Search results

Thanks to its geopolitical and strategic location, Anatolia has hosted numerous rich cultures from the prehistoric eras up until today. While the political conflicts and the socio-economic changes that these cultures experienced throughout history caused the end of an era, they also laid the groundwork for the beginning of a new era. As a matter of fact, this cultural cycle can also be seen in the collapse of the Great Hittite Empire in 1190 BC and the Iron Ages that began after the collapse. Blended with numerous cultures from Urartian's in the east, Phrygians and Lydian's in the west, Late Hittite Empires in the southeast to Middle Assyrian Empire and Neo-Assyrian Empire, Iron Age is dated between 1190-330 BC. Pottery findings belonging to the 850-year period, which consists of the Middle and Late Iron Ages, constitute the subject of our study. In this context, 27 pieces of ceramics, most of which were brought to the Museum of Anatolian Civilizations by purchasing from Burdur and Isparta regions and from there to Alanya Museum, were examined. Each ceramic was classified chronologically and typologically within its own period and was attempted to be introduced scientifically by comparing it with similar samples

New Age inanışlar ile neoliberalizmin yükselişinin bir bağlantısı vardır. Neoliberal birey kolektiviteden uzak bir yalnızlık ortamında bir girişimci gibi kendine özgün yeni bir benlik inşa eder. Bu makale neoliberal öznenin özgün benliğini ve gerçekliğini yaratmaya zorlandığı bir sosyal yapı içerisinde yöneldiği öznel bir inanç sistemini konu almaktadır. Makalenin temel argümanı neoliberal özenin acılarını dindirmeye yönelik pek çok inanç ve uygulama sunan New Age'in geç kapitalizmin bir ürünü olduğu üzerinedir. Bu argüman, önce moderniteden postmoderniteye geçişte öznelliğin dönüşümü konusuna; daha sonra postmodernitenin ekonomik altyapısını oluşturan geç kapitalizmde kültürün depolitizasyonu meselesine; akabinde bu depolitize olmuş kültürün içinde gelişen New Age eğilimlerin iyileştirici vaadinin arka planına; son olarak New Age'in içinde konumlandığı yeni paradigma olan Kuantum mistisizmi ve bunun küresel anlamadaki popülerliğinin ardında yatan psikanalitik kökenlere değinilerek geliştirilmektedir.

Kalkınma projeleri ile birlikte neoliberal küreselleşme, dünyayı Batı ideallerine göre yıllardır şekillendiren modernite kurumlarındandır. Özellikle "Üçüncü Dünya'da" bu şekillendirmenin yapılması birçok topluma yoksulluk, sefalet ve şiddet getirmiştir. Bu şiddet ve yoksulluğun mağdurları olan ve kapitalizmin kaderleri olmadığının farkında olan taban hareketleri alternatifler yaratabilmenin çabası içindedirler. Otonomi ise bu çabanın gerçekleştirilebilmesinin yoludur. Fakat ne var ki otonomi kavramı birçok özerklik hareketine de temel olacak şekilde uzun süredir liberal düşünce okulunun tahakkümü altındadır. Otonomi kavramına farazi durumlar üzerinden daha büyük bir amaca ulaşmanın aracı olarak yaklaşan liberal otonomi yaklaşımı neoliberal küreselleşme sürecinde sığ kalmaktadır. Çalışmada incelenen Zapatista Hareketi örneğinde de görüldüğü gibi, tabandan gelen toplumsal hareketlerin otonom olmayı arzuladıkları modernite kurumlarını liberal otonomi yaklaşımları doğal ve alternatifi olmayan gerçeklikler olarak üstü açık ya da kapalı kabul etmektedirler. Böyle bir yaklaşım ise Castoriadis'in heteronomi olarak adlandırdığı otonomiye zıt bir durumu ortaya çıkartmaktadır. Liberal otonomi yaklaşımlarının bizzat toplumların otonom olmayı arzuladıkları gerçeklikleri alternatifsiz kabul etmesi yeni bir otonomi yaklaşımının inşasını gerekli ve mümkün kılmaktadır. Neoliberal küreselleşme ve kalkınma projesi gibi toplulukların otonom olabilmelerini engelleyen modernite kurumlarını tamamen reddeden Post-Kalkınma Teorisi ise çok boyutlu otonominin inşası için kuramsal bir çerçeve sunmaktadır. Liberal otonomi yaklaşımları aksine Post-Kalkınma Teorisi, Zapatista Hareketi'nde de görüldüğü gibi siyasi, ekonomik ve kültürel mecralarda çok boyutlu bir otonomi yaklaşımına sahiptir. Otonomi kavramını, ulus devletin merkezi tarafından tanınan siyasi ve kültürel ayrıcalıklar olarak kabul etmek yerine, bu çalışma sömürgecilikten kalkınma projelerine modernite kurumlarının hepsinin mağduru olan toplulukların oluşturduğu Zapatista Hareketi'nde de görüldüğü gibi çok boyutlu bir otonomi yaklaşımının kuramlaştırılmasını hedeflemektedir. ; Along with development projects, neoliberal globalization has been one of the modernity institutions which transforms rest of the World in line with Western ideals. Such transformation has brought poverty, misery and violence to communities and especially to those in the so-called "Third World". Those communities have come to realize that the system that bears such misery and violence is not their fate and is not without an alternative and the ways of creating such alternatives are emanating from the grassroots. The concept of autonomy is the path to such attempts of creating alternatives. However, autonomy has long been studied in and associated with liberal school of thought. But, the liberal approaches to autonomy which tend to see autonomy as a tool for achieving a greater goal and conceptualizes it through vague and abstract situtations, are nothing but shallow in these times of neoliberal globalization. Because, as it can be observed in the case of Zapatista Movement, the grassroots initiatives aim to be autonomous from the institutions of modernity and the liberal approaches view these institutions like free-market economy or nation-state as natural realities and without their alternatives. Such an approach is not only compatible with the very notion of autonomy but is what Castoriadis called heteronomy; the opposite of autonomy. In this light, the Post-Development Theory provides theoretical framework for an alternative and multi-layered conceptualization of autonomy. As it can be seen in the case of Zapatista Movement, the project of autonomy can be realized through political, cultural and economic levels. It is the aim of this study to theorize such an alternative and multi-layered approach to autonomy.

"Karanlık Ortaçağ" metaforu post-modernizmin de etkisiyle bugün, birçok tarihçi tarafından bir yanılsama olarak görülmekte ve yoğun eleştiri altında. Dahası, alegorik bir "aydınlık Ortaçağ ütopyası" dahi sunulmakta. Ortaçağ'ın "karanlığına" yönelik eleştiriler, üç madde altında gruplandırılabilir. İlki, tarihteki sürekliliklere atıfta bulunarak Rönesans'ın aslında Ortaçağdan kopuşu değil, Ortaçağ'ın sonucunu teşkil etmekte olduğunu iddia eder. İkinci eleştirinin kaynağı olan Avrupa-merkezcilik karşıtı teorilere göre ise Ortaçağ karanlıksa bile bu Avrupa için geçerlidir, dünyanın geri kalanı için değil. Son olarak ve diğer iki argümanı da kapsayan bir diğer itiraz ise Ortaçağ'ın karanlığı ya da geriliği paradigmasının Aydınlanma felsefesinin ve hümanizmaya dönüşün getirdiği bir önyargı olduğudur.
Bu üç eleştiri başlığından hareketle, bu çalışma, modernitenin distopik bir geleceğe hizmet ettiğini savunan yukarıdaki "araçsallaştırıcı" iddiaları tartışacak. Batı - Ortaçağ öğretim-kültür sisteminin, dogmanın ve skolastik düşünce tarzının öznel Ortaçağ güzellemeleri (çoğunlukla mikro monografiler) üzerinden meşrulaştırılmasının, romantizm tepkiselliğinin ve ardından gelen Post-modernizmin bir sonucu olduğunu değerlendirmekteyiz. Bu bağlamda "karanlık" Ortaçağ imgelemini yıkan görüşün tarihsel arka planı tartışıldıktan sonra yukarıda sayılan eleştirilerin romantik ve neo-muhafazakâr söylemlerle ilişkisi tartışılacak ve Aydınlanma felsefesinin niteliksel yönüne vurgu yapılacak.
Makalede örneklem olarak alınan eleştirilerin analizi, kavramsal çerçevemiz olan Ortaçağ güzellemelerine araç olarak kullanılan maddesel bağlamından kopuk kültüralist söylemin eleştirisi ile birlikte iç içe olacaktır.

Uluslararası ilişkilerin belirleyici unsuru güç ve en önemli aracı da diplomasidir. Küreselleşmeyle birlikte pekçok kavram gibi bu iki kavram da değişime uğramış, geleneksel anlam ve algılarının ötesinde yeni tanımlar ve uygulamalarla çerçeveleri genişlemiştir. Özellikle Soğuk Savaş sonrasında askeri ve ekonomik varlığa dayalı sert güç karşısında, özendirme ve cazibe oluşturmaya dayalı yumuşak güç uluslararası politikada giderek önem kazanmaya başlamıştır. Aynı şekilde geleneksel diplomasi uygulamalarının yanında yumuşak güce dayalı birtakım yeni diplomasi modellerinin hayata geçtiği görülmektedir. Küresel sağlık sorunlarının çözümünde uluslararası işbirliklerini içeren ve sınıraşan sağlık hizmetlerinin etkili bir uluslararası politika aracı olarak kullanılmasına dayanan sağlık diplomasisi de bunlardan biridir. Bu çalışmada popülaritesi ve etkinliği giderek artan sağlık diplomasisinin uygulanma biçimleri, araçları, etkileşim düzeyleri ve aktörleri ele alınarak, gerçek bir dış politika aracı olup olmadığı üzerinde durulmaktadır. ; The decisive element of international relations is power and the it's most important instrument is diplomacy. These two concepts, like many concepts with globalization, have changed considerably and their frameworks have expanded with some new definitions and practices beyond their traditional meanings and perceptions. Especially in the post-Cold War period, the soft power based on the incentive and attraction against the hard power based on the military and economic existence in the traditional sense has begun to gain importance in the international politics. Similarly, a number of new diplomacy models based on soft power have been implemented in addition to traditional diplomacy practices. Health diplomacy, which includes international cooperation in the solution of global health problems and based on the use of transboundary health services as an effective international policy instrument, is one of them. In this study, it is emphasized whether there is a real foreign policy instrument by taking into consideration the forms, tools, interaction levels and actors of health diplomacy, whose popularity and effectiveness is increasing.

Geç ergenlerin yaklaşmacı/kaçınmacı benlik düzenleme odakları ile ebeveynlerine bağlanmaları ve onlardan ayrışma bireyleşme düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelemek için planlanan araştırmaya Marmara Üniversitesi'nden 242 ve Maltepe Üniversitesi'nden 196 olmak üzere toplam 501 öğrencinin katılımı sağlanmıştır.Bu öğrencilerin 240 tanesi 1. sınıfa ve 198 i 4. sınıfa devam etmekte olup, 241 i kız ve 197 si ise erkektir. Geç ergenlerin yaklaşmacı benlik düzenleme odağının ebeveyne güvenli bağlanma ile pozitif yönde, kaçınmacı benlik düzenleme odağının ise negatif yönde ilişkili olacağı ve yine geç ergenlerin ebeveynlerine güvenli bağlanma ile onlardan ayrışma bireyleşme düzeyleri arasındaki ilişkinin negatif yönde olacağı varsayımlarını doğrulamak, geç ergenlerin yaklaşmacı/kaçınmacı benlik düzenleme odakları ile ayrışma bireyleşme düzeyleri arasında bir ilişkinin olup olmadığını tespit etmek ve varsa ilişkinin yönünü belirlemek, araştırmanın ana değişkenlerinin cinsiyete ve ayrıca ayrışma bireyleşme düzeylerinin ise sınıf düzeyine göre farklılaşıp farklılaşmadığını ortaya çıkarmak araştırmanın amaçlarındandır. Veri toplama araçları olarak Sosyo-Demografik Bilgi Formu, Yaklaşmacı/Kaçınmacı Benlik Düzenleme Odağı Ölçeği, Ebeveyne ve Akrana Bağlanma Envanteri, Ayrışma Bireyleşme Ergen Testi kullanılmıştır. Araştırmanın sonucunda yaklaşmacı benlik düzenleme odağı ile ebeveyne güvenli bağlanma arasındaki ilişkinin beklendiği gibi pozitif yönde ve anlamlı olduğu görülmüştür. Kaçınmacı benlik düzenleme odağı da ebeveyne güvenli bağlanma ile negatif yönde ve anlamlı düzeyde ilişkilidir. Yine beklendiği gibi ebeveyne güvenli bağlanma ile ayrışma bireyleşme düzeyleri arasında negatif yönde bir ilişki olup,ebeveyne güvenli bağlanma ile sadece kısıtlanma kaygısı ve reddedilme beklentisi arasındaki ilişki anlamdır. Ayrıca kaçınmacı benlik düzenleme odağının ayrışma bireyleşme düzeylerinin tümü ileilişkisi pozitif yönde ve anlamlı iken, yaklaşmacı benlik düzenleme odağı sadece ayrışma kaygısı ile pozitif yönde ve anlamlıdır. Oysa regresyon analizi sonuçları ergenlerinkaçınmacı benlik düzenleme odağının sadece ayrışma kaygısı ve reddedilme beklentisini pozitif yönde ve anlamlı düzeyde yordadığını göstermiştir. Araştırmanın temel değişkenlerinden olan yaklaşmacı benlik düzenleme odağı, ayrışma kaygısı ve reddedilme beklentisi cinsiyete göre farklılık gösterirken, kısıtlanma kaygısı ve ayrışma kaygısı da sınıf düzeyine göre farklılık göstermiştir. Yaklaşmacı benlik düzenleme odağının ebeveyne güvenli bağlanmayı arttırdığı, kaçınmacı benlik düzenleme odağının ise azalttığı, kaçınmacı benlik düzenleme odağının bireyleşme sürecinde yaşanan sıkıntıları(ayrışma kaygısıve reddedilme beklentisi) arttırdığı, ebeveyne güvenli bağlanmanın ise bu sıkıntıları (kısıtlanma kaygısı ve reddedilme beklentisi) azalttığı kanısına varılmıştır. Sonuçlar kültürel bağlamda yorumlanmıştır. ; To examine late adolescents promotion/prevention focusses with attachment to parents and levels of seperation-individuation from them, the research has been fillfulled from total 501 university students who attend to first (240) and fourth(198) class of Marmara(242) and Maltepe(196), who are 241 girls and 197 boys. To confirm hypothesises that late adolescents promotion self-regulatory focus will be related positively to their security attachment to parents, prevention regulatory focus will be related negatively to their security attachment to parents and there will be negative relationship between security attachment their parents and levels of seperation-individuation from parents, to determine that if there is relationship between late adolscents of promotion/prevention self regulatory focuses and levels of saperation-individuations, if there is, to determine aspect of this relationship, to find out that if the basic variables of search change according to gender and if levels of seperation-individuation change occording to levels of class are purpose of the search. As a datacollecting materials,Socio-demographic Form, Scale of Promotion/Prevention Self-Regulatory Focuses, Inventory of Attachment to Parent and Peer and Adolescent Test of Seperation-Individuation has been used. As expected, there has been found positive and significant relationship between promotion self-regulatory focus and securtiy attachment to parent. Prevention self-regulatory focus is related negatively and also significantly to attachment to parent. Again as expected,there has been found negative relationship between security attachment to parent and seperation-individuation levels, but just engulfment anxiety and rejection expectancy are significant. While prevention self-regulatory focus is related positively and significantly to all of seperation-individuation levels, promotion self- regulatory focus is just positively and significantly seperation anxiety. Wheras regression analiysis has showed that prevention self-regulatory focus had predicted just adolescents seperation anxiety and rejection expectancy. While just promotion self-regulatory focus, engulfment and seperation anxiety from basic variables of research have showed difference according to gender, engulfment and seperation anxiety have showed difference according to class levels too. These foundings have been compared to foundings of other research and have been interpretted direction of the theoretic acknowledgements. İt has been thought that promotion self-regulatory focus raises security attachment to parent, but prevention self-regulatory focus decreases security attcahment to parent, prevention focus raises distreses, like seperation anxiety and rejection expectancy, in the individuation process, security attachment to parent decreases distreses, like engulfment anxiety and rejection expectancy, in the individuation process. Conclusions are interpretted in cultural context. Key Words: Promotion self-regulatory focus, prevention self-regulatory focus, security attachment to parent, seperation-individuation.

Barış çalışmalarının geçmişten günümüze gelen süreçte bir takım değişiklikler sergilediği gözükmektedir. Bu değişiklikler, 21. Yüzyılın kendine özgü ekonomi politik yapısıyla değerlendirildiğinde sürdürülebilirlik kavramını gündeme getirmektedir. Barışın sürdürülebilir olma niteliği ise barış kavramının strateji ile olan ilişkisini ortaya çıkarmaktadır. Bu ilgileşim, barışın kurulma ve koruma aşamalarında stratejik davranışın sergilenmesi gerektiği sonucunu doğurmaktadır. ; It seems that peace studies have exhibit some changes between the past and present process. These changes put the term of sustainability to the center of the field when it evaluated with the economy politics structure of the 21st age. A sustainable attribution of the peace, reveals the relation with the term of peace with strategy. This correlation, results with the exhibition of the necessity of the strategic behavior in peace building and peace keeping processes.

"This article/research that I translated from Hasan Hanefi examines, in terms of Spanish philosopher Miguel de Unamuno, the ancient Christianity throughout the history. While Hasan Hanefi, here, researched Christianity beliefs in the presence of Ancient Christians, on the one hand, he criticizes of it, on the other hand, from own viewpoint, aims for explanation of it. Hasan Hanefi, also here, compares the Christianity beliefs established by the institution of papacy with philosophies of his age in which includes schools like communism, socialism and existentialism. According to what Hasan Hanef said, Unamuno follow such a conclusion: the contemporary Christianity has lost that noble ore and effect arising from jesus son of mary, who is prominent with/stamped with the life, the dynamism and regeneration and the spritual ressurrection; whether individually or socially, it has become such a thing that loses it's effect and power on spirits. We also may said: Our author Hasan Hanefi, in terms of essence and nature of Christianity, make comparisons between the philosophies and trends of his age and philosophies that will come later and have an impact on humanity, especially on Europeans… After all this, definitely, he concludes such a result: Some philosophies is closer to, in it's essence and nature, the Christianity religion and the message of jesus, than the Christianity religion institutionalized throughout the history! and he maintains his explanations: that Christianity religion has lost, especially throughout scholastic ages, it's nature and divine character and, no matter where and when one lives, except a blind devotion, has become a mechanic belief ineffective on human sprit!."

The study deals with the historical course of labor in the People's Republic of China. In this sense, it is aimed to address the problems and changes experienced by the working classes in the People's Republic of China, starting from 1949 until today. The main argument of the study is that between the 1949-1978 periods, which is expressed as the planned economy period, and the open economy period after 1978, the exposure of labor to exploitation continued. Although it is accepted that there are differences in the forms and levels of exploitation specific to the mentioned periods, it is aimed to state that the exploitation is permanent. The fact that China, which still defines itself as a socialist country and represents the working class, in practice has a system based on cheap labor and labor exploitation creates a serious contradiction. To support its main argument, the study will include work units called danwei, the concept of the iron rice bowl, the policy of the great leap forward, the hukou system (household registration system) and the impact of these issues on the workforce. It will also include the All China Federation of Trade Unions (ACFTU) and workers' actions.

Aviva Butt has just finished translating in collaboration with the author, Salim Barakat's first novel Fuqahā' al-Ẓalām (Sages of Darkness) written in 1985. The translation was done from a later original Arabic manuscript roughly the same as the 1994 Baghdadi edition. Sages of Darkness is a Kurdish Sufi novel depicting Kurdish life in late Ottoman times. It is, in fact, a philosophical novel with a strong dose of psychological realism, written in a style derived from Classical Modernism. And so, it is mainstream literature, an achievement in view of the late start in novel-writing by the Kurdish far-flung writers' community. The action line, full of suspense, violence, and murder, is greatly about the tribal notable "Avdei Sarei," who does everything he can to ensure the survival of his business and the economic health of his endeavors. In this article, the translator of Sages of Darkness analyzes Barakat's novelistic techniques for the purpose of prompting a better understanding of the novel, and by-the-by, if possible, to solve the enigma of the meaning of the title.