctorate-July 2010Keywords : Interreligious Dialogue, Strategy, Teo-strategy, Missionary, September 11 EventABSTRACTRELIGION CENTERED WESTERN STRATEGIES IN TURKEY AFTER SEPTEMBER 11, 2001Western world, under the lead of the United States, has taken "religion" as a core for their international strategies, particularly after the Second World War. This period can be investigated under three different stages. First stage called as the interreligious dialogue stage started in the year of 1965, dissolution of the Soviet Union opened the second stage in 1991. The third and the most striking stage started with the September 11. In the period which embraced three of aforementioned stages, Islam is considered as the most powerful opponent of Christianity and also the biggest danger for it. Hence, Turkey became the most important country which confronted with this religion centered western strategies. This work, entitled "Religion Centered Western Strategies in Turkey after September 11, 2001" focuses mainly on the impact of teo-strategies of Christian Western World on Turkey which became his main target after the September 11. Our research consists of an introduction part, four chapters, the conclusion, appendices and the bibliography. In introduction part the aim and scope, hypotheses, limitation and methodology, briefly theoretical background, of this work are framed. Whilst the first chapter touches briefly on historical background of relations between Western and Islamic World and Turkey, second chapter focuses on Pavlus who is the main determiner of the Western view on religion and politics, Toynbee and Huntington who are the representatives of Western politics for Islam and Turkey. In the third chapter, the September 11 is described and the strategic results of the event are explored. In the last chapter, i.e. fourth one, the main indicators of teo-strategic goals of Western for Turkey are handled.

Küreselleşme süreci ile birlikte özellikle son 25?30 yılda dünyada önemli değişim ve dönüşümler yaşanmaktadır. Bilgi iletişim teknolojilerinde yaşanan hızlı gelişmeler uzaklık ve sınır kavramlarının silikleşmesini gündeme getirmekte, bu bağlamda uluslar arası sermaye akışında da önemli artışlar gerçekleşmektedir. Karlılık amacı doğrultusunda hareket eden ve bu doğrultuda faaliyetlerini pek çok ülkede yürüten çok uluslu şirketler de bu süreçte önemli birer küresel fenomen olarak karşımıza çıkmaktadır. Sürece kültürel perspektiften yaklaşıldığında ise Batı merkezli ve birörnekçi özellik arz eden küresel kültür dayatmalarının varlığı göze çarpmaktadır. Süreç böylesi bir küresel kültürün yanında yerel kültürlerin de daha belirgin olarak gün yüzüne çıkmasını beraberinde getirmektedir. Teknolojik, ekonomik ve kültürel boyutları ile karmaşık ve çok boyutlu bir özellik arz eden küreselleşme sürecinde, siyasal boyutta da, ulus-devlet üzerine gerçekleşen tartışmalar önemli bir sorunsalı oluşturmaktadır. Küreselleşme süreci ile birlikte ulus-devletlerin yapısı, etkinliği ve hatta varlığı tartışma konusu haline gelmiştir. Özellikle ulus-üstücü ve ulus-altıcı hareketlerin varlığı bu tartışmayı sıcak tutmaktadır. Türkiye de bu değişim ve dönüşüm sürecinden etkilenmektedir. Özellikle 1980'li yıllarla birlikte finansal serbestleşme hareketleri temelinde küreselleşme sürecine eklemlenme çabalarının varlığı dikkat çekmektedir. Türkiye, küresel sistemin kendisine sunduğu seçenekler arasında yönelimini, daha önceden de belli yoğunluklarla içinde olduğu, Avrupa Birliği'ne tam üyelik çerçevesinde gerçekleştirmektedir. Dönem dönem yavaşlayan dönem dönem hızlanan bu süreç halen devam etmektedir. Küreselleşme süreci genel itibariyle tüm dünya devletlerini, özel olarak da Türkiye'yi çeşitli boyutlarıyla etkilemeye devam etmektedir. ; With the globalisation process, some important changes and transformations have taken place during the last 25-30 years. Rapid devolopments that occured in information and communication based technologies, have been causing the concepts of distance and border to lose ground thus, important amount of increase in the flow of international capital have been taking place.Multinational companies which operate with the aim of profitableness and continue their business in many countries with this aim, come about as an important global phenomenon in this process. When we look at the process of globalisation from a culturel perspective, a west-centered and monotype compulsions of global culture draw the attention. The process brings about emerging of the local cultures more distinctively along with such a global culture. In the globalisation process which has become complex and multidimensional with its technological, economic and culturel dimensions, the debates on the ?nation-state? creates an important problematic in political dimension. Along with the globalisation process, the structure of the nation-states, their strength and even their existence has been under discussion. Especially, the presence of infranational and supranational movements have been keeping this discussion fresh. Turkey has been affected from this change and transformation process too. Especially with the 1980s, the presence of the efforts based on financial liberation movements for entegration to globalisation process attracts attention. Among the options offered by global system, Turkey has headed for full membership to European Union as it has been within the Union in some ways before. This process which slowdowns or gains speed at some periods, has been still proceeding. In general, globalisation process is stil continuing to influence all the countries in the world and specially Turkey too with its various dimensions.

It is rather often assumed that Swedish foreign policy debate is largely characterized by consensus and that foreign policy goals often are material (for example security or economic welfare). Despite this, it is possible to identify disagreement among political parties about ideological goals – i.e. the promotion of values – in Swedish foreign policy debates. This raises questions about the nature and importance of these ideological goals in such debates. To study this closer I investigate foreign policy debates about the military conflicts in Vietnam and Iraq. The purpose of the dissertation is to describe and explain the content and relative importance of the ideological goals expressed by Swedish parliamentary parties in both party and public arenas. Four parties are included in the study: the Left, the Social Democrats, the Liberals and the Conservatives. The theoretical framework is made up of two main parts. First, I develop a classification scheme to identify and sort the goals found in the empirical material. This scheme includes four goal types: ideological, security, economic, and other. Second, insights from literatures on foreign policy and the behaviour of political parties are used to analyze the content and importance of ideological goals. The research design used in the dissertation is comparative case studies. The empirical material is composed of documents from the internal party arena (meeting minutes, congress material, etc), the parliamentary arena (debate material) and the official arena (press material). The material has been analyzed mainly qualitatively with the help of ideational and argument analysis. In order to estimate the relative importance of ideological goals quantitative content analysis has also been used. As regards the content of ideological goals during debates about Vietnam, the empirical results show all parties discussed the promotion of humanity, democracy and states' rights to national independence. In the Iraq conflict, all parties expressed goals about humanity, human rights, internal security/safety, democracy and states' rights to national independence. Beyond these goals, individual or a few parties also expressed other ideological goals. However, a central result is that the parties have linked the ideological goals – which they often agree about – to different ways of reasoning. The empirical analysis also revealed that ideological goals have generally been more important than other types of goals (with the exception of the Conservative Party in the debate about Vietnam). Regarding developments over time, the importance of ideological goals was unchanged for the Social Democrats and the Liberal Party. For the Left there was a slight decrease, and for the Conservatives a significant increase. The overall conclusion about what explains the content and importance of ideological goals in the foreign policy debates studied here is that explanations at the systemic level are inadequate. Variables like the international political structure (polarity) and institutional mechanisms in the EU and the EU's Common Foreign and Security Policy had little explanatory power. Instead, explanations like type of foreign policy issue, party ideology and party strategy were more useful. Differences in parties' fundamental ideological views were also discussed as an important source of difference as regards the positions and arguments that expressed ideological goals.

ÖZPost-Sovyet Kazakistan, Kırgızistan ve Özbekistan'da Siyasal Konsolidasyon ve Mobilizasyon Örüntüleri adını taşıyan elinizdeki tez çalışması Sovyet sonrası dönem Orta Asya'sındaki yeni siyasal ve toplumsal yapıyı anlama çabasının bir parçasıdır. Siyasal ve toplumsal yapıyı açıklamada egemenlik ilişkileri alanına özel bir önem atfedilmektedir. Bu çerçevede çalışmanın kısa bir başlıkla "Orta Asya'da hegemonya ve iktidar olarak" adlandırılması da mümkündür. Yeni rejimlerin toplum nezdinde, rıza ve baskı araçlarını bir arada kullanılarak nasıl bir yerleşiklik kazandığı, ideolojik ve kurumsal düzeyde nasıl konsolide edildiği, Kazakistan Kırgızistan ve Özbekistan örnekleri üzerinden değerlendirilmektedir. Türkiye dahil altı ülkede yürütülen araştırma ve saha çalışmalarına yaslanan çalışma karşılaştırmalı bir bölge çalışmasıdır. Tezin sorularına yanıt üretme çabasında disiplinlerarası bir yaklaşımla, siyaset bilimi, siyaset sosyolojisi, antropoloji, tarih ve uluslararası ilişkiler disiplinlerinin yöntem ve yaklaşımlarından yaralanılmıştır. Çalışmanın kuramsal geri planında ise Gramsci'nin hegemonya teorisinin özel bir ağırlığı vardır. Araştırmada sözkonusu üç ülkedeki siyasal konsolidasyon örüntülerinin ideolojik, kurumsal ve toplumsal dayanakları hegemonya-iktidar-toplum üçgeninde ele alınıyor. Bu çerçevede anayasal mimari, siyasal partiler ve seçim sistemlerinin himayeci-kliental ilişkilerle nasıl eklemlendiği gösterilmeye çalışılmaktadır.Çalışmanın şu dört soru etrafında özetlenmesi mümkündür: Egemenlik ilişkilerinin çözümlenmesinde tarih ve sosyal çevrenin yeri; Siyasal konsolidasyon ve mobilizasyon olgusunu açıklamada kilit kavramlar neler olduğu; Mevcut siyasal rejimlerde siyasal konsolidasyon örüntüsünün ana öğelerinin neler olduğu ve son olarak siyasal konsolidasyonun sınırları, hegemonya karşısındaki direnç odakları ve siyasal değişimin aktör ve dinamikleri neler olduğu sorularına yanıt aranmaktadır. ABSTRACT "In this thesis, it is aimed at understanding the emerging patterns of society and politics in Post-Soviet Central Asia. In understanding the social and political structure, special attention is paid to the sphere of power relations. With regard to this main aspect the thesis could also be titled as "hegemony and power in Central Asia". New regimes' consolidation at ideological and institutional levels, are evaluated through an analysis of how the power used repressive state apparatuses together with the ideological apparatuses in each of the above mentioned countries.The thesis is a comparative one based on field researches conducted in six countries, including Russian Federation, UK, Turkey, Kazakhstan, Kyrgyzstan and Uzbekistan. In search for answers to the questions of the research, different methods from the disciplines of politics, political sociology, anthropology, history and international relations are used within an interdisciplinary approach. At the background of the theoretical construction of the thesis lies the Gramscian theory of hegemony. Ideological, social and institutional pillars of the consolidation patterns in three of these Central Asian states are evaluated from the prism of hegemony-power-society relations. With regard to this framework, it is tried to explore and explain how constitutional designs, political party systems and electoral systems of these countries are combined with the clientalistic networks of political patronage.The overall content of the thesis could be summarized in the following four points: The role of the historical background and social structure in the analysis of power relations; the key concepts in explaining the consolidation and mobilization patterns; the fundamental elements of the consolidation and mobilization patterns; and finally, the limits of hegemony, challenges to hegemony.

This study in contemporary history describes the transformation of the public sphere in Sweden during the period 1969-1999, and analyses the role of information technology and politics in the process. The overall aim of the study is to explain how, and why, the public sphere in Jürgen Habermas sense has deteriorated during a period of rapid technological and political change, when increasing attention has been given to information technology as a new tool for improving democracy and empowering citizens. Theoretical inspiration is drawn from two perspectives within the modern history of technology and sociology of technology; the LTS (Large Technical Systems) and STS (Science, Technology and Society) approaches, as well as from the regime theory concept within political science. This multidisciplinary framework provides the theoretical basis for the study, including terms as socio-technical systems, system builder, technification, interpretative flexibility, stabilization, closing and regime change. In addition, the analysis draws upon previous research in economic history, where focus often has been on the important role of institutions. The term path dependence is central in this tradition. The starting point for the study is the process of a mutual legitimization between citizens and political actors that traditionally has taken place within the public sphere. In return for citizens support and trust, political actors have granted format rights to the public space. Two aspects of this interdependence are addressed: Freedom of speech and citizen's access to public information, and their access to arenas where an exchange of political ideas and opinions is taking place. In the study, the former is a question of the legal system and the limits to freedom of speech in new medias such as the Internet, while the latter concerns citizen's technical means and possibilities to connect to electronic networks. Research interest is concentrated on the formal political system, focusing both actors and structural factors such as technological development, media convergence, ideological change and international integration in the transformation process. Four case studies of institutional changes during formative moments, within what is defined as the legal and the technical infrastructures, are conducted and represent the empirical base of the thesis. The case studies are centered on Swedish governmental commissions, on the government itself and on proceedings in the parliament, and concerns formation and transformation of computer law, as well as the deregulation and privatization of the technical infrastructure. In the latter process Televerket (Swedish Telecom) has been an influential promoter of competition and institutional separation between tele- and data communications, representing a major regime change in favour of market relations in the technical infrastructure. In the area of computer law, the Swedish regime dominated by SCB (Statistics Sweden) was incorporated into a joint European data protection regime, resulting in limitations of freedom of speech on the Internet. These regime changes have also transformed the role of the state, constituting a "net watchers state". Another important finding is that promotion of democracy and improvement of access to the public sphere, never was on the agenda in the political transformation processes studied, although a parallel discourse on democracy and information technology existed throughout the period studied.

This study starts out with the hypothesis that the integration process in Europe is connected to cross-border régionalisation, a process which supports the institutionalization of subnational cross-border cooperation - region-building. Cross-border régionalisation is characterized by the decentralisation of vertical links and enhanced opportunities for horizontal links across state borders. In addition, political integration is expected to have some impact on the cross-border institutional forms that emerge at the subnational level. Three different approaches are utilized in order to establish the empirical connection between political integration and region-building. These are: an analysis of the factors which determine the general pattern of cross-border cooperation in Europe, an analysis of the policy network related to the regional and structural policies of the European Union (EU), and case studies of cooperation in the heartland of Europe, the Regio Basiliensis along the external border of the EU, and the EUREGIO along one of the internal borders. Two institutional factors are found to have a significant impact on the number of subnational cross-border cooperations, EU-membership and centrality. Federal constitution was shown not to be significant. It is suggested that the interaction between actors at different politico- administrative levels creates network relations, which typically bring both private and public actors together. More precisely, region-building is described as the outcome of the interaction which takes place between actors. A closer examination of the emerging policy network shows that community initiatives, the Interreg-programme in particular, improve the prospects for multi­level interaction. The EU plays a crucial role in providing the incentives for cooperation by increasing resource dependency and by establishing direct ties between the European Commission and a large number of subnational actors through partnerships. It appears as if the Commission wishes to demonstrate its capacity to deal with problems relevant to individual citizens. By, in part, bypassing central governments, it seems to increase its own importance vis- à-vis member states. The modus vivendi of cross-border region-building and régionalisation is the degree to which institutional actors at different levels share the same objectives. As shown by the case studies, there is a common interest in cross-border cooperation up to the point were public statues are introduced. Interests seem to coincide as long as the structures and contents of cross-border cooperation do not ultimately challenge the authority of state institutions. Therefore, it is not surprising that it seems impossible to give cross-border regions any rights under international law. Functional cooperation, rather than regionalist manifestations of cultural or political unity across borders, constitutes the backbone of region-building. Activities transcending borders are less controversial than those that may contribute to the establishment of new borders. It is concluded that region-building is a process which is embedded in the institutionalization of a multi-level interaction pattern. More favourable multilevel relations have been achieved through the transfer of some authority to the supranational level. This is the main reason why traditional integration theory fails to explain why there is a connection between political integration and cross-border cooperation. ; digitalisering@umu

Kitle iletişim araçlarının yaygınlaşması ile hemen her şey medyatik alanlara taşınmıştır. Böylece tüm dünya dev bir televizyon ekranına dönüşmüştür. Bu çalışmada herkesin artık sorgulamadan sadece seyirle meşgul olduğu bir dünyada, işletmelerin bu sistemi etkileyen enstrümanları incelenmiştir. İşletmelerin Yirminci yüzyılın ortalarından itibaren devlet ve uluslararası düzeyde ciddi bir etkileşim içine girmiştir. Kitle iletişim araçları işletmelerin tanıtımlarına çok büyük katkı sağlarken diğer yandan da işletmelerin ürün tanıtımları üzerinden verdikleri mesajlar da ciddi bir kitleye sahip olmuştur. Bu durum kitleleri, işletmeler tarafından belirlenmiş ve farklı ideallere sürüklemiş ve bireyler ve hatta toplumlar arası mesafeler giderek aşırılığa yol açacak olan küresel yozlaşma nedeni olmuştur. Küresel yozlaşmanın ölçülmesi netliğe sahip olmazken, bu çalışmada medyatik olaylar değerlendirilerek bir çözümleme elde edilmeye çalışılmıştır. Bu çözümlemede özellikle kitlelerin hassas olduğu konuların medyada gördüğü tepkileri ve yansımaları ele alınmıştır. Bu bağlamda, küresel yozlaşmanın kitlesel anlamda, tüm toplumların var olan ve yukarıda sözü edilen bazı olumsuzluklara duyarsız kalması sorunudur. Bu çalışmanın sonuçlarına göre, küresel yozlaşma, her yönüyle ilişkileri acımasız kılan bir tür güç oyunu haline gelmiş ve gitgide karmaşıklaşan bir yaşam şekline dönüşmüş durumdadır. Çalışmada; artan rekabetin, teknolojik gelişmeleri artırdığı ve hızlandırdığı, bu durumun da ülkelerin gerek iç gerek dış meselelerinde ülkeleri ve/veya vatandaşlarını ahlaksız, tutarsız, dengesiz bir kitleye dönüştürdüğü ve dahası ileride daha da karmaşıklaşan yeni siyaset ve ekonomi oyunları ile rekabetin kendine yön veren bir niteliğe sahip olduğu görülmüştür. Küresel yozlaşmanın ilişkisel yapısı en fazla işletmelerde ortaya çıkmaktadır. ; With the widespread use of mass media, almost everything has moved to the media. Thus, the whole world has turned into a giant television screen. In this study, the instruments of the enterprises that affect this system are examined in a world where everyone is only busy with watching without questioning anymore. Since the middle of the twentieth century, businesses have entered into serious interaction at the state and international level. While mass media makes a great contribution to the promotions of businesses, on the other hand, the messages given by the businesses through their product promotions have also gained a serious audience. This situation has led the masses to different ideals determined by businesses, and the distances between individuals and even societies have become the cause of global corruption that will lead to extremism. While the measurement of global corruption is not clear, in this study, an analysis has been tried to be obtained by evaluating the mediatic events. In this analysis, the reactions and reflections of the subjects that are especially sensitive to the masses in the media are discussed. In this context, global corruption is the problem of all societies being insensitive to some of the negativities that exist and mentioned above. According to the results of this study, global corruption has become a kind of power game that makes relations brutal in all aspects and has turned into an increasingly complex way of life. As a result of the study, increasing competition has increased and accelerated technological developments. This situation has turned the countries and / or their citizens into an immoral, inconsistent and imbalanced mass in both internal and external issues. And it is seen that this situation will direct itself with new political and economic games that get more complicated in the future. The relational nature of global degeneration occurs most often in businesses.

YÖK Tez No: 660232 ; Yirminci yüzyıl son çeyreğine doğru başta Amerika Birleşik Devletleri ve batılı devletler olmak üzere bütün dünyada sosyal, kültürel ve politik alanlarda kimlik bunalımları yaşanmıştır. Bunun nedenleri arasında ekonomik krizler, küreselleşmenin varlığı, bilişim ve iletişimde sürekli gelişen teknolojiler sayılabilir. Bu değişimle birlikte kamu yönetimi alanında özellikle 1980'den sonra yeni bir anlayış meydana gelmiştir. Değişen süreçte artık geleneksel kamu yönetimi yerine yenilikçi bir kamu yönetimi anlayışına bırakarak literatüre paradigma değişimi olarak girmiştir. Kamu yönetimi alanında yaşanan değişim ve dönüşümler süreklilik göstererek gelişimini devam ettirmiş ve yönetim alanındaki son paradigma olarak anılan "Yönetişim" boyutunu hayatımıza katmıştır. Yönetişim reform uygulamalarıyla eskinin tek yanlı yönetim anlayışı yerine çok aktörlülüğü, merkeziyetçi bir yapının yerine yerelliği getirmesiyle birlikte demokrasi, katılımcılık ve hukukun üstünlüğü gibi ilkeleri ile hayatımızın pek çok alanında kendine yer edinmiştir. Son yıllarda küreselleşmenin ve uluslararası oluşumların katkılarıyla dünyada baş döndürücü gelişmeler yaşanmakta, ülkeler bu yeni formlara ayak uydurmaya çabalamaktadır. Nitekim ülkemiz de bu yarışta yerini almıştır. Öyle ki bir yandan kent konseyleri ile daha demokratik ve katılımcı bir yapılanma içine girmiş diğer yandan devletin ekonomiden elini çekmesiyle boşalan yerini bağımsız idari otoriteler ile doldurmaya çalışmıştır. Bu çalışmanın amacı 1980'li yıllarda paradigma değişimi ile meydana gelen kamu yönetimindeki dönüşümü yönetişim anlayışı çerçevesinde ülkemizde uygulama alanı bulan bağımsız idari otoriteler ve kent konseyleri bağlamında değerlendirmesini yapmaktır. ; Towards the quarter of the twentieth century, identity crises were experienced in social, cultural and political areas all over the World, especially in the United States of America and western states. The reasons for this include economic crises, the existence of globalization, and constantly evolving technologies in informatics and communication. With this change, a new understanding has emerged in the field of public administration, especially after 1980. In the changing process, it has entered the literature as a paradigm change, leaving it to an innovative public administration approach instead of traditional public management. The changes and transformations experienced in the field of public administration have continued its development and added "the governance" dimension, which is known as the last paradigm in the field of management, into our lives. With the governance reform implementations, it has taken a place in many areas of our lives with its principles such as democracy, participation and the rule of law, as it replaces the unilateral management understanding of the past with multi – actorship and localism instead of a centralized structure. In recent years, with the contributions of globalization and international formations, dizzying developments have been taking place in the World, and countries are trying to keep up with these new forms. As a matter of fact, our country took its place in this race. On the one hand, it entered into a more democratic and participatory structure with city councils, on the other hand, it tried to fill its vacant place with independent administrative authorities when the state withdrew from the economy. The aim of this study is to evaluate the transformation in public administration that occurred with the paradigm change in the 1980s in the context of the independent administrative authorities and the city council, which found a field of application in our country within the framework of the understanding of governance.

Danışman: DR. ÖĞR. ÜYESİ FATİH FUAT TUNCER Yer Bilgisi: İstanbul Gelişim Üniversitesi / Lisansüstü Eğitim Enstitüsü / Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı / Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Bilim Dalı Konu: Siyasal Bilimler = Political Science ; Uluslararası İlişkiler = International Relations Dizin: 11 Eylül 2001 olayı = Event of September 11th ; Değişim = Change ; Kimlik = Identity ; Rusya = Russia ; Sosyal yapısalcılık = Social constructivism ; Süreklilik = Continuity ; Türk dış politikası = Turkish foreign policy ; Türk-Rus ilişkileri = Turkish-Russian relations ; Türkiye = Turkey ; Ulusal çıkar = National interest ; Soğuk Savaş ve daha önceki dönemlerde, birbirinden tehdit algılayan, yakın ilişki kurmaktan kaçınan Türkiye ve Rusya, 1990'lı yıllardan itibaren kimliklerinde yaşadıkları dönüşümlerle sınırlı düzeyde bir ortaklık inşa etmeye başlamıştır. İki ülke ortaklığının her alanda ivme kazanması ise 11 Eylül tarihiyle mümkün olmuştur. Bu tarihle birlikte Türkiye ile Rusya'nın ulusal kimliği, tehdit algısı, tercihleri ve çıkarları dönüşüme uğramıştır. Aynı şekilde iki ülkenin, "komşuluk" ve "müttefiklik" algısında da değişimler yaşanmıştır. Bu bağlamda birbirlerine karşı yaklaşımları değişen Türkiye ve Rusya, birçok alanda ciddi düzeyde "işbirliği" ve "ortaklık" geliştirmiştir. Bu tez çalışmasında, inşacı yaklaşım çerçevesinde, 11 Eylül sonrası Türk-Rus ilişkilerinde gerçekleşen dönüşümler incelemiştir. Söz konusu bu dönüşümlerin ise aktör-yapı değişiminden ve kimlik temelli ulusal çıkarlardan kaynaklandığı ortaya konulmaya çalışılmıştır. Tez çalışmasında, geçmişten günümüze gelen süreçte, her iki devletin de kimliğinde birçok dönemde, "iç" ve "dış" faktörlerin etkisiyle birlikte değişimlerin yaşandığına değinilmiş, bu değişimlerin ise Türk-Rus ilişkilerindeki yakınlaşmanın düzeyini belirlediği saptanmıştır. Fakat yine tez çalışmasında ortaya konulan birçok nedenden dolayı da günümüz Türk-Rus ortaklığının, "müttefiklik" olarak yorumlanmasının doğru olmayacağı belirlenmiştir. Nitekim aktör ve yapıda yaşanan değişimlerin, iki ülke işbirliğini geliştirdiği; ancak önceki dönemlerde tercih edilmeyen "yakın" bir Türk-Rus ortaklığının inşa edildiği sonucuna ulaşılmıştır. ; In the cold war and the previous periods, Turkey and Russia who consider each other as a threat and had no close relationship, have started to establish a limited partnership since the 1990's through the transformation of identity in time. The partnership of these two countries has gained acceleration in every field after September 11. Within this specific date; national identity, threat perception, preferences and benefits of Turkey and Russia has undergone a transformation. Likewise, the "contiguity" and "alliance" perception of these two country has changed as well. In this regard, Turkey and Russia has built up serious "collaborations" and "partnerships" in the number of fields. In this dissertation, by regarding the constructivist approach, the transformations within the Turkish-Russian relations during the post-September 11 era have been analysed. It has been tried to prove that these transformations have been driven from the agent-structure changes and identity based national interests. It has been referred in this thesis that, the identity of these both countries has changed in some periods with the impact of "internal" and "external" factors from past to present and these alterations determined the level of approachment to the relationships of Turkey and Russia. However due to a number of reasons that is referred in this thesis, it is explained that, interpreting the relationship between Turkey and Russia as being an "alliance" will not be an accurate approach. Hence, it was concluded that the changes in agent and structure have improved the cooperation between the two countries and have created a "close" Turkish-Russian partnership which had not been preferred in the previous periods.

Soğuk Savaş sonrası yaşanan gelişmeler Uluslararası İlişkiler disiplini içerisinde yeni yaklaşımları ortaya çıkardı. Bu dönemde güç, piyasa ve kapasite gibi maddi unsurları ön plana çıkaran geleneksel kuramların aksine kimlik, norm ve kültür gibi sosyal unsurları ön plana çıkaran İnşacı Kuram, disipline yeni bir soluk kazandırdı. Yapı ve aktörlerin karşılıklı olarak birbirlerini inşa ettiğini savunan İnşacılar, özellikle kimlik kavramına büyük önem vermiştir. Bu bağlamda diğer kuramlar tarafından arka plana itilen kimlik-dış politika ilişkisi İnşacılar tarafından analiz birimi olarak ele alınmıştır. İnşacılara göre aktörler arasında yaşanan etkileşim neticesinde şekillenen kimlikler çıkarları; çıkarlar da dış politikayı oluşturmaktadır. XX. yüzyılda İran'da Pehlevi Hanedanlığı ile başlayan ulus-devlet inşası ve bölgede etkin aktör olma arzusu, 1979'da yaşanan devrim ile eksen değiştirse de aynı şekilde devam etmiştir. Devrim sonrası dış politikada İslami devrimci ve revizyonist emellere sahip olan İran, bir müddet sonra bu politikasını terk etmek durumunda kaldı. Sert güce dayalı devletlerarası politikayı terk eden İran, yumuşak gücü ön plana çıkararak devlet altı gruplara yöneldi. Bu bağlamda Lübnan, Irak ve Yemen'deki Şii grupların iç ve dış politikada yükselişe geçmesi İran güdümünde Sünnî ülkeleri kuşatan bir Şii kuşak oluştuğuna yönelik iddiaların ortaya çıkmasına neden oldu. Bu iddialara göre İran, bir Şii Hilali oluşturarak bölgeyi domine ederek nüfuz sahasını genişletmekteydi. Bu çalışma içerisinde Şii Hilali söyleminin ortaya çıkışı, mahiyeti ve kapsamı değerlendirilecektir. Bu bağlamda İran'ın bölgedeki Şii unsurlarla arasında yaşanan etkileşim, uluslararası politikada yaşanan değişim ve dönüşümlere karşı İran'ın geliştirdiği refleksler ile bölgesel ve küresel aktörlerin İran'a yönelik tutumları İnşacı Kuram çerçevesinde ele alınarak incelenecektir. --- Developments experienced after the Cold War caused new approaches within IR discipline. On the contrary of traditional theories of IR which pay attention to material subjects like power, market and capacity, constructivist theory that highlights social subjects such as identities, norms, cultures gave a new breath to the discipline. Constructivists put an emphasis on the term of identity that defends that structure and agencies build each other bilaterally. In this context, identity-foreign policy relation which is undermined by other theories is taken as a unit of analysis by constructivists. According to constructivists, identities made by interaction among agencies shape interests and interests shape foreign policy. In 20th century, Iran with Pahlavi Dynasty experiencing a nation state building process insisted on past desire of being a leading actor in the region. Despite of an axis shift in Iran's domestic and foreign policy after the Revolution in 1979, this attitude has been kept in the same way. Iran had revisionist and revolutionary aims in post-revolution foreign policy but he had to leave this policy soon after. Iran leaving interstates policy based on hard power preferred sub state groups with soft power. In this framework, Shia groups in Yemen, Lebanon and Iraq rallying in the state policies and foreign policy led to a discourse arguing that there is a Shia line guided by Iran in the region covering Sunni countries. According to these claims, with a Shia crescent Iran was dominating the region and enlarging his power area. In this research emergence, content and essence of the Shia crescent discourse will be evaluated. In this context, interaction between Iran and Shia groups in the region and Iran's reactions and moves toward changes in international politics as well as regional and global agencies' points of view about Iran will be taken and examined within constructivist theory frame.